Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
destico
|
ich quieke |
| 2. Person Singular |
desticas
|
du quiekst |
| 3. Person Singular |
desticat
|
er/sie/es quiekt |
| 1. Person Plural |
desticamus
|
wir quieken |
| 2. Person Plural |
desticatis
|
ihr quiekt |
| 3. Person Plural |
desticant
|
sie quieken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticor
|
ich werde gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticaris desticare
|
du wirst gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticatur
|
er/sie/es wird gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticamur
|
wir werden gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticamini
|
ihr werdet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticantur
|
sie werden gequiekt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticem
|
ich quieke |
| 2. Person Singular |
destices
|
du quiekest |
| 3. Person Singular |
desticet
|
er/sie/es quieke |
| 1. Person Plural |
desticemus
|
wir quieken |
| 2. Person Plural |
desticetis
|
ihr quieket |
| 3. Person Plural |
desticent
|
sie quieken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticer
|
ich werde gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticeris desticere
|
du werdest gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticetur
|
er/sie/es werde gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticemur
|
wir werden gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticemini
|
ihr werdet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticentur
|
sie werden gequiekt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabam
|
ich quiekte |
| 2. Person Singular |
desticabas
|
du quiektest |
| 3. Person Singular |
desticabat
|
er/sie/es quiekte |
| 1. Person Plural |
desticabamus
|
wir quiekten |
| 2. Person Plural |
desticabatis
|
ihr quiektet |
| 3. Person Plural |
desticabant
|
sie quiekten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabar
|
ich wurde gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticabaris desticabare
|
du wurdest gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticabatur
|
er/sie/es wurde gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticabamur
|
wir wurden gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticabamini
|
ihr wurdet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticabantur
|
sie wurden gequiekt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticarem
|
ich quiekte |
| 2. Person Singular |
desticares
|
du quiektest |
| 3. Person Singular |
desticaret
|
er/sie/es quiekte |
| 1. Person Plural |
desticaremus
|
wir quiekten |
| 2. Person Plural |
desticaretis
|
ihr quiektet |
| 3. Person Plural |
desticarent
|
sie quiekten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticarer
|
ich würde gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticareris desticarere
|
du würdest gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticaretur
|
er/sie/es würde gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticaremur
|
wir würden gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticaremini
|
ihr würdet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticarentur
|
sie würden gequiekt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabo
|
ich werde quieken |
| 2. Person Singular |
desticabis
|
du wirst quieken |
| 3. Person Singular |
desticabit
|
er/sie/es wird quieken |
| 1. Person Plural |
desticabimus
|
wir werden quieken |
| 2. Person Plural |
desticabitis
|
ihr werdet quieken |
| 3. Person Plural |
desticabunt
|
sie werden quieken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabor
|
ich werde gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticaberis desticabere
|
du wirst gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticabitur
|
er/sie/es wird gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticabimur
|
wir werden gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticabimini
|
ihr werdet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticabuntur
|
sie werden gequiekt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticavi
|
ich habe gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticavisti
|
du hast gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticavit
|
er/sie/es hat gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticavimus
|
wir haben gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticavistis
|
ihr habt gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticaverunt desticavere
|
sie haben gequiekt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus sum
|
ich bin gequiekt worden |
| 2. Person Singular |
desticatus es
|
du bist gequiekt worden |
| 3. Person Singular |
desticatus est
|
er/sie/es ist gequiekt worden |
| 1. Person Plural |
desticati sumus
|
wir sind gequiekt worden |
| 2. Person Plural |
desticati estis
|
ihr seid gequiekt worden |
| 3. Person Plural |
desticati sunt
|
sie sind gequiekt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticaverim
|
ich habe gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticaveris
|
du habest gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticaverit
|
er/sie/es habe gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticaverimus
|
wir haben gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticaveritis
|
ihr habet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticaverint
|
sie haben gequiekt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus sim
|
ich sei gequiekt worden |
| 2. Person Singular |
desticatus sis
|
du seiest gequiekt worden |
| 3. Person Singular |
desticatus sit
|
er/sie/es sei gequiekt worden |
| 1. Person Plural |
desticati simus
|
wir seien gequiekt worden |
| 2. Person Plural |
desticati sitis
|
ihr seiet gequiekt worden |
| 3. Person Plural |
desticati sint
|
sie seien gequiekt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticaveram
|
ich hatte gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticaveras
|
du hattest gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticaverat
|
er/sie/es hatte gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticaveramus
|
wir hatten gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticaveratis
|
ihr hattet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticaverant
|
sie hatten gequiekt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus eram
|
ich war gequiekt worden |
| 2. Person Singular |
desticatus eras
|
du warst gequiekt worden |
| 3. Person Singular |
desticatus erat
|
er/sie/es war gequiekt worden |
| 1. Person Plural |
desticati eramus
|
wir waren gequiekt worden |
| 2. Person Plural |
desticati eratis
|
ihr warst gequiekt worden |
| 3. Person Plural |
desticati erant
|
sie waren gequiekt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticavissem
|
ich hätte gequiekt |
| 2. Person Singular |
desticavisses
|
du hättest gequiekt |
| 3. Person Singular |
desticavisset
|
er/sie/es hätte gequiekt |
| 1. Person Plural |
desticavissemus
|
wir hätten gequiekt |
| 2. Person Plural |
desticavissetis
|
ihr hättet gequiekt |
| 3. Person Plural |
desticavissent
|
sie hätten gequiekt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus essem
|
ich wäre gequiekt worden |
| 2. Person Singular |
desticatus esses
|
du wärest gequiekt worden |
| 3. Person Singular |
desticatus esset
|
er/sie/es wäre gequiekt worden |
| 1. Person Plural |
desticati essemus
|
wir wären gequiekt worden |
| 2. Person Plural |
desticati essetis
|
ihr wäret gequiekt worden |
| 3. Person Plural |
desticati essent
|
sie wären gequiekt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticavero
|
ich werde gequiekt haben |
| 2. Person Singular |
desticaveris
|
du wirst gequiekt haben |
| 3. Person Singular |
desticaverit
|
er/sie/es wird gequiekt haben |
| 1. Person Plural |
desticaverimus
|
wir werden gequiekt haben |
| 2. Person Plural |
desticaveritis
|
ihr werdet gequiekt haben |
| 3. Person Plural |
desticaverint
|
sie werden gequiekt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus ero
|
ich werde gequiekt worden sein |
| 2. Person Singular |
desticatus eris
|
du werdest gequiekt worden sein |
| 3. Person Singular |
desticatus erit
|
er/sie/es werde gequiekt worden sein |
| 1. Person Plural |
desticati erimus
|
wir werden gequiekt worden sein |
| 2. Person Plural |
desticati eritis
|
ihr werdet gequiekt worden sein |
| 3. Person Plural |
desticati erunt
|
sie werden gequiekt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
desticare
|
quieken |
| Vorzeitigkeit |
desticavisse
|
gequiekt haben |
| Nachzeitigkeit |
desticaturum esse
|
quieken werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
desticari desticarier
|
gequiekt werden |
| Vorzeitigkeit |
desticatum esse
|
gequiekt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
desticatum iri
|
künftig gequiekt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
destica
|
quieke! |
| 2. Person Plural |
desticate
|
quiekt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
desticato
|
| 3. Person Singular |
desticato
|
| 2. Person Plural |
desticatote
|
| 3. Person Plural |
desticanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
desticare
|
das Quieken |
| Genitiv |
desticandi
|
des Quiekens |
| Dativ |
desticando
|
dem Quieken |
| Akkusativ |
desticandum
|
das Quieken |
| Ablativ |
desticando
|
durch das Quieken |
| Vokativ |
desticande
|
Quieken! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticandus
|
desticanda
|
desticandum
|
| Genitiv |
desticandi
|
desticandae
|
desticandi
|
| Dativ |
desticando
|
desticandae
|
desticando
|
| Akkusativ |
desticandum
|
desticandam
|
desticandum
|
| Ablativ |
desticando
|
desticanda
|
desticando
|
| Vokativ |
desticande
|
desticanda
|
desticandum
|
Plural
| Nominativ |
desticandi
|
desticandae
|
desticanda
|
| Genitiv |
desticandorum
|
desticandarum
|
desticandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
desticandos
|
desticandas
|
desticanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
desticandi
|
desticandae
|
desticanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticans
|
desticans
|
desticans
|
| Genitiv |
desticantis
|
desticantis
|
desticantis
|
| Dativ |
desticanti
|
desticanti
|
desticanti
|
| Akkusativ |
desticantem
|
desticantem
|
desticans
|
| Ablativ |
desticanti desticante
|
desticanti desticante
|
desticanti desticante
|
| Vokativ |
desticans
|
desticans
|
desticans
|
Plural
| Nominativ |
desticantes
|
desticantes
|
desticantia
|
| Genitiv |
desticantium desticantum
|
desticantium desticantum
|
desticantium desticantum
|
| Dativ |
desticantibus
|
desticantibus
|
desticantibus
|
| Akkusativ |
desticantes
|
desticantes
|
desticantia
|
| Ablativ |
desticantibus
|
desticantibus
|
desticantibus
|
| Vokativ |
desticantes
|
desticantes
|
desticantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticatus
|
desticata
|
desticatum
|
| Genitiv |
desticati
|
desticatae
|
desticati
|
| Dativ |
desticato
|
desticatae
|
desticato
|
| Akkusativ |
desticatum
|
desticatam
|
desticatum
|
| Ablativ |
desticato
|
desticata
|
desticato
|
| Vokativ |
desticate
|
desticata
|
desticatum
|
Plural
| Nominativ |
desticati
|
desticatae
|
desticata
|
| Genitiv |
desticatorum
|
desticatarum
|
desticatorum
|
| Dativ |
desticatis
|
desticatis
|
desticatis
|
| Akkusativ |
desticatos
|
desticatas
|
desticata
|
| Ablativ |
desticatis
|
desticatis
|
desticatis
|
| Vokativ |
desticati
|
desticatae
|
desticata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticaturus
|
desticatura
|
desticaturum
|
| Genitiv |
desticaturi
|
desticaturae
|
desticaturi
|
| Dativ |
desticaturo
|
desticaturae
|
desticaturo
|
| Akkusativ |
desticaturum
|
desticaturam
|
desticaturum
|
| Ablativ |
desticaturo
|
desticatura
|
desticaturo
|
| Vokativ |
desticature
|
desticatura
|
desticaturum
|
Plural
| Nominativ |
desticaturi
|
desticaturae
|
desticatura
|
| Genitiv |
desticaturorum
|
desticaturarum
|
desticaturorum
|
| Dativ |
desticaturis
|
desticaturis
|
desticaturis
|
| Akkusativ |
desticaturos
|
desticaturas
|
desticatura
|
| Ablativ |
desticaturis
|
desticaturis
|
desticaturis
|
| Vokativ |
desticaturi
|
desticaturae
|
desticatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
desticatum
|
desticatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
destico
|
ich schreie |
| 2. Person Singular |
desticas
|
du schreist |
| 3. Person Singular |
desticat
|
er/sie/es schreit |
| 1. Person Plural |
desticamus
|
wir schreien |
| 2. Person Plural |
desticatis
|
ihr schreit |
| 3. Person Plural |
desticant
|
sie schreien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticor
|
ich werde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticaris desticare
|
du wirst geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticatur
|
er/sie/es wird geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticamur
|
wir werden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticamini
|
ihr werdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticantur
|
sie werden geschrieen; geschrien |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticem
|
ich schreie |
| 2. Person Singular |
destices
|
du schreiest |
| 3. Person Singular |
desticet
|
er/sie/es schreie |
| 1. Person Plural |
desticemus
|
wir schreien |
| 2. Person Plural |
desticetis
|
ihr schreiet |
| 3. Person Plural |
desticent
|
sie schreien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticer
|
ich werde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticeris desticere
|
du werdest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticetur
|
er/sie/es werde geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticemur
|
wir werden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticemini
|
ihr werdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticentur
|
sie werden geschrieen; geschrien |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabam
|
ich schrie |
| 2. Person Singular |
desticabas
|
du schriest |
| 3. Person Singular |
desticabat
|
er/sie/es schrie |
| 1. Person Plural |
desticabamus
|
wir schrien |
| 2. Person Plural |
desticabatis
|
ihr schriet |
| 3. Person Plural |
desticabant
|
sie schrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabar
|
ich wurde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticabaris desticabare
|
du wurdest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticabatur
|
er/sie/es wurde geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticabamur
|
wir wurden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticabamini
|
ihr wurdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticabantur
|
sie wurden geschrieen; geschrien |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticarem
|
ich schrie |
| 2. Person Singular |
desticares
|
du schriest |
| 3. Person Singular |
desticaret
|
er/sie/es schrie |
| 1. Person Plural |
desticaremus
|
wir schrien |
| 2. Person Plural |
desticaretis
|
ihr schriet |
| 3. Person Plural |
desticarent
|
sie schrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticarer
|
ich würde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticareris desticarere
|
du würdest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticaretur
|
er/sie/es würde geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticaremur
|
wir würden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticaremini
|
ihr würdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticarentur
|
sie würden geschrieen; geschrien |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabo
|
ich werde schreien |
| 2. Person Singular |
desticabis
|
du wirst schreien |
| 3. Person Singular |
desticabit
|
er/sie/es wird schreien |
| 1. Person Plural |
desticabimus
|
wir werden schreien |
| 2. Person Plural |
desticabitis
|
ihr werdet schreien |
| 3. Person Plural |
desticabunt
|
sie werden schreien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticabor
|
ich werde geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticaberis desticabere
|
du wirst geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticabitur
|
er/sie/es wird geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticabimur
|
wir werden geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticabimini
|
ihr werdet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticabuntur
|
sie werden geschrieen; geschrien |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticavi
|
ich habe geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticavisti
|
du hast geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticavit
|
er/sie/es hat geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticavimus
|
wir haben geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticavistis
|
ihr habt geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticaverunt desticavere
|
sie haben geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus sum
|
ich bin geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
desticatus es
|
du bist geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
desticatus est
|
er/sie/es ist geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
desticati sumus
|
wir sind geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
desticati estis
|
ihr seid geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
desticati sunt
|
sie sind geschrieen; geschrien worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticaverim
|
ich habe geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticaveris
|
du habest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticaverit
|
er/sie/es habe geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticaverimus
|
wir haben geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticaveritis
|
ihr habet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticaverint
|
sie haben geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus sim
|
ich sei geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
desticatus sis
|
du seiest geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
desticatus sit
|
er/sie/es sei geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
desticati simus
|
wir seien geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
desticati sitis
|
ihr seiet geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
desticati sint
|
sie seien geschrieen; geschrien worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticaveram
|
ich hatte geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticaveras
|
du hattest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticaverat
|
er/sie/es hatte geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticaveramus
|
wir hatten geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticaveratis
|
ihr hattet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticaverant
|
sie hatten geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus eram
|
ich war geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
desticatus eras
|
du warst geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
desticatus erat
|
er/sie/es war geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
desticati eramus
|
wir waren geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
desticati eratis
|
ihr warst geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
desticati erant
|
sie waren geschrieen; geschrien worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticavissem
|
ich hätte geschrieen; geschrien |
| 2. Person Singular |
desticavisses
|
du hättest geschrieen; geschrien |
| 3. Person Singular |
desticavisset
|
er/sie/es hätte geschrieen; geschrien |
| 1. Person Plural |
desticavissemus
|
wir hätten geschrieen; geschrien |
| 2. Person Plural |
desticavissetis
|
ihr hättet geschrieen; geschrien |
| 3. Person Plural |
desticavissent
|
sie hätten geschrieen; geschrien |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus essem
|
ich wäre geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Singular |
desticatus esses
|
du wärest geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Singular |
desticatus esset
|
er/sie/es wäre geschrieen; geschrien worden |
| 1. Person Plural |
desticati essemus
|
wir wären geschrieen; geschrien worden |
| 2. Person Plural |
desticati essetis
|
ihr wäret geschrieen; geschrien worden |
| 3. Person Plural |
desticati essent
|
sie wären geschrieen; geschrien worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
desticavero
|
ich werde geschrieen; geschrien haben |
| 2. Person Singular |
desticaveris
|
du wirst geschrieen; geschrien haben |
| 3. Person Singular |
desticaverit
|
er/sie/es wird geschrieen; geschrien haben |
| 1. Person Plural |
desticaverimus
|
wir werden geschrieen; geschrien haben |
| 2. Person Plural |
desticaveritis
|
ihr werdet geschrieen; geschrien haben |
| 3. Person Plural |
desticaverint
|
sie werden geschrieen; geschrien haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
desticatus ero
|
ich werde geschrieen; geschrien worden sein |
| 2. Person Singular |
desticatus eris
|
du werdest geschrieen; geschrien worden sein |
| 3. Person Singular |
desticatus erit
|
er/sie/es werde geschrieen; geschrien worden sein |
| 1. Person Plural |
desticati erimus
|
wir werden geschrieen; geschrien worden sein |
| 2. Person Plural |
desticati eritis
|
ihr werdet geschrieen; geschrien worden sein |
| 3. Person Plural |
desticati erunt
|
sie werden geschrieen; geschrien worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
desticare
|
schreien |
| Vorzeitigkeit |
desticavisse
|
geschrieen; geschrien haben |
| Nachzeitigkeit |
desticaturum esse
|
schreien werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
desticari desticarier
|
geschrieen; geschrien werden |
| Vorzeitigkeit |
desticatum esse
|
geschrieen; geschrien worden sein |
| Nachzeitigkeit |
desticatum iri
|
künftig geschrieen; geschrien werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
destica
|
schreie! |
| 2. Person Plural |
desticate
|
schreit! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
desticato
|
| 3. Person Singular |
desticato
|
| 2. Person Plural |
desticatote
|
| 3. Person Plural |
desticanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
desticare
|
das Schreien |
| Genitiv |
desticandi
|
des Schreiens |
| Dativ |
desticando
|
dem Schreien |
| Akkusativ |
desticandum
|
das Schreien |
| Ablativ |
desticando
|
durch das Schreien |
| Vokativ |
desticande
|
Schreien! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticandus
|
desticanda
|
desticandum
|
| Genitiv |
desticandi
|
desticandae
|
desticandi
|
| Dativ |
desticando
|
desticandae
|
desticando
|
| Akkusativ |
desticandum
|
desticandam
|
desticandum
|
| Ablativ |
desticando
|
desticanda
|
desticando
|
| Vokativ |
desticande
|
desticanda
|
desticandum
|
Plural
| Nominativ |
desticandi
|
desticandae
|
desticanda
|
| Genitiv |
desticandorum
|
desticandarum
|
desticandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
desticandos
|
desticandas
|
desticanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
desticandi
|
desticandae
|
desticanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticans
|
desticans
|
desticans
|
| Genitiv |
desticantis
|
desticantis
|
desticantis
|
| Dativ |
desticanti
|
desticanti
|
desticanti
|
| Akkusativ |
desticantem
|
desticantem
|
desticans
|
| Ablativ |
desticanti desticante
|
desticanti desticante
|
desticanti desticante
|
| Vokativ |
desticans
|
desticans
|
desticans
|
Plural
| Nominativ |
desticantes
|
desticantes
|
desticantia
|
| Genitiv |
desticantium desticantum
|
desticantium desticantum
|
desticantium desticantum
|
| Dativ |
desticantibus
|
desticantibus
|
desticantibus
|
| Akkusativ |
desticantes
|
desticantes
|
desticantia
|
| Ablativ |
desticantibus
|
desticantibus
|
desticantibus
|
| Vokativ |
desticantes
|
desticantes
|
desticantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticatus
|
desticata
|
desticatum
|
| Genitiv |
desticati
|
desticatae
|
desticati
|
| Dativ |
desticato
|
desticatae
|
desticato
|
| Akkusativ |
desticatum
|
desticatam
|
desticatum
|
| Ablativ |
desticato
|
desticata
|
desticato
|
| Vokativ |
desticate
|
desticata
|
desticatum
|
Plural
| Nominativ |
desticati
|
desticatae
|
desticata
|
| Genitiv |
desticatorum
|
desticatarum
|
desticatorum
|
| Dativ |
desticatis
|
desticatis
|
desticatis
|
| Akkusativ |
desticatos
|
desticatas
|
desticata
|
| Ablativ |
desticatis
|
desticatis
|
desticatis
|
| Vokativ |
desticati
|
desticatae
|
desticata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
desticaturus
|
desticatura
|
desticaturum
|
| Genitiv |
desticaturi
|
desticaturae
|
desticaturi
|
| Dativ |
desticaturo
|
desticaturae
|
desticaturo
|
| Akkusativ |
desticaturum
|
desticaturam
|
desticaturum
|
| Ablativ |
desticaturo
|
desticatura
|
desticaturo
|
| Vokativ |
desticature
|
desticatura
|
desticaturum
|
Plural
| Nominativ |
desticaturi
|
desticaturae
|
desticatura
|
| Genitiv |
desticaturorum
|
desticaturarum
|
desticaturorum
|
| Dativ |
desticaturis
|
desticaturis
|
desticaturis
|
| Akkusativ |
desticaturos
|
desticaturas
|
desticatura
|
| Ablativ |
desticaturis
|
desticaturis
|
desticaturis
|
| Vokativ |
desticaturi
|
desticaturae
|
desticatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
desticatum
|
desticatu
|