| Latein | Typ | Flexionsart | Form | Deutsch |
|---|---|---|---|---|
| dignoscere | Verb | konsonantische Konjugation | Infinitiv | auseinanderhalten können erkennen unterscheiden |
| dignoscentia | Verb im Partizip | konsonantische Konjugation | Nominativ Neutrum Plural Partizip Präsens Aktiv | Partizip von auseinanderhalten können |
| dignoscentia | Verb im Partizip | konsonantische Konjugation | Vokativ Neutrum Plural Partizip Präsens Aktiv | Partizip von auseinanderhalten können |
| dignoscentia | Verb im Partizip | konsonantische Konjugation | Akkusativ Neutrum Plural Partizip Präsens Aktiv | Partizip von auseinanderhalten können |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignosco |
|
| 2. Person Singular | dignoscis |
|
| 3. Person Singular | dignoscit |
|
| 1. Person Plural | dignoscimus |
|
| 2. Person Plural | dignoscitis |
|
| 3. Person Plural | dignoscunt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscor |
|
| 2. Person Singular | dignosceris dignoscere |
|
| 3. Person Singular | dignoscitur |
|
| 1. Person Plural | dignoscimur |
|
| 2. Person Plural | dignoscimini |
|
| 3. Person Plural | dignoscuntur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscam |
|
| 2. Person Singular | dignoscas |
|
| 3. Person Singular | dignoscat |
|
| 1. Person Plural | dignoscamus |
|
| 2. Person Plural | dignoscatis |
|
| 3. Person Plural | dignoscant |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscar |
|
| 2. Person Singular | dignoscaris dignoscare |
|
| 3. Person Singular | dignoscatur |
|
| 1. Person Plural | dignoscamur |
|
| 2. Person Plural | dignoscamini |
|
| 3. Person Plural | dignoscantur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscebam |
|
| 2. Person Singular | dignoscebas |
|
| 3. Person Singular | dignoscebat |
|
| 1. Person Plural | dignoscebamus |
|
| 2. Person Plural | dignoscebatis |
|
| 3. Person Plural | dignoscebant |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscebar |
|
| 2. Person Singular | dignoscebaris dignoscebare |
|
| 3. Person Singular | dignoscebatur |
|
| 1. Person Plural | dignoscebamur |
|
| 2. Person Plural | dignoscebamini |
|
| 3. Person Plural | dignoscebantur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscerem |
|
| 2. Person Singular | dignosceres |
|
| 3. Person Singular | dignosceret |
|
| 1. Person Plural | dignosceremus |
|
| 2. Person Plural | dignosceretis |
|
| 3. Person Plural | dignoscerent |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscerer |
|
| 2. Person Singular | dignoscereris dignoscerere |
|
| 3. Person Singular | dignosceretur |
|
| 1. Person Plural | dignosceremur |
|
| 2. Person Plural | dignosceremini |
|
| 3. Person Plural | dignoscerentur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscam |
|
| 2. Person Singular | dignosces |
|
| 3. Person Singular | dignoscet |
|
| 1. Person Plural | dignoscemus |
|
| 2. Person Plural | dignoscetis |
|
| 3. Person Plural | dignoscent |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscar |
|
| 2. Person Singular | dignosceris dignoscere |
|
| 3. Person Singular | dignoscetur |
|
| 1. Person Plural | dignoscemur |
|
| 2. Person Plural | dignoscemini |
|
| 3. Person Plural | dignoscentur |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovi |
|
| 2. Person Singular | dignovisti |
|
| 3. Person Singular | dignovit |
|
| 1. Person Plural | dignovimus |
|
| 2. Person Plural | dignovistis |
|
| 3. Person Plural | dignoverunt dignovere |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus sum |
|
| 2. Person Singular | dignotus es |
|
| 3. Person Singular | dignotus est |
|
| 1. Person Plural | dignoti sumus |
|
| 2. Person Plural | dignoti estis |
|
| 3. Person Plural | dignoti sunt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoverim |
|
| 2. Person Singular | dignoveris |
|
| 3. Person Singular | dignoverit |
|
| 1. Person Plural | dignoverimus |
|
| 2. Person Plural | dignoveritis |
|
| 3. Person Plural | dignoverint |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus sim |
|
| 2. Person Singular | dignotus sis |
|
| 3. Person Singular | dignotus sit |
|
| 1. Person Plural | dignoti simus |
|
| 2. Person Plural | dignoti sitis |
|
| 3. Person Plural | dignoti sint |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoveram |
|
| 2. Person Singular | dignoveras |
|
| 3. Person Singular | dignoverat |
|
| 1. Person Plural | dignoveramus |
|
| 2. Person Plural | dignoveratis |
|
| 3. Person Plural | dignoverant |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus eram |
|
| 2. Person Singular | dignotus eras |
|
| 3. Person Singular | dignotus erat |
|
| 1. Person Plural | dignoti eramus |
|
| 2. Person Plural | dignoti eratis |
|
| 3. Person Plural | dignoti erant |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovissem |
|
| 2. Person Singular | dignovisses |
|
| 3. Person Singular | dignovisset |
|
| 1. Person Plural | dignovissemus |
|
| 2. Person Plural | dignovissetis |
|
| 3. Person Plural | dignovissent |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus essem |
|
| 2. Person Singular | dignotus esses |
|
| 3. Person Singular | dignotus esset |
|
| 1. Person Plural | dignoti essemus |
|
| 2. Person Plural | dignoti essetis |
|
| 3. Person Plural | dignoti essent |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovero |
|
| 2. Person Singular | dignoveris |
|
| 3. Person Singular | dignoverit |
|
| 1. Person Plural | dignoverimus |
|
| 2. Person Plural | dignoveritis |
|
| 3. Person Plural | dignoverint |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus ero |
|
| 2. Person Singular | dignotus eris |
|
| 3. Person Singular | dignotus erit |
|
| 1. Person Plural | dignoti erimus |
|
| 2. Person Plural | dignoti eritis |
|
| 3. Person Plural | dignoti erunt |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | dignoscere |
|
| Vorzeitigkeit | dignovisse |
|
| Nachzeitigkeit | dignoturum esse |
|
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | dignosci dignoscier |
|
| Vorzeitigkeit | dignotum esse |
|
| Nachzeitigkeit | dignotum iri |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | dignosce dignosc |
! |
| 2. Person Plural | dignoscite |
! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | dignoscito |
| 3. Person Singular | dignoscito |
| 2. Person Plural | dignoscitote |
| 3. Person Plural | dignoscunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | dignoscere |
das |
| Genitiv | dignoscendi dignoscundi |
des es |
| Dativ | dignoscendo dignoscundo |
dem |
| Akkusativ | dignoscendum dignoscundum |
das |
| Ablativ | dignoscendo dignoscundo |
durch das |
| Vokativ | dignoscende dignoscunde |
! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoscendus dignoscundus |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendum dignoscundum |
| Genitiv | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscendi dignoscundi |
| Dativ | dignoscendo dignoscundo |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscendo dignoscundo |
| Akkusativ | dignoscendum dignoscundum |
dignoscendam dignoscundam |
dignoscendum dignoscundum |
| Ablativ | dignoscendo dignoscundo |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendo dignoscundo |
| Vokativ | dignoscende dignoscunde |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendum dignoscundum |
| Nominativ | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscenda dignoscunda |
| Genitiv | dignoscendorum dignoscundorum |
dignoscendarum dignoscundarum |
dignoscendorum dignoscundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | dignoscendos dignoscundos |
dignoscendas dignoscundas |
dignoscenda dignoscunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscenda dignoscunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoscens |
dignoscens |
dignoscens |
| Genitiv | dignoscentis |
dignoscentis |
dignoscentis |
| Dativ | dignoscenti |
dignoscenti |
dignoscenti |
| Akkusativ | dignoscentem |
dignoscentem |
dignoscens |
| Ablativ | dignoscenti dignoscente |
dignoscenti dignoscente |
dignoscenti dignoscente |
| Vokativ | dignoscens |
dignoscens |
dignoscens |
| Nominativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Genitiv | dignoscentium dignoscentum |
dignoscentium dignoscentum |
dignoscentium dignoscentum |
| Dativ | dignoscentibus |
dignoscentibus |
dignoscentibus |
| Akkusativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Ablativ | dignoscentibus |
dignoscentibus |
dignoscentibus |
| Vokativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignotus |
dignota |
dignotum |
| Genitiv | dignoti |
dignotae |
dignoti |
| Dativ | dignoto |
dignotae |
dignoto |
| Akkusativ | dignotum |
dignotam |
dignotum |
| Ablativ | dignoto |
dignota |
dignoto |
| Vokativ | dignote |
dignota |
dignotum |
| Nominativ | dignoti |
dignotae |
dignota |
| Genitiv | dignotorum |
dignotarum |
dignotorum |
| Dativ | dignotis |
dignotis |
dignotis |
| Akkusativ | dignotos |
dignotas |
dignota |
| Ablativ | dignotis |
dignotis |
dignotis |
| Vokativ | dignoti |
dignotae |
dignota |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoturus |
dignotura |
dignoturum |
| Genitiv | dignoturi |
dignoturae |
dignoturi |
| Dativ | dignoturo |
dignoturae |
dignoturo |
| Akkusativ | dignoturum |
dignoturam |
dignoturum |
| Ablativ | dignoturo |
dignotura |
dignoturo |
| Vokativ | dignoture |
dignotura |
dignoturum |
| Nominativ | dignoturi |
dignoturae |
dignotura |
| Genitiv | dignoturorum |
dignoturarum |
dignoturorum |
| Dativ | dignoturis |
dignoturis |
dignoturis |
| Akkusativ | dignoturos |
dignoturas |
dignotura |
| Ablativ | dignoturis |
dignoturis |
dignoturis |
| Vokativ | dignoturi |
dignoturae |
dignotura |
| Supin I | Supin II |
| dignotum |
dignotu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignosco |
ich erkenne |
| 2. Person Singular | dignoscis |
du erkennst |
| 3. Person Singular | dignoscit |
er/sie/es erkennt |
| 1. Person Plural | dignoscimus |
wir erkennen |
| 2. Person Plural | dignoscitis |
ihr erkennt |
| 3. Person Plural | dignoscunt |
sie erkennen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscor |
ich werde erkannt |
| 2. Person Singular | dignosceris dignoscere |
du wirst erkannt |
| 3. Person Singular | dignoscitur |
er/sie/es wird erkannt |
| 1. Person Plural | dignoscimur |
wir werden erkannt |
| 2. Person Plural | dignoscimini |
ihr werdet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoscuntur |
sie werden erkannt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscam |
ich erkenne |
| 2. Person Singular | dignoscas |
du erkennest |
| 3. Person Singular | dignoscat |
er/sie/es erkenne |
| 1. Person Plural | dignoscamus |
wir erkennen |
| 2. Person Plural | dignoscatis |
ihr erkennet |
| 3. Person Plural | dignoscant |
sie erkennen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscar |
ich werde erkannt |
| 2. Person Singular | dignoscaris dignoscare |
du werdest erkannt |
| 3. Person Singular | dignoscatur |
er/sie/es werde erkannt |
| 1. Person Plural | dignoscamur |
wir werden erkannt |
| 2. Person Plural | dignoscamini |
ihr werdet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoscantur |
sie werden erkannt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscebam |
ich erkannte |
| 2. Person Singular | dignoscebas |
du erkanntest |
| 3. Person Singular | dignoscebat |
er/sie/es erkannte |
| 1. Person Plural | dignoscebamus |
wir erkannten |
| 2. Person Plural | dignoscebatis |
ihr erkanntet |
| 3. Person Plural | dignoscebant |
sie erkannten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscebar |
ich wurde erkannt |
| 2. Person Singular | dignoscebaris dignoscebare |
du wurdest erkannt |
| 3. Person Singular | dignoscebatur |
er/sie/es wurde erkannt |
| 1. Person Plural | dignoscebamur |
wir wurden erkannt |
| 2. Person Plural | dignoscebamini |
ihr wurdet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoscebantur |
sie wurden erkannt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscerem |
ich erkennte |
| 2. Person Singular | dignosceres |
du erkenntest |
| 3. Person Singular | dignosceret |
er/sie/es erkennte |
| 1. Person Plural | dignosceremus |
wir erkennten |
| 2. Person Plural | dignosceretis |
ihr erkenntet |
| 3. Person Plural | dignoscerent |
sie erkennten |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscerer |
ich würde erkannt |
| 2. Person Singular | dignoscereris dignoscerere |
du würdest erkannt |
| 3. Person Singular | dignosceretur |
er/sie/es würde erkannt |
| 1. Person Plural | dignosceremur |
wir würden erkannt |
| 2. Person Plural | dignosceremini |
ihr würdet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoscerentur |
sie würden erkannt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscam |
ich werde erkennen |
| 2. Person Singular | dignosces |
du wirst erkennen |
| 3. Person Singular | dignoscet |
er/sie/es wird erkennen |
| 1. Person Plural | dignoscemus |
wir werden erkennen |
| 2. Person Plural | dignoscetis |
ihr werdet erkennen |
| 3. Person Plural | dignoscent |
sie werden erkennen |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscar |
ich werde erkannt |
| 2. Person Singular | dignosceris dignoscere |
du wirst erkannt |
| 3. Person Singular | dignoscetur |
er/sie/es wird erkannt |
| 1. Person Plural | dignoscemur |
wir werden erkannt |
| 2. Person Plural | dignoscemini |
ihr werdet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoscentur |
sie werden erkannt |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovi |
ich habe erkannt |
| 2. Person Singular | dignovisti |
du hast erkannt |
| 3. Person Singular | dignovit |
er/sie/es hat erkannt |
| 1. Person Plural | dignovimus |
wir haben erkannt |
| 2. Person Plural | dignovistis |
ihr habt erkannt |
| 3. Person Plural | dignoverunt dignovere |
sie haben erkannt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus sum |
ich bin erkannt worden |
| 2. Person Singular | dignotus es |
du bist erkannt worden |
| 3. Person Singular | dignotus est |
er/sie/es ist erkannt worden |
| 1. Person Plural | dignoti sumus |
wir sind erkannt worden |
| 2. Person Plural | dignoti estis |
ihr seid erkannt worden |
| 3. Person Plural | dignoti sunt |
sie sind erkannt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoverim |
ich habe erkannt |
| 2. Person Singular | dignoveris |
du habest erkannt |
| 3. Person Singular | dignoverit |
er/sie/es habe erkannt |
| 1. Person Plural | dignoverimus |
wir haben erkannt |
| 2. Person Plural | dignoveritis |
ihr habet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoverint |
sie haben erkannt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus sim |
ich sei erkannt worden |
| 2. Person Singular | dignotus sis |
du seiest erkannt worden |
| 3. Person Singular | dignotus sit |
er/sie/es sei erkannt worden |
| 1. Person Plural | dignoti simus |
wir seien erkannt worden |
| 2. Person Plural | dignoti sitis |
ihr seiet erkannt worden |
| 3. Person Plural | dignoti sint |
sie seien erkannt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoveram |
ich hatte erkannt |
| 2. Person Singular | dignoveras |
du hattest erkannt |
| 3. Person Singular | dignoverat |
er/sie/es hatte erkannt |
| 1. Person Plural | dignoveramus |
wir hatten erkannt |
| 2. Person Plural | dignoveratis |
ihr hattet erkannt |
| 3. Person Plural | dignoverant |
sie hatten erkannt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus eram |
ich war erkannt worden |
| 2. Person Singular | dignotus eras |
du warst erkannt worden |
| 3. Person Singular | dignotus erat |
er/sie/es war erkannt worden |
| 1. Person Plural | dignoti eramus |
wir waren erkannt worden |
| 2. Person Plural | dignoti eratis |
ihr warst erkannt worden |
| 3. Person Plural | dignoti erant |
sie waren erkannt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovissem |
ich hätte erkannt |
| 2. Person Singular | dignovisses |
du hättest erkannt |
| 3. Person Singular | dignovisset |
er/sie/es hätte erkannt |
| 1. Person Plural | dignovissemus |
wir hätten erkannt |
| 2. Person Plural | dignovissetis |
ihr hättet erkannt |
| 3. Person Plural | dignovissent |
sie hätten erkannt |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus essem |
ich wäre erkannt worden |
| 2. Person Singular | dignotus esses |
du wärest erkannt worden |
| 3. Person Singular | dignotus esset |
er/sie/es wäre erkannt worden |
| 1. Person Plural | dignoti essemus |
wir wären erkannt worden |
| 2. Person Plural | dignoti essetis |
ihr wäret erkannt worden |
| 3. Person Plural | dignoti essent |
sie wären erkannt worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovero |
ich werde erkannt haben |
| 2. Person Singular | dignoveris |
du wirst erkannt haben |
| 3. Person Singular | dignoverit |
er/sie/es wird erkannt haben |
| 1. Person Plural | dignoverimus |
wir werden erkannt haben |
| 2. Person Plural | dignoveritis |
ihr werdet erkannt haben |
| 3. Person Plural | dignoverint |
sie werden erkannt haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus ero |
ich werde erkannt worden sein |
| 2. Person Singular | dignotus eris |
du werdest erkannt worden sein |
| 3. Person Singular | dignotus erit |
er/sie/es werde erkannt worden sein |
| 1. Person Plural | dignoti erimus |
wir werden erkannt worden sein |
| 2. Person Plural | dignoti eritis |
ihr werdet erkannt worden sein |
| 3. Person Plural | dignoti erunt |
sie werden erkannt worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | dignoscere |
erkennen |
| Vorzeitigkeit | dignovisse |
erkannt haben |
| Nachzeitigkeit | dignoturum esse |
erkennen werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | dignosci dignoscier |
erkannt werden |
| Vorzeitigkeit | dignotum esse |
erkannt worden sein |
| Nachzeitigkeit | dignotum iri |
künftig erkannt werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | dignosce dignosc |
erkenne! |
| 2. Person Plural | dignoscite |
erkennt! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | dignoscito |
| 3. Person Singular | dignoscito |
| 2. Person Plural | dignoscitote |
| 3. Person Plural | dignoscunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | dignoscere |
das Erkennen |
| Genitiv | dignoscendi dignoscundi |
des Erkennens |
| Dativ | dignoscendo dignoscundo |
dem Erkennen |
| Akkusativ | dignoscendum dignoscundum |
das Erkennen |
| Ablativ | dignoscendo dignoscundo |
durch das Erkennen |
| Vokativ | dignoscende dignoscunde |
Erkennen! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoscendus dignoscundus |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendum dignoscundum |
| Genitiv | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscendi dignoscundi |
| Dativ | dignoscendo dignoscundo |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscendo dignoscundo |
| Akkusativ | dignoscendum dignoscundum |
dignoscendam dignoscundam |
dignoscendum dignoscundum |
| Ablativ | dignoscendo dignoscundo |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendo dignoscundo |
| Vokativ | dignoscende dignoscunde |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendum dignoscundum |
| Nominativ | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscenda dignoscunda |
| Genitiv | dignoscendorum dignoscundorum |
dignoscendarum dignoscundarum |
dignoscendorum dignoscundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | dignoscendos dignoscundos |
dignoscendas dignoscundas |
dignoscenda dignoscunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscenda dignoscunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoscens |
dignoscens |
dignoscens |
| Genitiv | dignoscentis |
dignoscentis |
dignoscentis |
| Dativ | dignoscenti |
dignoscenti |
dignoscenti |
| Akkusativ | dignoscentem |
dignoscentem |
dignoscens |
| Ablativ | dignoscenti dignoscente |
dignoscenti dignoscente |
dignoscenti dignoscente |
| Vokativ | dignoscens |
dignoscens |
dignoscens |
| Nominativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Genitiv | dignoscentium dignoscentum |
dignoscentium dignoscentum |
dignoscentium dignoscentum |
| Dativ | dignoscentibus |
dignoscentibus |
dignoscentibus |
| Akkusativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Ablativ | dignoscentibus |
dignoscentibus |
dignoscentibus |
| Vokativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignotus |
dignota |
dignotum |
| Genitiv | dignoti |
dignotae |
dignoti |
| Dativ | dignoto |
dignotae |
dignoto |
| Akkusativ | dignotum |
dignotam |
dignotum |
| Ablativ | dignoto |
dignota |
dignoto |
| Vokativ | dignote |
dignota |
dignotum |
| Nominativ | dignoti |
dignotae |
dignota |
| Genitiv | dignotorum |
dignotarum |
dignotorum |
| Dativ | dignotis |
dignotis |
dignotis |
| Akkusativ | dignotos |
dignotas |
dignota |
| Ablativ | dignotis |
dignotis |
dignotis |
| Vokativ | dignoti |
dignotae |
dignota |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoturus |
dignotura |
dignoturum |
| Genitiv | dignoturi |
dignoturae |
dignoturi |
| Dativ | dignoturo |
dignoturae |
dignoturo |
| Akkusativ | dignoturum |
dignoturam |
dignoturum |
| Ablativ | dignoturo |
dignotura |
dignoturo |
| Vokativ | dignoture |
dignotura |
dignoturum |
| Nominativ | dignoturi |
dignoturae |
dignotura |
| Genitiv | dignoturorum |
dignoturarum |
dignoturorum |
| Dativ | dignoturis |
dignoturis |
dignoturis |
| Akkusativ | dignoturos |
dignoturas |
dignotura |
| Ablativ | dignoturis |
dignoturis |
dignoturis |
| Vokativ | dignoturi |
dignoturae |
dignotura |
| Supin I | Supin II |
| dignotum |
dignotu |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignosco |
ich unterscheide |
| 2. Person Singular | dignoscis |
du unterscheidest |
| 3. Person Singular | dignoscit |
er/sie/es unterscheidet |
| 1. Person Plural | dignoscimus |
wir unterscheiden |
| 2. Person Plural | dignoscitis |
ihr unterscheidet |
| 3. Person Plural | dignoscunt |
sie unterscheiden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscor |
ich werde unterschieden |
| 2. Person Singular | dignosceris dignoscere |
du wirst unterschieden |
| 3. Person Singular | dignoscitur |
er/sie/es wird unterschieden |
| 1. Person Plural | dignoscimur |
wir werden unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoscimini |
ihr werdet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoscuntur |
sie werden unterschieden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscam |
ich unterscheide |
| 2. Person Singular | dignoscas |
du unterscheidest |
| 3. Person Singular | dignoscat |
er/sie/es unterscheide |
| 1. Person Plural | dignoscamus |
wir unterscheiden |
| 2. Person Plural | dignoscatis |
ihr unterscheidet |
| 3. Person Plural | dignoscant |
sie unterscheiden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscar |
ich werde unterschieden |
| 2. Person Singular | dignoscaris dignoscare |
du werdest unterschieden |
| 3. Person Singular | dignoscatur |
er/sie/es werde unterschieden |
| 1. Person Plural | dignoscamur |
wir werden unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoscamini |
ihr werdet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoscantur |
sie werden unterschieden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscebam |
ich unterschied |
| 2. Person Singular | dignoscebas |
du unterschiedest |
| 3. Person Singular | dignoscebat |
er/sie/es unterschied |
| 1. Person Plural | dignoscebamus |
wir unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoscebatis |
ihr unterschiedet |
| 3. Person Plural | dignoscebant |
sie unterschieden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscebar |
ich wurde unterschieden |
| 2. Person Singular | dignoscebaris dignoscebare |
du wurdest unterschieden |
| 3. Person Singular | dignoscebatur |
er/sie/es wurde unterschieden |
| 1. Person Plural | dignoscebamur |
wir wurden unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoscebamini |
ihr wurdet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoscebantur |
sie wurden unterschieden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscerem |
ich unterschiede |
| 2. Person Singular | dignosceres |
du unterschiedest |
| 3. Person Singular | dignosceret |
er/sie/es unterschiede |
| 1. Person Plural | dignosceremus |
wir unterschieden |
| 2. Person Plural | dignosceretis |
ihr unterschiedet |
| 3. Person Plural | dignoscerent |
sie unterschieden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscerer |
ich würde unterschieden |
| 2. Person Singular | dignoscereris dignoscerere |
du würdest unterschieden |
| 3. Person Singular | dignosceretur |
er/sie/es würde unterschieden |
| 1. Person Plural | dignosceremur |
wir würden unterschieden |
| 2. Person Plural | dignosceremini |
ihr würdet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoscerentur |
sie würden unterschieden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscam |
ich werde unterscheiden |
| 2. Person Singular | dignosces |
du wirst unterscheiden |
| 3. Person Singular | dignoscet |
er/sie/es wird unterscheiden |
| 1. Person Plural | dignoscemus |
wir werden unterscheiden |
| 2. Person Plural | dignoscetis |
ihr werdet unterscheiden |
| 3. Person Plural | dignoscent |
sie werden unterscheiden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignoscar |
ich werde unterschieden |
| 2. Person Singular | dignosceris dignoscere |
du wirst unterschieden |
| 3. Person Singular | dignoscetur |
er/sie/es wird unterschieden |
| 1. Person Plural | dignoscemur |
wir werden unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoscemini |
ihr werdet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoscentur |
sie werden unterschieden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovi |
ich habe unterschieden |
| 2. Person Singular | dignovisti |
du hast unterschieden |
| 3. Person Singular | dignovit |
er/sie/es hat unterschieden |
| 1. Person Plural | dignovimus |
wir haben unterschieden |
| 2. Person Plural | dignovistis |
ihr habt unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoverunt dignovere |
sie haben unterschieden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus sum |
ich bin unterschieden worden |
| 2. Person Singular | dignotus es |
du bist unterschieden worden |
| 3. Person Singular | dignotus est |
er/sie/es ist unterschieden worden |
| 1. Person Plural | dignoti sumus |
wir sind unterschieden worden |
| 2. Person Plural | dignoti estis |
ihr seid unterschieden worden |
| 3. Person Plural | dignoti sunt |
sie sind unterschieden worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoverim |
ich habe unterschieden |
| 2. Person Singular | dignoveris |
du habest unterschieden |
| 3. Person Singular | dignoverit |
er/sie/es habe unterschieden |
| 1. Person Plural | dignoverimus |
wir haben unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoveritis |
ihr habet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoverint |
sie haben unterschieden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus sim |
ich sei unterschieden worden |
| 2. Person Singular | dignotus sis |
du seiest unterschieden worden |
| 3. Person Singular | dignotus sit |
er/sie/es sei unterschieden worden |
| 1. Person Plural | dignoti simus |
wir seien unterschieden worden |
| 2. Person Plural | dignoti sitis |
ihr seiet unterschieden worden |
| 3. Person Plural | dignoti sint |
sie seien unterschieden worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignoveram |
ich hatte unterschieden |
| 2. Person Singular | dignoveras |
du hattest unterschieden |
| 3. Person Singular | dignoverat |
er/sie/es hatte unterschieden |
| 1. Person Plural | dignoveramus |
wir hatten unterschieden |
| 2. Person Plural | dignoveratis |
ihr hattet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignoverant |
sie hatten unterschieden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus eram |
ich war unterschieden worden |
| 2. Person Singular | dignotus eras |
du warst unterschieden worden |
| 3. Person Singular | dignotus erat |
er/sie/es war unterschieden worden |
| 1. Person Plural | dignoti eramus |
wir waren unterschieden worden |
| 2. Person Plural | dignoti eratis |
ihr warst unterschieden worden |
| 3. Person Plural | dignoti erant |
sie waren unterschieden worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovissem |
ich hätte unterschieden |
| 2. Person Singular | dignovisses |
du hättest unterschieden |
| 3. Person Singular | dignovisset |
er/sie/es hätte unterschieden |
| 1. Person Plural | dignovissemus |
wir hätten unterschieden |
| 2. Person Plural | dignovissetis |
ihr hättet unterschieden |
| 3. Person Plural | dignovissent |
sie hätten unterschieden |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus essem |
ich wäre unterschieden worden |
| 2. Person Singular | dignotus esses |
du wärest unterschieden worden |
| 3. Person Singular | dignotus esset |
er/sie/es wäre unterschieden worden |
| 1. Person Plural | dignoti essemus |
wir wären unterschieden worden |
| 2. Person Plural | dignoti essetis |
ihr wäret unterschieden worden |
| 3. Person Plural | dignoti essent |
sie wären unterschieden worden |
| Aktiv | ||
| 1. Person Singular | dignovero |
ich werde unterschieden haben |
| 2. Person Singular | dignoveris |
du wirst unterschieden haben |
| 3. Person Singular | dignoverit |
er/sie/es wird unterschieden haben |
| 1. Person Plural | dignoverimus |
wir werden unterschieden haben |
| 2. Person Plural | dignoveritis |
ihr werdet unterschieden haben |
| 3. Person Plural | dignoverint |
sie werden unterschieden haben |
| Passiv | ||
| 1. Person Singular | dignotus ero |
ich werde unterschieden worden sein |
| 2. Person Singular | dignotus eris |
du werdest unterschieden worden sein |
| 3. Person Singular | dignotus erit |
er/sie/es werde unterschieden worden sein |
| 1. Person Plural | dignoti erimus |
wir werden unterschieden worden sein |
| 2. Person Plural | dignoti eritis |
ihr werdet unterschieden worden sein |
| 3. Person Plural | dignoti erunt |
sie werden unterschieden worden sein |
| Aktiv | ||
| Gleichzeitigkeit | dignoscere |
unterscheiden |
| Vorzeitigkeit | dignovisse |
unterschieden haben |
| Nachzeitigkeit | dignoturum esse |
unterscheiden werden |
| Passiv | ||
| Gleichzeitigkeit | dignosci dignoscier |
unterschieden werden |
| Vorzeitigkeit | dignotum esse |
unterschieden worden sein |
| Nachzeitigkeit | dignotum iri |
künftig unterschieden werden |
| Latein | Deutsch | |
| 2. Person Singular | dignosce dignosc |
unterscheide! |
| 2. Person Plural | dignoscite |
unterscheidet! |
| Latein | |
| 2. Person Singular | dignoscito |
| 3. Person Singular | dignoscito |
| 2. Person Plural | dignoscitote |
| 3. Person Plural | dignoscunto |
| Latein | Deutsch | |
| Nominativ | dignoscere |
das Unterscheiden |
| Genitiv | dignoscendi dignoscundi |
des Unterscheidens |
| Dativ | dignoscendo dignoscundo |
dem Unterscheiden |
| Akkusativ | dignoscendum dignoscundum |
das Unterscheiden |
| Ablativ | dignoscendo dignoscundo |
durch das Unterscheiden |
| Vokativ | dignoscende dignoscunde |
Unterscheiden! |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoscendus dignoscundus |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendum dignoscundum |
| Genitiv | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscendi dignoscundi |
| Dativ | dignoscendo dignoscundo |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscendo dignoscundo |
| Akkusativ | dignoscendum dignoscundum |
dignoscendam dignoscundam |
dignoscendum dignoscundum |
| Ablativ | dignoscendo dignoscundo |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendo dignoscundo |
| Vokativ | dignoscende dignoscunde |
dignoscenda dignoscunda |
dignoscendum dignoscundum |
| Nominativ | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscenda dignoscunda |
| Genitiv | dignoscendorum dignoscundorum |
dignoscendarum dignoscundarum |
dignoscendorum dignoscundorum |
| Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Akkusativ | dignoscendos dignoscundos |
dignoscendas dignoscundas |
dignoscenda dignoscunda |
| Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht |
| Vokativ | dignoscendi dignoscundi |
dignoscendae dignoscundae |
dignoscenda dignoscunda |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoscens |
dignoscens |
dignoscens |
| Genitiv | dignoscentis |
dignoscentis |
dignoscentis |
| Dativ | dignoscenti |
dignoscenti |
dignoscenti |
| Akkusativ | dignoscentem |
dignoscentem |
dignoscens |
| Ablativ | dignoscenti dignoscente |
dignoscenti dignoscente |
dignoscenti dignoscente |
| Vokativ | dignoscens |
dignoscens |
dignoscens |
| Nominativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Genitiv | dignoscentium dignoscentum |
dignoscentium dignoscentum |
dignoscentium dignoscentum |
| Dativ | dignoscentibus |
dignoscentibus |
dignoscentibus |
| Akkusativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Ablativ | dignoscentibus |
dignoscentibus |
dignoscentibus |
| Vokativ | dignoscentes |
dignoscentes |
dignoscentia |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignotus |
dignota |
dignotum |
| Genitiv | dignoti |
dignotae |
dignoti |
| Dativ | dignoto |
dignotae |
dignoto |
| Akkusativ | dignotum |
dignotam |
dignotum |
| Ablativ | dignoto |
dignota |
dignoto |
| Vokativ | dignote |
dignota |
dignotum |
| Nominativ | dignoti |
dignotae |
dignota |
| Genitiv | dignotorum |
dignotarum |
dignotorum |
| Dativ | dignotis |
dignotis |
dignotis |
| Akkusativ | dignotos |
dignotas |
dignota |
| Ablativ | dignotis |
dignotis |
dignotis |
| Vokativ | dignoti |
dignotae |
dignota |
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | |
| Nominativ | dignoturus |
dignotura |
dignoturum |
| Genitiv | dignoturi |
dignoturae |
dignoturi |
| Dativ | dignoturo |
dignoturae |
dignoturo |
| Akkusativ | dignoturum |
dignoturam |
dignoturum |
| Ablativ | dignoturo |
dignotura |
dignoturo |
| Vokativ | dignoture |
dignotura |
dignoturum |
| Nominativ | dignoturi |
dignoturae |
dignotura |
| Genitiv | dignoturorum |
dignoturarum |
dignoturorum |
| Dativ | dignoturis |
dignoturis |
dignoturis |
| Akkusativ | dignoturos |
dignoturas |
dignotura |
| Ablativ | dignoturis |
dignoturis |
dignoturis |
| Vokativ | dignoturi |
dignoturae |
dignotura |
| Supin I | Supin II |
| dignotum |
dignotu |