Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinio
|
ich belästige |
| 2. Person Singular |
dilinias
|
du belästigst |
| 3. Person Singular |
diliniat
|
er/sie/es belästigt |
| 1. Person Plural |
diliniamus
|
wir belästigen |
| 2. Person Plural |
diliniatis
|
ihr belästigt |
| 3. Person Plural |
diliniant
|
sie belästigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinior
|
ich werde belästigt |
| 2. Person Singular |
diliniaris diliniare
|
du wirst belästigt |
| 3. Person Singular |
diliniatur
|
er/sie/es wird belästigt |
| 1. Person Plural |
diliniamur
|
wir werden belästigt |
| 2. Person Plural |
diliniamini
|
ihr werdet belästigt |
| 3. Person Plural |
diliniantur
|
sie werden belästigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniem
|
ich belästige |
| 2. Person Singular |
dilinies
|
du belästigest |
| 3. Person Singular |
diliniet
|
er/sie/es belästige |
| 1. Person Plural |
diliniemus
|
wir belästigen |
| 2. Person Plural |
dilinietis
|
ihr belästiget |
| 3. Person Plural |
dilinient
|
sie belästigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinier
|
ich werde belästigt |
| 2. Person Singular |
dilinieris diliniere
|
du werdest belästigt |
| 3. Person Singular |
dilinietur
|
er/sie/es werde belästigt |
| 1. Person Plural |
diliniemur
|
wir werden belästigt |
| 2. Person Plural |
diliniemini
|
ihr werdet belästigt |
| 3. Person Plural |
dilinientur
|
sie werden belästigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabam
|
ich belästigte |
| 2. Person Singular |
diliniabas
|
du belästigtest |
| 3. Person Singular |
diliniabat
|
er/sie/es belästigte |
| 1. Person Plural |
diliniabamus
|
wir belästigten |
| 2. Person Plural |
diliniabatis
|
ihr belästigtet |
| 3. Person Plural |
diliniabant
|
sie belästigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabar
|
ich wurde belästigt |
| 2. Person Singular |
diliniabaris diliniabare
|
du wurdest belästigt |
| 3. Person Singular |
diliniabatur
|
er/sie/es wurde belästigt |
| 1. Person Plural |
diliniabamur
|
wir wurden belästigt |
| 2. Person Plural |
diliniabamini
|
ihr wurdet belästigt |
| 3. Person Plural |
diliniabantur
|
sie wurden belästigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniarem
|
ich belästigte |
| 2. Person Singular |
diliniares
|
du belästigtest |
| 3. Person Singular |
diliniaret
|
er/sie/es belästigte |
| 1. Person Plural |
diliniaremus
|
wir belästigten |
| 2. Person Plural |
diliniaretis
|
ihr belästigtet |
| 3. Person Plural |
diliniarent
|
sie belästigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniarer
|
ich würde belästigt |
| 2. Person Singular |
diliniareris diliniarere
|
du würdest belästigt |
| 3. Person Singular |
diliniaretur
|
er/sie/es würde belästigt |
| 1. Person Plural |
diliniaremur
|
wir würden belästigt |
| 2. Person Plural |
diliniaremini
|
ihr würdet belästigt |
| 3. Person Plural |
diliniarentur
|
sie würden belästigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabo
|
ich werde belästigen |
| 2. Person Singular |
diliniabis
|
du wirst belästigen |
| 3. Person Singular |
diliniabit
|
er/sie/es wird belästigen |
| 1. Person Plural |
diliniabimus
|
wir werden belästigen |
| 2. Person Plural |
diliniabitis
|
ihr werdet belästigen |
| 3. Person Plural |
diliniabunt
|
sie werden belästigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabor
|
ich werde belästigt |
| 2. Person Singular |
diliniaberis diliniabere
|
du wirst belästigt |
| 3. Person Singular |
diliniabitur
|
er/sie/es wird belästigt |
| 1. Person Plural |
diliniabimur
|
wir werden belästigt |
| 2. Person Plural |
diliniabimini
|
ihr werdet belästigt |
| 3. Person Plural |
diliniabuntur
|
sie werden belästigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinavi
|
ich habe belästigt |
| 2. Person Singular |
dilinavisti
|
du hast belästigt |
| 3. Person Singular |
dilinavit
|
er/sie/es hat belästigt |
| 1. Person Plural |
dilinavimus
|
wir haben belästigt |
| 2. Person Plural |
dilinavistis
|
ihr habt belästigt |
| 3. Person Plural |
dilinaverunt dilinavere
|
sie haben belästigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus sum
|
ich bin belästigt worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus es
|
du bist belästigt worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus est
|
er/sie/es ist belästigt worden |
| 1. Person Plural |
dilinati sumus
|
wir sind belästigt worden |
| 2. Person Plural |
dilinati estis
|
ihr seid belästigt worden |
| 3. Person Plural |
dilinati sunt
|
sie sind belästigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinaverim
|
ich habe belästigt |
| 2. Person Singular |
dilinaveris
|
du habest belästigt |
| 3. Person Singular |
dilinaverit
|
er/sie/es habe belästigt |
| 1. Person Plural |
dilinaverimus
|
wir haben belästigt |
| 2. Person Plural |
dilinaveritis
|
ihr habet belästigt |
| 3. Person Plural |
dilinaverint
|
sie haben belästigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus sim
|
ich sei belästigt worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus sis
|
du seiest belästigt worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus sit
|
er/sie/es sei belästigt worden |
| 1. Person Plural |
dilinati simus
|
wir seien belästigt worden |
| 2. Person Plural |
dilinati sitis
|
ihr seiet belästigt worden |
| 3. Person Plural |
dilinati sint
|
sie seien belästigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinaveram
|
ich hatte belästigt |
| 2. Person Singular |
dilinaveras
|
du hattest belästigt |
| 3. Person Singular |
dilinaverat
|
er/sie/es hatte belästigt |
| 1. Person Plural |
dilinaveramus
|
wir hatten belästigt |
| 2. Person Plural |
dilinaveratis
|
ihr hattet belästigt |
| 3. Person Plural |
dilinaverant
|
sie hatten belästigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus eram
|
ich war belästigt worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus eras
|
du warst belästigt worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus erat
|
er/sie/es war belästigt worden |
| 1. Person Plural |
dilinati eramus
|
wir waren belästigt worden |
| 2. Person Plural |
dilinati eratis
|
ihr warst belästigt worden |
| 3. Person Plural |
dilinati erant
|
sie waren belästigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinavissem
|
ich hätte belästigt |
| 2. Person Singular |
dilinavisses
|
du hättest belästigt |
| 3. Person Singular |
dilinavisset
|
er/sie/es hätte belästigt |
| 1. Person Plural |
dilinavissemus
|
wir hätten belästigt |
| 2. Person Plural |
dilinavissetis
|
ihr hättet belästigt |
| 3. Person Plural |
dilinavissent
|
sie hätten belästigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus essem
|
ich wäre belästigt worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus esses
|
du wärest belästigt worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus esset
|
er/sie/es wäre belästigt worden |
| 1. Person Plural |
dilinati essemus
|
wir wären belästigt worden |
| 2. Person Plural |
dilinati essetis
|
ihr wäret belästigt worden |
| 3. Person Plural |
dilinati essent
|
sie wären belästigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinavero
|
ich werde belästigt haben |
| 2. Person Singular |
dilinaveris
|
du wirst belästigt haben |
| 3. Person Singular |
dilinaverit
|
er/sie/es wird belästigt haben |
| 1. Person Plural |
dilinaverimus
|
wir werden belästigt haben |
| 2. Person Plural |
dilinaveritis
|
ihr werdet belästigt haben |
| 3. Person Plural |
dilinaverint
|
sie werden belästigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus ero
|
ich werde belästigt worden sein |
| 2. Person Singular |
dilinatus eris
|
du werdest belästigt worden sein |
| 3. Person Singular |
dilinatus erit
|
er/sie/es werde belästigt worden sein |
| 1. Person Plural |
dilinati erimus
|
wir werden belästigt worden sein |
| 2. Person Plural |
dilinati eritis
|
ihr werdet belästigt worden sein |
| 3. Person Plural |
dilinati erunt
|
sie werden belästigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
diliniare
|
belästigen |
| Vorzeitigkeit |
dilinavisse
|
belästigt haben |
| Nachzeitigkeit |
dilinaturum esse
|
belästigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
diliniari diliniarier
|
belästigt werden |
| Vorzeitigkeit |
dilinatum esse
|
belästigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dilinatum iri
|
künftig belästigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dilinia
|
belästige! |
| 2. Person Plural |
diliniate
|
belästigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
diliniato
|
| 3. Person Singular |
diliniato
|
| 2. Person Plural |
diliniatote
|
| 3. Person Plural |
dilinianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
diliniare
|
das Belästigen |
| Genitiv |
diliniandi
|
des Belästigens |
| Dativ |
diliniando
|
dem Belästigen |
| Akkusativ |
diliniandum
|
das Belästigen |
| Ablativ |
diliniando
|
durch das Belästigen |
| Vokativ |
diliniande
|
Belästigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
diliniandus
|
dilinianda
|
diliniandum
|
| Genitiv |
diliniandi
|
diliniandae
|
diliniandi
|
| Dativ |
diliniando
|
diliniandae
|
diliniando
|
| Akkusativ |
diliniandum
|
diliniandam
|
diliniandum
|
| Ablativ |
diliniando
|
dilinianda
|
diliniando
|
| Vokativ |
diliniande
|
dilinianda
|
diliniandum
|
Plural
| Nominativ |
diliniandi
|
diliniandae
|
dilinianda
|
| Genitiv |
diliniandorum
|
diliniandarum
|
diliniandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
diliniandos
|
diliniandas
|
dilinianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
diliniandi
|
diliniandae
|
dilinianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dilinians
|
dilinians
|
dilinians
|
| Genitiv |
diliniantis
|
diliniantis
|
diliniantis
|
| Dativ |
dilinianti
|
dilinianti
|
dilinianti
|
| Akkusativ |
diliniantem
|
diliniantem
|
dilinians
|
| Ablativ |
dilinianti diliniante
|
dilinianti diliniante
|
dilinianti diliniante
|
| Vokativ |
dilinians
|
dilinians
|
dilinians
|
Plural
| Nominativ |
diliniantes
|
diliniantes
|
diliniantia
|
| Genitiv |
diliniantium diliniantum
|
diliniantium diliniantum
|
diliniantium diliniantum
|
| Dativ |
diliniantibus
|
diliniantibus
|
diliniantibus
|
| Akkusativ |
diliniantes
|
diliniantes
|
diliniantia
|
| Ablativ |
diliniantibus
|
diliniantibus
|
diliniantibus
|
| Vokativ |
diliniantes
|
diliniantes
|
diliniantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dilinatus
|
dilinata
|
dilinatum
|
| Genitiv |
dilinati
|
dilinatae
|
dilinati
|
| Dativ |
dilinato
|
dilinatae
|
dilinato
|
| Akkusativ |
dilinatum
|
dilinatam
|
dilinatum
|
| Ablativ |
dilinato
|
dilinata
|
dilinato
|
| Vokativ |
dilinate
|
dilinata
|
dilinatum
|
Plural
| Nominativ |
dilinati
|
dilinatae
|
dilinata
|
| Genitiv |
dilinatorum
|
dilinatarum
|
dilinatorum
|
| Dativ |
dilinatis
|
dilinatis
|
dilinatis
|
| Akkusativ |
dilinatos
|
dilinatas
|
dilinata
|
| Ablativ |
dilinatis
|
dilinatis
|
dilinatis
|
| Vokativ |
dilinati
|
dilinatae
|
dilinata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dilinaturus
|
dilinatura
|
dilinaturum
|
| Genitiv |
dilinaturi
|
dilinaturae
|
dilinaturi
|
| Dativ |
dilinaturo
|
dilinaturae
|
dilinaturo
|
| Akkusativ |
dilinaturum
|
dilinaturam
|
dilinaturum
|
| Ablativ |
dilinaturo
|
dilinatura
|
dilinaturo
|
| Vokativ |
dilinature
|
dilinatura
|
dilinaturum
|
Plural
| Nominativ |
dilinaturi
|
dilinaturae
|
dilinatura
|
| Genitiv |
dilinaturorum
|
dilinaturarum
|
dilinaturorum
|
| Dativ |
dilinaturis
|
dilinaturis
|
dilinaturis
|
| Akkusativ |
dilinaturos
|
dilinaturas
|
dilinatura
|
| Ablativ |
dilinaturis
|
dilinaturis
|
dilinaturis
|
| Vokativ |
dilinaturi
|
dilinaturae
|
dilinatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dilinatum
|
dilinatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinio
|
ich störe |
| 2. Person Singular |
dilinias
|
du störst |
| 3. Person Singular |
diliniat
|
er/sie/es stört |
| 1. Person Plural |
diliniamus
|
wir stören |
| 2. Person Plural |
diliniatis
|
ihr stört |
| 3. Person Plural |
diliniant
|
sie stören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinior
|
ich werde gestört |
| 2. Person Singular |
diliniaris diliniare
|
du wirst gestört |
| 3. Person Singular |
diliniatur
|
er/sie/es wird gestört |
| 1. Person Plural |
diliniamur
|
wir werden gestört |
| 2. Person Plural |
diliniamini
|
ihr werdet gestört |
| 3. Person Plural |
diliniantur
|
sie werden gestört |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniem
|
ich störe |
| 2. Person Singular |
dilinies
|
du störest |
| 3. Person Singular |
diliniet
|
er/sie/es störe |
| 1. Person Plural |
diliniemus
|
wir stören |
| 2. Person Plural |
dilinietis
|
ihr störet |
| 3. Person Plural |
dilinient
|
sie stören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinier
|
ich werde gestört |
| 2. Person Singular |
dilinieris diliniere
|
du werdest gestört |
| 3. Person Singular |
dilinietur
|
er/sie/es werde gestört |
| 1. Person Plural |
diliniemur
|
wir werden gestört |
| 2. Person Plural |
diliniemini
|
ihr werdet gestört |
| 3. Person Plural |
dilinientur
|
sie werden gestört |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabam
|
ich störte |
| 2. Person Singular |
diliniabas
|
du störtest |
| 3. Person Singular |
diliniabat
|
er/sie/es störte |
| 1. Person Plural |
diliniabamus
|
wir störten |
| 2. Person Plural |
diliniabatis
|
ihr störtet |
| 3. Person Plural |
diliniabant
|
sie störten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabar
|
ich wurde gestört |
| 2. Person Singular |
diliniabaris diliniabare
|
du wurdest gestört |
| 3. Person Singular |
diliniabatur
|
er/sie/es wurde gestört |
| 1. Person Plural |
diliniabamur
|
wir wurden gestört |
| 2. Person Plural |
diliniabamini
|
ihr wurdet gestört |
| 3. Person Plural |
diliniabantur
|
sie wurden gestört |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniarem
|
ich störte |
| 2. Person Singular |
diliniares
|
du störtest |
| 3. Person Singular |
diliniaret
|
er/sie/es störte |
| 1. Person Plural |
diliniaremus
|
wir störten |
| 2. Person Plural |
diliniaretis
|
ihr störtet |
| 3. Person Plural |
diliniarent
|
sie störten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniarer
|
ich würde gestört |
| 2. Person Singular |
diliniareris diliniarere
|
du würdest gestört |
| 3. Person Singular |
diliniaretur
|
er/sie/es würde gestört |
| 1. Person Plural |
diliniaremur
|
wir würden gestört |
| 2. Person Plural |
diliniaremini
|
ihr würdet gestört |
| 3. Person Plural |
diliniarentur
|
sie würden gestört |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabo
|
ich werde stören |
| 2. Person Singular |
diliniabis
|
du wirst stören |
| 3. Person Singular |
diliniabit
|
er/sie/es wird stören |
| 1. Person Plural |
diliniabimus
|
wir werden stören |
| 2. Person Plural |
diliniabitis
|
ihr werdet stören |
| 3. Person Plural |
diliniabunt
|
sie werden stören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
diliniabor
|
ich werde gestört |
| 2. Person Singular |
diliniaberis diliniabere
|
du wirst gestört |
| 3. Person Singular |
diliniabitur
|
er/sie/es wird gestört |
| 1. Person Plural |
diliniabimur
|
wir werden gestört |
| 2. Person Plural |
diliniabimini
|
ihr werdet gestört |
| 3. Person Plural |
diliniabuntur
|
sie werden gestört |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinavi
|
ich habe gestört |
| 2. Person Singular |
dilinavisti
|
du hast gestört |
| 3. Person Singular |
dilinavit
|
er/sie/es hat gestört |
| 1. Person Plural |
dilinavimus
|
wir haben gestört |
| 2. Person Plural |
dilinavistis
|
ihr habt gestört |
| 3. Person Plural |
dilinaverunt dilinavere
|
sie haben gestört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus sum
|
ich bin gestört worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus es
|
du bist gestört worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus est
|
er/sie/es ist gestört worden |
| 1. Person Plural |
dilinati sumus
|
wir sind gestört worden |
| 2. Person Plural |
dilinati estis
|
ihr seid gestört worden |
| 3. Person Plural |
dilinati sunt
|
sie sind gestört worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinaverim
|
ich habe gestört |
| 2. Person Singular |
dilinaveris
|
du habest gestört |
| 3. Person Singular |
dilinaverit
|
er/sie/es habe gestört |
| 1. Person Plural |
dilinaverimus
|
wir haben gestört |
| 2. Person Plural |
dilinaveritis
|
ihr habet gestört |
| 3. Person Plural |
dilinaverint
|
sie haben gestört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus sim
|
ich sei gestört worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus sis
|
du seiest gestört worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus sit
|
er/sie/es sei gestört worden |
| 1. Person Plural |
dilinati simus
|
wir seien gestört worden |
| 2. Person Plural |
dilinati sitis
|
ihr seiet gestört worden |
| 3. Person Plural |
dilinati sint
|
sie seien gestört worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinaveram
|
ich hatte gestört |
| 2. Person Singular |
dilinaveras
|
du hattest gestört |
| 3. Person Singular |
dilinaverat
|
er/sie/es hatte gestört |
| 1. Person Plural |
dilinaveramus
|
wir hatten gestört |
| 2. Person Plural |
dilinaveratis
|
ihr hattet gestört |
| 3. Person Plural |
dilinaverant
|
sie hatten gestört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus eram
|
ich war gestört worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus eras
|
du warst gestört worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus erat
|
er/sie/es war gestört worden |
| 1. Person Plural |
dilinati eramus
|
wir waren gestört worden |
| 2. Person Plural |
dilinati eratis
|
ihr warst gestört worden |
| 3. Person Plural |
dilinati erant
|
sie waren gestört worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinavissem
|
ich hätte gestört |
| 2. Person Singular |
dilinavisses
|
du hättest gestört |
| 3. Person Singular |
dilinavisset
|
er/sie/es hätte gestört |
| 1. Person Plural |
dilinavissemus
|
wir hätten gestört |
| 2. Person Plural |
dilinavissetis
|
ihr hättet gestört |
| 3. Person Plural |
dilinavissent
|
sie hätten gestört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus essem
|
ich wäre gestört worden |
| 2. Person Singular |
dilinatus esses
|
du wärest gestört worden |
| 3. Person Singular |
dilinatus esset
|
er/sie/es wäre gestört worden |
| 1. Person Plural |
dilinati essemus
|
wir wären gestört worden |
| 2. Person Plural |
dilinati essetis
|
ihr wäret gestört worden |
| 3. Person Plural |
dilinati essent
|
sie wären gestört worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinavero
|
ich werde gestört haben |
| 2. Person Singular |
dilinaveris
|
du wirst gestört haben |
| 3. Person Singular |
dilinaverit
|
er/sie/es wird gestört haben |
| 1. Person Plural |
dilinaverimus
|
wir werden gestört haben |
| 2. Person Plural |
dilinaveritis
|
ihr werdet gestört haben |
| 3. Person Plural |
dilinaverint
|
sie werden gestört haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dilinatus ero
|
ich werde gestört worden sein |
| 2. Person Singular |
dilinatus eris
|
du werdest gestört worden sein |
| 3. Person Singular |
dilinatus erit
|
er/sie/es werde gestört worden sein |
| 1. Person Plural |
dilinati erimus
|
wir werden gestört worden sein |
| 2. Person Plural |
dilinati eritis
|
ihr werdet gestört worden sein |
| 3. Person Plural |
dilinati erunt
|
sie werden gestört worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
diliniare
|
stören |
| Vorzeitigkeit |
dilinavisse
|
gestört haben |
| Nachzeitigkeit |
dilinaturum esse
|
stören werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
diliniari diliniarier
|
gestört werden |
| Vorzeitigkeit |
dilinatum esse
|
gestört worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dilinatum iri
|
künftig gestört werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dilinia
|
störe! |
| 2. Person Plural |
diliniate
|
stört! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
diliniato
|
| 3. Person Singular |
diliniato
|
| 2. Person Plural |
diliniatote
|
| 3. Person Plural |
dilinianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
diliniare
|
das Stören |
| Genitiv |
diliniandi
|
des Störens |
| Dativ |
diliniando
|
dem Stören |
| Akkusativ |
diliniandum
|
das Stören |
| Ablativ |
diliniando
|
durch das Stören |
| Vokativ |
diliniande
|
Stören! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
diliniandus
|
dilinianda
|
diliniandum
|
| Genitiv |
diliniandi
|
diliniandae
|
diliniandi
|
| Dativ |
diliniando
|
diliniandae
|
diliniando
|
| Akkusativ |
diliniandum
|
diliniandam
|
diliniandum
|
| Ablativ |
diliniando
|
dilinianda
|
diliniando
|
| Vokativ |
diliniande
|
dilinianda
|
diliniandum
|
Plural
| Nominativ |
diliniandi
|
diliniandae
|
dilinianda
|
| Genitiv |
diliniandorum
|
diliniandarum
|
diliniandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
diliniandos
|
diliniandas
|
dilinianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
diliniandi
|
diliniandae
|
dilinianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dilinians
|
dilinians
|
dilinians
|
| Genitiv |
diliniantis
|
diliniantis
|
diliniantis
|
| Dativ |
dilinianti
|
dilinianti
|
dilinianti
|
| Akkusativ |
diliniantem
|
diliniantem
|
dilinians
|
| Ablativ |
dilinianti diliniante
|
dilinianti diliniante
|
dilinianti diliniante
|
| Vokativ |
dilinians
|
dilinians
|
dilinians
|
Plural
| Nominativ |
diliniantes
|
diliniantes
|
diliniantia
|
| Genitiv |
diliniantium diliniantum
|
diliniantium diliniantum
|
diliniantium diliniantum
|
| Dativ |
diliniantibus
|
diliniantibus
|
diliniantibus
|
| Akkusativ |
diliniantes
|
diliniantes
|
diliniantia
|
| Ablativ |
diliniantibus
|
diliniantibus
|
diliniantibus
|
| Vokativ |
diliniantes
|
diliniantes
|
diliniantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dilinatus
|
dilinata
|
dilinatum
|
| Genitiv |
dilinati
|
dilinatae
|
dilinati
|
| Dativ |
dilinato
|
dilinatae
|
dilinato
|
| Akkusativ |
dilinatum
|
dilinatam
|
dilinatum
|
| Ablativ |
dilinato
|
dilinata
|
dilinato
|
| Vokativ |
dilinate
|
dilinata
|
dilinatum
|
Plural
| Nominativ |
dilinati
|
dilinatae
|
dilinata
|
| Genitiv |
dilinatorum
|
dilinatarum
|
dilinatorum
|
| Dativ |
dilinatis
|
dilinatis
|
dilinatis
|
| Akkusativ |
dilinatos
|
dilinatas
|
dilinata
|
| Ablativ |
dilinatis
|
dilinatis
|
dilinatis
|
| Vokativ |
dilinati
|
dilinatae
|
dilinata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dilinaturus
|
dilinatura
|
dilinaturum
|
| Genitiv |
dilinaturi
|
dilinaturae
|
dilinaturi
|
| Dativ |
dilinaturo
|
dilinaturae
|
dilinaturo
|
| Akkusativ |
dilinaturum
|
dilinaturam
|
dilinaturum
|
| Ablativ |
dilinaturo
|
dilinatura
|
dilinaturo
|
| Vokativ |
dilinature
|
dilinatura
|
dilinaturum
|
Plural
| Nominativ |
dilinaturi
|
dilinaturae
|
dilinatura
|
| Genitiv |
dilinaturorum
|
dilinaturarum
|
dilinaturorum
|
| Dativ |
dilinaturis
|
dilinaturis
|
dilinaturis
|
| Akkusativ |
dilinaturos
|
dilinaturas
|
dilinatura
|
| Ablativ |
dilinaturis
|
dilinaturis
|
dilinaturis
|
| Vokativ |
dilinaturi
|
dilinaturae
|
dilinatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dilinatum
|
dilinatu
|