Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimico
|
ich kämpfe |
| 2. Person Singular |
dimicas
|
du kämpfst |
| 3. Person Singular |
dimicat
|
er/sie/es kämpft |
| 1. Person Plural |
dimicamus
|
wir kämpfen |
| 2. Person Plural |
dimicatis
|
ihr kämpft |
| 3. Person Plural |
dimicant
|
sie kämpfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicor
|
ich werde gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicaris dimicare
|
du wirst gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicatur
|
er/sie/es wird gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicamur
|
wir werden gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicamini
|
ihr werdet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicantur
|
sie werden gekämpft |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicem
|
ich kämpfe |
| 2. Person Singular |
dimices
|
du kämpfest |
| 3. Person Singular |
dimicet
|
er/sie/es kämpfe |
| 1. Person Plural |
dimicemus
|
wir kämpfen |
| 2. Person Plural |
dimicetis
|
ihr kämpfet |
| 3. Person Plural |
dimicent
|
sie kämpfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicer
|
ich werde gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimiceris dimicere
|
du werdest gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicetur
|
er/sie/es werde gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicemur
|
wir werden gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicemini
|
ihr werdet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicentur
|
sie werden gekämpft |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabam
|
ich kämpfte |
| 2. Person Singular |
dimicabas
|
du kämpftest |
| 3. Person Singular |
dimicabat
|
er/sie/es kämpfte |
| 1. Person Plural |
dimicabamus
|
wir kämpften |
| 2. Person Plural |
dimicabatis
|
ihr kämpftet |
| 3. Person Plural |
dimicabant
|
sie kämpften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabar
|
ich wurde gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicabaris dimicabare
|
du wurdest gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicabatur
|
er/sie/es wurde gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicabamur
|
wir wurden gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicabamini
|
ihr wurdet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicabantur
|
sie wurden gekämpft |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicarem
|
ich kämpfte |
| 2. Person Singular |
dimicares
|
du kämpftest |
| 3. Person Singular |
dimicaret
|
er/sie/es kämpfte |
| 1. Person Plural |
dimicaremus
|
wir kämpften |
| 2. Person Plural |
dimicaretis
|
ihr kämpftet |
| 3. Person Plural |
dimicarent
|
sie kämpften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicarer
|
ich würde gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicareris dimicarere
|
du würdest gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicaretur
|
er/sie/es würde gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicaremur
|
wir würden gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicaremini
|
ihr würdet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicarentur
|
sie würden gekämpft |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabo
|
ich werde kämpfen |
| 2. Person Singular |
dimicabis
|
du wirst kämpfen |
| 3. Person Singular |
dimicabit
|
er/sie/es wird kämpfen |
| 1. Person Plural |
dimicabimus
|
wir werden kämpfen |
| 2. Person Plural |
dimicabitis
|
ihr werdet kämpfen |
| 3. Person Plural |
dimicabunt
|
sie werden kämpfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabor
|
ich werde gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicaberis dimicabere
|
du wirst gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicabitur
|
er/sie/es wird gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicabimur
|
wir werden gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicabimini
|
ihr werdet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicabuntur
|
sie werden gekämpft |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicavi
|
ich habe gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicavisti
|
du hast gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicavit
|
er/sie/es hat gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicavimus
|
wir haben gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicavistis
|
ihr habt gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicaverunt dimicavere
|
sie haben gekämpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus sum
|
ich bin gekämpft worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus es
|
du bist gekämpft worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus est
|
er/sie/es ist gekämpft worden |
| 1. Person Plural |
dimicati sumus
|
wir sind gekämpft worden |
| 2. Person Plural |
dimicati estis
|
ihr seid gekämpft worden |
| 3. Person Plural |
dimicati sunt
|
sie sind gekämpft worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicaverim
|
ich habe gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicaveris
|
du habest gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicaverit
|
er/sie/es habe gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicaverimus
|
wir haben gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicaveritis
|
ihr habet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicaverint
|
sie haben gekämpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus sim
|
ich sei gekämpft worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus sis
|
du seiest gekämpft worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus sit
|
er/sie/es sei gekämpft worden |
| 1. Person Plural |
dimicati simus
|
wir seien gekämpft worden |
| 2. Person Plural |
dimicati sitis
|
ihr seiet gekämpft worden |
| 3. Person Plural |
dimicati sint
|
sie seien gekämpft worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicaveram
|
ich hatte gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicaveras
|
du hattest gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicaverat
|
er/sie/es hatte gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicaveramus
|
wir hatten gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicaveratis
|
ihr hattet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicaverant
|
sie hatten gekämpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus eram
|
ich war gekämpft worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus eras
|
du warst gekämpft worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus erat
|
er/sie/es war gekämpft worden |
| 1. Person Plural |
dimicati eramus
|
wir waren gekämpft worden |
| 2. Person Plural |
dimicati eratis
|
ihr warst gekämpft worden |
| 3. Person Plural |
dimicati erant
|
sie waren gekämpft worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicavissem
|
ich hätte gekämpft |
| 2. Person Singular |
dimicavisses
|
du hättest gekämpft |
| 3. Person Singular |
dimicavisset
|
er/sie/es hätte gekämpft |
| 1. Person Plural |
dimicavissemus
|
wir hätten gekämpft |
| 2. Person Plural |
dimicavissetis
|
ihr hättet gekämpft |
| 3. Person Plural |
dimicavissent
|
sie hätten gekämpft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus essem
|
ich wäre gekämpft worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus esses
|
du wärest gekämpft worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus esset
|
er/sie/es wäre gekämpft worden |
| 1. Person Plural |
dimicati essemus
|
wir wären gekämpft worden |
| 2. Person Plural |
dimicati essetis
|
ihr wäret gekämpft worden |
| 3. Person Plural |
dimicati essent
|
sie wären gekämpft worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicavero
|
ich werde gekämpft haben |
| 2. Person Singular |
dimicaveris
|
du wirst gekämpft haben |
| 3. Person Singular |
dimicaverit
|
er/sie/es wird gekämpft haben |
| 1. Person Plural |
dimicaverimus
|
wir werden gekämpft haben |
| 2. Person Plural |
dimicaveritis
|
ihr werdet gekämpft haben |
| 3. Person Plural |
dimicaverint
|
sie werden gekämpft haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus ero
|
ich werde gekämpft worden sein |
| 2. Person Singular |
dimicatus eris
|
du werdest gekämpft worden sein |
| 3. Person Singular |
dimicatus erit
|
er/sie/es werde gekämpft worden sein |
| 1. Person Plural |
dimicati erimus
|
wir werden gekämpft worden sein |
| 2. Person Plural |
dimicati eritis
|
ihr werdet gekämpft worden sein |
| 3. Person Plural |
dimicati erunt
|
sie werden gekämpft worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dimicare
|
kämpfen |
| Vorzeitigkeit |
dimicavisse
|
gekämpft haben |
| Nachzeitigkeit |
dimicaturum esse
|
kämpfen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dimicari dimicarier
|
gekämpft werden |
| Vorzeitigkeit |
dimicatum esse
|
gekämpft worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dimicatum iri
|
künftig gekämpft werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dimica
|
kämpfe! |
| 2. Person Plural |
dimicate
|
kämpft! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dimicato
|
| 3. Person Singular |
dimicato
|
| 2. Person Plural |
dimicatote
|
| 3. Person Plural |
dimicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dimicare
|
das Kämpfen |
| Genitiv |
dimicandi
|
des Kämpfens |
| Dativ |
dimicando
|
dem Kämpfen |
| Akkusativ |
dimicandum
|
das Kämpfen |
| Ablativ |
dimicando
|
durch das Kämpfen |
| Vokativ |
dimicande
|
Kämpfen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicandus
|
dimicanda
|
dimicandum
|
| Genitiv |
dimicandi
|
dimicandae
|
dimicandi
|
| Dativ |
dimicando
|
dimicandae
|
dimicando
|
| Akkusativ |
dimicandum
|
dimicandam
|
dimicandum
|
| Ablativ |
dimicando
|
dimicanda
|
dimicando
|
| Vokativ |
dimicande
|
dimicanda
|
dimicandum
|
Plural
| Nominativ |
dimicandi
|
dimicandae
|
dimicanda
|
| Genitiv |
dimicandorum
|
dimicandarum
|
dimicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dimicandos
|
dimicandas
|
dimicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dimicandi
|
dimicandae
|
dimicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicans
|
dimicans
|
dimicans
|
| Genitiv |
dimicantis
|
dimicantis
|
dimicantis
|
| Dativ |
dimicanti
|
dimicanti
|
dimicanti
|
| Akkusativ |
dimicantem
|
dimicantem
|
dimicans
|
| Ablativ |
dimicanti dimicante
|
dimicanti dimicante
|
dimicanti dimicante
|
| Vokativ |
dimicans
|
dimicans
|
dimicans
|
Plural
| Nominativ |
dimicantes
|
dimicantes
|
dimicantia
|
| Genitiv |
dimicantium dimicantum
|
dimicantium dimicantum
|
dimicantium dimicantum
|
| Dativ |
dimicantibus
|
dimicantibus
|
dimicantibus
|
| Akkusativ |
dimicantes
|
dimicantes
|
dimicantia
|
| Ablativ |
dimicantibus
|
dimicantibus
|
dimicantibus
|
| Vokativ |
dimicantes
|
dimicantes
|
dimicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicatus
|
dimicata
|
dimicatum
|
| Genitiv |
dimicati
|
dimicatae
|
dimicati
|
| Dativ |
dimicato
|
dimicatae
|
dimicato
|
| Akkusativ |
dimicatum
|
dimicatam
|
dimicatum
|
| Ablativ |
dimicato
|
dimicata
|
dimicato
|
| Vokativ |
dimicate
|
dimicata
|
dimicatum
|
Plural
| Nominativ |
dimicati
|
dimicatae
|
dimicata
|
| Genitiv |
dimicatorum
|
dimicatarum
|
dimicatorum
|
| Dativ |
dimicatis
|
dimicatis
|
dimicatis
|
| Akkusativ |
dimicatos
|
dimicatas
|
dimicata
|
| Ablativ |
dimicatis
|
dimicatis
|
dimicatis
|
| Vokativ |
dimicati
|
dimicatae
|
dimicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicaturus
|
dimicatura
|
dimicaturum
|
| Genitiv |
dimicaturi
|
dimicaturae
|
dimicaturi
|
| Dativ |
dimicaturo
|
dimicaturae
|
dimicaturo
|
| Akkusativ |
dimicaturum
|
dimicaturam
|
dimicaturum
|
| Ablativ |
dimicaturo
|
dimicatura
|
dimicaturo
|
| Vokativ |
dimicature
|
dimicatura
|
dimicaturum
|
Plural
| Nominativ |
dimicaturi
|
dimicaturae
|
dimicatura
|
| Genitiv |
dimicaturorum
|
dimicaturarum
|
dimicaturorum
|
| Dativ |
dimicaturis
|
dimicaturis
|
dimicaturis
|
| Akkusativ |
dimicaturos
|
dimicaturas
|
dimicatura
|
| Ablativ |
dimicaturis
|
dimicaturis
|
dimicaturis
|
| Vokativ |
dimicaturi
|
dimicaturae
|
dimicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dimicatum
|
dimicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimico
|
ich fechte |
| 2. Person Singular |
dimicas
|
du fichtst; fichst |
| 3. Person Singular |
dimicat
|
er/sie/es ficht |
| 1. Person Plural |
dimicamus
|
wir fechten |
| 2. Person Plural |
dimicatis
|
ihr fechtet |
| 3. Person Plural |
dimicant
|
sie fechten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicor
|
ich werde gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicaris dimicare
|
du wirst gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicatur
|
er/sie/es wird gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicamur
|
wir werden gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicamini
|
ihr werdet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicantur
|
sie werden gefochten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicem
|
ich fechte |
| 2. Person Singular |
dimices
|
du fechtest |
| 3. Person Singular |
dimicet
|
er/sie/es fechte |
| 1. Person Plural |
dimicemus
|
wir fechten |
| 2. Person Plural |
dimicetis
|
ihr fechtet |
| 3. Person Plural |
dimicent
|
sie fechten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicer
|
ich werde gefochten |
| 2. Person Singular |
dimiceris dimicere
|
du werdest gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicetur
|
er/sie/es werde gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicemur
|
wir werden gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicemini
|
ihr werdet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicentur
|
sie werden gefochten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabam
|
ich focht |
| 2. Person Singular |
dimicabas
|
du fochtest |
| 3. Person Singular |
dimicabat
|
er/sie/es focht |
| 1. Person Plural |
dimicabamus
|
wir fochten |
| 2. Person Plural |
dimicabatis
|
ihr fochtet |
| 3. Person Plural |
dimicabant
|
sie fochten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabar
|
ich wurde gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicabaris dimicabare
|
du wurdest gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicabatur
|
er/sie/es wurde gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicabamur
|
wir wurden gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicabamini
|
ihr wurdet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicabantur
|
sie wurden gefochten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicarem
|
ich föchte |
| 2. Person Singular |
dimicares
|
du föchtest |
| 3. Person Singular |
dimicaret
|
er/sie/es föchte |
| 1. Person Plural |
dimicaremus
|
wir föchten |
| 2. Person Plural |
dimicaretis
|
ihr föchtet |
| 3. Person Plural |
dimicarent
|
sie föchten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicarer
|
ich würde gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicareris dimicarere
|
du würdest gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicaretur
|
er/sie/es würde gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicaremur
|
wir würden gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicaremini
|
ihr würdet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicarentur
|
sie würden gefochten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabo
|
ich werde fechten |
| 2. Person Singular |
dimicabis
|
du wirst fechten |
| 3. Person Singular |
dimicabit
|
er/sie/es wird fechten |
| 1. Person Plural |
dimicabimus
|
wir werden fechten |
| 2. Person Plural |
dimicabitis
|
ihr werdet fechten |
| 3. Person Plural |
dimicabunt
|
sie werden fechten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicabor
|
ich werde gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicaberis dimicabere
|
du wirst gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicabitur
|
er/sie/es wird gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicabimur
|
wir werden gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicabimini
|
ihr werdet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicabuntur
|
sie werden gefochten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicavi
|
ich habe gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicavisti
|
du hast gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicavit
|
er/sie/es hat gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicavimus
|
wir haben gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicavistis
|
ihr habt gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicaverunt dimicavere
|
sie haben gefochten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus sum
|
ich bin gefochten worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus es
|
du bist gefochten worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus est
|
er/sie/es ist gefochten worden |
| 1. Person Plural |
dimicati sumus
|
wir sind gefochten worden |
| 2. Person Plural |
dimicati estis
|
ihr seid gefochten worden |
| 3. Person Plural |
dimicati sunt
|
sie sind gefochten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicaverim
|
ich habe gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicaveris
|
du habest gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicaverit
|
er/sie/es habe gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicaverimus
|
wir haben gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicaveritis
|
ihr habet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicaverint
|
sie haben gefochten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus sim
|
ich sei gefochten worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus sis
|
du seiest gefochten worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus sit
|
er/sie/es sei gefochten worden |
| 1. Person Plural |
dimicati simus
|
wir seien gefochten worden |
| 2. Person Plural |
dimicati sitis
|
ihr seiet gefochten worden |
| 3. Person Plural |
dimicati sint
|
sie seien gefochten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicaveram
|
ich hatte gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicaveras
|
du hattest gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicaverat
|
er/sie/es hatte gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicaveramus
|
wir hatten gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicaveratis
|
ihr hattet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicaverant
|
sie hatten gefochten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus eram
|
ich war gefochten worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus eras
|
du warst gefochten worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus erat
|
er/sie/es war gefochten worden |
| 1. Person Plural |
dimicati eramus
|
wir waren gefochten worden |
| 2. Person Plural |
dimicati eratis
|
ihr warst gefochten worden |
| 3. Person Plural |
dimicati erant
|
sie waren gefochten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicavissem
|
ich hätte gefochten |
| 2. Person Singular |
dimicavisses
|
du hättest gefochten |
| 3. Person Singular |
dimicavisset
|
er/sie/es hätte gefochten |
| 1. Person Plural |
dimicavissemus
|
wir hätten gefochten |
| 2. Person Plural |
dimicavissetis
|
ihr hättet gefochten |
| 3. Person Plural |
dimicavissent
|
sie hätten gefochten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus essem
|
ich wäre gefochten worden |
| 2. Person Singular |
dimicatus esses
|
du wärest gefochten worden |
| 3. Person Singular |
dimicatus esset
|
er/sie/es wäre gefochten worden |
| 1. Person Plural |
dimicati essemus
|
wir wären gefochten worden |
| 2. Person Plural |
dimicati essetis
|
ihr wäret gefochten worden |
| 3. Person Plural |
dimicati essent
|
sie wären gefochten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicavero
|
ich werde gefochten haben |
| 2. Person Singular |
dimicaveris
|
du wirst gefochten haben |
| 3. Person Singular |
dimicaverit
|
er/sie/es wird gefochten haben |
| 1. Person Plural |
dimicaverimus
|
wir werden gefochten haben |
| 2. Person Plural |
dimicaveritis
|
ihr werdet gefochten haben |
| 3. Person Plural |
dimicaverint
|
sie werden gefochten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dimicatus ero
|
ich werde gefochten worden sein |
| 2. Person Singular |
dimicatus eris
|
du werdest gefochten worden sein |
| 3. Person Singular |
dimicatus erit
|
er/sie/es werde gefochten worden sein |
| 1. Person Plural |
dimicati erimus
|
wir werden gefochten worden sein |
| 2. Person Plural |
dimicati eritis
|
ihr werdet gefochten worden sein |
| 3. Person Plural |
dimicati erunt
|
sie werden gefochten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dimicare
|
fechten |
| Vorzeitigkeit |
dimicavisse
|
gefochten haben |
| Nachzeitigkeit |
dimicaturum esse
|
fechten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dimicari dimicarier
|
gefochten werden |
| Vorzeitigkeit |
dimicatum esse
|
gefochten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dimicatum iri
|
künftig gefochten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dimica
|
ficht! |
| 2. Person Plural |
dimicate
|
fechtet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dimicato
|
| 3. Person Singular |
dimicato
|
| 2. Person Plural |
dimicatote
|
| 3. Person Plural |
dimicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dimicare
|
das Fechten |
| Genitiv |
dimicandi
|
des Fechtens |
| Dativ |
dimicando
|
dem Fechten |
| Akkusativ |
dimicandum
|
das Fechten |
| Ablativ |
dimicando
|
durch das Fechten |
| Vokativ |
dimicande
|
Fechten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicandus
|
dimicanda
|
dimicandum
|
| Genitiv |
dimicandi
|
dimicandae
|
dimicandi
|
| Dativ |
dimicando
|
dimicandae
|
dimicando
|
| Akkusativ |
dimicandum
|
dimicandam
|
dimicandum
|
| Ablativ |
dimicando
|
dimicanda
|
dimicando
|
| Vokativ |
dimicande
|
dimicanda
|
dimicandum
|
Plural
| Nominativ |
dimicandi
|
dimicandae
|
dimicanda
|
| Genitiv |
dimicandorum
|
dimicandarum
|
dimicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dimicandos
|
dimicandas
|
dimicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dimicandi
|
dimicandae
|
dimicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicans
|
dimicans
|
dimicans
|
| Genitiv |
dimicantis
|
dimicantis
|
dimicantis
|
| Dativ |
dimicanti
|
dimicanti
|
dimicanti
|
| Akkusativ |
dimicantem
|
dimicantem
|
dimicans
|
| Ablativ |
dimicanti dimicante
|
dimicanti dimicante
|
dimicanti dimicante
|
| Vokativ |
dimicans
|
dimicans
|
dimicans
|
Plural
| Nominativ |
dimicantes
|
dimicantes
|
dimicantia
|
| Genitiv |
dimicantium dimicantum
|
dimicantium dimicantum
|
dimicantium dimicantum
|
| Dativ |
dimicantibus
|
dimicantibus
|
dimicantibus
|
| Akkusativ |
dimicantes
|
dimicantes
|
dimicantia
|
| Ablativ |
dimicantibus
|
dimicantibus
|
dimicantibus
|
| Vokativ |
dimicantes
|
dimicantes
|
dimicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicatus
|
dimicata
|
dimicatum
|
| Genitiv |
dimicati
|
dimicatae
|
dimicati
|
| Dativ |
dimicato
|
dimicatae
|
dimicato
|
| Akkusativ |
dimicatum
|
dimicatam
|
dimicatum
|
| Ablativ |
dimicato
|
dimicata
|
dimicato
|
| Vokativ |
dimicate
|
dimicata
|
dimicatum
|
Plural
| Nominativ |
dimicati
|
dimicatae
|
dimicata
|
| Genitiv |
dimicatorum
|
dimicatarum
|
dimicatorum
|
| Dativ |
dimicatis
|
dimicatis
|
dimicatis
|
| Akkusativ |
dimicatos
|
dimicatas
|
dimicata
|
| Ablativ |
dimicatis
|
dimicatis
|
dimicatis
|
| Vokativ |
dimicati
|
dimicatae
|
dimicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dimicaturus
|
dimicatura
|
dimicaturum
|
| Genitiv |
dimicaturi
|
dimicaturae
|
dimicaturi
|
| Dativ |
dimicaturo
|
dimicaturae
|
dimicaturo
|
| Akkusativ |
dimicaturum
|
dimicaturam
|
dimicaturum
|
| Ablativ |
dimicaturo
|
dimicatura
|
dimicaturo
|
| Vokativ |
dimicature
|
dimicatura
|
dimicaturum
|
Plural
| Nominativ |
dimicaturi
|
dimicaturae
|
dimicatura
|
| Genitiv |
dimicaturorum
|
dimicaturarum
|
dimicaturorum
|
| Dativ |
dimicaturis
|
dimicaturis
|
dimicaturis
|
| Akkusativ |
dimicaturos
|
dimicaturas
|
dimicatura
|
| Ablativ |
dimicaturis
|
dimicaturis
|
dimicaturis
|
| Vokativ |
dimicaturi
|
dimicaturae
|
dimicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dimicatum
|
dimicatu
|