Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucio
|
ich foltere; foltre |
| 2. Person Singular |
discrucias
|
du folterst |
| 3. Person Singular |
discruciat
|
er/sie/es foltert |
| 1. Person Plural |
discruciamus
|
wir foltern |
| 2. Person Plural |
discruciatis
|
ihr foltert |
| 3. Person Plural |
discruciant
|
sie foltern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucior
|
ich werde gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciaris discruciare
|
du wirst gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciatur
|
er/sie/es wird gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciamur
|
wir werden gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciamini
|
ihr werdet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciantur
|
sie werden gefoltert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciem
|
ich foltere; foltre |
| 2. Person Singular |
discrucies
|
du folterest; foltrest |
| 3. Person Singular |
discruciet
|
er/sie/es foltere; foltre |
| 1. Person Plural |
discruciemus
|
wir folteren |
| 2. Person Plural |
discrucietis
|
ihr folteret |
| 3. Person Plural |
discrucient
|
sie folteren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucier
|
ich werde gefoltert |
| 2. Person Singular |
discrucieris discruciere
|
du werdest gefoltert |
| 3. Person Singular |
discrucietur
|
er/sie/es werde gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciemur
|
wir werden gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciemini
|
ihr werdet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discrucientur
|
sie werden gefoltert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabam
|
ich folterte |
| 2. Person Singular |
discruciabas
|
du foltertest |
| 3. Person Singular |
discruciabat
|
er/sie/es folterte |
| 1. Person Plural |
discruciabamus
|
wir folterten |
| 2. Person Plural |
discruciabatis
|
ihr foltertet |
| 3. Person Plural |
discruciabant
|
sie folterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabar
|
ich wurde gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciabaris discruciabare
|
du wurdest gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciabatur
|
er/sie/es wurde gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciabamur
|
wir wurden gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciabamini
|
ihr wurdet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciabantur
|
sie wurden gefoltert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciarem
|
ich folterte |
| 2. Person Singular |
discruciares
|
du foltertest |
| 3. Person Singular |
discruciaret
|
er/sie/es folterte |
| 1. Person Plural |
discruciaremus
|
wir folterten |
| 2. Person Plural |
discruciaretis
|
ihr foltertet |
| 3. Person Plural |
discruciarent
|
sie folterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciarer
|
ich würde gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciareris discruciarere
|
du würdest gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciaretur
|
er/sie/es würde gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciaremur
|
wir würden gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciaremini
|
ihr würdet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciarentur
|
sie würden gefoltert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabo
|
ich werde foltern |
| 2. Person Singular |
discruciabis
|
du wirst foltern |
| 3. Person Singular |
discruciabit
|
er/sie/es wird foltern |
| 1. Person Plural |
discruciabimus
|
wir werden foltern |
| 2. Person Plural |
discruciabitis
|
ihr werdet foltern |
| 3. Person Plural |
discruciabunt
|
sie werden foltern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabor
|
ich werde gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciaberis discruciabere
|
du wirst gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciabitur
|
er/sie/es wird gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciabimur
|
wir werden gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciabimini
|
ihr werdet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciabuntur
|
sie werden gefoltert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavi
|
ich habe gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciavisti
|
du hast gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciavit
|
er/sie/es hat gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciavimus
|
wir haben gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciavistis
|
ihr habt gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciaverunt discruciavere
|
sie haben gefoltert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus sum
|
ich bin gefoltert worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus es
|
du bist gefoltert worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus est
|
er/sie/es ist gefoltert worden |
| 1. Person Plural |
discruciati sumus
|
wir sind gefoltert worden |
| 2. Person Plural |
discruciati estis
|
ihr seid gefoltert worden |
| 3. Person Plural |
discruciati sunt
|
sie sind gefoltert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciaverim
|
ich habe gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciaveris
|
du habest gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciaverit
|
er/sie/es habe gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciaverimus
|
wir haben gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciaveritis
|
ihr habet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciaverint
|
sie haben gefoltert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus sim
|
ich sei gefoltert worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus sis
|
du seiest gefoltert worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus sit
|
er/sie/es sei gefoltert worden |
| 1. Person Plural |
discruciati simus
|
wir seien gefoltert worden |
| 2. Person Plural |
discruciati sitis
|
ihr seiet gefoltert worden |
| 3. Person Plural |
discruciati sint
|
sie seien gefoltert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciaveram
|
ich hatte gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciaveras
|
du hattest gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciaverat
|
er/sie/es hatte gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciaveramus
|
wir hatten gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciaveratis
|
ihr hattet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciaverant
|
sie hatten gefoltert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus eram
|
ich war gefoltert worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus eras
|
du warst gefoltert worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus erat
|
er/sie/es war gefoltert worden |
| 1. Person Plural |
discruciati eramus
|
wir waren gefoltert worden |
| 2. Person Plural |
discruciati eratis
|
ihr warst gefoltert worden |
| 3. Person Plural |
discruciati erant
|
sie waren gefoltert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavissem
|
ich hätte gefoltert |
| 2. Person Singular |
discruciavisses
|
du hättest gefoltert |
| 3. Person Singular |
discruciavisset
|
er/sie/es hätte gefoltert |
| 1. Person Plural |
discruciavissemus
|
wir hätten gefoltert |
| 2. Person Plural |
discruciavissetis
|
ihr hättet gefoltert |
| 3. Person Plural |
discruciavissent
|
sie hätten gefoltert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus essem
|
ich wäre gefoltert worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus esses
|
du wärest gefoltert worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus esset
|
er/sie/es wäre gefoltert worden |
| 1. Person Plural |
discruciati essemus
|
wir wären gefoltert worden |
| 2. Person Plural |
discruciati essetis
|
ihr wäret gefoltert worden |
| 3. Person Plural |
discruciati essent
|
sie wären gefoltert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavero
|
ich werde gefoltert haben |
| 2. Person Singular |
discruciaveris
|
du wirst gefoltert haben |
| 3. Person Singular |
discruciaverit
|
er/sie/es wird gefoltert haben |
| 1. Person Plural |
discruciaverimus
|
wir werden gefoltert haben |
| 2. Person Plural |
discruciaveritis
|
ihr werdet gefoltert haben |
| 3. Person Plural |
discruciaverint
|
sie werden gefoltert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus ero
|
ich werde gefoltert worden sein |
| 2. Person Singular |
discruciatus eris
|
du werdest gefoltert worden sein |
| 3. Person Singular |
discruciatus erit
|
er/sie/es werde gefoltert worden sein |
| 1. Person Plural |
discruciati erimus
|
wir werden gefoltert worden sein |
| 2. Person Plural |
discruciati eritis
|
ihr werdet gefoltert worden sein |
| 3. Person Plural |
discruciati erunt
|
sie werden gefoltert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
discruciare
|
foltern |
| Vorzeitigkeit |
discruciavisse
|
gefoltert haben |
| Nachzeitigkeit |
discruciaturum esse
|
foltern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
discruciari discruciarier
|
gefoltert werden |
| Vorzeitigkeit |
discruciatum esse
|
gefoltert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
discruciatum iri
|
künftig gefoltert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
discrucia
|
foltere; foltre! |
| 2. Person Plural |
discruciate
|
foltert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
discruciato
|
| 3. Person Singular |
discruciato
|
| 2. Person Plural |
discruciatote
|
| 3. Person Plural |
discrucianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
discruciare
|
das Foltern |
| Genitiv |
discruciandi
|
des Folternes |
| Dativ |
discruciando
|
dem Foltern |
| Akkusativ |
discruciandum
|
das Foltern |
| Ablativ |
discruciando
|
durch das Foltern |
| Vokativ |
discruciande
|
Foltern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciandus
|
discrucianda
|
discruciandum
|
| Genitiv |
discruciandi
|
discruciandae
|
discruciandi
|
| Dativ |
discruciando
|
discruciandae
|
discruciando
|
| Akkusativ |
discruciandum
|
discruciandam
|
discruciandum
|
| Ablativ |
discruciando
|
discrucianda
|
discruciando
|
| Vokativ |
discruciande
|
discrucianda
|
discruciandum
|
Plural
| Nominativ |
discruciandi
|
discruciandae
|
discrucianda
|
| Genitiv |
discruciandorum
|
discruciandarum
|
discruciandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
discruciandos
|
discruciandas
|
discrucianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
discruciandi
|
discruciandae
|
discrucianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discrucians
|
discrucians
|
discrucians
|
| Genitiv |
discruciantis
|
discruciantis
|
discruciantis
|
| Dativ |
discrucianti
|
discrucianti
|
discrucianti
|
| Akkusativ |
discruciantem
|
discruciantem
|
discrucians
|
| Ablativ |
discrucianti discruciante
|
discrucianti discruciante
|
discrucianti discruciante
|
| Vokativ |
discrucians
|
discrucians
|
discrucians
|
Plural
| Nominativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
| Genitiv |
discruciantium discruciantum
|
discruciantium discruciantum
|
discruciantium discruciantum
|
| Dativ |
discruciantibus
|
discruciantibus
|
discruciantibus
|
| Akkusativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
| Ablativ |
discruciantibus
|
discruciantibus
|
discruciantibus
|
| Vokativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciatus
|
discruciata
|
discruciatum
|
| Genitiv |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciati
|
| Dativ |
discruciato
|
discruciatae
|
discruciato
|
| Akkusativ |
discruciatum
|
discruciatam
|
discruciatum
|
| Ablativ |
discruciato
|
discruciata
|
discruciato
|
| Vokativ |
discruciate
|
discruciata
|
discruciatum
|
Plural
| Nominativ |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciata
|
| Genitiv |
discruciatorum
|
discruciatarum
|
discruciatorum
|
| Dativ |
discruciatis
|
discruciatis
|
discruciatis
|
| Akkusativ |
discruciatos
|
discruciatas
|
discruciata
|
| Ablativ |
discruciatis
|
discruciatis
|
discruciatis
|
| Vokativ |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciaturus
|
discruciatura
|
discruciaturum
|
| Genitiv |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciaturi
|
| Dativ |
discruciaturo
|
discruciaturae
|
discruciaturo
|
| Akkusativ |
discruciaturum
|
discruciaturam
|
discruciaturum
|
| Ablativ |
discruciaturo
|
discruciatura
|
discruciaturo
|
| Vokativ |
discruciature
|
discruciatura
|
discruciaturum
|
Plural
| Nominativ |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciatura
|
| Genitiv |
discruciaturorum
|
discruciaturarum
|
discruciaturorum
|
| Dativ |
discruciaturis
|
discruciaturis
|
discruciaturis
|
| Akkusativ |
discruciaturos
|
discruciaturas
|
discruciatura
|
| Ablativ |
discruciaturis
|
discruciaturis
|
discruciaturis
|
| Vokativ |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
discruciatum
|
discruciatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucio
|
ich quäle |
| 2. Person Singular |
discrucias
|
du quälst |
| 3. Person Singular |
discruciat
|
er/sie/es quält |
| 1. Person Plural |
discruciamus
|
wir quälen |
| 2. Person Plural |
discruciatis
|
ihr quält |
| 3. Person Plural |
discruciant
|
sie quälen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucior
|
ich werde gequält |
| 2. Person Singular |
discruciaris discruciare
|
du wirst gequält |
| 3. Person Singular |
discruciatur
|
er/sie/es wird gequält |
| 1. Person Plural |
discruciamur
|
wir werden gequält |
| 2. Person Plural |
discruciamini
|
ihr werdet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciantur
|
sie werden gequält |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciem
|
ich quäle |
| 2. Person Singular |
discrucies
|
du quälest |
| 3. Person Singular |
discruciet
|
er/sie/es quäle |
| 1. Person Plural |
discruciemus
|
wir quälen |
| 2. Person Plural |
discrucietis
|
ihr quälet |
| 3. Person Plural |
discrucient
|
sie quälen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucier
|
ich werde gequält |
| 2. Person Singular |
discrucieris discruciere
|
du werdest gequält |
| 3. Person Singular |
discrucietur
|
er/sie/es werde gequält |
| 1. Person Plural |
discruciemur
|
wir werden gequält |
| 2. Person Plural |
discruciemini
|
ihr werdet gequält |
| 3. Person Plural |
discrucientur
|
sie werden gequält |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabam
|
ich quälte |
| 2. Person Singular |
discruciabas
|
du quältest |
| 3. Person Singular |
discruciabat
|
er/sie/es quälte |
| 1. Person Plural |
discruciabamus
|
wir quälten |
| 2. Person Plural |
discruciabatis
|
ihr quältet |
| 3. Person Plural |
discruciabant
|
sie quälten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabar
|
ich wurde gequält |
| 2. Person Singular |
discruciabaris discruciabare
|
du wurdest gequält |
| 3. Person Singular |
discruciabatur
|
er/sie/es wurde gequält |
| 1. Person Plural |
discruciabamur
|
wir wurden gequält |
| 2. Person Plural |
discruciabamini
|
ihr wurdet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciabantur
|
sie wurden gequält |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciarem
|
ich quälte |
| 2. Person Singular |
discruciares
|
du quältest |
| 3. Person Singular |
discruciaret
|
er/sie/es quälte |
| 1. Person Plural |
discruciaremus
|
wir quälten |
| 2. Person Plural |
discruciaretis
|
ihr quältet |
| 3. Person Plural |
discruciarent
|
sie quälten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciarer
|
ich würde gequält |
| 2. Person Singular |
discruciareris discruciarere
|
du würdest gequält |
| 3. Person Singular |
discruciaretur
|
er/sie/es würde gequält |
| 1. Person Plural |
discruciaremur
|
wir würden gequält |
| 2. Person Plural |
discruciaremini
|
ihr würdet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciarentur
|
sie würden gequält |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabo
|
ich werde quälen |
| 2. Person Singular |
discruciabis
|
du wirst quälen |
| 3. Person Singular |
discruciabit
|
er/sie/es wird quälen |
| 1. Person Plural |
discruciabimus
|
wir werden quälen |
| 2. Person Plural |
discruciabitis
|
ihr werdet quälen |
| 3. Person Plural |
discruciabunt
|
sie werden quälen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabor
|
ich werde gequält |
| 2. Person Singular |
discruciaberis discruciabere
|
du wirst gequält |
| 3. Person Singular |
discruciabitur
|
er/sie/es wird gequält |
| 1. Person Plural |
discruciabimur
|
wir werden gequält |
| 2. Person Plural |
discruciabimini
|
ihr werdet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciabuntur
|
sie werden gequält |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavi
|
ich habe gequält |
| 2. Person Singular |
discruciavisti
|
du hast gequält |
| 3. Person Singular |
discruciavit
|
er/sie/es hat gequält |
| 1. Person Plural |
discruciavimus
|
wir haben gequält |
| 2. Person Plural |
discruciavistis
|
ihr habt gequält |
| 3. Person Plural |
discruciaverunt discruciavere
|
sie haben gequält |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus sum
|
ich bin gequält worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus es
|
du bist gequält worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus est
|
er/sie/es ist gequält worden |
| 1. Person Plural |
discruciati sumus
|
wir sind gequält worden |
| 2. Person Plural |
discruciati estis
|
ihr seid gequält worden |
| 3. Person Plural |
discruciati sunt
|
sie sind gequält worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciaverim
|
ich habe gequält |
| 2. Person Singular |
discruciaveris
|
du habest gequält |
| 3. Person Singular |
discruciaverit
|
er/sie/es habe gequält |
| 1. Person Plural |
discruciaverimus
|
wir haben gequält |
| 2. Person Plural |
discruciaveritis
|
ihr habet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciaverint
|
sie haben gequält |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus sim
|
ich sei gequält worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus sis
|
du seiest gequält worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus sit
|
er/sie/es sei gequält worden |
| 1. Person Plural |
discruciati simus
|
wir seien gequält worden |
| 2. Person Plural |
discruciati sitis
|
ihr seiet gequält worden |
| 3. Person Plural |
discruciati sint
|
sie seien gequält worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciaveram
|
ich hatte gequält |
| 2. Person Singular |
discruciaveras
|
du hattest gequält |
| 3. Person Singular |
discruciaverat
|
er/sie/es hatte gequält |
| 1. Person Plural |
discruciaveramus
|
wir hatten gequält |
| 2. Person Plural |
discruciaveratis
|
ihr hattet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciaverant
|
sie hatten gequält |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus eram
|
ich war gequält worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus eras
|
du warst gequält worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus erat
|
er/sie/es war gequält worden |
| 1. Person Plural |
discruciati eramus
|
wir waren gequält worden |
| 2. Person Plural |
discruciati eratis
|
ihr warst gequält worden |
| 3. Person Plural |
discruciati erant
|
sie waren gequält worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavissem
|
ich hätte gequält |
| 2. Person Singular |
discruciavisses
|
du hättest gequält |
| 3. Person Singular |
discruciavisset
|
er/sie/es hätte gequält |
| 1. Person Plural |
discruciavissemus
|
wir hätten gequält |
| 2. Person Plural |
discruciavissetis
|
ihr hättet gequält |
| 3. Person Plural |
discruciavissent
|
sie hätten gequält |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus essem
|
ich wäre gequält worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus esses
|
du wärest gequält worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus esset
|
er/sie/es wäre gequält worden |
| 1. Person Plural |
discruciati essemus
|
wir wären gequält worden |
| 2. Person Plural |
discruciati essetis
|
ihr wäret gequält worden |
| 3. Person Plural |
discruciati essent
|
sie wären gequält worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavero
|
ich werde gequält haben |
| 2. Person Singular |
discruciaveris
|
du wirst gequält haben |
| 3. Person Singular |
discruciaverit
|
er/sie/es wird gequält haben |
| 1. Person Plural |
discruciaverimus
|
wir werden gequält haben |
| 2. Person Plural |
discruciaveritis
|
ihr werdet gequält haben |
| 3. Person Plural |
discruciaverint
|
sie werden gequält haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus ero
|
ich werde gequält worden sein |
| 2. Person Singular |
discruciatus eris
|
du werdest gequält worden sein |
| 3. Person Singular |
discruciatus erit
|
er/sie/es werde gequält worden sein |
| 1. Person Plural |
discruciati erimus
|
wir werden gequält worden sein |
| 2. Person Plural |
discruciati eritis
|
ihr werdet gequält worden sein |
| 3. Person Plural |
discruciati erunt
|
sie werden gequält worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
discruciare
|
quälen |
| Vorzeitigkeit |
discruciavisse
|
gequält haben |
| Nachzeitigkeit |
discruciaturum esse
|
quälen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
discruciari discruciarier
|
gequält werden |
| Vorzeitigkeit |
discruciatum esse
|
gequält worden sein |
| Nachzeitigkeit |
discruciatum iri
|
künftig gequält werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
discrucia
|
quäle! |
| 2. Person Plural |
discruciate
|
quält! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
discruciato
|
| 3. Person Singular |
discruciato
|
| 2. Person Plural |
discruciatote
|
| 3. Person Plural |
discrucianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
discruciare
|
das Quälen |
| Genitiv |
discruciandi
|
des Quälens |
| Dativ |
discruciando
|
dem Quälen |
| Akkusativ |
discruciandum
|
das Quälen |
| Ablativ |
discruciando
|
durch das Quälen |
| Vokativ |
discruciande
|
Quälen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciandus
|
discrucianda
|
discruciandum
|
| Genitiv |
discruciandi
|
discruciandae
|
discruciandi
|
| Dativ |
discruciando
|
discruciandae
|
discruciando
|
| Akkusativ |
discruciandum
|
discruciandam
|
discruciandum
|
| Ablativ |
discruciando
|
discrucianda
|
discruciando
|
| Vokativ |
discruciande
|
discrucianda
|
discruciandum
|
Plural
| Nominativ |
discruciandi
|
discruciandae
|
discrucianda
|
| Genitiv |
discruciandorum
|
discruciandarum
|
discruciandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
discruciandos
|
discruciandas
|
discrucianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
discruciandi
|
discruciandae
|
discrucianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discrucians
|
discrucians
|
discrucians
|
| Genitiv |
discruciantis
|
discruciantis
|
discruciantis
|
| Dativ |
discrucianti
|
discrucianti
|
discrucianti
|
| Akkusativ |
discruciantem
|
discruciantem
|
discrucians
|
| Ablativ |
discrucianti discruciante
|
discrucianti discruciante
|
discrucianti discruciante
|
| Vokativ |
discrucians
|
discrucians
|
discrucians
|
Plural
| Nominativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
| Genitiv |
discruciantium discruciantum
|
discruciantium discruciantum
|
discruciantium discruciantum
|
| Dativ |
discruciantibus
|
discruciantibus
|
discruciantibus
|
| Akkusativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
| Ablativ |
discruciantibus
|
discruciantibus
|
discruciantibus
|
| Vokativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciatus
|
discruciata
|
discruciatum
|
| Genitiv |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciati
|
| Dativ |
discruciato
|
discruciatae
|
discruciato
|
| Akkusativ |
discruciatum
|
discruciatam
|
discruciatum
|
| Ablativ |
discruciato
|
discruciata
|
discruciato
|
| Vokativ |
discruciate
|
discruciata
|
discruciatum
|
Plural
| Nominativ |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciata
|
| Genitiv |
discruciatorum
|
discruciatarum
|
discruciatorum
|
| Dativ |
discruciatis
|
discruciatis
|
discruciatis
|
| Akkusativ |
discruciatos
|
discruciatas
|
discruciata
|
| Ablativ |
discruciatis
|
discruciatis
|
discruciatis
|
| Vokativ |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciaturus
|
discruciatura
|
discruciaturum
|
| Genitiv |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciaturi
|
| Dativ |
discruciaturo
|
discruciaturae
|
discruciaturo
|
| Akkusativ |
discruciaturum
|
discruciaturam
|
discruciaturum
|
| Ablativ |
discruciaturo
|
discruciatura
|
discruciaturo
|
| Vokativ |
discruciature
|
discruciatura
|
discruciaturum
|
Plural
| Nominativ |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciatura
|
| Genitiv |
discruciaturorum
|
discruciaturarum
|
discruciaturorum
|
| Dativ |
discruciaturis
|
discruciaturis
|
discruciaturis
|
| Akkusativ |
discruciaturos
|
discruciaturas
|
discruciatura
|
| Ablativ |
discruciaturis
|
discruciaturis
|
discruciaturis
|
| Vokativ |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
discruciatum
|
discruciatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucio
|
ich ängstige |
| 2. Person Singular |
discrucias
|
du ängstigst |
| 3. Person Singular |
discruciat
|
er/sie/es ängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciamus
|
wir ängstigen |
| 2. Person Plural |
discruciatis
|
ihr ängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciant
|
sie ängstigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucior
|
ich werde geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciaris discruciare
|
du wirst geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciatur
|
er/sie/es wird geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciamur
|
wir werden geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciamini
|
ihr werdet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciantur
|
sie werden geängstigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciem
|
ich ängstige |
| 2. Person Singular |
discrucies
|
du ängstigest |
| 3. Person Singular |
discruciet
|
er/sie/es ängstige |
| 1. Person Plural |
discruciemus
|
wir ängstigen |
| 2. Person Plural |
discrucietis
|
ihr ängstiget |
| 3. Person Plural |
discrucient
|
sie ängstigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discrucier
|
ich werde geängstigt |
| 2. Person Singular |
discrucieris discruciere
|
du werdest geängstigt |
| 3. Person Singular |
discrucietur
|
er/sie/es werde geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciemur
|
wir werden geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciemini
|
ihr werdet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discrucientur
|
sie werden geängstigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabam
|
ich ängstigte |
| 2. Person Singular |
discruciabas
|
du ängstigtest |
| 3. Person Singular |
discruciabat
|
er/sie/es ängstigte |
| 1. Person Plural |
discruciabamus
|
wir ängstigten |
| 2. Person Plural |
discruciabatis
|
ihr ängstigtet |
| 3. Person Plural |
discruciabant
|
sie ängstigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabar
|
ich wurde geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciabaris discruciabare
|
du wurdest geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciabatur
|
er/sie/es wurde geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciabamur
|
wir wurden geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciabamini
|
ihr wurdet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciabantur
|
sie wurden geängstigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciarem
|
ich ängstigte |
| 2. Person Singular |
discruciares
|
du ängstigtest |
| 3. Person Singular |
discruciaret
|
er/sie/es ängstigte |
| 1. Person Plural |
discruciaremus
|
wir ängstigten |
| 2. Person Plural |
discruciaretis
|
ihr ängstigtet |
| 3. Person Plural |
discruciarent
|
sie ängstigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciarer
|
ich würde geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciareris discruciarere
|
du würdest geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciaretur
|
er/sie/es würde geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciaremur
|
wir würden geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciaremini
|
ihr würdet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciarentur
|
sie würden geängstigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabo
|
ich werde ängstigen |
| 2. Person Singular |
discruciabis
|
du wirst ängstigen |
| 3. Person Singular |
discruciabit
|
er/sie/es wird ängstigen |
| 1. Person Plural |
discruciabimus
|
wir werden ängstigen |
| 2. Person Plural |
discruciabitis
|
ihr werdet ängstigen |
| 3. Person Plural |
discruciabunt
|
sie werden ängstigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciabor
|
ich werde geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciaberis discruciabere
|
du wirst geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciabitur
|
er/sie/es wird geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciabimur
|
wir werden geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciabimini
|
ihr werdet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciabuntur
|
sie werden geängstigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavi
|
ich habe geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciavisti
|
du hast geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciavit
|
er/sie/es hat geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciavimus
|
wir haben geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciavistis
|
ihr habt geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciaverunt discruciavere
|
sie haben geängstigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus sum
|
ich bin geängstigt worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus es
|
du bist geängstigt worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus est
|
er/sie/es ist geängstigt worden |
| 1. Person Plural |
discruciati sumus
|
wir sind geängstigt worden |
| 2. Person Plural |
discruciati estis
|
ihr seid geängstigt worden |
| 3. Person Plural |
discruciati sunt
|
sie sind geängstigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciaverim
|
ich habe geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciaveris
|
du habest geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciaverit
|
er/sie/es habe geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciaverimus
|
wir haben geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciaveritis
|
ihr habet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciaverint
|
sie haben geängstigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus sim
|
ich sei geängstigt worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus sis
|
du seiest geängstigt worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus sit
|
er/sie/es sei geängstigt worden |
| 1. Person Plural |
discruciati simus
|
wir seien geängstigt worden |
| 2. Person Plural |
discruciati sitis
|
ihr seiet geängstigt worden |
| 3. Person Plural |
discruciati sint
|
sie seien geängstigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciaveram
|
ich hatte geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciaveras
|
du hattest geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciaverat
|
er/sie/es hatte geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciaveramus
|
wir hatten geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciaveratis
|
ihr hattet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciaverant
|
sie hatten geängstigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus eram
|
ich war geängstigt worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus eras
|
du warst geängstigt worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus erat
|
er/sie/es war geängstigt worden |
| 1. Person Plural |
discruciati eramus
|
wir waren geängstigt worden |
| 2. Person Plural |
discruciati eratis
|
ihr warst geängstigt worden |
| 3. Person Plural |
discruciati erant
|
sie waren geängstigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavissem
|
ich hätte geängstigt |
| 2. Person Singular |
discruciavisses
|
du hättest geängstigt |
| 3. Person Singular |
discruciavisset
|
er/sie/es hätte geängstigt |
| 1. Person Plural |
discruciavissemus
|
wir hätten geängstigt |
| 2. Person Plural |
discruciavissetis
|
ihr hättet geängstigt |
| 3. Person Plural |
discruciavissent
|
sie hätten geängstigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus essem
|
ich wäre geängstigt worden |
| 2. Person Singular |
discruciatus esses
|
du wärest geängstigt worden |
| 3. Person Singular |
discruciatus esset
|
er/sie/es wäre geängstigt worden |
| 1. Person Plural |
discruciati essemus
|
wir wären geängstigt worden |
| 2. Person Plural |
discruciati essetis
|
ihr wäret geängstigt worden |
| 3. Person Plural |
discruciati essent
|
sie wären geängstigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciavero
|
ich werde geängstigt haben |
| 2. Person Singular |
discruciaveris
|
du wirst geängstigt haben |
| 3. Person Singular |
discruciaverit
|
er/sie/es wird geängstigt haben |
| 1. Person Plural |
discruciaverimus
|
wir werden geängstigt haben |
| 2. Person Plural |
discruciaveritis
|
ihr werdet geängstigt haben |
| 3. Person Plural |
discruciaverint
|
sie werden geängstigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
discruciatus ero
|
ich werde geängstigt worden sein |
| 2. Person Singular |
discruciatus eris
|
du werdest geängstigt worden sein |
| 3. Person Singular |
discruciatus erit
|
er/sie/es werde geängstigt worden sein |
| 1. Person Plural |
discruciati erimus
|
wir werden geängstigt worden sein |
| 2. Person Plural |
discruciati eritis
|
ihr werdet geängstigt worden sein |
| 3. Person Plural |
discruciati erunt
|
sie werden geängstigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
discruciare
|
ängstigen |
| Vorzeitigkeit |
discruciavisse
|
geängstigt haben |
| Nachzeitigkeit |
discruciaturum esse
|
ängstigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
discruciari discruciarier
|
geängstigt werden |
| Vorzeitigkeit |
discruciatum esse
|
geängstigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
discruciatum iri
|
künftig geängstigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
discrucia
|
ängstige! |
| 2. Person Plural |
discruciate
|
ängstigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
discruciato
|
| 3. Person Singular |
discruciato
|
| 2. Person Plural |
discruciatote
|
| 3. Person Plural |
discrucianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
discruciare
|
das ängstigen |
| Genitiv |
discruciandi
|
des ängstigens |
| Dativ |
discruciando
|
dem ängstigen |
| Akkusativ |
discruciandum
|
das ängstigen |
| Ablativ |
discruciando
|
durch das ängstigen |
| Vokativ |
discruciande
|
ängstigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciandus
|
discrucianda
|
discruciandum
|
| Genitiv |
discruciandi
|
discruciandae
|
discruciandi
|
| Dativ |
discruciando
|
discruciandae
|
discruciando
|
| Akkusativ |
discruciandum
|
discruciandam
|
discruciandum
|
| Ablativ |
discruciando
|
discrucianda
|
discruciando
|
| Vokativ |
discruciande
|
discrucianda
|
discruciandum
|
Plural
| Nominativ |
discruciandi
|
discruciandae
|
discrucianda
|
| Genitiv |
discruciandorum
|
discruciandarum
|
discruciandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
discruciandos
|
discruciandas
|
discrucianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
discruciandi
|
discruciandae
|
discrucianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discrucians
|
discrucians
|
discrucians
|
| Genitiv |
discruciantis
|
discruciantis
|
discruciantis
|
| Dativ |
discrucianti
|
discrucianti
|
discrucianti
|
| Akkusativ |
discruciantem
|
discruciantem
|
discrucians
|
| Ablativ |
discrucianti discruciante
|
discrucianti discruciante
|
discrucianti discruciante
|
| Vokativ |
discrucians
|
discrucians
|
discrucians
|
Plural
| Nominativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
| Genitiv |
discruciantium discruciantum
|
discruciantium discruciantum
|
discruciantium discruciantum
|
| Dativ |
discruciantibus
|
discruciantibus
|
discruciantibus
|
| Akkusativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
| Ablativ |
discruciantibus
|
discruciantibus
|
discruciantibus
|
| Vokativ |
discruciantes
|
discruciantes
|
discruciantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciatus
|
discruciata
|
discruciatum
|
| Genitiv |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciati
|
| Dativ |
discruciato
|
discruciatae
|
discruciato
|
| Akkusativ |
discruciatum
|
discruciatam
|
discruciatum
|
| Ablativ |
discruciato
|
discruciata
|
discruciato
|
| Vokativ |
discruciate
|
discruciata
|
discruciatum
|
Plural
| Nominativ |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciata
|
| Genitiv |
discruciatorum
|
discruciatarum
|
discruciatorum
|
| Dativ |
discruciatis
|
discruciatis
|
discruciatis
|
| Akkusativ |
discruciatos
|
discruciatas
|
discruciata
|
| Ablativ |
discruciatis
|
discruciatis
|
discruciatis
|
| Vokativ |
discruciati
|
discruciatae
|
discruciata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
discruciaturus
|
discruciatura
|
discruciaturum
|
| Genitiv |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciaturi
|
| Dativ |
discruciaturo
|
discruciaturae
|
discruciaturo
|
| Akkusativ |
discruciaturum
|
discruciaturam
|
discruciaturum
|
| Ablativ |
discruciaturo
|
discruciatura
|
discruciaturo
|
| Vokativ |
discruciature
|
discruciatura
|
discruciaturum
|
Plural
| Nominativ |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciatura
|
| Genitiv |
discruciaturorum
|
discruciaturarum
|
discruciaturorum
|
| Dativ |
discruciaturis
|
discruciaturis
|
discruciaturis
|
| Akkusativ |
discruciaturos
|
discruciaturas
|
discruciatura
|
| Ablativ |
discruciaturis
|
discruciaturis
|
discruciaturis
|
| Vokativ |
discruciaturi
|
discruciaturae
|
discruciatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
discruciatum
|
discruciatu
|