Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculcio
  | 
    ich ziehe aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculcias
  | 
    du ziehst aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciat
  | 
    er/sie/es zieht aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciamus
  | 
    wir ziehen aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciatis
  | 
    ihr zieht aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciant
  | 
    sie ziehen aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculcior
  | 
    ich werde ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciaris disculciare
  | 
    du wirst ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciatur
  | 
    er/sie/es wird ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciamur
  | 
    wir werden ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciamini
  | 
    ihr werdet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciantur
  | 
    sie werden ausgezogen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciem
  | 
    ich ziehe aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculcies
  | 
    du ziehest aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciet
  | 
    er/sie/es ziehe aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciemus
  | 
    wir ziehen aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculcietis
  | 
    ihr ziehet aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculcient
  | 
    sie ziehen aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculcier
  | 
    ich werde ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculcieris disculciere
  | 
    du werdest ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculcietur
  | 
    er/sie/es werde ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciemur
  | 
    wir werden ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciemini
  | 
    ihr werdet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculcientur
  | 
    sie werden ausgezogen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciabam
  | 
    ich zog aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciabas
  | 
    du zogst aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciabat
  | 
    er/sie/es zog aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciabamus
  | 
    wir zogen aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciabatis
  | 
    ihr zogt aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciabant
  | 
    sie zogen aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciabar
  | 
    ich wurde ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciabaris disculciabare
  | 
    du wurdest ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciabatur
  | 
    er/sie/es wurde ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciabamur
  | 
    wir wurden ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciabamini
  | 
    ihr wurdet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciabantur
  | 
    sie wurden ausgezogen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciarem
  | 
    ich zöge aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciares
  | 
    du zögest aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciaret
  | 
    er/sie/es zöge aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciaremus
  | 
    wir zögen aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciaretis
  | 
    ihr zöget aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciarent
  | 
    sie zögen aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciarer
  | 
    ich würde ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciareris disculciarere
  | 
    du würdest ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciaretur
  | 
    er/sie/es würde ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciaremur
  | 
    wir würden ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciaremini
  | 
    ihr würdet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciarentur
  | 
    sie würden ausgezogen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciabo
  | 
    ich werde ausziehen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciabis
  | 
    du wirst ausziehen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciabit
  | 
    er/sie/es wird ausziehen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciabimus
  | 
    wir werden ausziehen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciabitis
  | 
    ihr werdet ausziehen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciabunt
  | 
    sie werden ausziehen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciabor
  | 
    ich werde ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciaberis disculciabere
  | 
    du wirst ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciabitur
  | 
    er/sie/es wird ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciabimur
  | 
    wir werden ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciabimini
  | 
    ihr werdet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciabuntur
  | 
    sie werden ausgezogen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciavi
  | 
    ich habe ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciavisti
  | 
    du hast ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciavit
  | 
    er/sie/es hat ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciavimus
  | 
    wir haben ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciavistis
  | 
    ihr habt ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciaverunt disculciavere
  | 
    sie haben ausgezogen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciatus sum
  | 
    ich bin ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciatus es
  | 
    du bist ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciatus est
  | 
    er/sie/es ist ausgezogen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciati sumus
  | 
    wir sind ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciati estis
  | 
    ihr seid ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciati sunt
  | 
    sie sind ausgezogen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciaverim
  | 
    ich habe ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciaveris
  | 
    du habest ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciaverit
  | 
    er/sie/es habe ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciaverimus
  | 
    wir haben ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciaveritis
  | 
    ihr habet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciaverint
  | 
    sie haben ausgezogen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciatus sim
  | 
    ich sei ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciatus sis
  | 
    du seiest ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciatus sit
  | 
    er/sie/es sei ausgezogen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciati simus
  | 
    wir seien ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciati sitis
  | 
    ihr seiet ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciati sint
  | 
    sie seien ausgezogen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciaveram
  | 
    ich hatte ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciaveras
  | 
    du hattest ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciaverat
  | 
    er/sie/es hatte ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciaveramus
  | 
    wir hatten ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciaveratis
  | 
    ihr hattet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciaverant
  | 
    sie hatten ausgezogen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciatus eram
  | 
    ich war ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciatus eras
  | 
    du warst ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciatus erat
  | 
    er/sie/es war ausgezogen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciati eramus
  | 
    wir waren ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciati eratis
  | 
    ihr warst ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciati erant
  | 
    sie waren ausgezogen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciavissem
  | 
    ich hätte ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciavisses
  | 
    du hättest ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciavisset
  | 
    er/sie/es hätte ausgezogen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciavissemus
  | 
    wir hätten ausgezogen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciavissetis
  | 
    ihr hättet ausgezogen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciavissent
  | 
    sie hätten ausgezogen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciatus essem
  | 
    ich wäre ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciatus esses
  | 
    du wärest ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciatus esset
  | 
    er/sie/es wäre ausgezogen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciati essemus
  | 
    wir wären ausgezogen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciati essetis
  | 
    ihr wäret ausgezogen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciati essent
  | 
    sie wären ausgezogen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciavero
  | 
    ich werde ausgezogen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciaveris
  | 
    du wirst ausgezogen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciaverit
  | 
    er/sie/es wird ausgezogen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciaverimus
  | 
    wir werden ausgezogen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciaveritis
  | 
    ihr werdet ausgezogen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciaverint
  | 
    sie werden ausgezogen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    disculciatus ero
  | 
    ich werde ausgezogen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciatus eris
  | 
    du werdest ausgezogen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciatus erit
  | 
    er/sie/es werde ausgezogen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    disculciati erimus
  | 
    wir werden ausgezogen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciati eritis
  | 
    ihr werdet ausgezogen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    disculciati erunt
  | 
    sie werden ausgezogen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    disculciare
  | 
    ausziehen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    disculciavisse
  | 
    ausgezogen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    disculciaturum esse
  | 
    ausziehen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    disculciari disculciarier
  | 
    ausgezogen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    disculciatum esse
  | 
    ausgezogen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    disculciatum iri
  | 
    künftig ausgezogen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    disculcia
  | 
    ziehe aus; zieh aus! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciate
  | 
    zieht aus! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    disculciato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    disculciato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    disculciatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    disculcianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    disculciare
  | 
    das Ausziehen | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciandi
  | 
    des Ausziehens | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciando
  | 
    dem Ausziehen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciandum
  | 
    das Ausziehen | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciando
  | 
    durch das Ausziehen | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciande
  | 
    Ausziehen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    disculciandus
  | 
    disculcianda
  | 
    disculciandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciandi
  | 
    disculciandae
  | 
    disculciandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciando
  | 
    disculciandae
  | 
    disculciando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciandum
  | 
    disculciandam
  | 
    disculciandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciando
  | 
    disculcianda
  | 
    disculciando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciande
  | 
    disculcianda
  | 
    disculciandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    disculciandi
  | 
    disculciandae
  | 
    disculcianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciandorum
  | 
    disculciandarum
  | 
    disculciandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciandos
  | 
    disculciandas
  | 
    disculcianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciandi
  | 
    disculciandae
  | 
    disculcianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    disculcians
  | 
    disculcians
  | 
    disculcians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciantis
  | 
    disculciantis
  | 
    disculciantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculcianti
  | 
    disculcianti
  | 
    disculcianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciantem
  | 
    disculciantem
  | 
    disculcians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculcianti disculciante
  | 
    disculcianti disculciante
  | 
    disculcianti disculciante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculcians
  | 
    disculcians
  | 
    disculcians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    disculciantes
  | 
    disculciantes
  | 
    disculciantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciantium disculciantum
  | 
    disculciantium disculciantum
  | 
    disculciantium disculciantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciantibus
  | 
    disculciantibus
  | 
    disculciantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciantes
  | 
    disculciantes
  | 
    disculciantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciantibus
  | 
    disculciantibus
  | 
    disculciantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciantes
  | 
    disculciantes
  | 
    disculciantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    disculciatus
  | 
    disculciata
  | 
    disculciatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciati
  | 
    disculciatae
  | 
    disculciati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciato
  | 
    disculciatae
  | 
    disculciato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciatum
  | 
    disculciatam
  | 
    disculciatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciato
  | 
    disculciata
  | 
    disculciato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciate
  | 
    disculciata
  | 
    disculciatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    disculciati
  | 
    disculciatae
  | 
    disculciata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciatorum
  | 
    disculciatarum
  | 
    disculciatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciatis
  | 
    disculciatis
  | 
    disculciatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciatos
  | 
    disculciatas
  | 
    disculciata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciatis
  | 
    disculciatis
  | 
    disculciatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciati
  | 
    disculciatae
  | 
    disculciata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    disculciaturus
  | 
    disculciatura
  | 
    disculciaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciaturi
  | 
    disculciaturae
  | 
    disculciaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciaturo
  | 
    disculciaturae
  | 
    disculciaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciaturum
  | 
    disculciaturam
  | 
    disculciaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciaturo
  | 
    disculciatura
  | 
    disculciaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciature
  | 
    disculciatura
  | 
    disculciaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    disculciaturi
  | 
    disculciaturae
  | 
    disculciatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    disculciaturorum
  | 
    disculciaturarum
  | 
    disculciaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    disculciaturis
  | 
    disculciaturis
  | 
    disculciaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    disculciaturos
  | 
    disculciaturas
  | 
    disculciatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    disculciaturis
  | 
    disculciaturis
  | 
    disculciaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    disculciaturi
  | 
    disculciaturae
  | 
    disculciatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    disculciatum
  | 
    disculciatu
  |