Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulo
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulas
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulat
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulamus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulatis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulant
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulor
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimularis dissimulare
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatur
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulamur
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulamini
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulantur
  | 
     | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulem
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimules
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulet
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulemus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimuletis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulent
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimuler
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimuleris dissimulere
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimuletur
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulemur
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulemini
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulentur
  | 
     | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabam
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabas
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabat
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabamus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabatis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabant
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabar
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabaris dissimulabare
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabatur
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabamur
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabamini
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabantur
  | 
     | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimularem
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulares
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimularet
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimularemus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimularetis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimularent
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimularer
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulareris dissimularere
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimularetur
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimularemur
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimularemini
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimularentur
  | 
     | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabo
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabit
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabimus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabitis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabunt
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabor
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaberis dissimulabere
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabitur
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabimur
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabimini
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabuntur
  | 
     | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavi
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulavisti
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulavit
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulavimus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulavistis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverunt dissimulavere
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus sum
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus es
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus est
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati sumus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati estis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati sunt
  | 
     | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulaverim
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveris
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverit
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaverimus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveritis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverint
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus sim
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus sis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus sit
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati simus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati sitis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati sint
  | 
     | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulaveram
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveras
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverat
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaveramus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveratis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverant
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus eram
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus eras
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus erat
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati eramus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati eratis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati erant
  | 
     | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavissem
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulavisses
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulavisset
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulavissemus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulavissetis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulavissent
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus essem
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus esses
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus esset
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati essemus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati essetis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati essent
  | 
     | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavero
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveris
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverit
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaverimus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveritis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverint
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus ero
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus eris
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus erit
  | 
     | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati erimus
  | 
     | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati eritis
  | 
     | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati erunt
  | 
     | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    dissimulare
  | 
     | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    dissimulavisse
  | 
     | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    dissimulaturum esse
  | 
     | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    dissimulari dissimularier
  | 
     | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    dissimulatum esse
  | 
     | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    dissimulatum iri
  | 
     | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimula
  | 
    ! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulate
  | 
    ! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulare
  | 
    das  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandi
  | 
    des es | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulando
  | 
    dem  | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandum
  | 
    das  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulando
  | 
    durch das  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulande
  | 
    ! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulandus
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulando
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandum
  | 
    dissimulandam
  | 
    dissimulandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulando
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulande
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandorum
  | 
    dissimulandarum
  | 
    dissimulandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandos
  | 
    dissimulandas
  | 
    dissimulanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulantis
  | 
    dissimulantis
  | 
    dissimulantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulanti
  | 
    dissimulanti
  | 
    dissimulanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulantem
  | 
    dissimulantem
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulatus
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulato
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulatum
  | 
    dissimulatam
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulato
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulate
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulatorum
  | 
    dissimulatarum
  | 
    dissimulatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulatos
  | 
    dissimulatas
  | 
    dissimulata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulaturus
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulaturo
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulaturum
  | 
    dissimulaturam
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulaturo
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulature
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulaturorum
  | 
    dissimulaturarum
  | 
    dissimulaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulaturos
  | 
    dissimulaturas
  | 
    dissimulatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    dissimulatum
  | 
    dissimulatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulo
  | 
    ich verberge | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulas
  | 
    du verbirgst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulat
  | 
    er/sie/es verbirgt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulamus
  | 
    wir verbergen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulatis
  | 
    ihr verbergt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulant
  | 
    sie verbergen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulor
  | 
    ich werde verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimularis dissimulare
  | 
    du wirst verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatur
  | 
    er/sie/es wird verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulamur
  | 
    wir werden verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulamini
  | 
    ihr werdet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulantur
  | 
    sie werden verborgen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulem
  | 
    ich verberge | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimules
  | 
    du verbergest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulet
  | 
    er/sie/es verberge | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulemus
  | 
    wir verbergen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimuletis
  | 
    ihr verberget | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulent
  | 
    sie verbergen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimuler
  | 
    ich werde verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimuleris dissimulere
  | 
    du werdest verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimuletur
  | 
    er/sie/es werde verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulemur
  | 
    wir werden verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulemini
  | 
    ihr werdet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulentur
  | 
    sie werden verborgen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabam
  | 
    ich verbarg | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabas
  | 
    du verbargest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabat
  | 
    er/sie/es verbarg | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabamus
  | 
    wir verbargen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabatis
  | 
    ihr verbarget | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabant
  | 
    sie verbargen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabar
  | 
    ich wurde verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabaris dissimulabare
  | 
    du wurdest verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabatur
  | 
    er/sie/es wurde verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabamur
  | 
    wir wurden verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabamini
  | 
    ihr wurdet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabantur
  | 
    sie wurden verborgen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimularem
  | 
    ich verbärge | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulares
  | 
    du verbärgest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimularet
  | 
    er/sie/es verbärge | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimularemus
  | 
    wir verbärgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimularetis
  | 
    ihr verbärget | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimularent
  | 
    sie verbärgen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimularer
  | 
    ich würde verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulareris dissimularere
  | 
    du würdest verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimularetur
  | 
    er/sie/es würde verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimularemur
  | 
    wir würden verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimularemini
  | 
    ihr würdet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimularentur
  | 
    sie würden verborgen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabo
  | 
    ich werde verbergen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabis
  | 
    du wirst verbergen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabit
  | 
    er/sie/es wird verbergen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabimus
  | 
    wir werden verbergen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabitis
  | 
    ihr werdet verbergen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabunt
  | 
    sie werden verbergen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabor
  | 
    ich werde verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaberis dissimulabere
  | 
    du wirst verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabitur
  | 
    er/sie/es wird verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabimur
  | 
    wir werden verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabimini
  | 
    ihr werdet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabuntur
  | 
    sie werden verborgen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavi
  | 
    ich habe verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulavisti
  | 
    du hast verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulavit
  | 
    er/sie/es hat verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulavimus
  | 
    wir haben verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulavistis
  | 
    ihr habt verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverunt dissimulavere
  | 
    sie haben verborgen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus sum
  | 
    ich bin verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus es
  | 
    du bist verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus est
  | 
    er/sie/es ist verborgen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati sumus
  | 
    wir sind verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati estis
  | 
    ihr seid verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati sunt
  | 
    sie sind verborgen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulaverim
  | 
    ich habe verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveris
  | 
    du habest verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverit
  | 
    er/sie/es habe verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaverimus
  | 
    wir haben verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveritis
  | 
    ihr habet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverint
  | 
    sie haben verborgen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus sim
  | 
    ich sei verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus sis
  | 
    du seiest verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus sit
  | 
    er/sie/es sei verborgen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati simus
  | 
    wir seien verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati sitis
  | 
    ihr seiet verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati sint
  | 
    sie seien verborgen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulaveram
  | 
    ich hatte verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveras
  | 
    du hattest verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverat
  | 
    er/sie/es hatte verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaveramus
  | 
    wir hatten verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveratis
  | 
    ihr hattet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverant
  | 
    sie hatten verborgen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus eram
  | 
    ich war verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus eras
  | 
    du warst verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus erat
  | 
    er/sie/es war verborgen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati eramus
  | 
    wir waren verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati eratis
  | 
    ihr warst verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati erant
  | 
    sie waren verborgen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavissem
  | 
    ich hätte verborgen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulavisses
  | 
    du hättest verborgen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulavisset
  | 
    er/sie/es hätte verborgen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulavissemus
  | 
    wir hätten verborgen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulavissetis
  | 
    ihr hättet verborgen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulavissent
  | 
    sie hätten verborgen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus essem
  | 
    ich wäre verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus esses
  | 
    du wärest verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus esset
  | 
    er/sie/es wäre verborgen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati essemus
  | 
    wir wären verborgen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati essetis
  | 
    ihr wäret verborgen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati essent
  | 
    sie wären verborgen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavero
  | 
    ich werde verborgen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveris
  | 
    du wirst verborgen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverit
  | 
    er/sie/es wird verborgen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaverimus
  | 
    wir werden verborgen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveritis
  | 
    ihr werdet verborgen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverint
  | 
    sie werden verborgen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus ero
  | 
    ich werde verborgen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus eris
  | 
    du werdest verborgen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus erit
  | 
    er/sie/es werde verborgen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati erimus
  | 
    wir werden verborgen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati eritis
  | 
    ihr werdet verborgen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati erunt
  | 
    sie werden verborgen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    dissimulare
  | 
    verbergen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    dissimulavisse
  | 
    verborgen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    dissimulaturum esse
  | 
    verbergen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    dissimulari dissimularier
  | 
    verborgen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    dissimulatum esse
  | 
    verborgen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    dissimulatum iri
  | 
    künftig verborgen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimula
  | 
    verbirg! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulate
  | 
    verbergt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulare
  | 
    das Verbergen | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandi
  | 
    des Verbergens | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulando
  | 
    dem Verbergen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandum
  | 
    das Verbergen | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulando
  | 
    durch das Verbergen | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulande
  | 
    Verbergen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulandus
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulando
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandum
  | 
    dissimulandam
  | 
    dissimulandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulando
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulande
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandorum
  | 
    dissimulandarum
  | 
    dissimulandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandos
  | 
    dissimulandas
  | 
    dissimulanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulantis
  | 
    dissimulantis
  | 
    dissimulantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulanti
  | 
    dissimulanti
  | 
    dissimulanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulantem
  | 
    dissimulantem
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulatus
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulato
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulatum
  | 
    dissimulatam
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulato
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulate
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulatorum
  | 
    dissimulatarum
  | 
    dissimulatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulatos
  | 
    dissimulatas
  | 
    dissimulata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulaturus
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulaturo
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulaturum
  | 
    dissimulaturam
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulaturo
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulature
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulaturorum
  | 
    dissimulaturarum
  | 
    dissimulaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulaturos
  | 
    dissimulaturas
  | 
    dissimulatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    dissimulatum
  | 
    dissimulatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulo
  | 
    ich verheimliche | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulas
  | 
    du verheimlichst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulat
  | 
    er/sie/es verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulamus
  | 
    wir verheimlichen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulatis
  | 
    ihr verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulant
  | 
    sie verheimlichen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulor
  | 
    ich werde verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimularis dissimulare
  | 
    du wirst verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatur
  | 
    er/sie/es wird verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulamur
  | 
    wir werden verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulamini
  | 
    ihr werdet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulantur
  | 
    sie werden verheimlicht | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulem
  | 
    ich verheimliche | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimules
  | 
    du verheimlichest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulet
  | 
    er/sie/es verheimliche | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulemus
  | 
    wir verheimlichen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimuletis
  | 
    ihr verheimlichet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulent
  | 
    sie verheimlichen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimuler
  | 
    ich werde verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimuleris dissimulere
  | 
    du werdest verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimuletur
  | 
    er/sie/es werde verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulemur
  | 
    wir werden verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulemini
  | 
    ihr werdet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulentur
  | 
    sie werden verheimlicht | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabam
  | 
    ich verheimlichte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabas
  | 
    du verheimlichtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabat
  | 
    er/sie/es verheimlichte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabamus
  | 
    wir verheimlichten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabatis
  | 
    ihr verheimlichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabant
  | 
    sie verheimlichten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabar
  | 
    ich wurde verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabaris dissimulabare
  | 
    du wurdest verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabatur
  | 
    er/sie/es wurde verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabamur
  | 
    wir wurden verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabamini
  | 
    ihr wurdet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabantur
  | 
    sie wurden verheimlicht | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimularem
  | 
    ich verheimlichte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulares
  | 
    du verheimlichtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimularet
  | 
    er/sie/es verheimlichte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimularemus
  | 
    wir verheimlichten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimularetis
  | 
    ihr verheimlichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimularent
  | 
    sie verheimlichten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimularer
  | 
    ich würde verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulareris dissimularere
  | 
    du würdest verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimularetur
  | 
    er/sie/es würde verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimularemur
  | 
    wir würden verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimularemini
  | 
    ihr würdet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimularentur
  | 
    sie würden verheimlicht | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabo
  | 
    ich werde verheimlichen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulabis
  | 
    du wirst verheimlichen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabit
  | 
    er/sie/es wird verheimlichen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabimus
  | 
    wir werden verheimlichen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabitis
  | 
    ihr werdet verheimlichen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabunt
  | 
    sie werden verheimlichen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulabor
  | 
    ich werde verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaberis dissimulabere
  | 
    du wirst verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulabitur
  | 
    er/sie/es wird verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulabimur
  | 
    wir werden verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulabimini
  | 
    ihr werdet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulabuntur
  | 
    sie werden verheimlicht | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavi
  | 
    ich habe verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulavisti
  | 
    du hast verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulavit
  | 
    er/sie/es hat verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulavimus
  | 
    wir haben verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulavistis
  | 
    ihr habt verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverunt dissimulavere
  | 
    sie haben verheimlicht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus sum
  | 
    ich bin verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus es
  | 
    du bist verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus est
  | 
    er/sie/es ist verheimlicht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati sumus
  | 
    wir sind verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati estis
  | 
    ihr seid verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati sunt
  | 
    sie sind verheimlicht worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulaverim
  | 
    ich habe verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveris
  | 
    du habest verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverit
  | 
    er/sie/es habe verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaverimus
  | 
    wir haben verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveritis
  | 
    ihr habet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverint
  | 
    sie haben verheimlicht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus sim
  | 
    ich sei verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus sis
  | 
    du seiest verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus sit
  | 
    er/sie/es sei verheimlicht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati simus
  | 
    wir seien verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati sitis
  | 
    ihr seiet verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati sint
  | 
    sie seien verheimlicht worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulaveram
  | 
    ich hatte verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveras
  | 
    du hattest verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverat
  | 
    er/sie/es hatte verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaveramus
  | 
    wir hatten verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveratis
  | 
    ihr hattet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverant
  | 
    sie hatten verheimlicht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus eram
  | 
    ich war verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus eras
  | 
    du warst verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus erat
  | 
    er/sie/es war verheimlicht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati eramus
  | 
    wir waren verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati eratis
  | 
    ihr warst verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati erant
  | 
    sie waren verheimlicht worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavissem
  | 
    ich hätte verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulavisses
  | 
    du hättest verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulavisset
  | 
    er/sie/es hätte verheimlicht | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulavissemus
  | 
    wir hätten verheimlicht | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulavissetis
  | 
    ihr hättet verheimlicht | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulavissent
  | 
    sie hätten verheimlicht | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus essem
  | 
    ich wäre verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus esses
  | 
    du wärest verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus esset
  | 
    er/sie/es wäre verheimlicht worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati essemus
  | 
    wir wären verheimlicht worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati essetis
  | 
    ihr wäret verheimlicht worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati essent
  | 
    sie wären verheimlicht worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulavero
  | 
    ich werde verheimlicht haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulaveris
  | 
    du wirst verheimlicht haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulaverit
  | 
    er/sie/es wird verheimlicht haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulaverimus
  | 
    wir werden verheimlicht haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulaveritis
  | 
    ihr werdet verheimlicht haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulaverint
  | 
    sie werden verheimlicht haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    dissimulatus ero
  | 
    ich werde verheimlicht worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulatus eris
  | 
    du werdest verheimlicht worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulatus erit
  | 
    er/sie/es werde verheimlicht worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    dissimulati erimus
  | 
    wir werden verheimlicht worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulati eritis
  | 
    ihr werdet verheimlicht worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulati erunt
  | 
    sie werden verheimlicht worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    dissimulare
  | 
    verheimlichen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    dissimulavisse
  | 
    verheimlicht haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    dissimulaturum esse
  | 
    verheimlichen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    dissimulari dissimularier
  | 
    verheimlicht werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    dissimulatum esse
  | 
    verheimlicht worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    dissimulatum iri
  | 
    künftig verheimlicht werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimula
  | 
    verheimliche! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulate
  | 
    verheimlicht! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    dissimulato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    dissimulato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    dissimulatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    dissimulanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulare
  | 
    das Verheimlichen | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandi
  | 
    des Verheimlichens | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulando
  | 
    dem Verheimlichen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandum
  | 
    das Verheimlichen | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulando
  | 
    durch das Verheimlichen | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulande
  | 
    Verheimlichen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulandus
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulando
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandum
  | 
    dissimulandam
  | 
    dissimulandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulando
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulande
  | 
    dissimulanda
  | 
    dissimulandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulandorum
  | 
    dissimulandarum
  | 
    dissimulandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulandos
  | 
    dissimulandas
  | 
    dissimulanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulandi
  | 
    dissimulandae
  | 
    dissimulanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulantis
  | 
    dissimulantis
  | 
    dissimulantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulanti
  | 
    dissimulanti
  | 
    dissimulanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulantem
  | 
    dissimulantem
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
    dissimulanti dissimulante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
    dissimulans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
    dissimulantium dissimulantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
    dissimulantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantes
  | 
    dissimulantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulatus
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulato
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulatum
  | 
    dissimulatam
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulato
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulate
  | 
    dissimulata
  | 
    dissimulatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulatorum
  | 
    dissimulatarum
  | 
    dissimulatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulatos
  | 
    dissimulatas
  | 
    dissimulata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
    dissimulatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulati
  | 
    dissimulatae
  | 
    dissimulata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    dissimulaturus
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulaturo
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulaturum
  | 
    dissimulaturam
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulaturo
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulature
  | 
    dissimulatura
  | 
    dissimulaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    dissimulaturorum
  | 
    dissimulaturarum
  | 
    dissimulaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    dissimulaturos
  | 
    dissimulaturas
  | 
    dissimulatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
    dissimulaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    dissimulaturi
  | 
    dissimulaturae
  | 
    dissimulatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    dissimulatum
  | 
    dissimulatu
  |