Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulo
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulas
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulat
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulamus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulatis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulor
|
|
| 2. Person Singular |
dissimularis dissimulare
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulatur
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulamur
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulamini
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulem
|
|
| 2. Person Singular |
dissimules
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulet
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulemus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimuletis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimuler
|
|
| 2. Person Singular |
dissimuleris dissimulere
|
|
| 3. Person Singular |
dissimuletur
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulemur
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulemini
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabam
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulabas
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulabat
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulabamus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulabatis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabar
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulabaris dissimulabare
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulabatur
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulabamur
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulabamini
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimularem
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulares
|
|
| 3. Person Singular |
dissimularet
|
|
| 1. Person Plural |
dissimularemus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimularetis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimularent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimularer
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulareris dissimularere
|
|
| 3. Person Singular |
dissimularetur
|
|
| 1. Person Plural |
dissimularemur
|
|
| 2. Person Plural |
dissimularemini
|
|
| 3. Person Plural |
dissimularentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabo
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulabis
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulabit
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulabimus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulabitis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabor
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulaberis dissimulabere
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulabitur
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulabimur
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulabimini
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavi
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulavisti
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulavit
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulavimus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulavistis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulaverunt dissimulavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulatus es
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulatus est
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulati estis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulaverim
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulaveris
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulaverit
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulati simus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulaveram
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulaveras
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulaverat
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavissem
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulavisses
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulavisset
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavero
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulaveris
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulaverit
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
dissimulatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
dissimulatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
dissimulati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
dissimulati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
dissimulati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissimulare
|
|
| Vorzeitigkeit |
dissimulavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
dissimulaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissimulari dissimularier
|
|
| Vorzeitigkeit |
dissimulatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
dissimulatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dissimula
|
! |
| 2. Person Plural |
dissimulate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dissimulato
|
| 3. Person Singular |
dissimulato
|
| 2. Person Plural |
dissimulatote
|
| 3. Person Plural |
dissimulanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dissimulare
|
das |
| Genitiv |
dissimulandi
|
des es |
| Dativ |
dissimulando
|
dem |
| Akkusativ |
dissimulandum
|
das |
| Ablativ |
dissimulando
|
durch das |
| Vokativ |
dissimulande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulandus
|
dissimulanda
|
dissimulandum
|
| Genitiv |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulandi
|
| Dativ |
dissimulando
|
dissimulandae
|
dissimulando
|
| Akkusativ |
dissimulandum
|
dissimulandam
|
dissimulandum
|
| Ablativ |
dissimulando
|
dissimulanda
|
dissimulando
|
| Vokativ |
dissimulande
|
dissimulanda
|
dissimulandum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulanda
|
| Genitiv |
dissimulandorum
|
dissimulandarum
|
dissimulandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dissimulandos
|
dissimulandas
|
dissimulanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulans
|
dissimulans
|
dissimulans
|
| Genitiv |
dissimulantis
|
dissimulantis
|
dissimulantis
|
| Dativ |
dissimulanti
|
dissimulanti
|
dissimulanti
|
| Akkusativ |
dissimulantem
|
dissimulantem
|
dissimulans
|
| Ablativ |
dissimulanti dissimulante
|
dissimulanti dissimulante
|
dissimulanti dissimulante
|
| Vokativ |
dissimulans
|
dissimulans
|
dissimulans
|
Plural
| Nominativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
| Genitiv |
dissimulantium dissimulantum
|
dissimulantium dissimulantum
|
dissimulantium dissimulantum
|
| Dativ |
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
| Akkusativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
| Ablativ |
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
| Vokativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulatus
|
dissimulata
|
dissimulatum
|
| Genitiv |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulati
|
| Dativ |
dissimulato
|
dissimulatae
|
dissimulato
|
| Akkusativ |
dissimulatum
|
dissimulatam
|
dissimulatum
|
| Ablativ |
dissimulato
|
dissimulata
|
dissimulato
|
| Vokativ |
dissimulate
|
dissimulata
|
dissimulatum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulata
|
| Genitiv |
dissimulatorum
|
dissimulatarum
|
dissimulatorum
|
| Dativ |
dissimulatis
|
dissimulatis
|
dissimulatis
|
| Akkusativ |
dissimulatos
|
dissimulatas
|
dissimulata
|
| Ablativ |
dissimulatis
|
dissimulatis
|
dissimulatis
|
| Vokativ |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulaturus
|
dissimulatura
|
dissimulaturum
|
| Genitiv |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulaturi
|
| Dativ |
dissimulaturo
|
dissimulaturae
|
dissimulaturo
|
| Akkusativ |
dissimulaturum
|
dissimulaturam
|
dissimulaturum
|
| Ablativ |
dissimulaturo
|
dissimulatura
|
dissimulaturo
|
| Vokativ |
dissimulature
|
dissimulatura
|
dissimulaturum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulatura
|
| Genitiv |
dissimulaturorum
|
dissimulaturarum
|
dissimulaturorum
|
| Dativ |
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
| Akkusativ |
dissimulaturos
|
dissimulaturas
|
dissimulatura
|
| Ablativ |
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
| Vokativ |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dissimulatum
|
dissimulatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulo
|
ich verberge |
| 2. Person Singular |
dissimulas
|
du verbirgst |
| 3. Person Singular |
dissimulat
|
er/sie/es verbirgt |
| 1. Person Plural |
dissimulamus
|
wir verbergen |
| 2. Person Plural |
dissimulatis
|
ihr verbergt |
| 3. Person Plural |
dissimulant
|
sie verbergen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulor
|
ich werde verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimularis dissimulare
|
du wirst verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulatur
|
er/sie/es wird verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulamur
|
wir werden verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulamini
|
ihr werdet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulantur
|
sie werden verborgen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulem
|
ich verberge |
| 2. Person Singular |
dissimules
|
du verbergest |
| 3. Person Singular |
dissimulet
|
er/sie/es verberge |
| 1. Person Plural |
dissimulemus
|
wir verbergen |
| 2. Person Plural |
dissimuletis
|
ihr verberget |
| 3. Person Plural |
dissimulent
|
sie verbergen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimuler
|
ich werde verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimuleris dissimulere
|
du werdest verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimuletur
|
er/sie/es werde verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulemur
|
wir werden verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulemini
|
ihr werdet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulentur
|
sie werden verborgen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabam
|
ich verbarg |
| 2. Person Singular |
dissimulabas
|
du verbargest |
| 3. Person Singular |
dissimulabat
|
er/sie/es verbarg |
| 1. Person Plural |
dissimulabamus
|
wir verbargen |
| 2. Person Plural |
dissimulabatis
|
ihr verbarget |
| 3. Person Plural |
dissimulabant
|
sie verbargen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabar
|
ich wurde verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulabaris dissimulabare
|
du wurdest verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulabatur
|
er/sie/es wurde verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulabamur
|
wir wurden verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulabamini
|
ihr wurdet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulabantur
|
sie wurden verborgen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimularem
|
ich verbärge |
| 2. Person Singular |
dissimulares
|
du verbärgest |
| 3. Person Singular |
dissimularet
|
er/sie/es verbärge |
| 1. Person Plural |
dissimularemus
|
wir verbärgen |
| 2. Person Plural |
dissimularetis
|
ihr verbärget |
| 3. Person Plural |
dissimularent
|
sie verbärgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimularer
|
ich würde verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulareris dissimularere
|
du würdest verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimularetur
|
er/sie/es würde verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimularemur
|
wir würden verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimularemini
|
ihr würdet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimularentur
|
sie würden verborgen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabo
|
ich werde verbergen |
| 2. Person Singular |
dissimulabis
|
du wirst verbergen |
| 3. Person Singular |
dissimulabit
|
er/sie/es wird verbergen |
| 1. Person Plural |
dissimulabimus
|
wir werden verbergen |
| 2. Person Plural |
dissimulabitis
|
ihr werdet verbergen |
| 3. Person Plural |
dissimulabunt
|
sie werden verbergen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabor
|
ich werde verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulaberis dissimulabere
|
du wirst verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulabitur
|
er/sie/es wird verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulabimur
|
wir werden verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulabimini
|
ihr werdet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulabuntur
|
sie werden verborgen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavi
|
ich habe verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulavisti
|
du hast verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulavit
|
er/sie/es hat verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulavimus
|
wir haben verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulavistis
|
ihr habt verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulaverunt dissimulavere
|
sie haben verborgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus sum
|
ich bin verborgen worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus es
|
du bist verborgen worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus est
|
er/sie/es ist verborgen worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati sumus
|
wir sind verborgen worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati estis
|
ihr seid verborgen worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati sunt
|
sie sind verborgen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulaverim
|
ich habe verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulaveris
|
du habest verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulaverit
|
er/sie/es habe verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulaverimus
|
wir haben verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulaveritis
|
ihr habet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulaverint
|
sie haben verborgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus sim
|
ich sei verborgen worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus sis
|
du seiest verborgen worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus sit
|
er/sie/es sei verborgen worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati simus
|
wir seien verborgen worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati sitis
|
ihr seiet verborgen worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati sint
|
sie seien verborgen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulaveram
|
ich hatte verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulaveras
|
du hattest verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulaverat
|
er/sie/es hatte verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulaveramus
|
wir hatten verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulaveratis
|
ihr hattet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulaverant
|
sie hatten verborgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus eram
|
ich war verborgen worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus eras
|
du warst verborgen worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus erat
|
er/sie/es war verborgen worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati eramus
|
wir waren verborgen worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati eratis
|
ihr warst verborgen worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati erant
|
sie waren verborgen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavissem
|
ich hätte verborgen |
| 2. Person Singular |
dissimulavisses
|
du hättest verborgen |
| 3. Person Singular |
dissimulavisset
|
er/sie/es hätte verborgen |
| 1. Person Plural |
dissimulavissemus
|
wir hätten verborgen |
| 2. Person Plural |
dissimulavissetis
|
ihr hättet verborgen |
| 3. Person Plural |
dissimulavissent
|
sie hätten verborgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus essem
|
ich wäre verborgen worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus esses
|
du wärest verborgen worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus esset
|
er/sie/es wäre verborgen worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati essemus
|
wir wären verborgen worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati essetis
|
ihr wäret verborgen worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati essent
|
sie wären verborgen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavero
|
ich werde verborgen haben |
| 2. Person Singular |
dissimulaveris
|
du wirst verborgen haben |
| 3. Person Singular |
dissimulaverit
|
er/sie/es wird verborgen haben |
| 1. Person Plural |
dissimulaverimus
|
wir werden verborgen haben |
| 2. Person Plural |
dissimulaveritis
|
ihr werdet verborgen haben |
| 3. Person Plural |
dissimulaverint
|
sie werden verborgen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus ero
|
ich werde verborgen worden sein |
| 2. Person Singular |
dissimulatus eris
|
du werdest verborgen worden sein |
| 3. Person Singular |
dissimulatus erit
|
er/sie/es werde verborgen worden sein |
| 1. Person Plural |
dissimulati erimus
|
wir werden verborgen worden sein |
| 2. Person Plural |
dissimulati eritis
|
ihr werdet verborgen worden sein |
| 3. Person Plural |
dissimulati erunt
|
sie werden verborgen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissimulare
|
verbergen |
| Vorzeitigkeit |
dissimulavisse
|
verborgen haben |
| Nachzeitigkeit |
dissimulaturum esse
|
verbergen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissimulari dissimularier
|
verborgen werden |
| Vorzeitigkeit |
dissimulatum esse
|
verborgen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dissimulatum iri
|
künftig verborgen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dissimula
|
verbirg! |
| 2. Person Plural |
dissimulate
|
verbergt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dissimulato
|
| 3. Person Singular |
dissimulato
|
| 2. Person Plural |
dissimulatote
|
| 3. Person Plural |
dissimulanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dissimulare
|
das Verbergen |
| Genitiv |
dissimulandi
|
des Verbergens |
| Dativ |
dissimulando
|
dem Verbergen |
| Akkusativ |
dissimulandum
|
das Verbergen |
| Ablativ |
dissimulando
|
durch das Verbergen |
| Vokativ |
dissimulande
|
Verbergen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulandus
|
dissimulanda
|
dissimulandum
|
| Genitiv |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulandi
|
| Dativ |
dissimulando
|
dissimulandae
|
dissimulando
|
| Akkusativ |
dissimulandum
|
dissimulandam
|
dissimulandum
|
| Ablativ |
dissimulando
|
dissimulanda
|
dissimulando
|
| Vokativ |
dissimulande
|
dissimulanda
|
dissimulandum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulanda
|
| Genitiv |
dissimulandorum
|
dissimulandarum
|
dissimulandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dissimulandos
|
dissimulandas
|
dissimulanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulans
|
dissimulans
|
dissimulans
|
| Genitiv |
dissimulantis
|
dissimulantis
|
dissimulantis
|
| Dativ |
dissimulanti
|
dissimulanti
|
dissimulanti
|
| Akkusativ |
dissimulantem
|
dissimulantem
|
dissimulans
|
| Ablativ |
dissimulanti dissimulante
|
dissimulanti dissimulante
|
dissimulanti dissimulante
|
| Vokativ |
dissimulans
|
dissimulans
|
dissimulans
|
Plural
| Nominativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
| Genitiv |
dissimulantium dissimulantum
|
dissimulantium dissimulantum
|
dissimulantium dissimulantum
|
| Dativ |
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
| Akkusativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
| Ablativ |
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
| Vokativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulatus
|
dissimulata
|
dissimulatum
|
| Genitiv |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulati
|
| Dativ |
dissimulato
|
dissimulatae
|
dissimulato
|
| Akkusativ |
dissimulatum
|
dissimulatam
|
dissimulatum
|
| Ablativ |
dissimulato
|
dissimulata
|
dissimulato
|
| Vokativ |
dissimulate
|
dissimulata
|
dissimulatum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulata
|
| Genitiv |
dissimulatorum
|
dissimulatarum
|
dissimulatorum
|
| Dativ |
dissimulatis
|
dissimulatis
|
dissimulatis
|
| Akkusativ |
dissimulatos
|
dissimulatas
|
dissimulata
|
| Ablativ |
dissimulatis
|
dissimulatis
|
dissimulatis
|
| Vokativ |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulaturus
|
dissimulatura
|
dissimulaturum
|
| Genitiv |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulaturi
|
| Dativ |
dissimulaturo
|
dissimulaturae
|
dissimulaturo
|
| Akkusativ |
dissimulaturum
|
dissimulaturam
|
dissimulaturum
|
| Ablativ |
dissimulaturo
|
dissimulatura
|
dissimulaturo
|
| Vokativ |
dissimulature
|
dissimulatura
|
dissimulaturum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulatura
|
| Genitiv |
dissimulaturorum
|
dissimulaturarum
|
dissimulaturorum
|
| Dativ |
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
| Akkusativ |
dissimulaturos
|
dissimulaturas
|
dissimulatura
|
| Ablativ |
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
| Vokativ |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dissimulatum
|
dissimulatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulo
|
ich verheimliche |
| 2. Person Singular |
dissimulas
|
du verheimlichst |
| 3. Person Singular |
dissimulat
|
er/sie/es verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulamus
|
wir verheimlichen |
| 2. Person Plural |
dissimulatis
|
ihr verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulant
|
sie verheimlichen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulor
|
ich werde verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimularis dissimulare
|
du wirst verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulatur
|
er/sie/es wird verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulamur
|
wir werden verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulamini
|
ihr werdet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulantur
|
sie werden verheimlicht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulem
|
ich verheimliche |
| 2. Person Singular |
dissimules
|
du verheimlichest |
| 3. Person Singular |
dissimulet
|
er/sie/es verheimliche |
| 1. Person Plural |
dissimulemus
|
wir verheimlichen |
| 2. Person Plural |
dissimuletis
|
ihr verheimlichet |
| 3. Person Plural |
dissimulent
|
sie verheimlichen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimuler
|
ich werde verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimuleris dissimulere
|
du werdest verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimuletur
|
er/sie/es werde verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulemur
|
wir werden verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulemini
|
ihr werdet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulentur
|
sie werden verheimlicht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabam
|
ich verheimlichte |
| 2. Person Singular |
dissimulabas
|
du verheimlichtest |
| 3. Person Singular |
dissimulabat
|
er/sie/es verheimlichte |
| 1. Person Plural |
dissimulabamus
|
wir verheimlichten |
| 2. Person Plural |
dissimulabatis
|
ihr verheimlichtet |
| 3. Person Plural |
dissimulabant
|
sie verheimlichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabar
|
ich wurde verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulabaris dissimulabare
|
du wurdest verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulabatur
|
er/sie/es wurde verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulabamur
|
wir wurden verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulabamini
|
ihr wurdet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulabantur
|
sie wurden verheimlicht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimularem
|
ich verheimlichte |
| 2. Person Singular |
dissimulares
|
du verheimlichtest |
| 3. Person Singular |
dissimularet
|
er/sie/es verheimlichte |
| 1. Person Plural |
dissimularemus
|
wir verheimlichten |
| 2. Person Plural |
dissimularetis
|
ihr verheimlichtet |
| 3. Person Plural |
dissimularent
|
sie verheimlichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimularer
|
ich würde verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulareris dissimularere
|
du würdest verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimularetur
|
er/sie/es würde verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimularemur
|
wir würden verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimularemini
|
ihr würdet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimularentur
|
sie würden verheimlicht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabo
|
ich werde verheimlichen |
| 2. Person Singular |
dissimulabis
|
du wirst verheimlichen |
| 3. Person Singular |
dissimulabit
|
er/sie/es wird verheimlichen |
| 1. Person Plural |
dissimulabimus
|
wir werden verheimlichen |
| 2. Person Plural |
dissimulabitis
|
ihr werdet verheimlichen |
| 3. Person Plural |
dissimulabunt
|
sie werden verheimlichen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulabor
|
ich werde verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulaberis dissimulabere
|
du wirst verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulabitur
|
er/sie/es wird verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulabimur
|
wir werden verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulabimini
|
ihr werdet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulabuntur
|
sie werden verheimlicht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavi
|
ich habe verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulavisti
|
du hast verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulavit
|
er/sie/es hat verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulavimus
|
wir haben verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulavistis
|
ihr habt verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulaverunt dissimulavere
|
sie haben verheimlicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus sum
|
ich bin verheimlicht worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus es
|
du bist verheimlicht worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus est
|
er/sie/es ist verheimlicht worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati sumus
|
wir sind verheimlicht worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati estis
|
ihr seid verheimlicht worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati sunt
|
sie sind verheimlicht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulaverim
|
ich habe verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulaveris
|
du habest verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulaverit
|
er/sie/es habe verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulaverimus
|
wir haben verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulaveritis
|
ihr habet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulaverint
|
sie haben verheimlicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus sim
|
ich sei verheimlicht worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus sis
|
du seiest verheimlicht worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus sit
|
er/sie/es sei verheimlicht worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati simus
|
wir seien verheimlicht worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati sitis
|
ihr seiet verheimlicht worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati sint
|
sie seien verheimlicht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulaveram
|
ich hatte verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulaveras
|
du hattest verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulaverat
|
er/sie/es hatte verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulaveramus
|
wir hatten verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulaveratis
|
ihr hattet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulaverant
|
sie hatten verheimlicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus eram
|
ich war verheimlicht worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus eras
|
du warst verheimlicht worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus erat
|
er/sie/es war verheimlicht worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati eramus
|
wir waren verheimlicht worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati eratis
|
ihr warst verheimlicht worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati erant
|
sie waren verheimlicht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavissem
|
ich hätte verheimlicht |
| 2. Person Singular |
dissimulavisses
|
du hättest verheimlicht |
| 3. Person Singular |
dissimulavisset
|
er/sie/es hätte verheimlicht |
| 1. Person Plural |
dissimulavissemus
|
wir hätten verheimlicht |
| 2. Person Plural |
dissimulavissetis
|
ihr hättet verheimlicht |
| 3. Person Plural |
dissimulavissent
|
sie hätten verheimlicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus essem
|
ich wäre verheimlicht worden |
| 2. Person Singular |
dissimulatus esses
|
du wärest verheimlicht worden |
| 3. Person Singular |
dissimulatus esset
|
er/sie/es wäre verheimlicht worden |
| 1. Person Plural |
dissimulati essemus
|
wir wären verheimlicht worden |
| 2. Person Plural |
dissimulati essetis
|
ihr wäret verheimlicht worden |
| 3. Person Plural |
dissimulati essent
|
sie wären verheimlicht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulavero
|
ich werde verheimlicht haben |
| 2. Person Singular |
dissimulaveris
|
du wirst verheimlicht haben |
| 3. Person Singular |
dissimulaverit
|
er/sie/es wird verheimlicht haben |
| 1. Person Plural |
dissimulaverimus
|
wir werden verheimlicht haben |
| 2. Person Plural |
dissimulaveritis
|
ihr werdet verheimlicht haben |
| 3. Person Plural |
dissimulaverint
|
sie werden verheimlicht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissimulatus ero
|
ich werde verheimlicht worden sein |
| 2. Person Singular |
dissimulatus eris
|
du werdest verheimlicht worden sein |
| 3. Person Singular |
dissimulatus erit
|
er/sie/es werde verheimlicht worden sein |
| 1. Person Plural |
dissimulati erimus
|
wir werden verheimlicht worden sein |
| 2. Person Plural |
dissimulati eritis
|
ihr werdet verheimlicht worden sein |
| 3. Person Plural |
dissimulati erunt
|
sie werden verheimlicht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissimulare
|
verheimlichen |
| Vorzeitigkeit |
dissimulavisse
|
verheimlicht haben |
| Nachzeitigkeit |
dissimulaturum esse
|
verheimlichen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissimulari dissimularier
|
verheimlicht werden |
| Vorzeitigkeit |
dissimulatum esse
|
verheimlicht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dissimulatum iri
|
künftig verheimlicht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dissimula
|
verheimliche! |
| 2. Person Plural |
dissimulate
|
verheimlicht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dissimulato
|
| 3. Person Singular |
dissimulato
|
| 2. Person Plural |
dissimulatote
|
| 3. Person Plural |
dissimulanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dissimulare
|
das Verheimlichen |
| Genitiv |
dissimulandi
|
des Verheimlichens |
| Dativ |
dissimulando
|
dem Verheimlichen |
| Akkusativ |
dissimulandum
|
das Verheimlichen |
| Ablativ |
dissimulando
|
durch das Verheimlichen |
| Vokativ |
dissimulande
|
Verheimlichen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulandus
|
dissimulanda
|
dissimulandum
|
| Genitiv |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulandi
|
| Dativ |
dissimulando
|
dissimulandae
|
dissimulando
|
| Akkusativ |
dissimulandum
|
dissimulandam
|
dissimulandum
|
| Ablativ |
dissimulando
|
dissimulanda
|
dissimulando
|
| Vokativ |
dissimulande
|
dissimulanda
|
dissimulandum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulanda
|
| Genitiv |
dissimulandorum
|
dissimulandarum
|
dissimulandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dissimulandos
|
dissimulandas
|
dissimulanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dissimulandi
|
dissimulandae
|
dissimulanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulans
|
dissimulans
|
dissimulans
|
| Genitiv |
dissimulantis
|
dissimulantis
|
dissimulantis
|
| Dativ |
dissimulanti
|
dissimulanti
|
dissimulanti
|
| Akkusativ |
dissimulantem
|
dissimulantem
|
dissimulans
|
| Ablativ |
dissimulanti dissimulante
|
dissimulanti dissimulante
|
dissimulanti dissimulante
|
| Vokativ |
dissimulans
|
dissimulans
|
dissimulans
|
Plural
| Nominativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
| Genitiv |
dissimulantium dissimulantum
|
dissimulantium dissimulantum
|
dissimulantium dissimulantum
|
| Dativ |
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
| Akkusativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
| Ablativ |
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
dissimulantibus
|
| Vokativ |
dissimulantes
|
dissimulantes
|
dissimulantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulatus
|
dissimulata
|
dissimulatum
|
| Genitiv |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulati
|
| Dativ |
dissimulato
|
dissimulatae
|
dissimulato
|
| Akkusativ |
dissimulatum
|
dissimulatam
|
dissimulatum
|
| Ablativ |
dissimulato
|
dissimulata
|
dissimulato
|
| Vokativ |
dissimulate
|
dissimulata
|
dissimulatum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulata
|
| Genitiv |
dissimulatorum
|
dissimulatarum
|
dissimulatorum
|
| Dativ |
dissimulatis
|
dissimulatis
|
dissimulatis
|
| Akkusativ |
dissimulatos
|
dissimulatas
|
dissimulata
|
| Ablativ |
dissimulatis
|
dissimulatis
|
dissimulatis
|
| Vokativ |
dissimulati
|
dissimulatae
|
dissimulata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissimulaturus
|
dissimulatura
|
dissimulaturum
|
| Genitiv |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulaturi
|
| Dativ |
dissimulaturo
|
dissimulaturae
|
dissimulaturo
|
| Akkusativ |
dissimulaturum
|
dissimulaturam
|
dissimulaturum
|
| Ablativ |
dissimulaturo
|
dissimulatura
|
dissimulaturo
|
| Vokativ |
dissimulature
|
dissimulatura
|
dissimulaturum
|
Plural
| Nominativ |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulatura
|
| Genitiv |
dissimulaturorum
|
dissimulaturarum
|
dissimulaturorum
|
| Dativ |
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
| Akkusativ |
dissimulaturos
|
dissimulaturas
|
dissimulatura
|
| Ablativ |
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
dissimulaturis
|
| Vokativ |
dissimulaturi
|
dissimulaturae
|
dissimulatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dissimulatum
|
dissimulatu
|