Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadeo
|
ich rate ab |
| 2. Person Singular |
dissuades
|
du rätst ab |
| 3. Person Singular |
dissuadet
|
er/sie/es rät ab |
| 1. Person Plural |
dissuademus
|
wir raten ab |
| 2. Person Plural |
dissuadetis
|
ihr ratet ab |
| 3. Person Plural |
dissuadent
|
sie raten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadeor
|
ich werde abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuaderis dissuadere
|
du wirst abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuadetur
|
er/sie/es wird abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuademur
|
wir werden abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuademini
|
ihr werdet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuadentur
|
sie werden abgeraten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadeam
|
ich rate ab |
| 2. Person Singular |
dissuadeas
|
du ratest ab |
| 3. Person Singular |
dissuadeat
|
er/sie/es rate ab |
| 1. Person Plural |
dissuadeamus
|
wir raten ab |
| 2. Person Plural |
dissuadeatis
|
ihr ratet ab |
| 3. Person Plural |
dissuadeant
|
sie raten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadear
|
ich werde abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuadearis dissuadeare
|
du werdest abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuadeatur
|
er/sie/es werde abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuadeamur
|
wir werden abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuadeamini
|
ihr werdet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuadeantur
|
sie werden abgeraten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebam
|
ich riet ab |
| 2. Person Singular |
dissuadebas
|
du rietest ab |
| 3. Person Singular |
dissuadebat
|
er/sie/es riet ab |
| 1. Person Plural |
dissuadebamus
|
wir rieten ab |
| 2. Person Plural |
dissuadebatis
|
ihr rietet ab |
| 3. Person Plural |
dissuadebant
|
sie rieten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebar
|
ich wurde abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuadebaris dissuadebare
|
du wurdest abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuadebatur
|
er/sie/es wurde abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuadebamur
|
wir wurden abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuadebamini
|
ihr wurdet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuadebantur
|
sie wurden abgeraten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaderem
|
ich riete ab |
| 2. Person Singular |
dissuaderes
|
du rietest ab |
| 3. Person Singular |
dissuaderet
|
er/sie/es riete ab |
| 1. Person Plural |
dissuaderemus
|
wir rieten ab |
| 2. Person Plural |
dissuaderetis
|
ihr rietet ab |
| 3. Person Plural |
dissuaderent
|
sie rieten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaderer
|
ich würde abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuadereris dissuaderere
|
du würdest abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuaderetur
|
er/sie/es würde abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuaderemur
|
wir würden abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuaderemini
|
ihr würdet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuaderentur
|
sie würden abgeraten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebo
|
ich werde abraten |
| 2. Person Singular |
dissuadebis
|
du wirst abraten |
| 3. Person Singular |
dissuadebit
|
er/sie/es wird abraten |
| 1. Person Plural |
dissuadebimus
|
wir werden abraten |
| 2. Person Plural |
dissuadebitis
|
ihr werdet abraten |
| 3. Person Plural |
dissuadebunt
|
sie werden abraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebor
|
ich werde abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuadeberis dissuadebere
|
du wirst abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuadebitur
|
er/sie/es wird abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuadebimur
|
wir werden abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuadebimini
|
ihr werdet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuadebuntur
|
sie werden abgeraten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasi
|
ich habe abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuasisti
|
du hast abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuasit
|
er/sie/es hat abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuasimus
|
wir haben abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuasistis
|
ihr habt abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuaserunt dissuasere
|
sie haben abgeraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus sum
|
ich bin abgeraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus es
|
du bist abgeraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus est
|
er/sie/es ist abgeraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi sumus
|
wir sind abgeraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi estis
|
ihr seid abgeraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi sunt
|
sie sind abgeraten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaserim
|
ich habe abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuaseris
|
du habest abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuaserit
|
er/sie/es habe abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuaserimus
|
wir haben abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuaseritis
|
ihr habet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuaserint
|
sie haben abgeraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus sim
|
ich sei abgeraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus sis
|
du seiest abgeraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus sit
|
er/sie/es sei abgeraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi simus
|
wir seien abgeraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi sitis
|
ihr seiet abgeraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi sint
|
sie seien abgeraten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaseram
|
ich hatte abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuaseras
|
du hattest abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuaserat
|
er/sie/es hatte abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuaseramus
|
wir hatten abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuaseratis
|
ihr hattet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuaserant
|
sie hatten abgeraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus eram
|
ich war abgeraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus eras
|
du warst abgeraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus erat
|
er/sie/es war abgeraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi eramus
|
wir waren abgeraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi eratis
|
ihr warst abgeraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi erant
|
sie waren abgeraten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasissem
|
ich hätte abgeraten |
| 2. Person Singular |
dissuasisses
|
du hättest abgeraten |
| 3. Person Singular |
dissuasisset
|
er/sie/es hätte abgeraten |
| 1. Person Plural |
dissuasissemus
|
wir hätten abgeraten |
| 2. Person Plural |
dissuasissetis
|
ihr hättet abgeraten |
| 3. Person Plural |
dissuasissent
|
sie hätten abgeraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus essem
|
ich wäre abgeraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus esses
|
du wärest abgeraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus esset
|
er/sie/es wäre abgeraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi essemus
|
wir wären abgeraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi essetis
|
ihr wäret abgeraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi essent
|
sie wären abgeraten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasero
|
ich werde abgeraten haben |
| 2. Person Singular |
dissuaseris
|
du wirst abgeraten haben |
| 3. Person Singular |
dissuaserit
|
er/sie/es wird abgeraten haben |
| 1. Person Plural |
dissuaserimus
|
wir werden abgeraten haben |
| 2. Person Plural |
dissuaseritis
|
ihr werdet abgeraten haben |
| 3. Person Plural |
dissuaserint
|
sie werden abgeraten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus ero
|
ich werde abgeraten worden sein |
| 2. Person Singular |
dissuasus eris
|
du werdest abgeraten worden sein |
| 3. Person Singular |
dissuasus erit
|
er/sie/es werde abgeraten worden sein |
| 1. Person Plural |
dissuasi erimus
|
wir werden abgeraten worden sein |
| 2. Person Plural |
dissuasi eritis
|
ihr werdet abgeraten worden sein |
| 3. Person Plural |
dissuasi erunt
|
sie werden abgeraten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissuadere
|
abraten |
| Vorzeitigkeit |
dissuasisse
|
abgeraten haben |
| Nachzeitigkeit |
dissuasurum esse
|
abraten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissuaderi dissuaderier
|
abgeraten werden |
| Vorzeitigkeit |
dissuasum esse
|
abgeraten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dissuasum iri
|
künftig abgeraten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dissuade
|
rate ab; rat ab! |
| 2. Person Plural |
dissuadete
|
ratet ab! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dissuadeto
|
| 3. Person Singular |
dissuadeto
|
| 2. Person Plural |
dissuadetote
|
| 3. Person Plural |
dissuadento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dissuadere
|
das Abraten |
| Genitiv |
dissuadendi
|
des Abratens |
| Dativ |
dissuadendo
|
dem Abraten |
| Akkusativ |
dissuadendum
|
das Abraten |
| Ablativ |
dissuadendo
|
durch das Abraten |
| Vokativ |
dissuadende
|
Abraten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuadendus
|
dissuadenda
|
dissuadendum
|
| Genitiv |
dissuadendi
|
dissuadendae
|
dissuadendi
|
| Dativ |
dissuadendo
|
dissuadendae
|
dissuadendo
|
| Akkusativ |
dissuadendum
|
dissuadendam
|
dissuadendum
|
| Ablativ |
dissuadendo
|
dissuadenda
|
dissuadendo
|
| Vokativ |
dissuadende
|
dissuadenda
|
dissuadendum
|
Plural
| Nominativ |
dissuadendi
|
dissuadendae
|
dissuadenda
|
| Genitiv |
dissuadendorum
|
dissuadendarum
|
dissuadendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dissuadendos
|
dissuadendas
|
dissuadenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dissuadendi
|
dissuadendae
|
dissuadenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuadens
|
dissuadens
|
dissuadens
|
| Genitiv |
dissuadentis
|
dissuadentis
|
dissuadentis
|
| Dativ |
dissuadenti
|
dissuadenti
|
dissuadenti
|
| Akkusativ |
dissuadentem
|
dissuadentem
|
dissuadens
|
| Ablativ |
dissuadenti dissuadente
|
dissuadenti dissuadente
|
dissuadenti dissuadente
|
| Vokativ |
dissuadens
|
dissuadens
|
dissuadens
|
Plural
| Nominativ |
dissuadentes
|
dissuadentes
|
dissuadentia
|
| Genitiv |
dissuadentium dissuadentum
|
dissuadentium dissuadentum
|
dissuadentium dissuadentum
|
| Dativ |
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
| Akkusativ |
dissuadentes
|
dissuadentes
|
dissuadentia
|
| Ablativ |
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
| Vokativ |
dissuadentes
|
dissuadentes
|
dissuadentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuasus
|
dissuasa
|
dissuasum
|
| Genitiv |
dissuasi
|
dissuasae
|
dissuasi
|
| Dativ |
dissuaso
|
dissuasae
|
dissuaso
|
| Akkusativ |
dissuasum
|
dissuasam
|
dissuasum
|
| Ablativ |
dissuaso
|
dissuasa
|
dissuaso
|
| Vokativ |
dissuase
|
dissuasa
|
dissuasum
|
Plural
| Nominativ |
dissuasi
|
dissuasae
|
dissuasa
|
| Genitiv |
dissuasorum
|
dissuasarum
|
dissuasorum
|
| Dativ |
dissuasis
|
dissuasis
|
dissuasis
|
| Akkusativ |
dissuasos
|
dissuasas
|
dissuasa
|
| Ablativ |
dissuasis
|
dissuasis
|
dissuasis
|
| Vokativ |
dissuasi
|
dissuasae
|
dissuasa
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuasurus
|
dissuasura
|
dissuasurum
|
| Genitiv |
dissuasuri
|
dissuasurae
|
dissuasuri
|
| Dativ |
dissuasuro
|
dissuasurae
|
dissuasuro
|
| Akkusativ |
dissuasurum
|
dissuasuram
|
dissuasurum
|
| Ablativ |
dissuasuro
|
dissuasura
|
dissuasuro
|
| Vokativ |
dissuasure
|
dissuasura
|
dissuasurum
|
Plural
| Nominativ |
dissuasuri
|
dissuasurae
|
dissuasura
|
| Genitiv |
dissuasurorum
|
dissuasurarum
|
dissuasurorum
|
| Dativ |
dissuasuris
|
dissuasuris
|
dissuasuris
|
| Akkusativ |
dissuasuros
|
dissuasuras
|
dissuasura
|
| Ablativ |
dissuasuris
|
dissuasuris
|
dissuasuris
|
| Vokativ |
dissuasuri
|
dissuasurae
|
dissuasura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dissuasum
|
dissuasu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadeo
|
ich widerrate |
| 2. Person Singular |
dissuades
|
du widerrätst |
| 3. Person Singular |
dissuadet
|
er/sie/es widerrät |
| 1. Person Plural |
dissuademus
|
wir widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuadetis
|
ihr widerratet |
| 3. Person Plural |
dissuadent
|
sie widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadeor
|
ich werde widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuaderis dissuadere
|
du wirst widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuadetur
|
er/sie/es wird widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuademur
|
wir werden widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuademini
|
ihr werdet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuadentur
|
sie werden widerraten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadeam
|
ich widerrate |
| 2. Person Singular |
dissuadeas
|
du widerratest |
| 3. Person Singular |
dissuadeat
|
er/sie/es widerrate |
| 1. Person Plural |
dissuadeamus
|
wir widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuadeatis
|
ihr widerratet |
| 3. Person Plural |
dissuadeant
|
sie widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadear
|
ich werde widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuadearis dissuadeare
|
du werdest widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuadeatur
|
er/sie/es werde widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuadeamur
|
wir werden widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuadeamini
|
ihr werdet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuadeantur
|
sie werden widerraten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebam
|
ich widerriet |
| 2. Person Singular |
dissuadebas
|
du widerrietest |
| 3. Person Singular |
dissuadebat
|
er/sie/es widerriet |
| 1. Person Plural |
dissuadebamus
|
wir widerrieten |
| 2. Person Plural |
dissuadebatis
|
ihr widerrietet |
| 3. Person Plural |
dissuadebant
|
sie widerrieten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebar
|
ich wurde widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuadebaris dissuadebare
|
du wurdest widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuadebatur
|
er/sie/es wurde widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuadebamur
|
wir wurden widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuadebamini
|
ihr wurdet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuadebantur
|
sie wurden widerraten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaderem
|
ich widerriete |
| 2. Person Singular |
dissuaderes
|
du widerrietest |
| 3. Person Singular |
dissuaderet
|
er/sie/es widerriete |
| 1. Person Plural |
dissuaderemus
|
wir widerrieten |
| 2. Person Plural |
dissuaderetis
|
ihr widerrietet |
| 3. Person Plural |
dissuaderent
|
sie widerrieten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaderer
|
ich würde widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuadereris dissuaderere
|
du würdest widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuaderetur
|
er/sie/es würde widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuaderemur
|
wir würden widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuaderemini
|
ihr würdet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuaderentur
|
sie würden widerraten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebo
|
ich werde widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuadebis
|
du wirst widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuadebit
|
er/sie/es wird widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuadebimus
|
wir werden widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuadebitis
|
ihr werdet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuadebunt
|
sie werden widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuadebor
|
ich werde widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuadeberis dissuadebere
|
du wirst widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuadebitur
|
er/sie/es wird widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuadebimur
|
wir werden widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuadebimini
|
ihr werdet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuadebuntur
|
sie werden widerraten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasi
|
ich habe widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuasisti
|
du hast widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuasit
|
er/sie/es hat widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuasimus
|
wir haben widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuasistis
|
ihr habt widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuaserunt dissuasere
|
sie haben widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus sum
|
ich bin widerraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus es
|
du bist widerraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus est
|
er/sie/es ist widerraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi sumus
|
wir sind widerraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi estis
|
ihr seid widerraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi sunt
|
sie sind widerraten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaserim
|
ich habe widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuaseris
|
du habest widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuaserit
|
er/sie/es habe widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuaserimus
|
wir haben widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuaseritis
|
ihr habet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuaserint
|
sie haben widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus sim
|
ich sei widerraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus sis
|
du seiest widerraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus sit
|
er/sie/es sei widerraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi simus
|
wir seien widerraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi sitis
|
ihr seiet widerraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi sint
|
sie seien widerraten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuaseram
|
ich hatte widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuaseras
|
du hattest widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuaserat
|
er/sie/es hatte widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuaseramus
|
wir hatten widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuaseratis
|
ihr hattet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuaserant
|
sie hatten widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus eram
|
ich war widerraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus eras
|
du warst widerraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus erat
|
er/sie/es war widerraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi eramus
|
wir waren widerraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi eratis
|
ihr warst widerraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi erant
|
sie waren widerraten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasissem
|
ich hätte widerraten |
| 2. Person Singular |
dissuasisses
|
du hättest widerraten |
| 3. Person Singular |
dissuasisset
|
er/sie/es hätte widerraten |
| 1. Person Plural |
dissuasissemus
|
wir hätten widerraten |
| 2. Person Plural |
dissuasissetis
|
ihr hättet widerraten |
| 3. Person Plural |
dissuasissent
|
sie hätten widerraten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus essem
|
ich wäre widerraten worden |
| 2. Person Singular |
dissuasus esses
|
du wärest widerraten worden |
| 3. Person Singular |
dissuasus esset
|
er/sie/es wäre widerraten worden |
| 1. Person Plural |
dissuasi essemus
|
wir wären widerraten worden |
| 2. Person Plural |
dissuasi essetis
|
ihr wäret widerraten worden |
| 3. Person Plural |
dissuasi essent
|
sie wären widerraten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasero
|
ich werde widerraten haben |
| 2. Person Singular |
dissuaseris
|
du wirst widerraten haben |
| 3. Person Singular |
dissuaserit
|
er/sie/es wird widerraten haben |
| 1. Person Plural |
dissuaserimus
|
wir werden widerraten haben |
| 2. Person Plural |
dissuaseritis
|
ihr werdet widerraten haben |
| 3. Person Plural |
dissuaserint
|
sie werden widerraten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dissuasus ero
|
ich werde widerraten worden sein |
| 2. Person Singular |
dissuasus eris
|
du werdest widerraten worden sein |
| 3. Person Singular |
dissuasus erit
|
er/sie/es werde widerraten worden sein |
| 1. Person Plural |
dissuasi erimus
|
wir werden widerraten worden sein |
| 2. Person Plural |
dissuasi eritis
|
ihr werdet widerraten worden sein |
| 3. Person Plural |
dissuasi erunt
|
sie werden widerraten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissuadere
|
widerraten |
| Vorzeitigkeit |
dissuasisse
|
widerraten haben |
| Nachzeitigkeit |
dissuasurum esse
|
widerraten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
dissuaderi dissuaderier
|
widerraten werden |
| Vorzeitigkeit |
dissuasum esse
|
widerraten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
dissuasum iri
|
künftig widerraten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
dissuade
|
widerrate; widerrat! |
| 2. Person Plural |
dissuadete
|
widerratet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
dissuadeto
|
| 3. Person Singular |
dissuadeto
|
| 2. Person Plural |
dissuadetote
|
| 3. Person Plural |
dissuadento
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
dissuadere
|
das Widerraten |
| Genitiv |
dissuadendi
|
des Widerratens |
| Dativ |
dissuadendo
|
dem Widerraten |
| Akkusativ |
dissuadendum
|
das Widerraten |
| Ablativ |
dissuadendo
|
durch das Widerraten |
| Vokativ |
dissuadende
|
Widerraten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuadendus
|
dissuadenda
|
dissuadendum
|
| Genitiv |
dissuadendi
|
dissuadendae
|
dissuadendi
|
| Dativ |
dissuadendo
|
dissuadendae
|
dissuadendo
|
| Akkusativ |
dissuadendum
|
dissuadendam
|
dissuadendum
|
| Ablativ |
dissuadendo
|
dissuadenda
|
dissuadendo
|
| Vokativ |
dissuadende
|
dissuadenda
|
dissuadendum
|
Plural
| Nominativ |
dissuadendi
|
dissuadendae
|
dissuadenda
|
| Genitiv |
dissuadendorum
|
dissuadendarum
|
dissuadendorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
dissuadendos
|
dissuadendas
|
dissuadenda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
dissuadendi
|
dissuadendae
|
dissuadenda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuadens
|
dissuadens
|
dissuadens
|
| Genitiv |
dissuadentis
|
dissuadentis
|
dissuadentis
|
| Dativ |
dissuadenti
|
dissuadenti
|
dissuadenti
|
| Akkusativ |
dissuadentem
|
dissuadentem
|
dissuadens
|
| Ablativ |
dissuadenti dissuadente
|
dissuadenti dissuadente
|
dissuadenti dissuadente
|
| Vokativ |
dissuadens
|
dissuadens
|
dissuadens
|
Plural
| Nominativ |
dissuadentes
|
dissuadentes
|
dissuadentia
|
| Genitiv |
dissuadentium dissuadentum
|
dissuadentium dissuadentum
|
dissuadentium dissuadentum
|
| Dativ |
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
| Akkusativ |
dissuadentes
|
dissuadentes
|
dissuadentia
|
| Ablativ |
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
dissuadentibus
|
| Vokativ |
dissuadentes
|
dissuadentes
|
dissuadentia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuasus
|
dissuasa
|
dissuasum
|
| Genitiv |
dissuasi
|
dissuasae
|
dissuasi
|
| Dativ |
dissuaso
|
dissuasae
|
dissuaso
|
| Akkusativ |
dissuasum
|
dissuasam
|
dissuasum
|
| Ablativ |
dissuaso
|
dissuasa
|
dissuaso
|
| Vokativ |
dissuase
|
dissuasa
|
dissuasum
|
Plural
| Nominativ |
dissuasi
|
dissuasae
|
dissuasa
|
| Genitiv |
dissuasorum
|
dissuasarum
|
dissuasorum
|
| Dativ |
dissuasis
|
dissuasis
|
dissuasis
|
| Akkusativ |
dissuasos
|
dissuasas
|
dissuasa
|
| Ablativ |
dissuasis
|
dissuasis
|
dissuasis
|
| Vokativ |
dissuasi
|
dissuasae
|
dissuasa
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
dissuasurus
|
dissuasura
|
dissuasurum
|
| Genitiv |
dissuasuri
|
dissuasurae
|
dissuasuri
|
| Dativ |
dissuasuro
|
dissuasurae
|
dissuasuro
|
| Akkusativ |
dissuasurum
|
dissuasuram
|
dissuasurum
|
| Ablativ |
dissuasuro
|
dissuasura
|
dissuasuro
|
| Vokativ |
dissuasure
|
dissuasura
|
dissuasurum
|
Plural
| Nominativ |
dissuasuri
|
dissuasurae
|
dissuasura
|
| Genitiv |
dissuasurorum
|
dissuasurarum
|
dissuasurorum
|
| Dativ |
dissuasuris
|
dissuasuris
|
dissuasuris
|
| Akkusativ |
dissuasuros
|
dissuasuras
|
dissuasura
|
| Ablativ |
dissuasuris
|
dissuasuris
|
dissuasuris
|
| Vokativ |
dissuasuri
|
dissuasurae
|
dissuasura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
dissuasum
|
dissuasu
|