Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbo
|
|
| 2. Person Singular |
disturbas
|
|
| 3. Person Singular |
disturbat
|
|
| 1. Person Plural |
disturbamus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbatis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbor
|
|
| 2. Person Singular |
disturbaris disturbare
|
|
| 3. Person Singular |
disturbatur
|
|
| 1. Person Plural |
disturbamur
|
|
| 2. Person Plural |
disturbamini
|
|
| 3. Person Plural |
disturbantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbem
|
|
| 2. Person Singular |
disturbes
|
|
| 3. Person Singular |
disturbet
|
|
| 1. Person Plural |
disturbemus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbetis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturber
|
|
| 2. Person Singular |
disturberis disturbere
|
|
| 3. Person Singular |
disturbetur
|
|
| 1. Person Plural |
disturbemur
|
|
| 2. Person Plural |
disturbemini
|
|
| 3. Person Plural |
disturbentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabam
|
|
| 2. Person Singular |
disturbabas
|
|
| 3. Person Singular |
disturbabat
|
|
| 1. Person Plural |
disturbabamus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbabatis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabar
|
|
| 2. Person Singular |
disturbabaris disturbabare
|
|
| 3. Person Singular |
disturbabatur
|
|
| 1. Person Plural |
disturbabamur
|
|
| 2. Person Plural |
disturbabamini
|
|
| 3. Person Plural |
disturbabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbarem
|
|
| 2. Person Singular |
disturbares
|
|
| 3. Person Singular |
disturbaret
|
|
| 1. Person Plural |
disturbaremus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbaretis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbarer
|
|
| 2. Person Singular |
disturbareris disturbarere
|
|
| 3. Person Singular |
disturbaretur
|
|
| 1. Person Plural |
disturbaremur
|
|
| 2. Person Plural |
disturbaremini
|
|
| 3. Person Plural |
disturbarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabo
|
|
| 2. Person Singular |
disturbabis
|
|
| 3. Person Singular |
disturbabit
|
|
| 1. Person Plural |
disturbabimus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbabitis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabor
|
|
| 2. Person Singular |
disturbaberis disturbabere
|
|
| 3. Person Singular |
disturbabitur
|
|
| 1. Person Plural |
disturbabimur
|
|
| 2. Person Plural |
disturbabimini
|
|
| 3. Person Plural |
disturbabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavi
|
|
| 2. Person Singular |
disturbavisti
|
|
| 3. Person Singular |
disturbavit
|
|
| 1. Person Plural |
disturbavimus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbavistis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbaverunt disturbavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
disturbatus es
|
|
| 3. Person Singular |
disturbatus est
|
|
| 1. Person Plural |
disturbati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbati estis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbaverim
|
|
| 2. Person Singular |
disturbaveris
|
|
| 3. Person Singular |
disturbaverit
|
|
| 1. Person Plural |
disturbaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
disturbatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
disturbatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
disturbati simus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbaveram
|
|
| 2. Person Singular |
disturbaveras
|
|
| 3. Person Singular |
disturbaverat
|
|
| 1. Person Plural |
disturbaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
disturbatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
disturbatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
disturbati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavissem
|
|
| 2. Person Singular |
disturbavisses
|
|
| 3. Person Singular |
disturbavisset
|
|
| 1. Person Plural |
disturbavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
disturbatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
disturbatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
disturbati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavero
|
|
| 2. Person Singular |
disturbaveris
|
|
| 3. Person Singular |
disturbaverit
|
|
| 1. Person Plural |
disturbaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
disturbatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
disturbatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
disturbati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
disturbati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
disturbati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
disturbare
|
|
| Vorzeitigkeit |
disturbavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
disturbaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
disturbari disturbarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
disturbatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
disturbatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
disturba
|
! |
| 2. Person Plural |
disturbate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
disturbato
|
| 3. Person Singular |
disturbato
|
| 2. Person Plural |
disturbatote
|
| 3. Person Plural |
disturbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
disturbare
|
das |
| Genitiv |
disturbandi
|
des es |
| Dativ |
disturbando
|
dem |
| Akkusativ |
disturbandum
|
das |
| Ablativ |
disturbando
|
durch das |
| Vokativ |
disturbande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbandus
|
disturbanda
|
disturbandum
|
| Genitiv |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbandi
|
| Dativ |
disturbando
|
disturbandae
|
disturbando
|
| Akkusativ |
disturbandum
|
disturbandam
|
disturbandum
|
| Ablativ |
disturbando
|
disturbanda
|
disturbando
|
| Vokativ |
disturbande
|
disturbanda
|
disturbandum
|
Plural
| Nominativ |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbanda
|
| Genitiv |
disturbandorum
|
disturbandarum
|
disturbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
disturbandos
|
disturbandas
|
disturbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbans
|
disturbans
|
disturbans
|
| Genitiv |
disturbantis
|
disturbantis
|
disturbantis
|
| Dativ |
disturbanti
|
disturbanti
|
disturbanti
|
| Akkusativ |
disturbantem
|
disturbantem
|
disturbans
|
| Ablativ |
disturbanti disturbante
|
disturbanti disturbante
|
disturbanti disturbante
|
| Vokativ |
disturbans
|
disturbans
|
disturbans
|
Plural
| Nominativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
| Genitiv |
disturbantium disturbantum
|
disturbantium disturbantum
|
disturbantium disturbantum
|
| Dativ |
disturbantibus
|
disturbantibus
|
disturbantibus
|
| Akkusativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
| Ablativ |
disturbantibus
|
disturbantibus
|
disturbantibus
|
| Vokativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbatus
|
disturbata
|
disturbatum
|
| Genitiv |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbati
|
| Dativ |
disturbato
|
disturbatae
|
disturbato
|
| Akkusativ |
disturbatum
|
disturbatam
|
disturbatum
|
| Ablativ |
disturbato
|
disturbata
|
disturbato
|
| Vokativ |
disturbate
|
disturbata
|
disturbatum
|
Plural
| Nominativ |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbata
|
| Genitiv |
disturbatorum
|
disturbatarum
|
disturbatorum
|
| Dativ |
disturbatis
|
disturbatis
|
disturbatis
|
| Akkusativ |
disturbatos
|
disturbatas
|
disturbata
|
| Ablativ |
disturbatis
|
disturbatis
|
disturbatis
|
| Vokativ |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbaturus
|
disturbatura
|
disturbaturum
|
| Genitiv |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbaturi
|
| Dativ |
disturbaturo
|
disturbaturae
|
disturbaturo
|
| Akkusativ |
disturbaturum
|
disturbaturam
|
disturbaturum
|
| Ablativ |
disturbaturo
|
disturbatura
|
disturbaturo
|
| Vokativ |
disturbature
|
disturbatura
|
disturbaturum
|
Plural
| Nominativ |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbatura
|
| Genitiv |
disturbaturorum
|
disturbaturarum
|
disturbaturorum
|
| Dativ |
disturbaturis
|
disturbaturis
|
disturbaturis
|
| Akkusativ |
disturbaturos
|
disturbaturas
|
disturbatura
|
| Ablativ |
disturbaturis
|
disturbaturis
|
disturbaturis
|
| Vokativ |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
disturbatum
|
disturbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbo
|
ich zerschlage |
| 2. Person Singular |
disturbas
|
du zerschlägst |
| 3. Person Singular |
disturbat
|
er/sie/es zerschlägt |
| 1. Person Plural |
disturbamus
|
wir zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbatis
|
ihr zerschlagt |
| 3. Person Plural |
disturbant
|
sie zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbor
|
ich werde zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbaris disturbare
|
du wirst zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbatur
|
er/sie/es wird zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbamur
|
wir werden zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbamini
|
ihr werdet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbantur
|
sie werden zerschlagen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbem
|
ich zerschlage |
| 2. Person Singular |
disturbes
|
du zerschlagest |
| 3. Person Singular |
disturbet
|
er/sie/es zerschlage |
| 1. Person Plural |
disturbemus
|
wir zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbetis
|
ihr zerschlaget |
| 3. Person Plural |
disturbent
|
sie zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturber
|
ich werde zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturberis disturbere
|
du werdest zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbetur
|
er/sie/es werde zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbemur
|
wir werden zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbemini
|
ihr werdet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbentur
|
sie werden zerschlagen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabam
|
ich zerschlug |
| 2. Person Singular |
disturbabas
|
du zerschlugst |
| 3. Person Singular |
disturbabat
|
er/sie/es zerschlug |
| 1. Person Plural |
disturbabamus
|
wir zerschlugen |
| 2. Person Plural |
disturbabatis
|
ihr zerschlugt |
| 3. Person Plural |
disturbabant
|
sie zerschlugen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabar
|
ich wurde zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbabaris disturbabare
|
du wurdest zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbabatur
|
er/sie/es wurde zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbabamur
|
wir wurden zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbabamini
|
ihr wurdet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbabantur
|
sie wurden zerschlagen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbarem
|
ich zerschlüge |
| 2. Person Singular |
disturbares
|
du zerschlügest |
| 3. Person Singular |
disturbaret
|
er/sie/es zerschlüge |
| 1. Person Plural |
disturbaremus
|
wir zerschlügen |
| 2. Person Plural |
disturbaretis
|
ihr zerschlüget |
| 3. Person Plural |
disturbarent
|
sie zerschlügen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbarer
|
ich würde zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbareris disturbarere
|
du würdest zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbaretur
|
er/sie/es würde zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbaremur
|
wir würden zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbaremini
|
ihr würdet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbarentur
|
sie würden zerschlagen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabo
|
ich werde zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbabis
|
du wirst zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbabit
|
er/sie/es wird zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbabimus
|
wir werden zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbabitis
|
ihr werdet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbabunt
|
sie werden zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabor
|
ich werde zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbaberis disturbabere
|
du wirst zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbabitur
|
er/sie/es wird zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbabimur
|
wir werden zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbabimini
|
ihr werdet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbabuntur
|
sie werden zerschlagen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavi
|
ich habe zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbavisti
|
du hast zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbavit
|
er/sie/es hat zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbavimus
|
wir haben zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbavistis
|
ihr habt zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbaverunt disturbavere
|
sie haben zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus sum
|
ich bin zerschlagen worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus es
|
du bist zerschlagen worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus est
|
er/sie/es ist zerschlagen worden |
| 1. Person Plural |
disturbati sumus
|
wir sind zerschlagen worden |
| 2. Person Plural |
disturbati estis
|
ihr seid zerschlagen worden |
| 3. Person Plural |
disturbati sunt
|
sie sind zerschlagen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbaverim
|
ich habe zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbaveris
|
du habest zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbaverit
|
er/sie/es habe zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbaverimus
|
wir haben zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbaveritis
|
ihr habet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbaverint
|
sie haben zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus sim
|
ich sei zerschlagen worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus sis
|
du seiest zerschlagen worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus sit
|
er/sie/es sei zerschlagen worden |
| 1. Person Plural |
disturbati simus
|
wir seien zerschlagen worden |
| 2. Person Plural |
disturbati sitis
|
ihr seiet zerschlagen worden |
| 3. Person Plural |
disturbati sint
|
sie seien zerschlagen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbaveram
|
ich hatte zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbaveras
|
du hattest zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbaverat
|
er/sie/es hatte zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbaveramus
|
wir hatten zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbaveratis
|
ihr hattet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbaverant
|
sie hatten zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus eram
|
ich war zerschlagen worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus eras
|
du warst zerschlagen worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus erat
|
er/sie/es war zerschlagen worden |
| 1. Person Plural |
disturbati eramus
|
wir waren zerschlagen worden |
| 2. Person Plural |
disturbati eratis
|
ihr warst zerschlagen worden |
| 3. Person Plural |
disturbati erant
|
sie waren zerschlagen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavissem
|
ich hätte zerschlagen |
| 2. Person Singular |
disturbavisses
|
du hättest zerschlagen |
| 3. Person Singular |
disturbavisset
|
er/sie/es hätte zerschlagen |
| 1. Person Plural |
disturbavissemus
|
wir hätten zerschlagen |
| 2. Person Plural |
disturbavissetis
|
ihr hättet zerschlagen |
| 3. Person Plural |
disturbavissent
|
sie hätten zerschlagen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus essem
|
ich wäre zerschlagen worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus esses
|
du wärest zerschlagen worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus esset
|
er/sie/es wäre zerschlagen worden |
| 1. Person Plural |
disturbati essemus
|
wir wären zerschlagen worden |
| 2. Person Plural |
disturbati essetis
|
ihr wäret zerschlagen worden |
| 3. Person Plural |
disturbati essent
|
sie wären zerschlagen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavero
|
ich werde zerschlagen haben |
| 2. Person Singular |
disturbaveris
|
du wirst zerschlagen haben |
| 3. Person Singular |
disturbaverit
|
er/sie/es wird zerschlagen haben |
| 1. Person Plural |
disturbaverimus
|
wir werden zerschlagen haben |
| 2. Person Plural |
disturbaveritis
|
ihr werdet zerschlagen haben |
| 3. Person Plural |
disturbaverint
|
sie werden zerschlagen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus ero
|
ich werde zerschlagen worden sein |
| 2. Person Singular |
disturbatus eris
|
du werdest zerschlagen worden sein |
| 3. Person Singular |
disturbatus erit
|
er/sie/es werde zerschlagen worden sein |
| 1. Person Plural |
disturbati erimus
|
wir werden zerschlagen worden sein |
| 2. Person Plural |
disturbati eritis
|
ihr werdet zerschlagen worden sein |
| 3. Person Plural |
disturbati erunt
|
sie werden zerschlagen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
disturbare
|
zerschlagen |
| Vorzeitigkeit |
disturbavisse
|
zerschlagen haben |
| Nachzeitigkeit |
disturbaturum esse
|
zerschlagen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
disturbari disturbarier
|
zerschlagen werden |
| Vorzeitigkeit |
disturbatum esse
|
zerschlagen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
disturbatum iri
|
künftig zerschlagen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
disturba
|
zerschlage; zerschlag! |
| 2. Person Plural |
disturbate
|
zerschlagt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
disturbato
|
| 3. Person Singular |
disturbato
|
| 2. Person Plural |
disturbatote
|
| 3. Person Plural |
disturbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
disturbare
|
das Zerschlagen |
| Genitiv |
disturbandi
|
des Zerschlagens |
| Dativ |
disturbando
|
dem Zerschlagen |
| Akkusativ |
disturbandum
|
das Zerschlagen |
| Ablativ |
disturbando
|
durch das Zerschlagen |
| Vokativ |
disturbande
|
Zerschlagen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbandus
|
disturbanda
|
disturbandum
|
| Genitiv |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbandi
|
| Dativ |
disturbando
|
disturbandae
|
disturbando
|
| Akkusativ |
disturbandum
|
disturbandam
|
disturbandum
|
| Ablativ |
disturbando
|
disturbanda
|
disturbando
|
| Vokativ |
disturbande
|
disturbanda
|
disturbandum
|
Plural
| Nominativ |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbanda
|
| Genitiv |
disturbandorum
|
disturbandarum
|
disturbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
disturbandos
|
disturbandas
|
disturbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbans
|
disturbans
|
disturbans
|
| Genitiv |
disturbantis
|
disturbantis
|
disturbantis
|
| Dativ |
disturbanti
|
disturbanti
|
disturbanti
|
| Akkusativ |
disturbantem
|
disturbantem
|
disturbans
|
| Ablativ |
disturbanti disturbante
|
disturbanti disturbante
|
disturbanti disturbante
|
| Vokativ |
disturbans
|
disturbans
|
disturbans
|
Plural
| Nominativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
| Genitiv |
disturbantium disturbantum
|
disturbantium disturbantum
|
disturbantium disturbantum
|
| Dativ |
disturbantibus
|
disturbantibus
|
disturbantibus
|
| Akkusativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
| Ablativ |
disturbantibus
|
disturbantibus
|
disturbantibus
|
| Vokativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbatus
|
disturbata
|
disturbatum
|
| Genitiv |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbati
|
| Dativ |
disturbato
|
disturbatae
|
disturbato
|
| Akkusativ |
disturbatum
|
disturbatam
|
disturbatum
|
| Ablativ |
disturbato
|
disturbata
|
disturbato
|
| Vokativ |
disturbate
|
disturbata
|
disturbatum
|
Plural
| Nominativ |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbata
|
| Genitiv |
disturbatorum
|
disturbatarum
|
disturbatorum
|
| Dativ |
disturbatis
|
disturbatis
|
disturbatis
|
| Akkusativ |
disturbatos
|
disturbatas
|
disturbata
|
| Ablativ |
disturbatis
|
disturbatis
|
disturbatis
|
| Vokativ |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbaturus
|
disturbatura
|
disturbaturum
|
| Genitiv |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbaturi
|
| Dativ |
disturbaturo
|
disturbaturae
|
disturbaturo
|
| Akkusativ |
disturbaturum
|
disturbaturam
|
disturbaturum
|
| Ablativ |
disturbaturo
|
disturbatura
|
disturbaturo
|
| Vokativ |
disturbature
|
disturbatura
|
disturbaturum
|
Plural
| Nominativ |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbatura
|
| Genitiv |
disturbaturorum
|
disturbaturarum
|
disturbaturorum
|
| Dativ |
disturbaturis
|
disturbaturis
|
disturbaturis
|
| Akkusativ |
disturbaturos
|
disturbaturas
|
disturbatura
|
| Ablativ |
disturbaturis
|
disturbaturis
|
disturbaturis
|
| Vokativ |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
disturbatum
|
disturbatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbo
|
ich zerstöre |
| 2. Person Singular |
disturbas
|
du zerstörst |
| 3. Person Singular |
disturbat
|
er/sie/es zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbamus
|
wir zerstören |
| 2. Person Plural |
disturbatis
|
ihr zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbant
|
sie zerstören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbor
|
ich werde zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbaris disturbare
|
du wirst zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbatur
|
er/sie/es wird zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbamur
|
wir werden zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbamini
|
ihr werdet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbantur
|
sie werden zerstört |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbem
|
ich zerstöre |
| 2. Person Singular |
disturbes
|
du zerstörest |
| 3. Person Singular |
disturbet
|
er/sie/es zerstöre |
| 1. Person Plural |
disturbemus
|
wir zerstören |
| 2. Person Plural |
disturbetis
|
ihr zerstöret |
| 3. Person Plural |
disturbent
|
sie zerstören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturber
|
ich werde zerstört |
| 2. Person Singular |
disturberis disturbere
|
du werdest zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbetur
|
er/sie/es werde zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbemur
|
wir werden zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbemini
|
ihr werdet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbentur
|
sie werden zerstört |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabam
|
ich zerstörte |
| 2. Person Singular |
disturbabas
|
du zerstörtest |
| 3. Person Singular |
disturbabat
|
er/sie/es zerstörte |
| 1. Person Plural |
disturbabamus
|
wir zerstörten |
| 2. Person Plural |
disturbabatis
|
ihr zerstörtet |
| 3. Person Plural |
disturbabant
|
sie zerstörten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabar
|
ich wurde zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbabaris disturbabare
|
du wurdest zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbabatur
|
er/sie/es wurde zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbabamur
|
wir wurden zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbabamini
|
ihr wurdet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbabantur
|
sie wurden zerstört |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbarem
|
ich zerstörte |
| 2. Person Singular |
disturbares
|
du zerstörtest |
| 3. Person Singular |
disturbaret
|
er/sie/es zerstörte |
| 1. Person Plural |
disturbaremus
|
wir zerstörten |
| 2. Person Plural |
disturbaretis
|
ihr zerstörtet |
| 3. Person Plural |
disturbarent
|
sie zerstörten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbarer
|
ich würde zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbareris disturbarere
|
du würdest zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbaretur
|
er/sie/es würde zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbaremur
|
wir würden zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbaremini
|
ihr würdet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbarentur
|
sie würden zerstört |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabo
|
ich werde zerstören |
| 2. Person Singular |
disturbabis
|
du wirst zerstören |
| 3. Person Singular |
disturbabit
|
er/sie/es wird zerstören |
| 1. Person Plural |
disturbabimus
|
wir werden zerstören |
| 2. Person Plural |
disturbabitis
|
ihr werdet zerstören |
| 3. Person Plural |
disturbabunt
|
sie werden zerstören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbabor
|
ich werde zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbaberis disturbabere
|
du wirst zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbabitur
|
er/sie/es wird zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbabimur
|
wir werden zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbabimini
|
ihr werdet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbabuntur
|
sie werden zerstört |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavi
|
ich habe zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbavisti
|
du hast zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbavit
|
er/sie/es hat zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbavimus
|
wir haben zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbavistis
|
ihr habt zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbaverunt disturbavere
|
sie haben zerstört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus sum
|
ich bin zerstört worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus es
|
du bist zerstört worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus est
|
er/sie/es ist zerstört worden |
| 1. Person Plural |
disturbati sumus
|
wir sind zerstört worden |
| 2. Person Plural |
disturbati estis
|
ihr seid zerstört worden |
| 3. Person Plural |
disturbati sunt
|
sie sind zerstört worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbaverim
|
ich habe zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbaveris
|
du habest zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbaverit
|
er/sie/es habe zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbaverimus
|
wir haben zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbaveritis
|
ihr habet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbaverint
|
sie haben zerstört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus sim
|
ich sei zerstört worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus sis
|
du seiest zerstört worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus sit
|
er/sie/es sei zerstört worden |
| 1. Person Plural |
disturbati simus
|
wir seien zerstört worden |
| 2. Person Plural |
disturbati sitis
|
ihr seiet zerstört worden |
| 3. Person Plural |
disturbati sint
|
sie seien zerstört worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbaveram
|
ich hatte zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbaveras
|
du hattest zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbaverat
|
er/sie/es hatte zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbaveramus
|
wir hatten zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbaveratis
|
ihr hattet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbaverant
|
sie hatten zerstört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus eram
|
ich war zerstört worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus eras
|
du warst zerstört worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus erat
|
er/sie/es war zerstört worden |
| 1. Person Plural |
disturbati eramus
|
wir waren zerstört worden |
| 2. Person Plural |
disturbati eratis
|
ihr warst zerstört worden |
| 3. Person Plural |
disturbati erant
|
sie waren zerstört worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavissem
|
ich hätte zerstört |
| 2. Person Singular |
disturbavisses
|
du hättest zerstört |
| 3. Person Singular |
disturbavisset
|
er/sie/es hätte zerstört |
| 1. Person Plural |
disturbavissemus
|
wir hätten zerstört |
| 2. Person Plural |
disturbavissetis
|
ihr hättet zerstört |
| 3. Person Plural |
disturbavissent
|
sie hätten zerstört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus essem
|
ich wäre zerstört worden |
| 2. Person Singular |
disturbatus esses
|
du wärest zerstört worden |
| 3. Person Singular |
disturbatus esset
|
er/sie/es wäre zerstört worden |
| 1. Person Plural |
disturbati essemus
|
wir wären zerstört worden |
| 2. Person Plural |
disturbati essetis
|
ihr wäret zerstört worden |
| 3. Person Plural |
disturbati essent
|
sie wären zerstört worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbavero
|
ich werde zerstört haben |
| 2. Person Singular |
disturbaveris
|
du wirst zerstört haben |
| 3. Person Singular |
disturbaverit
|
er/sie/es wird zerstört haben |
| 1. Person Plural |
disturbaverimus
|
wir werden zerstört haben |
| 2. Person Plural |
disturbaveritis
|
ihr werdet zerstört haben |
| 3. Person Plural |
disturbaverint
|
sie werden zerstört haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
disturbatus ero
|
ich werde zerstört worden sein |
| 2. Person Singular |
disturbatus eris
|
du werdest zerstört worden sein |
| 3. Person Singular |
disturbatus erit
|
er/sie/es werde zerstört worden sein |
| 1. Person Plural |
disturbati erimus
|
wir werden zerstört worden sein |
| 2. Person Plural |
disturbati eritis
|
ihr werdet zerstört worden sein |
| 3. Person Plural |
disturbati erunt
|
sie werden zerstört worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
disturbare
|
zerstören |
| Vorzeitigkeit |
disturbavisse
|
zerstört haben |
| Nachzeitigkeit |
disturbaturum esse
|
zerstören werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
disturbari disturbarier
|
zerstört werden |
| Vorzeitigkeit |
disturbatum esse
|
zerstört worden sein |
| Nachzeitigkeit |
disturbatum iri
|
künftig zerstört werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
disturba
|
zerstöre! |
| 2. Person Plural |
disturbate
|
zerstört! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
disturbato
|
| 3. Person Singular |
disturbato
|
| 2. Person Plural |
disturbatote
|
| 3. Person Plural |
disturbanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
disturbare
|
das Zerstören |
| Genitiv |
disturbandi
|
des Zerstörens |
| Dativ |
disturbando
|
dem Zerstören |
| Akkusativ |
disturbandum
|
das Zerstören |
| Ablativ |
disturbando
|
durch das Zerstören |
| Vokativ |
disturbande
|
Zerstören! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbandus
|
disturbanda
|
disturbandum
|
| Genitiv |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbandi
|
| Dativ |
disturbando
|
disturbandae
|
disturbando
|
| Akkusativ |
disturbandum
|
disturbandam
|
disturbandum
|
| Ablativ |
disturbando
|
disturbanda
|
disturbando
|
| Vokativ |
disturbande
|
disturbanda
|
disturbandum
|
Plural
| Nominativ |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbanda
|
| Genitiv |
disturbandorum
|
disturbandarum
|
disturbandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
disturbandos
|
disturbandas
|
disturbanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
disturbandi
|
disturbandae
|
disturbanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbans
|
disturbans
|
disturbans
|
| Genitiv |
disturbantis
|
disturbantis
|
disturbantis
|
| Dativ |
disturbanti
|
disturbanti
|
disturbanti
|
| Akkusativ |
disturbantem
|
disturbantem
|
disturbans
|
| Ablativ |
disturbanti disturbante
|
disturbanti disturbante
|
disturbanti disturbante
|
| Vokativ |
disturbans
|
disturbans
|
disturbans
|
Plural
| Nominativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
| Genitiv |
disturbantium disturbantum
|
disturbantium disturbantum
|
disturbantium disturbantum
|
| Dativ |
disturbantibus
|
disturbantibus
|
disturbantibus
|
| Akkusativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
| Ablativ |
disturbantibus
|
disturbantibus
|
disturbantibus
|
| Vokativ |
disturbantes
|
disturbantes
|
disturbantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbatus
|
disturbata
|
disturbatum
|
| Genitiv |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbati
|
| Dativ |
disturbato
|
disturbatae
|
disturbato
|
| Akkusativ |
disturbatum
|
disturbatam
|
disturbatum
|
| Ablativ |
disturbato
|
disturbata
|
disturbato
|
| Vokativ |
disturbate
|
disturbata
|
disturbatum
|
Plural
| Nominativ |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbata
|
| Genitiv |
disturbatorum
|
disturbatarum
|
disturbatorum
|
| Dativ |
disturbatis
|
disturbatis
|
disturbatis
|
| Akkusativ |
disturbatos
|
disturbatas
|
disturbata
|
| Ablativ |
disturbatis
|
disturbatis
|
disturbatis
|
| Vokativ |
disturbati
|
disturbatae
|
disturbata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
disturbaturus
|
disturbatura
|
disturbaturum
|
| Genitiv |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbaturi
|
| Dativ |
disturbaturo
|
disturbaturae
|
disturbaturo
|
| Akkusativ |
disturbaturum
|
disturbaturam
|
disturbaturum
|
| Ablativ |
disturbaturo
|
disturbatura
|
disturbaturo
|
| Vokativ |
disturbature
|
disturbatura
|
disturbaturum
|
Plural
| Nominativ |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbatura
|
| Genitiv |
disturbaturorum
|
disturbaturarum
|
disturbaturorum
|
| Dativ |
disturbaturis
|
disturbaturis
|
disturbaturis
|
| Akkusativ |
disturbaturos
|
disturbaturas
|
disturbatura
|
| Ablativ |
disturbaturis
|
disturbaturis
|
disturbaturis
|
| Vokativ |
disturbaturi
|
disturbaturae
|
disturbatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
disturbatum
|
disturbatu
|