Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duello
|
ich bekriege |
| 2. Person Singular |
duellas
|
du bekriegst |
| 3. Person Singular |
duellat
|
er/sie/es bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellamus
|
wir bekriegen |
| 2. Person Plural |
duellatis
|
ihr bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellant
|
sie bekriegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellor
|
ich werde bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellaris duellare
|
du wirst bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellatur
|
er/sie/es wird bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellamur
|
wir werden bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellamini
|
ihr werdet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellantur
|
sie werden bekriegt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellem
|
ich bekriege |
| 2. Person Singular |
duelles
|
du bekriegest |
| 3. Person Singular |
duellet
|
er/sie/es bekriege |
| 1. Person Plural |
duellemus
|
wir bekriegen |
| 2. Person Plural |
duelletis
|
ihr bekrieget |
| 3. Person Plural |
duellent
|
sie bekriegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dueller
|
ich werde bekriegt |
| 2. Person Singular |
duelleris duellere
|
du werdest bekriegt |
| 3. Person Singular |
duelletur
|
er/sie/es werde bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellemur
|
wir werden bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellemini
|
ihr werdet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellentur
|
sie werden bekriegt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabam
|
ich bekriegte |
| 2. Person Singular |
duellabas
|
du bekriegtest |
| 3. Person Singular |
duellabat
|
er/sie/es bekriegte |
| 1. Person Plural |
duellabamus
|
wir bekriegten |
| 2. Person Plural |
duellabatis
|
ihr bekriegtet |
| 3. Person Plural |
duellabant
|
sie bekriegten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabar
|
ich wurde bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellabaris duellabare
|
du wurdest bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellabatur
|
er/sie/es wurde bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellabamur
|
wir wurden bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellabamini
|
ihr wurdet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellabantur
|
sie wurden bekriegt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellarem
|
ich bekriegte |
| 2. Person Singular |
duellares
|
du bekriegtest |
| 3. Person Singular |
duellaret
|
er/sie/es bekriegte |
| 1. Person Plural |
duellaremus
|
wir bekriegten |
| 2. Person Plural |
duellaretis
|
ihr bekriegtet |
| 3. Person Plural |
duellarent
|
sie bekriegten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellarer
|
ich würde bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellareris duellarere
|
du würdest bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellaretur
|
er/sie/es würde bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellaremur
|
wir würden bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellaremini
|
ihr würdet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellarentur
|
sie würden bekriegt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabo
|
ich werde bekriegen |
| 2. Person Singular |
duellabis
|
du wirst bekriegen |
| 3. Person Singular |
duellabit
|
er/sie/es wird bekriegen |
| 1. Person Plural |
duellabimus
|
wir werden bekriegen |
| 2. Person Plural |
duellabitis
|
ihr werdet bekriegen |
| 3. Person Plural |
duellabunt
|
sie werden bekriegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabor
|
ich werde bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellaberis duellabere
|
du wirst bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellabitur
|
er/sie/es wird bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellabimur
|
wir werden bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellabimini
|
ihr werdet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellabuntur
|
sie werden bekriegt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellavi
|
ich habe bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellavisti
|
du hast bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellavit
|
er/sie/es hat bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellavimus
|
wir haben bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellavistis
|
ihr habt bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellaverunt duellavere
|
sie haben bekriegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus sum
|
ich bin bekriegt worden |
| 2. Person Singular |
duellatus es
|
du bist bekriegt worden |
| 3. Person Singular |
duellatus est
|
er/sie/es ist bekriegt worden |
| 1. Person Plural |
duellati sumus
|
wir sind bekriegt worden |
| 2. Person Plural |
duellati estis
|
ihr seid bekriegt worden |
| 3. Person Plural |
duellati sunt
|
sie sind bekriegt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellaverim
|
ich habe bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellaveris
|
du habest bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellaverit
|
er/sie/es habe bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellaverimus
|
wir haben bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellaveritis
|
ihr habet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellaverint
|
sie haben bekriegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus sim
|
ich sei bekriegt worden |
| 2. Person Singular |
duellatus sis
|
du seiest bekriegt worden |
| 3. Person Singular |
duellatus sit
|
er/sie/es sei bekriegt worden |
| 1. Person Plural |
duellati simus
|
wir seien bekriegt worden |
| 2. Person Plural |
duellati sitis
|
ihr seiet bekriegt worden |
| 3. Person Plural |
duellati sint
|
sie seien bekriegt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellaveram
|
ich hatte bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellaveras
|
du hattest bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellaverat
|
er/sie/es hatte bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellaveramus
|
wir hatten bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellaveratis
|
ihr hattet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellaverant
|
sie hatten bekriegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus eram
|
ich war bekriegt worden |
| 2. Person Singular |
duellatus eras
|
du warst bekriegt worden |
| 3. Person Singular |
duellatus erat
|
er/sie/es war bekriegt worden |
| 1. Person Plural |
duellati eramus
|
wir waren bekriegt worden |
| 2. Person Plural |
duellati eratis
|
ihr warst bekriegt worden |
| 3. Person Plural |
duellati erant
|
sie waren bekriegt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellavissem
|
ich hätte bekriegt |
| 2. Person Singular |
duellavisses
|
du hättest bekriegt |
| 3. Person Singular |
duellavisset
|
er/sie/es hätte bekriegt |
| 1. Person Plural |
duellavissemus
|
wir hätten bekriegt |
| 2. Person Plural |
duellavissetis
|
ihr hättet bekriegt |
| 3. Person Plural |
duellavissent
|
sie hätten bekriegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus essem
|
ich wäre bekriegt worden |
| 2. Person Singular |
duellatus esses
|
du wärest bekriegt worden |
| 3. Person Singular |
duellatus esset
|
er/sie/es wäre bekriegt worden |
| 1. Person Plural |
duellati essemus
|
wir wären bekriegt worden |
| 2. Person Plural |
duellati essetis
|
ihr wäret bekriegt worden |
| 3. Person Plural |
duellati essent
|
sie wären bekriegt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellavero
|
ich werde bekriegt haben |
| 2. Person Singular |
duellaveris
|
du wirst bekriegt haben |
| 3. Person Singular |
duellaverit
|
er/sie/es wird bekriegt haben |
| 1. Person Plural |
duellaverimus
|
wir werden bekriegt haben |
| 2. Person Plural |
duellaveritis
|
ihr werdet bekriegt haben |
| 3. Person Plural |
duellaverint
|
sie werden bekriegt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus ero
|
ich werde bekriegt worden sein |
| 2. Person Singular |
duellatus eris
|
du werdest bekriegt worden sein |
| 3. Person Singular |
duellatus erit
|
er/sie/es werde bekriegt worden sein |
| 1. Person Plural |
duellati erimus
|
wir werden bekriegt worden sein |
| 2. Person Plural |
duellati eritis
|
ihr werdet bekriegt worden sein |
| 3. Person Plural |
duellati erunt
|
sie werden bekriegt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
duellare
|
bekriegen |
| Vorzeitigkeit |
duellavisse
|
bekriegt haben |
| Nachzeitigkeit |
duellaturum esse
|
bekriegen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
duellari duellarier
|
bekriegt werden |
| Vorzeitigkeit |
duellatum esse
|
bekriegt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
duellatum iri
|
künftig bekriegt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
duella
|
bekriege! |
| 2. Person Plural |
duellate
|
bekriegt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
duellato
|
| 3. Person Singular |
duellato
|
| 2. Person Plural |
duellatote
|
| 3. Person Plural |
duellanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
duellare
|
das Bekriegen |
| Genitiv |
duellandi
|
des Bekriegens |
| Dativ |
duellando
|
dem Bekriegen |
| Akkusativ |
duellandum
|
das Bekriegen |
| Ablativ |
duellando
|
durch das Bekriegen |
| Vokativ |
duellande
|
Bekriegen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellandus
|
duellanda
|
duellandum
|
| Genitiv |
duellandi
|
duellandae
|
duellandi
|
| Dativ |
duellando
|
duellandae
|
duellando
|
| Akkusativ |
duellandum
|
duellandam
|
duellandum
|
| Ablativ |
duellando
|
duellanda
|
duellando
|
| Vokativ |
duellande
|
duellanda
|
duellandum
|
Plural
| Nominativ |
duellandi
|
duellandae
|
duellanda
|
| Genitiv |
duellandorum
|
duellandarum
|
duellandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
duellandos
|
duellandas
|
duellanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
duellandi
|
duellandae
|
duellanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellans
|
duellans
|
duellans
|
| Genitiv |
duellantis
|
duellantis
|
duellantis
|
| Dativ |
duellanti
|
duellanti
|
duellanti
|
| Akkusativ |
duellantem
|
duellantem
|
duellans
|
| Ablativ |
duellanti duellante
|
duellanti duellante
|
duellanti duellante
|
| Vokativ |
duellans
|
duellans
|
duellans
|
Plural
| Nominativ |
duellantes
|
duellantes
|
duellantia
|
| Genitiv |
duellantium duellantum
|
duellantium duellantum
|
duellantium duellantum
|
| Dativ |
duellantibus
|
duellantibus
|
duellantibus
|
| Akkusativ |
duellantes
|
duellantes
|
duellantia
|
| Ablativ |
duellantibus
|
duellantibus
|
duellantibus
|
| Vokativ |
duellantes
|
duellantes
|
duellantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellatus
|
duellata
|
duellatum
|
| Genitiv |
duellati
|
duellatae
|
duellati
|
| Dativ |
duellato
|
duellatae
|
duellato
|
| Akkusativ |
duellatum
|
duellatam
|
duellatum
|
| Ablativ |
duellato
|
duellata
|
duellato
|
| Vokativ |
duellate
|
duellata
|
duellatum
|
Plural
| Nominativ |
duellati
|
duellatae
|
duellata
|
| Genitiv |
duellatorum
|
duellatarum
|
duellatorum
|
| Dativ |
duellatis
|
duellatis
|
duellatis
|
| Akkusativ |
duellatos
|
duellatas
|
duellata
|
| Ablativ |
duellatis
|
duellatis
|
duellatis
|
| Vokativ |
duellati
|
duellatae
|
duellata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellaturus
|
duellatura
|
duellaturum
|
| Genitiv |
duellaturi
|
duellaturae
|
duellaturi
|
| Dativ |
duellaturo
|
duellaturae
|
duellaturo
|
| Akkusativ |
duellaturum
|
duellaturam
|
duellaturum
|
| Ablativ |
duellaturo
|
duellatura
|
duellaturo
|
| Vokativ |
duellature
|
duellatura
|
duellaturum
|
Plural
| Nominativ |
duellaturi
|
duellaturae
|
duellatura
|
| Genitiv |
duellaturorum
|
duellaturarum
|
duellaturorum
|
| Dativ |
duellaturis
|
duellaturis
|
duellaturis
|
| Akkusativ |
duellaturos
|
duellaturas
|
duellatura
|
| Ablativ |
duellaturis
|
duellaturis
|
duellaturis
|
| Vokativ |
duellaturi
|
duellaturae
|
duellatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
duellatum
|
duellatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duello
|
|
| 2. Person Singular |
duellas
|
|
| 3. Person Singular |
duellat
|
|
| 1. Person Plural |
duellamus
|
|
| 2. Person Plural |
duellatis
|
|
| 3. Person Plural |
duellant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellor
|
|
| 2. Person Singular |
duellaris duellare
|
|
| 3. Person Singular |
duellatur
|
|
| 1. Person Plural |
duellamur
|
|
| 2. Person Plural |
duellamini
|
|
| 3. Person Plural |
duellantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellem
|
|
| 2. Person Singular |
duelles
|
|
| 3. Person Singular |
duellet
|
|
| 1. Person Plural |
duellemus
|
|
| 2. Person Plural |
duelletis
|
|
| 3. Person Plural |
duellent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
dueller
|
|
| 2. Person Singular |
duelleris duellere
|
|
| 3. Person Singular |
duelletur
|
|
| 1. Person Plural |
duellemur
|
|
| 2. Person Plural |
duellemini
|
|
| 3. Person Plural |
duellentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabam
|
|
| 2. Person Singular |
duellabas
|
|
| 3. Person Singular |
duellabat
|
|
| 1. Person Plural |
duellabamus
|
|
| 2. Person Plural |
duellabatis
|
|
| 3. Person Plural |
duellabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabar
|
|
| 2. Person Singular |
duellabaris duellabare
|
|
| 3. Person Singular |
duellabatur
|
|
| 1. Person Plural |
duellabamur
|
|
| 2. Person Plural |
duellabamini
|
|
| 3. Person Plural |
duellabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellarem
|
|
| 2. Person Singular |
duellares
|
|
| 3. Person Singular |
duellaret
|
|
| 1. Person Plural |
duellaremus
|
|
| 2. Person Plural |
duellaretis
|
|
| 3. Person Plural |
duellarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellarer
|
|
| 2. Person Singular |
duellareris duellarere
|
|
| 3. Person Singular |
duellaretur
|
|
| 1. Person Plural |
duellaremur
|
|
| 2. Person Plural |
duellaremini
|
|
| 3. Person Plural |
duellarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabo
|
|
| 2. Person Singular |
duellabis
|
|
| 3. Person Singular |
duellabit
|
|
| 1. Person Plural |
duellabimus
|
|
| 2. Person Plural |
duellabitis
|
|
| 3. Person Plural |
duellabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellabor
|
|
| 2. Person Singular |
duellaberis duellabere
|
|
| 3. Person Singular |
duellabitur
|
|
| 1. Person Plural |
duellabimur
|
|
| 2. Person Plural |
duellabimini
|
|
| 3. Person Plural |
duellabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellavi
|
|
| 2. Person Singular |
duellavisti
|
|
| 3. Person Singular |
duellavit
|
|
| 1. Person Plural |
duellavimus
|
|
| 2. Person Plural |
duellavistis
|
|
| 3. Person Plural |
duellaverunt duellavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
duellatus es
|
|
| 3. Person Singular |
duellatus est
|
|
| 1. Person Plural |
duellati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
duellati estis
|
|
| 3. Person Plural |
duellati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellaverim
|
|
| 2. Person Singular |
duellaveris
|
|
| 3. Person Singular |
duellaverit
|
|
| 1. Person Plural |
duellaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
duellaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
duellaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
duellatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
duellatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
duellati simus
|
|
| 2. Person Plural |
duellati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
duellati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellaveram
|
|
| 2. Person Singular |
duellaveras
|
|
| 3. Person Singular |
duellaverat
|
|
| 1. Person Plural |
duellaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
duellaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
duellaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
duellatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
duellatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
duellati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
duellati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
duellati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellavissem
|
|
| 2. Person Singular |
duellavisses
|
|
| 3. Person Singular |
duellavisset
|
|
| 1. Person Plural |
duellavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
duellavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
duellavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
duellatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
duellatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
duellati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
duellati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
duellati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
duellavero
|
|
| 2. Person Singular |
duellaveris
|
|
| 3. Person Singular |
duellaverit
|
|
| 1. Person Plural |
duellaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
duellaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
duellaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
duellatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
duellatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
duellatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
duellati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
duellati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
duellati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
duellare
|
|
| Vorzeitigkeit |
duellavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
duellaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
duellari duellarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
duellatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
duellatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
duella
|
! |
| 2. Person Plural |
duellate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
duellato
|
| 3. Person Singular |
duellato
|
| 2. Person Plural |
duellatote
|
| 3. Person Plural |
duellanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
duellare
|
das |
| Genitiv |
duellandi
|
des es |
| Dativ |
duellando
|
dem |
| Akkusativ |
duellandum
|
das |
| Ablativ |
duellando
|
durch das |
| Vokativ |
duellande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellandus
|
duellanda
|
duellandum
|
| Genitiv |
duellandi
|
duellandae
|
duellandi
|
| Dativ |
duellando
|
duellandae
|
duellando
|
| Akkusativ |
duellandum
|
duellandam
|
duellandum
|
| Ablativ |
duellando
|
duellanda
|
duellando
|
| Vokativ |
duellande
|
duellanda
|
duellandum
|
Plural
| Nominativ |
duellandi
|
duellandae
|
duellanda
|
| Genitiv |
duellandorum
|
duellandarum
|
duellandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
duellandos
|
duellandas
|
duellanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
duellandi
|
duellandae
|
duellanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellans
|
duellans
|
duellans
|
| Genitiv |
duellantis
|
duellantis
|
duellantis
|
| Dativ |
duellanti
|
duellanti
|
duellanti
|
| Akkusativ |
duellantem
|
duellantem
|
duellans
|
| Ablativ |
duellanti duellante
|
duellanti duellante
|
duellanti duellante
|
| Vokativ |
duellans
|
duellans
|
duellans
|
Plural
| Nominativ |
duellantes
|
duellantes
|
duellantia
|
| Genitiv |
duellantium duellantum
|
duellantium duellantum
|
duellantium duellantum
|
| Dativ |
duellantibus
|
duellantibus
|
duellantibus
|
| Akkusativ |
duellantes
|
duellantes
|
duellantia
|
| Ablativ |
duellantibus
|
duellantibus
|
duellantibus
|
| Vokativ |
duellantes
|
duellantes
|
duellantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellatus
|
duellata
|
duellatum
|
| Genitiv |
duellati
|
duellatae
|
duellati
|
| Dativ |
duellato
|
duellatae
|
duellato
|
| Akkusativ |
duellatum
|
duellatam
|
duellatum
|
| Ablativ |
duellato
|
duellata
|
duellato
|
| Vokativ |
duellate
|
duellata
|
duellatum
|
Plural
| Nominativ |
duellati
|
duellatae
|
duellata
|
| Genitiv |
duellatorum
|
duellatarum
|
duellatorum
|
| Dativ |
duellatis
|
duellatis
|
duellatis
|
| Akkusativ |
duellatos
|
duellatas
|
duellata
|
| Ablativ |
duellatis
|
duellatis
|
duellatis
|
| Vokativ |
duellati
|
duellatae
|
duellata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
duellaturus
|
duellatura
|
duellaturum
|
| Genitiv |
duellaturi
|
duellaturae
|
duellaturi
|
| Dativ |
duellaturo
|
duellaturae
|
duellaturo
|
| Akkusativ |
duellaturum
|
duellaturam
|
duellaturum
|
| Ablativ |
duellaturo
|
duellatura
|
duellaturo
|
| Vokativ |
duellature
|
duellatura
|
duellaturum
|
Plural
| Nominativ |
duellaturi
|
duellaturae
|
duellatura
|
| Genitiv |
duellaturorum
|
duellaturarum
|
duellaturorum
|
| Dativ |
duellaturis
|
duellaturis
|
duellaturis
|
| Akkusativ |
duellaturos
|
duellaturas
|
duellatura
|
| Ablativ |
duellaturis
|
duellaturis
|
duellaturis
|
| Vokativ |
duellaturi
|
duellaturae
|
duellatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
duellatum
|
duellatu
|