| Latein | Typ | Geschlecht | Flexionsart | Form | Deutsch |
|---|---|---|---|---|---|
| duellator | Nomen | Maskulinum | konsonantische Deklination | Grundform | = bellator, oris, m.: Krieger, Kriegsmann, tapfere Streiter |
| duellator | Nomen | Maskulinum | konsonantische Deklination | Nominativ Singular von duellator | |
| duellator | Nomen | Maskulinum | konsonantische Deklination | Vokativ Singular von duellator |
| Latein: | Deutsch: | |
| Nominativ | duellator |
|
| Genitiv | duellatoris |
|
| Dativ | duellatori duellatore |
|
| Akkusativ | duellatorem |
|
| Ablativ | duellatore |
|
| Vokativ | duellator |
|
| Lokativ | duellatori duellatore |
| Latein: | Deutsch: | |
| Nominativ | duellatores duellatoris |
|
| Genitiv | duellatorum duellatorium |
|
| Dativ | duellatoribus |
|
| Akkusativ | duellatoris duellatores |
|
| Ablativ | duellatoribus |
|
| Vokativ | duellatores |
|
| Lokativ | duellatoribus |