Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excuso
|
ich entschuldige |
| 2. Person Singular |
excusas
|
du entschuldigst |
| 3. Person Singular |
excusat
|
er/sie/es entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusamus
|
wir entschuldigen |
| 2. Person Plural |
excusatis
|
ihr entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusant
|
sie entschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusor
|
ich werde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusaris excusare
|
du wirst entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusatur
|
er/sie/es wird entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusamur
|
wir werden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusamini
|
ihr werdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusantur
|
sie werden entschuldigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusem
|
ich entschuldige |
| 2. Person Singular |
excuses
|
du entschuldigest |
| 3. Person Singular |
excuset
|
er/sie/es entschuldige |
| 1. Person Plural |
excusemus
|
wir entschuldigen |
| 2. Person Plural |
excusetis
|
ihr entschuldiget |
| 3. Person Plural |
excusent
|
sie entschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excuser
|
ich werde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excuseris excusere
|
du werdest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusetur
|
er/sie/es werde entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusemur
|
wir werden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusemini
|
ihr werdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusentur
|
sie werden entschuldigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabam
|
ich entschuldigte |
| 2. Person Singular |
excusabas
|
du entschuldigtest |
| 3. Person Singular |
excusabat
|
er/sie/es entschuldigte |
| 1. Person Plural |
excusabamus
|
wir entschuldigten |
| 2. Person Plural |
excusabatis
|
ihr entschuldigtet |
| 3. Person Plural |
excusabant
|
sie entschuldigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabar
|
ich wurde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusabaris excusabare
|
du wurdest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusabatur
|
er/sie/es wurde entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusabamur
|
wir wurden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusabamini
|
ihr wurdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusabantur
|
sie wurden entschuldigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusarem
|
ich entschuldigte |
| 2. Person Singular |
excusares
|
du entschuldigtest |
| 3. Person Singular |
excusaret
|
er/sie/es entschuldigte |
| 1. Person Plural |
excusaremus
|
wir entschuldigten |
| 2. Person Plural |
excusaretis
|
ihr entschuldigtet |
| 3. Person Plural |
excusarent
|
sie entschuldigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusarer
|
ich würde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusareris excusarere
|
du würdest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusaretur
|
er/sie/es würde entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusaremur
|
wir würden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusaremini
|
ihr würdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusarentur
|
sie würden entschuldigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabo
|
ich werde entschuldigen |
| 2. Person Singular |
excusabis
|
du wirst entschuldigen |
| 3. Person Singular |
excusabit
|
er/sie/es wird entschuldigen |
| 1. Person Plural |
excusabimus
|
wir werden entschuldigen |
| 2. Person Plural |
excusabitis
|
ihr werdet entschuldigen |
| 3. Person Plural |
excusabunt
|
sie werden entschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabor
|
ich werde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusaberis excusabere
|
du wirst entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusabitur
|
er/sie/es wird entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusabimur
|
wir werden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusabimini
|
ihr werdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusabuntur
|
sie werden entschuldigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusavi
|
ich habe entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusavisti
|
du hast entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusavit
|
er/sie/es hat entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusavimus
|
wir haben entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusavistis
|
ihr habt entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusaverunt excusavere
|
sie haben entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus sum
|
ich bin entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus es
|
du bist entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus est
|
er/sie/es ist entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati sumus
|
wir sind entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati estis
|
ihr seid entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati sunt
|
sie sind entschuldigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusaverim
|
ich habe entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusaveris
|
du habest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusaverit
|
er/sie/es habe entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusaverimus
|
wir haben entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusaveritis
|
ihr habet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusaverint
|
sie haben entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus sim
|
ich sei entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus sis
|
du seiest entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus sit
|
er/sie/es sei entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati simus
|
wir seien entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati sitis
|
ihr seiet entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati sint
|
sie seien entschuldigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusaveram
|
ich hatte entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusaveras
|
du hattest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusaverat
|
er/sie/es hatte entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusaveramus
|
wir hatten entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusaveratis
|
ihr hattet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusaverant
|
sie hatten entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus eram
|
ich war entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus eras
|
du warst entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus erat
|
er/sie/es war entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati eramus
|
wir waren entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati eratis
|
ihr warst entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati erant
|
sie waren entschuldigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusavissem
|
ich hätte entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusavisses
|
du hättest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excusavisset
|
er/sie/es hätte entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excusavissemus
|
wir hätten entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excusavissetis
|
ihr hättet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excusavissent
|
sie hätten entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus essem
|
ich wäre entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus esses
|
du wärest entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus esset
|
er/sie/es wäre entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati essemus
|
wir wären entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati essetis
|
ihr wäret entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati essent
|
sie wären entschuldigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusavero
|
ich werde entschuldigt haben |
| 2. Person Singular |
excusaveris
|
du wirst entschuldigt haben |
| 3. Person Singular |
excusaverit
|
er/sie/es wird entschuldigt haben |
| 1. Person Plural |
excusaverimus
|
wir werden entschuldigt haben |
| 2. Person Plural |
excusaveritis
|
ihr werdet entschuldigt haben |
| 3. Person Plural |
excusaverint
|
sie werden entschuldigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus ero
|
ich werde entschuldigt worden sein |
| 2. Person Singular |
excusatus eris
|
du werdest entschuldigt worden sein |
| 3. Person Singular |
excusatus erit
|
er/sie/es werde entschuldigt worden sein |
| 1. Person Plural |
excusati erimus
|
wir werden entschuldigt worden sein |
| 2. Person Plural |
excusati eritis
|
ihr werdet entschuldigt worden sein |
| 3. Person Plural |
excusati erunt
|
sie werden entschuldigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excusare
|
entschuldigen |
| Vorzeitigkeit |
excusavisse
|
entschuldigt haben |
| Nachzeitigkeit |
excusaturum esse
|
entschuldigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excusari excusarier
|
entschuldigt werden |
| Vorzeitigkeit |
excusatum esse
|
entschuldigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excusatum iri
|
künftig entschuldigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excusa
|
entschuldige! |
| 2. Person Plural |
excusate
|
entschuldigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excusato
|
| 3. Person Singular |
excusato
|
| 2. Person Plural |
excusatote
|
| 3. Person Plural |
excusanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excusare
|
das Entschuldigen |
| Genitiv |
excusandi
|
des Entschuldigens |
| Dativ |
excusando
|
dem Entschuldigen |
| Akkusativ |
excusandum
|
das Entschuldigen |
| Ablativ |
excusando
|
durch das Entschuldigen |
| Vokativ |
excusande
|
Entschuldigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusandus
|
excusanda
|
excusandum
|
| Genitiv |
excusandi
|
excusandae
|
excusandi
|
| Dativ |
excusando
|
excusandae
|
excusando
|
| Akkusativ |
excusandum
|
excusandam
|
excusandum
|
| Ablativ |
excusando
|
excusanda
|
excusando
|
| Vokativ |
excusande
|
excusanda
|
excusandum
|
Plural
| Nominativ |
excusandi
|
excusandae
|
excusanda
|
| Genitiv |
excusandorum
|
excusandarum
|
excusandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excusandos
|
excusandas
|
excusanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excusandi
|
excusandae
|
excusanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusans
|
excusans
|
excusans
|
| Genitiv |
excusantis
|
excusantis
|
excusantis
|
| Dativ |
excusanti
|
excusanti
|
excusanti
|
| Akkusativ |
excusantem
|
excusantem
|
excusans
|
| Ablativ |
excusanti excusante
|
excusanti excusante
|
excusanti excusante
|
| Vokativ |
excusans
|
excusans
|
excusans
|
Plural
| Nominativ |
excusantes
|
excusantes
|
excusantia
|
| Genitiv |
excusantium excusantum
|
excusantium excusantum
|
excusantium excusantum
|
| Dativ |
excusantibus
|
excusantibus
|
excusantibus
|
| Akkusativ |
excusantes
|
excusantes
|
excusantia
|
| Ablativ |
excusantibus
|
excusantibus
|
excusantibus
|
| Vokativ |
excusantes
|
excusantes
|
excusantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusatus
|
excusata
|
excusatum
|
| Genitiv |
excusati
|
excusatae
|
excusati
|
| Dativ |
excusato
|
excusatae
|
excusato
|
| Akkusativ |
excusatum
|
excusatam
|
excusatum
|
| Ablativ |
excusato
|
excusata
|
excusato
|
| Vokativ |
excusate
|
excusata
|
excusatum
|
Plural
| Nominativ |
excusati
|
excusatae
|
excusata
|
| Genitiv |
excusatorum
|
excusatarum
|
excusatorum
|
| Dativ |
excusatis
|
excusatis
|
excusatis
|
| Akkusativ |
excusatos
|
excusatas
|
excusata
|
| Ablativ |
excusatis
|
excusatis
|
excusatis
|
| Vokativ |
excusati
|
excusatae
|
excusata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusaturus
|
excusatura
|
excusaturum
|
| Genitiv |
excusaturi
|
excusaturae
|
excusaturi
|
| Dativ |
excusaturo
|
excusaturae
|
excusaturo
|
| Akkusativ |
excusaturum
|
excusaturam
|
excusaturum
|
| Ablativ |
excusaturo
|
excusatura
|
excusaturo
|
| Vokativ |
excusature
|
excusatura
|
excusaturum
|
Plural
| Nominativ |
excusaturi
|
excusaturae
|
excusatura
|
| Genitiv |
excusaturorum
|
excusaturarum
|
excusaturorum
|
| Dativ |
excusaturis
|
excusaturis
|
excusaturis
|
| Akkusativ |
excusaturos
|
excusaturas
|
excusatura
|
| Ablativ |
excusaturis
|
excusaturis
|
excusaturis
|
| Vokativ |
excusaturi
|
excusaturae
|
excusatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excusatum
|
excusatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excuso
|
ich rechtfertige |
| 2. Person Singular |
excusas
|
du rechtfertigst |
| 3. Person Singular |
excusat
|
er/sie/es rechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusamus
|
wir rechtfertigen |
| 2. Person Plural |
excusatis
|
ihr rechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusant
|
sie rechtfertigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusor
|
ich werde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusaris excusare
|
du wirst gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusatur
|
er/sie/es wird gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusamur
|
wir werden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusamini
|
ihr werdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusantur
|
sie werden gerechtfertigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusem
|
ich rechtfertige |
| 2. Person Singular |
excuses
|
du rechtfertigest |
| 3. Person Singular |
excuset
|
er/sie/es rechtfertige |
| 1. Person Plural |
excusemus
|
wir rechtfertigen |
| 2. Person Plural |
excusetis
|
ihr rechtfertiget |
| 3. Person Plural |
excusent
|
sie rechtfertigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excuser
|
ich werde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excuseris excusere
|
du werdest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusetur
|
er/sie/es werde gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusemur
|
wir werden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusemini
|
ihr werdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusentur
|
sie werden gerechtfertigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabam
|
ich rechtfertigte |
| 2. Person Singular |
excusabas
|
du rechtfertigtest |
| 3. Person Singular |
excusabat
|
er/sie/es rechtfertigte |
| 1. Person Plural |
excusabamus
|
wir rechtfertigten |
| 2. Person Plural |
excusabatis
|
ihr rechtfertigtet |
| 3. Person Plural |
excusabant
|
sie rechtfertigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabar
|
ich wurde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusabaris excusabare
|
du wurdest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusabatur
|
er/sie/es wurde gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusabamur
|
wir wurden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusabamini
|
ihr wurdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusabantur
|
sie wurden gerechtfertigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusarem
|
ich rechtfertigte |
| 2. Person Singular |
excusares
|
du rechtfertigtest |
| 3. Person Singular |
excusaret
|
er/sie/es rechtfertigte |
| 1. Person Plural |
excusaremus
|
wir rechtfertigten |
| 2. Person Plural |
excusaretis
|
ihr rechtfertigtet |
| 3. Person Plural |
excusarent
|
sie rechtfertigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusarer
|
ich würde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusareris excusarere
|
du würdest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusaretur
|
er/sie/es würde gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusaremur
|
wir würden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusaremini
|
ihr würdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusarentur
|
sie würden gerechtfertigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabo
|
ich werde rechtfertigen |
| 2. Person Singular |
excusabis
|
du wirst rechtfertigen |
| 3. Person Singular |
excusabit
|
er/sie/es wird rechtfertigen |
| 1. Person Plural |
excusabimus
|
wir werden rechtfertigen |
| 2. Person Plural |
excusabitis
|
ihr werdet rechtfertigen |
| 3. Person Plural |
excusabunt
|
sie werden rechtfertigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusabor
|
ich werde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusaberis excusabere
|
du wirst gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusabitur
|
er/sie/es wird gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusabimur
|
wir werden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusabimini
|
ihr werdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusabuntur
|
sie werden gerechtfertigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusavi
|
ich habe gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusavisti
|
du hast gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusavit
|
er/sie/es hat gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusavimus
|
wir haben gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusavistis
|
ihr habt gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusaverunt excusavere
|
sie haben gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus sum
|
ich bin gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus es
|
du bist gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus est
|
er/sie/es ist gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati sumus
|
wir sind gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati estis
|
ihr seid gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati sunt
|
sie sind gerechtfertigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusaverim
|
ich habe gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusaveris
|
du habest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusaverit
|
er/sie/es habe gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusaverimus
|
wir haben gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusaveritis
|
ihr habet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusaverint
|
sie haben gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus sim
|
ich sei gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus sis
|
du seiest gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus sit
|
er/sie/es sei gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati simus
|
wir seien gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati sitis
|
ihr seiet gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati sint
|
sie seien gerechtfertigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusaveram
|
ich hatte gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusaveras
|
du hattest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusaverat
|
er/sie/es hatte gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusaveramus
|
wir hatten gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusaveratis
|
ihr hattet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusaverant
|
sie hatten gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus eram
|
ich war gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus eras
|
du warst gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus erat
|
er/sie/es war gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati eramus
|
wir waren gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati eratis
|
ihr warst gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati erant
|
sie waren gerechtfertigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusavissem
|
ich hätte gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusavisses
|
du hättest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excusavisset
|
er/sie/es hätte gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excusavissemus
|
wir hätten gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excusavissetis
|
ihr hättet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excusavissent
|
sie hätten gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus essem
|
ich wäre gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excusatus esses
|
du wärest gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excusatus esset
|
er/sie/es wäre gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excusati essemus
|
wir wären gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excusati essetis
|
ihr wäret gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excusati essent
|
sie wären gerechtfertigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusavero
|
ich werde gerechtfertigt haben |
| 2. Person Singular |
excusaveris
|
du wirst gerechtfertigt haben |
| 3. Person Singular |
excusaverit
|
er/sie/es wird gerechtfertigt haben |
| 1. Person Plural |
excusaverimus
|
wir werden gerechtfertigt haben |
| 2. Person Plural |
excusaveritis
|
ihr werdet gerechtfertigt haben |
| 3. Person Plural |
excusaverint
|
sie werden gerechtfertigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusatus ero
|
ich werde gerechtfertigt worden sein |
| 2. Person Singular |
excusatus eris
|
du werdest gerechtfertigt worden sein |
| 3. Person Singular |
excusatus erit
|
er/sie/es werde gerechtfertigt worden sein |
| 1. Person Plural |
excusati erimus
|
wir werden gerechtfertigt worden sein |
| 2. Person Plural |
excusati eritis
|
ihr werdet gerechtfertigt worden sein |
| 3. Person Plural |
excusati erunt
|
sie werden gerechtfertigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excusare
|
rechtfertigen |
| Vorzeitigkeit |
excusavisse
|
gerechtfertigt haben |
| Nachzeitigkeit |
excusaturum esse
|
rechtfertigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excusari excusarier
|
gerechtfertigt werden |
| Vorzeitigkeit |
excusatum esse
|
gerechtfertigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excusatum iri
|
künftig gerechtfertigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excusa
|
rechtfertige! |
| 2. Person Plural |
excusate
|
rechtfertigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excusato
|
| 3. Person Singular |
excusato
|
| 2. Person Plural |
excusatote
|
| 3. Person Plural |
excusanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excusare
|
das Rechtfertigen |
| Genitiv |
excusandi
|
des Rechtfertigens |
| Dativ |
excusando
|
dem Rechtfertigen |
| Akkusativ |
excusandum
|
das Rechtfertigen |
| Ablativ |
excusando
|
durch das Rechtfertigen |
| Vokativ |
excusande
|
Rechtfertigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusandus
|
excusanda
|
excusandum
|
| Genitiv |
excusandi
|
excusandae
|
excusandi
|
| Dativ |
excusando
|
excusandae
|
excusando
|
| Akkusativ |
excusandum
|
excusandam
|
excusandum
|
| Ablativ |
excusando
|
excusanda
|
excusando
|
| Vokativ |
excusande
|
excusanda
|
excusandum
|
Plural
| Nominativ |
excusandi
|
excusandae
|
excusanda
|
| Genitiv |
excusandorum
|
excusandarum
|
excusandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excusandos
|
excusandas
|
excusanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excusandi
|
excusandae
|
excusanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusans
|
excusans
|
excusans
|
| Genitiv |
excusantis
|
excusantis
|
excusantis
|
| Dativ |
excusanti
|
excusanti
|
excusanti
|
| Akkusativ |
excusantem
|
excusantem
|
excusans
|
| Ablativ |
excusanti excusante
|
excusanti excusante
|
excusanti excusante
|
| Vokativ |
excusans
|
excusans
|
excusans
|
Plural
| Nominativ |
excusantes
|
excusantes
|
excusantia
|
| Genitiv |
excusantium excusantum
|
excusantium excusantum
|
excusantium excusantum
|
| Dativ |
excusantibus
|
excusantibus
|
excusantibus
|
| Akkusativ |
excusantes
|
excusantes
|
excusantia
|
| Ablativ |
excusantibus
|
excusantibus
|
excusantibus
|
| Vokativ |
excusantes
|
excusantes
|
excusantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusatus
|
excusata
|
excusatum
|
| Genitiv |
excusati
|
excusatae
|
excusati
|
| Dativ |
excusato
|
excusatae
|
excusato
|
| Akkusativ |
excusatum
|
excusatam
|
excusatum
|
| Ablativ |
excusato
|
excusata
|
excusato
|
| Vokativ |
excusate
|
excusata
|
excusatum
|
Plural
| Nominativ |
excusati
|
excusatae
|
excusata
|
| Genitiv |
excusatorum
|
excusatarum
|
excusatorum
|
| Dativ |
excusatis
|
excusatis
|
excusatis
|
| Akkusativ |
excusatos
|
excusatas
|
excusata
|
| Ablativ |
excusatis
|
excusatis
|
excusatis
|
| Vokativ |
excusati
|
excusatae
|
excusata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excusaturus
|
excusatura
|
excusaturum
|
| Genitiv |
excusaturi
|
excusaturae
|
excusaturi
|
| Dativ |
excusaturo
|
excusaturae
|
excusaturo
|
| Akkusativ |
excusaturum
|
excusaturam
|
excusaturum
|
| Ablativ |
excusaturo
|
excusatura
|
excusaturo
|
| Vokativ |
excusature
|
excusatura
|
excusaturum
|
Plural
| Nominativ |
excusaturi
|
excusaturae
|
excusatura
|
| Genitiv |
excusaturorum
|
excusaturarum
|
excusaturorum
|
| Dativ |
excusaturis
|
excusaturis
|
excusaturis
|
| Akkusativ |
excusaturos
|
excusaturas
|
excusatura
|
| Ablativ |
excusaturis
|
excusaturis
|
excusaturis
|
| Vokativ |
excusaturi
|
excusaturae
|
excusatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excusatum
|
excusatu
|