Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich behaupte |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du behauptest |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es behauptet |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir behaupten |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr behauptet |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst behauptet |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird behauptet |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden behauptet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich behaupte |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du behauptest |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es behaupte |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir behaupten |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr behauptet |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest behauptet |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde behauptet |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden behauptet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich behauptete |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du behauptetest |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es behauptete |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir behaupteten |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr behauptetet |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie behaupteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde behauptet |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest behauptet |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde behauptet |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden behauptet |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden behauptet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich behauptete |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du behauptetest |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es behauptete |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir behaupteten |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr behauptetet |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie behaupteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde behauptet |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest behauptet |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde behauptet |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden behauptet |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden behauptet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde behaupten |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst behaupten |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird behaupten |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden behaupten |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet behaupten |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden behaupten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde behauptet |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst behauptet |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird behauptet |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden behauptet |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden behauptet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe behauptet |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast behauptet |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat behauptet |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben behauptet |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt behauptet |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin behauptet worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist behauptet worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist behauptet worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind behauptet worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid behauptet worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind behauptet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe behauptet |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest behauptet |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe behauptet |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben behauptet |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei behauptet worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest behauptet worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei behauptet worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien behauptet worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet behauptet worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien behauptet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte behauptet |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest behauptet |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte behauptet |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten behauptet |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war behauptet worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst behauptet worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war behauptet worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren behauptet worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst behauptet worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren behauptet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte behauptet |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest behauptet |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte behauptet |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten behauptet |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet behauptet |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten behauptet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre behauptet worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest behauptet worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre behauptet worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären behauptet worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret behauptet worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären behauptet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde behauptet haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst behauptet haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird behauptet haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden behauptet haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet behauptet haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden behauptet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde behauptet worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest behauptet worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde behauptet worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden behauptet worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet behauptet worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden behauptet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
behaupten |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
behauptet haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
behaupten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
behauptet werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
behauptet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig behauptet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
behaupte! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
behauptet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Behaupten |
| Genitiv |
excussandi
|
des Behauptens |
| Dativ |
excussando
|
dem Behaupten |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Behaupten |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Behaupten |
| Vokativ |
excussande
|
Behaupten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich entbinde |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du entbindest |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es entbindet |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir entbinden |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr entbindet |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie entbinden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde entbunden |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst entbunden |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird entbunden |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden entbunden |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden entbunden |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich entbinde |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du entbindest |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es entbinde |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir entbinden |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr entbindet |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie entbinden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde entbunden |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest entbunden |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde entbunden |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden entbunden |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden entbunden |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich entband |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du entbandest |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es entband |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir entbanden |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr entbandet |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie entbanden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde entbunden |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest entbunden |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde entbunden |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden entbunden |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden entbunden |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich entbände |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du entbändest |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es entbände |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir entbänden |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr entbändet |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie entbänden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde entbunden |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest entbunden |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde entbunden |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden entbunden |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden entbunden |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde entbinden |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst entbinden |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird entbinden |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden entbinden |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet entbinden |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden entbinden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde entbunden |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst entbunden |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird entbunden |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden entbunden |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden entbunden |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe entbunden |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast entbunden |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat entbunden |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben entbunden |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt entbunden |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben entbunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin entbunden worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist entbunden worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist entbunden worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind entbunden worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid entbunden worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind entbunden worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe entbunden |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest entbunden |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe entbunden |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben entbunden |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben entbunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei entbunden worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest entbunden worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei entbunden worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien entbunden worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet entbunden worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien entbunden worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte entbunden |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest entbunden |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte entbunden |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten entbunden |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten entbunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war entbunden worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst entbunden worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war entbunden worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren entbunden worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst entbunden worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren entbunden worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte entbunden |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest entbunden |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte entbunden |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten entbunden |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet entbunden |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten entbunden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre entbunden worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest entbunden worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre entbunden worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären entbunden worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret entbunden worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären entbunden worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde entbunden haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst entbunden haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird entbunden haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden entbunden haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet entbunden haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden entbunden haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde entbunden worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest entbunden worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde entbunden worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden entbunden worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet entbunden worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden entbunden worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
entbinden |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
entbunden haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
entbinden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
entbunden werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
entbunden worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig entbunden werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
entbinde; entbind! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
entbindet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Entbinden |
| Genitiv |
excussandi
|
des Entbindens |
| Dativ |
excussando
|
dem Entbinden |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Entbinden |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Entbinden |
| Vokativ |
excussande
|
Entbinden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich entschuldige |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du entschuldigst |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir entschuldigen |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie entschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden entschuldigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich entschuldige |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du entschuldigest |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es entschuldige |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir entschuldigen |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr entschuldiget |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie entschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden entschuldigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich entschuldigte |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du entschuldigtest |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es entschuldigte |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir entschuldigten |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr entschuldigtet |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie entschuldigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden entschuldigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich entschuldigte |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du entschuldigtest |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es entschuldigte |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir entschuldigten |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr entschuldigtet |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie entschuldigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden entschuldigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde entschuldigen |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst entschuldigen |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird entschuldigen |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden entschuldigen |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet entschuldigen |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden entschuldigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden entschuldigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind entschuldigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien entschuldigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren entschuldigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte entschuldigt |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest entschuldigt |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte entschuldigt |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten entschuldigt |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet entschuldigt |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten entschuldigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre entschuldigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest entschuldigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre entschuldigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären entschuldigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret entschuldigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären entschuldigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde entschuldigt haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst entschuldigt haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird entschuldigt haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden entschuldigt haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet entschuldigt haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden entschuldigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde entschuldigt worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest entschuldigt worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde entschuldigt worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden entschuldigt worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet entschuldigt worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden entschuldigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
entschuldigen |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
entschuldigt haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
entschuldigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
entschuldigt werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
entschuldigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig entschuldigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
entschuldige! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
entschuldigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Entschuldigen |
| Genitiv |
excussandi
|
des Entschuldigens |
| Dativ |
excussando
|
dem Entschuldigen |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Entschuldigen |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Entschuldigen |
| Vokativ |
excussande
|
Entschuldigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich erkläre |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du erklärst |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es erklärt |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir erklären |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr erklärt |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst erklärt |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird erklärt |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden erklärt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich erkläre |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du erklärest |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es erkläre |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir erklären |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr erkläret |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest erklärt |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde erklärt |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden erklärt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich erklärte |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du erklärtest |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es erklärte |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir erklärten |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr erklärtet |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie erklärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde erklärt |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest erklärt |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde erklärt |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden erklärt |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden erklärt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich erklärte |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du erklärtest |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es erklärte |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir erklärten |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr erklärtet |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie erklärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde erklärt |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest erklärt |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde erklärt |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden erklärt |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden erklärt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde erklären |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst erklären |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird erklären |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden erklären |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet erklären |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst erklärt |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird erklärt |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden erklärt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe erklärt |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast erklärt |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat erklärt |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben erklärt |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt erklärt |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin erklärt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist erklärt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist erklärt worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind erklärt worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid erklärt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind erklärt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe erklärt |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest erklärt |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe erklärt |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben erklärt |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei erklärt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest erklärt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei erklärt worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien erklärt worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet erklärt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien erklärt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte erklärt |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest erklärt |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte erklärt |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten erklärt |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war erklärt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst erklärt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war erklärt worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren erklärt worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst erklärt worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren erklärt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte erklärt |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest erklärt |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte erklärt |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten erklärt |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet erklärt |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre erklärt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest erklärt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre erklärt worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären erklärt worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret erklärt worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären erklärt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde erklärt haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst erklärt haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird erklärt haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden erklärt haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet erklärt haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden erklärt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde erklärt worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest erklärt worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde erklärt worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden erklärt worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet erklärt worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden erklärt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
erklären |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
erklärt haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
erklären werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
erklärt werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
erklärt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig erklärt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
erkläre! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
erklärt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Erklären |
| Genitiv |
excussandi
|
des Erklärens |
| Dativ |
excussando
|
dem Erklären |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Erklären |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Erklären |
| Vokativ |
excussande
|
Erklären! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich spreche frei |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du sprichst frei |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es spricht frei |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir sprechen frei |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr sprecht frei |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie sprechen frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden freigesprochen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich spreche frei |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du sprechest frei |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es spreche frei |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir sprechen frei |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr sprechet frei |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie sprechen frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden freigesprochen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich sprach frei |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du sprachst frei |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es sprach frei |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir sprachen frei |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr spracht frei |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie sprachen frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden freigesprochen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich spröche frei; spräche frei |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du spröchest frei; sprächest frei |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es spröche frei; spräche frei |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir spröchen frei; sprächen frei |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr spröchet frei; sprächet frei |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie spröchen frei; sprächen frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden freigesprochen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde freisprechen |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst freisprechen |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird freisprechen |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden freisprechen |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet freisprechen |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden freisprechen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden freigesprochen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben freigesprochen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin freigesprochen worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist freigesprochen worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist freigesprochen worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind freigesprochen worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid freigesprochen worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind freigesprochen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben freigesprochen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei freigesprochen worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest freigesprochen worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei freigesprochen worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien freigesprochen worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet freigesprochen worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien freigesprochen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten freigesprochen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war freigesprochen worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst freigesprochen worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war freigesprochen worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren freigesprochen worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst freigesprochen worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren freigesprochen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte freigesprochen |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest freigesprochen |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte freigesprochen |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten freigesprochen |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet freigesprochen |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten freigesprochen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre freigesprochen worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest freigesprochen worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre freigesprochen worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären freigesprochen worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret freigesprochen worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären freigesprochen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde freigesprochen haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst freigesprochen haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird freigesprochen haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden freigesprochen haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet freigesprochen haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden freigesprochen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde freigesprochen worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest freigesprochen worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde freigesprochen worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden freigesprochen worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet freigesprochen worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden freigesprochen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
freisprechen |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
freigesprochen haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
freisprechen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
freigesprochen werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
freigesprochen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig freigesprochen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
freisprich! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
sprecht frei! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Freisprechen |
| Genitiv |
excussandi
|
des Freisprechens |
| Dativ |
excussando
|
dem Freisprechen |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Freisprechen |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Freisprechen |
| Vokativ |
excussande
|
Freisprechen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich stelle frei |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du stellst frei |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es stellt frei |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir stellen frei |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr stellt frei |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie stellen frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden freigestellt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich stelle frei |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du stellest frei |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es stelle frei |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir stellen frei |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr stellet frei |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie stellen frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde freigestellt |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden freigestellt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich stellte frei |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du stelltest frei |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es stellte frei |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir stellten frei |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr stelltet frei |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie stellten frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden freigestellt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich stellte frei |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du stelltest frei |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es stellte frei |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir stellten frei |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr stelltet frei |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie stellten frei |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden freigestellt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde freistellen |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst freistellen |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird freistellen |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden freistellen |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet freistellen |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden freistellen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden freigestellt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben freigestellt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin freigestellt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist freigestellt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist freigestellt worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind freigestellt worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid freigestellt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind freigestellt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben freigestellt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei freigestellt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest freigestellt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei freigestellt worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien freigestellt worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet freigestellt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien freigestellt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten freigestellt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war freigestellt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst freigestellt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war freigestellt worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren freigestellt worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst freigestellt worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren freigestellt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte freigestellt |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest freigestellt |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte freigestellt |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten freigestellt |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet freigestellt |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten freigestellt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre freigestellt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest freigestellt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre freigestellt worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären freigestellt worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret freigestellt worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären freigestellt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde freigestellt haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst freigestellt haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird freigestellt haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden freigestellt haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet freigestellt haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden freigestellt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde freigestellt worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest freigestellt worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde freigestellt worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden freigestellt worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet freigestellt worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden freigestellt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
freistellen |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
freigestellt haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
freistellen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
freigestellt werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
freigestellt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig freigestellt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
stelle frei! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
stellt frei! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Freistellen |
| Genitiv |
excussandi
|
des Freistellens |
| Dativ |
excussando
|
dem Freistellen |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Freistellen |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Freistellen |
| Vokativ |
excussande
|
Freistellen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
ich rechtfertige |
| 2. Person Singular |
excussas
|
du rechtfertigst |
| 3. Person Singular |
excussat
|
er/sie/es rechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussamus
|
wir rechtfertigen |
| 2. Person Plural |
excussatis
|
ihr rechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussant
|
sie rechtfertigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
ich werde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
du wirst gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussatur
|
er/sie/es wird gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussamur
|
wir werden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussamini
|
ihr werdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussantur
|
sie werden gerechtfertigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
ich rechtfertige |
| 2. Person Singular |
excusses
|
du rechtfertigest |
| 3. Person Singular |
excusset
|
er/sie/es rechtfertige |
| 1. Person Plural |
excussemus
|
wir rechtfertigen |
| 2. Person Plural |
excussetis
|
ihr rechtfertiget |
| 3. Person Plural |
excussent
|
sie rechtfertigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
ich werde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
du werdest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussetur
|
er/sie/es werde gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussemur
|
wir werden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussemini
|
ihr werdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussentur
|
sie werden gerechtfertigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
ich rechtfertigte |
| 2. Person Singular |
excussabas
|
du rechtfertigtest |
| 3. Person Singular |
excussabat
|
er/sie/es rechtfertigte |
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
wir rechtfertigten |
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
ihr rechtfertigtet |
| 3. Person Plural |
excussabant
|
sie rechtfertigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
ich wurde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
du wurdest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
er/sie/es wurde gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
wir wurden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
ihr wurdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
sie wurden gerechtfertigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
ich rechtfertigte |
| 2. Person Singular |
excussares
|
du rechtfertigtest |
| 3. Person Singular |
excussaret
|
er/sie/es rechtfertigte |
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
wir rechtfertigten |
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
ihr rechtfertigtet |
| 3. Person Plural |
excussarent
|
sie rechtfertigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
ich würde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
du würdest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
er/sie/es würde gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
wir würden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
ihr würdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
sie würden gerechtfertigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
ich werde rechtfertigen |
| 2. Person Singular |
excussabis
|
du wirst rechtfertigen |
| 3. Person Singular |
excussabit
|
er/sie/es wird rechtfertigen |
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
wir werden rechtfertigen |
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
ihr werdet rechtfertigen |
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
sie werden rechtfertigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
ich werde gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
du wirst gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
er/sie/es wird gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
wir werden gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
ihr werdet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
sie werden gerechtfertigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
ich habe gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
du hast gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussavit
|
er/sie/es hat gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
wir haben gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
ihr habt gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
sie haben gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
ich bin gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
du bist gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
er/sie/es ist gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
wir sind gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
ihr seid gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
sie sind gerechtfertigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
ich habe gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du habest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es habe gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir haben gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr habet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie haben gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
ich sei gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
du seiest gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
er/sie/es sei gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
wir seien gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
ihr seiet gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
sie seien gerechtfertigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
ich hatte gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
du hattest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
er/sie/es hatte gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
wir hatten gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
ihr hattet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
sie hatten gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
ich war gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
du warst gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
er/sie/es war gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
wir waren gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
ihr warst gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
sie waren gerechtfertigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
ich hätte gerechtfertigt |
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
du hättest gerechtfertigt |
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
er/sie/es hätte gerechtfertigt |
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
wir hätten gerechtfertigt |
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
ihr hättet gerechtfertigt |
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
sie hätten gerechtfertigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
ich wäre gerechtfertigt worden |
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
du wärest gerechtfertigt worden |
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
er/sie/es wäre gerechtfertigt worden |
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
wir wären gerechtfertigt worden |
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
ihr wäret gerechtfertigt worden |
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
sie wären gerechtfertigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
ich werde gerechtfertigt haben |
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
du wirst gerechtfertigt haben |
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
er/sie/es wird gerechtfertigt haben |
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
wir werden gerechtfertigt haben |
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
ihr werdet gerechtfertigt haben |
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
sie werden gerechtfertigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
ich werde gerechtfertigt worden sein |
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
du werdest gerechtfertigt worden sein |
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
er/sie/es werde gerechtfertigt worden sein |
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
wir werden gerechtfertigt worden sein |
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
ihr werdet gerechtfertigt worden sein |
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
sie werden gerechtfertigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
rechtfertigen |
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
gerechtfertigt haben |
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
rechtfertigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
gerechtfertigt werden |
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
gerechtfertigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
künftig gerechtfertigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
rechtfertige! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
rechtfertigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das Rechtfertigen |
| Genitiv |
excussandi
|
des Rechtfertigens |
| Dativ |
excussando
|
dem Rechtfertigen |
| Akkusativ |
excussandum
|
das Rechtfertigen |
| Ablativ |
excussando
|
durch das Rechtfertigen |
| Vokativ |
excussande
|
Rechtfertigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excusso
|
|
| 2. Person Singular |
excussas
|
|
| 3. Person Singular |
excussat
|
|
| 1. Person Plural |
excussamus
|
|
| 2. Person Plural |
excussatis
|
|
| 3. Person Plural |
excussant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussor
|
|
| 2. Person Singular |
excussaris excussare
|
|
| 3. Person Singular |
excussatur
|
|
| 1. Person Plural |
excussamur
|
|
| 2. Person Plural |
excussamini
|
|
| 3. Person Plural |
excussantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussem
|
|
| 2. Person Singular |
excusses
|
|
| 3. Person Singular |
excusset
|
|
| 1. Person Plural |
excussemus
|
|
| 2. Person Plural |
excussetis
|
|
| 3. Person Plural |
excussent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excusser
|
|
| 2. Person Singular |
excusseris excussere
|
|
| 3. Person Singular |
excussetur
|
|
| 1. Person Plural |
excussemur
|
|
| 2. Person Plural |
excussemini
|
|
| 3. Person Plural |
excussentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabam
|
|
| 2. Person Singular |
excussabas
|
|
| 3. Person Singular |
excussabat
|
|
| 1. Person Plural |
excussabamus
|
|
| 2. Person Plural |
excussabatis
|
|
| 3. Person Plural |
excussabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabar
|
|
| 2. Person Singular |
excussabaris excussabare
|
|
| 3. Person Singular |
excussabatur
|
|
| 1. Person Plural |
excussabamur
|
|
| 2. Person Plural |
excussabamini
|
|
| 3. Person Plural |
excussabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarem
|
|
| 2. Person Singular |
excussares
|
|
| 3. Person Singular |
excussaret
|
|
| 1. Person Plural |
excussaremus
|
|
| 2. Person Plural |
excussaretis
|
|
| 3. Person Plural |
excussarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussarer
|
|
| 2. Person Singular |
excussareris excussarere
|
|
| 3. Person Singular |
excussaretur
|
|
| 1. Person Plural |
excussaremur
|
|
| 2. Person Plural |
excussaremini
|
|
| 3. Person Plural |
excussarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabo
|
|
| 2. Person Singular |
excussabis
|
|
| 3. Person Singular |
excussabit
|
|
| 1. Person Plural |
excussabimus
|
|
| 2. Person Plural |
excussabitis
|
|
| 3. Person Plural |
excussabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussabor
|
|
| 2. Person Singular |
excussaberis excussabere
|
|
| 3. Person Singular |
excussabitur
|
|
| 1. Person Plural |
excussabimur
|
|
| 2. Person Plural |
excussabimini
|
|
| 3. Person Plural |
excussabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavi
|
|
| 2. Person Singular |
excussavisti
|
|
| 3. Person Singular |
excussavit
|
|
| 1. Person Plural |
excussavimus
|
|
| 2. Person Plural |
excussavistis
|
|
| 3. Person Plural |
excussaverunt excussavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
excussatus es
|
|
| 3. Person Singular |
excussatus est
|
|
| 1. Person Plural |
excussati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
excussati estis
|
|
| 3. Person Plural |
excussati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaverim
|
|
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
|
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
|
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
excussatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
excussatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
excussati simus
|
|
| 2. Person Plural |
excussati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
excussati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussaveram
|
|
| 2. Person Singular |
excussaveras
|
|
| 3. Person Singular |
excussaverat
|
|
| 1. Person Plural |
excussaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
excussaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
excussaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
excussatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
excussatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
excussati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
excussati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
excussati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavissem
|
|
| 2. Person Singular |
excussavisses
|
|
| 3. Person Singular |
excussavisset
|
|
| 1. Person Plural |
excussavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
excussavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
excussavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
excussatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
excussatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
excussati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
excussati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
excussati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
excussavero
|
|
| 2. Person Singular |
excussaveris
|
|
| 3. Person Singular |
excussaverit
|
|
| 1. Person Plural |
excussaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
excussaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
excussaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
excussatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
excussatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
excussatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
excussati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
excussati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
excussati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussare
|
|
| Vorzeitigkeit |
excussavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
excussaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
excussari excussarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
excussatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
excussatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
excussa
|
! |
| 2. Person Plural |
excussate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
excussato
|
| 3. Person Singular |
excussato
|
| 2. Person Plural |
excussatote
|
| 3. Person Plural |
excussanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
excussare
|
das |
| Genitiv |
excussandi
|
des es |
| Dativ |
excussando
|
dem |
| Akkusativ |
excussandum
|
das |
| Ablativ |
excussando
|
durch das |
| Vokativ |
excussande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussandus
|
excussanda
|
excussandum
|
| Genitiv |
excussandi
|
excussandae
|
excussandi
|
| Dativ |
excussando
|
excussandae
|
excussando
|
| Akkusativ |
excussandum
|
excussandam
|
excussandum
|
| Ablativ |
excussando
|
excussanda
|
excussando
|
| Vokativ |
excussande
|
excussanda
|
excussandum
|
Plural
| Nominativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
| Genitiv |
excussandorum
|
excussandarum
|
excussandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
excussandos
|
excussandas
|
excussanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
excussandi
|
excussandae
|
excussanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
| Genitiv |
excussantis
|
excussantis
|
excussantis
|
| Dativ |
excussanti
|
excussanti
|
excussanti
|
| Akkusativ |
excussantem
|
excussantem
|
excussans
|
| Ablativ |
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
excussanti excussante
|
| Vokativ |
excussans
|
excussans
|
excussans
|
Plural
| Nominativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Genitiv |
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
excussantium excussantum
|
| Dativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Akkusativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
| Ablativ |
excussantibus
|
excussantibus
|
excussantibus
|
| Vokativ |
excussantes
|
excussantes
|
excussantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussatus
|
excussata
|
excussatum
|
| Genitiv |
excussati
|
excussatae
|
excussati
|
| Dativ |
excussato
|
excussatae
|
excussato
|
| Akkusativ |
excussatum
|
excussatam
|
excussatum
|
| Ablativ |
excussato
|
excussata
|
excussato
|
| Vokativ |
excussate
|
excussata
|
excussatum
|
Plural
| Nominativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
| Genitiv |
excussatorum
|
excussatarum
|
excussatorum
|
| Dativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Akkusativ |
excussatos
|
excussatas
|
excussata
|
| Ablativ |
excussatis
|
excussatis
|
excussatis
|
| Vokativ |
excussati
|
excussatae
|
excussata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
excussaturus
|
excussatura
|
excussaturum
|
| Genitiv |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussaturi
|
| Dativ |
excussaturo
|
excussaturae
|
excussaturo
|
| Akkusativ |
excussaturum
|
excussaturam
|
excussaturum
|
| Ablativ |
excussaturo
|
excussatura
|
excussaturo
|
| Vokativ |
excussature
|
excussatura
|
excussaturum
|
Plural
| Nominativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
| Genitiv |
excussaturorum
|
excussaturarum
|
excussaturorum
|
| Dativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Akkusativ |
excussaturos
|
excussaturas
|
excussatura
|
| Ablativ |
excussaturis
|
excussaturis
|
excussaturis
|
| Vokativ |
excussaturi
|
excussaturae
|
excussatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
excussatum
|
excussatu
|