Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exorno
|
ich schmücke aus |
| 2. Person Singular |
exornas
|
du schmückst aus |
| 3. Person Singular |
exornat
|
er/sie/es schmückt aus |
| 1. Person Plural |
exornamus
|
wir schmücken aus |
| 2. Person Plural |
exornatis
|
ihr schmückt aus |
| 3. Person Plural |
exornant
|
sie schmücken aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornor
|
ich werde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornaris exornare
|
du wirst ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornatur
|
er/sie/es wird ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornamur
|
wir werden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornamini
|
ihr werdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornantur
|
sie werden ausgeschmückt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornem
|
ich schmücke aus |
| 2. Person Singular |
exornes
|
du schmückest aus |
| 3. Person Singular |
exornet
|
er/sie/es schmücke aus |
| 1. Person Plural |
exornemus
|
wir schmücken aus |
| 2. Person Plural |
exornetis
|
ihr schmücket aus |
| 3. Person Plural |
exornent
|
sie schmücken aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exorner
|
ich werde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exorneris exornere
|
du werdest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornetur
|
er/sie/es werde ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornemur
|
wir werden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornemini
|
ihr werdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornentur
|
sie werden ausgeschmückt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornabam
|
ich schmückte aus |
| 2. Person Singular |
exornabas
|
du schmücktest aus |
| 3. Person Singular |
exornabat
|
er/sie/es schmückte aus |
| 1. Person Plural |
exornabamus
|
wir schmückten aus |
| 2. Person Plural |
exornabatis
|
ihr schmücktet aus |
| 3. Person Plural |
exornabant
|
sie schmückten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornabar
|
ich wurde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornabaris exornabare
|
du wurdest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornabatur
|
er/sie/es wurde ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornabamur
|
wir wurden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornabamini
|
ihr wurdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornabantur
|
sie wurden ausgeschmückt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornarem
|
ich schmückte aus |
| 2. Person Singular |
exornares
|
du schmücktest aus |
| 3. Person Singular |
exornaret
|
er/sie/es schmückte aus |
| 1. Person Plural |
exornaremus
|
wir schmückten aus |
| 2. Person Plural |
exornaretis
|
ihr schmücktet aus |
| 3. Person Plural |
exornarent
|
sie schmückten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornarer
|
ich würde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornareris exornarere
|
du würdest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornaretur
|
er/sie/es würde ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornaremur
|
wir würden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornaremini
|
ihr würdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornarentur
|
sie würden ausgeschmückt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornabo
|
ich werde ausschmücken |
| 2. Person Singular |
exornabis
|
du wirst ausschmücken |
| 3. Person Singular |
exornabit
|
er/sie/es wird ausschmücken |
| 1. Person Plural |
exornabimus
|
wir werden ausschmücken |
| 2. Person Plural |
exornabitis
|
ihr werdet ausschmücken |
| 3. Person Plural |
exornabunt
|
sie werden ausschmücken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornabor
|
ich werde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornaberis exornabere
|
du wirst ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornabitur
|
er/sie/es wird ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornabimur
|
wir werden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornabimini
|
ihr werdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornabuntur
|
sie werden ausgeschmückt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornavi
|
ich habe ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornavisti
|
du hast ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornavit
|
er/sie/es hat ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornavimus
|
wir haben ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornavistis
|
ihr habt ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornaverunt exornavere
|
sie haben ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornatus sum
|
ich bin ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
exornatus es
|
du bist ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
exornatus est
|
er/sie/es ist ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
exornati sumus
|
wir sind ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
exornati estis
|
ihr seid ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
exornati sunt
|
sie sind ausgeschmückt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornaverim
|
ich habe ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornaveris
|
du habest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornaverit
|
er/sie/es habe ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornaverimus
|
wir haben ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornaveritis
|
ihr habet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornaverint
|
sie haben ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornatus sim
|
ich sei ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
exornatus sis
|
du seiest ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
exornatus sit
|
er/sie/es sei ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
exornati simus
|
wir seien ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
exornati sitis
|
ihr seiet ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
exornati sint
|
sie seien ausgeschmückt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornaveram
|
ich hatte ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornaveras
|
du hattest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornaverat
|
er/sie/es hatte ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornaveramus
|
wir hatten ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornaveratis
|
ihr hattet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornaverant
|
sie hatten ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornatus eram
|
ich war ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
exornatus eras
|
du warst ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
exornatus erat
|
er/sie/es war ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
exornati eramus
|
wir waren ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
exornati eratis
|
ihr warst ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
exornati erant
|
sie waren ausgeschmückt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornavissem
|
ich hätte ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
exornavisses
|
du hättest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
exornavisset
|
er/sie/es hätte ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
exornavissemus
|
wir hätten ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
exornavissetis
|
ihr hättet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
exornavissent
|
sie hätten ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornatus essem
|
ich wäre ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
exornatus esses
|
du wärest ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
exornatus esset
|
er/sie/es wäre ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
exornati essemus
|
wir wären ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
exornati essetis
|
ihr wäret ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
exornati essent
|
sie wären ausgeschmückt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
exornavero
|
ich werde ausgeschmückt haben |
| 2. Person Singular |
exornaveris
|
du wirst ausgeschmückt haben |
| 3. Person Singular |
exornaverit
|
er/sie/es wird ausgeschmückt haben |
| 1. Person Plural |
exornaverimus
|
wir werden ausgeschmückt haben |
| 2. Person Plural |
exornaveritis
|
ihr werdet ausgeschmückt haben |
| 3. Person Plural |
exornaverint
|
sie werden ausgeschmückt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
exornatus ero
|
ich werde ausgeschmückt worden sein |
| 2. Person Singular |
exornatus eris
|
du werdest ausgeschmückt worden sein |
| 3. Person Singular |
exornatus erit
|
er/sie/es werde ausgeschmückt worden sein |
| 1. Person Plural |
exornati erimus
|
wir werden ausgeschmückt worden sein |
| 2. Person Plural |
exornati eritis
|
ihr werdet ausgeschmückt worden sein |
| 3. Person Plural |
exornati erunt
|
sie werden ausgeschmückt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
exornare
|
ausschmücken |
| Vorzeitigkeit |
exornavisse
|
ausgeschmückt haben |
| Nachzeitigkeit |
exornaturum esse
|
ausschmücken werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
exornari exornarier
|
ausgeschmückt werden |
| Vorzeitigkeit |
exornatum esse
|
ausgeschmückt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
exornatum iri
|
künftig ausgeschmückt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
exorna
|
schmücke aus! |
| 2. Person Plural |
exornate
|
schmückt aus! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
exornato
|
| 3. Person Singular |
exornato
|
| 2. Person Plural |
exornatote
|
| 3. Person Plural |
exornanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
exornare
|
das Ausschmücken |
| Genitiv |
exornandi
|
des Ausschmückens |
| Dativ |
exornando
|
dem Ausschmücken |
| Akkusativ |
exornandum
|
das Ausschmücken |
| Ablativ |
exornando
|
durch das Ausschmücken |
| Vokativ |
exornande
|
Ausschmücken! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
exornandus
|
exornanda
|
exornandum
|
| Genitiv |
exornandi
|
exornandae
|
exornandi
|
| Dativ |
exornando
|
exornandae
|
exornando
|
| Akkusativ |
exornandum
|
exornandam
|
exornandum
|
| Ablativ |
exornando
|
exornanda
|
exornando
|
| Vokativ |
exornande
|
exornanda
|
exornandum
|
Plural
| Nominativ |
exornandi
|
exornandae
|
exornanda
|
| Genitiv |
exornandorum
|
exornandarum
|
exornandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
exornandos
|
exornandas
|
exornanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
exornandi
|
exornandae
|
exornanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
exornans
|
exornans
|
exornans
|
| Genitiv |
exornantis
|
exornantis
|
exornantis
|
| Dativ |
exornanti
|
exornanti
|
exornanti
|
| Akkusativ |
exornantem
|
exornantem
|
exornans
|
| Ablativ |
exornanti exornante
|
exornanti exornante
|
exornanti exornante
|
| Vokativ |
exornans
|
exornans
|
exornans
|
Plural
| Nominativ |
exornantes
|
exornantes
|
exornantia
|
| Genitiv |
exornantium exornantum
|
exornantium exornantum
|
exornantium exornantum
|
| Dativ |
exornantibus
|
exornantibus
|
exornantibus
|
| Akkusativ |
exornantes
|
exornantes
|
exornantia
|
| Ablativ |
exornantibus
|
exornantibus
|
exornantibus
|
| Vokativ |
exornantes
|
exornantes
|
exornantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
exornatus
|
exornata
|
exornatum
|
| Genitiv |
exornati
|
exornatae
|
exornati
|
| Dativ |
exornato
|
exornatae
|
exornato
|
| Akkusativ |
exornatum
|
exornatam
|
exornatum
|
| Ablativ |
exornato
|
exornata
|
exornato
|
| Vokativ |
exornate
|
exornata
|
exornatum
|
Plural
| Nominativ |
exornati
|
exornatae
|
exornata
|
| Genitiv |
exornatorum
|
exornatarum
|
exornatorum
|
| Dativ |
exornatis
|
exornatis
|
exornatis
|
| Akkusativ |
exornatos
|
exornatas
|
exornata
|
| Ablativ |
exornatis
|
exornatis
|
exornatis
|
| Vokativ |
exornati
|
exornatae
|
exornata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
exornaturus
|
exornatura
|
exornaturum
|
| Genitiv |
exornaturi
|
exornaturae
|
exornaturi
|
| Dativ |
exornaturo
|
exornaturae
|
exornaturo
|
| Akkusativ |
exornaturum
|
exornaturam
|
exornaturum
|
| Ablativ |
exornaturo
|
exornatura
|
exornaturo
|
| Vokativ |
exornature
|
exornatura
|
exornaturum
|
Plural
| Nominativ |
exornaturi
|
exornaturae
|
exornatura
|
| Genitiv |
exornaturorum
|
exornaturarum
|
exornaturorum
|
| Dativ |
exornaturis
|
exornaturis
|
exornaturis
|
| Akkusativ |
exornaturos
|
exornaturas
|
exornatura
|
| Ablativ |
exornaturis
|
exornaturis
|
exornaturis
|
| Vokativ |
exornaturi
|
exornaturae
|
exornatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
exornatum
|
exornatu
|