Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explico
  | 
    ich erkläre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicas
  | 
    du erklärst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicat
  | 
    er/sie/es erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamus
  | 
    wir erklären | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatis
  | 
    ihr erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicant
  | 
    sie erklären | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicor
  | 
    ich werde erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaris explicare
  | 
    du wirst erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatur
  | 
    er/sie/es wird erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamur
  | 
    wir werden erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicamini
  | 
    ihr werdet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicantur
  | 
    sie werden erklärt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicem
  | 
    ich erkläre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explices
  | 
    du erklärest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicet
  | 
    er/sie/es erkläre | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemus
  | 
    wir erklären | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicetis
  | 
    ihr erkläret | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicent
  | 
    sie erklären | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicer
  | 
    ich werde erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    expliceris explicere
  | 
    du werdest erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicetur
  | 
    er/sie/es werde erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemur
  | 
    wir werden erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicemini
  | 
    ihr werdet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicentur
  | 
    sie werden erklärt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabam
  | 
    ich erklärte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabas
  | 
    du erklärtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabat
  | 
    er/sie/es erklärte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamus
  | 
    wir erklärten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabatis
  | 
    ihr erklärtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabant
  | 
    sie erklärten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabar
  | 
    ich wurde erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabaris explicabare
  | 
    du wurdest erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabatur
  | 
    er/sie/es wurde erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamur
  | 
    wir wurden erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabamini
  | 
    ihr wurdet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabantur
  | 
    sie wurden erklärt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarem
  | 
    ich erklärte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicares
  | 
    du erklärtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaret
  | 
    er/sie/es erklärte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremus
  | 
    wir erklärten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaretis
  | 
    ihr erklärtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarent
  | 
    sie erklärten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarer
  | 
    ich würde erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicareris explicarere
  | 
    du würdest erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaretur
  | 
    er/sie/es würde erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremur
  | 
    wir würden erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaremini
  | 
    ihr würdet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarentur
  | 
    sie würden erklärt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabo
  | 
    ich werde erklären | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabis
  | 
    du wirst erklären | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabit
  | 
    er/sie/es wird erklären | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimus
  | 
    wir werden erklären | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabitis
  | 
    ihr werdet erklären | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabunt
  | 
    sie werden erklären | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabor
  | 
    ich werde erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaberis explicabere
  | 
    du wirst erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabitur
  | 
    er/sie/es wird erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimur
  | 
    wir werden erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabimini
  | 
    ihr werdet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabuntur
  | 
    sie werden erklärt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavi
  | 
    ich habe erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisti
  | 
    du hast erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavit
  | 
    er/sie/es hat erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavimus
  | 
    wir haben erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavistis
  | 
    ihr habt erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverunt explicavere
  | 
    sie haben erklärt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sum
  | 
    ich bin erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus es
  | 
    du bist erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus est
  | 
    er/sie/es ist erklärt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati sumus
  | 
    wir sind erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati estis
  | 
    ihr seid erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sunt
  | 
    sie sind erklärt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaverim
  | 
    ich habe erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du habest erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es habe erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir haben erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr habet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie haben erklärt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sim
  | 
    ich sei erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus sis
  | 
    du seiest erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus sit
  | 
    er/sie/es sei erklärt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati simus
  | 
    wir seien erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati sitis
  | 
    ihr seiet erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sint
  | 
    sie seien erklärt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaveram
  | 
    ich hatte erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveras
  | 
    du hattest erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverat
  | 
    er/sie/es hatte erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaveramus
  | 
    wir hatten erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveratis
  | 
    ihr hattet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverant
  | 
    sie hatten erklärt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus eram
  | 
    ich war erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eras
  | 
    du warst erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erat
  | 
    er/sie/es war erklärt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati eramus
  | 
    wir waren erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eratis
  | 
    ihr warst erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erant
  | 
    sie waren erklärt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavissem
  | 
    ich hätte erklärt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisses
  | 
    du hättest erklärt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavisset
  | 
    er/sie/es hätte erklärt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavissemus
  | 
    wir hätten erklärt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavissetis
  | 
    ihr hättet erklärt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicavissent
  | 
    sie hätten erklärt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus essem
  | 
    ich wäre erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus esses
  | 
    du wärest erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus esset
  | 
    er/sie/es wäre erklärt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati essemus
  | 
    wir wären erklärt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati essetis
  | 
    ihr wäret erklärt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati essent
  | 
    sie wären erklärt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavero
  | 
    ich werde erklärt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du wirst erklärt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es wird erklärt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir werden erklärt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr werdet erklärt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie werden erklärt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus ero
  | 
    ich werde erklärt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eris
  | 
    du werdest erklärt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erit
  | 
    er/sie/es werde erklärt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati erimus
  | 
    wir werden erklärt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eritis
  | 
    ihr werdet erklärt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erunt
  | 
    sie werden erklärt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicare
  | 
    erklären | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicavisse
  | 
    erklärt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicaturum esse
  | 
    erklären werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicari explicarier
  | 
    erklärt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicatum esse
  | 
    erklärt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicatum iri
  | 
    künftig erklärt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explica
  | 
    erkläre! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicate
  | 
    erklärt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    explicanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    explicare
  | 
    das Erklären | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    des Erklärens | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    dem Erklären | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    das Erklären | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    durch das Erklären | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    Erklären! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicandus
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    explicandae
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    explicandam
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    explicanda
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandorum
  | 
    explicandarum
  | 
    explicandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandos
  | 
    explicandas
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantem
  | 
    explicantem
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicatus
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicato
  | 
    explicatae
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatum
  | 
    explicatam
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicato
  | 
    explicata
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicate
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicatorum
  | 
    explicatarum
  | 
    explicatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatos
  | 
    explicatas
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicaturus
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturo
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturum
  | 
    explicaturam
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturo
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicature
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturorum
  | 
    explicaturarum
  | 
    explicaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturos
  | 
    explicaturas
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    explicatum
  | 
    explicatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explico
  | 
    ich lege aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicas
  | 
    du legst aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicat
  | 
    er/sie/es legt aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamus
  | 
    wir legen aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatis
  | 
    ihr legt aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicant
  | 
    sie legen aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicor
  | 
    ich werde ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaris explicare
  | 
    du wirst ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatur
  | 
    er/sie/es wird ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamur
  | 
    wir werden ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicamini
  | 
    ihr werdet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicantur
  | 
    sie werden ausgelegt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicem
  | 
    ich lege aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explices
  | 
    du legest aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicet
  | 
    er/sie/es lege aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemus
  | 
    wir legen aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicetis
  | 
    ihr leget aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicent
  | 
    sie legen aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicer
  | 
    ich werde ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    expliceris explicere
  | 
    du werdest ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicetur
  | 
    er/sie/es werde ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemur
  | 
    wir werden ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicemini
  | 
    ihr werdet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicentur
  | 
    sie werden ausgelegt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabam
  | 
    ich legte aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabas
  | 
    du legtest aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabat
  | 
    er/sie/es legte aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamus
  | 
    wir legten aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabatis
  | 
    ihr legtet aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabant
  | 
    sie legten aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabar
  | 
    ich wurde ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabaris explicabare
  | 
    du wurdest ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabatur
  | 
    er/sie/es wurde ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamur
  | 
    wir wurden ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabamini
  | 
    ihr wurdet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabantur
  | 
    sie wurden ausgelegt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarem
  | 
    ich legte aus | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicares
  | 
    du legtest aus | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaret
  | 
    er/sie/es legte aus | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremus
  | 
    wir legten aus | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaretis
  | 
    ihr legtet aus | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarent
  | 
    sie legten aus | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarer
  | 
    ich würde ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicareris explicarere
  | 
    du würdest ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaretur
  | 
    er/sie/es würde ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremur
  | 
    wir würden ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaremini
  | 
    ihr würdet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarentur
  | 
    sie würden ausgelegt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabo
  | 
    ich werde auslegen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabis
  | 
    du wirst auslegen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabit
  | 
    er/sie/es wird auslegen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimus
  | 
    wir werden auslegen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabitis
  | 
    ihr werdet auslegen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabunt
  | 
    sie werden auslegen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabor
  | 
    ich werde ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaberis explicabere
  | 
    du wirst ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabitur
  | 
    er/sie/es wird ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimur
  | 
    wir werden ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabimini
  | 
    ihr werdet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabuntur
  | 
    sie werden ausgelegt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavi
  | 
    ich habe ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisti
  | 
    du hast ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavit
  | 
    er/sie/es hat ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavimus
  | 
    wir haben ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavistis
  | 
    ihr habt ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverunt explicavere
  | 
    sie haben ausgelegt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sum
  | 
    ich bin ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus es
  | 
    du bist ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus est
  | 
    er/sie/es ist ausgelegt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati sumus
  | 
    wir sind ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati estis
  | 
    ihr seid ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sunt
  | 
    sie sind ausgelegt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaverim
  | 
    ich habe ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du habest ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es habe ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir haben ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr habet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie haben ausgelegt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sim
  | 
    ich sei ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus sis
  | 
    du seiest ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus sit
  | 
    er/sie/es sei ausgelegt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati simus
  | 
    wir seien ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati sitis
  | 
    ihr seiet ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sint
  | 
    sie seien ausgelegt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaveram
  | 
    ich hatte ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveras
  | 
    du hattest ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverat
  | 
    er/sie/es hatte ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaveramus
  | 
    wir hatten ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveratis
  | 
    ihr hattet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverant
  | 
    sie hatten ausgelegt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus eram
  | 
    ich war ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eras
  | 
    du warst ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erat
  | 
    er/sie/es war ausgelegt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati eramus
  | 
    wir waren ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eratis
  | 
    ihr warst ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erant
  | 
    sie waren ausgelegt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavissem
  | 
    ich hätte ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisses
  | 
    du hättest ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavisset
  | 
    er/sie/es hätte ausgelegt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavissemus
  | 
    wir hätten ausgelegt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavissetis
  | 
    ihr hättet ausgelegt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicavissent
  | 
    sie hätten ausgelegt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus essem
  | 
    ich wäre ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus esses
  | 
    du wärest ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus esset
  | 
    er/sie/es wäre ausgelegt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati essemus
  | 
    wir wären ausgelegt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati essetis
  | 
    ihr wäret ausgelegt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati essent
  | 
    sie wären ausgelegt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavero
  | 
    ich werde ausgelegt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du wirst ausgelegt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es wird ausgelegt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir werden ausgelegt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr werdet ausgelegt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie werden ausgelegt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus ero
  | 
    ich werde ausgelegt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eris
  | 
    du werdest ausgelegt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erit
  | 
    er/sie/es werde ausgelegt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati erimus
  | 
    wir werden ausgelegt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eritis
  | 
    ihr werdet ausgelegt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erunt
  | 
    sie werden ausgelegt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicare
  | 
    auslegen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicavisse
  | 
    ausgelegt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicaturum esse
  | 
    auslegen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicari explicarier
  | 
    ausgelegt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicatum esse
  | 
    ausgelegt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicatum iri
  | 
    künftig ausgelegt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explica
  | 
    lege aus! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicate
  | 
    legt aus! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    explicanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    explicare
  | 
    das Auslegen | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    des Auslegens | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    dem Auslegen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    das Auslegen | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    durch das Auslegen | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    Auslegen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicandus
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    explicandae
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    explicandam
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    explicanda
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandorum
  | 
    explicandarum
  | 
    explicandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandos
  | 
    explicandas
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantem
  | 
    explicantem
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicatus
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicato
  | 
    explicatae
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatum
  | 
    explicatam
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicato
  | 
    explicata
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicate
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicatorum
  | 
    explicatarum
  | 
    explicatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatos
  | 
    explicatas
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicaturus
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturo
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturum
  | 
    explicaturam
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturo
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicature
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturorum
  | 
    explicaturarum
  | 
    explicaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturos
  | 
    explicaturas
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    explicatum
  | 
    explicatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explico
  | 
    ich deute | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicas
  | 
    du deutest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicat
  | 
    er/sie/es deutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamus
  | 
    wir deuten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatis
  | 
    ihr deutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicant
  | 
    sie deuten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicor
  | 
    ich werde gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaris explicare
  | 
    du wirst gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatur
  | 
    er/sie/es wird gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamur
  | 
    wir werden gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicamini
  | 
    ihr werdet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicantur
  | 
    sie werden gedeutet | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicem
  | 
    ich deute | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explices
  | 
    du deutest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicet
  | 
    er/sie/es deute | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemus
  | 
    wir deuten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicetis
  | 
    ihr deutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicent
  | 
    sie deuten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicer
  | 
    ich werde gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    expliceris explicere
  | 
    du werdest gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicetur
  | 
    er/sie/es werde gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemur
  | 
    wir werden gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicemini
  | 
    ihr werdet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicentur
  | 
    sie werden gedeutet | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabam
  | 
    ich deutete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabas
  | 
    du deutetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabat
  | 
    er/sie/es deutete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamus
  | 
    wir deuteten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabatis
  | 
    ihr deutetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabant
  | 
    sie deuteten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabar
  | 
    ich wurde gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabaris explicabare
  | 
    du wurdest gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabatur
  | 
    er/sie/es wurde gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamur
  | 
    wir wurden gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabamini
  | 
    ihr wurdet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabantur
  | 
    sie wurden gedeutet | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarem
  | 
    ich deutete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicares
  | 
    du deutetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaret
  | 
    er/sie/es deutete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremus
  | 
    wir deuteten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaretis
  | 
    ihr deutetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarent
  | 
    sie deuteten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarer
  | 
    ich würde gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicareris explicarere
  | 
    du würdest gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaretur
  | 
    er/sie/es würde gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremur
  | 
    wir würden gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaremini
  | 
    ihr würdet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarentur
  | 
    sie würden gedeutet | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabo
  | 
    ich werde deuten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabis
  | 
    du wirst deuten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabit
  | 
    er/sie/es wird deuten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimus
  | 
    wir werden deuten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabitis
  | 
    ihr werdet deuten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabunt
  | 
    sie werden deuten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabor
  | 
    ich werde gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaberis explicabere
  | 
    du wirst gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabitur
  | 
    er/sie/es wird gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimur
  | 
    wir werden gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabimini
  | 
    ihr werdet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabuntur
  | 
    sie werden gedeutet | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavi
  | 
    ich habe gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisti
  | 
    du hast gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavit
  | 
    er/sie/es hat gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavimus
  | 
    wir haben gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavistis
  | 
    ihr habt gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverunt explicavere
  | 
    sie haben gedeutet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sum
  | 
    ich bin gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus es
  | 
    du bist gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus est
  | 
    er/sie/es ist gedeutet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati sumus
  | 
    wir sind gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati estis
  | 
    ihr seid gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sunt
  | 
    sie sind gedeutet worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaverim
  | 
    ich habe gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du habest gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es habe gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir haben gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr habet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie haben gedeutet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sim
  | 
    ich sei gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus sis
  | 
    du seiest gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus sit
  | 
    er/sie/es sei gedeutet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati simus
  | 
    wir seien gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati sitis
  | 
    ihr seiet gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sint
  | 
    sie seien gedeutet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaveram
  | 
    ich hatte gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveras
  | 
    du hattest gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverat
  | 
    er/sie/es hatte gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaveramus
  | 
    wir hatten gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveratis
  | 
    ihr hattet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverant
  | 
    sie hatten gedeutet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus eram
  | 
    ich war gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eras
  | 
    du warst gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erat
  | 
    er/sie/es war gedeutet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati eramus
  | 
    wir waren gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eratis
  | 
    ihr warst gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erant
  | 
    sie waren gedeutet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavissem
  | 
    ich hätte gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisses
  | 
    du hättest gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavisset
  | 
    er/sie/es hätte gedeutet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavissemus
  | 
    wir hätten gedeutet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavissetis
  | 
    ihr hättet gedeutet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicavissent
  | 
    sie hätten gedeutet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus essem
  | 
    ich wäre gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus esses
  | 
    du wärest gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus esset
  | 
    er/sie/es wäre gedeutet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati essemus
  | 
    wir wären gedeutet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati essetis
  | 
    ihr wäret gedeutet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati essent
  | 
    sie wären gedeutet worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavero
  | 
    ich werde gedeutet haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du wirst gedeutet haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es wird gedeutet haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir werden gedeutet haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr werdet gedeutet haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie werden gedeutet haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus ero
  | 
    ich werde gedeutet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eris
  | 
    du werdest gedeutet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erit
  | 
    er/sie/es werde gedeutet worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati erimus
  | 
    wir werden gedeutet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eritis
  | 
    ihr werdet gedeutet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erunt
  | 
    sie werden gedeutet worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicare
  | 
    deuten | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicavisse
  | 
    gedeutet haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicaturum esse
  | 
    deuten werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicari explicarier
  | 
    gedeutet werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicatum esse
  | 
    gedeutet worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicatum iri
  | 
    künftig gedeutet werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explica
  | 
    deute! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicate
  | 
    deutet! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    explicanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    explicare
  | 
    das Deuten | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    des Deutens | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    dem Deuten | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    das Deuten | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    durch das Deuten | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    Deuten! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicandus
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    explicandae
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    explicandam
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    explicanda
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandorum
  | 
    explicandarum
  | 
    explicandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandos
  | 
    explicandas
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantem
  | 
    explicantem
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicatus
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicato
  | 
    explicatae
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatum
  | 
    explicatam
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicato
  | 
    explicata
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicate
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicatorum
  | 
    explicatarum
  | 
    explicatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatos
  | 
    explicatas
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicaturus
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturo
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturum
  | 
    explicaturam
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturo
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicature
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturorum
  | 
    explicaturarum
  | 
    explicaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturos
  | 
    explicaturas
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    explicatum
  | 
    explicatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explico
  | 
    ich entfalte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicas
  | 
    du entfaltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicat
  | 
    er/sie/es entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamus
  | 
    wir entfalten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatis
  | 
    ihr entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicant
  | 
    sie entfalten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicor
  | 
    ich werde entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaris explicare
  | 
    du wirst entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatur
  | 
    er/sie/es wird entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamur
  | 
    wir werden entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicamini
  | 
    ihr werdet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicantur
  | 
    sie werden entfaltet | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicem
  | 
    ich entfalte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explices
  | 
    du entfaltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicet
  | 
    er/sie/es entfalte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemus
  | 
    wir entfalten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicetis
  | 
    ihr entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicent
  | 
    sie entfalten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicer
  | 
    ich werde entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    expliceris explicere
  | 
    du werdest entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicetur
  | 
    er/sie/es werde entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemur
  | 
    wir werden entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicemini
  | 
    ihr werdet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicentur
  | 
    sie werden entfaltet | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabam
  | 
    ich entfaltete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabas
  | 
    du entfaltetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabat
  | 
    er/sie/es entfaltete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamus
  | 
    wir entfalteten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabatis
  | 
    ihr entfaltetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabant
  | 
    sie entfalteten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabar
  | 
    ich wurde entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabaris explicabare
  | 
    du wurdest entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabatur
  | 
    er/sie/es wurde entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamur
  | 
    wir wurden entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabamini
  | 
    ihr wurdet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabantur
  | 
    sie wurden entfaltet | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarem
  | 
    ich entfaltete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicares
  | 
    du entfaltetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaret
  | 
    er/sie/es entfaltete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremus
  | 
    wir entfalteten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaretis
  | 
    ihr entfaltetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarent
  | 
    sie entfalteten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarer
  | 
    ich würde entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicareris explicarere
  | 
    du würdest entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaretur
  | 
    er/sie/es würde entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremur
  | 
    wir würden entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaremini
  | 
    ihr würdet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarentur
  | 
    sie würden entfaltet | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabo
  | 
    ich werde entfalten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabis
  | 
    du wirst entfalten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabit
  | 
    er/sie/es wird entfalten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimus
  | 
    wir werden entfalten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabitis
  | 
    ihr werdet entfalten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabunt
  | 
    sie werden entfalten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabor
  | 
    ich werde entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaberis explicabere
  | 
    du wirst entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabitur
  | 
    er/sie/es wird entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimur
  | 
    wir werden entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabimini
  | 
    ihr werdet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabuntur
  | 
    sie werden entfaltet | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavi
  | 
    ich habe entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisti
  | 
    du hast entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavit
  | 
    er/sie/es hat entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavimus
  | 
    wir haben entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavistis
  | 
    ihr habt entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverunt explicavere
  | 
    sie haben entfaltet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sum
  | 
    ich bin entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus es
  | 
    du bist entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus est
  | 
    er/sie/es ist entfaltet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati sumus
  | 
    wir sind entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati estis
  | 
    ihr seid entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sunt
  | 
    sie sind entfaltet worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaverim
  | 
    ich habe entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du habest entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es habe entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir haben entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr habet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie haben entfaltet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sim
  | 
    ich sei entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus sis
  | 
    du seiest entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus sit
  | 
    er/sie/es sei entfaltet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati simus
  | 
    wir seien entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati sitis
  | 
    ihr seiet entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sint
  | 
    sie seien entfaltet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaveram
  | 
    ich hatte entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveras
  | 
    du hattest entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverat
  | 
    er/sie/es hatte entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaveramus
  | 
    wir hatten entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveratis
  | 
    ihr hattet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverant
  | 
    sie hatten entfaltet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus eram
  | 
    ich war entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eras
  | 
    du warst entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erat
  | 
    er/sie/es war entfaltet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati eramus
  | 
    wir waren entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eratis
  | 
    ihr warst entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erant
  | 
    sie waren entfaltet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavissem
  | 
    ich hätte entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisses
  | 
    du hättest entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavisset
  | 
    er/sie/es hätte entfaltet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavissemus
  | 
    wir hätten entfaltet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavissetis
  | 
    ihr hättet entfaltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicavissent
  | 
    sie hätten entfaltet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus essem
  | 
    ich wäre entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus esses
  | 
    du wärest entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus esset
  | 
    er/sie/es wäre entfaltet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati essemus
  | 
    wir wären entfaltet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati essetis
  | 
    ihr wäret entfaltet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati essent
  | 
    sie wären entfaltet worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavero
  | 
    ich werde entfaltet haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du wirst entfaltet haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es wird entfaltet haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir werden entfaltet haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr werdet entfaltet haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie werden entfaltet haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus ero
  | 
    ich werde entfaltet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eris
  | 
    du werdest entfaltet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erit
  | 
    er/sie/es werde entfaltet worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati erimus
  | 
    wir werden entfaltet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eritis
  | 
    ihr werdet entfaltet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erunt
  | 
    sie werden entfaltet worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicare
  | 
    entfalten | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicavisse
  | 
    entfaltet haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicaturum esse
  | 
    entfalten werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicari explicarier
  | 
    entfaltet werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicatum esse
  | 
    entfaltet worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicatum iri
  | 
    künftig entfaltet werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explica
  | 
    entfalte! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicate
  | 
    entfaltet! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    explicanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    explicare
  | 
    das Entfalten | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    des Entfaltens | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    dem Entfalten | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    das Entfalten | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    durch das Entfalten | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    Entfalten! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicandus
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    explicandae
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    explicandam
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    explicanda
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandorum
  | 
    explicandarum
  | 
    explicandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandos
  | 
    explicandas
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantem
  | 
    explicantem
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicatus
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicato
  | 
    explicatae
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatum
  | 
    explicatam
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicato
  | 
    explicata
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicate
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicatorum
  | 
    explicatarum
  | 
    explicatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatos
  | 
    explicatas
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicaturus
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturo
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturum
  | 
    explicaturam
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturo
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicature
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturorum
  | 
    explicaturarum
  | 
    explicaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturos
  | 
    explicaturas
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    explicatum
  | 
    explicatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explico
  | 
    ich entwirre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicas
  | 
    du entwirrst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicat
  | 
    er/sie/es entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamus
  | 
    wir entwirren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatis
  | 
    ihr entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicant
  | 
    sie entwirren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicor
  | 
    ich werde entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaris explicare
  | 
    du wirst entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatur
  | 
    er/sie/es wird entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamur
  | 
    wir werden entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicamini
  | 
    ihr werdet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicantur
  | 
    sie werden entwirrt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicem
  | 
    ich entwirre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explices
  | 
    du entwirrest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicet
  | 
    er/sie/es entwirre | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemus
  | 
    wir entwirren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicetis
  | 
    ihr entwirret | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicent
  | 
    sie entwirren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicer
  | 
    ich werde entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    expliceris explicere
  | 
    du werdest entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicetur
  | 
    er/sie/es werde entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemur
  | 
    wir werden entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicemini
  | 
    ihr werdet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicentur
  | 
    sie werden entwirrt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabam
  | 
    ich entwirrte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabas
  | 
    du entwirrtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabat
  | 
    er/sie/es entwirrte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamus
  | 
    wir entwirrten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabatis
  | 
    ihr entwirrtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabant
  | 
    sie entwirrten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabar
  | 
    ich wurde entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabaris explicabare
  | 
    du wurdest entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabatur
  | 
    er/sie/es wurde entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamur
  | 
    wir wurden entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabamini
  | 
    ihr wurdet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabantur
  | 
    sie wurden entwirrt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarem
  | 
    ich entwirrte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicares
  | 
    du entwirrtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaret
  | 
    er/sie/es entwirrte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremus
  | 
    wir entwirrten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaretis
  | 
    ihr entwirrtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarent
  | 
    sie entwirrten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarer
  | 
    ich würde entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicareris explicarere
  | 
    du würdest entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaretur
  | 
    er/sie/es würde entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremur
  | 
    wir würden entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaremini
  | 
    ihr würdet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarentur
  | 
    sie würden entwirrt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabo
  | 
    ich werde entwirren | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabis
  | 
    du wirst entwirren | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabit
  | 
    er/sie/es wird entwirren | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimus
  | 
    wir werden entwirren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabitis
  | 
    ihr werdet entwirren | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabunt
  | 
    sie werden entwirren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabor
  | 
    ich werde entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaberis explicabere
  | 
    du wirst entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabitur
  | 
    er/sie/es wird entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimur
  | 
    wir werden entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabimini
  | 
    ihr werdet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabuntur
  | 
    sie werden entwirrt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavi
  | 
    ich habe entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisti
  | 
    du hast entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavit
  | 
    er/sie/es hat entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavimus
  | 
    wir haben entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavistis
  | 
    ihr habt entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverunt explicavere
  | 
    sie haben entwirrt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sum
  | 
    ich bin entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus es
  | 
    du bist entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus est
  | 
    er/sie/es ist entwirrt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati sumus
  | 
    wir sind entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati estis
  | 
    ihr seid entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sunt
  | 
    sie sind entwirrt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaverim
  | 
    ich habe entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du habest entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es habe entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir haben entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr habet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie haben entwirrt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sim
  | 
    ich sei entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus sis
  | 
    du seiest entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus sit
  | 
    er/sie/es sei entwirrt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati simus
  | 
    wir seien entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati sitis
  | 
    ihr seiet entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sint
  | 
    sie seien entwirrt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaveram
  | 
    ich hatte entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveras
  | 
    du hattest entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverat
  | 
    er/sie/es hatte entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaveramus
  | 
    wir hatten entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveratis
  | 
    ihr hattet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverant
  | 
    sie hatten entwirrt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus eram
  | 
    ich war entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eras
  | 
    du warst entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erat
  | 
    er/sie/es war entwirrt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati eramus
  | 
    wir waren entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eratis
  | 
    ihr warst entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erant
  | 
    sie waren entwirrt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavissem
  | 
    ich hätte entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisses
  | 
    du hättest entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavisset
  | 
    er/sie/es hätte entwirrt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavissemus
  | 
    wir hätten entwirrt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavissetis
  | 
    ihr hättet entwirrt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicavissent
  | 
    sie hätten entwirrt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus essem
  | 
    ich wäre entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus esses
  | 
    du wärest entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus esset
  | 
    er/sie/es wäre entwirrt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati essemus
  | 
    wir wären entwirrt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati essetis
  | 
    ihr wäret entwirrt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati essent
  | 
    sie wären entwirrt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavero
  | 
    ich werde entwirrt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du wirst entwirrt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es wird entwirrt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir werden entwirrt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr werdet entwirrt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie werden entwirrt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus ero
  | 
    ich werde entwirrt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eris
  | 
    du werdest entwirrt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erit
  | 
    er/sie/es werde entwirrt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati erimus
  | 
    wir werden entwirrt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eritis
  | 
    ihr werdet entwirrt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erunt
  | 
    sie werden entwirrt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicare
  | 
    entwirren | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicavisse
  | 
    entwirrt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicaturum esse
  | 
    entwirren werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicari explicarier
  | 
    entwirrt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicatum esse
  | 
    entwirrt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicatum iri
  | 
    künftig entwirrt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explica
  | 
    entwirre! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicate
  | 
    entwirrt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    explicanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    explicare
  | 
    das Entwirren | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    des Entwirrens | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    dem Entwirren | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    das Entwirren | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    durch das Entwirren | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    Entwirren! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicandus
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    explicandae
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    explicandam
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    explicanda
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandorum
  | 
    explicandarum
  | 
    explicandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandos
  | 
    explicandas
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantem
  | 
    explicantem
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicatus
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicato
  | 
    explicatae
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatum
  | 
    explicatam
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicato
  | 
    explicata
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicate
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicatorum
  | 
    explicatarum
  | 
    explicatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatos
  | 
    explicatas
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicaturus
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturo
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturum
  | 
    explicaturam
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturo
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicature
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturorum
  | 
    explicaturarum
  | 
    explicaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturos
  | 
    explicaturas
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    explicatum
  | 
    explicatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explico
  | 
    ich erörtere; erörtre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicas
  | 
    du erörterst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicat
  | 
    er/sie/es erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamus
  | 
    wir erörtern | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatis
  | 
    ihr erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicant
  | 
    sie erörtern | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicor
  | 
    ich werde erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaris explicare
  | 
    du wirst erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatur
  | 
    er/sie/es wird erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicamur
  | 
    wir werden erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicamini
  | 
    ihr werdet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicantur
  | 
    sie werden erörtert | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicem
  | 
    ich erörtere; erörtre | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explices
  | 
    du erörterest; erörtrest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicet
  | 
    er/sie/es erörtere; erörtre | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemus
  | 
    wir erörteren | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicetis
  | 
    ihr erörteret | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicent
  | 
    sie erörteren | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicer
  | 
    ich werde erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    expliceris explicere
  | 
    du werdest erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicetur
  | 
    er/sie/es werde erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicemur
  | 
    wir werden erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicemini
  | 
    ihr werdet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicentur
  | 
    sie werden erörtert | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabam
  | 
    ich erörterte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabas
  | 
    du erörtertest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabat
  | 
    er/sie/es erörterte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamus
  | 
    wir erörterten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabatis
  | 
    ihr erörtertet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabant
  | 
    sie erörterten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabar
  | 
    ich wurde erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabaris explicabare
  | 
    du wurdest erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabatur
  | 
    er/sie/es wurde erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabamur
  | 
    wir wurden erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabamini
  | 
    ihr wurdet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabantur
  | 
    sie wurden erörtert | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarem
  | 
    ich erörterte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicares
  | 
    du erörtertest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaret
  | 
    er/sie/es erörterte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremus
  | 
    wir erörterten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaretis
  | 
    ihr erörtertet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarent
  | 
    sie erörterten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicarer
  | 
    ich würde erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicareris explicarere
  | 
    du würdest erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaretur
  | 
    er/sie/es würde erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaremur
  | 
    wir würden erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaremini
  | 
    ihr würdet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicarentur
  | 
    sie würden erörtert | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabo
  | 
    ich werde erörtern | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicabis
  | 
    du wirst erörtern | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabit
  | 
    er/sie/es wird erörtern | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimus
  | 
    wir werden erörtern | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabitis
  | 
    ihr werdet erörtern | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabunt
  | 
    sie werden erörtern | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicabor
  | 
    ich werde erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaberis explicabere
  | 
    du wirst erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicabitur
  | 
    er/sie/es wird erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicabimur
  | 
    wir werden erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicabimini
  | 
    ihr werdet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicabuntur
  | 
    sie werden erörtert | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavi
  | 
    ich habe erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisti
  | 
    du hast erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavit
  | 
    er/sie/es hat erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavimus
  | 
    wir haben erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavistis
  | 
    ihr habt erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverunt explicavere
  | 
    sie haben erörtert | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sum
  | 
    ich bin erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus es
  | 
    du bist erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus est
  | 
    er/sie/es ist erörtert worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati sumus
  | 
    wir sind erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati estis
  | 
    ihr seid erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sunt
  | 
    sie sind erörtert worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaverim
  | 
    ich habe erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du habest erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es habe erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir haben erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr habet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie haben erörtert | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus sim
  | 
    ich sei erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus sis
  | 
    du seiest erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus sit
  | 
    er/sie/es sei erörtert worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati simus
  | 
    wir seien erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati sitis
  | 
    ihr seiet erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati sint
  | 
    sie seien erörtert worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicaveram
  | 
    ich hatte erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveras
  | 
    du hattest erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverat
  | 
    er/sie/es hatte erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaveramus
  | 
    wir hatten erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveratis
  | 
    ihr hattet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverant
  | 
    sie hatten erörtert | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus eram
  | 
    ich war erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eras
  | 
    du warst erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erat
  | 
    er/sie/es war erörtert worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati eramus
  | 
    wir waren erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eratis
  | 
    ihr warst erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erant
  | 
    sie waren erörtert worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavissem
  | 
    ich hätte erörtert | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicavisses
  | 
    du hättest erörtert | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicavisset
  | 
    er/sie/es hätte erörtert | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicavissemus
  | 
    wir hätten erörtert | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicavissetis
  | 
    ihr hättet erörtert | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicavissent
  | 
    sie hätten erörtert | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus essem
  | 
    ich wäre erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus esses
  | 
    du wärest erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus esset
  | 
    er/sie/es wäre erörtert worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati essemus
  | 
    wir wären erörtert worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati essetis
  | 
    ihr wäret erörtert worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati essent
  | 
    sie wären erörtert worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicavero
  | 
    ich werde erörtert haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicaveris
  | 
    du wirst erörtert haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicaverit
  | 
    er/sie/es wird erörtert haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicaverimus
  | 
    wir werden erörtert haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicaveritis
  | 
    ihr werdet erörtert haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicaverint
  | 
    sie werden erörtert haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    explicatus ero
  | 
    ich werde erörtert worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    explicatus eris
  | 
    du werdest erörtert worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    explicatus erit
  | 
    er/sie/es werde erörtert worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    explicati erimus
  | 
    wir werden erörtert worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicati eritis
  | 
    ihr werdet erörtert worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    explicati erunt
  | 
    sie werden erörtert worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicare
  | 
    erörtern | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicavisse
  | 
    erörtert haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicaturum esse
  | 
    erörtern werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    explicari explicarier
  | 
    erörtert werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    explicatum esse
  | 
    erörtert worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    explicatum iri
  | 
    künftig erörtert werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explica
  | 
    erörtere; erörtre! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    explicate
  | 
    erörtert! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    explicato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    explicatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    explicanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    explicare
  | 
    das Erörtern | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    des Erörternes | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    dem Erörtern | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    das Erörtern | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    durch das Erörtern | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    Erörtern! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicandus
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicando
  | 
    explicandae
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandum
  | 
    explicandam
  | 
    explicandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicando
  | 
    explicanda
  | 
    explicando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicande
  | 
    explicanda
  | 
    explicandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicandorum
  | 
    explicandarum
  | 
    explicandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicandos
  | 
    explicandas
  | 
    explicanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicandi
  | 
    explicandae
  | 
    explicanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
    explicantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
    explicanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantem
  | 
    explicantem
  | 
    explicans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
    explicanti explicante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
    explicans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
    explicantium explicantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
    explicantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicantes
  | 
    explicantes
  | 
    explicantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicatus
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicato
  | 
    explicatae
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatum
  | 
    explicatam
  | 
    explicatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicato
  | 
    explicata
  | 
    explicato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicate
  | 
    explicata
  | 
    explicatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicatorum
  | 
    explicatarum
  | 
    explicatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicatos
  | 
    explicatas
  | 
    explicata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
    explicatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicati
  | 
    explicatae
  | 
    explicata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    explicaturus
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturo
  | 
    explicaturae
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturum
  | 
    explicaturam
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturo
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicature
  | 
    explicatura
  | 
    explicaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    explicaturorum
  | 
    explicaturarum
  | 
    explicaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    explicaturos
  | 
    explicaturas
  | 
    explicatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
    explicaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    explicaturi
  | 
    explicaturae
  | 
    explicatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    explicatum
  | 
    explicatu
  |