Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explico
|
ich erkläre |
| 2. Person Singular |
explicas
|
du erklärst |
| 3. Person Singular |
explicat
|
er/sie/es erklärt |
| 1. Person Plural |
explicamus
|
wir erklären |
| 2. Person Plural |
explicatis
|
ihr erklärt |
| 3. Person Plural |
explicant
|
sie erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicor
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
explicaris explicare
|
du wirst erklärt |
| 3. Person Singular |
explicatur
|
er/sie/es wird erklärt |
| 1. Person Plural |
explicamur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
explicamini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicantur
|
sie werden erklärt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicem
|
ich erkläre |
| 2. Person Singular |
explices
|
du erklärest |
| 3. Person Singular |
explicet
|
er/sie/es erkläre |
| 1. Person Plural |
explicemus
|
wir erklären |
| 2. Person Plural |
explicetis
|
ihr erkläret |
| 3. Person Plural |
explicent
|
sie erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicer
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
expliceris explicere
|
du werdest erklärt |
| 3. Person Singular |
explicetur
|
er/sie/es werde erklärt |
| 1. Person Plural |
explicemur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
explicemini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicentur
|
sie werden erklärt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabam
|
ich erklärte |
| 2. Person Singular |
explicabas
|
du erklärtest |
| 3. Person Singular |
explicabat
|
er/sie/es erklärte |
| 1. Person Plural |
explicabamus
|
wir erklärten |
| 2. Person Plural |
explicabatis
|
ihr erklärtet |
| 3. Person Plural |
explicabant
|
sie erklärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabar
|
ich wurde erklärt |
| 2. Person Singular |
explicabaris explicabare
|
du wurdest erklärt |
| 3. Person Singular |
explicabatur
|
er/sie/es wurde erklärt |
| 1. Person Plural |
explicabamur
|
wir wurden erklärt |
| 2. Person Plural |
explicabamini
|
ihr wurdet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicabantur
|
sie wurden erklärt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarem
|
ich erklärte |
| 2. Person Singular |
explicares
|
du erklärtest |
| 3. Person Singular |
explicaret
|
er/sie/es erklärte |
| 1. Person Plural |
explicaremus
|
wir erklärten |
| 2. Person Plural |
explicaretis
|
ihr erklärtet |
| 3. Person Plural |
explicarent
|
sie erklärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarer
|
ich würde erklärt |
| 2. Person Singular |
explicareris explicarere
|
du würdest erklärt |
| 3. Person Singular |
explicaretur
|
er/sie/es würde erklärt |
| 1. Person Plural |
explicaremur
|
wir würden erklärt |
| 2. Person Plural |
explicaremini
|
ihr würdet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicarentur
|
sie würden erklärt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabo
|
ich werde erklären |
| 2. Person Singular |
explicabis
|
du wirst erklären |
| 3. Person Singular |
explicabit
|
er/sie/es wird erklären |
| 1. Person Plural |
explicabimus
|
wir werden erklären |
| 2. Person Plural |
explicabitis
|
ihr werdet erklären |
| 3. Person Plural |
explicabunt
|
sie werden erklären |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabor
|
ich werde erklärt |
| 2. Person Singular |
explicaberis explicabere
|
du wirst erklärt |
| 3. Person Singular |
explicabitur
|
er/sie/es wird erklärt |
| 1. Person Plural |
explicabimur
|
wir werden erklärt |
| 2. Person Plural |
explicabimini
|
ihr werdet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicabuntur
|
sie werden erklärt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavi
|
ich habe erklärt |
| 2. Person Singular |
explicavisti
|
du hast erklärt |
| 3. Person Singular |
explicavit
|
er/sie/es hat erklärt |
| 1. Person Plural |
explicavimus
|
wir haben erklärt |
| 2. Person Plural |
explicavistis
|
ihr habt erklärt |
| 3. Person Plural |
explicaverunt explicavere
|
sie haben erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sum
|
ich bin erklärt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus es
|
du bist erklärt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus est
|
er/sie/es ist erklärt worden |
| 1. Person Plural |
explicati sumus
|
wir sind erklärt worden |
| 2. Person Plural |
explicati estis
|
ihr seid erklärt worden |
| 3. Person Plural |
explicati sunt
|
sie sind erklärt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaverim
|
ich habe erklärt |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du habest erklärt |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es habe erklärt |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir haben erklärt |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr habet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie haben erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sim
|
ich sei erklärt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus sis
|
du seiest erklärt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus sit
|
er/sie/es sei erklärt worden |
| 1. Person Plural |
explicati simus
|
wir seien erklärt worden |
| 2. Person Plural |
explicati sitis
|
ihr seiet erklärt worden |
| 3. Person Plural |
explicati sint
|
sie seien erklärt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaveram
|
ich hatte erklärt |
| 2. Person Singular |
explicaveras
|
du hattest erklärt |
| 3. Person Singular |
explicaverat
|
er/sie/es hatte erklärt |
| 1. Person Plural |
explicaveramus
|
wir hatten erklärt |
| 2. Person Plural |
explicaveratis
|
ihr hattet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicaverant
|
sie hatten erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus eram
|
ich war erklärt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus eras
|
du warst erklärt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus erat
|
er/sie/es war erklärt worden |
| 1. Person Plural |
explicati eramus
|
wir waren erklärt worden |
| 2. Person Plural |
explicati eratis
|
ihr warst erklärt worden |
| 3. Person Plural |
explicati erant
|
sie waren erklärt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavissem
|
ich hätte erklärt |
| 2. Person Singular |
explicavisses
|
du hättest erklärt |
| 3. Person Singular |
explicavisset
|
er/sie/es hätte erklärt |
| 1. Person Plural |
explicavissemus
|
wir hätten erklärt |
| 2. Person Plural |
explicavissetis
|
ihr hättet erklärt |
| 3. Person Plural |
explicavissent
|
sie hätten erklärt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus essem
|
ich wäre erklärt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus esses
|
du wärest erklärt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus esset
|
er/sie/es wäre erklärt worden |
| 1. Person Plural |
explicati essemus
|
wir wären erklärt worden |
| 2. Person Plural |
explicati essetis
|
ihr wäret erklärt worden |
| 3. Person Plural |
explicati essent
|
sie wären erklärt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavero
|
ich werde erklärt haben |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du wirst erklärt haben |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es wird erklärt haben |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir werden erklärt haben |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr werdet erklärt haben |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie werden erklärt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus ero
|
ich werde erklärt worden sein |
| 2. Person Singular |
explicatus eris
|
du werdest erklärt worden sein |
| 3. Person Singular |
explicatus erit
|
er/sie/es werde erklärt worden sein |
| 1. Person Plural |
explicati erimus
|
wir werden erklärt worden sein |
| 2. Person Plural |
explicati eritis
|
ihr werdet erklärt worden sein |
| 3. Person Plural |
explicati erunt
|
sie werden erklärt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicare
|
erklären |
| Vorzeitigkeit |
explicavisse
|
erklärt haben |
| Nachzeitigkeit |
explicaturum esse
|
erklären werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicari explicarier
|
erklärt werden |
| Vorzeitigkeit |
explicatum esse
|
erklärt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
explicatum iri
|
künftig erklärt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
explica
|
erkläre! |
| 2. Person Plural |
explicate
|
erklärt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
explicato
|
| 3. Person Singular |
explicato
|
| 2. Person Plural |
explicatote
|
| 3. Person Plural |
explicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
explicare
|
das Erklären |
| Genitiv |
explicandi
|
des Erklärens |
| Dativ |
explicando
|
dem Erklären |
| Akkusativ |
explicandum
|
das Erklären |
| Ablativ |
explicando
|
durch das Erklären |
| Vokativ |
explicande
|
Erklären! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicandus
|
explicanda
|
explicandum
|
| Genitiv |
explicandi
|
explicandae
|
explicandi
|
| Dativ |
explicando
|
explicandae
|
explicando
|
| Akkusativ |
explicandum
|
explicandam
|
explicandum
|
| Ablativ |
explicando
|
explicanda
|
explicando
|
| Vokativ |
explicande
|
explicanda
|
explicandum
|
Plural
| Nominativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
| Genitiv |
explicandorum
|
explicandarum
|
explicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
explicandos
|
explicandas
|
explicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
| Genitiv |
explicantis
|
explicantis
|
explicantis
|
| Dativ |
explicanti
|
explicanti
|
explicanti
|
| Akkusativ |
explicantem
|
explicantem
|
explicans
|
| Ablativ |
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
| Vokativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
Plural
| Nominativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Genitiv |
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
| Dativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Akkusativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Ablativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Vokativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicatus
|
explicata
|
explicatum
|
| Genitiv |
explicati
|
explicatae
|
explicati
|
| Dativ |
explicato
|
explicatae
|
explicato
|
| Akkusativ |
explicatum
|
explicatam
|
explicatum
|
| Ablativ |
explicato
|
explicata
|
explicato
|
| Vokativ |
explicate
|
explicata
|
explicatum
|
Plural
| Nominativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
| Genitiv |
explicatorum
|
explicatarum
|
explicatorum
|
| Dativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Akkusativ |
explicatos
|
explicatas
|
explicata
|
| Ablativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Vokativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicaturus
|
explicatura
|
explicaturum
|
| Genitiv |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicaturi
|
| Dativ |
explicaturo
|
explicaturae
|
explicaturo
|
| Akkusativ |
explicaturum
|
explicaturam
|
explicaturum
|
| Ablativ |
explicaturo
|
explicatura
|
explicaturo
|
| Vokativ |
explicature
|
explicatura
|
explicaturum
|
Plural
| Nominativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
| Genitiv |
explicaturorum
|
explicaturarum
|
explicaturorum
|
| Dativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Akkusativ |
explicaturos
|
explicaturas
|
explicatura
|
| Ablativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Vokativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
explicatum
|
explicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explico
|
ich lege aus |
| 2. Person Singular |
explicas
|
du legst aus |
| 3. Person Singular |
explicat
|
er/sie/es legt aus |
| 1. Person Plural |
explicamus
|
wir legen aus |
| 2. Person Plural |
explicatis
|
ihr legt aus |
| 3. Person Plural |
explicant
|
sie legen aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicor
|
ich werde ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicaris explicare
|
du wirst ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicatur
|
er/sie/es wird ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicamur
|
wir werden ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicamini
|
ihr werdet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicantur
|
sie werden ausgelegt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicem
|
ich lege aus |
| 2. Person Singular |
explices
|
du legest aus |
| 3. Person Singular |
explicet
|
er/sie/es lege aus |
| 1. Person Plural |
explicemus
|
wir legen aus |
| 2. Person Plural |
explicetis
|
ihr leget aus |
| 3. Person Plural |
explicent
|
sie legen aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicer
|
ich werde ausgelegt |
| 2. Person Singular |
expliceris explicere
|
du werdest ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicetur
|
er/sie/es werde ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicemur
|
wir werden ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicemini
|
ihr werdet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicentur
|
sie werden ausgelegt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabam
|
ich legte aus |
| 2. Person Singular |
explicabas
|
du legtest aus |
| 3. Person Singular |
explicabat
|
er/sie/es legte aus |
| 1. Person Plural |
explicabamus
|
wir legten aus |
| 2. Person Plural |
explicabatis
|
ihr legtet aus |
| 3. Person Plural |
explicabant
|
sie legten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabar
|
ich wurde ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicabaris explicabare
|
du wurdest ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicabatur
|
er/sie/es wurde ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicabamur
|
wir wurden ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicabamini
|
ihr wurdet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicabantur
|
sie wurden ausgelegt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarem
|
ich legte aus |
| 2. Person Singular |
explicares
|
du legtest aus |
| 3. Person Singular |
explicaret
|
er/sie/es legte aus |
| 1. Person Plural |
explicaremus
|
wir legten aus |
| 2. Person Plural |
explicaretis
|
ihr legtet aus |
| 3. Person Plural |
explicarent
|
sie legten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarer
|
ich würde ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicareris explicarere
|
du würdest ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicaretur
|
er/sie/es würde ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicaremur
|
wir würden ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicaremini
|
ihr würdet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicarentur
|
sie würden ausgelegt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabo
|
ich werde auslegen |
| 2. Person Singular |
explicabis
|
du wirst auslegen |
| 3. Person Singular |
explicabit
|
er/sie/es wird auslegen |
| 1. Person Plural |
explicabimus
|
wir werden auslegen |
| 2. Person Plural |
explicabitis
|
ihr werdet auslegen |
| 3. Person Plural |
explicabunt
|
sie werden auslegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabor
|
ich werde ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicaberis explicabere
|
du wirst ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicabitur
|
er/sie/es wird ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicabimur
|
wir werden ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicabimini
|
ihr werdet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicabuntur
|
sie werden ausgelegt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavi
|
ich habe ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicavisti
|
du hast ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicavit
|
er/sie/es hat ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicavimus
|
wir haben ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicavistis
|
ihr habt ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicaverunt explicavere
|
sie haben ausgelegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sum
|
ich bin ausgelegt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus es
|
du bist ausgelegt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus est
|
er/sie/es ist ausgelegt worden |
| 1. Person Plural |
explicati sumus
|
wir sind ausgelegt worden |
| 2. Person Plural |
explicati estis
|
ihr seid ausgelegt worden |
| 3. Person Plural |
explicati sunt
|
sie sind ausgelegt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaverim
|
ich habe ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du habest ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es habe ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir haben ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr habet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie haben ausgelegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sim
|
ich sei ausgelegt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus sis
|
du seiest ausgelegt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus sit
|
er/sie/es sei ausgelegt worden |
| 1. Person Plural |
explicati simus
|
wir seien ausgelegt worden |
| 2. Person Plural |
explicati sitis
|
ihr seiet ausgelegt worden |
| 3. Person Plural |
explicati sint
|
sie seien ausgelegt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaveram
|
ich hatte ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicaveras
|
du hattest ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicaverat
|
er/sie/es hatte ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicaveramus
|
wir hatten ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicaveratis
|
ihr hattet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicaverant
|
sie hatten ausgelegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus eram
|
ich war ausgelegt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus eras
|
du warst ausgelegt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus erat
|
er/sie/es war ausgelegt worden |
| 1. Person Plural |
explicati eramus
|
wir waren ausgelegt worden |
| 2. Person Plural |
explicati eratis
|
ihr warst ausgelegt worden |
| 3. Person Plural |
explicati erant
|
sie waren ausgelegt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavissem
|
ich hätte ausgelegt |
| 2. Person Singular |
explicavisses
|
du hättest ausgelegt |
| 3. Person Singular |
explicavisset
|
er/sie/es hätte ausgelegt |
| 1. Person Plural |
explicavissemus
|
wir hätten ausgelegt |
| 2. Person Plural |
explicavissetis
|
ihr hättet ausgelegt |
| 3. Person Plural |
explicavissent
|
sie hätten ausgelegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus essem
|
ich wäre ausgelegt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus esses
|
du wärest ausgelegt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus esset
|
er/sie/es wäre ausgelegt worden |
| 1. Person Plural |
explicati essemus
|
wir wären ausgelegt worden |
| 2. Person Plural |
explicati essetis
|
ihr wäret ausgelegt worden |
| 3. Person Plural |
explicati essent
|
sie wären ausgelegt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavero
|
ich werde ausgelegt haben |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du wirst ausgelegt haben |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es wird ausgelegt haben |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir werden ausgelegt haben |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr werdet ausgelegt haben |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie werden ausgelegt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus ero
|
ich werde ausgelegt worden sein |
| 2. Person Singular |
explicatus eris
|
du werdest ausgelegt worden sein |
| 3. Person Singular |
explicatus erit
|
er/sie/es werde ausgelegt worden sein |
| 1. Person Plural |
explicati erimus
|
wir werden ausgelegt worden sein |
| 2. Person Plural |
explicati eritis
|
ihr werdet ausgelegt worden sein |
| 3. Person Plural |
explicati erunt
|
sie werden ausgelegt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicare
|
auslegen |
| Vorzeitigkeit |
explicavisse
|
ausgelegt haben |
| Nachzeitigkeit |
explicaturum esse
|
auslegen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicari explicarier
|
ausgelegt werden |
| Vorzeitigkeit |
explicatum esse
|
ausgelegt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
explicatum iri
|
künftig ausgelegt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
explica
|
lege aus! |
| 2. Person Plural |
explicate
|
legt aus! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
explicato
|
| 3. Person Singular |
explicato
|
| 2. Person Plural |
explicatote
|
| 3. Person Plural |
explicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
explicare
|
das Auslegen |
| Genitiv |
explicandi
|
des Auslegens |
| Dativ |
explicando
|
dem Auslegen |
| Akkusativ |
explicandum
|
das Auslegen |
| Ablativ |
explicando
|
durch das Auslegen |
| Vokativ |
explicande
|
Auslegen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicandus
|
explicanda
|
explicandum
|
| Genitiv |
explicandi
|
explicandae
|
explicandi
|
| Dativ |
explicando
|
explicandae
|
explicando
|
| Akkusativ |
explicandum
|
explicandam
|
explicandum
|
| Ablativ |
explicando
|
explicanda
|
explicando
|
| Vokativ |
explicande
|
explicanda
|
explicandum
|
Plural
| Nominativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
| Genitiv |
explicandorum
|
explicandarum
|
explicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
explicandos
|
explicandas
|
explicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
| Genitiv |
explicantis
|
explicantis
|
explicantis
|
| Dativ |
explicanti
|
explicanti
|
explicanti
|
| Akkusativ |
explicantem
|
explicantem
|
explicans
|
| Ablativ |
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
| Vokativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
Plural
| Nominativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Genitiv |
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
| Dativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Akkusativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Ablativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Vokativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicatus
|
explicata
|
explicatum
|
| Genitiv |
explicati
|
explicatae
|
explicati
|
| Dativ |
explicato
|
explicatae
|
explicato
|
| Akkusativ |
explicatum
|
explicatam
|
explicatum
|
| Ablativ |
explicato
|
explicata
|
explicato
|
| Vokativ |
explicate
|
explicata
|
explicatum
|
Plural
| Nominativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
| Genitiv |
explicatorum
|
explicatarum
|
explicatorum
|
| Dativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Akkusativ |
explicatos
|
explicatas
|
explicata
|
| Ablativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Vokativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicaturus
|
explicatura
|
explicaturum
|
| Genitiv |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicaturi
|
| Dativ |
explicaturo
|
explicaturae
|
explicaturo
|
| Akkusativ |
explicaturum
|
explicaturam
|
explicaturum
|
| Ablativ |
explicaturo
|
explicatura
|
explicaturo
|
| Vokativ |
explicature
|
explicatura
|
explicaturum
|
Plural
| Nominativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
| Genitiv |
explicaturorum
|
explicaturarum
|
explicaturorum
|
| Dativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Akkusativ |
explicaturos
|
explicaturas
|
explicatura
|
| Ablativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Vokativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
explicatum
|
explicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explico
|
ich deute |
| 2. Person Singular |
explicas
|
du deutest |
| 3. Person Singular |
explicat
|
er/sie/es deutet |
| 1. Person Plural |
explicamus
|
wir deuten |
| 2. Person Plural |
explicatis
|
ihr deutet |
| 3. Person Plural |
explicant
|
sie deuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicor
|
ich werde gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicaris explicare
|
du wirst gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicatur
|
er/sie/es wird gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicamur
|
wir werden gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicamini
|
ihr werdet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicantur
|
sie werden gedeutet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicem
|
ich deute |
| 2. Person Singular |
explices
|
du deutest |
| 3. Person Singular |
explicet
|
er/sie/es deute |
| 1. Person Plural |
explicemus
|
wir deuten |
| 2. Person Plural |
explicetis
|
ihr deutet |
| 3. Person Plural |
explicent
|
sie deuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicer
|
ich werde gedeutet |
| 2. Person Singular |
expliceris explicere
|
du werdest gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicetur
|
er/sie/es werde gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicemur
|
wir werden gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicemini
|
ihr werdet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicentur
|
sie werden gedeutet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabam
|
ich deutete |
| 2. Person Singular |
explicabas
|
du deutetest |
| 3. Person Singular |
explicabat
|
er/sie/es deutete |
| 1. Person Plural |
explicabamus
|
wir deuteten |
| 2. Person Plural |
explicabatis
|
ihr deutetet |
| 3. Person Plural |
explicabant
|
sie deuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabar
|
ich wurde gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicabaris explicabare
|
du wurdest gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicabatur
|
er/sie/es wurde gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicabamur
|
wir wurden gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicabamini
|
ihr wurdet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicabantur
|
sie wurden gedeutet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarem
|
ich deutete |
| 2. Person Singular |
explicares
|
du deutetest |
| 3. Person Singular |
explicaret
|
er/sie/es deutete |
| 1. Person Plural |
explicaremus
|
wir deuteten |
| 2. Person Plural |
explicaretis
|
ihr deutetet |
| 3. Person Plural |
explicarent
|
sie deuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarer
|
ich würde gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicareris explicarere
|
du würdest gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicaretur
|
er/sie/es würde gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicaremur
|
wir würden gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicaremini
|
ihr würdet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicarentur
|
sie würden gedeutet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabo
|
ich werde deuten |
| 2. Person Singular |
explicabis
|
du wirst deuten |
| 3. Person Singular |
explicabit
|
er/sie/es wird deuten |
| 1. Person Plural |
explicabimus
|
wir werden deuten |
| 2. Person Plural |
explicabitis
|
ihr werdet deuten |
| 3. Person Plural |
explicabunt
|
sie werden deuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabor
|
ich werde gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicaberis explicabere
|
du wirst gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicabitur
|
er/sie/es wird gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicabimur
|
wir werden gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicabimini
|
ihr werdet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicabuntur
|
sie werden gedeutet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavi
|
ich habe gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicavisti
|
du hast gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicavit
|
er/sie/es hat gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicavimus
|
wir haben gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicavistis
|
ihr habt gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicaverunt explicavere
|
sie haben gedeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sum
|
ich bin gedeutet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus es
|
du bist gedeutet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus est
|
er/sie/es ist gedeutet worden |
| 1. Person Plural |
explicati sumus
|
wir sind gedeutet worden |
| 2. Person Plural |
explicati estis
|
ihr seid gedeutet worden |
| 3. Person Plural |
explicati sunt
|
sie sind gedeutet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaverim
|
ich habe gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du habest gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es habe gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir haben gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr habet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie haben gedeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sim
|
ich sei gedeutet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus sis
|
du seiest gedeutet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus sit
|
er/sie/es sei gedeutet worden |
| 1. Person Plural |
explicati simus
|
wir seien gedeutet worden |
| 2. Person Plural |
explicati sitis
|
ihr seiet gedeutet worden |
| 3. Person Plural |
explicati sint
|
sie seien gedeutet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaveram
|
ich hatte gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicaveras
|
du hattest gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicaverat
|
er/sie/es hatte gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicaveramus
|
wir hatten gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicaveratis
|
ihr hattet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicaverant
|
sie hatten gedeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus eram
|
ich war gedeutet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus eras
|
du warst gedeutet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus erat
|
er/sie/es war gedeutet worden |
| 1. Person Plural |
explicati eramus
|
wir waren gedeutet worden |
| 2. Person Plural |
explicati eratis
|
ihr warst gedeutet worden |
| 3. Person Plural |
explicati erant
|
sie waren gedeutet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavissem
|
ich hätte gedeutet |
| 2. Person Singular |
explicavisses
|
du hättest gedeutet |
| 3. Person Singular |
explicavisset
|
er/sie/es hätte gedeutet |
| 1. Person Plural |
explicavissemus
|
wir hätten gedeutet |
| 2. Person Plural |
explicavissetis
|
ihr hättet gedeutet |
| 3. Person Plural |
explicavissent
|
sie hätten gedeutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus essem
|
ich wäre gedeutet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus esses
|
du wärest gedeutet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus esset
|
er/sie/es wäre gedeutet worden |
| 1. Person Plural |
explicati essemus
|
wir wären gedeutet worden |
| 2. Person Plural |
explicati essetis
|
ihr wäret gedeutet worden |
| 3. Person Plural |
explicati essent
|
sie wären gedeutet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavero
|
ich werde gedeutet haben |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du wirst gedeutet haben |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es wird gedeutet haben |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir werden gedeutet haben |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr werdet gedeutet haben |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie werden gedeutet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus ero
|
ich werde gedeutet worden sein |
| 2. Person Singular |
explicatus eris
|
du werdest gedeutet worden sein |
| 3. Person Singular |
explicatus erit
|
er/sie/es werde gedeutet worden sein |
| 1. Person Plural |
explicati erimus
|
wir werden gedeutet worden sein |
| 2. Person Plural |
explicati eritis
|
ihr werdet gedeutet worden sein |
| 3. Person Plural |
explicati erunt
|
sie werden gedeutet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicare
|
deuten |
| Vorzeitigkeit |
explicavisse
|
gedeutet haben |
| Nachzeitigkeit |
explicaturum esse
|
deuten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicari explicarier
|
gedeutet werden |
| Vorzeitigkeit |
explicatum esse
|
gedeutet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
explicatum iri
|
künftig gedeutet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
explica
|
deute! |
| 2. Person Plural |
explicate
|
deutet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
explicato
|
| 3. Person Singular |
explicato
|
| 2. Person Plural |
explicatote
|
| 3. Person Plural |
explicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
explicare
|
das Deuten |
| Genitiv |
explicandi
|
des Deutens |
| Dativ |
explicando
|
dem Deuten |
| Akkusativ |
explicandum
|
das Deuten |
| Ablativ |
explicando
|
durch das Deuten |
| Vokativ |
explicande
|
Deuten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicandus
|
explicanda
|
explicandum
|
| Genitiv |
explicandi
|
explicandae
|
explicandi
|
| Dativ |
explicando
|
explicandae
|
explicando
|
| Akkusativ |
explicandum
|
explicandam
|
explicandum
|
| Ablativ |
explicando
|
explicanda
|
explicando
|
| Vokativ |
explicande
|
explicanda
|
explicandum
|
Plural
| Nominativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
| Genitiv |
explicandorum
|
explicandarum
|
explicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
explicandos
|
explicandas
|
explicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
| Genitiv |
explicantis
|
explicantis
|
explicantis
|
| Dativ |
explicanti
|
explicanti
|
explicanti
|
| Akkusativ |
explicantem
|
explicantem
|
explicans
|
| Ablativ |
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
| Vokativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
Plural
| Nominativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Genitiv |
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
| Dativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Akkusativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Ablativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Vokativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicatus
|
explicata
|
explicatum
|
| Genitiv |
explicati
|
explicatae
|
explicati
|
| Dativ |
explicato
|
explicatae
|
explicato
|
| Akkusativ |
explicatum
|
explicatam
|
explicatum
|
| Ablativ |
explicato
|
explicata
|
explicato
|
| Vokativ |
explicate
|
explicata
|
explicatum
|
Plural
| Nominativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
| Genitiv |
explicatorum
|
explicatarum
|
explicatorum
|
| Dativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Akkusativ |
explicatos
|
explicatas
|
explicata
|
| Ablativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Vokativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicaturus
|
explicatura
|
explicaturum
|
| Genitiv |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicaturi
|
| Dativ |
explicaturo
|
explicaturae
|
explicaturo
|
| Akkusativ |
explicaturum
|
explicaturam
|
explicaturum
|
| Ablativ |
explicaturo
|
explicatura
|
explicaturo
|
| Vokativ |
explicature
|
explicatura
|
explicaturum
|
Plural
| Nominativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
| Genitiv |
explicaturorum
|
explicaturarum
|
explicaturorum
|
| Dativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Akkusativ |
explicaturos
|
explicaturas
|
explicatura
|
| Ablativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Vokativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
explicatum
|
explicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explico
|
ich entfalte |
| 2. Person Singular |
explicas
|
du entfaltest |
| 3. Person Singular |
explicat
|
er/sie/es entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicamus
|
wir entfalten |
| 2. Person Plural |
explicatis
|
ihr entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicant
|
sie entfalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicor
|
ich werde entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicaris explicare
|
du wirst entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicatur
|
er/sie/es wird entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicamur
|
wir werden entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicamini
|
ihr werdet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicantur
|
sie werden entfaltet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicem
|
ich entfalte |
| 2. Person Singular |
explices
|
du entfaltest |
| 3. Person Singular |
explicet
|
er/sie/es entfalte |
| 1. Person Plural |
explicemus
|
wir entfalten |
| 2. Person Plural |
explicetis
|
ihr entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicent
|
sie entfalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicer
|
ich werde entfaltet |
| 2. Person Singular |
expliceris explicere
|
du werdest entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicetur
|
er/sie/es werde entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicemur
|
wir werden entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicemini
|
ihr werdet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicentur
|
sie werden entfaltet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabam
|
ich entfaltete |
| 2. Person Singular |
explicabas
|
du entfaltetest |
| 3. Person Singular |
explicabat
|
er/sie/es entfaltete |
| 1. Person Plural |
explicabamus
|
wir entfalteten |
| 2. Person Plural |
explicabatis
|
ihr entfaltetet |
| 3. Person Plural |
explicabant
|
sie entfalteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabar
|
ich wurde entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicabaris explicabare
|
du wurdest entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicabatur
|
er/sie/es wurde entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicabamur
|
wir wurden entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicabamini
|
ihr wurdet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicabantur
|
sie wurden entfaltet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarem
|
ich entfaltete |
| 2. Person Singular |
explicares
|
du entfaltetest |
| 3. Person Singular |
explicaret
|
er/sie/es entfaltete |
| 1. Person Plural |
explicaremus
|
wir entfalteten |
| 2. Person Plural |
explicaretis
|
ihr entfaltetet |
| 3. Person Plural |
explicarent
|
sie entfalteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarer
|
ich würde entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicareris explicarere
|
du würdest entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicaretur
|
er/sie/es würde entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicaremur
|
wir würden entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicaremini
|
ihr würdet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicarentur
|
sie würden entfaltet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabo
|
ich werde entfalten |
| 2. Person Singular |
explicabis
|
du wirst entfalten |
| 3. Person Singular |
explicabit
|
er/sie/es wird entfalten |
| 1. Person Plural |
explicabimus
|
wir werden entfalten |
| 2. Person Plural |
explicabitis
|
ihr werdet entfalten |
| 3. Person Plural |
explicabunt
|
sie werden entfalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabor
|
ich werde entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicaberis explicabere
|
du wirst entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicabitur
|
er/sie/es wird entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicabimur
|
wir werden entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicabimini
|
ihr werdet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicabuntur
|
sie werden entfaltet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavi
|
ich habe entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicavisti
|
du hast entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicavit
|
er/sie/es hat entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicavimus
|
wir haben entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicavistis
|
ihr habt entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicaverunt explicavere
|
sie haben entfaltet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sum
|
ich bin entfaltet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus es
|
du bist entfaltet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus est
|
er/sie/es ist entfaltet worden |
| 1. Person Plural |
explicati sumus
|
wir sind entfaltet worden |
| 2. Person Plural |
explicati estis
|
ihr seid entfaltet worden |
| 3. Person Plural |
explicati sunt
|
sie sind entfaltet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaverim
|
ich habe entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du habest entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es habe entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir haben entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr habet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie haben entfaltet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sim
|
ich sei entfaltet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus sis
|
du seiest entfaltet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus sit
|
er/sie/es sei entfaltet worden |
| 1. Person Plural |
explicati simus
|
wir seien entfaltet worden |
| 2. Person Plural |
explicati sitis
|
ihr seiet entfaltet worden |
| 3. Person Plural |
explicati sint
|
sie seien entfaltet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaveram
|
ich hatte entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicaveras
|
du hattest entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicaverat
|
er/sie/es hatte entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicaveramus
|
wir hatten entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicaveratis
|
ihr hattet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicaverant
|
sie hatten entfaltet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus eram
|
ich war entfaltet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus eras
|
du warst entfaltet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus erat
|
er/sie/es war entfaltet worden |
| 1. Person Plural |
explicati eramus
|
wir waren entfaltet worden |
| 2. Person Plural |
explicati eratis
|
ihr warst entfaltet worden |
| 3. Person Plural |
explicati erant
|
sie waren entfaltet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavissem
|
ich hätte entfaltet |
| 2. Person Singular |
explicavisses
|
du hättest entfaltet |
| 3. Person Singular |
explicavisset
|
er/sie/es hätte entfaltet |
| 1. Person Plural |
explicavissemus
|
wir hätten entfaltet |
| 2. Person Plural |
explicavissetis
|
ihr hättet entfaltet |
| 3. Person Plural |
explicavissent
|
sie hätten entfaltet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus essem
|
ich wäre entfaltet worden |
| 2. Person Singular |
explicatus esses
|
du wärest entfaltet worden |
| 3. Person Singular |
explicatus esset
|
er/sie/es wäre entfaltet worden |
| 1. Person Plural |
explicati essemus
|
wir wären entfaltet worden |
| 2. Person Plural |
explicati essetis
|
ihr wäret entfaltet worden |
| 3. Person Plural |
explicati essent
|
sie wären entfaltet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavero
|
ich werde entfaltet haben |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du wirst entfaltet haben |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es wird entfaltet haben |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir werden entfaltet haben |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr werdet entfaltet haben |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie werden entfaltet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus ero
|
ich werde entfaltet worden sein |
| 2. Person Singular |
explicatus eris
|
du werdest entfaltet worden sein |
| 3. Person Singular |
explicatus erit
|
er/sie/es werde entfaltet worden sein |
| 1. Person Plural |
explicati erimus
|
wir werden entfaltet worden sein |
| 2. Person Plural |
explicati eritis
|
ihr werdet entfaltet worden sein |
| 3. Person Plural |
explicati erunt
|
sie werden entfaltet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicare
|
entfalten |
| Vorzeitigkeit |
explicavisse
|
entfaltet haben |
| Nachzeitigkeit |
explicaturum esse
|
entfalten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicari explicarier
|
entfaltet werden |
| Vorzeitigkeit |
explicatum esse
|
entfaltet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
explicatum iri
|
künftig entfaltet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
explica
|
entfalte! |
| 2. Person Plural |
explicate
|
entfaltet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
explicato
|
| 3. Person Singular |
explicato
|
| 2. Person Plural |
explicatote
|
| 3. Person Plural |
explicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
explicare
|
das Entfalten |
| Genitiv |
explicandi
|
des Entfaltens |
| Dativ |
explicando
|
dem Entfalten |
| Akkusativ |
explicandum
|
das Entfalten |
| Ablativ |
explicando
|
durch das Entfalten |
| Vokativ |
explicande
|
Entfalten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicandus
|
explicanda
|
explicandum
|
| Genitiv |
explicandi
|
explicandae
|
explicandi
|
| Dativ |
explicando
|
explicandae
|
explicando
|
| Akkusativ |
explicandum
|
explicandam
|
explicandum
|
| Ablativ |
explicando
|
explicanda
|
explicando
|
| Vokativ |
explicande
|
explicanda
|
explicandum
|
Plural
| Nominativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
| Genitiv |
explicandorum
|
explicandarum
|
explicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
explicandos
|
explicandas
|
explicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
| Genitiv |
explicantis
|
explicantis
|
explicantis
|
| Dativ |
explicanti
|
explicanti
|
explicanti
|
| Akkusativ |
explicantem
|
explicantem
|
explicans
|
| Ablativ |
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
| Vokativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
Plural
| Nominativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Genitiv |
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
| Dativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Akkusativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Ablativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Vokativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicatus
|
explicata
|
explicatum
|
| Genitiv |
explicati
|
explicatae
|
explicati
|
| Dativ |
explicato
|
explicatae
|
explicato
|
| Akkusativ |
explicatum
|
explicatam
|
explicatum
|
| Ablativ |
explicato
|
explicata
|
explicato
|
| Vokativ |
explicate
|
explicata
|
explicatum
|
Plural
| Nominativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
| Genitiv |
explicatorum
|
explicatarum
|
explicatorum
|
| Dativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Akkusativ |
explicatos
|
explicatas
|
explicata
|
| Ablativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Vokativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicaturus
|
explicatura
|
explicaturum
|
| Genitiv |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicaturi
|
| Dativ |
explicaturo
|
explicaturae
|
explicaturo
|
| Akkusativ |
explicaturum
|
explicaturam
|
explicaturum
|
| Ablativ |
explicaturo
|
explicatura
|
explicaturo
|
| Vokativ |
explicature
|
explicatura
|
explicaturum
|
Plural
| Nominativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
| Genitiv |
explicaturorum
|
explicaturarum
|
explicaturorum
|
| Dativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Akkusativ |
explicaturos
|
explicaturas
|
explicatura
|
| Ablativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Vokativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
explicatum
|
explicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explico
|
ich entwirre |
| 2. Person Singular |
explicas
|
du entwirrst |
| 3. Person Singular |
explicat
|
er/sie/es entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicamus
|
wir entwirren |
| 2. Person Plural |
explicatis
|
ihr entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicant
|
sie entwirren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicor
|
ich werde entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicaris explicare
|
du wirst entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicatur
|
er/sie/es wird entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicamur
|
wir werden entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicamini
|
ihr werdet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicantur
|
sie werden entwirrt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicem
|
ich entwirre |
| 2. Person Singular |
explices
|
du entwirrest |
| 3. Person Singular |
explicet
|
er/sie/es entwirre |
| 1. Person Plural |
explicemus
|
wir entwirren |
| 2. Person Plural |
explicetis
|
ihr entwirret |
| 3. Person Plural |
explicent
|
sie entwirren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicer
|
ich werde entwirrt |
| 2. Person Singular |
expliceris explicere
|
du werdest entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicetur
|
er/sie/es werde entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicemur
|
wir werden entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicemini
|
ihr werdet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicentur
|
sie werden entwirrt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabam
|
ich entwirrte |
| 2. Person Singular |
explicabas
|
du entwirrtest |
| 3. Person Singular |
explicabat
|
er/sie/es entwirrte |
| 1. Person Plural |
explicabamus
|
wir entwirrten |
| 2. Person Plural |
explicabatis
|
ihr entwirrtet |
| 3. Person Plural |
explicabant
|
sie entwirrten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabar
|
ich wurde entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicabaris explicabare
|
du wurdest entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicabatur
|
er/sie/es wurde entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicabamur
|
wir wurden entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicabamini
|
ihr wurdet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicabantur
|
sie wurden entwirrt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarem
|
ich entwirrte |
| 2. Person Singular |
explicares
|
du entwirrtest |
| 3. Person Singular |
explicaret
|
er/sie/es entwirrte |
| 1. Person Plural |
explicaremus
|
wir entwirrten |
| 2. Person Plural |
explicaretis
|
ihr entwirrtet |
| 3. Person Plural |
explicarent
|
sie entwirrten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarer
|
ich würde entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicareris explicarere
|
du würdest entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicaretur
|
er/sie/es würde entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicaremur
|
wir würden entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicaremini
|
ihr würdet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicarentur
|
sie würden entwirrt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabo
|
ich werde entwirren |
| 2. Person Singular |
explicabis
|
du wirst entwirren |
| 3. Person Singular |
explicabit
|
er/sie/es wird entwirren |
| 1. Person Plural |
explicabimus
|
wir werden entwirren |
| 2. Person Plural |
explicabitis
|
ihr werdet entwirren |
| 3. Person Plural |
explicabunt
|
sie werden entwirren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabor
|
ich werde entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicaberis explicabere
|
du wirst entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicabitur
|
er/sie/es wird entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicabimur
|
wir werden entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicabimini
|
ihr werdet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicabuntur
|
sie werden entwirrt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavi
|
ich habe entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicavisti
|
du hast entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicavit
|
er/sie/es hat entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicavimus
|
wir haben entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicavistis
|
ihr habt entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicaverunt explicavere
|
sie haben entwirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sum
|
ich bin entwirrt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus es
|
du bist entwirrt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus est
|
er/sie/es ist entwirrt worden |
| 1. Person Plural |
explicati sumus
|
wir sind entwirrt worden |
| 2. Person Plural |
explicati estis
|
ihr seid entwirrt worden |
| 3. Person Plural |
explicati sunt
|
sie sind entwirrt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaverim
|
ich habe entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du habest entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es habe entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir haben entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr habet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie haben entwirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sim
|
ich sei entwirrt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus sis
|
du seiest entwirrt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus sit
|
er/sie/es sei entwirrt worden |
| 1. Person Plural |
explicati simus
|
wir seien entwirrt worden |
| 2. Person Plural |
explicati sitis
|
ihr seiet entwirrt worden |
| 3. Person Plural |
explicati sint
|
sie seien entwirrt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaveram
|
ich hatte entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicaveras
|
du hattest entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicaverat
|
er/sie/es hatte entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicaveramus
|
wir hatten entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicaveratis
|
ihr hattet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicaverant
|
sie hatten entwirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus eram
|
ich war entwirrt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus eras
|
du warst entwirrt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus erat
|
er/sie/es war entwirrt worden |
| 1. Person Plural |
explicati eramus
|
wir waren entwirrt worden |
| 2. Person Plural |
explicati eratis
|
ihr warst entwirrt worden |
| 3. Person Plural |
explicati erant
|
sie waren entwirrt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavissem
|
ich hätte entwirrt |
| 2. Person Singular |
explicavisses
|
du hättest entwirrt |
| 3. Person Singular |
explicavisset
|
er/sie/es hätte entwirrt |
| 1. Person Plural |
explicavissemus
|
wir hätten entwirrt |
| 2. Person Plural |
explicavissetis
|
ihr hättet entwirrt |
| 3. Person Plural |
explicavissent
|
sie hätten entwirrt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus essem
|
ich wäre entwirrt worden |
| 2. Person Singular |
explicatus esses
|
du wärest entwirrt worden |
| 3. Person Singular |
explicatus esset
|
er/sie/es wäre entwirrt worden |
| 1. Person Plural |
explicati essemus
|
wir wären entwirrt worden |
| 2. Person Plural |
explicati essetis
|
ihr wäret entwirrt worden |
| 3. Person Plural |
explicati essent
|
sie wären entwirrt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavero
|
ich werde entwirrt haben |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du wirst entwirrt haben |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es wird entwirrt haben |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir werden entwirrt haben |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr werdet entwirrt haben |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie werden entwirrt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus ero
|
ich werde entwirrt worden sein |
| 2. Person Singular |
explicatus eris
|
du werdest entwirrt worden sein |
| 3. Person Singular |
explicatus erit
|
er/sie/es werde entwirrt worden sein |
| 1. Person Plural |
explicati erimus
|
wir werden entwirrt worden sein |
| 2. Person Plural |
explicati eritis
|
ihr werdet entwirrt worden sein |
| 3. Person Plural |
explicati erunt
|
sie werden entwirrt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicare
|
entwirren |
| Vorzeitigkeit |
explicavisse
|
entwirrt haben |
| Nachzeitigkeit |
explicaturum esse
|
entwirren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicari explicarier
|
entwirrt werden |
| Vorzeitigkeit |
explicatum esse
|
entwirrt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
explicatum iri
|
künftig entwirrt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
explica
|
entwirre! |
| 2. Person Plural |
explicate
|
entwirrt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
explicato
|
| 3. Person Singular |
explicato
|
| 2. Person Plural |
explicatote
|
| 3. Person Plural |
explicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
explicare
|
das Entwirren |
| Genitiv |
explicandi
|
des Entwirrens |
| Dativ |
explicando
|
dem Entwirren |
| Akkusativ |
explicandum
|
das Entwirren |
| Ablativ |
explicando
|
durch das Entwirren |
| Vokativ |
explicande
|
Entwirren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicandus
|
explicanda
|
explicandum
|
| Genitiv |
explicandi
|
explicandae
|
explicandi
|
| Dativ |
explicando
|
explicandae
|
explicando
|
| Akkusativ |
explicandum
|
explicandam
|
explicandum
|
| Ablativ |
explicando
|
explicanda
|
explicando
|
| Vokativ |
explicande
|
explicanda
|
explicandum
|
Plural
| Nominativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
| Genitiv |
explicandorum
|
explicandarum
|
explicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
explicandos
|
explicandas
|
explicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
| Genitiv |
explicantis
|
explicantis
|
explicantis
|
| Dativ |
explicanti
|
explicanti
|
explicanti
|
| Akkusativ |
explicantem
|
explicantem
|
explicans
|
| Ablativ |
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
| Vokativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
Plural
| Nominativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Genitiv |
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
| Dativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Akkusativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Ablativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Vokativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicatus
|
explicata
|
explicatum
|
| Genitiv |
explicati
|
explicatae
|
explicati
|
| Dativ |
explicato
|
explicatae
|
explicato
|
| Akkusativ |
explicatum
|
explicatam
|
explicatum
|
| Ablativ |
explicato
|
explicata
|
explicato
|
| Vokativ |
explicate
|
explicata
|
explicatum
|
Plural
| Nominativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
| Genitiv |
explicatorum
|
explicatarum
|
explicatorum
|
| Dativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Akkusativ |
explicatos
|
explicatas
|
explicata
|
| Ablativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Vokativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicaturus
|
explicatura
|
explicaturum
|
| Genitiv |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicaturi
|
| Dativ |
explicaturo
|
explicaturae
|
explicaturo
|
| Akkusativ |
explicaturum
|
explicaturam
|
explicaturum
|
| Ablativ |
explicaturo
|
explicatura
|
explicaturo
|
| Vokativ |
explicature
|
explicatura
|
explicaturum
|
Plural
| Nominativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
| Genitiv |
explicaturorum
|
explicaturarum
|
explicaturorum
|
| Dativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Akkusativ |
explicaturos
|
explicaturas
|
explicatura
|
| Ablativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Vokativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
explicatum
|
explicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explico
|
ich erörtere; erörtre |
| 2. Person Singular |
explicas
|
du erörterst |
| 3. Person Singular |
explicat
|
er/sie/es erörtert |
| 1. Person Plural |
explicamus
|
wir erörtern |
| 2. Person Plural |
explicatis
|
ihr erörtert |
| 3. Person Plural |
explicant
|
sie erörtern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicor
|
ich werde erörtert |
| 2. Person Singular |
explicaris explicare
|
du wirst erörtert |
| 3. Person Singular |
explicatur
|
er/sie/es wird erörtert |
| 1. Person Plural |
explicamur
|
wir werden erörtert |
| 2. Person Plural |
explicamini
|
ihr werdet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicantur
|
sie werden erörtert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicem
|
ich erörtere; erörtre |
| 2. Person Singular |
explices
|
du erörterest; erörtrest |
| 3. Person Singular |
explicet
|
er/sie/es erörtere; erörtre |
| 1. Person Plural |
explicemus
|
wir erörteren |
| 2. Person Plural |
explicetis
|
ihr erörteret |
| 3. Person Plural |
explicent
|
sie erörteren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicer
|
ich werde erörtert |
| 2. Person Singular |
expliceris explicere
|
du werdest erörtert |
| 3. Person Singular |
explicetur
|
er/sie/es werde erörtert |
| 1. Person Plural |
explicemur
|
wir werden erörtert |
| 2. Person Plural |
explicemini
|
ihr werdet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicentur
|
sie werden erörtert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabam
|
ich erörterte |
| 2. Person Singular |
explicabas
|
du erörtertest |
| 3. Person Singular |
explicabat
|
er/sie/es erörterte |
| 1. Person Plural |
explicabamus
|
wir erörterten |
| 2. Person Plural |
explicabatis
|
ihr erörtertet |
| 3. Person Plural |
explicabant
|
sie erörterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabar
|
ich wurde erörtert |
| 2. Person Singular |
explicabaris explicabare
|
du wurdest erörtert |
| 3. Person Singular |
explicabatur
|
er/sie/es wurde erörtert |
| 1. Person Plural |
explicabamur
|
wir wurden erörtert |
| 2. Person Plural |
explicabamini
|
ihr wurdet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicabantur
|
sie wurden erörtert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarem
|
ich erörterte |
| 2. Person Singular |
explicares
|
du erörtertest |
| 3. Person Singular |
explicaret
|
er/sie/es erörterte |
| 1. Person Plural |
explicaremus
|
wir erörterten |
| 2. Person Plural |
explicaretis
|
ihr erörtertet |
| 3. Person Plural |
explicarent
|
sie erörterten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicarer
|
ich würde erörtert |
| 2. Person Singular |
explicareris explicarere
|
du würdest erörtert |
| 3. Person Singular |
explicaretur
|
er/sie/es würde erörtert |
| 1. Person Plural |
explicaremur
|
wir würden erörtert |
| 2. Person Plural |
explicaremini
|
ihr würdet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicarentur
|
sie würden erörtert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabo
|
ich werde erörtern |
| 2. Person Singular |
explicabis
|
du wirst erörtern |
| 3. Person Singular |
explicabit
|
er/sie/es wird erörtern |
| 1. Person Plural |
explicabimus
|
wir werden erörtern |
| 2. Person Plural |
explicabitis
|
ihr werdet erörtern |
| 3. Person Plural |
explicabunt
|
sie werden erörtern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicabor
|
ich werde erörtert |
| 2. Person Singular |
explicaberis explicabere
|
du wirst erörtert |
| 3. Person Singular |
explicabitur
|
er/sie/es wird erörtert |
| 1. Person Plural |
explicabimur
|
wir werden erörtert |
| 2. Person Plural |
explicabimini
|
ihr werdet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicabuntur
|
sie werden erörtert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavi
|
ich habe erörtert |
| 2. Person Singular |
explicavisti
|
du hast erörtert |
| 3. Person Singular |
explicavit
|
er/sie/es hat erörtert |
| 1. Person Plural |
explicavimus
|
wir haben erörtert |
| 2. Person Plural |
explicavistis
|
ihr habt erörtert |
| 3. Person Plural |
explicaverunt explicavere
|
sie haben erörtert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sum
|
ich bin erörtert worden |
| 2. Person Singular |
explicatus es
|
du bist erörtert worden |
| 3. Person Singular |
explicatus est
|
er/sie/es ist erörtert worden |
| 1. Person Plural |
explicati sumus
|
wir sind erörtert worden |
| 2. Person Plural |
explicati estis
|
ihr seid erörtert worden |
| 3. Person Plural |
explicati sunt
|
sie sind erörtert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaverim
|
ich habe erörtert |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du habest erörtert |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es habe erörtert |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir haben erörtert |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr habet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie haben erörtert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus sim
|
ich sei erörtert worden |
| 2. Person Singular |
explicatus sis
|
du seiest erörtert worden |
| 3. Person Singular |
explicatus sit
|
er/sie/es sei erörtert worden |
| 1. Person Plural |
explicati simus
|
wir seien erörtert worden |
| 2. Person Plural |
explicati sitis
|
ihr seiet erörtert worden |
| 3. Person Plural |
explicati sint
|
sie seien erörtert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicaveram
|
ich hatte erörtert |
| 2. Person Singular |
explicaveras
|
du hattest erörtert |
| 3. Person Singular |
explicaverat
|
er/sie/es hatte erörtert |
| 1. Person Plural |
explicaveramus
|
wir hatten erörtert |
| 2. Person Plural |
explicaveratis
|
ihr hattet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicaverant
|
sie hatten erörtert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus eram
|
ich war erörtert worden |
| 2. Person Singular |
explicatus eras
|
du warst erörtert worden |
| 3. Person Singular |
explicatus erat
|
er/sie/es war erörtert worden |
| 1. Person Plural |
explicati eramus
|
wir waren erörtert worden |
| 2. Person Plural |
explicati eratis
|
ihr warst erörtert worden |
| 3. Person Plural |
explicati erant
|
sie waren erörtert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavissem
|
ich hätte erörtert |
| 2. Person Singular |
explicavisses
|
du hättest erörtert |
| 3. Person Singular |
explicavisset
|
er/sie/es hätte erörtert |
| 1. Person Plural |
explicavissemus
|
wir hätten erörtert |
| 2. Person Plural |
explicavissetis
|
ihr hättet erörtert |
| 3. Person Plural |
explicavissent
|
sie hätten erörtert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus essem
|
ich wäre erörtert worden |
| 2. Person Singular |
explicatus esses
|
du wärest erörtert worden |
| 3. Person Singular |
explicatus esset
|
er/sie/es wäre erörtert worden |
| 1. Person Plural |
explicati essemus
|
wir wären erörtert worden |
| 2. Person Plural |
explicati essetis
|
ihr wäret erörtert worden |
| 3. Person Plural |
explicati essent
|
sie wären erörtert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
explicavero
|
ich werde erörtert haben |
| 2. Person Singular |
explicaveris
|
du wirst erörtert haben |
| 3. Person Singular |
explicaverit
|
er/sie/es wird erörtert haben |
| 1. Person Plural |
explicaverimus
|
wir werden erörtert haben |
| 2. Person Plural |
explicaveritis
|
ihr werdet erörtert haben |
| 3. Person Plural |
explicaverint
|
sie werden erörtert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
explicatus ero
|
ich werde erörtert worden sein |
| 2. Person Singular |
explicatus eris
|
du werdest erörtert worden sein |
| 3. Person Singular |
explicatus erit
|
er/sie/es werde erörtert worden sein |
| 1. Person Plural |
explicati erimus
|
wir werden erörtert worden sein |
| 2. Person Plural |
explicati eritis
|
ihr werdet erörtert worden sein |
| 3. Person Plural |
explicati erunt
|
sie werden erörtert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicare
|
erörtern |
| Vorzeitigkeit |
explicavisse
|
erörtert haben |
| Nachzeitigkeit |
explicaturum esse
|
erörtern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
explicari explicarier
|
erörtert werden |
| Vorzeitigkeit |
explicatum esse
|
erörtert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
explicatum iri
|
künftig erörtert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
explica
|
erörtere; erörtre! |
| 2. Person Plural |
explicate
|
erörtert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
explicato
|
| 3. Person Singular |
explicato
|
| 2. Person Plural |
explicatote
|
| 3. Person Plural |
explicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
explicare
|
das Erörtern |
| Genitiv |
explicandi
|
des Erörternes |
| Dativ |
explicando
|
dem Erörtern |
| Akkusativ |
explicandum
|
das Erörtern |
| Ablativ |
explicando
|
durch das Erörtern |
| Vokativ |
explicande
|
Erörtern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicandus
|
explicanda
|
explicandum
|
| Genitiv |
explicandi
|
explicandae
|
explicandi
|
| Dativ |
explicando
|
explicandae
|
explicando
|
| Akkusativ |
explicandum
|
explicandam
|
explicandum
|
| Ablativ |
explicando
|
explicanda
|
explicando
|
| Vokativ |
explicande
|
explicanda
|
explicandum
|
Plural
| Nominativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
| Genitiv |
explicandorum
|
explicandarum
|
explicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
explicandos
|
explicandas
|
explicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
explicandi
|
explicandae
|
explicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
| Genitiv |
explicantis
|
explicantis
|
explicantis
|
| Dativ |
explicanti
|
explicanti
|
explicanti
|
| Akkusativ |
explicantem
|
explicantem
|
explicans
|
| Ablativ |
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
explicanti explicante
|
| Vokativ |
explicans
|
explicans
|
explicans
|
Plural
| Nominativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Genitiv |
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
explicantium explicantum
|
| Dativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Akkusativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
| Ablativ |
explicantibus
|
explicantibus
|
explicantibus
|
| Vokativ |
explicantes
|
explicantes
|
explicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicatus
|
explicata
|
explicatum
|
| Genitiv |
explicati
|
explicatae
|
explicati
|
| Dativ |
explicato
|
explicatae
|
explicato
|
| Akkusativ |
explicatum
|
explicatam
|
explicatum
|
| Ablativ |
explicato
|
explicata
|
explicato
|
| Vokativ |
explicate
|
explicata
|
explicatum
|
Plural
| Nominativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
| Genitiv |
explicatorum
|
explicatarum
|
explicatorum
|
| Dativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Akkusativ |
explicatos
|
explicatas
|
explicata
|
| Ablativ |
explicatis
|
explicatis
|
explicatis
|
| Vokativ |
explicati
|
explicatae
|
explicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
explicaturus
|
explicatura
|
explicaturum
|
| Genitiv |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicaturi
|
| Dativ |
explicaturo
|
explicaturae
|
explicaturo
|
| Akkusativ |
explicaturum
|
explicaturam
|
explicaturum
|
| Ablativ |
explicaturo
|
explicatura
|
explicaturo
|
| Vokativ |
explicature
|
explicatura
|
explicaturum
|
Plural
| Nominativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
| Genitiv |
explicaturorum
|
explicaturarum
|
explicaturorum
|
| Dativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Akkusativ |
explicaturos
|
explicaturas
|
explicatura
|
| Ablativ |
explicaturis
|
explicaturis
|
explicaturis
|
| Vokativ |
explicaturi
|
explicaturae
|
explicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
explicatum
|
explicatu
|