Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortuno
|
ich gedeihe |
| 2. Person Singular |
fortunas
|
du gedeihst |
| 3. Person Singular |
fortunat
|
er/sie/es gedeiht |
| 1. Person Plural |
fortunamus
|
wir gedeihen |
| 2. Person Plural |
fortunatis
|
ihr gedeiht |
| 3. Person Plural |
fortunant
|
sie gedeihen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunor
|
ich werde gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunaris fortunare
|
du wirst gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunatur
|
er/sie/es wird gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunamur
|
wir werden gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunamini
|
ihr werdet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunantur
|
sie werden gediehen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunem
|
ich gedeihe |
| 2. Person Singular |
fortunes
|
du gedeihest |
| 3. Person Singular |
fortunet
|
er/sie/es gedeihe |
| 1. Person Plural |
fortunemus
|
wir gedeihen |
| 2. Person Plural |
fortunetis
|
ihr gedeihet |
| 3. Person Plural |
fortunent
|
sie gedeihen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortuner
|
ich werde gediehen |
| 2. Person Singular |
fortuneris fortunere
|
du werdest gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunetur
|
er/sie/es werde gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunemur
|
wir werden gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunemini
|
ihr werdet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunentur
|
sie werden gediehen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabam
|
ich gedieh |
| 2. Person Singular |
fortunabas
|
du gediehst |
| 3. Person Singular |
fortunabat
|
er/sie/es gedieh |
| 1. Person Plural |
fortunabamus
|
wir gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunabatis
|
ihr gedieht |
| 3. Person Plural |
fortunabant
|
sie gediehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabar
|
ich wurde gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunabaris fortunabare
|
du wurdest gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunabatur
|
er/sie/es wurde gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunabamur
|
wir wurden gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunabamini
|
ihr wurdet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunabantur
|
sie wurden gediehen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunarem
|
ich gediehe |
| 2. Person Singular |
fortunares
|
du gediehest |
| 3. Person Singular |
fortunaret
|
er/sie/es gediehe |
| 1. Person Plural |
fortunaremus
|
wir gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunaretis
|
ihr gediehet |
| 3. Person Plural |
fortunarent
|
sie gediehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunarer
|
ich würde gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunareris fortunarere
|
du würdest gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunaretur
|
er/sie/es würde gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunaremur
|
wir würden gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunaremini
|
ihr würdet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunarentur
|
sie würden gediehen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabo
|
ich werde gedeihen |
| 2. Person Singular |
fortunabis
|
du wirst gedeihen |
| 3. Person Singular |
fortunabit
|
er/sie/es wird gedeihen |
| 1. Person Plural |
fortunabimus
|
wir werden gedeihen |
| 2. Person Plural |
fortunabitis
|
ihr werdet gedeihen |
| 3. Person Plural |
fortunabunt
|
sie werden gedeihen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabor
|
ich werde gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunaberis fortunabere
|
du wirst gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunabitur
|
er/sie/es wird gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunabimur
|
wir werden gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunabimini
|
ihr werdet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunabuntur
|
sie werden gediehen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavi
|
ich habe gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunavisti
|
du hast gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunavit
|
er/sie/es hat gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunavimus
|
wir haben gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunavistis
|
ihr habt gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunaverunt fortunavere
|
sie haben gediehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus sum
|
ich bin gediehen worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus es
|
du bist gediehen worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus est
|
er/sie/es ist gediehen worden |
| 1. Person Plural |
fortunati sumus
|
wir sind gediehen worden |
| 2. Person Plural |
fortunati estis
|
ihr seid gediehen worden |
| 3. Person Plural |
fortunati sunt
|
sie sind gediehen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunaverim
|
ich habe gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunaveris
|
du habest gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunaverit
|
er/sie/es habe gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunaverimus
|
wir haben gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunaveritis
|
ihr habet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunaverint
|
sie haben gediehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus sim
|
ich sei gediehen worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus sis
|
du seiest gediehen worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus sit
|
er/sie/es sei gediehen worden |
| 1. Person Plural |
fortunati simus
|
wir seien gediehen worden |
| 2. Person Plural |
fortunati sitis
|
ihr seiet gediehen worden |
| 3. Person Plural |
fortunati sint
|
sie seien gediehen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunaveram
|
ich hatte gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunaveras
|
du hattest gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunaverat
|
er/sie/es hatte gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunaveramus
|
wir hatten gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunaveratis
|
ihr hattet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunaverant
|
sie hatten gediehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus eram
|
ich war gediehen worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus eras
|
du warst gediehen worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus erat
|
er/sie/es war gediehen worden |
| 1. Person Plural |
fortunati eramus
|
wir waren gediehen worden |
| 2. Person Plural |
fortunati eratis
|
ihr warst gediehen worden |
| 3. Person Plural |
fortunati erant
|
sie waren gediehen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavissem
|
ich hätte gediehen |
| 2. Person Singular |
fortunavisses
|
du hättest gediehen |
| 3. Person Singular |
fortunavisset
|
er/sie/es hätte gediehen |
| 1. Person Plural |
fortunavissemus
|
wir hätten gediehen |
| 2. Person Plural |
fortunavissetis
|
ihr hättet gediehen |
| 3. Person Plural |
fortunavissent
|
sie hätten gediehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus essem
|
ich wäre gediehen worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus esses
|
du wärest gediehen worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus esset
|
er/sie/es wäre gediehen worden |
| 1. Person Plural |
fortunati essemus
|
wir wären gediehen worden |
| 2. Person Plural |
fortunati essetis
|
ihr wäret gediehen worden |
| 3. Person Plural |
fortunati essent
|
sie wären gediehen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavero
|
ich werde gediehen haben |
| 2. Person Singular |
fortunaveris
|
du wirst gediehen haben |
| 3. Person Singular |
fortunaverit
|
er/sie/es wird gediehen haben |
| 1. Person Plural |
fortunaverimus
|
wir werden gediehen haben |
| 2. Person Plural |
fortunaveritis
|
ihr werdet gediehen haben |
| 3. Person Plural |
fortunaverint
|
sie werden gediehen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus ero
|
ich werde gediehen worden sein |
| 2. Person Singular |
fortunatus eris
|
du werdest gediehen worden sein |
| 3. Person Singular |
fortunatus erit
|
er/sie/es werde gediehen worden sein |
| 1. Person Plural |
fortunati erimus
|
wir werden gediehen worden sein |
| 2. Person Plural |
fortunati eritis
|
ihr werdet gediehen worden sein |
| 3. Person Plural |
fortunati erunt
|
sie werden gediehen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
fortunare
|
gedeihen |
| Vorzeitigkeit |
fortunavisse
|
gediehen haben |
| Nachzeitigkeit |
fortunaturum esse
|
gedeihen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
fortunari fortunarier
|
gediehen werden |
| Vorzeitigkeit |
fortunatum esse
|
gediehen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
fortunatum iri
|
künftig gediehen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
fortuna
|
gedeihe; gedeih! |
| 2. Person Plural |
fortunate
|
gedeiht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
fortunato
|
| 3. Person Singular |
fortunato
|
| 2. Person Plural |
fortunatote
|
| 3. Person Plural |
fortunanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
fortunare
|
das Gedeihen |
| Genitiv |
fortunandi
|
des Gedeihens |
| Dativ |
fortunando
|
dem Gedeihen |
| Akkusativ |
fortunandum
|
das Gedeihen |
| Ablativ |
fortunando
|
durch das Gedeihen |
| Vokativ |
fortunande
|
Gedeihen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunandus
|
fortunanda
|
fortunandum
|
| Genitiv |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunandi
|
| Dativ |
fortunando
|
fortunandae
|
fortunando
|
| Akkusativ |
fortunandum
|
fortunandam
|
fortunandum
|
| Ablativ |
fortunando
|
fortunanda
|
fortunando
|
| Vokativ |
fortunande
|
fortunanda
|
fortunandum
|
Plural
| Nominativ |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunanda
|
| Genitiv |
fortunandorum
|
fortunandarum
|
fortunandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
fortunandos
|
fortunandas
|
fortunanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunans
|
fortunans
|
fortunans
|
| Genitiv |
fortunantis
|
fortunantis
|
fortunantis
|
| Dativ |
fortunanti
|
fortunanti
|
fortunanti
|
| Akkusativ |
fortunantem
|
fortunantem
|
fortunans
|
| Ablativ |
fortunanti fortunante
|
fortunanti fortunante
|
fortunanti fortunante
|
| Vokativ |
fortunans
|
fortunans
|
fortunans
|
Plural
| Nominativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
| Genitiv |
fortunantium fortunantum
|
fortunantium fortunantum
|
fortunantium fortunantum
|
| Dativ |
fortunantibus
|
fortunantibus
|
fortunantibus
|
| Akkusativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
| Ablativ |
fortunantibus
|
fortunantibus
|
fortunantibus
|
| Vokativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunatus
|
fortunata
|
fortunatum
|
| Genitiv |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunati
|
| Dativ |
fortunato
|
fortunatae
|
fortunato
|
| Akkusativ |
fortunatum
|
fortunatam
|
fortunatum
|
| Ablativ |
fortunato
|
fortunata
|
fortunato
|
| Vokativ |
fortunate
|
fortunata
|
fortunatum
|
Plural
| Nominativ |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunata
|
| Genitiv |
fortunatorum
|
fortunatarum
|
fortunatorum
|
| Dativ |
fortunatis
|
fortunatis
|
fortunatis
|
| Akkusativ |
fortunatos
|
fortunatas
|
fortunata
|
| Ablativ |
fortunatis
|
fortunatis
|
fortunatis
|
| Vokativ |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunaturus
|
fortunatura
|
fortunaturum
|
| Genitiv |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunaturi
|
| Dativ |
fortunaturo
|
fortunaturae
|
fortunaturo
|
| Akkusativ |
fortunaturum
|
fortunaturam
|
fortunaturum
|
| Ablativ |
fortunaturo
|
fortunatura
|
fortunaturo
|
| Vokativ |
fortunature
|
fortunatura
|
fortunaturum
|
Plural
| Nominativ |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunatura
|
| Genitiv |
fortunaturorum
|
fortunaturarum
|
fortunaturorum
|
| Dativ |
fortunaturis
|
fortunaturis
|
fortunaturis
|
| Akkusativ |
fortunaturos
|
fortunaturas
|
fortunatura
|
| Ablativ |
fortunaturis
|
fortunaturis
|
fortunaturis
|
| Vokativ |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
fortunatum
|
fortunatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortuno
|
|
| 2. Person Singular |
fortunas
|
|
| 3. Person Singular |
fortunat
|
|
| 1. Person Plural |
fortunamus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunatis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunor
|
|
| 2. Person Singular |
fortunaris fortunare
|
|
| 3. Person Singular |
fortunatur
|
|
| 1. Person Plural |
fortunamur
|
|
| 2. Person Plural |
fortunamini
|
|
| 3. Person Plural |
fortunantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunem
|
|
| 2. Person Singular |
fortunes
|
|
| 3. Person Singular |
fortunet
|
|
| 1. Person Plural |
fortunemus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunetis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortuner
|
|
| 2. Person Singular |
fortuneris fortunere
|
|
| 3. Person Singular |
fortunetur
|
|
| 1. Person Plural |
fortunemur
|
|
| 2. Person Plural |
fortunemini
|
|
| 3. Person Plural |
fortunentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabam
|
|
| 2. Person Singular |
fortunabas
|
|
| 3. Person Singular |
fortunabat
|
|
| 1. Person Plural |
fortunabamus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunabatis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabar
|
|
| 2. Person Singular |
fortunabaris fortunabare
|
|
| 3. Person Singular |
fortunabatur
|
|
| 1. Person Plural |
fortunabamur
|
|
| 2. Person Plural |
fortunabamini
|
|
| 3. Person Plural |
fortunabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunarem
|
|
| 2. Person Singular |
fortunares
|
|
| 3. Person Singular |
fortunaret
|
|
| 1. Person Plural |
fortunaremus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunaretis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunarer
|
|
| 2. Person Singular |
fortunareris fortunarere
|
|
| 3. Person Singular |
fortunaretur
|
|
| 1. Person Plural |
fortunaremur
|
|
| 2. Person Plural |
fortunaremini
|
|
| 3. Person Plural |
fortunarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabo
|
|
| 2. Person Singular |
fortunabis
|
|
| 3. Person Singular |
fortunabit
|
|
| 1. Person Plural |
fortunabimus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunabitis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabor
|
|
| 2. Person Singular |
fortunaberis fortunabere
|
|
| 3. Person Singular |
fortunabitur
|
|
| 1. Person Plural |
fortunabimur
|
|
| 2. Person Plural |
fortunabimini
|
|
| 3. Person Plural |
fortunabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavi
|
|
| 2. Person Singular |
fortunavisti
|
|
| 3. Person Singular |
fortunavit
|
|
| 1. Person Plural |
fortunavimus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunavistis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunaverunt fortunavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
fortunatus es
|
|
| 3. Person Singular |
fortunatus est
|
|
| 1. Person Plural |
fortunati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunati estis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunaverim
|
|
| 2. Person Singular |
fortunaveris
|
|
| 3. Person Singular |
fortunaverit
|
|
| 1. Person Plural |
fortunaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
fortunatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
fortunatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
fortunati simus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunaveram
|
|
| 2. Person Singular |
fortunaveras
|
|
| 3. Person Singular |
fortunaverat
|
|
| 1. Person Plural |
fortunaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
fortunatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
fortunatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
fortunati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavissem
|
|
| 2. Person Singular |
fortunavisses
|
|
| 3. Person Singular |
fortunavisset
|
|
| 1. Person Plural |
fortunavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
fortunatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
fortunatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
fortunati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavero
|
|
| 2. Person Singular |
fortunaveris
|
|
| 3. Person Singular |
fortunaverit
|
|
| 1. Person Plural |
fortunaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
fortunatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
fortunatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
fortunati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
fortunati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
fortunati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
fortunare
|
|
| Vorzeitigkeit |
fortunavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
fortunaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
fortunari fortunarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
fortunatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
fortunatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
fortuna
|
! |
| 2. Person Plural |
fortunate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
fortunato
|
| 3. Person Singular |
fortunato
|
| 2. Person Plural |
fortunatote
|
| 3. Person Plural |
fortunanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
fortunare
|
das |
| Genitiv |
fortunandi
|
des es |
| Dativ |
fortunando
|
dem |
| Akkusativ |
fortunandum
|
das |
| Ablativ |
fortunando
|
durch das |
| Vokativ |
fortunande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunandus
|
fortunanda
|
fortunandum
|
| Genitiv |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunandi
|
| Dativ |
fortunando
|
fortunandae
|
fortunando
|
| Akkusativ |
fortunandum
|
fortunandam
|
fortunandum
|
| Ablativ |
fortunando
|
fortunanda
|
fortunando
|
| Vokativ |
fortunande
|
fortunanda
|
fortunandum
|
Plural
| Nominativ |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunanda
|
| Genitiv |
fortunandorum
|
fortunandarum
|
fortunandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
fortunandos
|
fortunandas
|
fortunanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunans
|
fortunans
|
fortunans
|
| Genitiv |
fortunantis
|
fortunantis
|
fortunantis
|
| Dativ |
fortunanti
|
fortunanti
|
fortunanti
|
| Akkusativ |
fortunantem
|
fortunantem
|
fortunans
|
| Ablativ |
fortunanti fortunante
|
fortunanti fortunante
|
fortunanti fortunante
|
| Vokativ |
fortunans
|
fortunans
|
fortunans
|
Plural
| Nominativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
| Genitiv |
fortunantium fortunantum
|
fortunantium fortunantum
|
fortunantium fortunantum
|
| Dativ |
fortunantibus
|
fortunantibus
|
fortunantibus
|
| Akkusativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
| Ablativ |
fortunantibus
|
fortunantibus
|
fortunantibus
|
| Vokativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunatus
|
fortunata
|
fortunatum
|
| Genitiv |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunati
|
| Dativ |
fortunato
|
fortunatae
|
fortunato
|
| Akkusativ |
fortunatum
|
fortunatam
|
fortunatum
|
| Ablativ |
fortunato
|
fortunata
|
fortunato
|
| Vokativ |
fortunate
|
fortunata
|
fortunatum
|
Plural
| Nominativ |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunata
|
| Genitiv |
fortunatorum
|
fortunatarum
|
fortunatorum
|
| Dativ |
fortunatis
|
fortunatis
|
fortunatis
|
| Akkusativ |
fortunatos
|
fortunatas
|
fortunata
|
| Ablativ |
fortunatis
|
fortunatis
|
fortunatis
|
| Vokativ |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunaturus
|
fortunatura
|
fortunaturum
|
| Genitiv |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunaturi
|
| Dativ |
fortunaturo
|
fortunaturae
|
fortunaturo
|
| Akkusativ |
fortunaturum
|
fortunaturam
|
fortunaturum
|
| Ablativ |
fortunaturo
|
fortunatura
|
fortunaturo
|
| Vokativ |
fortunature
|
fortunatura
|
fortunaturum
|
Plural
| Nominativ |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunatura
|
| Genitiv |
fortunaturorum
|
fortunaturarum
|
fortunaturorum
|
| Dativ |
fortunaturis
|
fortunaturis
|
fortunaturis
|
| Akkusativ |
fortunaturos
|
fortunaturas
|
fortunatura
|
| Ablativ |
fortunaturis
|
fortunaturis
|
fortunaturis
|
| Vokativ |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
fortunatum
|
fortunatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortuno
|
ich segne |
| 2. Person Singular |
fortunas
|
du segnest |
| 3. Person Singular |
fortunat
|
er/sie/es segnet |
| 1. Person Plural |
fortunamus
|
wir segnen |
| 2. Person Plural |
fortunatis
|
ihr segnet |
| 3. Person Plural |
fortunant
|
sie segnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunor
|
ich werde gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunaris fortunare
|
du wirst gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunatur
|
er/sie/es wird gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunamur
|
wir werden gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunamini
|
ihr werdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunantur
|
sie werden gesegnet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunem
|
ich segne |
| 2. Person Singular |
fortunes
|
du segnest |
| 3. Person Singular |
fortunet
|
er/sie/es segne |
| 1. Person Plural |
fortunemus
|
wir segnen |
| 2. Person Plural |
fortunetis
|
ihr segnet |
| 3. Person Plural |
fortunent
|
sie segnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortuner
|
ich werde gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortuneris fortunere
|
du werdest gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunetur
|
er/sie/es werde gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunemur
|
wir werden gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunemini
|
ihr werdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunentur
|
sie werden gesegnet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabam
|
ich segnete |
| 2. Person Singular |
fortunabas
|
du segnetest |
| 3. Person Singular |
fortunabat
|
er/sie/es segnete |
| 1. Person Plural |
fortunabamus
|
wir segneten |
| 2. Person Plural |
fortunabatis
|
ihr segnetet |
| 3. Person Plural |
fortunabant
|
sie segneten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabar
|
ich wurde gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunabaris fortunabare
|
du wurdest gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunabatur
|
er/sie/es wurde gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunabamur
|
wir wurden gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunabamini
|
ihr wurdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunabantur
|
sie wurden gesegnet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunarem
|
ich segnete |
| 2. Person Singular |
fortunares
|
du segnetest |
| 3. Person Singular |
fortunaret
|
er/sie/es segnete |
| 1. Person Plural |
fortunaremus
|
wir segneten |
| 2. Person Plural |
fortunaretis
|
ihr segnetet |
| 3. Person Plural |
fortunarent
|
sie segneten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunarer
|
ich würde gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunareris fortunarere
|
du würdest gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunaretur
|
er/sie/es würde gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunaremur
|
wir würden gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunaremini
|
ihr würdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunarentur
|
sie würden gesegnet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabo
|
ich werde segnen |
| 2. Person Singular |
fortunabis
|
du wirst segnen |
| 3. Person Singular |
fortunabit
|
er/sie/es wird segnen |
| 1. Person Plural |
fortunabimus
|
wir werden segnen |
| 2. Person Plural |
fortunabitis
|
ihr werdet segnen |
| 3. Person Plural |
fortunabunt
|
sie werden segnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunabor
|
ich werde gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunaberis fortunabere
|
du wirst gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunabitur
|
er/sie/es wird gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunabimur
|
wir werden gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunabimini
|
ihr werdet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunabuntur
|
sie werden gesegnet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavi
|
ich habe gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunavisti
|
du hast gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunavit
|
er/sie/es hat gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunavimus
|
wir haben gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunavistis
|
ihr habt gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunaverunt fortunavere
|
sie haben gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus sum
|
ich bin gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus es
|
du bist gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus est
|
er/sie/es ist gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
fortunati sumus
|
wir sind gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
fortunati estis
|
ihr seid gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
fortunati sunt
|
sie sind gesegnet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunaverim
|
ich habe gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunaveris
|
du habest gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunaverit
|
er/sie/es habe gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunaverimus
|
wir haben gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunaveritis
|
ihr habet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunaverint
|
sie haben gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus sim
|
ich sei gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus sis
|
du seiest gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus sit
|
er/sie/es sei gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
fortunati simus
|
wir seien gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
fortunati sitis
|
ihr seiet gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
fortunati sint
|
sie seien gesegnet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunaveram
|
ich hatte gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunaveras
|
du hattest gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunaverat
|
er/sie/es hatte gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunaveramus
|
wir hatten gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunaveratis
|
ihr hattet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunaverant
|
sie hatten gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus eram
|
ich war gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus eras
|
du warst gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus erat
|
er/sie/es war gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
fortunati eramus
|
wir waren gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
fortunati eratis
|
ihr warst gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
fortunati erant
|
sie waren gesegnet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavissem
|
ich hätte gesegnet |
| 2. Person Singular |
fortunavisses
|
du hättest gesegnet |
| 3. Person Singular |
fortunavisset
|
er/sie/es hätte gesegnet |
| 1. Person Plural |
fortunavissemus
|
wir hätten gesegnet |
| 2. Person Plural |
fortunavissetis
|
ihr hättet gesegnet |
| 3. Person Plural |
fortunavissent
|
sie hätten gesegnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus essem
|
ich wäre gesegnet worden |
| 2. Person Singular |
fortunatus esses
|
du wärest gesegnet worden |
| 3. Person Singular |
fortunatus esset
|
er/sie/es wäre gesegnet worden |
| 1. Person Plural |
fortunati essemus
|
wir wären gesegnet worden |
| 2. Person Plural |
fortunati essetis
|
ihr wäret gesegnet worden |
| 3. Person Plural |
fortunati essent
|
sie wären gesegnet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunavero
|
ich werde gesegnet haben |
| 2. Person Singular |
fortunaveris
|
du wirst gesegnet haben |
| 3. Person Singular |
fortunaverit
|
er/sie/es wird gesegnet haben |
| 1. Person Plural |
fortunaverimus
|
wir werden gesegnet haben |
| 2. Person Plural |
fortunaveritis
|
ihr werdet gesegnet haben |
| 3. Person Plural |
fortunaverint
|
sie werden gesegnet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
fortunatus ero
|
ich werde gesegnet worden sein |
| 2. Person Singular |
fortunatus eris
|
du werdest gesegnet worden sein |
| 3. Person Singular |
fortunatus erit
|
er/sie/es werde gesegnet worden sein |
| 1. Person Plural |
fortunati erimus
|
wir werden gesegnet worden sein |
| 2. Person Plural |
fortunati eritis
|
ihr werdet gesegnet worden sein |
| 3. Person Plural |
fortunati erunt
|
sie werden gesegnet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
fortunare
|
segnen |
| Vorzeitigkeit |
fortunavisse
|
gesegnet haben |
| Nachzeitigkeit |
fortunaturum esse
|
segnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
fortunari fortunarier
|
gesegnet werden |
| Vorzeitigkeit |
fortunatum esse
|
gesegnet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
fortunatum iri
|
künftig gesegnet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
fortuna
|
segne! |
| 2. Person Plural |
fortunate
|
segnet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
fortunato
|
| 3. Person Singular |
fortunato
|
| 2. Person Plural |
fortunatote
|
| 3. Person Plural |
fortunanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
fortunare
|
das Segnen |
| Genitiv |
fortunandi
|
des Segnens |
| Dativ |
fortunando
|
dem Segnen |
| Akkusativ |
fortunandum
|
das Segnen |
| Ablativ |
fortunando
|
durch das Segnen |
| Vokativ |
fortunande
|
Segnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunandus
|
fortunanda
|
fortunandum
|
| Genitiv |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunandi
|
| Dativ |
fortunando
|
fortunandae
|
fortunando
|
| Akkusativ |
fortunandum
|
fortunandam
|
fortunandum
|
| Ablativ |
fortunando
|
fortunanda
|
fortunando
|
| Vokativ |
fortunande
|
fortunanda
|
fortunandum
|
Plural
| Nominativ |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunanda
|
| Genitiv |
fortunandorum
|
fortunandarum
|
fortunandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
fortunandos
|
fortunandas
|
fortunanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
fortunandi
|
fortunandae
|
fortunanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunans
|
fortunans
|
fortunans
|
| Genitiv |
fortunantis
|
fortunantis
|
fortunantis
|
| Dativ |
fortunanti
|
fortunanti
|
fortunanti
|
| Akkusativ |
fortunantem
|
fortunantem
|
fortunans
|
| Ablativ |
fortunanti fortunante
|
fortunanti fortunante
|
fortunanti fortunante
|
| Vokativ |
fortunans
|
fortunans
|
fortunans
|
Plural
| Nominativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
| Genitiv |
fortunantium fortunantum
|
fortunantium fortunantum
|
fortunantium fortunantum
|
| Dativ |
fortunantibus
|
fortunantibus
|
fortunantibus
|
| Akkusativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
| Ablativ |
fortunantibus
|
fortunantibus
|
fortunantibus
|
| Vokativ |
fortunantes
|
fortunantes
|
fortunantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunatus
|
fortunata
|
fortunatum
|
| Genitiv |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunati
|
| Dativ |
fortunato
|
fortunatae
|
fortunato
|
| Akkusativ |
fortunatum
|
fortunatam
|
fortunatum
|
| Ablativ |
fortunato
|
fortunata
|
fortunato
|
| Vokativ |
fortunate
|
fortunata
|
fortunatum
|
Plural
| Nominativ |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunata
|
| Genitiv |
fortunatorum
|
fortunatarum
|
fortunatorum
|
| Dativ |
fortunatis
|
fortunatis
|
fortunatis
|
| Akkusativ |
fortunatos
|
fortunatas
|
fortunata
|
| Ablativ |
fortunatis
|
fortunatis
|
fortunatis
|
| Vokativ |
fortunati
|
fortunatae
|
fortunata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
fortunaturus
|
fortunatura
|
fortunaturum
|
| Genitiv |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunaturi
|
| Dativ |
fortunaturo
|
fortunaturae
|
fortunaturo
|
| Akkusativ |
fortunaturum
|
fortunaturam
|
fortunaturum
|
| Ablativ |
fortunaturo
|
fortunatura
|
fortunaturo
|
| Vokativ |
fortunature
|
fortunatura
|
fortunaturum
|
Plural
| Nominativ |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunatura
|
| Genitiv |
fortunaturorum
|
fortunaturarum
|
fortunaturorum
|
| Dativ |
fortunaturis
|
fortunaturis
|
fortunaturis
|
| Akkusativ |
fortunaturos
|
fortunaturas
|
fortunatura
|
| Ablativ |
fortunaturis
|
fortunaturis
|
fortunaturis
|
| Vokativ |
fortunaturi
|
fortunaturae
|
fortunatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
fortunatum
|
fortunatu
|