Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustro
|
ich täusche |
| 2. Person Singular |
frustras
|
du täuscht |
| 3. Person Singular |
frustrat
|
er/sie/es täuscht |
| 1. Person Plural |
frustramus
|
wir täuschen |
| 2. Person Plural |
frustratis
|
ihr täuscht |
| 3. Person Plural |
frustrant
|
sie täuschen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustror
|
ich werde getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustraris frustrare
|
du wirst getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustratur
|
er/sie/es wird getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustramur
|
wir werden getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustramini
|
ihr werdet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustrantur
|
sie werden getäuscht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrem
|
ich täusche |
| 2. Person Singular |
frustres
|
du täuschest |
| 3. Person Singular |
frustret
|
er/sie/es täusche |
| 1. Person Plural |
frustremus
|
wir täuschen |
| 2. Person Plural |
frustretis
|
ihr täuschet |
| 3. Person Plural |
frustrent
|
sie täuschen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrer
|
ich werde getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustreris frustrere
|
du werdest getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustretur
|
er/sie/es werde getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustremur
|
wir werden getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustremini
|
ihr werdet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustrentur
|
sie werden getäuscht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrabam
|
ich täuschte |
| 2. Person Singular |
frustrabas
|
du täuschtest |
| 3. Person Singular |
frustrabat
|
er/sie/es täuschte |
| 1. Person Plural |
frustrabamus
|
wir täuschten |
| 2. Person Plural |
frustrabatis
|
ihr täuschtet |
| 3. Person Plural |
frustrabant
|
sie täuschten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrabar
|
ich wurde getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustrabaris frustrabare
|
du wurdest getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustrabatur
|
er/sie/es wurde getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustrabamur
|
wir wurden getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustrabamini
|
ihr wurdet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustrabantur
|
sie wurden getäuscht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrarem
|
ich täuschte |
| 2. Person Singular |
frustrares
|
du täuschtest |
| 3. Person Singular |
frustraret
|
er/sie/es täuschte |
| 1. Person Plural |
frustraremus
|
wir täuschten |
| 2. Person Plural |
frustraretis
|
ihr täuschtet |
| 3. Person Plural |
frustrarent
|
sie täuschten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrarer
|
ich würde getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustrareris frustrarere
|
du würdest getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustraretur
|
er/sie/es würde getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustraremur
|
wir würden getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustraremini
|
ihr würdet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustrarentur
|
sie würden getäuscht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrabo
|
ich werde täuschen |
| 2. Person Singular |
frustrabis
|
du wirst täuschen |
| 3. Person Singular |
frustrabit
|
er/sie/es wird täuschen |
| 1. Person Plural |
frustrabimus
|
wir werden täuschen |
| 2. Person Plural |
frustrabitis
|
ihr werdet täuschen |
| 3. Person Plural |
frustrabunt
|
sie werden täuschen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustrabor
|
ich werde getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustraberis frustrabere
|
du wirst getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustrabitur
|
er/sie/es wird getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustrabimur
|
wir werden getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustrabimini
|
ihr werdet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustrabuntur
|
sie werden getäuscht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustravi
|
ich habe getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustravisti
|
du hast getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustravit
|
er/sie/es hat getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustravimus
|
wir haben getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustravistis
|
ihr habt getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustraverunt frustravere
|
sie haben getäuscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustratus sum
|
ich bin getäuscht worden |
| 2. Person Singular |
frustratus es
|
du bist getäuscht worden |
| 3. Person Singular |
frustratus est
|
er/sie/es ist getäuscht worden |
| 1. Person Plural |
frustrati sumus
|
wir sind getäuscht worden |
| 2. Person Plural |
frustrati estis
|
ihr seid getäuscht worden |
| 3. Person Plural |
frustrati sunt
|
sie sind getäuscht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustraverim
|
ich habe getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustraveris
|
du habest getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustraverit
|
er/sie/es habe getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustraverimus
|
wir haben getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustraveritis
|
ihr habet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustraverint
|
sie haben getäuscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustratus sim
|
ich sei getäuscht worden |
| 2. Person Singular |
frustratus sis
|
du seiest getäuscht worden |
| 3. Person Singular |
frustratus sit
|
er/sie/es sei getäuscht worden |
| 1. Person Plural |
frustrati simus
|
wir seien getäuscht worden |
| 2. Person Plural |
frustrati sitis
|
ihr seiet getäuscht worden |
| 3. Person Plural |
frustrati sint
|
sie seien getäuscht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustraveram
|
ich hatte getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustraveras
|
du hattest getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustraverat
|
er/sie/es hatte getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustraveramus
|
wir hatten getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustraveratis
|
ihr hattet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustraverant
|
sie hatten getäuscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustratus eram
|
ich war getäuscht worden |
| 2. Person Singular |
frustratus eras
|
du warst getäuscht worden |
| 3. Person Singular |
frustratus erat
|
er/sie/es war getäuscht worden |
| 1. Person Plural |
frustrati eramus
|
wir waren getäuscht worden |
| 2. Person Plural |
frustrati eratis
|
ihr warst getäuscht worden |
| 3. Person Plural |
frustrati erant
|
sie waren getäuscht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustravissem
|
ich hätte getäuscht |
| 2. Person Singular |
frustravisses
|
du hättest getäuscht |
| 3. Person Singular |
frustravisset
|
er/sie/es hätte getäuscht |
| 1. Person Plural |
frustravissemus
|
wir hätten getäuscht |
| 2. Person Plural |
frustravissetis
|
ihr hättet getäuscht |
| 3. Person Plural |
frustravissent
|
sie hätten getäuscht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustratus essem
|
ich wäre getäuscht worden |
| 2. Person Singular |
frustratus esses
|
du wärest getäuscht worden |
| 3. Person Singular |
frustratus esset
|
er/sie/es wäre getäuscht worden |
| 1. Person Plural |
frustrati essemus
|
wir wären getäuscht worden |
| 2. Person Plural |
frustrati essetis
|
ihr wäret getäuscht worden |
| 3. Person Plural |
frustrati essent
|
sie wären getäuscht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
frustravero
|
ich werde getäuscht haben |
| 2. Person Singular |
frustraveris
|
du wirst getäuscht haben |
| 3. Person Singular |
frustraverit
|
er/sie/es wird getäuscht haben |
| 1. Person Plural |
frustraverimus
|
wir werden getäuscht haben |
| 2. Person Plural |
frustraveritis
|
ihr werdet getäuscht haben |
| 3. Person Plural |
frustraverint
|
sie werden getäuscht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
frustratus ero
|
ich werde getäuscht worden sein |
| 2. Person Singular |
frustratus eris
|
du werdest getäuscht worden sein |
| 3. Person Singular |
frustratus erit
|
er/sie/es werde getäuscht worden sein |
| 1. Person Plural |
frustrati erimus
|
wir werden getäuscht worden sein |
| 2. Person Plural |
frustrati eritis
|
ihr werdet getäuscht worden sein |
| 3. Person Plural |
frustrati erunt
|
sie werden getäuscht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
frustrare
|
täuschen |
| Vorzeitigkeit |
frustravisse
|
getäuscht haben |
| Nachzeitigkeit |
frustraturum esse
|
täuschen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
frustrari frustrarier
|
getäuscht werden |
| Vorzeitigkeit |
frustratum esse
|
getäuscht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
frustratum iri
|
künftig getäuscht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
frustra
|
täusche! |
| 2. Person Plural |
frustrate
|
täuscht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
frustrato
|
| 3. Person Singular |
frustrato
|
| 2. Person Plural |
frustratote
|
| 3. Person Plural |
frustranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
frustrare
|
das Täuschen |
| Genitiv |
frustrandi
|
des Täuschens |
| Dativ |
frustrando
|
dem Täuschen |
| Akkusativ |
frustrandum
|
das Täuschen |
| Ablativ |
frustrando
|
durch das Täuschen |
| Vokativ |
frustrande
|
Täuschen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
frustrandus
|
frustranda
|
frustrandum
|
| Genitiv |
frustrandi
|
frustrandae
|
frustrandi
|
| Dativ |
frustrando
|
frustrandae
|
frustrando
|
| Akkusativ |
frustrandum
|
frustrandam
|
frustrandum
|
| Ablativ |
frustrando
|
frustranda
|
frustrando
|
| Vokativ |
frustrande
|
frustranda
|
frustrandum
|
Plural
| Nominativ |
frustrandi
|
frustrandae
|
frustranda
|
| Genitiv |
frustrandorum
|
frustrandarum
|
frustrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
frustrandos
|
frustrandas
|
frustranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
frustrandi
|
frustrandae
|
frustranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
frustrans
|
frustrans
|
frustrans
|
| Genitiv |
frustrantis
|
frustrantis
|
frustrantis
|
| Dativ |
frustranti
|
frustranti
|
frustranti
|
| Akkusativ |
frustrantem
|
frustrantem
|
frustrans
|
| Ablativ |
frustranti frustrante
|
frustranti frustrante
|
frustranti frustrante
|
| Vokativ |
frustrans
|
frustrans
|
frustrans
|
Plural
| Nominativ |
frustrantes
|
frustrantes
|
frustrantia
|
| Genitiv |
frustrantium frustrantum
|
frustrantium frustrantum
|
frustrantium frustrantum
|
| Dativ |
frustrantibus
|
frustrantibus
|
frustrantibus
|
| Akkusativ |
frustrantes
|
frustrantes
|
frustrantia
|
| Ablativ |
frustrantibus
|
frustrantibus
|
frustrantibus
|
| Vokativ |
frustrantes
|
frustrantes
|
frustrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
frustratus
|
frustrata
|
frustratum
|
| Genitiv |
frustrati
|
frustratae
|
frustrati
|
| Dativ |
frustrato
|
frustratae
|
frustrato
|
| Akkusativ |
frustratum
|
frustratam
|
frustratum
|
| Ablativ |
frustrato
|
frustrata
|
frustrato
|
| Vokativ |
frustrate
|
frustrata
|
frustratum
|
Plural
| Nominativ |
frustrati
|
frustratae
|
frustrata
|
| Genitiv |
frustratorum
|
frustratarum
|
frustratorum
|
| Dativ |
frustratis
|
frustratis
|
frustratis
|
| Akkusativ |
frustratos
|
frustratas
|
frustrata
|
| Ablativ |
frustratis
|
frustratis
|
frustratis
|
| Vokativ |
frustrati
|
frustratae
|
frustrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
frustraturus
|
frustratura
|
frustraturum
|
| Genitiv |
frustraturi
|
frustraturae
|
frustraturi
|
| Dativ |
frustraturo
|
frustraturae
|
frustraturo
|
| Akkusativ |
frustraturum
|
frustraturam
|
frustraturum
|
| Ablativ |
frustraturo
|
frustratura
|
frustraturo
|
| Vokativ |
frustrature
|
frustratura
|
frustraturum
|
Plural
| Nominativ |
frustraturi
|
frustraturae
|
frustratura
|
| Genitiv |
frustraturorum
|
frustraturarum
|
frustraturorum
|
| Dativ |
frustraturis
|
frustraturis
|
frustraturis
|
| Akkusativ |
frustraturos
|
frustraturas
|
frustratura
|
| Ablativ |
frustraturis
|
frustraturis
|
frustraturis
|
| Vokativ |
frustraturi
|
frustraturae
|
frustratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
frustratum
|
frustratu
|