Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furio
|
ich erzürne |
| 2. Person Singular |
furias
|
du erzürnst |
| 3. Person Singular |
furiat
|
er/sie/es erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiamus
|
wir erzürnen |
| 2. Person Plural |
furiatis
|
ihr erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiant
|
sie erzürnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furior
|
ich werde erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiaris furiare
|
du wirst erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiatur
|
er/sie/es wird erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiamur
|
wir werden erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiamini
|
ihr werdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiantur
|
sie werden erzürnt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiem
|
ich erzürne |
| 2. Person Singular |
furies
|
du erzürnest |
| 3. Person Singular |
furiet
|
er/sie/es erzürne |
| 1. Person Plural |
furiemus
|
wir erzürnen |
| 2. Person Plural |
furietis
|
ihr erzürnet |
| 3. Person Plural |
furient
|
sie erzürnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furier
|
ich werde erzürnt |
| 2. Person Singular |
furieris furiere
|
du werdest erzürnt |
| 3. Person Singular |
furietur
|
er/sie/es werde erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiemur
|
wir werden erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiemini
|
ihr werdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furientur
|
sie werden erzürnt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabam
|
ich erzürnte |
| 2. Person Singular |
furiabas
|
du erzürntest |
| 3. Person Singular |
furiabat
|
er/sie/es erzürnte |
| 1. Person Plural |
furiabamus
|
wir erzürnten |
| 2. Person Plural |
furiabatis
|
ihr erzürntet |
| 3. Person Plural |
furiabant
|
sie erzürnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabar
|
ich wurde erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiabaris furiabare
|
du wurdest erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiabatur
|
er/sie/es wurde erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiabamur
|
wir wurden erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiabamini
|
ihr wurdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiabantur
|
sie wurden erzürnt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiarem
|
ich erzürnte |
| 2. Person Singular |
furiares
|
du erzürntest |
| 3. Person Singular |
furiaret
|
er/sie/es erzürnte |
| 1. Person Plural |
furiaremus
|
wir erzürnten |
| 2. Person Plural |
furiaretis
|
ihr erzürntet |
| 3. Person Plural |
furiarent
|
sie erzürnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiarer
|
ich würde erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiareris furiarere
|
du würdest erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiaretur
|
er/sie/es würde erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiaremur
|
wir würden erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiaremini
|
ihr würdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiarentur
|
sie würden erzürnt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabo
|
ich werde erzürnen |
| 2. Person Singular |
furiabis
|
du wirst erzürnen |
| 3. Person Singular |
furiabit
|
er/sie/es wird erzürnen |
| 1. Person Plural |
furiabimus
|
wir werden erzürnen |
| 2. Person Plural |
furiabitis
|
ihr werdet erzürnen |
| 3. Person Plural |
furiabunt
|
sie werden erzürnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabor
|
ich werde erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiaberis furiabere
|
du wirst erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiabitur
|
er/sie/es wird erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiabimur
|
wir werden erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiabimini
|
ihr werdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiabuntur
|
sie werden erzürnt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavi
|
ich habe erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiavisti
|
du hast erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiavit
|
er/sie/es hat erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiavimus
|
wir haben erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiavistis
|
ihr habt erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiaverunt furiavere
|
sie haben erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus sum
|
ich bin erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
furiatus es
|
du bist erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
furiatus est
|
er/sie/es ist erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
furiati sumus
|
wir sind erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
furiati estis
|
ihr seid erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
furiati sunt
|
sie sind erzürnt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiaverim
|
ich habe erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiaveris
|
du habest erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiaverit
|
er/sie/es habe erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiaverimus
|
wir haben erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiaveritis
|
ihr habet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiaverint
|
sie haben erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus sim
|
ich sei erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
furiatus sis
|
du seiest erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
furiatus sit
|
er/sie/es sei erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
furiati simus
|
wir seien erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
furiati sitis
|
ihr seiet erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
furiati sint
|
sie seien erzürnt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiaveram
|
ich hatte erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiaveras
|
du hattest erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiaverat
|
er/sie/es hatte erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiaveramus
|
wir hatten erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiaveratis
|
ihr hattet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiaverant
|
sie hatten erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus eram
|
ich war erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
furiatus eras
|
du warst erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
furiatus erat
|
er/sie/es war erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
furiati eramus
|
wir waren erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
furiati eratis
|
ihr warst erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
furiati erant
|
sie waren erzürnt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavissem
|
ich hätte erzürnt |
| 2. Person Singular |
furiavisses
|
du hättest erzürnt |
| 3. Person Singular |
furiavisset
|
er/sie/es hätte erzürnt |
| 1. Person Plural |
furiavissemus
|
wir hätten erzürnt |
| 2. Person Plural |
furiavissetis
|
ihr hättet erzürnt |
| 3. Person Plural |
furiavissent
|
sie hätten erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus essem
|
ich wäre erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
furiatus esses
|
du wärest erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
furiatus esset
|
er/sie/es wäre erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
furiati essemus
|
wir wären erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
furiati essetis
|
ihr wäret erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
furiati essent
|
sie wären erzürnt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavero
|
ich werde erzürnt haben |
| 2. Person Singular |
furiaveris
|
du wirst erzürnt haben |
| 3. Person Singular |
furiaverit
|
er/sie/es wird erzürnt haben |
| 1. Person Plural |
furiaverimus
|
wir werden erzürnt haben |
| 2. Person Plural |
furiaveritis
|
ihr werdet erzürnt haben |
| 3. Person Plural |
furiaverint
|
sie werden erzürnt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus ero
|
ich werde erzürnt worden sein |
| 2. Person Singular |
furiatus eris
|
du werdest erzürnt worden sein |
| 3. Person Singular |
furiatus erit
|
er/sie/es werde erzürnt worden sein |
| 1. Person Plural |
furiati erimus
|
wir werden erzürnt worden sein |
| 2. Person Plural |
furiati eritis
|
ihr werdet erzürnt worden sein |
| 3. Person Plural |
furiati erunt
|
sie werden erzürnt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
furiare
|
erzürnen |
| Vorzeitigkeit |
furiavisse
|
erzürnt haben |
| Nachzeitigkeit |
furiaturum esse
|
erzürnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
furiari furiarier
|
erzürnt werden |
| Vorzeitigkeit |
furiatum esse
|
erzürnt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
furiatum iri
|
künftig erzürnt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
furia
|
erzürne! |
| 2. Person Plural |
furiate
|
erzürnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
furiato
|
| 3. Person Singular |
furiato
|
| 2. Person Plural |
furiatote
|
| 3. Person Plural |
furianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
furiare
|
das Erzürnen |
| Genitiv |
furiandi
|
des Erzürnens |
| Dativ |
furiando
|
dem Erzürnen |
| Akkusativ |
furiandum
|
das Erzürnen |
| Ablativ |
furiando
|
durch das Erzürnen |
| Vokativ |
furiande
|
Erzürnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiandus
|
furianda
|
furiandum
|
| Genitiv |
furiandi
|
furiandae
|
furiandi
|
| Dativ |
furiando
|
furiandae
|
furiando
|
| Akkusativ |
furiandum
|
furiandam
|
furiandum
|
| Ablativ |
furiando
|
furianda
|
furiando
|
| Vokativ |
furiande
|
furianda
|
furiandum
|
Plural
| Nominativ |
furiandi
|
furiandae
|
furianda
|
| Genitiv |
furiandorum
|
furiandarum
|
furiandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
furiandos
|
furiandas
|
furianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
furiandi
|
furiandae
|
furianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furians
|
furians
|
furians
|
| Genitiv |
furiantis
|
furiantis
|
furiantis
|
| Dativ |
furianti
|
furianti
|
furianti
|
| Akkusativ |
furiantem
|
furiantem
|
furians
|
| Ablativ |
furianti furiante
|
furianti furiante
|
furianti furiante
|
| Vokativ |
furians
|
furians
|
furians
|
Plural
| Nominativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
| Genitiv |
furiantium furiantum
|
furiantium furiantum
|
furiantium furiantum
|
| Dativ |
furiantibus
|
furiantibus
|
furiantibus
|
| Akkusativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
| Ablativ |
furiantibus
|
furiantibus
|
furiantibus
|
| Vokativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiatus
|
furiata
|
furiatum
|
| Genitiv |
furiati
|
furiatae
|
furiati
|
| Dativ |
furiato
|
furiatae
|
furiato
|
| Akkusativ |
furiatum
|
furiatam
|
furiatum
|
| Ablativ |
furiato
|
furiata
|
furiato
|
| Vokativ |
furiate
|
furiata
|
furiatum
|
Plural
| Nominativ |
furiati
|
furiatae
|
furiata
|
| Genitiv |
furiatorum
|
furiatarum
|
furiatorum
|
| Dativ |
furiatis
|
furiatis
|
furiatis
|
| Akkusativ |
furiatos
|
furiatas
|
furiata
|
| Ablativ |
furiatis
|
furiatis
|
furiatis
|
| Vokativ |
furiati
|
furiatae
|
furiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiaturus
|
furiatura
|
furiaturum
|
| Genitiv |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiaturi
|
| Dativ |
furiaturo
|
furiaturae
|
furiaturo
|
| Akkusativ |
furiaturum
|
furiaturam
|
furiaturum
|
| Ablativ |
furiaturo
|
furiatura
|
furiaturo
|
| Vokativ |
furiature
|
furiatura
|
furiaturum
|
Plural
| Nominativ |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiatura
|
| Genitiv |
furiaturorum
|
furiaturarum
|
furiaturorum
|
| Dativ |
furiaturis
|
furiaturis
|
furiaturis
|
| Akkusativ |
furiaturos
|
furiaturas
|
furiatura
|
| Ablativ |
furiaturis
|
furiaturis
|
furiaturis
|
| Vokativ |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
furiatum
|
furiatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furio
|
|
| 2. Person Singular |
furias
|
|
| 3. Person Singular |
furiat
|
|
| 1. Person Plural |
furiamus
|
|
| 2. Person Plural |
furiatis
|
|
| 3. Person Plural |
furiant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furior
|
|
| 2. Person Singular |
furiaris furiare
|
|
| 3. Person Singular |
furiatur
|
|
| 1. Person Plural |
furiamur
|
|
| 2. Person Plural |
furiamini
|
|
| 3. Person Plural |
furiantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiem
|
|
| 2. Person Singular |
furies
|
|
| 3. Person Singular |
furiet
|
|
| 1. Person Plural |
furiemus
|
|
| 2. Person Plural |
furietis
|
|
| 3. Person Plural |
furient
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furier
|
|
| 2. Person Singular |
furieris furiere
|
|
| 3. Person Singular |
furietur
|
|
| 1. Person Plural |
furiemur
|
|
| 2. Person Plural |
furiemini
|
|
| 3. Person Plural |
furientur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabam
|
|
| 2. Person Singular |
furiabas
|
|
| 3. Person Singular |
furiabat
|
|
| 1. Person Plural |
furiabamus
|
|
| 2. Person Plural |
furiabatis
|
|
| 3. Person Plural |
furiabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabar
|
|
| 2. Person Singular |
furiabaris furiabare
|
|
| 3. Person Singular |
furiabatur
|
|
| 1. Person Plural |
furiabamur
|
|
| 2. Person Plural |
furiabamini
|
|
| 3. Person Plural |
furiabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiarem
|
|
| 2. Person Singular |
furiares
|
|
| 3. Person Singular |
furiaret
|
|
| 1. Person Plural |
furiaremus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaretis
|
|
| 3. Person Plural |
furiarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiarer
|
|
| 2. Person Singular |
furiareris furiarere
|
|
| 3. Person Singular |
furiaretur
|
|
| 1. Person Plural |
furiaremur
|
|
| 2. Person Plural |
furiaremini
|
|
| 3. Person Plural |
furiarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabo
|
|
| 2. Person Singular |
furiabis
|
|
| 3. Person Singular |
furiabit
|
|
| 1. Person Plural |
furiabimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiabitis
|
|
| 3. Person Plural |
furiabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabor
|
|
| 2. Person Singular |
furiaberis furiabere
|
|
| 3. Person Singular |
furiabitur
|
|
| 1. Person Plural |
furiabimur
|
|
| 2. Person Plural |
furiabimini
|
|
| 3. Person Plural |
furiabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavi
|
|
| 2. Person Singular |
furiavisti
|
|
| 3. Person Singular |
furiavit
|
|
| 1. Person Plural |
furiavimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiavistis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverunt furiavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus es
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus est
|
|
| 1. Person Plural |
furiati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati estis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiaverim
|
|
| 2. Person Singular |
furiaveris
|
|
| 3. Person Singular |
furiaverit
|
|
| 1. Person Plural |
furiaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
furiati simus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiaveram
|
|
| 2. Person Singular |
furiaveras
|
|
| 3. Person Singular |
furiaverat
|
|
| 1. Person Plural |
furiaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
furiati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavissem
|
|
| 2. Person Singular |
furiavisses
|
|
| 3. Person Singular |
furiavisset
|
|
| 1. Person Plural |
furiavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
furiavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
furiavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
furiati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavero
|
|
| 2. Person Singular |
furiaveris
|
|
| 3. Person Singular |
furiaverit
|
|
| 1. Person Plural |
furiaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
furiati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
furiare
|
|
| Vorzeitigkeit |
furiavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
furiaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
furiari furiarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
furiatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
furiatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
furia
|
! |
| 2. Person Plural |
furiate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
furiato
|
| 3. Person Singular |
furiato
|
| 2. Person Plural |
furiatote
|
| 3. Person Plural |
furianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
furiare
|
das |
| Genitiv |
furiandi
|
des es |
| Dativ |
furiando
|
dem |
| Akkusativ |
furiandum
|
das |
| Ablativ |
furiando
|
durch das |
| Vokativ |
furiande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiandus
|
furianda
|
furiandum
|
| Genitiv |
furiandi
|
furiandae
|
furiandi
|
| Dativ |
furiando
|
furiandae
|
furiando
|
| Akkusativ |
furiandum
|
furiandam
|
furiandum
|
| Ablativ |
furiando
|
furianda
|
furiando
|
| Vokativ |
furiande
|
furianda
|
furiandum
|
Plural
| Nominativ |
furiandi
|
furiandae
|
furianda
|
| Genitiv |
furiandorum
|
furiandarum
|
furiandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
furiandos
|
furiandas
|
furianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
furiandi
|
furiandae
|
furianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furians
|
furians
|
furians
|
| Genitiv |
furiantis
|
furiantis
|
furiantis
|
| Dativ |
furianti
|
furianti
|
furianti
|
| Akkusativ |
furiantem
|
furiantem
|
furians
|
| Ablativ |
furianti furiante
|
furianti furiante
|
furianti furiante
|
| Vokativ |
furians
|
furians
|
furians
|
Plural
| Nominativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
| Genitiv |
furiantium furiantum
|
furiantium furiantum
|
furiantium furiantum
|
| Dativ |
furiantibus
|
furiantibus
|
furiantibus
|
| Akkusativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
| Ablativ |
furiantibus
|
furiantibus
|
furiantibus
|
| Vokativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiatus
|
furiata
|
furiatum
|
| Genitiv |
furiati
|
furiatae
|
furiati
|
| Dativ |
furiato
|
furiatae
|
furiato
|
| Akkusativ |
furiatum
|
furiatam
|
furiatum
|
| Ablativ |
furiato
|
furiata
|
furiato
|
| Vokativ |
furiate
|
furiata
|
furiatum
|
Plural
| Nominativ |
furiati
|
furiatae
|
furiata
|
| Genitiv |
furiatorum
|
furiatarum
|
furiatorum
|
| Dativ |
furiatis
|
furiatis
|
furiatis
|
| Akkusativ |
furiatos
|
furiatas
|
furiata
|
| Ablativ |
furiatis
|
furiatis
|
furiatis
|
| Vokativ |
furiati
|
furiatae
|
furiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiaturus
|
furiatura
|
furiaturum
|
| Genitiv |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiaturi
|
| Dativ |
furiaturo
|
furiaturae
|
furiaturo
|
| Akkusativ |
furiaturum
|
furiaturam
|
furiaturum
|
| Ablativ |
furiaturo
|
furiatura
|
furiaturo
|
| Vokativ |
furiature
|
furiatura
|
furiaturum
|
Plural
| Nominativ |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiatura
|
| Genitiv |
furiaturorum
|
furiaturarum
|
furiaturorum
|
| Dativ |
furiaturis
|
furiaturis
|
furiaturis
|
| Akkusativ |
furiaturos
|
furiaturas
|
furiatura
|
| Ablativ |
furiaturis
|
furiaturis
|
furiaturis
|
| Vokativ |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
furiatum
|
furiatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furio
|
|
| 2. Person Singular |
furias
|
|
| 3. Person Singular |
furiat
|
|
| 1. Person Plural |
furiamus
|
|
| 2. Person Plural |
furiatis
|
|
| 3. Person Plural |
furiant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furior
|
|
| 2. Person Singular |
furiaris furiare
|
|
| 3. Person Singular |
furiatur
|
|
| 1. Person Plural |
furiamur
|
|
| 2. Person Plural |
furiamini
|
|
| 3. Person Plural |
furiantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiem
|
|
| 2. Person Singular |
furies
|
|
| 3. Person Singular |
furiet
|
|
| 1. Person Plural |
furiemus
|
|
| 2. Person Plural |
furietis
|
|
| 3. Person Plural |
furient
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furier
|
|
| 2. Person Singular |
furieris furiere
|
|
| 3. Person Singular |
furietur
|
|
| 1. Person Plural |
furiemur
|
|
| 2. Person Plural |
furiemini
|
|
| 3. Person Plural |
furientur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabam
|
|
| 2. Person Singular |
furiabas
|
|
| 3. Person Singular |
furiabat
|
|
| 1. Person Plural |
furiabamus
|
|
| 2. Person Plural |
furiabatis
|
|
| 3. Person Plural |
furiabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabar
|
|
| 2. Person Singular |
furiabaris furiabare
|
|
| 3. Person Singular |
furiabatur
|
|
| 1. Person Plural |
furiabamur
|
|
| 2. Person Plural |
furiabamini
|
|
| 3. Person Plural |
furiabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiarem
|
|
| 2. Person Singular |
furiares
|
|
| 3. Person Singular |
furiaret
|
|
| 1. Person Plural |
furiaremus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaretis
|
|
| 3. Person Plural |
furiarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiarer
|
|
| 2. Person Singular |
furiareris furiarere
|
|
| 3. Person Singular |
furiaretur
|
|
| 1. Person Plural |
furiaremur
|
|
| 2. Person Plural |
furiaremini
|
|
| 3. Person Plural |
furiarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabo
|
|
| 2. Person Singular |
furiabis
|
|
| 3. Person Singular |
furiabit
|
|
| 1. Person Plural |
furiabimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiabitis
|
|
| 3. Person Plural |
furiabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiabor
|
|
| 2. Person Singular |
furiaberis furiabere
|
|
| 3. Person Singular |
furiabitur
|
|
| 1. Person Plural |
furiabimur
|
|
| 2. Person Plural |
furiabimini
|
|
| 3. Person Plural |
furiabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavi
|
|
| 2. Person Singular |
furiavisti
|
|
| 3. Person Singular |
furiavit
|
|
| 1. Person Plural |
furiavimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiavistis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverunt furiavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus es
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus est
|
|
| 1. Person Plural |
furiati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati estis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiaverim
|
|
| 2. Person Singular |
furiaveris
|
|
| 3. Person Singular |
furiaverit
|
|
| 1. Person Plural |
furiaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
furiati simus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiaveram
|
|
| 2. Person Singular |
furiaveras
|
|
| 3. Person Singular |
furiaverat
|
|
| 1. Person Plural |
furiaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
furiati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavissem
|
|
| 2. Person Singular |
furiavisses
|
|
| 3. Person Singular |
furiavisset
|
|
| 1. Person Plural |
furiavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
furiavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
furiavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
furiati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
furiavero
|
|
| 2. Person Singular |
furiaveris
|
|
| 3. Person Singular |
furiaverit
|
|
| 1. Person Plural |
furiaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
furiaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
furiatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
furiatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
furiatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
furiati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
furiati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
furiati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
furiare
|
|
| Vorzeitigkeit |
furiavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
furiaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
furiari furiarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
furiatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
furiatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
furia
|
! |
| 2. Person Plural |
furiate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
furiato
|
| 3. Person Singular |
furiato
|
| 2. Person Plural |
furiatote
|
| 3. Person Plural |
furianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
furiare
|
das |
| Genitiv |
furiandi
|
des es |
| Dativ |
furiando
|
dem |
| Akkusativ |
furiandum
|
das |
| Ablativ |
furiando
|
durch das |
| Vokativ |
furiande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiandus
|
furianda
|
furiandum
|
| Genitiv |
furiandi
|
furiandae
|
furiandi
|
| Dativ |
furiando
|
furiandae
|
furiando
|
| Akkusativ |
furiandum
|
furiandam
|
furiandum
|
| Ablativ |
furiando
|
furianda
|
furiando
|
| Vokativ |
furiande
|
furianda
|
furiandum
|
Plural
| Nominativ |
furiandi
|
furiandae
|
furianda
|
| Genitiv |
furiandorum
|
furiandarum
|
furiandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
furiandos
|
furiandas
|
furianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
furiandi
|
furiandae
|
furianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furians
|
furians
|
furians
|
| Genitiv |
furiantis
|
furiantis
|
furiantis
|
| Dativ |
furianti
|
furianti
|
furianti
|
| Akkusativ |
furiantem
|
furiantem
|
furians
|
| Ablativ |
furianti furiante
|
furianti furiante
|
furianti furiante
|
| Vokativ |
furians
|
furians
|
furians
|
Plural
| Nominativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
| Genitiv |
furiantium furiantum
|
furiantium furiantum
|
furiantium furiantum
|
| Dativ |
furiantibus
|
furiantibus
|
furiantibus
|
| Akkusativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
| Ablativ |
furiantibus
|
furiantibus
|
furiantibus
|
| Vokativ |
furiantes
|
furiantes
|
furiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiatus
|
furiata
|
furiatum
|
| Genitiv |
furiati
|
furiatae
|
furiati
|
| Dativ |
furiato
|
furiatae
|
furiato
|
| Akkusativ |
furiatum
|
furiatam
|
furiatum
|
| Ablativ |
furiato
|
furiata
|
furiato
|
| Vokativ |
furiate
|
furiata
|
furiatum
|
Plural
| Nominativ |
furiati
|
furiatae
|
furiata
|
| Genitiv |
furiatorum
|
furiatarum
|
furiatorum
|
| Dativ |
furiatis
|
furiatis
|
furiatis
|
| Akkusativ |
furiatos
|
furiatas
|
furiata
|
| Ablativ |
furiatis
|
furiatis
|
furiatis
|
| Vokativ |
furiati
|
furiatae
|
furiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
furiaturus
|
furiatura
|
furiaturum
|
| Genitiv |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiaturi
|
| Dativ |
furiaturo
|
furiaturae
|
furiaturo
|
| Akkusativ |
furiaturum
|
furiaturam
|
furiaturum
|
| Ablativ |
furiaturo
|
furiatura
|
furiaturo
|
| Vokativ |
furiature
|
furiatura
|
furiaturum
|
Plural
| Nominativ |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiatura
|
| Genitiv |
furiaturorum
|
furiaturarum
|
furiaturorum
|
| Dativ |
furiaturis
|
furiaturis
|
furiaturis
|
| Akkusativ |
furiaturos
|
furiaturas
|
furiatura
|
| Ablativ |
furiaturis
|
furiaturis
|
furiaturis
|
| Vokativ |
furiaturi
|
furiaturae
|
furiatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
furiatum
|
furiatu
|