| Latein | Typ | Geschlecht | Flexionsart | Form | Deutsch |
|---|---|---|---|---|---|
| grammaticus | Nomen | Maskulinum | O-Deklination | Grundform | Sprachlehrer |
| grammaticus | Nomen | Maskulinum | O-Deklination | Nominativ Singular von grammaticus | der Sprachlehrer |
| Latein: | Deutsch: | |
| Nominativ | grammaticus grammaticos |
der Sprachlehrer |
| Genitiv | grammatici |
des Sprachlehrers |
| Dativ | grammatico |
dem Sprachlehrer |
| Akkusativ | grammaticum grammaticom |
den Sprachlehrer |
| Ablativ | grammatico |
mit dem Sprachlehrer |
| Vokativ | grammatice |
Sprachlehrer! |
| Lokativ | grammatici |
Sprachlehrer als Ortsangabe |
| Latein: | Deutsch: | |
| Nominativ | grammatici |
die Sprachlehrer |
| Genitiv | grammaticorum grammaticum |
der Sprachlehrer |
| Dativ | grammaticis |
den Sprachlehrern |
| Akkusativ | grammaticos |
die Sprachlehrer |
| Ablativ | grammaticis |
mit den Sprachlehrern |
| Vokativ | grammatici |
Sprachlehrer! |
| Lokativ | grammaticis |
Sprachlehrer als Ortsangabe |