Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | impero 
 | ich befehle | 
  
    | 2. Person Singular | imperas 
 | du befiehlst | 
  
    | 3. Person Singular | imperat 
 | er/sie/es befiehlt | 
  
    | 1. Person Plural | imperamus 
 | wir befehlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperatis 
 | ihr befehlt | 
  
    | 3. Person Plural | imperant 
 | sie befehlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperor 
 | ich werde befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperaris imperare
 
 | du wirst befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperatur 
 | er/sie/es wird befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperamur 
 | wir werden befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperamini 
 | ihr werdet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperantur 
 | sie werden befohlen | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperem 
 | ich befehle | 
  
    | 2. Person Singular | imperes 
 | du befehlest | 
  
    | 3. Person Singular | imperet 
 | er/sie/es befehle | 
  
    | 1. Person Plural | imperemus 
 | wir befehlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperetis 
 | ihr befehlet | 
  
    | 3. Person Plural | imperent 
 | sie befehlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperer 
 | ich werde befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | impereris imperere
 
 | du werdest befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperetur 
 | er/sie/es werde befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperemur 
 | wir werden befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperemini 
 | ihr werdet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperentur 
 | sie werden befohlen | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabam 
 | ich befahl | 
  
    | 2. Person Singular | imperabas 
 | du befahlst | 
  
    | 3. Person Singular | imperabat 
 | er/sie/es befahl | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamus 
 | wir befahlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperabatis 
 | ihr befahlt | 
  
    | 3. Person Plural | imperabant 
 | sie befahlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabar 
 | ich wurde befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperabaris imperabare
 
 | du wurdest befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperabatur 
 | er/sie/es wurde befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamur 
 | wir wurden befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperabamini 
 | ihr wurdet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperabantur 
 | sie wurden befohlen | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarem 
 | ich befähle; beföhle | 
  
    | 2. Person Singular | imperares 
 | du befählest; beföhlest | 
  
    | 3. Person Singular | imperaret 
 | er/sie/es befähle; beföhle | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremus 
 | wir befählen; beföhlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperaretis 
 | ihr befählet; beföhlet | 
  
    | 3. Person Plural | imperarent 
 | sie befählen; beföhlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarer 
 | ich würde befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperareris imperarere
 
 | du würdest befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperaretur 
 | er/sie/es würde befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremur 
 | wir würden befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperaremini 
 | ihr würdet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperarentur 
 | sie würden befohlen | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabo 
 | ich werde befehlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperabis 
 | du wirst befehlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperabit 
 | er/sie/es wird befehlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimus 
 | wir werden befehlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperabitis 
 | ihr werdet befehlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperabunt 
 | sie werden befehlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabor 
 | ich werde befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperaberis imperabere
 
 | du wirst befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperabitur 
 | er/sie/es wird befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimur 
 | wir werden befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperabimini 
 | ihr werdet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperabuntur 
 | sie werden befohlen | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavi 
 | ich habe befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisti 
 | du hast befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperavit 
 | er/sie/es hat befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperavimus 
 | wir haben befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperavistis 
 | ihr habt befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverunt imperavere
 
 | sie haben befohlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sum 
 | ich bin befohlen worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus es 
 | du bist befohlen worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus est 
 | er/sie/es ist befohlen worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati sumus 
 | wir sind befohlen worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati estis 
 | ihr seid befohlen worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sunt 
 | sie sind befohlen worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaverim 
 | ich habe befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 | du habest befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 | er/sie/es habe befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 | wir haben befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 | ihr habet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 | sie haben befohlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sim 
 | ich sei befohlen worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus sis 
 | du seiest befohlen worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus sit 
 | er/sie/es sei befohlen worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati simus 
 | wir seien befohlen worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati sitis 
 | ihr seiet befohlen worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sint 
 | sie seien befohlen worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaveram 
 | ich hatte befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveras 
 | du hattest befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverat 
 | er/sie/es hatte befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperaveramus 
 | wir hatten befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveratis 
 | ihr hattet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverant 
 | sie hatten befohlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus eram 
 | ich war befohlen worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eras 
 | du warst befohlen worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erat 
 | er/sie/es war befohlen worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati eramus 
 | wir waren befohlen worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eratis 
 | ihr warst befohlen worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erant 
 | sie waren befohlen worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavissem 
 | ich hätte befohlen | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisses 
 | du hättest befohlen | 
  
    | 3. Person Singular | imperavisset 
 | er/sie/es hätte befohlen | 
  
    | 1. Person Plural | imperavissemus 
 | wir hätten befohlen | 
  
    | 2. Person Plural | imperavissetis 
 | ihr hättet befohlen | 
  
    | 3. Person Plural | imperavissent 
 | sie hätten befohlen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus essem 
 | ich wäre befohlen worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus esses 
 | du wärest befohlen worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus esset 
 | er/sie/es wäre befohlen worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati essemus 
 | wir wären befohlen worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati essetis 
 | ihr wäret befohlen worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati essent 
 | sie wären befohlen worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavero 
 | ich werde befohlen haben | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 | du wirst befohlen haben | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 | er/sie/es wird befohlen haben | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 | wir werden befohlen haben | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 | ihr werdet befohlen haben | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 | sie werden befohlen haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus ero 
 | ich werde befohlen worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eris 
 | du werdest befohlen worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erit 
 | er/sie/es werde befohlen worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | imperati erimus 
 | wir werden befohlen worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eritis 
 | ihr werdet befohlen worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erunt 
 | sie werden befohlen worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | imperare 
 | befehlen | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperavisse 
 | befohlen haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperaturum esse 
 | befehlen werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | imperari imperarier
 
 | befohlen werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperatum esse 
 | befohlen worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperatum iri 
 | künftig befohlen werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | impera 
 | befiehl! | 
  
    | 2. Person Plural | imperate 
 | befehlt! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | imperatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | imperanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | imperare 
 | das Befehlen | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | des Befehlens | 
  
    | Dativ | imperando 
 | dem Befehlen | 
  
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | das Befehlen | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | durch das Befehlen | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | Befehlen! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperandus 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | imperandae 
 | imperandi 
 | 
  
    | Dativ | imperando 
 | imperandae 
 | imperando 
 | 
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | imperandam 
 | imperandum 
 | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | imperanda 
 | imperando 
 | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
  
    | Genitiv | imperandorum 
 | imperandarum 
 | imperandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | imperandos 
 | imperandas 
 | imperanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
    | Genitiv | imperantis 
 | imperantis 
 | imperantis 
 | 
  
    | Dativ | imperanti 
 | imperanti 
 | imperanti 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantem 
 | imperantem 
 | imperans 
 | 
  
    | Ablativ | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | 
  
    | Vokativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Genitiv | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | 
  
    | Dativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Ablativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Vokativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperatus 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
    | Genitiv | imperati 
 | imperatae 
 | imperati 
 | 
  
    | Dativ | imperato 
 | imperatae 
 | imperato 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatum 
 | imperatam 
 | imperatum 
 | 
  
    | Ablativ | imperato 
 | imperata 
 | imperato 
 | 
  
    | Vokativ | imperate 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
  
    | Genitiv | imperatorum 
 | imperatarum 
 | imperatorum 
 | 
  
    | Dativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatos 
 | imperatas 
 | imperata 
 | 
  
    | Ablativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Vokativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperaturus 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperaturi 
 | 
  
    | Dativ | imperaturo 
 | imperaturae 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturum 
 | imperaturam 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturo 
 | imperatura 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Vokativ | imperature 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturorum 
 | imperaturarum 
 | imperaturorum 
 | 
  
    | Dativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturos 
 | imperaturas 
 | imperatura 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Vokativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | imperatum 
 | imperatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | impero 
 | ich beherrsche | 
  
    | 2. Person Singular | imperas 
 | du beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperat 
 | er/sie/es beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperamus 
 | wir beherrschen | 
  
    | 2. Person Plural | imperatis 
 | ihr beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperant 
 | sie beherrschen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperor 
 | ich werde beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperaris imperare
 
 | du wirst beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperatur 
 | er/sie/es wird beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperamur 
 | wir werden beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperamini 
 | ihr werdet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperantur 
 | sie werden beherrscht | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperem 
 | ich beherrsche | 
  
    | 2. Person Singular | imperes 
 | du beherrschest | 
  
    | 3. Person Singular | imperet 
 | er/sie/es beherrsche | 
  
    | 1. Person Plural | imperemus 
 | wir beherrschen | 
  
    | 2. Person Plural | imperetis 
 | ihr beherrschet | 
  
    | 3. Person Plural | imperent 
 | sie beherrschen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperer 
 | ich werde beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | impereris imperere
 
 | du werdest beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperetur 
 | er/sie/es werde beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperemur 
 | wir werden beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperemini 
 | ihr werdet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperentur 
 | sie werden beherrscht | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabam 
 | ich beherrschte | 
  
    | 2. Person Singular | imperabas 
 | du beherrschtest | 
  
    | 3. Person Singular | imperabat 
 | er/sie/es beherrschte | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamus 
 | wir beherrschten | 
  
    | 2. Person Plural | imperabatis 
 | ihr beherrschtet | 
  
    | 3. Person Plural | imperabant 
 | sie beherrschten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabar 
 | ich wurde beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperabaris imperabare
 
 | du wurdest beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperabatur 
 | er/sie/es wurde beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamur 
 | wir wurden beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperabamini 
 | ihr wurdet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperabantur 
 | sie wurden beherrscht | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarem 
 | ich beherrschte | 
  
    | 2. Person Singular | imperares 
 | du beherrschtest | 
  
    | 3. Person Singular | imperaret 
 | er/sie/es beherrschte | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremus 
 | wir beherrschten | 
  
    | 2. Person Plural | imperaretis 
 | ihr beherrschtet | 
  
    | 3. Person Plural | imperarent 
 | sie beherrschten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarer 
 | ich würde beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperareris imperarere
 
 | du würdest beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperaretur 
 | er/sie/es würde beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremur 
 | wir würden beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperaremini 
 | ihr würdet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperarentur 
 | sie würden beherrscht | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabo 
 | ich werde beherrschen | 
  
    | 2. Person Singular | imperabis 
 | du wirst beherrschen | 
  
    | 3. Person Singular | imperabit 
 | er/sie/es wird beherrschen | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimus 
 | wir werden beherrschen | 
  
    | 2. Person Plural | imperabitis 
 | ihr werdet beherrschen | 
  
    | 3. Person Plural | imperabunt 
 | sie werden beherrschen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabor 
 | ich werde beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperaberis imperabere
 
 | du wirst beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperabitur 
 | er/sie/es wird beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimur 
 | wir werden beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperabimini 
 | ihr werdet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperabuntur 
 | sie werden beherrscht | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavi 
 | ich habe beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisti 
 | du hast beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperavit 
 | er/sie/es hat beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperavimus 
 | wir haben beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperavistis 
 | ihr habt beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverunt imperavere
 
 | sie haben beherrscht | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sum 
 | ich bin beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus es 
 | du bist beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus est 
 | er/sie/es ist beherrscht worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati sumus 
 | wir sind beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati estis 
 | ihr seid beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sunt 
 | sie sind beherrscht worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaverim 
 | ich habe beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 | du habest beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 | er/sie/es habe beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 | wir haben beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 | ihr habet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 | sie haben beherrscht | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sim 
 | ich sei beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus sis 
 | du seiest beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus sit 
 | er/sie/es sei beherrscht worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati simus 
 | wir seien beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati sitis 
 | ihr seiet beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sint 
 | sie seien beherrscht worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaveram 
 | ich hatte beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveras 
 | du hattest beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverat 
 | er/sie/es hatte beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperaveramus 
 | wir hatten beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveratis 
 | ihr hattet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverant 
 | sie hatten beherrscht | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus eram 
 | ich war beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eras 
 | du warst beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erat 
 | er/sie/es war beherrscht worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati eramus 
 | wir waren beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eratis 
 | ihr warst beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erant 
 | sie waren beherrscht worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavissem 
 | ich hätte beherrscht | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisses 
 | du hättest beherrscht | 
  
    | 3. Person Singular | imperavisset 
 | er/sie/es hätte beherrscht | 
  
    | 1. Person Plural | imperavissemus 
 | wir hätten beherrscht | 
  
    | 2. Person Plural | imperavissetis 
 | ihr hättet beherrscht | 
  
    | 3. Person Plural | imperavissent 
 | sie hätten beherrscht | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus essem 
 | ich wäre beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus esses 
 | du wärest beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus esset 
 | er/sie/es wäre beherrscht worden | 
  
    | 1. Person Plural | imperati essemus 
 | wir wären beherrscht worden | 
  
    | 2. Person Plural | imperati essetis 
 | ihr wäret beherrscht worden | 
  
    | 3. Person Plural | imperati essent 
 | sie wären beherrscht worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavero 
 | ich werde beherrscht haben | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 | du wirst beherrscht haben | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 | er/sie/es wird beherrscht haben | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 | wir werden beherrscht haben | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 | ihr werdet beherrscht haben | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 | sie werden beherrscht haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus ero 
 | ich werde beherrscht worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eris 
 | du werdest beherrscht worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erit 
 | er/sie/es werde beherrscht worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | imperati erimus 
 | wir werden beherrscht worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eritis 
 | ihr werdet beherrscht worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erunt 
 | sie werden beherrscht worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | imperare 
 | beherrschen | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperavisse 
 | beherrscht haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperaturum esse 
 | beherrschen werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | imperari imperarier
 
 | beherrscht werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperatum esse 
 | beherrscht worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperatum iri 
 | künftig beherrscht werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | impera 
 | beherrsche! | 
  
    | 2. Person Plural | imperate 
 | beherrscht! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | imperatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | imperanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | imperare 
 | das Beherrschen | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | des Beherrschens | 
  
    | Dativ | imperando 
 | dem Beherrschen | 
  
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | das Beherrschen | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | durch das Beherrschen | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | Beherrschen! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperandus 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | imperandae 
 | imperandi 
 | 
  
    | Dativ | imperando 
 | imperandae 
 | imperando 
 | 
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | imperandam 
 | imperandum 
 | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | imperanda 
 | imperando 
 | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
  
    | Genitiv | imperandorum 
 | imperandarum 
 | imperandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | imperandos 
 | imperandas 
 | imperanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
    | Genitiv | imperantis 
 | imperantis 
 | imperantis 
 | 
  
    | Dativ | imperanti 
 | imperanti 
 | imperanti 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantem 
 | imperantem 
 | imperans 
 | 
  
    | Ablativ | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | 
  
    | Vokativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Genitiv | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | 
  
    | Dativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Ablativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Vokativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperatus 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
    | Genitiv | imperati 
 | imperatae 
 | imperati 
 | 
  
    | Dativ | imperato 
 | imperatae 
 | imperato 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatum 
 | imperatam 
 | imperatum 
 | 
  
    | Ablativ | imperato 
 | imperata 
 | imperato 
 | 
  
    | Vokativ | imperate 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
  
    | Genitiv | imperatorum 
 | imperatarum 
 | imperatorum 
 | 
  
    | Dativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatos 
 | imperatas 
 | imperata 
 | 
  
    | Ablativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Vokativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperaturus 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperaturi 
 | 
  
    | Dativ | imperaturo 
 | imperaturae 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturum 
 | imperaturam 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturo 
 | imperatura 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Vokativ | imperature 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturorum 
 | imperaturarum 
 | imperaturorum 
 | 
  
    | Dativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturos 
 | imperaturas 
 | imperatura 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Vokativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | imperatum 
 | imperatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | impero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaris imperare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperantur 
 |  | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperes 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperet 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | impereris imperere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperetur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperemur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperemini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperentur 
 |  | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabam 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperabas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabar 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperabaris imperabare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabantur 
 |  | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperares 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaret 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaretis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperarent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperareris imperarere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaretur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaremini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperarentur 
 |  | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabo 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperabis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabunt 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaberis imperabere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabitur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabimini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabuntur 
 |  | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavi 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisti 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperavit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperavimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperavistis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverunt imperavere
 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sum 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus es 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus est 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati sumus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati estis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sunt 
 |  | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaverim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus sis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus sit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati simus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati sitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sint 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaveram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaveramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus eram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati eramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erant 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavissem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperavisset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperavissemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperavissetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperavissent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus essem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus esses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus esset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati essemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati essetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati essent 
 |  | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus ero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati erimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erunt 
 |  | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | imperare 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperavisse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperaturum esse 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | imperari imperarier
 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperatum esse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperatum iri 
 |  | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | impera 
 | ! | 
  
    | 2. Person Plural | imperate 
 | ! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | imperatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | imperanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | imperare 
 | das | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | des es | 
  
    | Dativ | imperando 
 | dem | 
  
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | das | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | durch das | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | ! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperandus 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | imperandae 
 | imperandi 
 | 
  
    | Dativ | imperando 
 | imperandae 
 | imperando 
 | 
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | imperandam 
 | imperandum 
 | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | imperanda 
 | imperando 
 | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
  
    | Genitiv | imperandorum 
 | imperandarum 
 | imperandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | imperandos 
 | imperandas 
 | imperanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
    | Genitiv | imperantis 
 | imperantis 
 | imperantis 
 | 
  
    | Dativ | imperanti 
 | imperanti 
 | imperanti 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantem 
 | imperantem 
 | imperans 
 | 
  
    | Ablativ | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | 
  
    | Vokativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Genitiv | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | 
  
    | Dativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Ablativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Vokativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperatus 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
    | Genitiv | imperati 
 | imperatae 
 | imperati 
 | 
  
    | Dativ | imperato 
 | imperatae 
 | imperato 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatum 
 | imperatam 
 | imperatum 
 | 
  
    | Ablativ | imperato 
 | imperata 
 | imperato 
 | 
  
    | Vokativ | imperate 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
  
    | Genitiv | imperatorum 
 | imperatarum 
 | imperatorum 
 | 
  
    | Dativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatos 
 | imperatas 
 | imperata 
 | 
  
    | Ablativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Vokativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperaturus 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperaturi 
 | 
  
    | Dativ | imperaturo 
 | imperaturae 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturum 
 | imperaturam 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturo 
 | imperatura 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Vokativ | imperature 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturorum 
 | imperaturarum 
 | imperaturorum 
 | 
  
    | Dativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturos 
 | imperaturas 
 | imperatura 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Vokativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | imperatum 
 | imperatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | impero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaris imperare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperantur 
 |  | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperes 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperet 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | impereris imperere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperetur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperemur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperemini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperentur 
 |  | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabam 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperabas 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabatis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabar 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperabaris imperabare
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabatur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabamur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabamini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabantur 
 |  | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperares 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaret 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaretis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperarent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperarer 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperareris imperarere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaretur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaremur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaremini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperarentur 
 |  | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabo 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperabis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabunt 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperabor 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaberis imperabere
 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperabitur 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperabimur 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperabimini 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperabuntur 
 |  | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavi 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisti 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperavit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperavimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperavistis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverunt imperavere
 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sum 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus es 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus est 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati sumus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati estis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sunt 
 |  | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaverim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus sim 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus sis 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus sit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati simus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati sitis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati sint 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperaveram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaveramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverant 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus eram 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eras 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erat 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati eramus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eratis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erant 
 |  | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavissem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperavisses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperavisset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperavissemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperavissetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperavissent 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus essem 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus esses 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus esset 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati essemus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati essetis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati essent 
 |  | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperavero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperaveris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperaverit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperaverimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperaveritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperaverint 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | imperatus ero 
 |  | 
  
    | 2. Person Singular | imperatus eris 
 |  | 
  
    | 3. Person Singular | imperatus erit 
 |  | 
  
    | 1. Person Plural | imperati erimus 
 |  | 
  
    | 2. Person Plural | imperati eritis 
 |  | 
  
    | 3. Person Plural | imperati erunt 
 |  | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | imperare 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperavisse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperaturum esse 
 |  | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | imperari imperarier
 
 |  | 
  
    | Vorzeitigkeit | imperatum esse 
 |  | 
  
    | Nachzeitigkeit | imperatum iri 
 |  | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | impera 
 | ! | 
  
    | 2. Person Plural | imperate 
 | ! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | imperato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | imperatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | imperanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | imperare 
 | das | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | des es | 
  
    | Dativ | imperando 
 | dem | 
  
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | das | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | durch das | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | ! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperandus 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
  
    | Genitiv | imperandi 
 | imperandae 
 | imperandi 
 | 
  
    | Dativ | imperando 
 | imperandae 
 | imperando 
 | 
  
    | Akkusativ | imperandum 
 | imperandam 
 | imperandum 
 | 
  
    | Ablativ | imperando 
 | imperanda 
 | imperando 
 | 
  
    | Vokativ | imperande 
 | imperanda 
 | imperandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
  
    | Genitiv | imperandorum 
 | imperandarum 
 | imperandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | imperandos 
 | imperandas 
 | imperanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | imperandi 
 | imperandae 
 | imperanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
    | Genitiv | imperantis 
 | imperantis 
 | imperantis 
 | 
  
    | Dativ | imperanti 
 | imperanti 
 | imperanti 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantem 
 | imperantem 
 | imperans 
 | 
  
    | Ablativ | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | imperanti imperante
 
 | 
  
    | Vokativ | imperans 
 | imperans 
 | imperans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Genitiv | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | imperantium imperantum
 
 | 
  
    | Dativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
  
    | Ablativ | imperantibus 
 | imperantibus 
 | imperantibus 
 | 
  
    | Vokativ | imperantes 
 | imperantes 
 | imperantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperatus 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
    | Genitiv | imperati 
 | imperatae 
 | imperati 
 | 
  
    | Dativ | imperato 
 | imperatae 
 | imperato 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatum 
 | imperatam 
 | imperatum 
 | 
  
    | Ablativ | imperato 
 | imperata 
 | imperato 
 | 
  
    | Vokativ | imperate 
 | imperata 
 | imperatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
  
    | Genitiv | imperatorum 
 | imperatarum 
 | imperatorum 
 | 
  
    | Dativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperatos 
 | imperatas 
 | imperata 
 | 
  
    | Ablativ | imperatis 
 | imperatis 
 | imperatis 
 | 
  
    | Vokativ | imperati 
 | imperatae 
 | imperata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | imperaturus 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperaturi 
 | 
  
    | Dativ | imperaturo 
 | imperaturae 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturum 
 | imperaturam 
 | imperaturum 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturo 
 | imperatura 
 | imperaturo 
 | 
  
    | Vokativ | imperature 
 | imperatura 
 | imperaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
  
    | Genitiv | imperaturorum 
 | imperaturarum 
 | imperaturorum 
 | 
  
    | Dativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | imperaturos 
 | imperaturas 
 | imperatura 
 | 
  
    | Ablativ | imperaturis 
 | imperaturis 
 | imperaturis 
 | 
  
    | Vokativ | imperaturi 
 | imperaturae 
 | imperatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | imperatum 
 | imperatu 
 |