Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperito
|
|
| 2. Person Singular |
imperitas
|
|
| 3. Person Singular |
imperitat
|
|
| 1. Person Plural |
imperitamus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitatis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitor
|
|
| 2. Person Singular |
imperitaris imperitare
|
|
| 3. Person Singular |
imperitatur
|
|
| 1. Person Plural |
imperitamur
|
|
| 2. Person Plural |
imperitamini
|
|
| 3. Person Plural |
imperitantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitem
|
|
| 2. Person Singular |
imperites
|
|
| 3. Person Singular |
imperitet
|
|
| 1. Person Plural |
imperitemus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitetis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperiter
|
|
| 2. Person Singular |
imperiteris imperitere
|
|
| 3. Person Singular |
imperitetur
|
|
| 1. Person Plural |
imperitemur
|
|
| 2. Person Plural |
imperitemini
|
|
| 3. Person Plural |
imperitentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitabam
|
|
| 2. Person Singular |
imperitabas
|
|
| 3. Person Singular |
imperitabat
|
|
| 1. Person Plural |
imperitabamus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitabatis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitabar
|
|
| 2. Person Singular |
imperitabaris imperitabare
|
|
| 3. Person Singular |
imperitabatur
|
|
| 1. Person Plural |
imperitabamur
|
|
| 2. Person Plural |
imperitabamini
|
|
| 3. Person Plural |
imperitabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitarem
|
|
| 2. Person Singular |
imperitares
|
|
| 3. Person Singular |
imperitaret
|
|
| 1. Person Plural |
imperitaremus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitaretis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitarer
|
|
| 2. Person Singular |
imperitareris imperitarere
|
|
| 3. Person Singular |
imperitaretur
|
|
| 1. Person Plural |
imperitaremur
|
|
| 2. Person Plural |
imperitaremini
|
|
| 3. Person Plural |
imperitarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitabo
|
|
| 2. Person Singular |
imperitabis
|
|
| 3. Person Singular |
imperitabit
|
|
| 1. Person Plural |
imperitabimus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitabitis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitabor
|
|
| 2. Person Singular |
imperitaberis imperitabere
|
|
| 3. Person Singular |
imperitabitur
|
|
| 1. Person Plural |
imperitabimur
|
|
| 2. Person Plural |
imperitabimini
|
|
| 3. Person Plural |
imperitabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitavi
|
|
| 2. Person Singular |
imperitavisti
|
|
| 3. Person Singular |
imperitavit
|
|
| 1. Person Plural |
imperitavimus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitavistis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitaverunt imperitavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
imperitatus es
|
|
| 3. Person Singular |
imperitatus est
|
|
| 1. Person Plural |
imperitati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitati estis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitaverim
|
|
| 2. Person Singular |
imperitaveris
|
|
| 3. Person Singular |
imperitaverit
|
|
| 1. Person Plural |
imperitaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
imperitatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
imperitatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
imperitati simus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitaveram
|
|
| 2. Person Singular |
imperitaveras
|
|
| 3. Person Singular |
imperitaverat
|
|
| 1. Person Plural |
imperitaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
imperitatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
imperitatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
imperitati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitavissem
|
|
| 2. Person Singular |
imperitavisses
|
|
| 3. Person Singular |
imperitavisset
|
|
| 1. Person Plural |
imperitavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
imperitatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
imperitatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
imperitati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitavero
|
|
| 2. Person Singular |
imperitaveris
|
|
| 3. Person Singular |
imperitaverit
|
|
| 1. Person Plural |
imperitaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
imperitatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
imperitatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
imperitatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
imperitati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
imperitati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
imperitati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
imperitare
|
|
| Vorzeitigkeit |
imperitavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
imperitaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
imperitari imperitarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
imperitatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
imperitatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
imperita
|
! |
| 2. Person Plural |
imperitate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
imperitato
|
| 3. Person Singular |
imperitato
|
| 2. Person Plural |
imperitatote
|
| 3. Person Plural |
imperitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
imperitare
|
das |
| Genitiv |
imperitandi
|
des es |
| Dativ |
imperitando
|
dem |
| Akkusativ |
imperitandum
|
das |
| Ablativ |
imperitando
|
durch das |
| Vokativ |
imperitande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
imperitandus
|
imperitanda
|
imperitandum
|
| Genitiv |
imperitandi
|
imperitandae
|
imperitandi
|
| Dativ |
imperitando
|
imperitandae
|
imperitando
|
| Akkusativ |
imperitandum
|
imperitandam
|
imperitandum
|
| Ablativ |
imperitando
|
imperitanda
|
imperitando
|
| Vokativ |
imperitande
|
imperitanda
|
imperitandum
|
Plural
| Nominativ |
imperitandi
|
imperitandae
|
imperitanda
|
| Genitiv |
imperitandorum
|
imperitandarum
|
imperitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
imperitandos
|
imperitandas
|
imperitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
imperitandi
|
imperitandae
|
imperitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
imperitans
|
imperitans
|
imperitans
|
| Genitiv |
imperitantis
|
imperitantis
|
imperitantis
|
| Dativ |
imperitanti
|
imperitanti
|
imperitanti
|
| Akkusativ |
imperitantem
|
imperitantem
|
imperitans
|
| Ablativ |
imperitanti imperitante
|
imperitanti imperitante
|
imperitanti imperitante
|
| Vokativ |
imperitans
|
imperitans
|
imperitans
|
Plural
| Nominativ |
imperitantes
|
imperitantes
|
imperitantia
|
| Genitiv |
imperitantium imperitantum
|
imperitantium imperitantum
|
imperitantium imperitantum
|
| Dativ |
imperitantibus
|
imperitantibus
|
imperitantibus
|
| Akkusativ |
imperitantes
|
imperitantes
|
imperitantia
|
| Ablativ |
imperitantibus
|
imperitantibus
|
imperitantibus
|
| Vokativ |
imperitantes
|
imperitantes
|
imperitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
imperitatus
|
imperitata
|
imperitatum
|
| Genitiv |
imperitati
|
imperitatae
|
imperitati
|
| Dativ |
imperitato
|
imperitatae
|
imperitato
|
| Akkusativ |
imperitatum
|
imperitatam
|
imperitatum
|
| Ablativ |
imperitato
|
imperitata
|
imperitato
|
| Vokativ |
imperitate
|
imperitata
|
imperitatum
|
Plural
| Nominativ |
imperitati
|
imperitatae
|
imperitata
|
| Genitiv |
imperitatorum
|
imperitatarum
|
imperitatorum
|
| Dativ |
imperitatis
|
imperitatis
|
imperitatis
|
| Akkusativ |
imperitatos
|
imperitatas
|
imperitata
|
| Ablativ |
imperitatis
|
imperitatis
|
imperitatis
|
| Vokativ |
imperitati
|
imperitatae
|
imperitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
imperitaturus
|
imperitatura
|
imperitaturum
|
| Genitiv |
imperitaturi
|
imperitaturae
|
imperitaturi
|
| Dativ |
imperitaturo
|
imperitaturae
|
imperitaturo
|
| Akkusativ |
imperitaturum
|
imperitaturam
|
imperitaturum
|
| Ablativ |
imperitaturo
|
imperitatura
|
imperitaturo
|
| Vokativ |
imperitature
|
imperitatura
|
imperitaturum
|
Plural
| Nominativ |
imperitaturi
|
imperitaturae
|
imperitatura
|
| Genitiv |
imperitaturorum
|
imperitaturarum
|
imperitaturorum
|
| Dativ |
imperitaturis
|
imperitaturis
|
imperitaturis
|
| Akkusativ |
imperitaturos
|
imperitaturas
|
imperitatura
|
| Ablativ |
imperitaturis
|
imperitaturis
|
imperitaturis
|
| Vokativ |
imperitaturi
|
imperitaturae
|
imperitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
imperitatum
|
imperitatu
|