Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetro
|
ich durchsetze; setze durch |
| 2. Person Singular |
impetras
|
du durchsetzt; setzt durch |
| 3. Person Singular |
impetrat
|
er/sie/es durchsetzt; setzt durch |
| 1. Person Plural |
impetramus
|
wir durchsetzen; setzen durch |
| 2. Person Plural |
impetratis
|
ihr durchsetzt; setzt durch |
| 3. Person Plural |
impetrant
|
sie durchsetzen; setzen durch |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetror
|
ich werde durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetraris impetrare
|
du wirst durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetratur
|
er/sie/es wird durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetramur
|
wir werden durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetramini
|
ihr werdet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetrantur
|
sie werden durchsetzt; durchgesetzt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrem
|
ich durchsetze; setze durch |
| 2. Person Singular |
impetres
|
du durchsetzest; setzest durch |
| 3. Person Singular |
impetret
|
er/sie/es durchsetze; setze durch |
| 1. Person Plural |
impetremus
|
wir durchsetzen; setzen durch |
| 2. Person Plural |
impetretis
|
ihr durchsetzet; setzet durch |
| 3. Person Plural |
impetrent
|
sie durchsetzen; setzen durch |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrer
|
ich werde durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetreris impetrere
|
du werdest durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetretur
|
er/sie/es werde durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetremur
|
wir werden durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetremini
|
ihr werdet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetrentur
|
sie werden durchsetzt; durchgesetzt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabam
|
ich durchsetzte; setzte durch |
| 2. Person Singular |
impetrabas
|
du durchsetztest; setztest durch |
| 3. Person Singular |
impetrabat
|
er/sie/es durchsetzte; setzte durch |
| 1. Person Plural |
impetrabamus
|
wir durchsetzten; setzten durch |
| 2. Person Plural |
impetrabatis
|
ihr durchsetztet; setztet durch |
| 3. Person Plural |
impetrabant
|
sie durchsetzten; setzten durch |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabar
|
ich wurde durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetrabaris impetrabare
|
du wurdest durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetrabatur
|
er/sie/es wurde durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetrabamur
|
wir wurden durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetrabamini
|
ihr wurdet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetrabantur
|
sie wurden durchsetzt; durchgesetzt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarem
|
ich durchsetzte; setzte durch |
| 2. Person Singular |
impetrares
|
du durchsetztest; setztest durch |
| 3. Person Singular |
impetraret
|
er/sie/es durchsetzte; setzte durch |
| 1. Person Plural |
impetraremus
|
wir durchsetzten; setzten durch |
| 2. Person Plural |
impetraretis
|
ihr durchsetztet; setztet durch |
| 3. Person Plural |
impetrarent
|
sie durchsetzten; setzten durch |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarer
|
ich würde durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetrareris impetrarere
|
du würdest durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetraretur
|
er/sie/es würde durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetraremur
|
wir würden durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetraremini
|
ihr würdet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetrarentur
|
sie würden durchsetzt; durchgesetzt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabo
|
ich werde durchsetzen |
| 2. Person Singular |
impetrabis
|
du wirst durchsetzen |
| 3. Person Singular |
impetrabit
|
er/sie/es wird durchsetzen |
| 1. Person Plural |
impetrabimus
|
wir werden durchsetzen |
| 2. Person Plural |
impetrabitis
|
ihr werdet durchsetzen |
| 3. Person Plural |
impetrabunt
|
sie werden durchsetzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabor
|
ich werde durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetraberis impetrabere
|
du wirst durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetrabitur
|
er/sie/es wird durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetrabimur
|
wir werden durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetrabimini
|
ihr werdet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetrabuntur
|
sie werden durchsetzt; durchgesetzt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravi
|
ich habe durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetravisti
|
du hast durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetravit
|
er/sie/es hat durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetravimus
|
wir haben durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetravistis
|
ihr habt durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetraverunt impetravere
|
sie haben durchsetzt; durchgesetzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sum
|
ich bin durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus es
|
du bist durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus est
|
er/sie/es ist durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati sumus
|
wir sind durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati estis
|
ihr seid durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati sunt
|
sie sind durchsetzt; durchgesetzt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraverim
|
ich habe durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
du habest durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
er/sie/es habe durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
wir haben durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
ihr habet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
sie haben durchsetzt; durchgesetzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sim
|
ich sei durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus sis
|
du seiest durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus sit
|
er/sie/es sei durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati simus
|
wir seien durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati sitis
|
ihr seiet durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati sint
|
sie seien durchsetzt; durchgesetzt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraveram
|
ich hatte durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetraveras
|
du hattest durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetraverat
|
er/sie/es hatte durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetraveramus
|
wir hatten durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetraveratis
|
ihr hattet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetraverant
|
sie hatten durchsetzt; durchgesetzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus eram
|
ich war durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus eras
|
du warst durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus erat
|
er/sie/es war durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati eramus
|
wir waren durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati eratis
|
ihr warst durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati erant
|
sie waren durchsetzt; durchgesetzt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravissem
|
ich hätte durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Singular |
impetravisses
|
du hättest durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Singular |
impetravisset
|
er/sie/es hätte durchsetzt; durchgesetzt |
| 1. Person Plural |
impetravissemus
|
wir hätten durchsetzt; durchgesetzt |
| 2. Person Plural |
impetravissetis
|
ihr hättet durchsetzt; durchgesetzt |
| 3. Person Plural |
impetravissent
|
sie hätten durchsetzt; durchgesetzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus essem
|
ich wäre durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus esses
|
du wärest durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus esset
|
er/sie/es wäre durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati essemus
|
wir wären durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati essetis
|
ihr wäret durchsetzt; durchgesetzt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati essent
|
sie wären durchsetzt; durchgesetzt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravero
|
ich werde durchsetzt; durchgesetzt haben |
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
du wirst durchsetzt; durchgesetzt haben |
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
er/sie/es wird durchsetzt; durchgesetzt haben |
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
wir werden durchsetzt; durchgesetzt haben |
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
ihr werdet durchsetzt; durchgesetzt haben |
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
sie werden durchsetzt; durchgesetzt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus ero
|
ich werde durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
| 2. Person Singular |
impetratus eris
|
du werdest durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
| 3. Person Singular |
impetratus erit
|
er/sie/es werde durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
| 1. Person Plural |
impetrati erimus
|
wir werden durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
| 2. Person Plural |
impetrati eritis
|
ihr werdet durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
| 3. Person Plural |
impetrati erunt
|
sie werden durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrare
|
durchsetzen |
| Vorzeitigkeit |
impetravisse
|
durchsetzt; durchgesetzt haben |
| Nachzeitigkeit |
impetraturum esse
|
durchsetzen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrari impetrarier
|
durchsetzt; durchgesetzt werden |
| Vorzeitigkeit |
impetratum esse
|
durchsetzt; durchgesetzt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
impetratum iri
|
künftig durchsetzt; durchgesetzt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
impetra
|
durchsetze; setze durch! |
| 2. Person Plural |
impetrate
|
durchsetzt; setzt durch! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
impetrato
|
| 3. Person Singular |
impetrato
|
| 2. Person Plural |
impetratote
|
| 3. Person Plural |
impetranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
impetrare
|
das Durchsetzen |
| Genitiv |
impetrandi
|
des Durchsetzens |
| Dativ |
impetrando
|
dem Durchsetzen |
| Akkusativ |
impetrandum
|
das Durchsetzen |
| Ablativ |
impetrando
|
durch das Durchsetzen |
| Vokativ |
impetrande
|
Durchsetzen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrandus
|
impetranda
|
impetrandum
|
| Genitiv |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetrandi
|
| Dativ |
impetrando
|
impetrandae
|
impetrando
|
| Akkusativ |
impetrandum
|
impetrandam
|
impetrandum
|
| Ablativ |
impetrando
|
impetranda
|
impetrando
|
| Vokativ |
impetrande
|
impetranda
|
impetrandum
|
Plural
| Nominativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
| Genitiv |
impetrandorum
|
impetrandarum
|
impetrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
impetrandos
|
impetrandas
|
impetranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
| Genitiv |
impetrantis
|
impetrantis
|
impetrantis
|
| Dativ |
impetranti
|
impetranti
|
impetranti
|
| Akkusativ |
impetrantem
|
impetrantem
|
impetrans
|
| Ablativ |
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
| Vokativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
Plural
| Nominativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Genitiv |
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
| Dativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Akkusativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Ablativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Vokativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetratus
|
impetrata
|
impetratum
|
| Genitiv |
impetrati
|
impetratae
|
impetrati
|
| Dativ |
impetrato
|
impetratae
|
impetrato
|
| Akkusativ |
impetratum
|
impetratam
|
impetratum
|
| Ablativ |
impetrato
|
impetrata
|
impetrato
|
| Vokativ |
impetrate
|
impetrata
|
impetratum
|
Plural
| Nominativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
| Genitiv |
impetratorum
|
impetratarum
|
impetratorum
|
| Dativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Akkusativ |
impetratos
|
impetratas
|
impetrata
|
| Ablativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Vokativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetraturus
|
impetratura
|
impetraturum
|
| Genitiv |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetraturi
|
| Dativ |
impetraturo
|
impetraturae
|
impetraturo
|
| Akkusativ |
impetraturum
|
impetraturam
|
impetraturum
|
| Ablativ |
impetraturo
|
impetratura
|
impetraturo
|
| Vokativ |
impetrature
|
impetratura
|
impetraturum
|
Plural
| Nominativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
| Genitiv |
impetraturorum
|
impetraturarum
|
impetraturorum
|
| Dativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Akkusativ |
impetraturos
|
impetraturas
|
impetratura
|
| Ablativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Vokativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
impetratum
|
impetratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetro
|
ich erreiche |
| 2. Person Singular |
impetras
|
du erreichst |
| 3. Person Singular |
impetrat
|
er/sie/es erreicht |
| 1. Person Plural |
impetramus
|
wir erreichen |
| 2. Person Plural |
impetratis
|
ihr erreicht |
| 3. Person Plural |
impetrant
|
sie erreichen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetror
|
ich werde erreicht |
| 2. Person Singular |
impetraris impetrare
|
du wirst erreicht |
| 3. Person Singular |
impetratur
|
er/sie/es wird erreicht |
| 1. Person Plural |
impetramur
|
wir werden erreicht |
| 2. Person Plural |
impetramini
|
ihr werdet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetrantur
|
sie werden erreicht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrem
|
ich erreiche |
| 2. Person Singular |
impetres
|
du erreichest |
| 3. Person Singular |
impetret
|
er/sie/es erreiche |
| 1. Person Plural |
impetremus
|
wir erreichen |
| 2. Person Plural |
impetretis
|
ihr erreichet |
| 3. Person Plural |
impetrent
|
sie erreichen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrer
|
ich werde erreicht |
| 2. Person Singular |
impetreris impetrere
|
du werdest erreicht |
| 3. Person Singular |
impetretur
|
er/sie/es werde erreicht |
| 1. Person Plural |
impetremur
|
wir werden erreicht |
| 2. Person Plural |
impetremini
|
ihr werdet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetrentur
|
sie werden erreicht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabam
|
ich erreichte |
| 2. Person Singular |
impetrabas
|
du erreichtest |
| 3. Person Singular |
impetrabat
|
er/sie/es erreichte |
| 1. Person Plural |
impetrabamus
|
wir erreichten |
| 2. Person Plural |
impetrabatis
|
ihr erreichtet |
| 3. Person Plural |
impetrabant
|
sie erreichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabar
|
ich wurde erreicht |
| 2. Person Singular |
impetrabaris impetrabare
|
du wurdest erreicht |
| 3. Person Singular |
impetrabatur
|
er/sie/es wurde erreicht |
| 1. Person Plural |
impetrabamur
|
wir wurden erreicht |
| 2. Person Plural |
impetrabamini
|
ihr wurdet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetrabantur
|
sie wurden erreicht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarem
|
ich erreichte |
| 2. Person Singular |
impetrares
|
du erreichtest |
| 3. Person Singular |
impetraret
|
er/sie/es erreichte |
| 1. Person Plural |
impetraremus
|
wir erreichten |
| 2. Person Plural |
impetraretis
|
ihr erreichtet |
| 3. Person Plural |
impetrarent
|
sie erreichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarer
|
ich würde erreicht |
| 2. Person Singular |
impetrareris impetrarere
|
du würdest erreicht |
| 3. Person Singular |
impetraretur
|
er/sie/es würde erreicht |
| 1. Person Plural |
impetraremur
|
wir würden erreicht |
| 2. Person Plural |
impetraremini
|
ihr würdet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetrarentur
|
sie würden erreicht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabo
|
ich werde erreichen |
| 2. Person Singular |
impetrabis
|
du wirst erreichen |
| 3. Person Singular |
impetrabit
|
er/sie/es wird erreichen |
| 1. Person Plural |
impetrabimus
|
wir werden erreichen |
| 2. Person Plural |
impetrabitis
|
ihr werdet erreichen |
| 3. Person Plural |
impetrabunt
|
sie werden erreichen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabor
|
ich werde erreicht |
| 2. Person Singular |
impetraberis impetrabere
|
du wirst erreicht |
| 3. Person Singular |
impetrabitur
|
er/sie/es wird erreicht |
| 1. Person Plural |
impetrabimur
|
wir werden erreicht |
| 2. Person Plural |
impetrabimini
|
ihr werdet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetrabuntur
|
sie werden erreicht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravi
|
ich habe erreicht |
| 2. Person Singular |
impetravisti
|
du hast erreicht |
| 3. Person Singular |
impetravit
|
er/sie/es hat erreicht |
| 1. Person Plural |
impetravimus
|
wir haben erreicht |
| 2. Person Plural |
impetravistis
|
ihr habt erreicht |
| 3. Person Plural |
impetraverunt impetravere
|
sie haben erreicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sum
|
ich bin erreicht worden |
| 2. Person Singular |
impetratus es
|
du bist erreicht worden |
| 3. Person Singular |
impetratus est
|
er/sie/es ist erreicht worden |
| 1. Person Plural |
impetrati sumus
|
wir sind erreicht worden |
| 2. Person Plural |
impetrati estis
|
ihr seid erreicht worden |
| 3. Person Plural |
impetrati sunt
|
sie sind erreicht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraverim
|
ich habe erreicht |
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
du habest erreicht |
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
er/sie/es habe erreicht |
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
wir haben erreicht |
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
ihr habet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
sie haben erreicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sim
|
ich sei erreicht worden |
| 2. Person Singular |
impetratus sis
|
du seiest erreicht worden |
| 3. Person Singular |
impetratus sit
|
er/sie/es sei erreicht worden |
| 1. Person Plural |
impetrati simus
|
wir seien erreicht worden |
| 2. Person Plural |
impetrati sitis
|
ihr seiet erreicht worden |
| 3. Person Plural |
impetrati sint
|
sie seien erreicht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraveram
|
ich hatte erreicht |
| 2. Person Singular |
impetraveras
|
du hattest erreicht |
| 3. Person Singular |
impetraverat
|
er/sie/es hatte erreicht |
| 1. Person Plural |
impetraveramus
|
wir hatten erreicht |
| 2. Person Plural |
impetraveratis
|
ihr hattet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetraverant
|
sie hatten erreicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus eram
|
ich war erreicht worden |
| 2. Person Singular |
impetratus eras
|
du warst erreicht worden |
| 3. Person Singular |
impetratus erat
|
er/sie/es war erreicht worden |
| 1. Person Plural |
impetrati eramus
|
wir waren erreicht worden |
| 2. Person Plural |
impetrati eratis
|
ihr warst erreicht worden |
| 3. Person Plural |
impetrati erant
|
sie waren erreicht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravissem
|
ich hätte erreicht |
| 2. Person Singular |
impetravisses
|
du hättest erreicht |
| 3. Person Singular |
impetravisset
|
er/sie/es hätte erreicht |
| 1. Person Plural |
impetravissemus
|
wir hätten erreicht |
| 2. Person Plural |
impetravissetis
|
ihr hättet erreicht |
| 3. Person Plural |
impetravissent
|
sie hätten erreicht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus essem
|
ich wäre erreicht worden |
| 2. Person Singular |
impetratus esses
|
du wärest erreicht worden |
| 3. Person Singular |
impetratus esset
|
er/sie/es wäre erreicht worden |
| 1. Person Plural |
impetrati essemus
|
wir wären erreicht worden |
| 2. Person Plural |
impetrati essetis
|
ihr wäret erreicht worden |
| 3. Person Plural |
impetrati essent
|
sie wären erreicht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravero
|
ich werde erreicht haben |
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
du wirst erreicht haben |
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
er/sie/es wird erreicht haben |
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
wir werden erreicht haben |
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
ihr werdet erreicht haben |
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
sie werden erreicht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus ero
|
ich werde erreicht worden sein |
| 2. Person Singular |
impetratus eris
|
du werdest erreicht worden sein |
| 3. Person Singular |
impetratus erit
|
er/sie/es werde erreicht worden sein |
| 1. Person Plural |
impetrati erimus
|
wir werden erreicht worden sein |
| 2. Person Plural |
impetrati eritis
|
ihr werdet erreicht worden sein |
| 3. Person Plural |
impetrati erunt
|
sie werden erreicht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrare
|
erreichen |
| Vorzeitigkeit |
impetravisse
|
erreicht haben |
| Nachzeitigkeit |
impetraturum esse
|
erreichen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrari impetrarier
|
erreicht werden |
| Vorzeitigkeit |
impetratum esse
|
erreicht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
impetratum iri
|
künftig erreicht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
impetra
|
erreiche! |
| 2. Person Plural |
impetrate
|
erreicht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
impetrato
|
| 3. Person Singular |
impetrato
|
| 2. Person Plural |
impetratote
|
| 3. Person Plural |
impetranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
impetrare
|
das Erreichen |
| Genitiv |
impetrandi
|
des Erreichens |
| Dativ |
impetrando
|
dem Erreichen |
| Akkusativ |
impetrandum
|
das Erreichen |
| Ablativ |
impetrando
|
durch das Erreichen |
| Vokativ |
impetrande
|
Erreichen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrandus
|
impetranda
|
impetrandum
|
| Genitiv |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetrandi
|
| Dativ |
impetrando
|
impetrandae
|
impetrando
|
| Akkusativ |
impetrandum
|
impetrandam
|
impetrandum
|
| Ablativ |
impetrando
|
impetranda
|
impetrando
|
| Vokativ |
impetrande
|
impetranda
|
impetrandum
|
Plural
| Nominativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
| Genitiv |
impetrandorum
|
impetrandarum
|
impetrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
impetrandos
|
impetrandas
|
impetranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
| Genitiv |
impetrantis
|
impetrantis
|
impetrantis
|
| Dativ |
impetranti
|
impetranti
|
impetranti
|
| Akkusativ |
impetrantem
|
impetrantem
|
impetrans
|
| Ablativ |
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
| Vokativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
Plural
| Nominativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Genitiv |
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
| Dativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Akkusativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Ablativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Vokativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetratus
|
impetrata
|
impetratum
|
| Genitiv |
impetrati
|
impetratae
|
impetrati
|
| Dativ |
impetrato
|
impetratae
|
impetrato
|
| Akkusativ |
impetratum
|
impetratam
|
impetratum
|
| Ablativ |
impetrato
|
impetrata
|
impetrato
|
| Vokativ |
impetrate
|
impetrata
|
impetratum
|
Plural
| Nominativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
| Genitiv |
impetratorum
|
impetratarum
|
impetratorum
|
| Dativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Akkusativ |
impetratos
|
impetratas
|
impetrata
|
| Ablativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Vokativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetraturus
|
impetratura
|
impetraturum
|
| Genitiv |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetraturi
|
| Dativ |
impetraturo
|
impetraturae
|
impetraturo
|
| Akkusativ |
impetraturum
|
impetraturam
|
impetraturum
|
| Ablativ |
impetraturo
|
impetratura
|
impetraturo
|
| Vokativ |
impetrature
|
impetratura
|
impetraturum
|
Plural
| Nominativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
| Genitiv |
impetraturorum
|
impetraturarum
|
impetraturorum
|
| Dativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Akkusativ |
impetraturos
|
impetraturas
|
impetratura
|
| Ablativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Vokativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
impetratum
|
impetratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetro
|
|
| 2. Person Singular |
impetras
|
|
| 3. Person Singular |
impetrat
|
|
| 1. Person Plural |
impetramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetror
|
|
| 2. Person Singular |
impetraris impetrare
|
|
| 3. Person Singular |
impetratur
|
|
| 1. Person Plural |
impetramur
|
|
| 2. Person Plural |
impetramini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrem
|
|
| 2. Person Singular |
impetres
|
|
| 3. Person Singular |
impetret
|
|
| 1. Person Plural |
impetremus
|
|
| 2. Person Plural |
impetretis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrer
|
|
| 2. Person Singular |
impetreris impetrere
|
|
| 3. Person Singular |
impetretur
|
|
| 1. Person Plural |
impetremur
|
|
| 2. Person Plural |
impetremini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabam
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabas
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabat
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabamus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabatis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabar
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabaris impetrabare
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabatur
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabamur
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabamini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarem
|
|
| 2. Person Singular |
impetrares
|
|
| 3. Person Singular |
impetraret
|
|
| 1. Person Plural |
impetraremus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraretis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarer
|
|
| 2. Person Singular |
impetrareris impetrarere
|
|
| 3. Person Singular |
impetraretur
|
|
| 1. Person Plural |
impetraremur
|
|
| 2. Person Plural |
impetraremini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabo
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabis
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabitis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabor
|
|
| 2. Person Singular |
impetraberis impetrabere
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabitur
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabimur
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabimini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravi
|
|
| 2. Person Singular |
impetravisti
|
|
| 3. Person Singular |
impetravit
|
|
| 1. Person Plural |
impetravimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetravistis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverunt impetravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus es
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus est
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati estis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraverim
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
|
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati simus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraveram
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveras
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverat
|
|
| 1. Person Plural |
impetraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravissem
|
|
| 2. Person Singular |
impetravisses
|
|
| 3. Person Singular |
impetravisset
|
|
| 1. Person Plural |
impetravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
impetravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
impetravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravero
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
|
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrare
|
|
| Vorzeitigkeit |
impetravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
impetraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrari impetrarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
impetratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
impetratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
impetra
|
! |
| 2. Person Plural |
impetrate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
impetrato
|
| 3. Person Singular |
impetrato
|
| 2. Person Plural |
impetratote
|
| 3. Person Plural |
impetranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
impetrare
|
das |
| Genitiv |
impetrandi
|
des es |
| Dativ |
impetrando
|
dem |
| Akkusativ |
impetrandum
|
das |
| Ablativ |
impetrando
|
durch das |
| Vokativ |
impetrande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrandus
|
impetranda
|
impetrandum
|
| Genitiv |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetrandi
|
| Dativ |
impetrando
|
impetrandae
|
impetrando
|
| Akkusativ |
impetrandum
|
impetrandam
|
impetrandum
|
| Ablativ |
impetrando
|
impetranda
|
impetrando
|
| Vokativ |
impetrande
|
impetranda
|
impetrandum
|
Plural
| Nominativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
| Genitiv |
impetrandorum
|
impetrandarum
|
impetrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
impetrandos
|
impetrandas
|
impetranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
| Genitiv |
impetrantis
|
impetrantis
|
impetrantis
|
| Dativ |
impetranti
|
impetranti
|
impetranti
|
| Akkusativ |
impetrantem
|
impetrantem
|
impetrans
|
| Ablativ |
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
| Vokativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
Plural
| Nominativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Genitiv |
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
| Dativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Akkusativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Ablativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Vokativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetratus
|
impetrata
|
impetratum
|
| Genitiv |
impetrati
|
impetratae
|
impetrati
|
| Dativ |
impetrato
|
impetratae
|
impetrato
|
| Akkusativ |
impetratum
|
impetratam
|
impetratum
|
| Ablativ |
impetrato
|
impetrata
|
impetrato
|
| Vokativ |
impetrate
|
impetrata
|
impetratum
|
Plural
| Nominativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
| Genitiv |
impetratorum
|
impetratarum
|
impetratorum
|
| Dativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Akkusativ |
impetratos
|
impetratas
|
impetrata
|
| Ablativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Vokativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetraturus
|
impetratura
|
impetraturum
|
| Genitiv |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetraturi
|
| Dativ |
impetraturo
|
impetraturae
|
impetraturo
|
| Akkusativ |
impetraturum
|
impetraturam
|
impetraturum
|
| Ablativ |
impetraturo
|
impetratura
|
impetraturo
|
| Vokativ |
impetrature
|
impetratura
|
impetraturum
|
Plural
| Nominativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
| Genitiv |
impetraturorum
|
impetraturarum
|
impetraturorum
|
| Dativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Akkusativ |
impetraturos
|
impetraturas
|
impetratura
|
| Ablativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Vokativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
impetratum
|
impetratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetro
|
|
| 2. Person Singular |
impetras
|
|
| 3. Person Singular |
impetrat
|
|
| 1. Person Plural |
impetramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetror
|
|
| 2. Person Singular |
impetraris impetrare
|
|
| 3. Person Singular |
impetratur
|
|
| 1. Person Plural |
impetramur
|
|
| 2. Person Plural |
impetramini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrem
|
|
| 2. Person Singular |
impetres
|
|
| 3. Person Singular |
impetret
|
|
| 1. Person Plural |
impetremus
|
|
| 2. Person Plural |
impetretis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrer
|
|
| 2. Person Singular |
impetreris impetrere
|
|
| 3. Person Singular |
impetretur
|
|
| 1. Person Plural |
impetremur
|
|
| 2. Person Plural |
impetremini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabam
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabas
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabat
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabamus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabatis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabar
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabaris impetrabare
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabatur
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabamur
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabamini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarem
|
|
| 2. Person Singular |
impetrares
|
|
| 3. Person Singular |
impetraret
|
|
| 1. Person Plural |
impetraremus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraretis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarer
|
|
| 2. Person Singular |
impetrareris impetrarere
|
|
| 3. Person Singular |
impetraretur
|
|
| 1. Person Plural |
impetraremur
|
|
| 2. Person Plural |
impetraremini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabo
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabis
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabitis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabor
|
|
| 2. Person Singular |
impetraberis impetrabere
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabitur
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabimur
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabimini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravi
|
|
| 2. Person Singular |
impetravisti
|
|
| 3. Person Singular |
impetravit
|
|
| 1. Person Plural |
impetravimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetravistis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverunt impetravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus es
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus est
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati estis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraverim
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
|
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati simus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraveram
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveras
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverat
|
|
| 1. Person Plural |
impetraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravissem
|
|
| 2. Person Singular |
impetravisses
|
|
| 3. Person Singular |
impetravisset
|
|
| 1. Person Plural |
impetravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
impetravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
impetravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravero
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
|
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrare
|
|
| Vorzeitigkeit |
impetravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
impetraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrari impetrarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
impetratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
impetratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
impetra
|
! |
| 2. Person Plural |
impetrate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
impetrato
|
| 3. Person Singular |
impetrato
|
| 2. Person Plural |
impetratote
|
| 3. Person Plural |
impetranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
impetrare
|
das |
| Genitiv |
impetrandi
|
des es |
| Dativ |
impetrando
|
dem |
| Akkusativ |
impetrandum
|
das |
| Ablativ |
impetrando
|
durch das |
| Vokativ |
impetrande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrandus
|
impetranda
|
impetrandum
|
| Genitiv |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetrandi
|
| Dativ |
impetrando
|
impetrandae
|
impetrando
|
| Akkusativ |
impetrandum
|
impetrandam
|
impetrandum
|
| Ablativ |
impetrando
|
impetranda
|
impetrando
|
| Vokativ |
impetrande
|
impetranda
|
impetrandum
|
Plural
| Nominativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
| Genitiv |
impetrandorum
|
impetrandarum
|
impetrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
impetrandos
|
impetrandas
|
impetranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
| Genitiv |
impetrantis
|
impetrantis
|
impetrantis
|
| Dativ |
impetranti
|
impetranti
|
impetranti
|
| Akkusativ |
impetrantem
|
impetrantem
|
impetrans
|
| Ablativ |
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
| Vokativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
Plural
| Nominativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Genitiv |
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
| Dativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Akkusativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Ablativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Vokativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetratus
|
impetrata
|
impetratum
|
| Genitiv |
impetrati
|
impetratae
|
impetrati
|
| Dativ |
impetrato
|
impetratae
|
impetrato
|
| Akkusativ |
impetratum
|
impetratam
|
impetratum
|
| Ablativ |
impetrato
|
impetrata
|
impetrato
|
| Vokativ |
impetrate
|
impetrata
|
impetratum
|
Plural
| Nominativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
| Genitiv |
impetratorum
|
impetratarum
|
impetratorum
|
| Dativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Akkusativ |
impetratos
|
impetratas
|
impetrata
|
| Ablativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Vokativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetraturus
|
impetratura
|
impetraturum
|
| Genitiv |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetraturi
|
| Dativ |
impetraturo
|
impetraturae
|
impetraturo
|
| Akkusativ |
impetraturum
|
impetraturam
|
impetraturum
|
| Ablativ |
impetraturo
|
impetratura
|
impetraturo
|
| Vokativ |
impetrature
|
impetratura
|
impetraturum
|
Plural
| Nominativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
| Genitiv |
impetraturorum
|
impetraturarum
|
impetraturorum
|
| Dativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Akkusativ |
impetraturos
|
impetraturas
|
impetratura
|
| Ablativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Vokativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
impetratum
|
impetratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetro
|
|
| 2. Person Singular |
impetras
|
|
| 3. Person Singular |
impetrat
|
|
| 1. Person Plural |
impetramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetror
|
|
| 2. Person Singular |
impetraris impetrare
|
|
| 3. Person Singular |
impetratur
|
|
| 1. Person Plural |
impetramur
|
|
| 2. Person Plural |
impetramini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrem
|
|
| 2. Person Singular |
impetres
|
|
| 3. Person Singular |
impetret
|
|
| 1. Person Plural |
impetremus
|
|
| 2. Person Plural |
impetretis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrer
|
|
| 2. Person Singular |
impetreris impetrere
|
|
| 3. Person Singular |
impetretur
|
|
| 1. Person Plural |
impetremur
|
|
| 2. Person Plural |
impetremini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabam
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabas
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabat
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabamus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabatis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabar
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabaris impetrabare
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabatur
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabamur
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabamini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarem
|
|
| 2. Person Singular |
impetrares
|
|
| 3. Person Singular |
impetraret
|
|
| 1. Person Plural |
impetraremus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraretis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarer
|
|
| 2. Person Singular |
impetrareris impetrarere
|
|
| 3. Person Singular |
impetraretur
|
|
| 1. Person Plural |
impetraremur
|
|
| 2. Person Plural |
impetraremini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabo
|
|
| 2. Person Singular |
impetrabis
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabitis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabor
|
|
| 2. Person Singular |
impetraberis impetrabere
|
|
| 3. Person Singular |
impetrabitur
|
|
| 1. Person Plural |
impetrabimur
|
|
| 2. Person Plural |
impetrabimini
|
|
| 3. Person Plural |
impetrabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravi
|
|
| 2. Person Singular |
impetravisti
|
|
| 3. Person Singular |
impetravit
|
|
| 1. Person Plural |
impetravimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetravistis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverunt impetravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus es
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus est
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati estis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraverim
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
|
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati simus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraveram
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveras
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverat
|
|
| 1. Person Plural |
impetraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravissem
|
|
| 2. Person Singular |
impetravisses
|
|
| 3. Person Singular |
impetravisset
|
|
| 1. Person Plural |
impetravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
impetravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
impetravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravero
|
|
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
|
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
|
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
impetratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
impetratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
impetrati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
impetrati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
impetrati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrare
|
|
| Vorzeitigkeit |
impetravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
impetraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrari impetrarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
impetratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
impetratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
impetra
|
! |
| 2. Person Plural |
impetrate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
impetrato
|
| 3. Person Singular |
impetrato
|
| 2. Person Plural |
impetratote
|
| 3. Person Plural |
impetranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
impetrare
|
das |
| Genitiv |
impetrandi
|
des es |
| Dativ |
impetrando
|
dem |
| Akkusativ |
impetrandum
|
das |
| Ablativ |
impetrando
|
durch das |
| Vokativ |
impetrande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrandus
|
impetranda
|
impetrandum
|
| Genitiv |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetrandi
|
| Dativ |
impetrando
|
impetrandae
|
impetrando
|
| Akkusativ |
impetrandum
|
impetrandam
|
impetrandum
|
| Ablativ |
impetrando
|
impetranda
|
impetrando
|
| Vokativ |
impetrande
|
impetranda
|
impetrandum
|
Plural
| Nominativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
| Genitiv |
impetrandorum
|
impetrandarum
|
impetrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
impetrandos
|
impetrandas
|
impetranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
| Genitiv |
impetrantis
|
impetrantis
|
impetrantis
|
| Dativ |
impetranti
|
impetranti
|
impetranti
|
| Akkusativ |
impetrantem
|
impetrantem
|
impetrans
|
| Ablativ |
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
| Vokativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
Plural
| Nominativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Genitiv |
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
| Dativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Akkusativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Ablativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Vokativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetratus
|
impetrata
|
impetratum
|
| Genitiv |
impetrati
|
impetratae
|
impetrati
|
| Dativ |
impetrato
|
impetratae
|
impetrato
|
| Akkusativ |
impetratum
|
impetratam
|
impetratum
|
| Ablativ |
impetrato
|
impetrata
|
impetrato
|
| Vokativ |
impetrate
|
impetrata
|
impetratum
|
Plural
| Nominativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
| Genitiv |
impetratorum
|
impetratarum
|
impetratorum
|
| Dativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Akkusativ |
impetratos
|
impetratas
|
impetrata
|
| Ablativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Vokativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetraturus
|
impetratura
|
impetraturum
|
| Genitiv |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetraturi
|
| Dativ |
impetraturo
|
impetraturae
|
impetraturo
|
| Akkusativ |
impetraturum
|
impetraturam
|
impetraturum
|
| Ablativ |
impetraturo
|
impetratura
|
impetraturo
|
| Vokativ |
impetrature
|
impetratura
|
impetraturum
|
Plural
| Nominativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
| Genitiv |
impetraturorum
|
impetraturarum
|
impetraturorum
|
| Dativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Akkusativ |
impetraturos
|
impetraturas
|
impetratura
|
| Ablativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Vokativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
impetratum
|
impetratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetro
|
ich erlange |
| 2. Person Singular |
impetras
|
du erlangst |
| 3. Person Singular |
impetrat
|
er/sie/es erlangt |
| 1. Person Plural |
impetramus
|
wir erlangen |
| 2. Person Plural |
impetratis
|
ihr erlangt |
| 3. Person Plural |
impetrant
|
sie erlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetror
|
ich werde erlangt |
| 2. Person Singular |
impetraris impetrare
|
du wirst erlangt |
| 3. Person Singular |
impetratur
|
er/sie/es wird erlangt |
| 1. Person Plural |
impetramur
|
wir werden erlangt |
| 2. Person Plural |
impetramini
|
ihr werdet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetrantur
|
sie werden erlangt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrem
|
ich erlange |
| 2. Person Singular |
impetres
|
du erlangest |
| 3. Person Singular |
impetret
|
er/sie/es erlange |
| 1. Person Plural |
impetremus
|
wir erlangen |
| 2. Person Plural |
impetretis
|
ihr erlanget |
| 3. Person Plural |
impetrent
|
sie erlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrer
|
ich werde erlangt |
| 2. Person Singular |
impetreris impetrere
|
du werdest erlangt |
| 3. Person Singular |
impetretur
|
er/sie/es werde erlangt |
| 1. Person Plural |
impetremur
|
wir werden erlangt |
| 2. Person Plural |
impetremini
|
ihr werdet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetrentur
|
sie werden erlangt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabam
|
ich erlangte |
| 2. Person Singular |
impetrabas
|
du erlangtest |
| 3. Person Singular |
impetrabat
|
er/sie/es erlangte |
| 1. Person Plural |
impetrabamus
|
wir erlangten |
| 2. Person Plural |
impetrabatis
|
ihr erlangtet |
| 3. Person Plural |
impetrabant
|
sie erlangten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabar
|
ich wurde erlangt |
| 2. Person Singular |
impetrabaris impetrabare
|
du wurdest erlangt |
| 3. Person Singular |
impetrabatur
|
er/sie/es wurde erlangt |
| 1. Person Plural |
impetrabamur
|
wir wurden erlangt |
| 2. Person Plural |
impetrabamini
|
ihr wurdet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetrabantur
|
sie wurden erlangt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarem
|
ich erlangte |
| 2. Person Singular |
impetrares
|
du erlangtest |
| 3. Person Singular |
impetraret
|
er/sie/es erlangte |
| 1. Person Plural |
impetraremus
|
wir erlangten |
| 2. Person Plural |
impetraretis
|
ihr erlangtet |
| 3. Person Plural |
impetrarent
|
sie erlangten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrarer
|
ich würde erlangt |
| 2. Person Singular |
impetrareris impetrarere
|
du würdest erlangt |
| 3. Person Singular |
impetraretur
|
er/sie/es würde erlangt |
| 1. Person Plural |
impetraremur
|
wir würden erlangt |
| 2. Person Plural |
impetraremini
|
ihr würdet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetrarentur
|
sie würden erlangt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabo
|
ich werde erlangen |
| 2. Person Singular |
impetrabis
|
du wirst erlangen |
| 3. Person Singular |
impetrabit
|
er/sie/es wird erlangen |
| 1. Person Plural |
impetrabimus
|
wir werden erlangen |
| 2. Person Plural |
impetrabitis
|
ihr werdet erlangen |
| 3. Person Plural |
impetrabunt
|
sie werden erlangen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetrabor
|
ich werde erlangt |
| 2. Person Singular |
impetraberis impetrabere
|
du wirst erlangt |
| 3. Person Singular |
impetrabitur
|
er/sie/es wird erlangt |
| 1. Person Plural |
impetrabimur
|
wir werden erlangt |
| 2. Person Plural |
impetrabimini
|
ihr werdet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetrabuntur
|
sie werden erlangt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravi
|
ich habe erlangt |
| 2. Person Singular |
impetravisti
|
du hast erlangt |
| 3. Person Singular |
impetravit
|
er/sie/es hat erlangt |
| 1. Person Plural |
impetravimus
|
wir haben erlangt |
| 2. Person Plural |
impetravistis
|
ihr habt erlangt |
| 3. Person Plural |
impetraverunt impetravere
|
sie haben erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sum
|
ich bin erlangt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus es
|
du bist erlangt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus est
|
er/sie/es ist erlangt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati sumus
|
wir sind erlangt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati estis
|
ihr seid erlangt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati sunt
|
sie sind erlangt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraverim
|
ich habe erlangt |
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
du habest erlangt |
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
er/sie/es habe erlangt |
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
wir haben erlangt |
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
ihr habet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
sie haben erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus sim
|
ich sei erlangt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus sis
|
du seiest erlangt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus sit
|
er/sie/es sei erlangt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati simus
|
wir seien erlangt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati sitis
|
ihr seiet erlangt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati sint
|
sie seien erlangt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetraveram
|
ich hatte erlangt |
| 2. Person Singular |
impetraveras
|
du hattest erlangt |
| 3. Person Singular |
impetraverat
|
er/sie/es hatte erlangt |
| 1. Person Plural |
impetraveramus
|
wir hatten erlangt |
| 2. Person Plural |
impetraveratis
|
ihr hattet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetraverant
|
sie hatten erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus eram
|
ich war erlangt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus eras
|
du warst erlangt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus erat
|
er/sie/es war erlangt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati eramus
|
wir waren erlangt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati eratis
|
ihr warst erlangt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati erant
|
sie waren erlangt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravissem
|
ich hätte erlangt |
| 2. Person Singular |
impetravisses
|
du hättest erlangt |
| 3. Person Singular |
impetravisset
|
er/sie/es hätte erlangt |
| 1. Person Plural |
impetravissemus
|
wir hätten erlangt |
| 2. Person Plural |
impetravissetis
|
ihr hättet erlangt |
| 3. Person Plural |
impetravissent
|
sie hätten erlangt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus essem
|
ich wäre erlangt worden |
| 2. Person Singular |
impetratus esses
|
du wärest erlangt worden |
| 3. Person Singular |
impetratus esset
|
er/sie/es wäre erlangt worden |
| 1. Person Plural |
impetrati essemus
|
wir wären erlangt worden |
| 2. Person Plural |
impetrati essetis
|
ihr wäret erlangt worden |
| 3. Person Plural |
impetrati essent
|
sie wären erlangt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
impetravero
|
ich werde erlangt haben |
| 2. Person Singular |
impetraveris
|
du wirst erlangt haben |
| 3. Person Singular |
impetraverit
|
er/sie/es wird erlangt haben |
| 1. Person Plural |
impetraverimus
|
wir werden erlangt haben |
| 2. Person Plural |
impetraveritis
|
ihr werdet erlangt haben |
| 3. Person Plural |
impetraverint
|
sie werden erlangt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
impetratus ero
|
ich werde erlangt worden sein |
| 2. Person Singular |
impetratus eris
|
du werdest erlangt worden sein |
| 3. Person Singular |
impetratus erit
|
er/sie/es werde erlangt worden sein |
| 1. Person Plural |
impetrati erimus
|
wir werden erlangt worden sein |
| 2. Person Plural |
impetrati eritis
|
ihr werdet erlangt worden sein |
| 3. Person Plural |
impetrati erunt
|
sie werden erlangt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrare
|
erlangen |
| Vorzeitigkeit |
impetravisse
|
erlangt haben |
| Nachzeitigkeit |
impetraturum esse
|
erlangen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
impetrari impetrarier
|
erlangt werden |
| Vorzeitigkeit |
impetratum esse
|
erlangt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
impetratum iri
|
künftig erlangt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
impetra
|
erlange! |
| 2. Person Plural |
impetrate
|
erlangt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
impetrato
|
| 3. Person Singular |
impetrato
|
| 2. Person Plural |
impetratote
|
| 3. Person Plural |
impetranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
impetrare
|
das Erlangen |
| Genitiv |
impetrandi
|
des Erlangens |
| Dativ |
impetrando
|
dem Erlangen |
| Akkusativ |
impetrandum
|
das Erlangen |
| Ablativ |
impetrando
|
durch das Erlangen |
| Vokativ |
impetrande
|
Erlangen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrandus
|
impetranda
|
impetrandum
|
| Genitiv |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetrandi
|
| Dativ |
impetrando
|
impetrandae
|
impetrando
|
| Akkusativ |
impetrandum
|
impetrandam
|
impetrandum
|
| Ablativ |
impetrando
|
impetranda
|
impetrando
|
| Vokativ |
impetrande
|
impetranda
|
impetrandum
|
Plural
| Nominativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
| Genitiv |
impetrandorum
|
impetrandarum
|
impetrandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
impetrandos
|
impetrandas
|
impetranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
impetrandi
|
impetrandae
|
impetranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
| Genitiv |
impetrantis
|
impetrantis
|
impetrantis
|
| Dativ |
impetranti
|
impetranti
|
impetranti
|
| Akkusativ |
impetrantem
|
impetrantem
|
impetrans
|
| Ablativ |
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
impetranti impetrante
|
| Vokativ |
impetrans
|
impetrans
|
impetrans
|
Plural
| Nominativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Genitiv |
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
impetrantium impetrantum
|
| Dativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Akkusativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
| Ablativ |
impetrantibus
|
impetrantibus
|
impetrantibus
|
| Vokativ |
impetrantes
|
impetrantes
|
impetrantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetratus
|
impetrata
|
impetratum
|
| Genitiv |
impetrati
|
impetratae
|
impetrati
|
| Dativ |
impetrato
|
impetratae
|
impetrato
|
| Akkusativ |
impetratum
|
impetratam
|
impetratum
|
| Ablativ |
impetrato
|
impetrata
|
impetrato
|
| Vokativ |
impetrate
|
impetrata
|
impetratum
|
Plural
| Nominativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
| Genitiv |
impetratorum
|
impetratarum
|
impetratorum
|
| Dativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Akkusativ |
impetratos
|
impetratas
|
impetrata
|
| Ablativ |
impetratis
|
impetratis
|
impetratis
|
| Vokativ |
impetrati
|
impetratae
|
impetrata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
impetraturus
|
impetratura
|
impetraturum
|
| Genitiv |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetraturi
|
| Dativ |
impetraturo
|
impetraturae
|
impetraturo
|
| Akkusativ |
impetraturum
|
impetraturam
|
impetraturum
|
| Ablativ |
impetraturo
|
impetratura
|
impetraturo
|
| Vokativ |
impetrature
|
impetratura
|
impetraturum
|
Plural
| Nominativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
| Genitiv |
impetraturorum
|
impetraturarum
|
impetraturorum
|
| Dativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Akkusativ |
impetraturos
|
impetraturas
|
impetratura
|
| Ablativ |
impetraturis
|
impetraturis
|
impetraturis
|
| Vokativ |
impetraturi
|
impetraturae
|
impetratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
impetratum
|
impetratu
|