Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauro
|
ich schmücke aus |
| 2. Person Singular |
inauras
|
du schmückst aus |
| 3. Person Singular |
inaurat
|
er/sie/es schmückt aus |
| 1. Person Plural |
inauramus
|
wir schmücken aus |
| 2. Person Plural |
inauratis
|
ihr schmückt aus |
| 3. Person Plural |
inaurant
|
sie schmücken aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauror
|
ich werde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraris inaurare
|
du wirst ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauratur
|
er/sie/es wird ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauramur
|
wir werden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauramini
|
ihr werdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurantur
|
sie werden ausgeschmückt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurem
|
ich schmücke aus |
| 2. Person Singular |
inaures
|
du schmückest aus |
| 3. Person Singular |
inauret
|
er/sie/es schmücke aus |
| 1. Person Plural |
inauremus
|
wir schmücken aus |
| 2. Person Plural |
inauretis
|
ihr schmücket aus |
| 3. Person Plural |
inaurent
|
sie schmücken aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurer
|
ich werde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inaureris inaurere
|
du werdest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauretur
|
er/sie/es werde ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauremur
|
wir werden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauremini
|
ihr werdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurentur
|
sie werden ausgeschmückt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabam
|
ich schmückte aus |
| 2. Person Singular |
inaurabas
|
du schmücktest aus |
| 3. Person Singular |
inaurabat
|
er/sie/es schmückte aus |
| 1. Person Plural |
inaurabamus
|
wir schmückten aus |
| 2. Person Plural |
inaurabatis
|
ihr schmücktet aus |
| 3. Person Plural |
inaurabant
|
sie schmückten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabar
|
ich wurde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inaurabaris inaurabare
|
du wurdest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inaurabatur
|
er/sie/es wurde ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inaurabamur
|
wir wurden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inaurabamini
|
ihr wurdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurabantur
|
sie wurden ausgeschmückt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarem
|
ich schmückte aus |
| 2. Person Singular |
inaurares
|
du schmücktest aus |
| 3. Person Singular |
inauraret
|
er/sie/es schmückte aus |
| 1. Person Plural |
inauraremus
|
wir schmückten aus |
| 2. Person Plural |
inauraretis
|
ihr schmücktet aus |
| 3. Person Plural |
inaurarent
|
sie schmückten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarer
|
ich würde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inaurareris inaurarere
|
du würdest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauraretur
|
er/sie/es würde ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauraremur
|
wir würden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauraremini
|
ihr würdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurarentur
|
sie würden ausgeschmückt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabo
|
ich werde ausschmücken |
| 2. Person Singular |
inaurabis
|
du wirst ausschmücken |
| 3. Person Singular |
inaurabit
|
er/sie/es wird ausschmücken |
| 1. Person Plural |
inaurabimus
|
wir werden ausschmücken |
| 2. Person Plural |
inaurabitis
|
ihr werdet ausschmücken |
| 3. Person Plural |
inaurabunt
|
sie werden ausschmücken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabor
|
ich werde ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraberis inaurabere
|
du wirst ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inaurabitur
|
er/sie/es wird ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inaurabimur
|
wir werden ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inaurabimini
|
ihr werdet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurabuntur
|
sie werden ausgeschmückt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravi
|
ich habe ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inauravisti
|
du hast ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauravit
|
er/sie/es hat ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauravimus
|
wir haben ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauravistis
|
ihr habt ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inauraverunt inauravere
|
sie haben ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sum
|
ich bin ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus es
|
du bist ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus est
|
er/sie/es ist ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati sumus
|
wir sind ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati estis
|
ihr seid ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sunt
|
sie sind ausgeschmückt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraverim
|
ich habe ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du habest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es habe ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir haben ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr habet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie haben ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sim
|
ich sei ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus sis
|
du seiest ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus sit
|
er/sie/es sei ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati simus
|
wir seien ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati sitis
|
ihr seiet ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sint
|
sie seien ausgeschmückt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraveram
|
ich hatte ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraveras
|
du hattest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauraverat
|
er/sie/es hatte ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauraveramus
|
wir hatten ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauraveratis
|
ihr hattet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inauraverant
|
sie hatten ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus eram
|
ich war ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus eras
|
du warst ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus erat
|
er/sie/es war ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati eramus
|
wir waren ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati eratis
|
ihr warst ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati erant
|
sie waren ausgeschmückt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravissem
|
ich hätte ausgeschmückt |
| 2. Person Singular |
inauravisses
|
du hättest ausgeschmückt |
| 3. Person Singular |
inauravisset
|
er/sie/es hätte ausgeschmückt |
| 1. Person Plural |
inauravissemus
|
wir hätten ausgeschmückt |
| 2. Person Plural |
inauravissetis
|
ihr hättet ausgeschmückt |
| 3. Person Plural |
inauravissent
|
sie hätten ausgeschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus essem
|
ich wäre ausgeschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus esses
|
du wärest ausgeschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus esset
|
er/sie/es wäre ausgeschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati essemus
|
wir wären ausgeschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati essetis
|
ihr wäret ausgeschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati essent
|
sie wären ausgeschmückt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravero
|
ich werde ausgeschmückt haben |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du wirst ausgeschmückt haben |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es wird ausgeschmückt haben |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir werden ausgeschmückt haben |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr werdet ausgeschmückt haben |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie werden ausgeschmückt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus ero
|
ich werde ausgeschmückt worden sein |
| 2. Person Singular |
inauratus eris
|
du werdest ausgeschmückt worden sein |
| 3. Person Singular |
inauratus erit
|
er/sie/es werde ausgeschmückt worden sein |
| 1. Person Plural |
inaurati erimus
|
wir werden ausgeschmückt worden sein |
| 2. Person Plural |
inaurati eritis
|
ihr werdet ausgeschmückt worden sein |
| 3. Person Plural |
inaurati erunt
|
sie werden ausgeschmückt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurare
|
ausschmücken |
| Vorzeitigkeit |
inauravisse
|
ausgeschmückt haben |
| Nachzeitigkeit |
inauraturum esse
|
ausschmücken werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurari inaurarier
|
ausgeschmückt werden |
| Vorzeitigkeit |
inauratum esse
|
ausgeschmückt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
inauratum iri
|
künftig ausgeschmückt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
inaura
|
schmücke aus! |
| 2. Person Plural |
inaurate
|
schmückt aus! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
inaurato
|
| 3. Person Singular |
inaurato
|
| 2. Person Plural |
inauratote
|
| 3. Person Plural |
inauranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
inaurare
|
das Ausschmücken |
| Genitiv |
inaurandi
|
des Ausschmückens |
| Dativ |
inaurando
|
dem Ausschmücken |
| Akkusativ |
inaurandum
|
das Ausschmücken |
| Ablativ |
inaurando
|
durch das Ausschmücken |
| Vokativ |
inaurande
|
Ausschmücken! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurandus
|
inauranda
|
inaurandum
|
| Genitiv |
inaurandi
|
inaurandae
|
inaurandi
|
| Dativ |
inaurando
|
inaurandae
|
inaurando
|
| Akkusativ |
inaurandum
|
inaurandam
|
inaurandum
|
| Ablativ |
inaurando
|
inauranda
|
inaurando
|
| Vokativ |
inaurande
|
inauranda
|
inaurandum
|
Plural
| Nominativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
| Genitiv |
inaurandorum
|
inaurandarum
|
inaurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
inaurandos
|
inaurandas
|
inauranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
| Genitiv |
inaurantis
|
inaurantis
|
inaurantis
|
| Dativ |
inauranti
|
inauranti
|
inauranti
|
| Akkusativ |
inaurantem
|
inaurantem
|
inaurans
|
| Ablativ |
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
| Vokativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
Plural
| Nominativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Genitiv |
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
| Dativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Akkusativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Ablativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Vokativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauratus
|
inaurata
|
inauratum
|
| Genitiv |
inaurati
|
inauratae
|
inaurati
|
| Dativ |
inaurato
|
inauratae
|
inaurato
|
| Akkusativ |
inauratum
|
inauratam
|
inauratum
|
| Ablativ |
inaurato
|
inaurata
|
inaurato
|
| Vokativ |
inaurate
|
inaurata
|
inauratum
|
Plural
| Nominativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
| Genitiv |
inauratorum
|
inauratarum
|
inauratorum
|
| Dativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Akkusativ |
inauratos
|
inauratas
|
inaurata
|
| Ablativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Vokativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauraturus
|
inauratura
|
inauraturum
|
| Genitiv |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauraturi
|
| Dativ |
inauraturo
|
inauraturae
|
inauraturo
|
| Akkusativ |
inauraturum
|
inauraturam
|
inauraturum
|
| Ablativ |
inauraturo
|
inauratura
|
inauraturo
|
| Vokativ |
inaurature
|
inauratura
|
inauraturum
|
Plural
| Nominativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
| Genitiv |
inauraturorum
|
inauraturarum
|
inauraturorum
|
| Dativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Akkusativ |
inauraturos
|
inauraturas
|
inauratura
|
| Ablativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Vokativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
inauratum
|
inauratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauro
|
|
| 2. Person Singular |
inauras
|
|
| 3. Person Singular |
inaurat
|
|
| 1. Person Plural |
inauramus
|
|
| 2. Person Plural |
inauratis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauror
|
|
| 2. Person Singular |
inauraris inaurare
|
|
| 3. Person Singular |
inauratur
|
|
| 1. Person Plural |
inauramur
|
|
| 2. Person Plural |
inauramini
|
|
| 3. Person Plural |
inaurantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurem
|
|
| 2. Person Singular |
inaures
|
|
| 3. Person Singular |
inauret
|
|
| 1. Person Plural |
inauremus
|
|
| 2. Person Plural |
inauretis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurer
|
|
| 2. Person Singular |
inaureris inaurere
|
|
| 3. Person Singular |
inauretur
|
|
| 1. Person Plural |
inauremur
|
|
| 2. Person Plural |
inauremini
|
|
| 3. Person Plural |
inaurentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabam
|
|
| 2. Person Singular |
inaurabas
|
|
| 3. Person Singular |
inaurabat
|
|
| 1. Person Plural |
inaurabamus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurabatis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabar
|
|
| 2. Person Singular |
inaurabaris inaurabare
|
|
| 3. Person Singular |
inaurabatur
|
|
| 1. Person Plural |
inaurabamur
|
|
| 2. Person Plural |
inaurabamini
|
|
| 3. Person Plural |
inaurabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarem
|
|
| 2. Person Singular |
inaurares
|
|
| 3. Person Singular |
inauraret
|
|
| 1. Person Plural |
inauraremus
|
|
| 2. Person Plural |
inauraretis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarer
|
|
| 2. Person Singular |
inaurareris inaurarere
|
|
| 3. Person Singular |
inauraretur
|
|
| 1. Person Plural |
inauraremur
|
|
| 2. Person Plural |
inauraremini
|
|
| 3. Person Plural |
inaurarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabo
|
|
| 2. Person Singular |
inaurabis
|
|
| 3. Person Singular |
inaurabit
|
|
| 1. Person Plural |
inaurabimus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurabitis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabor
|
|
| 2. Person Singular |
inauraberis inaurabere
|
|
| 3. Person Singular |
inaurabitur
|
|
| 1. Person Plural |
inaurabimur
|
|
| 2. Person Plural |
inaurabimini
|
|
| 3. Person Plural |
inaurabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravi
|
|
| 2. Person Singular |
inauravisti
|
|
| 3. Person Singular |
inauravit
|
|
| 1. Person Plural |
inauravimus
|
|
| 2. Person Plural |
inauravistis
|
|
| 3. Person Plural |
inauraverunt inauravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
inauratus es
|
|
| 3. Person Singular |
inauratus est
|
|
| 1. Person Plural |
inaurati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurati estis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraverim
|
|
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
|
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
|
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
inauratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
inauratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
inaurati simus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraveram
|
|
| 2. Person Singular |
inauraveras
|
|
| 3. Person Singular |
inauraverat
|
|
| 1. Person Plural |
inauraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
inauraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
inauraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
inauratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
inauratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
inaurati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravissem
|
|
| 2. Person Singular |
inauravisses
|
|
| 3. Person Singular |
inauravisset
|
|
| 1. Person Plural |
inauravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
inauravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
inauravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
inauratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
inauratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
inaurati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravero
|
|
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
|
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
|
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
inauratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
inauratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
inaurati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
inaurati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
inaurati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurare
|
|
| Vorzeitigkeit |
inauravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
inauraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurari inaurarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
inauratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
inauratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
inaura
|
! |
| 2. Person Plural |
inaurate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
inaurato
|
| 3. Person Singular |
inaurato
|
| 2. Person Plural |
inauratote
|
| 3. Person Plural |
inauranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
inaurare
|
das |
| Genitiv |
inaurandi
|
des es |
| Dativ |
inaurando
|
dem |
| Akkusativ |
inaurandum
|
das |
| Ablativ |
inaurando
|
durch das |
| Vokativ |
inaurande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurandus
|
inauranda
|
inaurandum
|
| Genitiv |
inaurandi
|
inaurandae
|
inaurandi
|
| Dativ |
inaurando
|
inaurandae
|
inaurando
|
| Akkusativ |
inaurandum
|
inaurandam
|
inaurandum
|
| Ablativ |
inaurando
|
inauranda
|
inaurando
|
| Vokativ |
inaurande
|
inauranda
|
inaurandum
|
Plural
| Nominativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
| Genitiv |
inaurandorum
|
inaurandarum
|
inaurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
inaurandos
|
inaurandas
|
inauranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
| Genitiv |
inaurantis
|
inaurantis
|
inaurantis
|
| Dativ |
inauranti
|
inauranti
|
inauranti
|
| Akkusativ |
inaurantem
|
inaurantem
|
inaurans
|
| Ablativ |
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
| Vokativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
Plural
| Nominativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Genitiv |
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
| Dativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Akkusativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Ablativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Vokativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauratus
|
inaurata
|
inauratum
|
| Genitiv |
inaurati
|
inauratae
|
inaurati
|
| Dativ |
inaurato
|
inauratae
|
inaurato
|
| Akkusativ |
inauratum
|
inauratam
|
inauratum
|
| Ablativ |
inaurato
|
inaurata
|
inaurato
|
| Vokativ |
inaurate
|
inaurata
|
inauratum
|
Plural
| Nominativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
| Genitiv |
inauratorum
|
inauratarum
|
inauratorum
|
| Dativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Akkusativ |
inauratos
|
inauratas
|
inaurata
|
| Ablativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Vokativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauraturus
|
inauratura
|
inauraturum
|
| Genitiv |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauraturi
|
| Dativ |
inauraturo
|
inauraturae
|
inauraturo
|
| Akkusativ |
inauraturum
|
inauraturam
|
inauraturum
|
| Ablativ |
inauraturo
|
inauratura
|
inauraturo
|
| Vokativ |
inaurature
|
inauratura
|
inauraturum
|
Plural
| Nominativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
| Genitiv |
inauraturorum
|
inauraturarum
|
inauraturorum
|
| Dativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Akkusativ |
inauraturos
|
inauraturas
|
inauratura
|
| Ablativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Vokativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
inauratum
|
inauratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauro
|
ich schmücke |
| 2. Person Singular |
inauras
|
du schmückst |
| 3. Person Singular |
inaurat
|
er/sie/es schmückt |
| 1. Person Plural |
inauramus
|
wir schmücken |
| 2. Person Plural |
inauratis
|
ihr schmückt |
| 3. Person Plural |
inaurant
|
sie schmücken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauror
|
ich werde geschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraris inaurare
|
du wirst geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauratur
|
er/sie/es wird geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauramur
|
wir werden geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauramini
|
ihr werdet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurantur
|
sie werden geschmückt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurem
|
ich schmücke |
| 2. Person Singular |
inaures
|
du schmückest |
| 3. Person Singular |
inauret
|
er/sie/es schmücke |
| 1. Person Plural |
inauremus
|
wir schmücken |
| 2. Person Plural |
inauretis
|
ihr schmücket |
| 3. Person Plural |
inaurent
|
sie schmücken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurer
|
ich werde geschmückt |
| 2. Person Singular |
inaureris inaurere
|
du werdest geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauretur
|
er/sie/es werde geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauremur
|
wir werden geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauremini
|
ihr werdet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurentur
|
sie werden geschmückt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabam
|
ich schmückte |
| 2. Person Singular |
inaurabas
|
du schmücktest |
| 3. Person Singular |
inaurabat
|
er/sie/es schmückte |
| 1. Person Plural |
inaurabamus
|
wir schmückten |
| 2. Person Plural |
inaurabatis
|
ihr schmücktet |
| 3. Person Plural |
inaurabant
|
sie schmückten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabar
|
ich wurde geschmückt |
| 2. Person Singular |
inaurabaris inaurabare
|
du wurdest geschmückt |
| 3. Person Singular |
inaurabatur
|
er/sie/es wurde geschmückt |
| 1. Person Plural |
inaurabamur
|
wir wurden geschmückt |
| 2. Person Plural |
inaurabamini
|
ihr wurdet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurabantur
|
sie wurden geschmückt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarem
|
ich schmückte |
| 2. Person Singular |
inaurares
|
du schmücktest |
| 3. Person Singular |
inauraret
|
er/sie/es schmückte |
| 1. Person Plural |
inauraremus
|
wir schmückten |
| 2. Person Plural |
inauraretis
|
ihr schmücktet |
| 3. Person Plural |
inaurarent
|
sie schmückten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarer
|
ich würde geschmückt |
| 2. Person Singular |
inaurareris inaurarere
|
du würdest geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauraretur
|
er/sie/es würde geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauraremur
|
wir würden geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauraremini
|
ihr würdet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurarentur
|
sie würden geschmückt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabo
|
ich werde schmücken |
| 2. Person Singular |
inaurabis
|
du wirst schmücken |
| 3. Person Singular |
inaurabit
|
er/sie/es wird schmücken |
| 1. Person Plural |
inaurabimus
|
wir werden schmücken |
| 2. Person Plural |
inaurabitis
|
ihr werdet schmücken |
| 3. Person Plural |
inaurabunt
|
sie werden schmücken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabor
|
ich werde geschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraberis inaurabere
|
du wirst geschmückt |
| 3. Person Singular |
inaurabitur
|
er/sie/es wird geschmückt |
| 1. Person Plural |
inaurabimur
|
wir werden geschmückt |
| 2. Person Plural |
inaurabimini
|
ihr werdet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inaurabuntur
|
sie werden geschmückt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravi
|
ich habe geschmückt |
| 2. Person Singular |
inauravisti
|
du hast geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauravit
|
er/sie/es hat geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauravimus
|
wir haben geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauravistis
|
ihr habt geschmückt |
| 3. Person Plural |
inauraverunt inauravere
|
sie haben geschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sum
|
ich bin geschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus es
|
du bist geschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus est
|
er/sie/es ist geschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati sumus
|
wir sind geschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati estis
|
ihr seid geschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sunt
|
sie sind geschmückt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraverim
|
ich habe geschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du habest geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es habe geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir haben geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr habet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie haben geschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sim
|
ich sei geschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus sis
|
du seiest geschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus sit
|
er/sie/es sei geschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati simus
|
wir seien geschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati sitis
|
ihr seiet geschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sint
|
sie seien geschmückt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraveram
|
ich hatte geschmückt |
| 2. Person Singular |
inauraveras
|
du hattest geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauraverat
|
er/sie/es hatte geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauraveramus
|
wir hatten geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauraveratis
|
ihr hattet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inauraverant
|
sie hatten geschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus eram
|
ich war geschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus eras
|
du warst geschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus erat
|
er/sie/es war geschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati eramus
|
wir waren geschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati eratis
|
ihr warst geschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati erant
|
sie waren geschmückt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravissem
|
ich hätte geschmückt |
| 2. Person Singular |
inauravisses
|
du hättest geschmückt |
| 3. Person Singular |
inauravisset
|
er/sie/es hätte geschmückt |
| 1. Person Plural |
inauravissemus
|
wir hätten geschmückt |
| 2. Person Plural |
inauravissetis
|
ihr hättet geschmückt |
| 3. Person Plural |
inauravissent
|
sie hätten geschmückt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus essem
|
ich wäre geschmückt worden |
| 2. Person Singular |
inauratus esses
|
du wärest geschmückt worden |
| 3. Person Singular |
inauratus esset
|
er/sie/es wäre geschmückt worden |
| 1. Person Plural |
inaurati essemus
|
wir wären geschmückt worden |
| 2. Person Plural |
inaurati essetis
|
ihr wäret geschmückt worden |
| 3. Person Plural |
inaurati essent
|
sie wären geschmückt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravero
|
ich werde geschmückt haben |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du wirst geschmückt haben |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es wird geschmückt haben |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir werden geschmückt haben |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr werdet geschmückt haben |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie werden geschmückt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus ero
|
ich werde geschmückt worden sein |
| 2. Person Singular |
inauratus eris
|
du werdest geschmückt worden sein |
| 3. Person Singular |
inauratus erit
|
er/sie/es werde geschmückt worden sein |
| 1. Person Plural |
inaurati erimus
|
wir werden geschmückt worden sein |
| 2. Person Plural |
inaurati eritis
|
ihr werdet geschmückt worden sein |
| 3. Person Plural |
inaurati erunt
|
sie werden geschmückt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurare
|
schmücken |
| Vorzeitigkeit |
inauravisse
|
geschmückt haben |
| Nachzeitigkeit |
inauraturum esse
|
schmücken werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurari inaurarier
|
geschmückt werden |
| Vorzeitigkeit |
inauratum esse
|
geschmückt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
inauratum iri
|
künftig geschmückt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
inaura
|
schmücke! |
| 2. Person Plural |
inaurate
|
schmückt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
inaurato
|
| 3. Person Singular |
inaurato
|
| 2. Person Plural |
inauratote
|
| 3. Person Plural |
inauranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
inaurare
|
das Schmücken |
| Genitiv |
inaurandi
|
des Schmückens |
| Dativ |
inaurando
|
dem Schmücken |
| Akkusativ |
inaurandum
|
das Schmücken |
| Ablativ |
inaurando
|
durch das Schmücken |
| Vokativ |
inaurande
|
Schmücken! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurandus
|
inauranda
|
inaurandum
|
| Genitiv |
inaurandi
|
inaurandae
|
inaurandi
|
| Dativ |
inaurando
|
inaurandae
|
inaurando
|
| Akkusativ |
inaurandum
|
inaurandam
|
inaurandum
|
| Ablativ |
inaurando
|
inauranda
|
inaurando
|
| Vokativ |
inaurande
|
inauranda
|
inaurandum
|
Plural
| Nominativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
| Genitiv |
inaurandorum
|
inaurandarum
|
inaurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
inaurandos
|
inaurandas
|
inauranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
| Genitiv |
inaurantis
|
inaurantis
|
inaurantis
|
| Dativ |
inauranti
|
inauranti
|
inauranti
|
| Akkusativ |
inaurantem
|
inaurantem
|
inaurans
|
| Ablativ |
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
| Vokativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
Plural
| Nominativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Genitiv |
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
| Dativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Akkusativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Ablativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Vokativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauratus
|
inaurata
|
inauratum
|
| Genitiv |
inaurati
|
inauratae
|
inaurati
|
| Dativ |
inaurato
|
inauratae
|
inaurato
|
| Akkusativ |
inauratum
|
inauratam
|
inauratum
|
| Ablativ |
inaurato
|
inaurata
|
inaurato
|
| Vokativ |
inaurate
|
inaurata
|
inauratum
|
Plural
| Nominativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
| Genitiv |
inauratorum
|
inauratarum
|
inauratorum
|
| Dativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Akkusativ |
inauratos
|
inauratas
|
inaurata
|
| Ablativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Vokativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauraturus
|
inauratura
|
inauraturum
|
| Genitiv |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauraturi
|
| Dativ |
inauraturo
|
inauraturae
|
inauraturo
|
| Akkusativ |
inauraturum
|
inauraturam
|
inauraturum
|
| Ablativ |
inauraturo
|
inauratura
|
inauraturo
|
| Vokativ |
inaurature
|
inauratura
|
inauraturum
|
Plural
| Nominativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
| Genitiv |
inauraturorum
|
inauraturarum
|
inauraturorum
|
| Dativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Akkusativ |
inauraturos
|
inauraturas
|
inauratura
|
| Ablativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Vokativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
inauratum
|
inauratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauro
|
ich vergolde |
| 2. Person Singular |
inauras
|
du vergoldest |
| 3. Person Singular |
inaurat
|
er/sie/es vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauramus
|
wir vergolden |
| 2. Person Plural |
inauratis
|
ihr vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurant
|
sie vergolden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauror
|
ich werde vergoldet |
| 2. Person Singular |
inauraris inaurare
|
du wirst vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauratur
|
er/sie/es wird vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauramur
|
wir werden vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauramini
|
ihr werdet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurantur
|
sie werden vergoldet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurem
|
ich vergolde |
| 2. Person Singular |
inaures
|
du vergoldest |
| 3. Person Singular |
inauret
|
er/sie/es vergolde |
| 1. Person Plural |
inauremus
|
wir vergolden |
| 2. Person Plural |
inauretis
|
ihr vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurent
|
sie vergolden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurer
|
ich werde vergoldet |
| 2. Person Singular |
inaureris inaurere
|
du werdest vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauretur
|
er/sie/es werde vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauremur
|
wir werden vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauremini
|
ihr werdet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurentur
|
sie werden vergoldet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabam
|
ich vergoldete |
| 2. Person Singular |
inaurabas
|
du vergoldetest |
| 3. Person Singular |
inaurabat
|
er/sie/es vergoldete |
| 1. Person Plural |
inaurabamus
|
wir vergoldeten |
| 2. Person Plural |
inaurabatis
|
ihr vergoldetet |
| 3. Person Plural |
inaurabant
|
sie vergoldeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabar
|
ich wurde vergoldet |
| 2. Person Singular |
inaurabaris inaurabare
|
du wurdest vergoldet |
| 3. Person Singular |
inaurabatur
|
er/sie/es wurde vergoldet |
| 1. Person Plural |
inaurabamur
|
wir wurden vergoldet |
| 2. Person Plural |
inaurabamini
|
ihr wurdet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurabantur
|
sie wurden vergoldet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarem
|
ich vergoldete |
| 2. Person Singular |
inaurares
|
du vergoldetest |
| 3. Person Singular |
inauraret
|
er/sie/es vergoldete |
| 1. Person Plural |
inauraremus
|
wir vergoldeten |
| 2. Person Plural |
inauraretis
|
ihr vergoldetet |
| 3. Person Plural |
inaurarent
|
sie vergoldeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarer
|
ich würde vergoldet |
| 2. Person Singular |
inaurareris inaurarere
|
du würdest vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauraretur
|
er/sie/es würde vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauraremur
|
wir würden vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauraremini
|
ihr würdet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurarentur
|
sie würden vergoldet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabo
|
ich werde vergolden |
| 2. Person Singular |
inaurabis
|
du wirst vergolden |
| 3. Person Singular |
inaurabit
|
er/sie/es wird vergolden |
| 1. Person Plural |
inaurabimus
|
wir werden vergolden |
| 2. Person Plural |
inaurabitis
|
ihr werdet vergolden |
| 3. Person Plural |
inaurabunt
|
sie werden vergolden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabor
|
ich werde vergoldet |
| 2. Person Singular |
inauraberis inaurabere
|
du wirst vergoldet |
| 3. Person Singular |
inaurabitur
|
er/sie/es wird vergoldet |
| 1. Person Plural |
inaurabimur
|
wir werden vergoldet |
| 2. Person Plural |
inaurabimini
|
ihr werdet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inaurabuntur
|
sie werden vergoldet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravi
|
ich habe vergoldet |
| 2. Person Singular |
inauravisti
|
du hast vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauravit
|
er/sie/es hat vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauravimus
|
wir haben vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauravistis
|
ihr habt vergoldet |
| 3. Person Plural |
inauraverunt inauravere
|
sie haben vergoldet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sum
|
ich bin vergoldet worden |
| 2. Person Singular |
inauratus es
|
du bist vergoldet worden |
| 3. Person Singular |
inauratus est
|
er/sie/es ist vergoldet worden |
| 1. Person Plural |
inaurati sumus
|
wir sind vergoldet worden |
| 2. Person Plural |
inaurati estis
|
ihr seid vergoldet worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sunt
|
sie sind vergoldet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraverim
|
ich habe vergoldet |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du habest vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es habe vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir haben vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr habet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie haben vergoldet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sim
|
ich sei vergoldet worden |
| 2. Person Singular |
inauratus sis
|
du seiest vergoldet worden |
| 3. Person Singular |
inauratus sit
|
er/sie/es sei vergoldet worden |
| 1. Person Plural |
inaurati simus
|
wir seien vergoldet worden |
| 2. Person Plural |
inaurati sitis
|
ihr seiet vergoldet worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sint
|
sie seien vergoldet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraveram
|
ich hatte vergoldet |
| 2. Person Singular |
inauraveras
|
du hattest vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauraverat
|
er/sie/es hatte vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauraveramus
|
wir hatten vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauraveratis
|
ihr hattet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inauraverant
|
sie hatten vergoldet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus eram
|
ich war vergoldet worden |
| 2. Person Singular |
inauratus eras
|
du warst vergoldet worden |
| 3. Person Singular |
inauratus erat
|
er/sie/es war vergoldet worden |
| 1. Person Plural |
inaurati eramus
|
wir waren vergoldet worden |
| 2. Person Plural |
inaurati eratis
|
ihr warst vergoldet worden |
| 3. Person Plural |
inaurati erant
|
sie waren vergoldet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravissem
|
ich hätte vergoldet |
| 2. Person Singular |
inauravisses
|
du hättest vergoldet |
| 3. Person Singular |
inauravisset
|
er/sie/es hätte vergoldet |
| 1. Person Plural |
inauravissemus
|
wir hätten vergoldet |
| 2. Person Plural |
inauravissetis
|
ihr hättet vergoldet |
| 3. Person Plural |
inauravissent
|
sie hätten vergoldet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus essem
|
ich wäre vergoldet worden |
| 2. Person Singular |
inauratus esses
|
du wärest vergoldet worden |
| 3. Person Singular |
inauratus esset
|
er/sie/es wäre vergoldet worden |
| 1. Person Plural |
inaurati essemus
|
wir wären vergoldet worden |
| 2. Person Plural |
inaurati essetis
|
ihr wäret vergoldet worden |
| 3. Person Plural |
inaurati essent
|
sie wären vergoldet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravero
|
ich werde vergoldet haben |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du wirst vergoldet haben |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es wird vergoldet haben |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir werden vergoldet haben |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr werdet vergoldet haben |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie werden vergoldet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus ero
|
ich werde vergoldet worden sein |
| 2. Person Singular |
inauratus eris
|
du werdest vergoldet worden sein |
| 3. Person Singular |
inauratus erit
|
er/sie/es werde vergoldet worden sein |
| 1. Person Plural |
inaurati erimus
|
wir werden vergoldet worden sein |
| 2. Person Plural |
inaurati eritis
|
ihr werdet vergoldet worden sein |
| 3. Person Plural |
inaurati erunt
|
sie werden vergoldet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurare
|
vergolden |
| Vorzeitigkeit |
inauravisse
|
vergoldet haben |
| Nachzeitigkeit |
inauraturum esse
|
vergolden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurari inaurarier
|
vergoldet werden |
| Vorzeitigkeit |
inauratum esse
|
vergoldet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
inauratum iri
|
künftig vergoldet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
inaura
|
vergolde! |
| 2. Person Plural |
inaurate
|
vergoldet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
inaurato
|
| 3. Person Singular |
inaurato
|
| 2. Person Plural |
inauratote
|
| 3. Person Plural |
inauranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
inaurare
|
das Vergolden |
| Genitiv |
inaurandi
|
des Vergoldens |
| Dativ |
inaurando
|
dem Vergolden |
| Akkusativ |
inaurandum
|
das Vergolden |
| Ablativ |
inaurando
|
durch das Vergolden |
| Vokativ |
inaurande
|
Vergolden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurandus
|
inauranda
|
inaurandum
|
| Genitiv |
inaurandi
|
inaurandae
|
inaurandi
|
| Dativ |
inaurando
|
inaurandae
|
inaurando
|
| Akkusativ |
inaurandum
|
inaurandam
|
inaurandum
|
| Ablativ |
inaurando
|
inauranda
|
inaurando
|
| Vokativ |
inaurande
|
inauranda
|
inaurandum
|
Plural
| Nominativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
| Genitiv |
inaurandorum
|
inaurandarum
|
inaurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
inaurandos
|
inaurandas
|
inauranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
| Genitiv |
inaurantis
|
inaurantis
|
inaurantis
|
| Dativ |
inauranti
|
inauranti
|
inauranti
|
| Akkusativ |
inaurantem
|
inaurantem
|
inaurans
|
| Ablativ |
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
| Vokativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
Plural
| Nominativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Genitiv |
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
| Dativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Akkusativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Ablativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Vokativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauratus
|
inaurata
|
inauratum
|
| Genitiv |
inaurati
|
inauratae
|
inaurati
|
| Dativ |
inaurato
|
inauratae
|
inaurato
|
| Akkusativ |
inauratum
|
inauratam
|
inauratum
|
| Ablativ |
inaurato
|
inaurata
|
inaurato
|
| Vokativ |
inaurate
|
inaurata
|
inauratum
|
Plural
| Nominativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
| Genitiv |
inauratorum
|
inauratarum
|
inauratorum
|
| Dativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Akkusativ |
inauratos
|
inauratas
|
inaurata
|
| Ablativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Vokativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauraturus
|
inauratura
|
inauraturum
|
| Genitiv |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauraturi
|
| Dativ |
inauraturo
|
inauraturae
|
inauraturo
|
| Akkusativ |
inauraturum
|
inauraturam
|
inauraturum
|
| Ablativ |
inauraturo
|
inauratura
|
inauraturo
|
| Vokativ |
inaurature
|
inauratura
|
inauraturum
|
Plural
| Nominativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
| Genitiv |
inauraturorum
|
inauraturarum
|
inauraturorum
|
| Dativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Akkusativ |
inauraturos
|
inauraturas
|
inauratura
|
| Ablativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Vokativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
inauratum
|
inauratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauro
|
ich verschönere; verschönre |
| 2. Person Singular |
inauras
|
du verschönerst |
| 3. Person Singular |
inaurat
|
er/sie/es verschönert |
| 1. Person Plural |
inauramus
|
wir verschönern |
| 2. Person Plural |
inauratis
|
ihr verschönert |
| 3. Person Plural |
inaurant
|
sie verschönern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauror
|
ich werde verschönert |
| 2. Person Singular |
inauraris inaurare
|
du wirst verschönert |
| 3. Person Singular |
inauratur
|
er/sie/es wird verschönert |
| 1. Person Plural |
inauramur
|
wir werden verschönert |
| 2. Person Plural |
inauramini
|
ihr werdet verschönert |
| 3. Person Plural |
inaurantur
|
sie werden verschönert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurem
|
ich verschönere; verschönre |
| 2. Person Singular |
inaures
|
du verschönerest; verschönrest |
| 3. Person Singular |
inauret
|
er/sie/es verschönere; verschönre |
| 1. Person Plural |
inauremus
|
wir verschöneren |
| 2. Person Plural |
inauretis
|
ihr verschöneret |
| 3. Person Plural |
inaurent
|
sie verschöneren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurer
|
ich werde verschönert |
| 2. Person Singular |
inaureris inaurere
|
du werdest verschönert |
| 3. Person Singular |
inauretur
|
er/sie/es werde verschönert |
| 1. Person Plural |
inauremur
|
wir werden verschönert |
| 2. Person Plural |
inauremini
|
ihr werdet verschönert |
| 3. Person Plural |
inaurentur
|
sie werden verschönert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabam
|
ich verschönerte |
| 2. Person Singular |
inaurabas
|
du verschönertest |
| 3. Person Singular |
inaurabat
|
er/sie/es verschönerte |
| 1. Person Plural |
inaurabamus
|
wir verschönerten |
| 2. Person Plural |
inaurabatis
|
ihr verschönertet |
| 3. Person Plural |
inaurabant
|
sie verschönerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabar
|
ich wurde verschönert |
| 2. Person Singular |
inaurabaris inaurabare
|
du wurdest verschönert |
| 3. Person Singular |
inaurabatur
|
er/sie/es wurde verschönert |
| 1. Person Plural |
inaurabamur
|
wir wurden verschönert |
| 2. Person Plural |
inaurabamini
|
ihr wurdet verschönert |
| 3. Person Plural |
inaurabantur
|
sie wurden verschönert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarem
|
ich verschönerte |
| 2. Person Singular |
inaurares
|
du verschönertest |
| 3. Person Singular |
inauraret
|
er/sie/es verschönerte |
| 1. Person Plural |
inauraremus
|
wir verschönerten |
| 2. Person Plural |
inauraretis
|
ihr verschönertet |
| 3. Person Plural |
inaurarent
|
sie verschönerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurarer
|
ich würde verschönert |
| 2. Person Singular |
inaurareris inaurarere
|
du würdest verschönert |
| 3. Person Singular |
inauraretur
|
er/sie/es würde verschönert |
| 1. Person Plural |
inauraremur
|
wir würden verschönert |
| 2. Person Plural |
inauraremini
|
ihr würdet verschönert |
| 3. Person Plural |
inaurarentur
|
sie würden verschönert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabo
|
ich werde verschönern |
| 2. Person Singular |
inaurabis
|
du wirst verschönern |
| 3. Person Singular |
inaurabit
|
er/sie/es wird verschönern |
| 1. Person Plural |
inaurabimus
|
wir werden verschönern |
| 2. Person Plural |
inaurabitis
|
ihr werdet verschönern |
| 3. Person Plural |
inaurabunt
|
sie werden verschönern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inaurabor
|
ich werde verschönert |
| 2. Person Singular |
inauraberis inaurabere
|
du wirst verschönert |
| 3. Person Singular |
inaurabitur
|
er/sie/es wird verschönert |
| 1. Person Plural |
inaurabimur
|
wir werden verschönert |
| 2. Person Plural |
inaurabimini
|
ihr werdet verschönert |
| 3. Person Plural |
inaurabuntur
|
sie werden verschönert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravi
|
ich habe verschönert |
| 2. Person Singular |
inauravisti
|
du hast verschönert |
| 3. Person Singular |
inauravit
|
er/sie/es hat verschönert |
| 1. Person Plural |
inauravimus
|
wir haben verschönert |
| 2. Person Plural |
inauravistis
|
ihr habt verschönert |
| 3. Person Plural |
inauraverunt inauravere
|
sie haben verschönert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sum
|
ich bin verschönert worden |
| 2. Person Singular |
inauratus es
|
du bist verschönert worden |
| 3. Person Singular |
inauratus est
|
er/sie/es ist verschönert worden |
| 1. Person Plural |
inaurati sumus
|
wir sind verschönert worden |
| 2. Person Plural |
inaurati estis
|
ihr seid verschönert worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sunt
|
sie sind verschönert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraverim
|
ich habe verschönert |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du habest verschönert |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es habe verschönert |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir haben verschönert |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr habet verschönert |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie haben verschönert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus sim
|
ich sei verschönert worden |
| 2. Person Singular |
inauratus sis
|
du seiest verschönert worden |
| 3. Person Singular |
inauratus sit
|
er/sie/es sei verschönert worden |
| 1. Person Plural |
inaurati simus
|
wir seien verschönert worden |
| 2. Person Plural |
inaurati sitis
|
ihr seiet verschönert worden |
| 3. Person Plural |
inaurati sint
|
sie seien verschönert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauraveram
|
ich hatte verschönert |
| 2. Person Singular |
inauraveras
|
du hattest verschönert |
| 3. Person Singular |
inauraverat
|
er/sie/es hatte verschönert |
| 1. Person Plural |
inauraveramus
|
wir hatten verschönert |
| 2. Person Plural |
inauraveratis
|
ihr hattet verschönert |
| 3. Person Plural |
inauraverant
|
sie hatten verschönert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus eram
|
ich war verschönert worden |
| 2. Person Singular |
inauratus eras
|
du warst verschönert worden |
| 3. Person Singular |
inauratus erat
|
er/sie/es war verschönert worden |
| 1. Person Plural |
inaurati eramus
|
wir waren verschönert worden |
| 2. Person Plural |
inaurati eratis
|
ihr warst verschönert worden |
| 3. Person Plural |
inaurati erant
|
sie waren verschönert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravissem
|
ich hätte verschönert |
| 2. Person Singular |
inauravisses
|
du hättest verschönert |
| 3. Person Singular |
inauravisset
|
er/sie/es hätte verschönert |
| 1. Person Plural |
inauravissemus
|
wir hätten verschönert |
| 2. Person Plural |
inauravissetis
|
ihr hättet verschönert |
| 3. Person Plural |
inauravissent
|
sie hätten verschönert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus essem
|
ich wäre verschönert worden |
| 2. Person Singular |
inauratus esses
|
du wärest verschönert worden |
| 3. Person Singular |
inauratus esset
|
er/sie/es wäre verschönert worden |
| 1. Person Plural |
inaurati essemus
|
wir wären verschönert worden |
| 2. Person Plural |
inaurati essetis
|
ihr wäret verschönert worden |
| 3. Person Plural |
inaurati essent
|
sie wären verschönert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inauravero
|
ich werde verschönert haben |
| 2. Person Singular |
inauraveris
|
du wirst verschönert haben |
| 3. Person Singular |
inauraverit
|
er/sie/es wird verschönert haben |
| 1. Person Plural |
inauraverimus
|
wir werden verschönert haben |
| 2. Person Plural |
inauraveritis
|
ihr werdet verschönert haben |
| 3. Person Plural |
inauraverint
|
sie werden verschönert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inauratus ero
|
ich werde verschönert worden sein |
| 2. Person Singular |
inauratus eris
|
du werdest verschönert worden sein |
| 3. Person Singular |
inauratus erit
|
er/sie/es werde verschönert worden sein |
| 1. Person Plural |
inaurati erimus
|
wir werden verschönert worden sein |
| 2. Person Plural |
inaurati eritis
|
ihr werdet verschönert worden sein |
| 3. Person Plural |
inaurati erunt
|
sie werden verschönert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurare
|
verschönern |
| Vorzeitigkeit |
inauravisse
|
verschönert haben |
| Nachzeitigkeit |
inauraturum esse
|
verschönern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inaurari inaurarier
|
verschönert werden |
| Vorzeitigkeit |
inauratum esse
|
verschönert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
inauratum iri
|
künftig verschönert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
inaura
|
verschönere; verschönre! |
| 2. Person Plural |
inaurate
|
verschönert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
inaurato
|
| 3. Person Singular |
inaurato
|
| 2. Person Plural |
inauratote
|
| 3. Person Plural |
inauranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
inaurare
|
das Verschönern |
| Genitiv |
inaurandi
|
des Verschönernes |
| Dativ |
inaurando
|
dem Verschönern |
| Akkusativ |
inaurandum
|
das Verschönern |
| Ablativ |
inaurando
|
durch das Verschönern |
| Vokativ |
inaurande
|
Verschönern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurandus
|
inauranda
|
inaurandum
|
| Genitiv |
inaurandi
|
inaurandae
|
inaurandi
|
| Dativ |
inaurando
|
inaurandae
|
inaurando
|
| Akkusativ |
inaurandum
|
inaurandam
|
inaurandum
|
| Ablativ |
inaurando
|
inauranda
|
inaurando
|
| Vokativ |
inaurande
|
inauranda
|
inaurandum
|
Plural
| Nominativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
| Genitiv |
inaurandorum
|
inaurandarum
|
inaurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
inaurandos
|
inaurandas
|
inauranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
inaurandi
|
inaurandae
|
inauranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
| Genitiv |
inaurantis
|
inaurantis
|
inaurantis
|
| Dativ |
inauranti
|
inauranti
|
inauranti
|
| Akkusativ |
inaurantem
|
inaurantem
|
inaurans
|
| Ablativ |
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
inauranti inaurante
|
| Vokativ |
inaurans
|
inaurans
|
inaurans
|
Plural
| Nominativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Genitiv |
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
inaurantium inaurantum
|
| Dativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Akkusativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
| Ablativ |
inaurantibus
|
inaurantibus
|
inaurantibus
|
| Vokativ |
inaurantes
|
inaurantes
|
inaurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauratus
|
inaurata
|
inauratum
|
| Genitiv |
inaurati
|
inauratae
|
inaurati
|
| Dativ |
inaurato
|
inauratae
|
inaurato
|
| Akkusativ |
inauratum
|
inauratam
|
inauratum
|
| Ablativ |
inaurato
|
inaurata
|
inaurato
|
| Vokativ |
inaurate
|
inaurata
|
inauratum
|
Plural
| Nominativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
| Genitiv |
inauratorum
|
inauratarum
|
inauratorum
|
| Dativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Akkusativ |
inauratos
|
inauratas
|
inaurata
|
| Ablativ |
inauratis
|
inauratis
|
inauratis
|
| Vokativ |
inaurati
|
inauratae
|
inaurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inauraturus
|
inauratura
|
inauraturum
|
| Genitiv |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauraturi
|
| Dativ |
inauraturo
|
inauraturae
|
inauraturo
|
| Akkusativ |
inauraturum
|
inauraturam
|
inauraturum
|
| Ablativ |
inauraturo
|
inauratura
|
inauraturo
|
| Vokativ |
inaurature
|
inauratura
|
inauraturum
|
Plural
| Nominativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
| Genitiv |
inauraturorum
|
inauraturarum
|
inauraturorum
|
| Dativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Akkusativ |
inauraturos
|
inauraturas
|
inauratura
|
| Ablativ |
inauraturis
|
inauraturis
|
inauraturis
|
| Vokativ |
inauraturi
|
inauraturae
|
inauratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
inauratum
|
inauratu
|