Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubito
  | 
    ich zweifle | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitas
  | 
    du zweifelst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitat
  | 
    er/sie/es zweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitamus
  | 
    wir zweifeln | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitatis
  | 
    ihr zweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitant
  | 
    sie zweifeln | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitor
  | 
    ich werde gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitaris indubitare
  | 
    du wirst gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitatur
  | 
    er/sie/es wird gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitamur
  | 
    wir werden gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitamini
  | 
    ihr werdet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitantur
  | 
    sie werden gezweifelt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitem
  | 
    ich zweifle | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubites
  | 
    du zweiflest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitet
  | 
    er/sie/es zweifle | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitemus
  | 
    wir zweiflen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitetis
  | 
    ihr zweiflet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitent
  | 
    sie zweiflen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubiter
  | 
    ich werde gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubiteris indubitere
  | 
    du werdest gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitetur
  | 
    er/sie/es werde gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitemur
  | 
    wir werden gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitemini
  | 
    ihr werdet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitentur
  | 
    sie werden gezweifelt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitabam
  | 
    ich zweifelte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitabas
  | 
    du zweifeltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitabat
  | 
    er/sie/es zweifelte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitabamus
  | 
    wir zweifelten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitabatis
  | 
    ihr zweifeltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitabant
  | 
    sie zweifelten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitabar
  | 
    ich wurde gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitabaris indubitabare
  | 
    du wurdest gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitabatur
  | 
    er/sie/es wurde gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitabamur
  | 
    wir wurden gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitabamini
  | 
    ihr wurdet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitabantur
  | 
    sie wurden gezweifelt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitarem
  | 
    ich zweifelte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitares
  | 
    du zweifeltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitaret
  | 
    er/sie/es zweifelte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitaremus
  | 
    wir zweifelten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitaretis
  | 
    ihr zweifeltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitarent
  | 
    sie zweifelten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitarer
  | 
    ich würde gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitareris indubitarere
  | 
    du würdest gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitaretur
  | 
    er/sie/es würde gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitaremur
  | 
    wir würden gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitaremini
  | 
    ihr würdet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitarentur
  | 
    sie würden gezweifelt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitabo
  | 
    ich werde zweifeln | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitabis
  | 
    du wirst zweifeln | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitabit
  | 
    er/sie/es wird zweifeln | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitabimus
  | 
    wir werden zweifeln | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitabitis
  | 
    ihr werdet zweifeln | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitabunt
  | 
    sie werden zweifeln | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitabor
  | 
    ich werde gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitaberis indubitabere
  | 
    du wirst gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitabitur
  | 
    er/sie/es wird gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitabimur
  | 
    wir werden gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitabimini
  | 
    ihr werdet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitabuntur
  | 
    sie werden gezweifelt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitavi
  | 
    ich habe gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitavisti
  | 
    du hast gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitavit
  | 
    er/sie/es hat gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitavimus
  | 
    wir haben gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitavistis
  | 
    ihr habt gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitaverunt indubitavere
  | 
    sie haben gezweifelt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitatus sum
  | 
    ich bin gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitatus es
  | 
    du bist gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitatus est
  | 
    er/sie/es ist gezweifelt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitati sumus
  | 
    wir sind gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitati estis
  | 
    ihr seid gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitati sunt
  | 
    sie sind gezweifelt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitaverim
  | 
    ich habe gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitaveris
  | 
    du habest gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitaverit
  | 
    er/sie/es habe gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitaverimus
  | 
    wir haben gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitaveritis
  | 
    ihr habet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitaverint
  | 
    sie haben gezweifelt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitatus sim
  | 
    ich sei gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitatus sis
  | 
    du seiest gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitatus sit
  | 
    er/sie/es sei gezweifelt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitati simus
  | 
    wir seien gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitati sitis
  | 
    ihr seiet gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitati sint
  | 
    sie seien gezweifelt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitaveram
  | 
    ich hatte gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitaveras
  | 
    du hattest gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitaverat
  | 
    er/sie/es hatte gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitaveramus
  | 
    wir hatten gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitaveratis
  | 
    ihr hattet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitaverant
  | 
    sie hatten gezweifelt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitatus eram
  | 
    ich war gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitatus eras
  | 
    du warst gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitatus erat
  | 
    er/sie/es war gezweifelt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitati eramus
  | 
    wir waren gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitati eratis
  | 
    ihr warst gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitati erant
  | 
    sie waren gezweifelt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitavissem
  | 
    ich hätte gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitavisses
  | 
    du hättest gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitavisset
  | 
    er/sie/es hätte gezweifelt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitavissemus
  | 
    wir hätten gezweifelt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitavissetis
  | 
    ihr hättet gezweifelt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitavissent
  | 
    sie hätten gezweifelt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitatus essem
  | 
    ich wäre gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitatus esses
  | 
    du wärest gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitatus esset
  | 
    er/sie/es wäre gezweifelt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitati essemus
  | 
    wir wären gezweifelt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitati essetis
  | 
    ihr wäret gezweifelt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitati essent
  | 
    sie wären gezweifelt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitavero
  | 
    ich werde gezweifelt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitaveris
  | 
    du wirst gezweifelt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitaverit
  | 
    er/sie/es wird gezweifelt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitaverimus
  | 
    wir werden gezweifelt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitaveritis
  | 
    ihr werdet gezweifelt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitaverint
  | 
    sie werden gezweifelt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    indubitatus ero
  | 
    ich werde gezweifelt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitatus eris
  | 
    du werdest gezweifelt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitatus erit
  | 
    er/sie/es werde gezweifelt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    indubitati erimus
  | 
    wir werden gezweifelt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitati eritis
  | 
    ihr werdet gezweifelt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitati erunt
  | 
    sie werden gezweifelt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    indubitare
  | 
    zweifeln | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    indubitavisse
  | 
    gezweifelt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    indubitaturum esse
  | 
    zweifeln werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    indubitari indubitarier
  | 
    gezweifelt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    indubitatum esse
  | 
    gezweifelt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    indubitatum iri
  | 
    künftig gezweifelt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    indubita
  | 
    zweifle! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitate
  | 
    zweifelt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    indubitato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    indubitato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    indubitatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    indubitanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    indubitare
  | 
    das Zweifeln | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitandi
  | 
    des Zweifelnes | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitando
  | 
    dem Zweifeln | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitandum
  | 
    das Zweifeln | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitando
  | 
    durch das Zweifeln | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitande
  | 
    Zweifeln! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    indubitandus
  | 
    indubitanda
  | 
    indubitandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitandi
  | 
    indubitandae
  | 
    indubitandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitando
  | 
    indubitandae
  | 
    indubitando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitandum
  | 
    indubitandam
  | 
    indubitandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitando
  | 
    indubitanda
  | 
    indubitando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitande
  | 
    indubitanda
  | 
    indubitandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    indubitandi
  | 
    indubitandae
  | 
    indubitanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitandorum
  | 
    indubitandarum
  | 
    indubitandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitandos
  | 
    indubitandas
  | 
    indubitanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitandi
  | 
    indubitandae
  | 
    indubitanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    indubitans
  | 
    indubitans
  | 
    indubitans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitantis
  | 
    indubitantis
  | 
    indubitantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitanti
  | 
    indubitanti
  | 
    indubitanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitantem
  | 
    indubitantem
  | 
    indubitans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitanti indubitante
  | 
    indubitanti indubitante
  | 
    indubitanti indubitante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitans
  | 
    indubitans
  | 
    indubitans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    indubitantes
  | 
    indubitantes
  | 
    indubitantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitantium indubitantum
  | 
    indubitantium indubitantum
  | 
    indubitantium indubitantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitantibus
  | 
    indubitantibus
  | 
    indubitantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitantes
  | 
    indubitantes
  | 
    indubitantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitantibus
  | 
    indubitantibus
  | 
    indubitantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitantes
  | 
    indubitantes
  | 
    indubitantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    indubitatus
  | 
    indubitata
  | 
    indubitatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitati
  | 
    indubitatae
  | 
    indubitati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitato
  | 
    indubitatae
  | 
    indubitato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitatum
  | 
    indubitatam
  | 
    indubitatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitato
  | 
    indubitata
  | 
    indubitato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitate
  | 
    indubitata
  | 
    indubitatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    indubitati
  | 
    indubitatae
  | 
    indubitata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitatorum
  | 
    indubitatarum
  | 
    indubitatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitatis
  | 
    indubitatis
  | 
    indubitatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitatos
  | 
    indubitatas
  | 
    indubitata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitatis
  | 
    indubitatis
  | 
    indubitatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitati
  | 
    indubitatae
  | 
    indubitata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    indubitaturus
  | 
    indubitatura
  | 
    indubitaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitaturi
  | 
    indubitaturae
  | 
    indubitaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitaturo
  | 
    indubitaturae
  | 
    indubitaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitaturum
  | 
    indubitaturam
  | 
    indubitaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitaturo
  | 
    indubitatura
  | 
    indubitaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitature
  | 
    indubitatura
  | 
    indubitaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    indubitaturi
  | 
    indubitaturae
  | 
    indubitatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    indubitaturorum
  | 
    indubitaturarum
  | 
    indubitaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    indubitaturis
  | 
    indubitaturis
  | 
    indubitaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    indubitaturos
  | 
    indubitaturas
  | 
    indubitatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    indubitaturis
  | 
    indubitaturis
  | 
    indubitaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    indubitaturi
  | 
    indubitaturae
  | 
    indubitatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    indubitatum
  | 
    indubitatu
  |