Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamo
|
|
| 2. Person Singular |
infamas
|
|
| 3. Person Singular |
infamat
|
|
| 1. Person Plural |
infamamus
|
|
| 2. Person Plural |
infamatis
|
|
| 3. Person Plural |
infamant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamor
|
|
| 2. Person Singular |
infamaris infamare
|
|
| 3. Person Singular |
infamatur
|
|
| 1. Person Plural |
infamamur
|
|
| 2. Person Plural |
infamamini
|
|
| 3. Person Plural |
infamantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamem
|
|
| 2. Person Singular |
infames
|
|
| 3. Person Singular |
infamet
|
|
| 1. Person Plural |
infamemus
|
|
| 2. Person Plural |
infametis
|
|
| 3. Person Plural |
infament
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamer
|
|
| 2. Person Singular |
infameris infamere
|
|
| 3. Person Singular |
infametur
|
|
| 1. Person Plural |
infamemur
|
|
| 2. Person Plural |
infamemini
|
|
| 3. Person Plural |
infamentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabam
|
|
| 2. Person Singular |
infamabas
|
|
| 3. Person Singular |
infamabat
|
|
| 1. Person Plural |
infamabamus
|
|
| 2. Person Plural |
infamabatis
|
|
| 3. Person Plural |
infamabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabar
|
|
| 2. Person Singular |
infamabaris infamabare
|
|
| 3. Person Singular |
infamabatur
|
|
| 1. Person Plural |
infamabamur
|
|
| 2. Person Plural |
infamabamini
|
|
| 3. Person Plural |
infamabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamarem
|
|
| 2. Person Singular |
infamares
|
|
| 3. Person Singular |
infamaret
|
|
| 1. Person Plural |
infamaremus
|
|
| 2. Person Plural |
infamaretis
|
|
| 3. Person Plural |
infamarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamarer
|
|
| 2. Person Singular |
infamareris infamarere
|
|
| 3. Person Singular |
infamaretur
|
|
| 1. Person Plural |
infamaremur
|
|
| 2. Person Plural |
infamaremini
|
|
| 3. Person Plural |
infamarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabo
|
|
| 2. Person Singular |
infamabis
|
|
| 3. Person Singular |
infamabit
|
|
| 1. Person Plural |
infamabimus
|
|
| 2. Person Plural |
infamabitis
|
|
| 3. Person Plural |
infamabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabor
|
|
| 2. Person Singular |
infamaberis infamabere
|
|
| 3. Person Singular |
infamabitur
|
|
| 1. Person Plural |
infamabimur
|
|
| 2. Person Plural |
infamabimini
|
|
| 3. Person Plural |
infamabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavi
|
|
| 2. Person Singular |
infamavisti
|
|
| 3. Person Singular |
infamavit
|
|
| 1. Person Plural |
infamavimus
|
|
| 2. Person Plural |
infamavistis
|
|
| 3. Person Plural |
infamaverunt infamavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
infamatus es
|
|
| 3. Person Singular |
infamatus est
|
|
| 1. Person Plural |
infamati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
infamati estis
|
|
| 3. Person Plural |
infamati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamaverim
|
|
| 2. Person Singular |
infamaveris
|
|
| 3. Person Singular |
infamaverit
|
|
| 1. Person Plural |
infamaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
infamaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
infamaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
infamatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
infamatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
infamati simus
|
|
| 2. Person Plural |
infamati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
infamati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamaveram
|
|
| 2. Person Singular |
infamaveras
|
|
| 3. Person Singular |
infamaverat
|
|
| 1. Person Plural |
infamaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
infamaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
infamaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
infamatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
infamatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
infamati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
infamati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
infamati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavissem
|
|
| 2. Person Singular |
infamavisses
|
|
| 3. Person Singular |
infamavisset
|
|
| 1. Person Plural |
infamavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
infamavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
infamavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
infamatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
infamatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
infamati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
infamati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
infamati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavero
|
|
| 2. Person Singular |
infamaveris
|
|
| 3. Person Singular |
infamaverit
|
|
| 1. Person Plural |
infamaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
infamaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
infamaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
infamatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
infamatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
infamati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
infamati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
infamati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infamare
|
|
| Vorzeitigkeit |
infamavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
infamaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infamari infamarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
infamatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
infamatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infama
|
! |
| 2. Person Plural |
infamate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infamato
|
| 3. Person Singular |
infamato
|
| 2. Person Plural |
infamatote
|
| 3. Person Plural |
infamanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infamare
|
das |
| Genitiv |
infamandi
|
des es |
| Dativ |
infamando
|
dem |
| Akkusativ |
infamandum
|
das |
| Ablativ |
infamando
|
durch das |
| Vokativ |
infamande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamandus
|
infamanda
|
infamandum
|
| Genitiv |
infamandi
|
infamandae
|
infamandi
|
| Dativ |
infamando
|
infamandae
|
infamando
|
| Akkusativ |
infamandum
|
infamandam
|
infamandum
|
| Ablativ |
infamando
|
infamanda
|
infamando
|
| Vokativ |
infamande
|
infamanda
|
infamandum
|
Plural
| Nominativ |
infamandi
|
infamandae
|
infamanda
|
| Genitiv |
infamandorum
|
infamandarum
|
infamandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infamandos
|
infamandas
|
infamanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infamandi
|
infamandae
|
infamanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamans
|
infamans
|
infamans
|
| Genitiv |
infamantis
|
infamantis
|
infamantis
|
| Dativ |
infamanti
|
infamanti
|
infamanti
|
| Akkusativ |
infamantem
|
infamantem
|
infamans
|
| Ablativ |
infamanti infamante
|
infamanti infamante
|
infamanti infamante
|
| Vokativ |
infamans
|
infamans
|
infamans
|
Plural
| Nominativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
| Genitiv |
infamantium infamantum
|
infamantium infamantum
|
infamantium infamantum
|
| Dativ |
infamantibus
|
infamantibus
|
infamantibus
|
| Akkusativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
| Ablativ |
infamantibus
|
infamantibus
|
infamantibus
|
| Vokativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamatus
|
infamata
|
infamatum
|
| Genitiv |
infamati
|
infamatae
|
infamati
|
| Dativ |
infamato
|
infamatae
|
infamato
|
| Akkusativ |
infamatum
|
infamatam
|
infamatum
|
| Ablativ |
infamato
|
infamata
|
infamato
|
| Vokativ |
infamate
|
infamata
|
infamatum
|
Plural
| Nominativ |
infamati
|
infamatae
|
infamata
|
| Genitiv |
infamatorum
|
infamatarum
|
infamatorum
|
| Dativ |
infamatis
|
infamatis
|
infamatis
|
| Akkusativ |
infamatos
|
infamatas
|
infamata
|
| Ablativ |
infamatis
|
infamatis
|
infamatis
|
| Vokativ |
infamati
|
infamatae
|
infamata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamaturus
|
infamatura
|
infamaturum
|
| Genitiv |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamaturi
|
| Dativ |
infamaturo
|
infamaturae
|
infamaturo
|
| Akkusativ |
infamaturum
|
infamaturam
|
infamaturum
|
| Ablativ |
infamaturo
|
infamatura
|
infamaturo
|
| Vokativ |
infamature
|
infamatura
|
infamaturum
|
Plural
| Nominativ |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamatura
|
| Genitiv |
infamaturorum
|
infamaturarum
|
infamaturorum
|
| Dativ |
infamaturis
|
infamaturis
|
infamaturis
|
| Akkusativ |
infamaturos
|
infamaturas
|
infamatura
|
| Ablativ |
infamaturis
|
infamaturis
|
infamaturis
|
| Vokativ |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infamatum
|
infamatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamo
|
ich verdächtige |
| 2. Person Singular |
infamas
|
du verdächtigst |
| 3. Person Singular |
infamat
|
er/sie/es verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamamus
|
wir verdächtigen |
| 2. Person Plural |
infamatis
|
ihr verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamant
|
sie verdächtigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamor
|
ich werde verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamaris infamare
|
du wirst verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamatur
|
er/sie/es wird verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamamur
|
wir werden verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamamini
|
ihr werdet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamantur
|
sie werden verdächtigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamem
|
ich verdächtige |
| 2. Person Singular |
infames
|
du verdächtigest |
| 3. Person Singular |
infamet
|
er/sie/es verdächtige |
| 1. Person Plural |
infamemus
|
wir verdächtigen |
| 2. Person Plural |
infametis
|
ihr verdächtiget |
| 3. Person Plural |
infament
|
sie verdächtigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamer
|
ich werde verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infameris infamere
|
du werdest verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infametur
|
er/sie/es werde verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamemur
|
wir werden verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamemini
|
ihr werdet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamentur
|
sie werden verdächtigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabam
|
ich verdächtigte |
| 2. Person Singular |
infamabas
|
du verdächtigtest |
| 3. Person Singular |
infamabat
|
er/sie/es verdächtigte |
| 1. Person Plural |
infamabamus
|
wir verdächtigten |
| 2. Person Plural |
infamabatis
|
ihr verdächtigtet |
| 3. Person Plural |
infamabant
|
sie verdächtigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabar
|
ich wurde verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamabaris infamabare
|
du wurdest verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamabatur
|
er/sie/es wurde verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamabamur
|
wir wurden verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamabamini
|
ihr wurdet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamabantur
|
sie wurden verdächtigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamarem
|
ich verdächtigte |
| 2. Person Singular |
infamares
|
du verdächtigtest |
| 3. Person Singular |
infamaret
|
er/sie/es verdächtigte |
| 1. Person Plural |
infamaremus
|
wir verdächtigten |
| 2. Person Plural |
infamaretis
|
ihr verdächtigtet |
| 3. Person Plural |
infamarent
|
sie verdächtigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamarer
|
ich würde verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamareris infamarere
|
du würdest verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamaretur
|
er/sie/es würde verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamaremur
|
wir würden verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamaremini
|
ihr würdet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamarentur
|
sie würden verdächtigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabo
|
ich werde verdächtigen |
| 2. Person Singular |
infamabis
|
du wirst verdächtigen |
| 3. Person Singular |
infamabit
|
er/sie/es wird verdächtigen |
| 1. Person Plural |
infamabimus
|
wir werden verdächtigen |
| 2. Person Plural |
infamabitis
|
ihr werdet verdächtigen |
| 3. Person Plural |
infamabunt
|
sie werden verdächtigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabor
|
ich werde verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamaberis infamabere
|
du wirst verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamabitur
|
er/sie/es wird verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamabimur
|
wir werden verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamabimini
|
ihr werdet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamabuntur
|
sie werden verdächtigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavi
|
ich habe verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamavisti
|
du hast verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamavit
|
er/sie/es hat verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamavimus
|
wir haben verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamavistis
|
ihr habt verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamaverunt infamavere
|
sie haben verdächtigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus sum
|
ich bin verdächtigt worden |
| 2. Person Singular |
infamatus es
|
du bist verdächtigt worden |
| 3. Person Singular |
infamatus est
|
er/sie/es ist verdächtigt worden |
| 1. Person Plural |
infamati sumus
|
wir sind verdächtigt worden |
| 2. Person Plural |
infamati estis
|
ihr seid verdächtigt worden |
| 3. Person Plural |
infamati sunt
|
sie sind verdächtigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamaverim
|
ich habe verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamaveris
|
du habest verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamaverit
|
er/sie/es habe verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamaverimus
|
wir haben verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamaveritis
|
ihr habet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamaverint
|
sie haben verdächtigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus sim
|
ich sei verdächtigt worden |
| 2. Person Singular |
infamatus sis
|
du seiest verdächtigt worden |
| 3. Person Singular |
infamatus sit
|
er/sie/es sei verdächtigt worden |
| 1. Person Plural |
infamati simus
|
wir seien verdächtigt worden |
| 2. Person Plural |
infamati sitis
|
ihr seiet verdächtigt worden |
| 3. Person Plural |
infamati sint
|
sie seien verdächtigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamaveram
|
ich hatte verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamaveras
|
du hattest verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamaverat
|
er/sie/es hatte verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamaveramus
|
wir hatten verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamaveratis
|
ihr hattet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamaverant
|
sie hatten verdächtigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus eram
|
ich war verdächtigt worden |
| 2. Person Singular |
infamatus eras
|
du warst verdächtigt worden |
| 3. Person Singular |
infamatus erat
|
er/sie/es war verdächtigt worden |
| 1. Person Plural |
infamati eramus
|
wir waren verdächtigt worden |
| 2. Person Plural |
infamati eratis
|
ihr warst verdächtigt worden |
| 3. Person Plural |
infamati erant
|
sie waren verdächtigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavissem
|
ich hätte verdächtigt |
| 2. Person Singular |
infamavisses
|
du hättest verdächtigt |
| 3. Person Singular |
infamavisset
|
er/sie/es hätte verdächtigt |
| 1. Person Plural |
infamavissemus
|
wir hätten verdächtigt |
| 2. Person Plural |
infamavissetis
|
ihr hättet verdächtigt |
| 3. Person Plural |
infamavissent
|
sie hätten verdächtigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus essem
|
ich wäre verdächtigt worden |
| 2. Person Singular |
infamatus esses
|
du wärest verdächtigt worden |
| 3. Person Singular |
infamatus esset
|
er/sie/es wäre verdächtigt worden |
| 1. Person Plural |
infamati essemus
|
wir wären verdächtigt worden |
| 2. Person Plural |
infamati essetis
|
ihr wäret verdächtigt worden |
| 3. Person Plural |
infamati essent
|
sie wären verdächtigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavero
|
ich werde verdächtigt haben |
| 2. Person Singular |
infamaveris
|
du wirst verdächtigt haben |
| 3. Person Singular |
infamaverit
|
er/sie/es wird verdächtigt haben |
| 1. Person Plural |
infamaverimus
|
wir werden verdächtigt haben |
| 2. Person Plural |
infamaveritis
|
ihr werdet verdächtigt haben |
| 3. Person Plural |
infamaverint
|
sie werden verdächtigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus ero
|
ich werde verdächtigt worden sein |
| 2. Person Singular |
infamatus eris
|
du werdest verdächtigt worden sein |
| 3. Person Singular |
infamatus erit
|
er/sie/es werde verdächtigt worden sein |
| 1. Person Plural |
infamati erimus
|
wir werden verdächtigt worden sein |
| 2. Person Plural |
infamati eritis
|
ihr werdet verdächtigt worden sein |
| 3. Person Plural |
infamati erunt
|
sie werden verdächtigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infamare
|
verdächtigen |
| Vorzeitigkeit |
infamavisse
|
verdächtigt haben |
| Nachzeitigkeit |
infamaturum esse
|
verdächtigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infamari infamarier
|
verdächtigt werden |
| Vorzeitigkeit |
infamatum esse
|
verdächtigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infamatum iri
|
künftig verdächtigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infama
|
verdächtige! |
| 2. Person Plural |
infamate
|
verdächtigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infamato
|
| 3. Person Singular |
infamato
|
| 2. Person Plural |
infamatote
|
| 3. Person Plural |
infamanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infamare
|
das Verdächtigen |
| Genitiv |
infamandi
|
des Verdächtigens |
| Dativ |
infamando
|
dem Verdächtigen |
| Akkusativ |
infamandum
|
das Verdächtigen |
| Ablativ |
infamando
|
durch das Verdächtigen |
| Vokativ |
infamande
|
Verdächtigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamandus
|
infamanda
|
infamandum
|
| Genitiv |
infamandi
|
infamandae
|
infamandi
|
| Dativ |
infamando
|
infamandae
|
infamando
|
| Akkusativ |
infamandum
|
infamandam
|
infamandum
|
| Ablativ |
infamando
|
infamanda
|
infamando
|
| Vokativ |
infamande
|
infamanda
|
infamandum
|
Plural
| Nominativ |
infamandi
|
infamandae
|
infamanda
|
| Genitiv |
infamandorum
|
infamandarum
|
infamandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infamandos
|
infamandas
|
infamanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infamandi
|
infamandae
|
infamanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamans
|
infamans
|
infamans
|
| Genitiv |
infamantis
|
infamantis
|
infamantis
|
| Dativ |
infamanti
|
infamanti
|
infamanti
|
| Akkusativ |
infamantem
|
infamantem
|
infamans
|
| Ablativ |
infamanti infamante
|
infamanti infamante
|
infamanti infamante
|
| Vokativ |
infamans
|
infamans
|
infamans
|
Plural
| Nominativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
| Genitiv |
infamantium infamantum
|
infamantium infamantum
|
infamantium infamantum
|
| Dativ |
infamantibus
|
infamantibus
|
infamantibus
|
| Akkusativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
| Ablativ |
infamantibus
|
infamantibus
|
infamantibus
|
| Vokativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamatus
|
infamata
|
infamatum
|
| Genitiv |
infamati
|
infamatae
|
infamati
|
| Dativ |
infamato
|
infamatae
|
infamato
|
| Akkusativ |
infamatum
|
infamatam
|
infamatum
|
| Ablativ |
infamato
|
infamata
|
infamato
|
| Vokativ |
infamate
|
infamata
|
infamatum
|
Plural
| Nominativ |
infamati
|
infamatae
|
infamata
|
| Genitiv |
infamatorum
|
infamatarum
|
infamatorum
|
| Dativ |
infamatis
|
infamatis
|
infamatis
|
| Akkusativ |
infamatos
|
infamatas
|
infamata
|
| Ablativ |
infamatis
|
infamatis
|
infamatis
|
| Vokativ |
infamati
|
infamatae
|
infamata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamaturus
|
infamatura
|
infamaturum
|
| Genitiv |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamaturi
|
| Dativ |
infamaturo
|
infamaturae
|
infamaturo
|
| Akkusativ |
infamaturum
|
infamaturam
|
infamaturum
|
| Ablativ |
infamaturo
|
infamatura
|
infamaturo
|
| Vokativ |
infamature
|
infamatura
|
infamaturum
|
Plural
| Nominativ |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamatura
|
| Genitiv |
infamaturorum
|
infamaturarum
|
infamaturorum
|
| Dativ |
infamaturis
|
infamaturis
|
infamaturis
|
| Akkusativ |
infamaturos
|
infamaturas
|
infamatura
|
| Ablativ |
infamaturis
|
infamaturis
|
infamaturis
|
| Vokativ |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infamatum
|
infamatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamo
|
ich verleumde |
| 2. Person Singular |
infamas
|
du verleumdest |
| 3. Person Singular |
infamat
|
er/sie/es verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamamus
|
wir verleumden |
| 2. Person Plural |
infamatis
|
ihr verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamant
|
sie verleumden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamor
|
ich werde verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamaris infamare
|
du wirst verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamatur
|
er/sie/es wird verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamamur
|
wir werden verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamamini
|
ihr werdet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamantur
|
sie werden verleumdet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamem
|
ich verleumde |
| 2. Person Singular |
infames
|
du verleumdest |
| 3. Person Singular |
infamet
|
er/sie/es verleumde |
| 1. Person Plural |
infamemus
|
wir verleumden |
| 2. Person Plural |
infametis
|
ihr verleumdet |
| 3. Person Plural |
infament
|
sie verleumden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamer
|
ich werde verleumdet |
| 2. Person Singular |
infameris infamere
|
du werdest verleumdet |
| 3. Person Singular |
infametur
|
er/sie/es werde verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamemur
|
wir werden verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamemini
|
ihr werdet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamentur
|
sie werden verleumdet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabam
|
ich verleumdete |
| 2. Person Singular |
infamabas
|
du verleumdetest |
| 3. Person Singular |
infamabat
|
er/sie/es verleumdete |
| 1. Person Plural |
infamabamus
|
wir verleumdeten |
| 2. Person Plural |
infamabatis
|
ihr verleumdetet |
| 3. Person Plural |
infamabant
|
sie verleumdeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabar
|
ich wurde verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamabaris infamabare
|
du wurdest verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamabatur
|
er/sie/es wurde verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamabamur
|
wir wurden verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamabamini
|
ihr wurdet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamabantur
|
sie wurden verleumdet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamarem
|
ich verleumdete |
| 2. Person Singular |
infamares
|
du verleumdetest |
| 3. Person Singular |
infamaret
|
er/sie/es verleumdete |
| 1. Person Plural |
infamaremus
|
wir verleumdeten |
| 2. Person Plural |
infamaretis
|
ihr verleumdetet |
| 3. Person Plural |
infamarent
|
sie verleumdeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamarer
|
ich würde verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamareris infamarere
|
du würdest verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamaretur
|
er/sie/es würde verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamaremur
|
wir würden verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamaremini
|
ihr würdet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamarentur
|
sie würden verleumdet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabo
|
ich werde verleumden |
| 2. Person Singular |
infamabis
|
du wirst verleumden |
| 3. Person Singular |
infamabit
|
er/sie/es wird verleumden |
| 1. Person Plural |
infamabimus
|
wir werden verleumden |
| 2. Person Plural |
infamabitis
|
ihr werdet verleumden |
| 3. Person Plural |
infamabunt
|
sie werden verleumden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamabor
|
ich werde verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamaberis infamabere
|
du wirst verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamabitur
|
er/sie/es wird verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamabimur
|
wir werden verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamabimini
|
ihr werdet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamabuntur
|
sie werden verleumdet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavi
|
ich habe verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamavisti
|
du hast verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamavit
|
er/sie/es hat verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamavimus
|
wir haben verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamavistis
|
ihr habt verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamaverunt infamavere
|
sie haben verleumdet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus sum
|
ich bin verleumdet worden |
| 2. Person Singular |
infamatus es
|
du bist verleumdet worden |
| 3. Person Singular |
infamatus est
|
er/sie/es ist verleumdet worden |
| 1. Person Plural |
infamati sumus
|
wir sind verleumdet worden |
| 2. Person Plural |
infamati estis
|
ihr seid verleumdet worden |
| 3. Person Plural |
infamati sunt
|
sie sind verleumdet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamaverim
|
ich habe verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamaveris
|
du habest verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamaverit
|
er/sie/es habe verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamaverimus
|
wir haben verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamaveritis
|
ihr habet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamaverint
|
sie haben verleumdet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus sim
|
ich sei verleumdet worden |
| 2. Person Singular |
infamatus sis
|
du seiest verleumdet worden |
| 3. Person Singular |
infamatus sit
|
er/sie/es sei verleumdet worden |
| 1. Person Plural |
infamati simus
|
wir seien verleumdet worden |
| 2. Person Plural |
infamati sitis
|
ihr seiet verleumdet worden |
| 3. Person Plural |
infamati sint
|
sie seien verleumdet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamaveram
|
ich hatte verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamaveras
|
du hattest verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamaverat
|
er/sie/es hatte verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamaveramus
|
wir hatten verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamaveratis
|
ihr hattet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamaverant
|
sie hatten verleumdet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus eram
|
ich war verleumdet worden |
| 2. Person Singular |
infamatus eras
|
du warst verleumdet worden |
| 3. Person Singular |
infamatus erat
|
er/sie/es war verleumdet worden |
| 1. Person Plural |
infamati eramus
|
wir waren verleumdet worden |
| 2. Person Plural |
infamati eratis
|
ihr warst verleumdet worden |
| 3. Person Plural |
infamati erant
|
sie waren verleumdet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavissem
|
ich hätte verleumdet |
| 2. Person Singular |
infamavisses
|
du hättest verleumdet |
| 3. Person Singular |
infamavisset
|
er/sie/es hätte verleumdet |
| 1. Person Plural |
infamavissemus
|
wir hätten verleumdet |
| 2. Person Plural |
infamavissetis
|
ihr hättet verleumdet |
| 3. Person Plural |
infamavissent
|
sie hätten verleumdet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus essem
|
ich wäre verleumdet worden |
| 2. Person Singular |
infamatus esses
|
du wärest verleumdet worden |
| 3. Person Singular |
infamatus esset
|
er/sie/es wäre verleumdet worden |
| 1. Person Plural |
infamati essemus
|
wir wären verleumdet worden |
| 2. Person Plural |
infamati essetis
|
ihr wäret verleumdet worden |
| 3. Person Plural |
infamati essent
|
sie wären verleumdet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infamavero
|
ich werde verleumdet haben |
| 2. Person Singular |
infamaveris
|
du wirst verleumdet haben |
| 3. Person Singular |
infamaverit
|
er/sie/es wird verleumdet haben |
| 1. Person Plural |
infamaverimus
|
wir werden verleumdet haben |
| 2. Person Plural |
infamaveritis
|
ihr werdet verleumdet haben |
| 3. Person Plural |
infamaverint
|
sie werden verleumdet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infamatus ero
|
ich werde verleumdet worden sein |
| 2. Person Singular |
infamatus eris
|
du werdest verleumdet worden sein |
| 3. Person Singular |
infamatus erit
|
er/sie/es werde verleumdet worden sein |
| 1. Person Plural |
infamati erimus
|
wir werden verleumdet worden sein |
| 2. Person Plural |
infamati eritis
|
ihr werdet verleumdet worden sein |
| 3. Person Plural |
infamati erunt
|
sie werden verleumdet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infamare
|
verleumden |
| Vorzeitigkeit |
infamavisse
|
verleumdet haben |
| Nachzeitigkeit |
infamaturum esse
|
verleumden werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infamari infamarier
|
verleumdet werden |
| Vorzeitigkeit |
infamatum esse
|
verleumdet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infamatum iri
|
künftig verleumdet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infama
|
verleumde! |
| 2. Person Plural |
infamate
|
verleumdet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infamato
|
| 3. Person Singular |
infamato
|
| 2. Person Plural |
infamatote
|
| 3. Person Plural |
infamanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infamare
|
das Verleumden |
| Genitiv |
infamandi
|
des Verleumdens |
| Dativ |
infamando
|
dem Verleumden |
| Akkusativ |
infamandum
|
das Verleumden |
| Ablativ |
infamando
|
durch das Verleumden |
| Vokativ |
infamande
|
Verleumden! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamandus
|
infamanda
|
infamandum
|
| Genitiv |
infamandi
|
infamandae
|
infamandi
|
| Dativ |
infamando
|
infamandae
|
infamando
|
| Akkusativ |
infamandum
|
infamandam
|
infamandum
|
| Ablativ |
infamando
|
infamanda
|
infamando
|
| Vokativ |
infamande
|
infamanda
|
infamandum
|
Plural
| Nominativ |
infamandi
|
infamandae
|
infamanda
|
| Genitiv |
infamandorum
|
infamandarum
|
infamandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infamandos
|
infamandas
|
infamanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infamandi
|
infamandae
|
infamanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamans
|
infamans
|
infamans
|
| Genitiv |
infamantis
|
infamantis
|
infamantis
|
| Dativ |
infamanti
|
infamanti
|
infamanti
|
| Akkusativ |
infamantem
|
infamantem
|
infamans
|
| Ablativ |
infamanti infamante
|
infamanti infamante
|
infamanti infamante
|
| Vokativ |
infamans
|
infamans
|
infamans
|
Plural
| Nominativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
| Genitiv |
infamantium infamantum
|
infamantium infamantum
|
infamantium infamantum
|
| Dativ |
infamantibus
|
infamantibus
|
infamantibus
|
| Akkusativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
| Ablativ |
infamantibus
|
infamantibus
|
infamantibus
|
| Vokativ |
infamantes
|
infamantes
|
infamantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamatus
|
infamata
|
infamatum
|
| Genitiv |
infamati
|
infamatae
|
infamati
|
| Dativ |
infamato
|
infamatae
|
infamato
|
| Akkusativ |
infamatum
|
infamatam
|
infamatum
|
| Ablativ |
infamato
|
infamata
|
infamato
|
| Vokativ |
infamate
|
infamata
|
infamatum
|
Plural
| Nominativ |
infamati
|
infamatae
|
infamata
|
| Genitiv |
infamatorum
|
infamatarum
|
infamatorum
|
| Dativ |
infamatis
|
infamatis
|
infamatis
|
| Akkusativ |
infamatos
|
infamatas
|
infamata
|
| Ablativ |
infamatis
|
infamatis
|
infamatis
|
| Vokativ |
infamati
|
infamatae
|
infamata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infamaturus
|
infamatura
|
infamaturum
|
| Genitiv |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamaturi
|
| Dativ |
infamaturo
|
infamaturae
|
infamaturo
|
| Akkusativ |
infamaturum
|
infamaturam
|
infamaturum
|
| Ablativ |
infamaturo
|
infamatura
|
infamaturo
|
| Vokativ |
infamature
|
infamatura
|
infamaturum
|
Plural
| Nominativ |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamatura
|
| Genitiv |
infamaturorum
|
infamaturarum
|
infamaturorum
|
| Dativ |
infamaturis
|
infamaturis
|
infamaturis
|
| Akkusativ |
infamaturos
|
infamaturas
|
infamatura
|
| Ablativ |
infamaturis
|
infamaturis
|
infamaturis
|
| Vokativ |
infamaturi
|
infamaturae
|
infamatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infamatum
|
infamatu
|