Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuo
|
ich betöre |
| 2. Person Singular |
infatuas
|
du betörst |
| 3. Person Singular |
infatuat
|
er/sie/es betört |
| 1. Person Plural |
infatuamus
|
wir betören |
| 2. Person Plural |
infatuatis
|
ihr betört |
| 3. Person Plural |
infatuant
|
sie betören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuor
|
ich werde betört |
| 2. Person Singular |
infatuaris infatuare
|
du wirst betört |
| 3. Person Singular |
infatuatur
|
er/sie/es wird betört |
| 1. Person Plural |
infatuamur
|
wir werden betört |
| 2. Person Plural |
infatuamini
|
ihr werdet betört |
| 3. Person Plural |
infatuantur
|
sie werden betört |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuem
|
ich betöre |
| 2. Person Singular |
infatues
|
du betörest |
| 3. Person Singular |
infatuet
|
er/sie/es betöre |
| 1. Person Plural |
infatuemus
|
wir betören |
| 2. Person Plural |
infatuetis
|
ihr betöret |
| 3. Person Plural |
infatuent
|
sie betören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuer
|
ich werde betört |
| 2. Person Singular |
infatueris infatuere
|
du werdest betört |
| 3. Person Singular |
infatuetur
|
er/sie/es werde betört |
| 1. Person Plural |
infatuemur
|
wir werden betört |
| 2. Person Plural |
infatuemini
|
ihr werdet betört |
| 3. Person Plural |
infatuentur
|
sie werden betört |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuabam
|
ich betörte |
| 2. Person Singular |
infatuabas
|
du betörtest |
| 3. Person Singular |
infatuabat
|
er/sie/es betörte |
| 1. Person Plural |
infatuabamus
|
wir betörten |
| 2. Person Plural |
infatuabatis
|
ihr betörtet |
| 3. Person Plural |
infatuabant
|
sie betörten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuabar
|
ich wurde betört |
| 2. Person Singular |
infatuabaris infatuabare
|
du wurdest betört |
| 3. Person Singular |
infatuabatur
|
er/sie/es wurde betört |
| 1. Person Plural |
infatuabamur
|
wir wurden betört |
| 2. Person Plural |
infatuabamini
|
ihr wurdet betört |
| 3. Person Plural |
infatuabantur
|
sie wurden betört |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuarem
|
ich betörte |
| 2. Person Singular |
infatuares
|
du betörtest |
| 3. Person Singular |
infatuaret
|
er/sie/es betörte |
| 1. Person Plural |
infatuaremus
|
wir betörten |
| 2. Person Plural |
infatuaretis
|
ihr betörtet |
| 3. Person Plural |
infatuarent
|
sie betörten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuarer
|
ich würde betört |
| 2. Person Singular |
infatuareris infatuarere
|
du würdest betört |
| 3. Person Singular |
infatuaretur
|
er/sie/es würde betört |
| 1. Person Plural |
infatuaremur
|
wir würden betört |
| 2. Person Plural |
infatuaremini
|
ihr würdet betört |
| 3. Person Plural |
infatuarentur
|
sie würden betört |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuabo
|
ich werde betören |
| 2. Person Singular |
infatuabis
|
du wirst betören |
| 3. Person Singular |
infatuabit
|
er/sie/es wird betören |
| 1. Person Plural |
infatuabimus
|
wir werden betören |
| 2. Person Plural |
infatuabitis
|
ihr werdet betören |
| 3. Person Plural |
infatuabunt
|
sie werden betören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuabor
|
ich werde betört |
| 2. Person Singular |
infatuaberis infatuabere
|
du wirst betört |
| 3. Person Singular |
infatuabitur
|
er/sie/es wird betört |
| 1. Person Plural |
infatuabimur
|
wir werden betört |
| 2. Person Plural |
infatuabimini
|
ihr werdet betört |
| 3. Person Plural |
infatuabuntur
|
sie werden betört |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuavi
|
ich habe betört |
| 2. Person Singular |
infatuavisti
|
du hast betört |
| 3. Person Singular |
infatuavit
|
er/sie/es hat betört |
| 1. Person Plural |
infatuavimus
|
wir haben betört |
| 2. Person Plural |
infatuavistis
|
ihr habt betört |
| 3. Person Plural |
infatuaverunt infatuavere
|
sie haben betört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuatus sum
|
ich bin betört worden |
| 2. Person Singular |
infatuatus es
|
du bist betört worden |
| 3. Person Singular |
infatuatus est
|
er/sie/es ist betört worden |
| 1. Person Plural |
infatuati sumus
|
wir sind betört worden |
| 2. Person Plural |
infatuati estis
|
ihr seid betört worden |
| 3. Person Plural |
infatuati sunt
|
sie sind betört worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuaverim
|
ich habe betört |
| 2. Person Singular |
infatuaveris
|
du habest betört |
| 3. Person Singular |
infatuaverit
|
er/sie/es habe betört |
| 1. Person Plural |
infatuaverimus
|
wir haben betört |
| 2. Person Plural |
infatuaveritis
|
ihr habet betört |
| 3. Person Plural |
infatuaverint
|
sie haben betört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuatus sim
|
ich sei betört worden |
| 2. Person Singular |
infatuatus sis
|
du seiest betört worden |
| 3. Person Singular |
infatuatus sit
|
er/sie/es sei betört worden |
| 1. Person Plural |
infatuati simus
|
wir seien betört worden |
| 2. Person Plural |
infatuati sitis
|
ihr seiet betört worden |
| 3. Person Plural |
infatuati sint
|
sie seien betört worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuaveram
|
ich hatte betört |
| 2. Person Singular |
infatuaveras
|
du hattest betört |
| 3. Person Singular |
infatuaverat
|
er/sie/es hatte betört |
| 1. Person Plural |
infatuaveramus
|
wir hatten betört |
| 2. Person Plural |
infatuaveratis
|
ihr hattet betört |
| 3. Person Plural |
infatuaverant
|
sie hatten betört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuatus eram
|
ich war betört worden |
| 2. Person Singular |
infatuatus eras
|
du warst betört worden |
| 3. Person Singular |
infatuatus erat
|
er/sie/es war betört worden |
| 1. Person Plural |
infatuati eramus
|
wir waren betört worden |
| 2. Person Plural |
infatuati eratis
|
ihr warst betört worden |
| 3. Person Plural |
infatuati erant
|
sie waren betört worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuavissem
|
ich hätte betört |
| 2. Person Singular |
infatuavisses
|
du hättest betört |
| 3. Person Singular |
infatuavisset
|
er/sie/es hätte betört |
| 1. Person Plural |
infatuavissemus
|
wir hätten betört |
| 2. Person Plural |
infatuavissetis
|
ihr hättet betört |
| 3. Person Plural |
infatuavissent
|
sie hätten betört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuatus essem
|
ich wäre betört worden |
| 2. Person Singular |
infatuatus esses
|
du wärest betört worden |
| 3. Person Singular |
infatuatus esset
|
er/sie/es wäre betört worden |
| 1. Person Plural |
infatuati essemus
|
wir wären betört worden |
| 2. Person Plural |
infatuati essetis
|
ihr wäret betört worden |
| 3. Person Plural |
infatuati essent
|
sie wären betört worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuavero
|
ich werde betört haben |
| 2. Person Singular |
infatuaveris
|
du wirst betört haben |
| 3. Person Singular |
infatuaverit
|
er/sie/es wird betört haben |
| 1. Person Plural |
infatuaverimus
|
wir werden betört haben |
| 2. Person Plural |
infatuaveritis
|
ihr werdet betört haben |
| 3. Person Plural |
infatuaverint
|
sie werden betört haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infatuatus ero
|
ich werde betört worden sein |
| 2. Person Singular |
infatuatus eris
|
du werdest betört worden sein |
| 3. Person Singular |
infatuatus erit
|
er/sie/es werde betört worden sein |
| 1. Person Plural |
infatuati erimus
|
wir werden betört worden sein |
| 2. Person Plural |
infatuati eritis
|
ihr werdet betört worden sein |
| 3. Person Plural |
infatuati erunt
|
sie werden betört worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infatuare
|
betören |
| Vorzeitigkeit |
infatuavisse
|
betört haben |
| Nachzeitigkeit |
infatuaturum esse
|
betören werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infatuari infatuarier
|
betört werden |
| Vorzeitigkeit |
infatuatum esse
|
betört worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infatuatum iri
|
künftig betört werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infatua
|
betöre! |
| 2. Person Plural |
infatuate
|
betört! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infatuato
|
| 3. Person Singular |
infatuato
|
| 2. Person Plural |
infatuatote
|
| 3. Person Plural |
infatuanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infatuare
|
das Betören |
| Genitiv |
infatuandi
|
des Betörens |
| Dativ |
infatuando
|
dem Betören |
| Akkusativ |
infatuandum
|
das Betören |
| Ablativ |
infatuando
|
durch das Betören |
| Vokativ |
infatuande
|
Betören! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infatuandus
|
infatuanda
|
infatuandum
|
| Genitiv |
infatuandi
|
infatuandae
|
infatuandi
|
| Dativ |
infatuando
|
infatuandae
|
infatuando
|
| Akkusativ |
infatuandum
|
infatuandam
|
infatuandum
|
| Ablativ |
infatuando
|
infatuanda
|
infatuando
|
| Vokativ |
infatuande
|
infatuanda
|
infatuandum
|
Plural
| Nominativ |
infatuandi
|
infatuandae
|
infatuanda
|
| Genitiv |
infatuandorum
|
infatuandarum
|
infatuandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infatuandos
|
infatuandas
|
infatuanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infatuandi
|
infatuandae
|
infatuanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infatuans
|
infatuans
|
infatuans
|
| Genitiv |
infatuantis
|
infatuantis
|
infatuantis
|
| Dativ |
infatuanti
|
infatuanti
|
infatuanti
|
| Akkusativ |
infatuantem
|
infatuantem
|
infatuans
|
| Ablativ |
infatuanti infatuante
|
infatuanti infatuante
|
infatuanti infatuante
|
| Vokativ |
infatuans
|
infatuans
|
infatuans
|
Plural
| Nominativ |
infatuantes
|
infatuantes
|
infatuantia
|
| Genitiv |
infatuantium infatuantum
|
infatuantium infatuantum
|
infatuantium infatuantum
|
| Dativ |
infatuantibus
|
infatuantibus
|
infatuantibus
|
| Akkusativ |
infatuantes
|
infatuantes
|
infatuantia
|
| Ablativ |
infatuantibus
|
infatuantibus
|
infatuantibus
|
| Vokativ |
infatuantes
|
infatuantes
|
infatuantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infatuatus
|
infatuata
|
infatuatum
|
| Genitiv |
infatuati
|
infatuatae
|
infatuati
|
| Dativ |
infatuato
|
infatuatae
|
infatuato
|
| Akkusativ |
infatuatum
|
infatuatam
|
infatuatum
|
| Ablativ |
infatuato
|
infatuata
|
infatuato
|
| Vokativ |
infatuate
|
infatuata
|
infatuatum
|
Plural
| Nominativ |
infatuati
|
infatuatae
|
infatuata
|
| Genitiv |
infatuatorum
|
infatuatarum
|
infatuatorum
|
| Dativ |
infatuatis
|
infatuatis
|
infatuatis
|
| Akkusativ |
infatuatos
|
infatuatas
|
infatuata
|
| Ablativ |
infatuatis
|
infatuatis
|
infatuatis
|
| Vokativ |
infatuati
|
infatuatae
|
infatuata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infatuaturus
|
infatuatura
|
infatuaturum
|
| Genitiv |
infatuaturi
|
infatuaturae
|
infatuaturi
|
| Dativ |
infatuaturo
|
infatuaturae
|
infatuaturo
|
| Akkusativ |
infatuaturum
|
infatuaturam
|
infatuaturum
|
| Ablativ |
infatuaturo
|
infatuatura
|
infatuaturo
|
| Vokativ |
infatuature
|
infatuatura
|
infatuaturum
|
Plural
| Nominativ |
infatuaturi
|
infatuaturae
|
infatuatura
|
| Genitiv |
infatuaturorum
|
infatuaturarum
|
infatuaturorum
|
| Dativ |
infatuaturis
|
infatuaturis
|
infatuaturis
|
| Akkusativ |
infatuaturos
|
infatuaturas
|
infatuatura
|
| Ablativ |
infatuaturis
|
infatuaturis
|
infatuaturis
|
| Vokativ |
infatuaturi
|
infatuaturae
|
infatuatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infatuatum
|
infatuatu
|