Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicito
|
ich strafe |
| 2. Person Singular |
infelicitas
|
du strafst |
| 3. Person Singular |
infelicitat
|
er/sie/es straft |
| 1. Person Plural |
infelicitamus
|
wir strafen |
| 2. Person Plural |
infelicitatis
|
ihr straft |
| 3. Person Plural |
infelicitant
|
sie strafen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitor
|
ich werde gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitaris infelicitare
|
du wirst gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitatur
|
er/sie/es wird gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitamur
|
wir werden gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitamini
|
ihr werdet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitantur
|
sie werden gestraft |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitem
|
ich strafe |
| 2. Person Singular |
infelicites
|
du strafest |
| 3. Person Singular |
infelicitet
|
er/sie/es strafe |
| 1. Person Plural |
infelicitemus
|
wir strafen |
| 2. Person Plural |
infelicitetis
|
ihr strafet |
| 3. Person Plural |
infelicitent
|
sie strafen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infeliciter
|
ich werde gestraft |
| 2. Person Singular |
infeliciteris infelicitere
|
du werdest gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitetur
|
er/sie/es werde gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitemur
|
wir werden gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitemini
|
ihr werdet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitentur
|
sie werden gestraft |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitabam
|
ich strafte |
| 2. Person Singular |
infelicitabas
|
du straftest |
| 3. Person Singular |
infelicitabat
|
er/sie/es strafte |
| 1. Person Plural |
infelicitabamus
|
wir straften |
| 2. Person Plural |
infelicitabatis
|
ihr straftet |
| 3. Person Plural |
infelicitabant
|
sie straften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitabar
|
ich wurde gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitabaris infelicitabare
|
du wurdest gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitabatur
|
er/sie/es wurde gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitabamur
|
wir wurden gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitabamini
|
ihr wurdet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitabantur
|
sie wurden gestraft |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitarem
|
ich strafte |
| 2. Person Singular |
infelicitares
|
du straftest |
| 3. Person Singular |
infelicitaret
|
er/sie/es strafte |
| 1. Person Plural |
infelicitaremus
|
wir straften |
| 2. Person Plural |
infelicitaretis
|
ihr straftet |
| 3. Person Plural |
infelicitarent
|
sie straften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitarer
|
ich würde gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitareris infelicitarere
|
du würdest gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitaretur
|
er/sie/es würde gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitaremur
|
wir würden gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitaremini
|
ihr würdet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitarentur
|
sie würden gestraft |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitabo
|
ich werde strafen |
| 2. Person Singular |
infelicitabis
|
du wirst strafen |
| 3. Person Singular |
infelicitabit
|
er/sie/es wird strafen |
| 1. Person Plural |
infelicitabimus
|
wir werden strafen |
| 2. Person Plural |
infelicitabitis
|
ihr werdet strafen |
| 3. Person Plural |
infelicitabunt
|
sie werden strafen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitabor
|
ich werde gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitaberis infelicitabere
|
du wirst gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitabitur
|
er/sie/es wird gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitabimur
|
wir werden gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitabimini
|
ihr werdet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitabuntur
|
sie werden gestraft |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitavi
|
ich habe gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitavisti
|
du hast gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitavit
|
er/sie/es hat gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitavimus
|
wir haben gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitavistis
|
ihr habt gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitaverunt infelicitavere
|
sie haben gestraft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitatus sum
|
ich bin gestraft worden |
| 2. Person Singular |
infelicitatus es
|
du bist gestraft worden |
| 3. Person Singular |
infelicitatus est
|
er/sie/es ist gestraft worden |
| 1. Person Plural |
infelicitati sumus
|
wir sind gestraft worden |
| 2. Person Plural |
infelicitati estis
|
ihr seid gestraft worden |
| 3. Person Plural |
infelicitati sunt
|
sie sind gestraft worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitaverim
|
ich habe gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitaveris
|
du habest gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitaverit
|
er/sie/es habe gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitaverimus
|
wir haben gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitaveritis
|
ihr habet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitaverint
|
sie haben gestraft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitatus sim
|
ich sei gestraft worden |
| 2. Person Singular |
infelicitatus sis
|
du seiest gestraft worden |
| 3. Person Singular |
infelicitatus sit
|
er/sie/es sei gestraft worden |
| 1. Person Plural |
infelicitati simus
|
wir seien gestraft worden |
| 2. Person Plural |
infelicitati sitis
|
ihr seiet gestraft worden |
| 3. Person Plural |
infelicitati sint
|
sie seien gestraft worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitaveram
|
ich hatte gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitaveras
|
du hattest gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitaverat
|
er/sie/es hatte gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitaveramus
|
wir hatten gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitaveratis
|
ihr hattet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitaverant
|
sie hatten gestraft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitatus eram
|
ich war gestraft worden |
| 2. Person Singular |
infelicitatus eras
|
du warst gestraft worden |
| 3. Person Singular |
infelicitatus erat
|
er/sie/es war gestraft worden |
| 1. Person Plural |
infelicitati eramus
|
wir waren gestraft worden |
| 2. Person Plural |
infelicitati eratis
|
ihr warst gestraft worden |
| 3. Person Plural |
infelicitati erant
|
sie waren gestraft worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitavissem
|
ich hätte gestraft |
| 2. Person Singular |
infelicitavisses
|
du hättest gestraft |
| 3. Person Singular |
infelicitavisset
|
er/sie/es hätte gestraft |
| 1. Person Plural |
infelicitavissemus
|
wir hätten gestraft |
| 2. Person Plural |
infelicitavissetis
|
ihr hättet gestraft |
| 3. Person Plural |
infelicitavissent
|
sie hätten gestraft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitatus essem
|
ich wäre gestraft worden |
| 2. Person Singular |
infelicitatus esses
|
du wärest gestraft worden |
| 3. Person Singular |
infelicitatus esset
|
er/sie/es wäre gestraft worden |
| 1. Person Plural |
infelicitati essemus
|
wir wären gestraft worden |
| 2. Person Plural |
infelicitati essetis
|
ihr wäret gestraft worden |
| 3. Person Plural |
infelicitati essent
|
sie wären gestraft worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitavero
|
ich werde gestraft haben |
| 2. Person Singular |
infelicitaveris
|
du wirst gestraft haben |
| 3. Person Singular |
infelicitaverit
|
er/sie/es wird gestraft haben |
| 1. Person Plural |
infelicitaverimus
|
wir werden gestraft haben |
| 2. Person Plural |
infelicitaveritis
|
ihr werdet gestraft haben |
| 3. Person Plural |
infelicitaverint
|
sie werden gestraft haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infelicitatus ero
|
ich werde gestraft worden sein |
| 2. Person Singular |
infelicitatus eris
|
du werdest gestraft worden sein |
| 3. Person Singular |
infelicitatus erit
|
er/sie/es werde gestraft worden sein |
| 1. Person Plural |
infelicitati erimus
|
wir werden gestraft worden sein |
| 2. Person Plural |
infelicitati eritis
|
ihr werdet gestraft worden sein |
| 3. Person Plural |
infelicitati erunt
|
sie werden gestraft worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infelicitare
|
strafen |
| Vorzeitigkeit |
infelicitavisse
|
gestraft haben |
| Nachzeitigkeit |
infelicitaturum esse
|
strafen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infelicitari infelicitarier
|
gestraft werden |
| Vorzeitigkeit |
infelicitatum esse
|
gestraft worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infelicitatum iri
|
künftig gestraft werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infelicita
|
strafe! |
| 2. Person Plural |
infelicitate
|
straft! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infelicitato
|
| 3. Person Singular |
infelicitato
|
| 2. Person Plural |
infelicitatote
|
| 3. Person Plural |
infelicitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infelicitare
|
das Strafen |
| Genitiv |
infelicitandi
|
des Strafens |
| Dativ |
infelicitando
|
dem Strafen |
| Akkusativ |
infelicitandum
|
das Strafen |
| Ablativ |
infelicitando
|
durch das Strafen |
| Vokativ |
infelicitande
|
Strafen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infelicitandus
|
infelicitanda
|
infelicitandum
|
| Genitiv |
infelicitandi
|
infelicitandae
|
infelicitandi
|
| Dativ |
infelicitando
|
infelicitandae
|
infelicitando
|
| Akkusativ |
infelicitandum
|
infelicitandam
|
infelicitandum
|
| Ablativ |
infelicitando
|
infelicitanda
|
infelicitando
|
| Vokativ |
infelicitande
|
infelicitanda
|
infelicitandum
|
Plural
| Nominativ |
infelicitandi
|
infelicitandae
|
infelicitanda
|
| Genitiv |
infelicitandorum
|
infelicitandarum
|
infelicitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infelicitandos
|
infelicitandas
|
infelicitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infelicitandi
|
infelicitandae
|
infelicitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infelicitans
|
infelicitans
|
infelicitans
|
| Genitiv |
infelicitantis
|
infelicitantis
|
infelicitantis
|
| Dativ |
infelicitanti
|
infelicitanti
|
infelicitanti
|
| Akkusativ |
infelicitantem
|
infelicitantem
|
infelicitans
|
| Ablativ |
infelicitanti infelicitante
|
infelicitanti infelicitante
|
infelicitanti infelicitante
|
| Vokativ |
infelicitans
|
infelicitans
|
infelicitans
|
Plural
| Nominativ |
infelicitantes
|
infelicitantes
|
infelicitantia
|
| Genitiv |
infelicitantium infelicitantum
|
infelicitantium infelicitantum
|
infelicitantium infelicitantum
|
| Dativ |
infelicitantibus
|
infelicitantibus
|
infelicitantibus
|
| Akkusativ |
infelicitantes
|
infelicitantes
|
infelicitantia
|
| Ablativ |
infelicitantibus
|
infelicitantibus
|
infelicitantibus
|
| Vokativ |
infelicitantes
|
infelicitantes
|
infelicitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infelicitatus
|
infelicitata
|
infelicitatum
|
| Genitiv |
infelicitati
|
infelicitatae
|
infelicitati
|
| Dativ |
infelicitato
|
infelicitatae
|
infelicitato
|
| Akkusativ |
infelicitatum
|
infelicitatam
|
infelicitatum
|
| Ablativ |
infelicitato
|
infelicitata
|
infelicitato
|
| Vokativ |
infelicitate
|
infelicitata
|
infelicitatum
|
Plural
| Nominativ |
infelicitati
|
infelicitatae
|
infelicitata
|
| Genitiv |
infelicitatorum
|
infelicitatarum
|
infelicitatorum
|
| Dativ |
infelicitatis
|
infelicitatis
|
infelicitatis
|
| Akkusativ |
infelicitatos
|
infelicitatas
|
infelicitata
|
| Ablativ |
infelicitatis
|
infelicitatis
|
infelicitatis
|
| Vokativ |
infelicitati
|
infelicitatae
|
infelicitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infelicitaturus
|
infelicitatura
|
infelicitaturum
|
| Genitiv |
infelicitaturi
|
infelicitaturae
|
infelicitaturi
|
| Dativ |
infelicitaturo
|
infelicitaturae
|
infelicitaturo
|
| Akkusativ |
infelicitaturum
|
infelicitaturam
|
infelicitaturum
|
| Ablativ |
infelicitaturo
|
infelicitatura
|
infelicitaturo
|
| Vokativ |
infelicitature
|
infelicitatura
|
infelicitaturum
|
Plural
| Nominativ |
infelicitaturi
|
infelicitaturae
|
infelicitatura
|
| Genitiv |
infelicitaturorum
|
infelicitaturarum
|
infelicitaturorum
|
| Dativ |
infelicitaturis
|
infelicitaturis
|
infelicitaturis
|
| Akkusativ |
infelicitaturos
|
infelicitaturas
|
infelicitatura
|
| Ablativ |
infelicitaturis
|
infelicitaturis
|
infelicitaturis
|
| Vokativ |
infelicitaturi
|
infelicitaturae
|
infelicitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infelicitatum
|
infelicitatu
|