Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimo
|
ich entkräfte |
| 2. Person Singular |
infimas
|
du entkräftest |
| 3. Person Singular |
infimat
|
er/sie/es entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimamus
|
wir entkräften |
| 2. Person Plural |
infimatis
|
ihr entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimant
|
sie entkräften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimor
|
ich werde entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimaris infimare
|
du wirst entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimatur
|
er/sie/es wird entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimamur
|
wir werden entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimamini
|
ihr werdet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimantur
|
sie werden entkräftet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimem
|
ich entkräfte |
| 2. Person Singular |
infimes
|
du entkräftest |
| 3. Person Singular |
infimet
|
er/sie/es entkräfte |
| 1. Person Plural |
infimemus
|
wir entkräften |
| 2. Person Plural |
infimetis
|
ihr entkräftet |
| 3. Person Plural |
infiment
|
sie entkräften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimer
|
ich werde entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimeris infimere
|
du werdest entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimetur
|
er/sie/es werde entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimemur
|
wir werden entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimemini
|
ihr werdet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimentur
|
sie werden entkräftet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabam
|
ich entkräftete |
| 2. Person Singular |
infimabas
|
du entkräftetest |
| 3. Person Singular |
infimabat
|
er/sie/es entkräftete |
| 1. Person Plural |
infimabamus
|
wir entkräfteten |
| 2. Person Plural |
infimabatis
|
ihr entkräftetet |
| 3. Person Plural |
infimabant
|
sie entkräfteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabar
|
ich wurde entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimabaris infimabare
|
du wurdest entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimabatur
|
er/sie/es wurde entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimabamur
|
wir wurden entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimabamini
|
ihr wurdet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimabantur
|
sie wurden entkräftet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimarem
|
ich entkräftete |
| 2. Person Singular |
infimares
|
du entkräftetest |
| 3. Person Singular |
infimaret
|
er/sie/es entkräftete |
| 1. Person Plural |
infimaremus
|
wir entkräfteten |
| 2. Person Plural |
infimaretis
|
ihr entkräftetet |
| 3. Person Plural |
infimarent
|
sie entkräfteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimarer
|
ich würde entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimareris infimarere
|
du würdest entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimaretur
|
er/sie/es würde entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimaremur
|
wir würden entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimaremini
|
ihr würdet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimarentur
|
sie würden entkräftet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabo
|
ich werde entkräften |
| 2. Person Singular |
infimabis
|
du wirst entkräften |
| 3. Person Singular |
infimabit
|
er/sie/es wird entkräften |
| 1. Person Plural |
infimabimus
|
wir werden entkräften |
| 2. Person Plural |
infimabitis
|
ihr werdet entkräften |
| 3. Person Plural |
infimabunt
|
sie werden entkräften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabor
|
ich werde entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimaberis infimabere
|
du wirst entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimabitur
|
er/sie/es wird entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimabimur
|
wir werden entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimabimini
|
ihr werdet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimabuntur
|
sie werden entkräftet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavi
|
ich habe entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimavisti
|
du hast entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimavit
|
er/sie/es hat entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimavimus
|
wir haben entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimavistis
|
ihr habt entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimaverunt infimavere
|
sie haben entkräftet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus sum
|
ich bin entkräftet worden |
| 2. Person Singular |
infimatus es
|
du bist entkräftet worden |
| 3. Person Singular |
infimatus est
|
er/sie/es ist entkräftet worden |
| 1. Person Plural |
infimati sumus
|
wir sind entkräftet worden |
| 2. Person Plural |
infimati estis
|
ihr seid entkräftet worden |
| 3. Person Plural |
infimati sunt
|
sie sind entkräftet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimaverim
|
ich habe entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimaveris
|
du habest entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimaverit
|
er/sie/es habe entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimaverimus
|
wir haben entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimaveritis
|
ihr habet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimaverint
|
sie haben entkräftet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus sim
|
ich sei entkräftet worden |
| 2. Person Singular |
infimatus sis
|
du seiest entkräftet worden |
| 3. Person Singular |
infimatus sit
|
er/sie/es sei entkräftet worden |
| 1. Person Plural |
infimati simus
|
wir seien entkräftet worden |
| 2. Person Plural |
infimati sitis
|
ihr seiet entkräftet worden |
| 3. Person Plural |
infimati sint
|
sie seien entkräftet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimaveram
|
ich hatte entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimaveras
|
du hattest entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimaverat
|
er/sie/es hatte entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimaveramus
|
wir hatten entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimaveratis
|
ihr hattet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimaverant
|
sie hatten entkräftet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus eram
|
ich war entkräftet worden |
| 2. Person Singular |
infimatus eras
|
du warst entkräftet worden |
| 3. Person Singular |
infimatus erat
|
er/sie/es war entkräftet worden |
| 1. Person Plural |
infimati eramus
|
wir waren entkräftet worden |
| 2. Person Plural |
infimati eratis
|
ihr warst entkräftet worden |
| 3. Person Plural |
infimati erant
|
sie waren entkräftet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavissem
|
ich hätte entkräftet |
| 2. Person Singular |
infimavisses
|
du hättest entkräftet |
| 3. Person Singular |
infimavisset
|
er/sie/es hätte entkräftet |
| 1. Person Plural |
infimavissemus
|
wir hätten entkräftet |
| 2. Person Plural |
infimavissetis
|
ihr hättet entkräftet |
| 3. Person Plural |
infimavissent
|
sie hätten entkräftet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus essem
|
ich wäre entkräftet worden |
| 2. Person Singular |
infimatus esses
|
du wärest entkräftet worden |
| 3. Person Singular |
infimatus esset
|
er/sie/es wäre entkräftet worden |
| 1. Person Plural |
infimati essemus
|
wir wären entkräftet worden |
| 2. Person Plural |
infimati essetis
|
ihr wäret entkräftet worden |
| 3. Person Plural |
infimati essent
|
sie wären entkräftet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavero
|
ich werde entkräftet haben |
| 2. Person Singular |
infimaveris
|
du wirst entkräftet haben |
| 3. Person Singular |
infimaverit
|
er/sie/es wird entkräftet haben |
| 1. Person Plural |
infimaverimus
|
wir werden entkräftet haben |
| 2. Person Plural |
infimaveritis
|
ihr werdet entkräftet haben |
| 3. Person Plural |
infimaverint
|
sie werden entkräftet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus ero
|
ich werde entkräftet worden sein |
| 2. Person Singular |
infimatus eris
|
du werdest entkräftet worden sein |
| 3. Person Singular |
infimatus erit
|
er/sie/es werde entkräftet worden sein |
| 1. Person Plural |
infimati erimus
|
wir werden entkräftet worden sein |
| 2. Person Plural |
infimati eritis
|
ihr werdet entkräftet worden sein |
| 3. Person Plural |
infimati erunt
|
sie werden entkräftet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infimare
|
entkräften |
| Vorzeitigkeit |
infimavisse
|
entkräftet haben |
| Nachzeitigkeit |
infimaturum esse
|
entkräften werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infimari infimarier
|
entkräftet werden |
| Vorzeitigkeit |
infimatum esse
|
entkräftet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infimatum iri
|
künftig entkräftet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infima
|
entkräfte! |
| 2. Person Plural |
infimate
|
entkräftet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infimato
|
| 3. Person Singular |
infimato
|
| 2. Person Plural |
infimatote
|
| 3. Person Plural |
infimanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infimare
|
das Entkräften |
| Genitiv |
infimandi
|
des Entkräftens |
| Dativ |
infimando
|
dem Entkräften |
| Akkusativ |
infimandum
|
das Entkräften |
| Ablativ |
infimando
|
durch das Entkräften |
| Vokativ |
infimande
|
Entkräften! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimandus
|
infimanda
|
infimandum
|
| Genitiv |
infimandi
|
infimandae
|
infimandi
|
| Dativ |
infimando
|
infimandae
|
infimando
|
| Akkusativ |
infimandum
|
infimandam
|
infimandum
|
| Ablativ |
infimando
|
infimanda
|
infimando
|
| Vokativ |
infimande
|
infimanda
|
infimandum
|
Plural
| Nominativ |
infimandi
|
infimandae
|
infimanda
|
| Genitiv |
infimandorum
|
infimandarum
|
infimandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infimandos
|
infimandas
|
infimanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infimandi
|
infimandae
|
infimanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimans
|
infimans
|
infimans
|
| Genitiv |
infimantis
|
infimantis
|
infimantis
|
| Dativ |
infimanti
|
infimanti
|
infimanti
|
| Akkusativ |
infimantem
|
infimantem
|
infimans
|
| Ablativ |
infimanti infimante
|
infimanti infimante
|
infimanti infimante
|
| Vokativ |
infimans
|
infimans
|
infimans
|
Plural
| Nominativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
| Genitiv |
infimantium infimantum
|
infimantium infimantum
|
infimantium infimantum
|
| Dativ |
infimantibus
|
infimantibus
|
infimantibus
|
| Akkusativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
| Ablativ |
infimantibus
|
infimantibus
|
infimantibus
|
| Vokativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimatus
|
infimata
|
infimatum
|
| Genitiv |
infimati
|
infimatae
|
infimati
|
| Dativ |
infimato
|
infimatae
|
infimato
|
| Akkusativ |
infimatum
|
infimatam
|
infimatum
|
| Ablativ |
infimato
|
infimata
|
infimato
|
| Vokativ |
infimate
|
infimata
|
infimatum
|
Plural
| Nominativ |
infimati
|
infimatae
|
infimata
|
| Genitiv |
infimatorum
|
infimatarum
|
infimatorum
|
| Dativ |
infimatis
|
infimatis
|
infimatis
|
| Akkusativ |
infimatos
|
infimatas
|
infimata
|
| Ablativ |
infimatis
|
infimatis
|
infimatis
|
| Vokativ |
infimati
|
infimatae
|
infimata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimaturus
|
infimatura
|
infimaturum
|
| Genitiv |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimaturi
|
| Dativ |
infimaturo
|
infimaturae
|
infimaturo
|
| Akkusativ |
infimaturum
|
infimaturam
|
infimaturum
|
| Ablativ |
infimaturo
|
infimatura
|
infimaturo
|
| Vokativ |
infimature
|
infimatura
|
infimaturum
|
Plural
| Nominativ |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimatura
|
| Genitiv |
infimaturorum
|
infimaturarum
|
infimaturorum
|
| Dativ |
infimaturis
|
infimaturis
|
infimaturis
|
| Akkusativ |
infimaturos
|
infimaturas
|
infimatura
|
| Ablativ |
infimaturis
|
infimaturis
|
infimaturis
|
| Vokativ |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infimatum
|
infimatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimo
|
ich schwäche |
| 2. Person Singular |
infimas
|
du schwächst |
| 3. Person Singular |
infimat
|
er/sie/es schwächt |
| 1. Person Plural |
infimamus
|
wir schwächen |
| 2. Person Plural |
infimatis
|
ihr schwächt |
| 3. Person Plural |
infimant
|
sie schwächen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimor
|
ich werde geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimaris infimare
|
du wirst geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimatur
|
er/sie/es wird geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimamur
|
wir werden geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimamini
|
ihr werdet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimantur
|
sie werden geschwächt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimem
|
ich schwäche |
| 2. Person Singular |
infimes
|
du schwächest |
| 3. Person Singular |
infimet
|
er/sie/es schwäche |
| 1. Person Plural |
infimemus
|
wir schwächen |
| 2. Person Plural |
infimetis
|
ihr schwächet |
| 3. Person Plural |
infiment
|
sie schwächen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimer
|
ich werde geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimeris infimere
|
du werdest geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimetur
|
er/sie/es werde geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimemur
|
wir werden geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimemini
|
ihr werdet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimentur
|
sie werden geschwächt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabam
|
ich schwächte |
| 2. Person Singular |
infimabas
|
du schwächtest |
| 3. Person Singular |
infimabat
|
er/sie/es schwächte |
| 1. Person Plural |
infimabamus
|
wir schwächten |
| 2. Person Plural |
infimabatis
|
ihr schwächtet |
| 3. Person Plural |
infimabant
|
sie schwächten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabar
|
ich wurde geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimabaris infimabare
|
du wurdest geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimabatur
|
er/sie/es wurde geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimabamur
|
wir wurden geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimabamini
|
ihr wurdet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimabantur
|
sie wurden geschwächt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimarem
|
ich schwächte |
| 2. Person Singular |
infimares
|
du schwächtest |
| 3. Person Singular |
infimaret
|
er/sie/es schwächte |
| 1. Person Plural |
infimaremus
|
wir schwächten |
| 2. Person Plural |
infimaretis
|
ihr schwächtet |
| 3. Person Plural |
infimarent
|
sie schwächten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimarer
|
ich würde geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimareris infimarere
|
du würdest geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimaretur
|
er/sie/es würde geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimaremur
|
wir würden geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimaremini
|
ihr würdet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimarentur
|
sie würden geschwächt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabo
|
ich werde schwächen |
| 2. Person Singular |
infimabis
|
du wirst schwächen |
| 3. Person Singular |
infimabit
|
er/sie/es wird schwächen |
| 1. Person Plural |
infimabimus
|
wir werden schwächen |
| 2. Person Plural |
infimabitis
|
ihr werdet schwächen |
| 3. Person Plural |
infimabunt
|
sie werden schwächen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabor
|
ich werde geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimaberis infimabere
|
du wirst geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimabitur
|
er/sie/es wird geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimabimur
|
wir werden geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimabimini
|
ihr werdet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimabuntur
|
sie werden geschwächt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavi
|
ich habe geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimavisti
|
du hast geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimavit
|
er/sie/es hat geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimavimus
|
wir haben geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimavistis
|
ihr habt geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimaverunt infimavere
|
sie haben geschwächt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus sum
|
ich bin geschwächt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus es
|
du bist geschwächt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus est
|
er/sie/es ist geschwächt worden |
| 1. Person Plural |
infimati sumus
|
wir sind geschwächt worden |
| 2. Person Plural |
infimati estis
|
ihr seid geschwächt worden |
| 3. Person Plural |
infimati sunt
|
sie sind geschwächt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimaverim
|
ich habe geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimaveris
|
du habest geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimaverit
|
er/sie/es habe geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimaverimus
|
wir haben geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimaveritis
|
ihr habet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimaverint
|
sie haben geschwächt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus sim
|
ich sei geschwächt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus sis
|
du seiest geschwächt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus sit
|
er/sie/es sei geschwächt worden |
| 1. Person Plural |
infimati simus
|
wir seien geschwächt worden |
| 2. Person Plural |
infimati sitis
|
ihr seiet geschwächt worden |
| 3. Person Plural |
infimati sint
|
sie seien geschwächt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimaveram
|
ich hatte geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimaveras
|
du hattest geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimaverat
|
er/sie/es hatte geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimaveramus
|
wir hatten geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimaveratis
|
ihr hattet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimaverant
|
sie hatten geschwächt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus eram
|
ich war geschwächt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus eras
|
du warst geschwächt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus erat
|
er/sie/es war geschwächt worden |
| 1. Person Plural |
infimati eramus
|
wir waren geschwächt worden |
| 2. Person Plural |
infimati eratis
|
ihr warst geschwächt worden |
| 3. Person Plural |
infimati erant
|
sie waren geschwächt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavissem
|
ich hätte geschwächt |
| 2. Person Singular |
infimavisses
|
du hättest geschwächt |
| 3. Person Singular |
infimavisset
|
er/sie/es hätte geschwächt |
| 1. Person Plural |
infimavissemus
|
wir hätten geschwächt |
| 2. Person Plural |
infimavissetis
|
ihr hättet geschwächt |
| 3. Person Plural |
infimavissent
|
sie hätten geschwächt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus essem
|
ich wäre geschwächt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus esses
|
du wärest geschwächt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus esset
|
er/sie/es wäre geschwächt worden |
| 1. Person Plural |
infimati essemus
|
wir wären geschwächt worden |
| 2. Person Plural |
infimati essetis
|
ihr wäret geschwächt worden |
| 3. Person Plural |
infimati essent
|
sie wären geschwächt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavero
|
ich werde geschwächt haben |
| 2. Person Singular |
infimaveris
|
du wirst geschwächt haben |
| 3. Person Singular |
infimaverit
|
er/sie/es wird geschwächt haben |
| 1. Person Plural |
infimaverimus
|
wir werden geschwächt haben |
| 2. Person Plural |
infimaveritis
|
ihr werdet geschwächt haben |
| 3. Person Plural |
infimaverint
|
sie werden geschwächt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus ero
|
ich werde geschwächt worden sein |
| 2. Person Singular |
infimatus eris
|
du werdest geschwächt worden sein |
| 3. Person Singular |
infimatus erit
|
er/sie/es werde geschwächt worden sein |
| 1. Person Plural |
infimati erimus
|
wir werden geschwächt worden sein |
| 2. Person Plural |
infimati eritis
|
ihr werdet geschwächt worden sein |
| 3. Person Plural |
infimati erunt
|
sie werden geschwächt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infimare
|
schwächen |
| Vorzeitigkeit |
infimavisse
|
geschwächt haben |
| Nachzeitigkeit |
infimaturum esse
|
schwächen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infimari infimarier
|
geschwächt werden |
| Vorzeitigkeit |
infimatum esse
|
geschwächt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infimatum iri
|
künftig geschwächt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infima
|
schwäche! |
| 2. Person Plural |
infimate
|
schwächt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infimato
|
| 3. Person Singular |
infimato
|
| 2. Person Plural |
infimatote
|
| 3. Person Plural |
infimanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infimare
|
das Schwächen |
| Genitiv |
infimandi
|
des Schwächens |
| Dativ |
infimando
|
dem Schwächen |
| Akkusativ |
infimandum
|
das Schwächen |
| Ablativ |
infimando
|
durch das Schwächen |
| Vokativ |
infimande
|
Schwächen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimandus
|
infimanda
|
infimandum
|
| Genitiv |
infimandi
|
infimandae
|
infimandi
|
| Dativ |
infimando
|
infimandae
|
infimando
|
| Akkusativ |
infimandum
|
infimandam
|
infimandum
|
| Ablativ |
infimando
|
infimanda
|
infimando
|
| Vokativ |
infimande
|
infimanda
|
infimandum
|
Plural
| Nominativ |
infimandi
|
infimandae
|
infimanda
|
| Genitiv |
infimandorum
|
infimandarum
|
infimandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infimandos
|
infimandas
|
infimanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infimandi
|
infimandae
|
infimanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimans
|
infimans
|
infimans
|
| Genitiv |
infimantis
|
infimantis
|
infimantis
|
| Dativ |
infimanti
|
infimanti
|
infimanti
|
| Akkusativ |
infimantem
|
infimantem
|
infimans
|
| Ablativ |
infimanti infimante
|
infimanti infimante
|
infimanti infimante
|
| Vokativ |
infimans
|
infimans
|
infimans
|
Plural
| Nominativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
| Genitiv |
infimantium infimantum
|
infimantium infimantum
|
infimantium infimantum
|
| Dativ |
infimantibus
|
infimantibus
|
infimantibus
|
| Akkusativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
| Ablativ |
infimantibus
|
infimantibus
|
infimantibus
|
| Vokativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimatus
|
infimata
|
infimatum
|
| Genitiv |
infimati
|
infimatae
|
infimati
|
| Dativ |
infimato
|
infimatae
|
infimato
|
| Akkusativ |
infimatum
|
infimatam
|
infimatum
|
| Ablativ |
infimato
|
infimata
|
infimato
|
| Vokativ |
infimate
|
infimata
|
infimatum
|
Plural
| Nominativ |
infimati
|
infimatae
|
infimata
|
| Genitiv |
infimatorum
|
infimatarum
|
infimatorum
|
| Dativ |
infimatis
|
infimatis
|
infimatis
|
| Akkusativ |
infimatos
|
infimatas
|
infimata
|
| Ablativ |
infimatis
|
infimatis
|
infimatis
|
| Vokativ |
infimati
|
infimatae
|
infimata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimaturus
|
infimatura
|
infimaturum
|
| Genitiv |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimaturi
|
| Dativ |
infimaturo
|
infimaturae
|
infimaturo
|
| Akkusativ |
infimaturum
|
infimaturam
|
infimaturum
|
| Ablativ |
infimaturo
|
infimatura
|
infimaturo
|
| Vokativ |
infimature
|
infimatura
|
infimaturum
|
Plural
| Nominativ |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimatura
|
| Genitiv |
infimaturorum
|
infimaturarum
|
infimaturorum
|
| Dativ |
infimaturis
|
infimaturis
|
infimaturis
|
| Akkusativ |
infimaturos
|
infimaturas
|
infimatura
|
| Ablativ |
infimaturis
|
infimaturis
|
infimaturis
|
| Vokativ |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infimatum
|
infimatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimo
|
ich widerlege |
| 2. Person Singular |
infimas
|
du widerlegst |
| 3. Person Singular |
infimat
|
er/sie/es widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimamus
|
wir widerlegen |
| 2. Person Plural |
infimatis
|
ihr widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimant
|
sie widerlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimor
|
ich werde widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimaris infimare
|
du wirst widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimatur
|
er/sie/es wird widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimamur
|
wir werden widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimamini
|
ihr werdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimantur
|
sie werden widerlegt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimem
|
ich widerlege |
| 2. Person Singular |
infimes
|
du widerlegest |
| 3. Person Singular |
infimet
|
er/sie/es widerlege |
| 1. Person Plural |
infimemus
|
wir widerlegen |
| 2. Person Plural |
infimetis
|
ihr widerleget |
| 3. Person Plural |
infiment
|
sie widerlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimer
|
ich werde widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimeris infimere
|
du werdest widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimetur
|
er/sie/es werde widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimemur
|
wir werden widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimemini
|
ihr werdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimentur
|
sie werden widerlegt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabam
|
ich widerlegte |
| 2. Person Singular |
infimabas
|
du widerlegtest |
| 3. Person Singular |
infimabat
|
er/sie/es widerlegte |
| 1. Person Plural |
infimabamus
|
wir widerlegten |
| 2. Person Plural |
infimabatis
|
ihr widerlegtet |
| 3. Person Plural |
infimabant
|
sie widerlegten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabar
|
ich wurde widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimabaris infimabare
|
du wurdest widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimabatur
|
er/sie/es wurde widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimabamur
|
wir wurden widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimabamini
|
ihr wurdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimabantur
|
sie wurden widerlegt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimarem
|
ich widerlegte |
| 2. Person Singular |
infimares
|
du widerlegtest |
| 3. Person Singular |
infimaret
|
er/sie/es widerlegte |
| 1. Person Plural |
infimaremus
|
wir widerlegten |
| 2. Person Plural |
infimaretis
|
ihr widerlegtet |
| 3. Person Plural |
infimarent
|
sie widerlegten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimarer
|
ich würde widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimareris infimarere
|
du würdest widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimaretur
|
er/sie/es würde widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimaremur
|
wir würden widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimaremini
|
ihr würdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimarentur
|
sie würden widerlegt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabo
|
ich werde widerlegen |
| 2. Person Singular |
infimabis
|
du wirst widerlegen |
| 3. Person Singular |
infimabit
|
er/sie/es wird widerlegen |
| 1. Person Plural |
infimabimus
|
wir werden widerlegen |
| 2. Person Plural |
infimabitis
|
ihr werdet widerlegen |
| 3. Person Plural |
infimabunt
|
sie werden widerlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimabor
|
ich werde widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimaberis infimabere
|
du wirst widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimabitur
|
er/sie/es wird widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimabimur
|
wir werden widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimabimini
|
ihr werdet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimabuntur
|
sie werden widerlegt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavi
|
ich habe widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimavisti
|
du hast widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimavit
|
er/sie/es hat widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimavimus
|
wir haben widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimavistis
|
ihr habt widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimaverunt infimavere
|
sie haben widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus sum
|
ich bin widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus es
|
du bist widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus est
|
er/sie/es ist widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
infimati sumus
|
wir sind widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
infimati estis
|
ihr seid widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
infimati sunt
|
sie sind widerlegt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimaverim
|
ich habe widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimaveris
|
du habest widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimaverit
|
er/sie/es habe widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimaverimus
|
wir haben widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimaveritis
|
ihr habet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimaverint
|
sie haben widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus sim
|
ich sei widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus sis
|
du seiest widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus sit
|
er/sie/es sei widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
infimati simus
|
wir seien widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
infimati sitis
|
ihr seiet widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
infimati sint
|
sie seien widerlegt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimaveram
|
ich hatte widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimaveras
|
du hattest widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimaverat
|
er/sie/es hatte widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimaveramus
|
wir hatten widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimaveratis
|
ihr hattet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimaverant
|
sie hatten widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus eram
|
ich war widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus eras
|
du warst widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus erat
|
er/sie/es war widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
infimati eramus
|
wir waren widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
infimati eratis
|
ihr warst widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
infimati erant
|
sie waren widerlegt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavissem
|
ich hätte widerlegt |
| 2. Person Singular |
infimavisses
|
du hättest widerlegt |
| 3. Person Singular |
infimavisset
|
er/sie/es hätte widerlegt |
| 1. Person Plural |
infimavissemus
|
wir hätten widerlegt |
| 2. Person Plural |
infimavissetis
|
ihr hättet widerlegt |
| 3. Person Plural |
infimavissent
|
sie hätten widerlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus essem
|
ich wäre widerlegt worden |
| 2. Person Singular |
infimatus esses
|
du wärest widerlegt worden |
| 3. Person Singular |
infimatus esset
|
er/sie/es wäre widerlegt worden |
| 1. Person Plural |
infimati essemus
|
wir wären widerlegt worden |
| 2. Person Plural |
infimati essetis
|
ihr wäret widerlegt worden |
| 3. Person Plural |
infimati essent
|
sie wären widerlegt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infimavero
|
ich werde widerlegt haben |
| 2. Person Singular |
infimaveris
|
du wirst widerlegt haben |
| 3. Person Singular |
infimaverit
|
er/sie/es wird widerlegt haben |
| 1. Person Plural |
infimaverimus
|
wir werden widerlegt haben |
| 2. Person Plural |
infimaveritis
|
ihr werdet widerlegt haben |
| 3. Person Plural |
infimaverint
|
sie werden widerlegt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infimatus ero
|
ich werde widerlegt worden sein |
| 2. Person Singular |
infimatus eris
|
du werdest widerlegt worden sein |
| 3. Person Singular |
infimatus erit
|
er/sie/es werde widerlegt worden sein |
| 1. Person Plural |
infimati erimus
|
wir werden widerlegt worden sein |
| 2. Person Plural |
infimati eritis
|
ihr werdet widerlegt worden sein |
| 3. Person Plural |
infimati erunt
|
sie werden widerlegt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infimare
|
widerlegen |
| Vorzeitigkeit |
infimavisse
|
widerlegt haben |
| Nachzeitigkeit |
infimaturum esse
|
widerlegen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infimari infimarier
|
widerlegt werden |
| Vorzeitigkeit |
infimatum esse
|
widerlegt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infimatum iri
|
künftig widerlegt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infima
|
widerlege! |
| 2. Person Plural |
infimate
|
widerlegt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infimato
|
| 3. Person Singular |
infimato
|
| 2. Person Plural |
infimatote
|
| 3. Person Plural |
infimanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infimare
|
das Widerlegen |
| Genitiv |
infimandi
|
des Widerlegens |
| Dativ |
infimando
|
dem Widerlegen |
| Akkusativ |
infimandum
|
das Widerlegen |
| Ablativ |
infimando
|
durch das Widerlegen |
| Vokativ |
infimande
|
Widerlegen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimandus
|
infimanda
|
infimandum
|
| Genitiv |
infimandi
|
infimandae
|
infimandi
|
| Dativ |
infimando
|
infimandae
|
infimando
|
| Akkusativ |
infimandum
|
infimandam
|
infimandum
|
| Ablativ |
infimando
|
infimanda
|
infimando
|
| Vokativ |
infimande
|
infimanda
|
infimandum
|
Plural
| Nominativ |
infimandi
|
infimandae
|
infimanda
|
| Genitiv |
infimandorum
|
infimandarum
|
infimandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infimandos
|
infimandas
|
infimanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infimandi
|
infimandae
|
infimanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimans
|
infimans
|
infimans
|
| Genitiv |
infimantis
|
infimantis
|
infimantis
|
| Dativ |
infimanti
|
infimanti
|
infimanti
|
| Akkusativ |
infimantem
|
infimantem
|
infimans
|
| Ablativ |
infimanti infimante
|
infimanti infimante
|
infimanti infimante
|
| Vokativ |
infimans
|
infimans
|
infimans
|
Plural
| Nominativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
| Genitiv |
infimantium infimantum
|
infimantium infimantum
|
infimantium infimantum
|
| Dativ |
infimantibus
|
infimantibus
|
infimantibus
|
| Akkusativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
| Ablativ |
infimantibus
|
infimantibus
|
infimantibus
|
| Vokativ |
infimantes
|
infimantes
|
infimantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimatus
|
infimata
|
infimatum
|
| Genitiv |
infimati
|
infimatae
|
infimati
|
| Dativ |
infimato
|
infimatae
|
infimato
|
| Akkusativ |
infimatum
|
infimatam
|
infimatum
|
| Ablativ |
infimato
|
infimata
|
infimato
|
| Vokativ |
infimate
|
infimata
|
infimatum
|
Plural
| Nominativ |
infimati
|
infimatae
|
infimata
|
| Genitiv |
infimatorum
|
infimatarum
|
infimatorum
|
| Dativ |
infimatis
|
infimatis
|
infimatis
|
| Akkusativ |
infimatos
|
infimatas
|
infimata
|
| Ablativ |
infimatis
|
infimatis
|
infimatis
|
| Vokativ |
infimati
|
infimatae
|
infimata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infimaturus
|
infimatura
|
infimaturum
|
| Genitiv |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimaturi
|
| Dativ |
infimaturo
|
infimaturae
|
infimaturo
|
| Akkusativ |
infimaturum
|
infimaturam
|
infimaturum
|
| Ablativ |
infimaturo
|
infimatura
|
infimaturo
|
| Vokativ |
infimature
|
infimatura
|
infimaturum
|
Plural
| Nominativ |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimatura
|
| Genitiv |
infimaturorum
|
infimaturarum
|
infimaturorum
|
| Dativ |
infimaturis
|
infimaturis
|
infimaturis
|
| Akkusativ |
infimaturos
|
infimaturas
|
infimatura
|
| Ablativ |
infimaturis
|
infimaturis
|
infimaturis
|
| Vokativ |
infimaturi
|
infimaturae
|
infimatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infimatum
|
infimatu
|