Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infitio
|
ich leugne |
| 2. Person Singular |
infitias
|
du leugnest |
| 3. Person Singular |
infitiat
|
er/sie/es leugnet |
| 1. Person Plural |
infitiamus
|
wir leugnen |
| 2. Person Plural |
infitiatis
|
ihr leugnet |
| 3. Person Plural |
infitiant
|
sie leugnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitior
|
ich werde geleugnet |
| 2. Person Singular |
infitiaris infitiare
|
du wirst geleugnet |
| 3. Person Singular |
infitiatur
|
er/sie/es wird geleugnet |
| 1. Person Plural |
infitiamur
|
wir werden geleugnet |
| 2. Person Plural |
infitiamini
|
ihr werdet geleugnet |
| 3. Person Plural |
infitiantur
|
sie werden geleugnet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiem
|
ich leugne |
| 2. Person Singular |
infities
|
du leugnest |
| 3. Person Singular |
infitiet
|
er/sie/es leugne |
| 1. Person Plural |
infitiemus
|
wir leugnen |
| 2. Person Plural |
infitietis
|
ihr leugnet |
| 3. Person Plural |
infitient
|
sie leugnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitier
|
ich werde geleugnet |
| 2. Person Singular |
infitieris infitiere
|
du werdest geleugnet |
| 3. Person Singular |
infitietur
|
er/sie/es werde geleugnet |
| 1. Person Plural |
infitiemur
|
wir werden geleugnet |
| 2. Person Plural |
infitiemini
|
ihr werdet geleugnet |
| 3. Person Plural |
infitientur
|
sie werden geleugnet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiabam
|
ich leugnete |
| 2. Person Singular |
infitiabas
|
du leugnetest |
| 3. Person Singular |
infitiabat
|
er/sie/es leugnete |
| 1. Person Plural |
infitiabamus
|
wir leugneten |
| 2. Person Plural |
infitiabatis
|
ihr leugnetet |
| 3. Person Plural |
infitiabant
|
sie leugneten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiabar
|
ich wurde geleugnet |
| 2. Person Singular |
infitiabaris infitiabare
|
du wurdest geleugnet |
| 3. Person Singular |
infitiabatur
|
er/sie/es wurde geleugnet |
| 1. Person Plural |
infitiabamur
|
wir wurden geleugnet |
| 2. Person Plural |
infitiabamini
|
ihr wurdet geleugnet |
| 3. Person Plural |
infitiabantur
|
sie wurden geleugnet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiarem
|
ich leugnete |
| 2. Person Singular |
infitiares
|
du leugnetest |
| 3. Person Singular |
infitiaret
|
er/sie/es leugnete |
| 1. Person Plural |
infitiaremus
|
wir leugneten |
| 2. Person Plural |
infitiaretis
|
ihr leugnetet |
| 3. Person Plural |
infitiarent
|
sie leugneten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiarer
|
ich würde geleugnet |
| 2. Person Singular |
infitiareris infitiarere
|
du würdest geleugnet |
| 3. Person Singular |
infitiaretur
|
er/sie/es würde geleugnet |
| 1. Person Plural |
infitiaremur
|
wir würden geleugnet |
| 2. Person Plural |
infitiaremini
|
ihr würdet geleugnet |
| 3. Person Plural |
infitiarentur
|
sie würden geleugnet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiabo
|
ich werde leugnen |
| 2. Person Singular |
infitiabis
|
du wirst leugnen |
| 3. Person Singular |
infitiabit
|
er/sie/es wird leugnen |
| 1. Person Plural |
infitiabimus
|
wir werden leugnen |
| 2. Person Plural |
infitiabitis
|
ihr werdet leugnen |
| 3. Person Plural |
infitiabunt
|
sie werden leugnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiabor
|
ich werde geleugnet |
| 2. Person Singular |
infitiaberis infitiabere
|
du wirst geleugnet |
| 3. Person Singular |
infitiabitur
|
er/sie/es wird geleugnet |
| 1. Person Plural |
infitiabimur
|
wir werden geleugnet |
| 2. Person Plural |
infitiabimini
|
ihr werdet geleugnet |
| 3. Person Plural |
infitiabuntur
|
sie werden geleugnet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geleugnet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast geleugnet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat geleugnet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geleugnet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt geleugnet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geleugnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiatus sum
|
ich bin geleugnet worden |
| 2. Person Singular |
infitiatus es
|
du bist geleugnet worden |
| 3. Person Singular |
infitiatus est
|
er/sie/es ist geleugnet worden |
| 1. Person Plural |
infitiati sumus
|
wir sind geleugnet worden |
| 2. Person Plural |
infitiati estis
|
ihr seid geleugnet worden |
| 3. Person Plural |
infitiati sunt
|
sie sind geleugnet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geleugnet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest geleugnet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe geleugnet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geleugnet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet geleugnet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geleugnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiatus sim
|
ich sei geleugnet worden |
| 2. Person Singular |
infitiatus sis
|
du seiest geleugnet worden |
| 3. Person Singular |
infitiatus sit
|
er/sie/es sei geleugnet worden |
| 1. Person Plural |
infitiati simus
|
wir seien geleugnet worden |
| 2. Person Plural |
infitiati sitis
|
ihr seiet geleugnet worden |
| 3. Person Plural |
infitiati sint
|
sie seien geleugnet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte geleugnet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest geleugnet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte geleugnet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten geleugnet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet geleugnet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten geleugnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiatus eram
|
ich war geleugnet worden |
| 2. Person Singular |
infitiatus eras
|
du warst geleugnet worden |
| 3. Person Singular |
infitiatus erat
|
er/sie/es war geleugnet worden |
| 1. Person Plural |
infitiati eramus
|
wir waren geleugnet worden |
| 2. Person Plural |
infitiati eratis
|
ihr warst geleugnet worden |
| 3. Person Plural |
infitiati erant
|
sie waren geleugnet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte geleugnet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest geleugnet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte geleugnet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten geleugnet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet geleugnet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten geleugnet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiatus essem
|
ich wäre geleugnet worden |
| 2. Person Singular |
infitiatus esses
|
du wärest geleugnet worden |
| 3. Person Singular |
infitiatus esset
|
er/sie/es wäre geleugnet worden |
| 1. Person Plural |
infitiati essemus
|
wir wären geleugnet worden |
| 2. Person Plural |
infitiati essetis
|
ihr wäret geleugnet worden |
| 3. Person Plural |
infitiati essent
|
sie wären geleugnet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde geleugnet haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst geleugnet haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird geleugnet haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden geleugnet haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet geleugnet haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden geleugnet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
infitiatus ero
|
ich werde geleugnet worden sein |
| 2. Person Singular |
infitiatus eris
|
du werdest geleugnet worden sein |
| 3. Person Singular |
infitiatus erit
|
er/sie/es werde geleugnet worden sein |
| 1. Person Plural |
infitiati erimus
|
wir werden geleugnet worden sein |
| 2. Person Plural |
infitiati eritis
|
ihr werdet geleugnet worden sein |
| 3. Person Plural |
infitiati erunt
|
sie werden geleugnet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infitiare
|
leugnen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
geleugnet haben |
| Nachzeitigkeit |
infitiaturum esse
|
leugnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
infitiari infitiarier
|
geleugnet werden |
| Vorzeitigkeit |
infitiatum esse
|
geleugnet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
infitiatum iri
|
künftig geleugnet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
infitia
|
leugne! |
| 2. Person Plural |
infitiate
|
leugnet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
infitiato
|
| 3. Person Singular |
infitiato
|
| 2. Person Plural |
infitiatote
|
| 3. Person Plural |
infitianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
infitiare
|
das Leugnen |
| Genitiv |
infitiandi
|
des Leugnens |
| Dativ |
infitiando
|
dem Leugnen |
| Akkusativ |
infitiandum
|
das Leugnen |
| Ablativ |
infitiando
|
durch das Leugnen |
| Vokativ |
infitiande
|
Leugnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infitiandus
|
infitianda
|
infitiandum
|
| Genitiv |
infitiandi
|
infitiandae
|
infitiandi
|
| Dativ |
infitiando
|
infitiandae
|
infitiando
|
| Akkusativ |
infitiandum
|
infitiandam
|
infitiandum
|
| Ablativ |
infitiando
|
infitianda
|
infitiando
|
| Vokativ |
infitiande
|
infitianda
|
infitiandum
|
Plural
| Nominativ |
infitiandi
|
infitiandae
|
infitianda
|
| Genitiv |
infitiandorum
|
infitiandarum
|
infitiandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
infitiandos
|
infitiandas
|
infitianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
infitiandi
|
infitiandae
|
infitianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infitians
|
infitians
|
infitians
|
| Genitiv |
infitiantis
|
infitiantis
|
infitiantis
|
| Dativ |
infitianti
|
infitianti
|
infitianti
|
| Akkusativ |
infitiantem
|
infitiantem
|
infitians
|
| Ablativ |
infitianti infitiante
|
infitianti infitiante
|
infitianti infitiante
|
| Vokativ |
infitians
|
infitians
|
infitians
|
Plural
| Nominativ |
infitiantes
|
infitiantes
|
infitiantia
|
| Genitiv |
infitiantium infitiantum
|
infitiantium infitiantum
|
infitiantium infitiantum
|
| Dativ |
infitiantibus
|
infitiantibus
|
infitiantibus
|
| Akkusativ |
infitiantes
|
infitiantes
|
infitiantia
|
| Ablativ |
infitiantibus
|
infitiantibus
|
infitiantibus
|
| Vokativ |
infitiantes
|
infitiantes
|
infitiantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infitiatus
|
infitiata
|
infitiatum
|
| Genitiv |
infitiati
|
infitiatae
|
infitiati
|
| Dativ |
infitiato
|
infitiatae
|
infitiato
|
| Akkusativ |
infitiatum
|
infitiatam
|
infitiatum
|
| Ablativ |
infitiato
|
infitiata
|
infitiato
|
| Vokativ |
infitiate
|
infitiata
|
infitiatum
|
Plural
| Nominativ |
infitiati
|
infitiatae
|
infitiata
|
| Genitiv |
infitiatorum
|
infitiatarum
|
infitiatorum
|
| Dativ |
infitiatis
|
infitiatis
|
infitiatis
|
| Akkusativ |
infitiatos
|
infitiatas
|
infitiata
|
| Ablativ |
infitiatis
|
infitiatis
|
infitiatis
|
| Vokativ |
infitiati
|
infitiatae
|
infitiata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
infitiaturus
|
infitiatura
|
infitiaturum
|
| Genitiv |
infitiaturi
|
infitiaturae
|
infitiaturi
|
| Dativ |
infitiaturo
|
infitiaturae
|
infitiaturo
|
| Akkusativ |
infitiaturum
|
infitiaturam
|
infitiaturum
|
| Ablativ |
infitiaturo
|
infitiatura
|
infitiaturo
|
| Vokativ |
infitiature
|
infitiatura
|
infitiaturum
|
Plural
| Nominativ |
infitiaturi
|
infitiaturae
|
infitiatura
|
| Genitiv |
infitiaturorum
|
infitiaturarum
|
infitiaturorum
|
| Dativ |
infitiaturis
|
infitiaturis
|
infitiaturis
|
| Akkusativ |
infitiaturos
|
infitiaturas
|
infitiatura
|
| Ablativ |
infitiaturis
|
infitiaturis
|
infitiaturis
|
| Vokativ |
infitiaturi
|
infitiaturae
|
infitiatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
infitiatum
|
infitiatu
|