Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquieto
|
ich beunruhige |
| 2. Person Singular |
inquietas
|
du beunruhigst |
| 3. Person Singular |
inquietat
|
er/sie/es beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietamus
|
wir beunruhigen |
| 2. Person Plural |
inquietatis
|
ihr beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietant
|
sie beunruhigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietor
|
ich werde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietaris inquietare
|
du wirst beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietatur
|
er/sie/es wird beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietamur
|
wir werden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietamini
|
ihr werdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietantur
|
sie werden beunruhigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietem
|
ich beunruhige |
| 2. Person Singular |
inquietes
|
du beunruhigest |
| 3. Person Singular |
inquietet
|
er/sie/es beunruhige |
| 1. Person Plural |
inquietemus
|
wir beunruhigen |
| 2. Person Plural |
inquietetis
|
ihr beunruhiget |
| 3. Person Plural |
inquietent
|
sie beunruhigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquieter
|
ich werde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquieteris inquietere
|
du werdest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietetur
|
er/sie/es werde beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietemur
|
wir werden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietemini
|
ihr werdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietentur
|
sie werden beunruhigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietabam
|
ich beunruhigte |
| 2. Person Singular |
inquietabas
|
du beunruhigtest |
| 3. Person Singular |
inquietabat
|
er/sie/es beunruhigte |
| 1. Person Plural |
inquietabamus
|
wir beunruhigten |
| 2. Person Plural |
inquietabatis
|
ihr beunruhigtet |
| 3. Person Plural |
inquietabant
|
sie beunruhigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietabar
|
ich wurde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietabaris inquietabare
|
du wurdest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietabatur
|
er/sie/es wurde beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietabamur
|
wir wurden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietabamini
|
ihr wurdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietabantur
|
sie wurden beunruhigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietarem
|
ich beunruhigte |
| 2. Person Singular |
inquietares
|
du beunruhigtest |
| 3. Person Singular |
inquietaret
|
er/sie/es beunruhigte |
| 1. Person Plural |
inquietaremus
|
wir beunruhigten |
| 2. Person Plural |
inquietaretis
|
ihr beunruhigtet |
| 3. Person Plural |
inquietarent
|
sie beunruhigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietarer
|
ich würde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietareris inquietarere
|
du würdest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietaretur
|
er/sie/es würde beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietaremur
|
wir würden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietaremini
|
ihr würdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietarentur
|
sie würden beunruhigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietabo
|
ich werde beunruhigen |
| 2. Person Singular |
inquietabis
|
du wirst beunruhigen |
| 3. Person Singular |
inquietabit
|
er/sie/es wird beunruhigen |
| 1. Person Plural |
inquietabimus
|
wir werden beunruhigen |
| 2. Person Plural |
inquietabitis
|
ihr werdet beunruhigen |
| 3. Person Plural |
inquietabunt
|
sie werden beunruhigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietabor
|
ich werde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietaberis inquietabere
|
du wirst beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietabitur
|
er/sie/es wird beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietabimur
|
wir werden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietabimini
|
ihr werdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietabuntur
|
sie werden beunruhigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietavi
|
ich habe beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietavisti
|
du hast beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietavit
|
er/sie/es hat beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietavimus
|
wir haben beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietavistis
|
ihr habt beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietaverunt inquietavere
|
sie haben beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietatus sum
|
ich bin beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
inquietatus es
|
du bist beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
inquietatus est
|
er/sie/es ist beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
inquietati sumus
|
wir sind beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
inquietati estis
|
ihr seid beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
inquietati sunt
|
sie sind beunruhigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietaverim
|
ich habe beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietaveris
|
du habest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietaverit
|
er/sie/es habe beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietaverimus
|
wir haben beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietaveritis
|
ihr habet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietaverint
|
sie haben beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietatus sim
|
ich sei beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
inquietatus sis
|
du seiest beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
inquietatus sit
|
er/sie/es sei beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
inquietati simus
|
wir seien beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
inquietati sitis
|
ihr seiet beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
inquietati sint
|
sie seien beunruhigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietaveram
|
ich hatte beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietaveras
|
du hattest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietaverat
|
er/sie/es hatte beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietaveramus
|
wir hatten beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietaveratis
|
ihr hattet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietaverant
|
sie hatten beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietatus eram
|
ich war beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
inquietatus eras
|
du warst beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
inquietatus erat
|
er/sie/es war beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
inquietati eramus
|
wir waren beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
inquietati eratis
|
ihr warst beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
inquietati erant
|
sie waren beunruhigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietavissem
|
ich hätte beunruhigt |
| 2. Person Singular |
inquietavisses
|
du hättest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
inquietavisset
|
er/sie/es hätte beunruhigt |
| 1. Person Plural |
inquietavissemus
|
wir hätten beunruhigt |
| 2. Person Plural |
inquietavissetis
|
ihr hättet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
inquietavissent
|
sie hätten beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietatus essem
|
ich wäre beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
inquietatus esses
|
du wärest beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
inquietatus esset
|
er/sie/es wäre beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
inquietati essemus
|
wir wären beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
inquietati essetis
|
ihr wäret beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
inquietati essent
|
sie wären beunruhigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietavero
|
ich werde beunruhigt haben |
| 2. Person Singular |
inquietaveris
|
du wirst beunruhigt haben |
| 3. Person Singular |
inquietaverit
|
er/sie/es wird beunruhigt haben |
| 1. Person Plural |
inquietaverimus
|
wir werden beunruhigt haben |
| 2. Person Plural |
inquietaveritis
|
ihr werdet beunruhigt haben |
| 3. Person Plural |
inquietaverint
|
sie werden beunruhigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
inquietatus ero
|
ich werde beunruhigt worden sein |
| 2. Person Singular |
inquietatus eris
|
du werdest beunruhigt worden sein |
| 3. Person Singular |
inquietatus erit
|
er/sie/es werde beunruhigt worden sein |
| 1. Person Plural |
inquietati erimus
|
wir werden beunruhigt worden sein |
| 2. Person Plural |
inquietati eritis
|
ihr werdet beunruhigt worden sein |
| 3. Person Plural |
inquietati erunt
|
sie werden beunruhigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inquietare
|
beunruhigen |
| Vorzeitigkeit |
inquietavisse
|
beunruhigt haben |
| Nachzeitigkeit |
inquietaturum esse
|
beunruhigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
inquietari inquietarier
|
beunruhigt werden |
| Vorzeitigkeit |
inquietatum esse
|
beunruhigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
inquietatum iri
|
künftig beunruhigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
inquieta
|
beunruhige! |
| 2. Person Plural |
inquietate
|
beunruhigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
inquietato
|
| 3. Person Singular |
inquietato
|
| 2. Person Plural |
inquietatote
|
| 3. Person Plural |
inquietanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
inquietare
|
das Beunruhigen |
| Genitiv |
inquietandi
|
des Beunruhigens |
| Dativ |
inquietando
|
dem Beunruhigen |
| Akkusativ |
inquietandum
|
das Beunruhigen |
| Ablativ |
inquietando
|
durch das Beunruhigen |
| Vokativ |
inquietande
|
Beunruhigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inquietandus
|
inquietanda
|
inquietandum
|
| Genitiv |
inquietandi
|
inquietandae
|
inquietandi
|
| Dativ |
inquietando
|
inquietandae
|
inquietando
|
| Akkusativ |
inquietandum
|
inquietandam
|
inquietandum
|
| Ablativ |
inquietando
|
inquietanda
|
inquietando
|
| Vokativ |
inquietande
|
inquietanda
|
inquietandum
|
Plural
| Nominativ |
inquietandi
|
inquietandae
|
inquietanda
|
| Genitiv |
inquietandorum
|
inquietandarum
|
inquietandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
inquietandos
|
inquietandas
|
inquietanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
inquietandi
|
inquietandae
|
inquietanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inquietans
|
inquietans
|
inquietans
|
| Genitiv |
inquietantis
|
inquietantis
|
inquietantis
|
| Dativ |
inquietanti
|
inquietanti
|
inquietanti
|
| Akkusativ |
inquietantem
|
inquietantem
|
inquietans
|
| Ablativ |
inquietanti inquietante
|
inquietanti inquietante
|
inquietanti inquietante
|
| Vokativ |
inquietans
|
inquietans
|
inquietans
|
Plural
| Nominativ |
inquietantes
|
inquietantes
|
inquietantia
|
| Genitiv |
inquietantium inquietantum
|
inquietantium inquietantum
|
inquietantium inquietantum
|
| Dativ |
inquietantibus
|
inquietantibus
|
inquietantibus
|
| Akkusativ |
inquietantes
|
inquietantes
|
inquietantia
|
| Ablativ |
inquietantibus
|
inquietantibus
|
inquietantibus
|
| Vokativ |
inquietantes
|
inquietantes
|
inquietantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inquietatus
|
inquietata
|
inquietatum
|
| Genitiv |
inquietati
|
inquietatae
|
inquietati
|
| Dativ |
inquietato
|
inquietatae
|
inquietato
|
| Akkusativ |
inquietatum
|
inquietatam
|
inquietatum
|
| Ablativ |
inquietato
|
inquietata
|
inquietato
|
| Vokativ |
inquietate
|
inquietata
|
inquietatum
|
Plural
| Nominativ |
inquietati
|
inquietatae
|
inquietata
|
| Genitiv |
inquietatorum
|
inquietatarum
|
inquietatorum
|
| Dativ |
inquietatis
|
inquietatis
|
inquietatis
|
| Akkusativ |
inquietatos
|
inquietatas
|
inquietata
|
| Ablativ |
inquietatis
|
inquietatis
|
inquietatis
|
| Vokativ |
inquietati
|
inquietatae
|
inquietata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
inquietaturus
|
inquietatura
|
inquietaturum
|
| Genitiv |
inquietaturi
|
inquietaturae
|
inquietaturi
|
| Dativ |
inquietaturo
|
inquietaturae
|
inquietaturo
|
| Akkusativ |
inquietaturum
|
inquietaturam
|
inquietaturum
|
| Ablativ |
inquietaturo
|
inquietatura
|
inquietaturo
|
| Vokativ |
inquietature
|
inquietatura
|
inquietaturum
|
Plural
| Nominativ |
inquietaturi
|
inquietaturae
|
inquietatura
|
| Genitiv |
inquietaturorum
|
inquietaturarum
|
inquietaturorum
|
| Dativ |
inquietaturis
|
inquietaturis
|
inquietaturis
|
| Akkusativ |
inquietaturos
|
inquietaturas
|
inquietatura
|
| Ablativ |
inquietaturis
|
inquietaturis
|
inquietaturis
|
| Vokativ |
inquietaturi
|
inquietaturae
|
inquietatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
inquietatum
|
inquietatu
|