Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrito
|
ich rege an |
| 2. Person Singular |
irritas
|
du regst an |
| 3. Person Singular |
irritat
|
er/sie/es regt an |
| 1. Person Plural |
irritamus
|
wir regen an |
| 2. Person Plural |
irritatis
|
ihr regt an |
| 3. Person Plural |
irritant
|
sie regen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritor
|
ich werde angeregt |
| 2. Person Singular |
irritaris irritare
|
du wirst angeregt |
| 3. Person Singular |
irritatur
|
er/sie/es wird angeregt |
| 1. Person Plural |
irritamur
|
wir werden angeregt |
| 2. Person Plural |
irritamini
|
ihr werdet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritantur
|
sie werden angeregt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritem
|
ich rege an |
| 2. Person Singular |
irrites
|
du regest an |
| 3. Person Singular |
irritet
|
er/sie/es rege an |
| 1. Person Plural |
irritemus
|
wir regen an |
| 2. Person Plural |
irritetis
|
ihr reget an |
| 3. Person Plural |
irritent
|
sie regen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irriter
|
ich werde angeregt |
| 2. Person Singular |
irriteris irritere
|
du werdest angeregt |
| 3. Person Singular |
irritetur
|
er/sie/es werde angeregt |
| 1. Person Plural |
irritemur
|
wir werden angeregt |
| 2. Person Plural |
irritemini
|
ihr werdet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritentur
|
sie werden angeregt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabam
|
ich regte an |
| 2. Person Singular |
irritabas
|
du regtest an |
| 3. Person Singular |
irritabat
|
er/sie/es regte an |
| 1. Person Plural |
irritabamus
|
wir regten an |
| 2. Person Plural |
irritabatis
|
ihr regtet an |
| 3. Person Plural |
irritabant
|
sie regten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabar
|
ich wurde angeregt |
| 2. Person Singular |
irritabaris irritabare
|
du wurdest angeregt |
| 3. Person Singular |
irritabatur
|
er/sie/es wurde angeregt |
| 1. Person Plural |
irritabamur
|
wir wurden angeregt |
| 2. Person Plural |
irritabamini
|
ihr wurdet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritabantur
|
sie wurden angeregt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarem
|
ich regte an |
| 2. Person Singular |
irritares
|
du regtest an |
| 3. Person Singular |
irritaret
|
er/sie/es regte an |
| 1. Person Plural |
irritaremus
|
wir regten an |
| 2. Person Plural |
irritaretis
|
ihr regtet an |
| 3. Person Plural |
irritarent
|
sie regten an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarer
|
ich würde angeregt |
| 2. Person Singular |
irritareris irritarere
|
du würdest angeregt |
| 3. Person Singular |
irritaretur
|
er/sie/es würde angeregt |
| 1. Person Plural |
irritaremur
|
wir würden angeregt |
| 2. Person Plural |
irritaremini
|
ihr würdet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritarentur
|
sie würden angeregt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabo
|
ich werde anregen |
| 2. Person Singular |
irritabis
|
du wirst anregen |
| 3. Person Singular |
irritabit
|
er/sie/es wird anregen |
| 1. Person Plural |
irritabimus
|
wir werden anregen |
| 2. Person Plural |
irritabitis
|
ihr werdet anregen |
| 3. Person Plural |
irritabunt
|
sie werden anregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabor
|
ich werde angeregt |
| 2. Person Singular |
irritaberis irritabere
|
du wirst angeregt |
| 3. Person Singular |
irritabitur
|
er/sie/es wird angeregt |
| 1. Person Plural |
irritabimur
|
wir werden angeregt |
| 2. Person Plural |
irritabimini
|
ihr werdet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritabuntur
|
sie werden angeregt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavi
|
ich habe angeregt |
| 2. Person Singular |
irritavisti
|
du hast angeregt |
| 3. Person Singular |
irritavit
|
er/sie/es hat angeregt |
| 1. Person Plural |
irritavimus
|
wir haben angeregt |
| 2. Person Plural |
irritavistis
|
ihr habt angeregt |
| 3. Person Plural |
irritaverunt irritavere
|
sie haben angeregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sum
|
ich bin angeregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus es
|
du bist angeregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus est
|
er/sie/es ist angeregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati sumus
|
wir sind angeregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati estis
|
ihr seid angeregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sunt
|
sie sind angeregt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaverim
|
ich habe angeregt |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du habest angeregt |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es habe angeregt |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir haben angeregt |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr habet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie haben angeregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sim
|
ich sei angeregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus sis
|
du seiest angeregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus sit
|
er/sie/es sei angeregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati simus
|
wir seien angeregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati sitis
|
ihr seiet angeregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sint
|
sie seien angeregt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaveram
|
ich hatte angeregt |
| 2. Person Singular |
irritaveras
|
du hattest angeregt |
| 3. Person Singular |
irritaverat
|
er/sie/es hatte angeregt |
| 1. Person Plural |
irritaveramus
|
wir hatten angeregt |
| 2. Person Plural |
irritaveratis
|
ihr hattet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritaverant
|
sie hatten angeregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus eram
|
ich war angeregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus eras
|
du warst angeregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus erat
|
er/sie/es war angeregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati eramus
|
wir waren angeregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati eratis
|
ihr warst angeregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati erant
|
sie waren angeregt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavissem
|
ich hätte angeregt |
| 2. Person Singular |
irritavisses
|
du hättest angeregt |
| 3. Person Singular |
irritavisset
|
er/sie/es hätte angeregt |
| 1. Person Plural |
irritavissemus
|
wir hätten angeregt |
| 2. Person Plural |
irritavissetis
|
ihr hättet angeregt |
| 3. Person Plural |
irritavissent
|
sie hätten angeregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus essem
|
ich wäre angeregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus esses
|
du wärest angeregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus esset
|
er/sie/es wäre angeregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati essemus
|
wir wären angeregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati essetis
|
ihr wäret angeregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati essent
|
sie wären angeregt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavero
|
ich werde angeregt haben |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du wirst angeregt haben |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es wird angeregt haben |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir werden angeregt haben |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr werdet angeregt haben |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie werden angeregt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus ero
|
ich werde angeregt worden sein |
| 2. Person Singular |
irritatus eris
|
du werdest angeregt worden sein |
| 3. Person Singular |
irritatus erit
|
er/sie/es werde angeregt worden sein |
| 1. Person Plural |
irritati erimus
|
wir werden angeregt worden sein |
| 2. Person Plural |
irritati eritis
|
ihr werdet angeregt worden sein |
| 3. Person Plural |
irritati erunt
|
sie werden angeregt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritare
|
anregen |
| Vorzeitigkeit |
irritavisse
|
angeregt haben |
| Nachzeitigkeit |
irritaturum esse
|
anregen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritari irritarier
|
angeregt werden |
| Vorzeitigkeit |
irritatum esse
|
angeregt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irritatum iri
|
künftig angeregt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irrita
|
rege an! |
| 2. Person Plural |
irritate
|
regt an! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irritato
|
| 3. Person Singular |
irritato
|
| 2. Person Plural |
irritatote
|
| 3. Person Plural |
irritanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irritare
|
das Anregen |
| Genitiv |
irritandi
|
des Anregens |
| Dativ |
irritando
|
dem Anregen |
| Akkusativ |
irritandum
|
das Anregen |
| Ablativ |
irritando
|
durch das Anregen |
| Vokativ |
irritande
|
Anregen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritandus
|
irritanda
|
irritandum
|
| Genitiv |
irritandi
|
irritandae
|
irritandi
|
| Dativ |
irritando
|
irritandae
|
irritando
|
| Akkusativ |
irritandum
|
irritandam
|
irritandum
|
| Ablativ |
irritando
|
irritanda
|
irritando
|
| Vokativ |
irritande
|
irritanda
|
irritandum
|
Plural
| Nominativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
| Genitiv |
irritandorum
|
irritandarum
|
irritandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irritandos
|
irritandas
|
irritanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
| Genitiv |
irritantis
|
irritantis
|
irritantis
|
| Dativ |
irritanti
|
irritanti
|
irritanti
|
| Akkusativ |
irritantem
|
irritantem
|
irritans
|
| Ablativ |
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
| Vokativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
Plural
| Nominativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Genitiv |
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
| Dativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Akkusativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Ablativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Vokativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritatus
|
irritata
|
irritatum
|
| Genitiv |
irritati
|
irritatae
|
irritati
|
| Dativ |
irritato
|
irritatae
|
irritato
|
| Akkusativ |
irritatum
|
irritatam
|
irritatum
|
| Ablativ |
irritato
|
irritata
|
irritato
|
| Vokativ |
irritate
|
irritata
|
irritatum
|
Plural
| Nominativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
| Genitiv |
irritatorum
|
irritatarum
|
irritatorum
|
| Dativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Akkusativ |
irritatos
|
irritatas
|
irritata
|
| Ablativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Vokativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritaturus
|
irritatura
|
irritaturum
|
| Genitiv |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritaturi
|
| Dativ |
irritaturo
|
irritaturae
|
irritaturo
|
| Akkusativ |
irritaturum
|
irritaturam
|
irritaturum
|
| Ablativ |
irritaturo
|
irritatura
|
irritaturo
|
| Vokativ |
irritature
|
irritatura
|
irritaturum
|
Plural
| Nominativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
| Genitiv |
irritaturorum
|
irritaturarum
|
irritaturorum
|
| Dativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Akkusativ |
irritaturos
|
irritaturas
|
irritatura
|
| Ablativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Vokativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irritatum
|
irritatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrito
|
ich errege |
| 2. Person Singular |
irritas
|
du erregst |
| 3. Person Singular |
irritat
|
er/sie/es erregt |
| 1. Person Plural |
irritamus
|
wir erregen |
| 2. Person Plural |
irritatis
|
ihr erregt |
| 3. Person Plural |
irritant
|
sie erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritor
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
irritaris irritare
|
du wirst erregt |
| 3. Person Singular |
irritatur
|
er/sie/es wird erregt |
| 1. Person Plural |
irritamur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
irritamini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
irritantur
|
sie werden erregt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritem
|
ich errege |
| 2. Person Singular |
irrites
|
du erregest |
| 3. Person Singular |
irritet
|
er/sie/es errege |
| 1. Person Plural |
irritemus
|
wir erregen |
| 2. Person Plural |
irritetis
|
ihr erreget |
| 3. Person Plural |
irritent
|
sie erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irriter
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
irriteris irritere
|
du werdest erregt |
| 3. Person Singular |
irritetur
|
er/sie/es werde erregt |
| 1. Person Plural |
irritemur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
irritemini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
irritentur
|
sie werden erregt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabam
|
ich erregte |
| 2. Person Singular |
irritabas
|
du erregtest |
| 3. Person Singular |
irritabat
|
er/sie/es erregte |
| 1. Person Plural |
irritabamus
|
wir erregten |
| 2. Person Plural |
irritabatis
|
ihr erregtet |
| 3. Person Plural |
irritabant
|
sie erregten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabar
|
ich wurde erregt |
| 2. Person Singular |
irritabaris irritabare
|
du wurdest erregt |
| 3. Person Singular |
irritabatur
|
er/sie/es wurde erregt |
| 1. Person Plural |
irritabamur
|
wir wurden erregt |
| 2. Person Plural |
irritabamini
|
ihr wurdet erregt |
| 3. Person Plural |
irritabantur
|
sie wurden erregt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarem
|
ich erregte |
| 2. Person Singular |
irritares
|
du erregtest |
| 3. Person Singular |
irritaret
|
er/sie/es erregte |
| 1. Person Plural |
irritaremus
|
wir erregten |
| 2. Person Plural |
irritaretis
|
ihr erregtet |
| 3. Person Plural |
irritarent
|
sie erregten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarer
|
ich würde erregt |
| 2. Person Singular |
irritareris irritarere
|
du würdest erregt |
| 3. Person Singular |
irritaretur
|
er/sie/es würde erregt |
| 1. Person Plural |
irritaremur
|
wir würden erregt |
| 2. Person Plural |
irritaremini
|
ihr würdet erregt |
| 3. Person Plural |
irritarentur
|
sie würden erregt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabo
|
ich werde erregen |
| 2. Person Singular |
irritabis
|
du wirst erregen |
| 3. Person Singular |
irritabit
|
er/sie/es wird erregen |
| 1. Person Plural |
irritabimus
|
wir werden erregen |
| 2. Person Plural |
irritabitis
|
ihr werdet erregen |
| 3. Person Plural |
irritabunt
|
sie werden erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabor
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
irritaberis irritabere
|
du wirst erregt |
| 3. Person Singular |
irritabitur
|
er/sie/es wird erregt |
| 1. Person Plural |
irritabimur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
irritabimini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
irritabuntur
|
sie werden erregt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavi
|
ich habe erregt |
| 2. Person Singular |
irritavisti
|
du hast erregt |
| 3. Person Singular |
irritavit
|
er/sie/es hat erregt |
| 1. Person Plural |
irritavimus
|
wir haben erregt |
| 2. Person Plural |
irritavistis
|
ihr habt erregt |
| 3. Person Plural |
irritaverunt irritavere
|
sie haben erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sum
|
ich bin erregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus es
|
du bist erregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus est
|
er/sie/es ist erregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati sumus
|
wir sind erregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati estis
|
ihr seid erregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sunt
|
sie sind erregt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaverim
|
ich habe erregt |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du habest erregt |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es habe erregt |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir haben erregt |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr habet erregt |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie haben erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sim
|
ich sei erregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus sis
|
du seiest erregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus sit
|
er/sie/es sei erregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati simus
|
wir seien erregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati sitis
|
ihr seiet erregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sint
|
sie seien erregt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaveram
|
ich hatte erregt |
| 2. Person Singular |
irritaveras
|
du hattest erregt |
| 3. Person Singular |
irritaverat
|
er/sie/es hatte erregt |
| 1. Person Plural |
irritaveramus
|
wir hatten erregt |
| 2. Person Plural |
irritaveratis
|
ihr hattet erregt |
| 3. Person Plural |
irritaverant
|
sie hatten erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus eram
|
ich war erregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus eras
|
du warst erregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus erat
|
er/sie/es war erregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati eramus
|
wir waren erregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati eratis
|
ihr warst erregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati erant
|
sie waren erregt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavissem
|
ich hätte erregt |
| 2. Person Singular |
irritavisses
|
du hättest erregt |
| 3. Person Singular |
irritavisset
|
er/sie/es hätte erregt |
| 1. Person Plural |
irritavissemus
|
wir hätten erregt |
| 2. Person Plural |
irritavissetis
|
ihr hättet erregt |
| 3. Person Plural |
irritavissent
|
sie hätten erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus essem
|
ich wäre erregt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus esses
|
du wärest erregt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus esset
|
er/sie/es wäre erregt worden |
| 1. Person Plural |
irritati essemus
|
wir wären erregt worden |
| 2. Person Plural |
irritati essetis
|
ihr wäret erregt worden |
| 3. Person Plural |
irritati essent
|
sie wären erregt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavero
|
ich werde erregt haben |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du wirst erregt haben |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es wird erregt haben |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir werden erregt haben |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr werdet erregt haben |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie werden erregt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus ero
|
ich werde erregt worden sein |
| 2. Person Singular |
irritatus eris
|
du werdest erregt worden sein |
| 3. Person Singular |
irritatus erit
|
er/sie/es werde erregt worden sein |
| 1. Person Plural |
irritati erimus
|
wir werden erregt worden sein |
| 2. Person Plural |
irritati eritis
|
ihr werdet erregt worden sein |
| 3. Person Plural |
irritati erunt
|
sie werden erregt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritare
|
erregen |
| Vorzeitigkeit |
irritavisse
|
erregt haben |
| Nachzeitigkeit |
irritaturum esse
|
erregen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritari irritarier
|
erregt werden |
| Vorzeitigkeit |
irritatum esse
|
erregt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irritatum iri
|
künftig erregt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irrita
|
errege! |
| 2. Person Plural |
irritate
|
erregt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irritato
|
| 3. Person Singular |
irritato
|
| 2. Person Plural |
irritatote
|
| 3. Person Plural |
irritanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irritare
|
das Erregen |
| Genitiv |
irritandi
|
des Erregens |
| Dativ |
irritando
|
dem Erregen |
| Akkusativ |
irritandum
|
das Erregen |
| Ablativ |
irritando
|
durch das Erregen |
| Vokativ |
irritande
|
Erregen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritandus
|
irritanda
|
irritandum
|
| Genitiv |
irritandi
|
irritandae
|
irritandi
|
| Dativ |
irritando
|
irritandae
|
irritando
|
| Akkusativ |
irritandum
|
irritandam
|
irritandum
|
| Ablativ |
irritando
|
irritanda
|
irritando
|
| Vokativ |
irritande
|
irritanda
|
irritandum
|
Plural
| Nominativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
| Genitiv |
irritandorum
|
irritandarum
|
irritandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irritandos
|
irritandas
|
irritanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
| Genitiv |
irritantis
|
irritantis
|
irritantis
|
| Dativ |
irritanti
|
irritanti
|
irritanti
|
| Akkusativ |
irritantem
|
irritantem
|
irritans
|
| Ablativ |
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
| Vokativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
Plural
| Nominativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Genitiv |
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
| Dativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Akkusativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Ablativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Vokativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritatus
|
irritata
|
irritatum
|
| Genitiv |
irritati
|
irritatae
|
irritati
|
| Dativ |
irritato
|
irritatae
|
irritato
|
| Akkusativ |
irritatum
|
irritatam
|
irritatum
|
| Ablativ |
irritato
|
irritata
|
irritato
|
| Vokativ |
irritate
|
irritata
|
irritatum
|
Plural
| Nominativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
| Genitiv |
irritatorum
|
irritatarum
|
irritatorum
|
| Dativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Akkusativ |
irritatos
|
irritatas
|
irritata
|
| Ablativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Vokativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritaturus
|
irritatura
|
irritaturum
|
| Genitiv |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritaturi
|
| Dativ |
irritaturo
|
irritaturae
|
irritaturo
|
| Akkusativ |
irritaturum
|
irritaturam
|
irritaturum
|
| Ablativ |
irritaturo
|
irritatura
|
irritaturo
|
| Vokativ |
irritature
|
irritatura
|
irritaturum
|
Plural
| Nominativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
| Genitiv |
irritaturorum
|
irritaturarum
|
irritaturorum
|
| Dativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Akkusativ |
irritaturos
|
irritaturas
|
irritatura
|
| Ablativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Vokativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irritatum
|
irritatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrito
|
ich erzürne |
| 2. Person Singular |
irritas
|
du erzürnst |
| 3. Person Singular |
irritat
|
er/sie/es erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritamus
|
wir erzürnen |
| 2. Person Plural |
irritatis
|
ihr erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritant
|
sie erzürnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritor
|
ich werde erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritaris irritare
|
du wirst erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritatur
|
er/sie/es wird erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritamur
|
wir werden erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritamini
|
ihr werdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritantur
|
sie werden erzürnt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritem
|
ich erzürne |
| 2. Person Singular |
irrites
|
du erzürnest |
| 3. Person Singular |
irritet
|
er/sie/es erzürne |
| 1. Person Plural |
irritemus
|
wir erzürnen |
| 2. Person Plural |
irritetis
|
ihr erzürnet |
| 3. Person Plural |
irritent
|
sie erzürnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irriter
|
ich werde erzürnt |
| 2. Person Singular |
irriteris irritere
|
du werdest erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritetur
|
er/sie/es werde erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritemur
|
wir werden erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritemini
|
ihr werdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritentur
|
sie werden erzürnt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabam
|
ich erzürnte |
| 2. Person Singular |
irritabas
|
du erzürntest |
| 3. Person Singular |
irritabat
|
er/sie/es erzürnte |
| 1. Person Plural |
irritabamus
|
wir erzürnten |
| 2. Person Plural |
irritabatis
|
ihr erzürntet |
| 3. Person Plural |
irritabant
|
sie erzürnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabar
|
ich wurde erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritabaris irritabare
|
du wurdest erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritabatur
|
er/sie/es wurde erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritabamur
|
wir wurden erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritabamini
|
ihr wurdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritabantur
|
sie wurden erzürnt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarem
|
ich erzürnte |
| 2. Person Singular |
irritares
|
du erzürntest |
| 3. Person Singular |
irritaret
|
er/sie/es erzürnte |
| 1. Person Plural |
irritaremus
|
wir erzürnten |
| 2. Person Plural |
irritaretis
|
ihr erzürntet |
| 3. Person Plural |
irritarent
|
sie erzürnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarer
|
ich würde erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritareris irritarere
|
du würdest erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritaretur
|
er/sie/es würde erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritaremur
|
wir würden erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritaremini
|
ihr würdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritarentur
|
sie würden erzürnt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabo
|
ich werde erzürnen |
| 2. Person Singular |
irritabis
|
du wirst erzürnen |
| 3. Person Singular |
irritabit
|
er/sie/es wird erzürnen |
| 1. Person Plural |
irritabimus
|
wir werden erzürnen |
| 2. Person Plural |
irritabitis
|
ihr werdet erzürnen |
| 3. Person Plural |
irritabunt
|
sie werden erzürnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabor
|
ich werde erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritaberis irritabere
|
du wirst erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritabitur
|
er/sie/es wird erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritabimur
|
wir werden erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritabimini
|
ihr werdet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritabuntur
|
sie werden erzürnt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavi
|
ich habe erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritavisti
|
du hast erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritavit
|
er/sie/es hat erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritavimus
|
wir haben erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritavistis
|
ihr habt erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritaverunt irritavere
|
sie haben erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sum
|
ich bin erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus es
|
du bist erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus est
|
er/sie/es ist erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
irritati sumus
|
wir sind erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
irritati estis
|
ihr seid erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sunt
|
sie sind erzürnt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaverim
|
ich habe erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du habest erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es habe erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir haben erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr habet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie haben erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sim
|
ich sei erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus sis
|
du seiest erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus sit
|
er/sie/es sei erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
irritati simus
|
wir seien erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
irritati sitis
|
ihr seiet erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sint
|
sie seien erzürnt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaveram
|
ich hatte erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritaveras
|
du hattest erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritaverat
|
er/sie/es hatte erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritaveramus
|
wir hatten erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritaveratis
|
ihr hattet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritaverant
|
sie hatten erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus eram
|
ich war erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus eras
|
du warst erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus erat
|
er/sie/es war erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
irritati eramus
|
wir waren erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
irritati eratis
|
ihr warst erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
irritati erant
|
sie waren erzürnt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavissem
|
ich hätte erzürnt |
| 2. Person Singular |
irritavisses
|
du hättest erzürnt |
| 3. Person Singular |
irritavisset
|
er/sie/es hätte erzürnt |
| 1. Person Plural |
irritavissemus
|
wir hätten erzürnt |
| 2. Person Plural |
irritavissetis
|
ihr hättet erzürnt |
| 3. Person Plural |
irritavissent
|
sie hätten erzürnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus essem
|
ich wäre erzürnt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus esses
|
du wärest erzürnt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus esset
|
er/sie/es wäre erzürnt worden |
| 1. Person Plural |
irritati essemus
|
wir wären erzürnt worden |
| 2. Person Plural |
irritati essetis
|
ihr wäret erzürnt worden |
| 3. Person Plural |
irritati essent
|
sie wären erzürnt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavero
|
ich werde erzürnt haben |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du wirst erzürnt haben |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es wird erzürnt haben |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir werden erzürnt haben |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr werdet erzürnt haben |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie werden erzürnt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus ero
|
ich werde erzürnt worden sein |
| 2. Person Singular |
irritatus eris
|
du werdest erzürnt worden sein |
| 3. Person Singular |
irritatus erit
|
er/sie/es werde erzürnt worden sein |
| 1. Person Plural |
irritati erimus
|
wir werden erzürnt worden sein |
| 2. Person Plural |
irritati eritis
|
ihr werdet erzürnt worden sein |
| 3. Person Plural |
irritati erunt
|
sie werden erzürnt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritare
|
erzürnen |
| Vorzeitigkeit |
irritavisse
|
erzürnt haben |
| Nachzeitigkeit |
irritaturum esse
|
erzürnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritari irritarier
|
erzürnt werden |
| Vorzeitigkeit |
irritatum esse
|
erzürnt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irritatum iri
|
künftig erzürnt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irrita
|
erzürne! |
| 2. Person Plural |
irritate
|
erzürnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irritato
|
| 3. Person Singular |
irritato
|
| 2. Person Plural |
irritatote
|
| 3. Person Plural |
irritanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irritare
|
das Erzürnen |
| Genitiv |
irritandi
|
des Erzürnens |
| Dativ |
irritando
|
dem Erzürnen |
| Akkusativ |
irritandum
|
das Erzürnen |
| Ablativ |
irritando
|
durch das Erzürnen |
| Vokativ |
irritande
|
Erzürnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritandus
|
irritanda
|
irritandum
|
| Genitiv |
irritandi
|
irritandae
|
irritandi
|
| Dativ |
irritando
|
irritandae
|
irritando
|
| Akkusativ |
irritandum
|
irritandam
|
irritandum
|
| Ablativ |
irritando
|
irritanda
|
irritando
|
| Vokativ |
irritande
|
irritanda
|
irritandum
|
Plural
| Nominativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
| Genitiv |
irritandorum
|
irritandarum
|
irritandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irritandos
|
irritandas
|
irritanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
| Genitiv |
irritantis
|
irritantis
|
irritantis
|
| Dativ |
irritanti
|
irritanti
|
irritanti
|
| Akkusativ |
irritantem
|
irritantem
|
irritans
|
| Ablativ |
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
| Vokativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
Plural
| Nominativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Genitiv |
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
| Dativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Akkusativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Ablativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Vokativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritatus
|
irritata
|
irritatum
|
| Genitiv |
irritati
|
irritatae
|
irritati
|
| Dativ |
irritato
|
irritatae
|
irritato
|
| Akkusativ |
irritatum
|
irritatam
|
irritatum
|
| Ablativ |
irritato
|
irritata
|
irritato
|
| Vokativ |
irritate
|
irritata
|
irritatum
|
Plural
| Nominativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
| Genitiv |
irritatorum
|
irritatarum
|
irritatorum
|
| Dativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Akkusativ |
irritatos
|
irritatas
|
irritata
|
| Ablativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Vokativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritaturus
|
irritatura
|
irritaturum
|
| Genitiv |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritaturi
|
| Dativ |
irritaturo
|
irritaturae
|
irritaturo
|
| Akkusativ |
irritaturum
|
irritaturam
|
irritaturum
|
| Ablativ |
irritaturo
|
irritatura
|
irritaturo
|
| Vokativ |
irritature
|
irritatura
|
irritaturum
|
Plural
| Nominativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
| Genitiv |
irritaturorum
|
irritaturarum
|
irritaturorum
|
| Dativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Akkusativ |
irritaturos
|
irritaturas
|
irritatura
|
| Ablativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Vokativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irritatum
|
irritatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrito
|
ich reize |
| 2. Person Singular |
irritas
|
du reizt |
| 3. Person Singular |
irritat
|
er/sie/es reizt |
| 1. Person Plural |
irritamus
|
wir reizen |
| 2. Person Plural |
irritatis
|
ihr reizt |
| 3. Person Plural |
irritant
|
sie reizen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritor
|
ich werde gereizt |
| 2. Person Singular |
irritaris irritare
|
du wirst gereizt |
| 3. Person Singular |
irritatur
|
er/sie/es wird gereizt |
| 1. Person Plural |
irritamur
|
wir werden gereizt |
| 2. Person Plural |
irritamini
|
ihr werdet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritantur
|
sie werden gereizt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritem
|
ich reize |
| 2. Person Singular |
irrites
|
du reizest |
| 3. Person Singular |
irritet
|
er/sie/es reize |
| 1. Person Plural |
irritemus
|
wir reizen |
| 2. Person Plural |
irritetis
|
ihr reizet |
| 3. Person Plural |
irritent
|
sie reizen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irriter
|
ich werde gereizt |
| 2. Person Singular |
irriteris irritere
|
du werdest gereizt |
| 3. Person Singular |
irritetur
|
er/sie/es werde gereizt |
| 1. Person Plural |
irritemur
|
wir werden gereizt |
| 2. Person Plural |
irritemini
|
ihr werdet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritentur
|
sie werden gereizt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabam
|
ich reizte |
| 2. Person Singular |
irritabas
|
du reiztest |
| 3. Person Singular |
irritabat
|
er/sie/es reizte |
| 1. Person Plural |
irritabamus
|
wir reizten |
| 2. Person Plural |
irritabatis
|
ihr reiztet |
| 3. Person Plural |
irritabant
|
sie reizten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabar
|
ich wurde gereizt |
| 2. Person Singular |
irritabaris irritabare
|
du wurdest gereizt |
| 3. Person Singular |
irritabatur
|
er/sie/es wurde gereizt |
| 1. Person Plural |
irritabamur
|
wir wurden gereizt |
| 2. Person Plural |
irritabamini
|
ihr wurdet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritabantur
|
sie wurden gereizt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarem
|
ich reizte |
| 2. Person Singular |
irritares
|
du reiztest |
| 3. Person Singular |
irritaret
|
er/sie/es reizte |
| 1. Person Plural |
irritaremus
|
wir reizten |
| 2. Person Plural |
irritaretis
|
ihr reiztet |
| 3. Person Plural |
irritarent
|
sie reizten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritarer
|
ich würde gereizt |
| 2. Person Singular |
irritareris irritarere
|
du würdest gereizt |
| 3. Person Singular |
irritaretur
|
er/sie/es würde gereizt |
| 1. Person Plural |
irritaremur
|
wir würden gereizt |
| 2. Person Plural |
irritaremini
|
ihr würdet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritarentur
|
sie würden gereizt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabo
|
ich werde reizen |
| 2. Person Singular |
irritabis
|
du wirst reizen |
| 3. Person Singular |
irritabit
|
er/sie/es wird reizen |
| 1. Person Plural |
irritabimus
|
wir werden reizen |
| 2. Person Plural |
irritabitis
|
ihr werdet reizen |
| 3. Person Plural |
irritabunt
|
sie werden reizen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritabor
|
ich werde gereizt |
| 2. Person Singular |
irritaberis irritabere
|
du wirst gereizt |
| 3. Person Singular |
irritabitur
|
er/sie/es wird gereizt |
| 1. Person Plural |
irritabimur
|
wir werden gereizt |
| 2. Person Plural |
irritabimini
|
ihr werdet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritabuntur
|
sie werden gereizt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavi
|
ich habe gereizt |
| 2. Person Singular |
irritavisti
|
du hast gereizt |
| 3. Person Singular |
irritavit
|
er/sie/es hat gereizt |
| 1. Person Plural |
irritavimus
|
wir haben gereizt |
| 2. Person Plural |
irritavistis
|
ihr habt gereizt |
| 3. Person Plural |
irritaverunt irritavere
|
sie haben gereizt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sum
|
ich bin gereizt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus es
|
du bist gereizt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus est
|
er/sie/es ist gereizt worden |
| 1. Person Plural |
irritati sumus
|
wir sind gereizt worden |
| 2. Person Plural |
irritati estis
|
ihr seid gereizt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sunt
|
sie sind gereizt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaverim
|
ich habe gereizt |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du habest gereizt |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es habe gereizt |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir haben gereizt |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr habet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie haben gereizt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus sim
|
ich sei gereizt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus sis
|
du seiest gereizt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus sit
|
er/sie/es sei gereizt worden |
| 1. Person Plural |
irritati simus
|
wir seien gereizt worden |
| 2. Person Plural |
irritati sitis
|
ihr seiet gereizt worden |
| 3. Person Plural |
irritati sint
|
sie seien gereizt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritaveram
|
ich hatte gereizt |
| 2. Person Singular |
irritaveras
|
du hattest gereizt |
| 3. Person Singular |
irritaverat
|
er/sie/es hatte gereizt |
| 1. Person Plural |
irritaveramus
|
wir hatten gereizt |
| 2. Person Plural |
irritaveratis
|
ihr hattet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritaverant
|
sie hatten gereizt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus eram
|
ich war gereizt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus eras
|
du warst gereizt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus erat
|
er/sie/es war gereizt worden |
| 1. Person Plural |
irritati eramus
|
wir waren gereizt worden |
| 2. Person Plural |
irritati eratis
|
ihr warst gereizt worden |
| 3. Person Plural |
irritati erant
|
sie waren gereizt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavissem
|
ich hätte gereizt |
| 2. Person Singular |
irritavisses
|
du hättest gereizt |
| 3. Person Singular |
irritavisset
|
er/sie/es hätte gereizt |
| 1. Person Plural |
irritavissemus
|
wir hätten gereizt |
| 2. Person Plural |
irritavissetis
|
ihr hättet gereizt |
| 3. Person Plural |
irritavissent
|
sie hätten gereizt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus essem
|
ich wäre gereizt worden |
| 2. Person Singular |
irritatus esses
|
du wärest gereizt worden |
| 3. Person Singular |
irritatus esset
|
er/sie/es wäre gereizt worden |
| 1. Person Plural |
irritati essemus
|
wir wären gereizt worden |
| 2. Person Plural |
irritati essetis
|
ihr wäret gereizt worden |
| 3. Person Plural |
irritati essent
|
sie wären gereizt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irritavero
|
ich werde gereizt haben |
| 2. Person Singular |
irritaveris
|
du wirst gereizt haben |
| 3. Person Singular |
irritaverit
|
er/sie/es wird gereizt haben |
| 1. Person Plural |
irritaverimus
|
wir werden gereizt haben |
| 2. Person Plural |
irritaveritis
|
ihr werdet gereizt haben |
| 3. Person Plural |
irritaverint
|
sie werden gereizt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irritatus ero
|
ich werde gereizt worden sein |
| 2. Person Singular |
irritatus eris
|
du werdest gereizt worden sein |
| 3. Person Singular |
irritatus erit
|
er/sie/es werde gereizt worden sein |
| 1. Person Plural |
irritati erimus
|
wir werden gereizt worden sein |
| 2. Person Plural |
irritati eritis
|
ihr werdet gereizt worden sein |
| 3. Person Plural |
irritati erunt
|
sie werden gereizt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritare
|
reizen |
| Vorzeitigkeit |
irritavisse
|
gereizt haben |
| Nachzeitigkeit |
irritaturum esse
|
reizen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irritari irritarier
|
gereizt werden |
| Vorzeitigkeit |
irritatum esse
|
gereizt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irritatum iri
|
künftig gereizt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irrita
|
reize! |
| 2. Person Plural |
irritate
|
reizt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irritato
|
| 3. Person Singular |
irritato
|
| 2. Person Plural |
irritatote
|
| 3. Person Plural |
irritanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irritare
|
das Reizen |
| Genitiv |
irritandi
|
des Reizens |
| Dativ |
irritando
|
dem Reizen |
| Akkusativ |
irritandum
|
das Reizen |
| Ablativ |
irritando
|
durch das Reizen |
| Vokativ |
irritande
|
Reizen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritandus
|
irritanda
|
irritandum
|
| Genitiv |
irritandi
|
irritandae
|
irritandi
|
| Dativ |
irritando
|
irritandae
|
irritando
|
| Akkusativ |
irritandum
|
irritandam
|
irritandum
|
| Ablativ |
irritando
|
irritanda
|
irritando
|
| Vokativ |
irritande
|
irritanda
|
irritandum
|
Plural
| Nominativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
| Genitiv |
irritandorum
|
irritandarum
|
irritandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irritandos
|
irritandas
|
irritanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irritandi
|
irritandae
|
irritanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
| Genitiv |
irritantis
|
irritantis
|
irritantis
|
| Dativ |
irritanti
|
irritanti
|
irritanti
|
| Akkusativ |
irritantem
|
irritantem
|
irritans
|
| Ablativ |
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
irritanti irritante
|
| Vokativ |
irritans
|
irritans
|
irritans
|
Plural
| Nominativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Genitiv |
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
irritantium irritantum
|
| Dativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Akkusativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
| Ablativ |
irritantibus
|
irritantibus
|
irritantibus
|
| Vokativ |
irritantes
|
irritantes
|
irritantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritatus
|
irritata
|
irritatum
|
| Genitiv |
irritati
|
irritatae
|
irritati
|
| Dativ |
irritato
|
irritatae
|
irritato
|
| Akkusativ |
irritatum
|
irritatam
|
irritatum
|
| Ablativ |
irritato
|
irritata
|
irritato
|
| Vokativ |
irritate
|
irritata
|
irritatum
|
Plural
| Nominativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
| Genitiv |
irritatorum
|
irritatarum
|
irritatorum
|
| Dativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Akkusativ |
irritatos
|
irritatas
|
irritata
|
| Ablativ |
irritatis
|
irritatis
|
irritatis
|
| Vokativ |
irritati
|
irritatae
|
irritata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irritaturus
|
irritatura
|
irritaturum
|
| Genitiv |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritaturi
|
| Dativ |
irritaturo
|
irritaturae
|
irritaturo
|
| Akkusativ |
irritaturum
|
irritaturam
|
irritaturum
|
| Ablativ |
irritaturo
|
irritatura
|
irritaturo
|
| Vokativ |
irritature
|
irritatura
|
irritaturum
|
Plural
| Nominativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
| Genitiv |
irritaturorum
|
irritaturarum
|
irritaturorum
|
| Dativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Akkusativ |
irritaturos
|
irritaturas
|
irritatura
|
| Ablativ |
irritaturis
|
irritaturis
|
irritaturis
|
| Vokativ |
irritaturi
|
irritaturae
|
irritatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irritatum
|
irritatu
|