Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogo
|
ich erlege auf |
| 2. Person Singular |
irrogas
|
du erlegst auf |
| 3. Person Singular |
irrogat
|
er/sie/es erlegt auf |
| 1. Person Plural |
irrogamus
|
wir erlegen auf |
| 2. Person Plural |
irrogatis
|
ihr erlegt auf |
| 3. Person Plural |
irrogant
|
sie erlegen auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogor
|
ich werde auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogaris irrogare
|
du wirst auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogatur
|
er/sie/es wird auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogamur
|
wir werden auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogamini
|
ihr werdet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogantur
|
sie werden auferlegt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogem
|
ich erlege auf |
| 2. Person Singular |
irroges
|
du erlegest auf |
| 3. Person Singular |
irroget
|
er/sie/es erlege auf |
| 1. Person Plural |
irrogemus
|
wir erlegen auf |
| 2. Person Plural |
irrogetis
|
ihr erleget auf |
| 3. Person Plural |
irrogent
|
sie erlegen auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irroger
|
ich werde auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogeris irrogere
|
du werdest auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogetur
|
er/sie/es werde auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogemur
|
wir werden auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogemini
|
ihr werdet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogentur
|
sie werden auferlegt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabam
|
ich erlegte auf |
| 2. Person Singular |
irrogabas
|
du erlegtest auf |
| 3. Person Singular |
irrogabat
|
er/sie/es erlegte auf |
| 1. Person Plural |
irrogabamus
|
wir erlegten auf |
| 2. Person Plural |
irrogabatis
|
ihr erlegtet auf |
| 3. Person Plural |
irrogabant
|
sie erlegten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabar
|
ich wurde auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogabaris irrogabare
|
du wurdest auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogabatur
|
er/sie/es wurde auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogabamur
|
wir wurden auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogabamini
|
ihr wurdet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogabantur
|
sie wurden auferlegt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarem
|
ich erlegte auf |
| 2. Person Singular |
irrogares
|
du erlegtest auf |
| 3. Person Singular |
irrogaret
|
er/sie/es erlegte auf |
| 1. Person Plural |
irrogaremus
|
wir erlegten auf |
| 2. Person Plural |
irrogaretis
|
ihr erlegtet auf |
| 3. Person Plural |
irrogarent
|
sie erlegten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarer
|
ich würde auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogareris irrogarere
|
du würdest auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogaretur
|
er/sie/es würde auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogaremur
|
wir würden auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogaremini
|
ihr würdet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogarentur
|
sie würden auferlegt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabo
|
ich werde auferlegen |
| 2. Person Singular |
irrogabis
|
du wirst auferlegen |
| 3. Person Singular |
irrogabit
|
er/sie/es wird auferlegen |
| 1. Person Plural |
irrogabimus
|
wir werden auferlegen |
| 2. Person Plural |
irrogabitis
|
ihr werdet auferlegen |
| 3. Person Plural |
irrogabunt
|
sie werden auferlegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabor
|
ich werde auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogaberis irrogabere
|
du wirst auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogabitur
|
er/sie/es wird auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogabimur
|
wir werden auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogabimini
|
ihr werdet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogabuntur
|
sie werden auferlegt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavi
|
ich habe auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogavisti
|
du hast auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogavit
|
er/sie/es hat auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogavimus
|
wir haben auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogavistis
|
ihr habt auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogaverunt irrogavere
|
sie haben auferlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sum
|
ich bin auferlegt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus es
|
du bist auferlegt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus est
|
er/sie/es ist auferlegt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati sumus
|
wir sind auferlegt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati estis
|
ihr seid auferlegt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sunt
|
sie sind auferlegt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaverim
|
ich habe auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du habest auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es habe auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir haben auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr habet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie haben auferlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sim
|
ich sei auferlegt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus sis
|
du seiest auferlegt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus sit
|
er/sie/es sei auferlegt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati simus
|
wir seien auferlegt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati sitis
|
ihr seiet auferlegt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sint
|
sie seien auferlegt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaveram
|
ich hatte auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogaveras
|
du hattest auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogaverat
|
er/sie/es hatte auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogaveramus
|
wir hatten auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogaveratis
|
ihr hattet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogaverant
|
sie hatten auferlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus eram
|
ich war auferlegt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus eras
|
du warst auferlegt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus erat
|
er/sie/es war auferlegt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati eramus
|
wir waren auferlegt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati eratis
|
ihr warst auferlegt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati erant
|
sie waren auferlegt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavissem
|
ich hätte auferlegt |
| 2. Person Singular |
irrogavisses
|
du hättest auferlegt |
| 3. Person Singular |
irrogavisset
|
er/sie/es hätte auferlegt |
| 1. Person Plural |
irrogavissemus
|
wir hätten auferlegt |
| 2. Person Plural |
irrogavissetis
|
ihr hättet auferlegt |
| 3. Person Plural |
irrogavissent
|
sie hätten auferlegt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus essem
|
ich wäre auferlegt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus esses
|
du wärest auferlegt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus esset
|
er/sie/es wäre auferlegt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati essemus
|
wir wären auferlegt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati essetis
|
ihr wäret auferlegt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati essent
|
sie wären auferlegt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavero
|
ich werde auferlegt haben |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du wirst auferlegt haben |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es wird auferlegt haben |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir werden auferlegt haben |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr werdet auferlegt haben |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie werden auferlegt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus ero
|
ich werde auferlegt worden sein |
| 2. Person Singular |
irrogatus eris
|
du werdest auferlegt worden sein |
| 3. Person Singular |
irrogatus erit
|
er/sie/es werde auferlegt worden sein |
| 1. Person Plural |
irrogati erimus
|
wir werden auferlegt worden sein |
| 2. Person Plural |
irrogati eritis
|
ihr werdet auferlegt worden sein |
| 3. Person Plural |
irrogati erunt
|
sie werden auferlegt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogare
|
auferlegen |
| Vorzeitigkeit |
irrogavisse
|
auferlegt haben |
| Nachzeitigkeit |
irrogaturum esse
|
auferlegen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogari irrogarier
|
auferlegt werden |
| Vorzeitigkeit |
irrogatum esse
|
auferlegt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irrogatum iri
|
künftig auferlegt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irroga
|
erlege auf! |
| 2. Person Plural |
irrogate
|
erlegt auf! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irrogato
|
| 3. Person Singular |
irrogato
|
| 2. Person Plural |
irrogatote
|
| 3. Person Plural |
irroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irrogare
|
das Auferlegen |
| Genitiv |
irrogandi
|
des Auferlegens |
| Dativ |
irrogando
|
dem Auferlegen |
| Akkusativ |
irrogandum
|
das Auferlegen |
| Ablativ |
irrogando
|
durch das Auferlegen |
| Vokativ |
irrogande
|
Auferlegen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogandus
|
irroganda
|
irrogandum
|
| Genitiv |
irrogandi
|
irrogandae
|
irrogandi
|
| Dativ |
irrogando
|
irrogandae
|
irrogando
|
| Akkusativ |
irrogandum
|
irrogandam
|
irrogandum
|
| Ablativ |
irrogando
|
irroganda
|
irrogando
|
| Vokativ |
irrogande
|
irroganda
|
irrogandum
|
Plural
| Nominativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
| Genitiv |
irrogandorum
|
irrogandarum
|
irrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irrogandos
|
irrogandas
|
irroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
| Genitiv |
irrogantis
|
irrogantis
|
irrogantis
|
| Dativ |
irroganti
|
irroganti
|
irroganti
|
| Akkusativ |
irrogantem
|
irrogantem
|
irrogans
|
| Ablativ |
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
| Vokativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
Plural
| Nominativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Genitiv |
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
| Dativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Akkusativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Ablativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Vokativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogatus
|
irrogata
|
irrogatum
|
| Genitiv |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogati
|
| Dativ |
irrogato
|
irrogatae
|
irrogato
|
| Akkusativ |
irrogatum
|
irrogatam
|
irrogatum
|
| Ablativ |
irrogato
|
irrogata
|
irrogato
|
| Vokativ |
irrogate
|
irrogata
|
irrogatum
|
Plural
| Nominativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
| Genitiv |
irrogatorum
|
irrogatarum
|
irrogatorum
|
| Dativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Akkusativ |
irrogatos
|
irrogatas
|
irrogata
|
| Ablativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Vokativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogaturus
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
| Genitiv |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogaturi
|
| Dativ |
irrogaturo
|
irrogaturae
|
irrogaturo
|
| Akkusativ |
irrogaturum
|
irrogaturam
|
irrogaturum
|
| Ablativ |
irrogaturo
|
irrogatura
|
irrogaturo
|
| Vokativ |
irrogature
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
| Genitiv |
irrogaturorum
|
irrogaturarum
|
irrogaturorum
|
| Dativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Akkusativ |
irrogaturos
|
irrogaturas
|
irrogatura
|
| Ablativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Vokativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irrogatum
|
irrogatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogo
|
ich beantrage |
| 2. Person Singular |
irrogas
|
du beantragst |
| 3. Person Singular |
irrogat
|
er/sie/es beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogamus
|
wir beantragen |
| 2. Person Plural |
irrogatis
|
ihr beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogant
|
sie beantragen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogor
|
ich werde beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogaris irrogare
|
du wirst beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogatur
|
er/sie/es wird beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogamur
|
wir werden beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogamini
|
ihr werdet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogantur
|
sie werden beantragt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogem
|
ich beantrage |
| 2. Person Singular |
irroges
|
du beantragest |
| 3. Person Singular |
irroget
|
er/sie/es beantrage |
| 1. Person Plural |
irrogemus
|
wir beantragen |
| 2. Person Plural |
irrogetis
|
ihr beantraget |
| 3. Person Plural |
irrogent
|
sie beantragen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irroger
|
ich werde beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogeris irrogere
|
du werdest beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogetur
|
er/sie/es werde beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogemur
|
wir werden beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogemini
|
ihr werdet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogentur
|
sie werden beantragt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabam
|
ich beantragte |
| 2. Person Singular |
irrogabas
|
du beantragtest |
| 3. Person Singular |
irrogabat
|
er/sie/es beantragte |
| 1. Person Plural |
irrogabamus
|
wir beantragten |
| 2. Person Plural |
irrogabatis
|
ihr beantragtet |
| 3. Person Plural |
irrogabant
|
sie beantragten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabar
|
ich wurde beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogabaris irrogabare
|
du wurdest beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogabatur
|
er/sie/es wurde beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogabamur
|
wir wurden beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogabamini
|
ihr wurdet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogabantur
|
sie wurden beantragt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarem
|
ich beantragte |
| 2. Person Singular |
irrogares
|
du beantragtest |
| 3. Person Singular |
irrogaret
|
er/sie/es beantragte |
| 1. Person Plural |
irrogaremus
|
wir beantragten |
| 2. Person Plural |
irrogaretis
|
ihr beantragtet |
| 3. Person Plural |
irrogarent
|
sie beantragten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarer
|
ich würde beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogareris irrogarere
|
du würdest beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogaretur
|
er/sie/es würde beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogaremur
|
wir würden beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogaremini
|
ihr würdet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogarentur
|
sie würden beantragt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabo
|
ich werde beantragen |
| 2. Person Singular |
irrogabis
|
du wirst beantragen |
| 3. Person Singular |
irrogabit
|
er/sie/es wird beantragen |
| 1. Person Plural |
irrogabimus
|
wir werden beantragen |
| 2. Person Plural |
irrogabitis
|
ihr werdet beantragen |
| 3. Person Plural |
irrogabunt
|
sie werden beantragen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabor
|
ich werde beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogaberis irrogabere
|
du wirst beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogabitur
|
er/sie/es wird beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogabimur
|
wir werden beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogabimini
|
ihr werdet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogabuntur
|
sie werden beantragt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavi
|
ich habe beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogavisti
|
du hast beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogavit
|
er/sie/es hat beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogavimus
|
wir haben beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogavistis
|
ihr habt beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogaverunt irrogavere
|
sie haben beantragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sum
|
ich bin beantragt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus es
|
du bist beantragt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus est
|
er/sie/es ist beantragt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati sumus
|
wir sind beantragt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati estis
|
ihr seid beantragt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sunt
|
sie sind beantragt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaverim
|
ich habe beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du habest beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es habe beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir haben beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr habet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie haben beantragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sim
|
ich sei beantragt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus sis
|
du seiest beantragt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus sit
|
er/sie/es sei beantragt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati simus
|
wir seien beantragt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati sitis
|
ihr seiet beantragt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sint
|
sie seien beantragt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaveram
|
ich hatte beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogaveras
|
du hattest beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogaverat
|
er/sie/es hatte beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogaveramus
|
wir hatten beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogaveratis
|
ihr hattet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogaverant
|
sie hatten beantragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus eram
|
ich war beantragt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus eras
|
du warst beantragt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus erat
|
er/sie/es war beantragt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati eramus
|
wir waren beantragt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati eratis
|
ihr warst beantragt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati erant
|
sie waren beantragt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavissem
|
ich hätte beantragt |
| 2. Person Singular |
irrogavisses
|
du hättest beantragt |
| 3. Person Singular |
irrogavisset
|
er/sie/es hätte beantragt |
| 1. Person Plural |
irrogavissemus
|
wir hätten beantragt |
| 2. Person Plural |
irrogavissetis
|
ihr hättet beantragt |
| 3. Person Plural |
irrogavissent
|
sie hätten beantragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus essem
|
ich wäre beantragt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus esses
|
du wärest beantragt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus esset
|
er/sie/es wäre beantragt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati essemus
|
wir wären beantragt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati essetis
|
ihr wäret beantragt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati essent
|
sie wären beantragt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavero
|
ich werde beantragt haben |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du wirst beantragt haben |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es wird beantragt haben |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir werden beantragt haben |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr werdet beantragt haben |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie werden beantragt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus ero
|
ich werde beantragt worden sein |
| 2. Person Singular |
irrogatus eris
|
du werdest beantragt worden sein |
| 3. Person Singular |
irrogatus erit
|
er/sie/es werde beantragt worden sein |
| 1. Person Plural |
irrogati erimus
|
wir werden beantragt worden sein |
| 2. Person Plural |
irrogati eritis
|
ihr werdet beantragt worden sein |
| 3. Person Plural |
irrogati erunt
|
sie werden beantragt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogare
|
beantragen |
| Vorzeitigkeit |
irrogavisse
|
beantragt haben |
| Nachzeitigkeit |
irrogaturum esse
|
beantragen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogari irrogarier
|
beantragt werden |
| Vorzeitigkeit |
irrogatum esse
|
beantragt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irrogatum iri
|
künftig beantragt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irroga
|
beantrage! |
| 2. Person Plural |
irrogate
|
beantragt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irrogato
|
| 3. Person Singular |
irrogato
|
| 2. Person Plural |
irrogatote
|
| 3. Person Plural |
irroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irrogare
|
das Beantragen |
| Genitiv |
irrogandi
|
des Beantragens |
| Dativ |
irrogando
|
dem Beantragen |
| Akkusativ |
irrogandum
|
das Beantragen |
| Ablativ |
irrogando
|
durch das Beantragen |
| Vokativ |
irrogande
|
Beantragen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogandus
|
irroganda
|
irrogandum
|
| Genitiv |
irrogandi
|
irrogandae
|
irrogandi
|
| Dativ |
irrogando
|
irrogandae
|
irrogando
|
| Akkusativ |
irrogandum
|
irrogandam
|
irrogandum
|
| Ablativ |
irrogando
|
irroganda
|
irrogando
|
| Vokativ |
irrogande
|
irroganda
|
irrogandum
|
Plural
| Nominativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
| Genitiv |
irrogandorum
|
irrogandarum
|
irrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irrogandos
|
irrogandas
|
irroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
| Genitiv |
irrogantis
|
irrogantis
|
irrogantis
|
| Dativ |
irroganti
|
irroganti
|
irroganti
|
| Akkusativ |
irrogantem
|
irrogantem
|
irrogans
|
| Ablativ |
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
| Vokativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
Plural
| Nominativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Genitiv |
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
| Dativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Akkusativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Ablativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Vokativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogatus
|
irrogata
|
irrogatum
|
| Genitiv |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogati
|
| Dativ |
irrogato
|
irrogatae
|
irrogato
|
| Akkusativ |
irrogatum
|
irrogatam
|
irrogatum
|
| Ablativ |
irrogato
|
irrogata
|
irrogato
|
| Vokativ |
irrogate
|
irrogata
|
irrogatum
|
Plural
| Nominativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
| Genitiv |
irrogatorum
|
irrogatarum
|
irrogatorum
|
| Dativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Akkusativ |
irrogatos
|
irrogatas
|
irrogata
|
| Ablativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Vokativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogaturus
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
| Genitiv |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogaturi
|
| Dativ |
irrogaturo
|
irrogaturae
|
irrogaturo
|
| Akkusativ |
irrogaturum
|
irrogaturam
|
irrogaturum
|
| Ablativ |
irrogaturo
|
irrogatura
|
irrogaturo
|
| Vokativ |
irrogature
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
| Genitiv |
irrogaturorum
|
irrogaturarum
|
irrogaturorum
|
| Dativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Akkusativ |
irrogaturos
|
irrogaturas
|
irrogatura
|
| Ablativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Vokativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irrogatum
|
irrogatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogo
|
ich verhänge |
| 2. Person Singular |
irrogas
|
du verhängst |
| 3. Person Singular |
irrogat
|
er/sie/es verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogamus
|
wir verhängen |
| 2. Person Plural |
irrogatis
|
ihr verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogant
|
sie verhängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogor
|
ich werde verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogaris irrogare
|
du wirst verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogatur
|
er/sie/es wird verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogamur
|
wir werden verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogamini
|
ihr werdet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogantur
|
sie werden verhängt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogem
|
ich verhänge |
| 2. Person Singular |
irroges
|
du verhängest |
| 3. Person Singular |
irroget
|
er/sie/es verhänge |
| 1. Person Plural |
irrogemus
|
wir verhängen |
| 2. Person Plural |
irrogetis
|
ihr verhänget |
| 3. Person Plural |
irrogent
|
sie verhängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irroger
|
ich werde verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogeris irrogere
|
du werdest verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogetur
|
er/sie/es werde verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogemur
|
wir werden verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogemini
|
ihr werdet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogentur
|
sie werden verhängt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabam
|
ich verhängte |
| 2. Person Singular |
irrogabas
|
du verhängtest |
| 3. Person Singular |
irrogabat
|
er/sie/es verhängte |
| 1. Person Plural |
irrogabamus
|
wir verhängten |
| 2. Person Plural |
irrogabatis
|
ihr verhängtet |
| 3. Person Plural |
irrogabant
|
sie verhängten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabar
|
ich wurde verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogabaris irrogabare
|
du wurdest verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogabatur
|
er/sie/es wurde verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogabamur
|
wir wurden verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogabamini
|
ihr wurdet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogabantur
|
sie wurden verhängt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarem
|
ich verhängte |
| 2. Person Singular |
irrogares
|
du verhängtest |
| 3. Person Singular |
irrogaret
|
er/sie/es verhängte |
| 1. Person Plural |
irrogaremus
|
wir verhängten |
| 2. Person Plural |
irrogaretis
|
ihr verhängtet |
| 3. Person Plural |
irrogarent
|
sie verhängten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarer
|
ich würde verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogareris irrogarere
|
du würdest verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogaretur
|
er/sie/es würde verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogaremur
|
wir würden verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogaremini
|
ihr würdet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogarentur
|
sie würden verhängt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabo
|
ich werde verhängen |
| 2. Person Singular |
irrogabis
|
du wirst verhängen |
| 3. Person Singular |
irrogabit
|
er/sie/es wird verhängen |
| 1. Person Plural |
irrogabimus
|
wir werden verhängen |
| 2. Person Plural |
irrogabitis
|
ihr werdet verhängen |
| 3. Person Plural |
irrogabunt
|
sie werden verhängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabor
|
ich werde verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogaberis irrogabere
|
du wirst verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogabitur
|
er/sie/es wird verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogabimur
|
wir werden verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogabimini
|
ihr werdet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogabuntur
|
sie werden verhängt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavi
|
ich habe verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogavisti
|
du hast verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogavit
|
er/sie/es hat verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogavimus
|
wir haben verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogavistis
|
ihr habt verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogaverunt irrogavere
|
sie haben verhängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sum
|
ich bin verhängt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus es
|
du bist verhängt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus est
|
er/sie/es ist verhängt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati sumus
|
wir sind verhängt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati estis
|
ihr seid verhängt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sunt
|
sie sind verhängt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaverim
|
ich habe verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du habest verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es habe verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir haben verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr habet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie haben verhängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sim
|
ich sei verhängt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus sis
|
du seiest verhängt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus sit
|
er/sie/es sei verhängt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati simus
|
wir seien verhängt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati sitis
|
ihr seiet verhängt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sint
|
sie seien verhängt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaveram
|
ich hatte verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogaveras
|
du hattest verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogaverat
|
er/sie/es hatte verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogaveramus
|
wir hatten verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogaveratis
|
ihr hattet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogaverant
|
sie hatten verhängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus eram
|
ich war verhängt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus eras
|
du warst verhängt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus erat
|
er/sie/es war verhängt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati eramus
|
wir waren verhängt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati eratis
|
ihr warst verhängt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati erant
|
sie waren verhängt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavissem
|
ich hätte verhängt |
| 2. Person Singular |
irrogavisses
|
du hättest verhängt |
| 3. Person Singular |
irrogavisset
|
er/sie/es hätte verhängt |
| 1. Person Plural |
irrogavissemus
|
wir hätten verhängt |
| 2. Person Plural |
irrogavissetis
|
ihr hättet verhängt |
| 3. Person Plural |
irrogavissent
|
sie hätten verhängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus essem
|
ich wäre verhängt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus esses
|
du wärest verhängt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus esset
|
er/sie/es wäre verhängt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati essemus
|
wir wären verhängt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati essetis
|
ihr wäret verhängt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati essent
|
sie wären verhängt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavero
|
ich werde verhängt haben |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du wirst verhängt haben |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es wird verhängt haben |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir werden verhängt haben |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr werdet verhängt haben |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie werden verhängt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus ero
|
ich werde verhängt worden sein |
| 2. Person Singular |
irrogatus eris
|
du werdest verhängt worden sein |
| 3. Person Singular |
irrogatus erit
|
er/sie/es werde verhängt worden sein |
| 1. Person Plural |
irrogati erimus
|
wir werden verhängt worden sein |
| 2. Person Plural |
irrogati eritis
|
ihr werdet verhängt worden sein |
| 3. Person Plural |
irrogati erunt
|
sie werden verhängt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogare
|
verhängen |
| Vorzeitigkeit |
irrogavisse
|
verhängt haben |
| Nachzeitigkeit |
irrogaturum esse
|
verhängen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogari irrogarier
|
verhängt werden |
| Vorzeitigkeit |
irrogatum esse
|
verhängt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irrogatum iri
|
künftig verhängt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irroga
|
verhänge! |
| 2. Person Plural |
irrogate
|
verhängt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irrogato
|
| 3. Person Singular |
irrogato
|
| 2. Person Plural |
irrogatote
|
| 3. Person Plural |
irroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irrogare
|
das Verhängen |
| Genitiv |
irrogandi
|
des Verhängens |
| Dativ |
irrogando
|
dem Verhängen |
| Akkusativ |
irrogandum
|
das Verhängen |
| Ablativ |
irrogando
|
durch das Verhängen |
| Vokativ |
irrogande
|
Verhängen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogandus
|
irroganda
|
irrogandum
|
| Genitiv |
irrogandi
|
irrogandae
|
irrogandi
|
| Dativ |
irrogando
|
irrogandae
|
irrogando
|
| Akkusativ |
irrogandum
|
irrogandam
|
irrogandum
|
| Ablativ |
irrogando
|
irroganda
|
irrogando
|
| Vokativ |
irrogande
|
irroganda
|
irrogandum
|
Plural
| Nominativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
| Genitiv |
irrogandorum
|
irrogandarum
|
irrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irrogandos
|
irrogandas
|
irroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
| Genitiv |
irrogantis
|
irrogantis
|
irrogantis
|
| Dativ |
irroganti
|
irroganti
|
irroganti
|
| Akkusativ |
irrogantem
|
irrogantem
|
irrogans
|
| Ablativ |
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
| Vokativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
Plural
| Nominativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Genitiv |
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
| Dativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Akkusativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Ablativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Vokativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogatus
|
irrogata
|
irrogatum
|
| Genitiv |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogati
|
| Dativ |
irrogato
|
irrogatae
|
irrogato
|
| Akkusativ |
irrogatum
|
irrogatam
|
irrogatum
|
| Ablativ |
irrogato
|
irrogata
|
irrogato
|
| Vokativ |
irrogate
|
irrogata
|
irrogatum
|
Plural
| Nominativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
| Genitiv |
irrogatorum
|
irrogatarum
|
irrogatorum
|
| Dativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Akkusativ |
irrogatos
|
irrogatas
|
irrogata
|
| Ablativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Vokativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogaturus
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
| Genitiv |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogaturi
|
| Dativ |
irrogaturo
|
irrogaturae
|
irrogaturo
|
| Akkusativ |
irrogaturum
|
irrogaturam
|
irrogaturum
|
| Ablativ |
irrogaturo
|
irrogatura
|
irrogaturo
|
| Vokativ |
irrogature
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
| Genitiv |
irrogaturorum
|
irrogaturarum
|
irrogaturorum
|
| Dativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Akkusativ |
irrogaturos
|
irrogaturas
|
irrogatura
|
| Ablativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Vokativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irrogatum
|
irrogatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogo
|
ich erkenne zu |
| 2. Person Singular |
irrogas
|
du erkennst zu |
| 3. Person Singular |
irrogat
|
er/sie/es erkennt zu |
| 1. Person Plural |
irrogamus
|
wir erkennen zu |
| 2. Person Plural |
irrogatis
|
ihr erkennt zu |
| 3. Person Plural |
irrogant
|
sie erkennen zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogor
|
ich werde zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogaris irrogare
|
du wirst zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogatur
|
er/sie/es wird zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogamur
|
wir werden zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogamini
|
ihr werdet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogantur
|
sie werden zuerkannt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogem
|
ich erkenne zu |
| 2. Person Singular |
irroges
|
du erkennest zu |
| 3. Person Singular |
irroget
|
er/sie/es erkenne zu |
| 1. Person Plural |
irrogemus
|
wir erkennen zu |
| 2. Person Plural |
irrogetis
|
ihr erkennet zu |
| 3. Person Plural |
irrogent
|
sie erkennen zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irroger
|
ich werde zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogeris irrogere
|
du werdest zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogetur
|
er/sie/es werde zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogemur
|
wir werden zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogemini
|
ihr werdet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogentur
|
sie werden zuerkannt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabam
|
ich erkannte zu |
| 2. Person Singular |
irrogabas
|
du erkanntest zu |
| 3. Person Singular |
irrogabat
|
er/sie/es erkannte zu |
| 1. Person Plural |
irrogabamus
|
wir erkannten zu |
| 2. Person Plural |
irrogabatis
|
ihr erkanntet zu |
| 3. Person Plural |
irrogabant
|
sie erkannten zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabar
|
ich wurde zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogabaris irrogabare
|
du wurdest zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogabatur
|
er/sie/es wurde zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogabamur
|
wir wurden zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogabamini
|
ihr wurdet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogabantur
|
sie wurden zuerkannt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarem
|
ich erkennte zu |
| 2. Person Singular |
irrogares
|
du erkenntest zu |
| 3. Person Singular |
irrogaret
|
er/sie/es erkennte zu |
| 1. Person Plural |
irrogaremus
|
wir erkennten zu |
| 2. Person Plural |
irrogaretis
|
ihr erkenntet zu |
| 3. Person Plural |
irrogarent
|
sie erkennten zu |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogarer
|
ich würde zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogareris irrogarere
|
du würdest zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogaretur
|
er/sie/es würde zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogaremur
|
wir würden zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogaremini
|
ihr würdet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogarentur
|
sie würden zuerkannt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabo
|
ich werde zuerkennen |
| 2. Person Singular |
irrogabis
|
du wirst zuerkennen |
| 3. Person Singular |
irrogabit
|
er/sie/es wird zuerkennen |
| 1. Person Plural |
irrogabimus
|
wir werden zuerkennen |
| 2. Person Plural |
irrogabitis
|
ihr werdet zuerkennen |
| 3. Person Plural |
irrogabunt
|
sie werden zuerkennen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogabor
|
ich werde zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogaberis irrogabere
|
du wirst zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogabitur
|
er/sie/es wird zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogabimur
|
wir werden zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogabimini
|
ihr werdet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogabuntur
|
sie werden zuerkannt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavi
|
ich habe zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogavisti
|
du hast zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogavit
|
er/sie/es hat zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogavimus
|
wir haben zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogavistis
|
ihr habt zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogaverunt irrogavere
|
sie haben zuerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sum
|
ich bin zuerkannt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus es
|
du bist zuerkannt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus est
|
er/sie/es ist zuerkannt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati sumus
|
wir sind zuerkannt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati estis
|
ihr seid zuerkannt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sunt
|
sie sind zuerkannt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaverim
|
ich habe zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du habest zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es habe zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir haben zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr habet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie haben zuerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus sim
|
ich sei zuerkannt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus sis
|
du seiest zuerkannt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus sit
|
er/sie/es sei zuerkannt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati simus
|
wir seien zuerkannt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati sitis
|
ihr seiet zuerkannt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati sint
|
sie seien zuerkannt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogaveram
|
ich hatte zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogaveras
|
du hattest zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogaverat
|
er/sie/es hatte zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogaveramus
|
wir hatten zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogaveratis
|
ihr hattet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogaverant
|
sie hatten zuerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus eram
|
ich war zuerkannt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus eras
|
du warst zuerkannt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus erat
|
er/sie/es war zuerkannt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati eramus
|
wir waren zuerkannt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati eratis
|
ihr warst zuerkannt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati erant
|
sie waren zuerkannt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavissem
|
ich hätte zuerkannt |
| 2. Person Singular |
irrogavisses
|
du hättest zuerkannt |
| 3. Person Singular |
irrogavisset
|
er/sie/es hätte zuerkannt |
| 1. Person Plural |
irrogavissemus
|
wir hätten zuerkannt |
| 2. Person Plural |
irrogavissetis
|
ihr hättet zuerkannt |
| 3. Person Plural |
irrogavissent
|
sie hätten zuerkannt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus essem
|
ich wäre zuerkannt worden |
| 2. Person Singular |
irrogatus esses
|
du wärest zuerkannt worden |
| 3. Person Singular |
irrogatus esset
|
er/sie/es wäre zuerkannt worden |
| 1. Person Plural |
irrogati essemus
|
wir wären zuerkannt worden |
| 2. Person Plural |
irrogati essetis
|
ihr wäret zuerkannt worden |
| 3. Person Plural |
irrogati essent
|
sie wären zuerkannt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogavero
|
ich werde zuerkannt haben |
| 2. Person Singular |
irrogaveris
|
du wirst zuerkannt haben |
| 3. Person Singular |
irrogaverit
|
er/sie/es wird zuerkannt haben |
| 1. Person Plural |
irrogaverimus
|
wir werden zuerkannt haben |
| 2. Person Plural |
irrogaveritis
|
ihr werdet zuerkannt haben |
| 3. Person Plural |
irrogaverint
|
sie werden zuerkannt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
irrogatus ero
|
ich werde zuerkannt worden sein |
| 2. Person Singular |
irrogatus eris
|
du werdest zuerkannt worden sein |
| 3. Person Singular |
irrogatus erit
|
er/sie/es werde zuerkannt worden sein |
| 1. Person Plural |
irrogati erimus
|
wir werden zuerkannt worden sein |
| 2. Person Plural |
irrogati eritis
|
ihr werdet zuerkannt worden sein |
| 3. Person Plural |
irrogati erunt
|
sie werden zuerkannt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogare
|
zuerkennen |
| Vorzeitigkeit |
irrogavisse
|
zuerkannt haben |
| Nachzeitigkeit |
irrogaturum esse
|
zuerkennen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
irrogari irrogarier
|
zuerkannt werden |
| Vorzeitigkeit |
irrogatum esse
|
zuerkannt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
irrogatum iri
|
künftig zuerkannt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
irroga
|
erkenne zu! |
| 2. Person Plural |
irrogate
|
erkennt zu! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
irrogato
|
| 3. Person Singular |
irrogato
|
| 2. Person Plural |
irrogatote
|
| 3. Person Plural |
irroganto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
irrogare
|
das Zuerkennen |
| Genitiv |
irrogandi
|
des Zuerkennens |
| Dativ |
irrogando
|
dem Zuerkennen |
| Akkusativ |
irrogandum
|
das Zuerkennen |
| Ablativ |
irrogando
|
durch das Zuerkennen |
| Vokativ |
irrogande
|
Zuerkennen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogandus
|
irroganda
|
irrogandum
|
| Genitiv |
irrogandi
|
irrogandae
|
irrogandi
|
| Dativ |
irrogando
|
irrogandae
|
irrogando
|
| Akkusativ |
irrogandum
|
irrogandam
|
irrogandum
|
| Ablativ |
irrogando
|
irroganda
|
irrogando
|
| Vokativ |
irrogande
|
irroganda
|
irrogandum
|
Plural
| Nominativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
| Genitiv |
irrogandorum
|
irrogandarum
|
irrogandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
irrogandos
|
irrogandas
|
irroganda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
irrogandi
|
irrogandae
|
irroganda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
| Genitiv |
irrogantis
|
irrogantis
|
irrogantis
|
| Dativ |
irroganti
|
irroganti
|
irroganti
|
| Akkusativ |
irrogantem
|
irrogantem
|
irrogans
|
| Ablativ |
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
irroganti irrogante
|
| Vokativ |
irrogans
|
irrogans
|
irrogans
|
Plural
| Nominativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Genitiv |
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
irrogantium irrogantum
|
| Dativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Akkusativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
| Ablativ |
irrogantibus
|
irrogantibus
|
irrogantibus
|
| Vokativ |
irrogantes
|
irrogantes
|
irrogantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogatus
|
irrogata
|
irrogatum
|
| Genitiv |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogati
|
| Dativ |
irrogato
|
irrogatae
|
irrogato
|
| Akkusativ |
irrogatum
|
irrogatam
|
irrogatum
|
| Ablativ |
irrogato
|
irrogata
|
irrogato
|
| Vokativ |
irrogate
|
irrogata
|
irrogatum
|
Plural
| Nominativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
| Genitiv |
irrogatorum
|
irrogatarum
|
irrogatorum
|
| Dativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Akkusativ |
irrogatos
|
irrogatas
|
irrogata
|
| Ablativ |
irrogatis
|
irrogatis
|
irrogatis
|
| Vokativ |
irrogati
|
irrogatae
|
irrogata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
irrogaturus
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
| Genitiv |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogaturi
|
| Dativ |
irrogaturo
|
irrogaturae
|
irrogaturo
|
| Akkusativ |
irrogaturum
|
irrogaturam
|
irrogaturum
|
| Ablativ |
irrogaturo
|
irrogatura
|
irrogaturo
|
| Vokativ |
irrogature
|
irrogatura
|
irrogaturum
|
Plural
| Nominativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
| Genitiv |
irrogaturorum
|
irrogaturarum
|
irrogaturorum
|
| Dativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Akkusativ |
irrogaturos
|
irrogaturas
|
irrogatura
|
| Ablativ |
irrogaturis
|
irrogaturis
|
irrogaturis
|
| Vokativ |
irrogaturi
|
irrogaturae
|
irrogatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
irrogatum
|
irrogatu
|