Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mando
  | 
    ich vertraue an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandas
  | 
    du vertraust an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandat
  | 
    er/sie/es vertraut an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamus
  | 
    wir vertrauen an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatis
  | 
    ihr vertraut an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandant
  | 
    sie vertrauen an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandor
  | 
    ich werde anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaris mandare
  | 
    du wirst anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatur
  | 
    er/sie/es wird anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamur
  | 
    wir werden anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandamini
  | 
    ihr werdet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandantur
  | 
    sie werden anvertraut | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandem
  | 
    ich vertraue an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandes
  | 
    du vertrauest an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandet
  | 
    er/sie/es vertraue an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemus
  | 
    wir vertrauen an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandetis
  | 
    ihr vertrauet an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandent
  | 
    sie vertrauen an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mander
  | 
    ich werde anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    manderis mandere
  | 
    du werdest anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandetur
  | 
    er/sie/es werde anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemur
  | 
    wir werden anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandemini
  | 
    ihr werdet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandentur
  | 
    sie werden anvertraut | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabam
  | 
    ich vertraute an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabas
  | 
    du vertrautest an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabat
  | 
    er/sie/es vertraute an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamus
  | 
    wir vertrauten an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabatis
  | 
    ihr vertrautet an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabant
  | 
    sie vertrauten an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabar
  | 
    ich wurde anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabaris mandabare
  | 
    du wurdest anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabatur
  | 
    er/sie/es wurde anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamur
  | 
    wir wurden anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabamini
  | 
    ihr wurdet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabantur
  | 
    sie wurden anvertraut | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarem
  | 
    ich vertraute an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandares
  | 
    du vertrautest an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaret
  | 
    er/sie/es vertraute an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremus
  | 
    wir vertrauten an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaretis
  | 
    ihr vertrautet an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarent
  | 
    sie vertrauten an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarer
  | 
    ich würde anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandareris mandarere
  | 
    du würdest anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaretur
  | 
    er/sie/es würde anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremur
  | 
    wir würden anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaremini
  | 
    ihr würdet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarentur
  | 
    sie würden anvertraut | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabo
  | 
    ich werde anvertrauen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabis
  | 
    du wirst anvertrauen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabit
  | 
    er/sie/es wird anvertrauen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimus
  | 
    wir werden anvertrauen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabitis
  | 
    ihr werdet anvertrauen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabunt
  | 
    sie werden anvertrauen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabor
  | 
    ich werde anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaberis mandabere
  | 
    du wirst anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabitur
  | 
    er/sie/es wird anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimur
  | 
    wir werden anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabimini
  | 
    ihr werdet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabuntur
  | 
    sie werden anvertraut | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavi
  | 
    ich habe anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisti
  | 
    du hast anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavit
  | 
    er/sie/es hat anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavimus
  | 
    wir haben anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavistis
  | 
    ihr habt anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverunt mandavere
  | 
    sie haben anvertraut | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sum
  | 
    ich bin anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus es
  | 
    du bist anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus est
  | 
    er/sie/es ist anvertraut worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati sumus
  | 
    wir sind anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati estis
  | 
    ihr seid anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sunt
  | 
    sie sind anvertraut worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaverim
  | 
    ich habe anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du habest anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es habe anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir haben anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr habet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie haben anvertraut | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sim
  | 
    ich sei anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus sis
  | 
    du seiest anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus sit
  | 
    er/sie/es sei anvertraut worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati simus
  | 
    wir seien anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati sitis
  | 
    ihr seiet anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sint
  | 
    sie seien anvertraut worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaveram
  | 
    ich hatte anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveras
  | 
    du hattest anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverat
  | 
    er/sie/es hatte anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaveramus
  | 
    wir hatten anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveratis
  | 
    ihr hattet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverant
  | 
    sie hatten anvertraut | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus eram
  | 
    ich war anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eras
  | 
    du warst anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erat
  | 
    er/sie/es war anvertraut worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati eramus
  | 
    wir waren anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eratis
  | 
    ihr warst anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erant
  | 
    sie waren anvertraut worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavissem
  | 
    ich hätte anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisses
  | 
    du hättest anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavisset
  | 
    er/sie/es hätte anvertraut | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavissemus
  | 
    wir hätten anvertraut | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavissetis
  | 
    ihr hättet anvertraut | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandavissent
  | 
    sie hätten anvertraut | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus essem
  | 
    ich wäre anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus esses
  | 
    du wärest anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus esset
  | 
    er/sie/es wäre anvertraut worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati essemus
  | 
    wir wären anvertraut worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati essetis
  | 
    ihr wäret anvertraut worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati essent
  | 
    sie wären anvertraut worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavero
  | 
    ich werde anvertraut haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du wirst anvertraut haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es wird anvertraut haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir werden anvertraut haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr werdet anvertraut haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie werden anvertraut haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus ero
  | 
    ich werde anvertraut worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eris
  | 
    du werdest anvertraut worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erit
  | 
    er/sie/es werde anvertraut worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati erimus
  | 
    wir werden anvertraut worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eritis
  | 
    ihr werdet anvertraut worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erunt
  | 
    sie werden anvertraut worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandare
  | 
    anvertrauen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandavisse
  | 
    anvertraut haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandaturum esse
  | 
    anvertrauen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandari mandarier
  | 
    anvertraut werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandatum esse
  | 
    anvertraut worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandatum iri
  | 
    künftig anvertraut werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    manda
  | 
    vertraue an! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandate
  | 
    vertraut an! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    mandanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    mandare
  | 
    das Anvertrauen | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    des Anvertrauens | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    dem Anvertrauen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    das Anvertrauen | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    durch das Anvertrauen | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    Anvertrauen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandandus
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    mandandae
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    mandandam
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    mandanda
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandorum
  | 
    mandandarum
  | 
    mandandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandos
  | 
    mandandas
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantem
  | 
    mandantem
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandatus
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandato
  | 
    mandatae
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatum
  | 
    mandatam
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandato
  | 
    mandata
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandate
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandatorum
  | 
    mandatarum
  | 
    mandatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatos
  | 
    mandatas
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandaturus
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturo
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturum
  | 
    mandaturam
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturo
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandature
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturorum
  | 
    mandaturarum
  | 
    mandaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturos
  | 
    mandaturas
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    mandatum
  | 
    mandatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mando
  | 
    ich trage auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandas
  | 
    du trägst auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandat
  | 
    er/sie/es trägt auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamus
  | 
    wir tragen auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatis
  | 
    ihr tragt auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandant
  | 
    sie tragen auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandor
  | 
    ich werde aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaris mandare
  | 
    du wirst aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatur
  | 
    er/sie/es wird aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamur
  | 
    wir werden aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandamini
  | 
    ihr werdet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandantur
  | 
    sie werden aufgetragen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandem
  | 
    ich trage auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandes
  | 
    du tragest auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandet
  | 
    er/sie/es trage auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemus
  | 
    wir tragen auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandetis
  | 
    ihr traget auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandent
  | 
    sie tragen auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mander
  | 
    ich werde aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    manderis mandere
  | 
    du werdest aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandetur
  | 
    er/sie/es werde aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemur
  | 
    wir werden aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandemini
  | 
    ihr werdet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandentur
  | 
    sie werden aufgetragen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabam
  | 
    ich trug auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabas
  | 
    du trugst auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabat
  | 
    er/sie/es trug auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamus
  | 
    wir trugen auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabatis
  | 
    ihr trugt auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabant
  | 
    sie trugen auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabar
  | 
    ich wurde aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabaris mandabare
  | 
    du wurdest aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabatur
  | 
    er/sie/es wurde aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamur
  | 
    wir wurden aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabamini
  | 
    ihr wurdet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabantur
  | 
    sie wurden aufgetragen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarem
  | 
    ich trüge auf | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandares
  | 
    du trügest auf | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaret
  | 
    er/sie/es trüge auf | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremus
  | 
    wir trügen auf | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaretis
  | 
    ihr trüget auf | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarent
  | 
    sie trügen auf | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarer
  | 
    ich würde aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandareris mandarere
  | 
    du würdest aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaretur
  | 
    er/sie/es würde aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremur
  | 
    wir würden aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaremini
  | 
    ihr würdet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarentur
  | 
    sie würden aufgetragen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabo
  | 
    ich werde auftragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabis
  | 
    du wirst auftragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabit
  | 
    er/sie/es wird auftragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimus
  | 
    wir werden auftragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabitis
  | 
    ihr werdet auftragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabunt
  | 
    sie werden auftragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabor
  | 
    ich werde aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaberis mandabere
  | 
    du wirst aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabitur
  | 
    er/sie/es wird aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimur
  | 
    wir werden aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabimini
  | 
    ihr werdet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabuntur
  | 
    sie werden aufgetragen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavi
  | 
    ich habe aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisti
  | 
    du hast aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavit
  | 
    er/sie/es hat aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavimus
  | 
    wir haben aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavistis
  | 
    ihr habt aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverunt mandavere
  | 
    sie haben aufgetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sum
  | 
    ich bin aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus es
  | 
    du bist aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus est
  | 
    er/sie/es ist aufgetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati sumus
  | 
    wir sind aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati estis
  | 
    ihr seid aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sunt
  | 
    sie sind aufgetragen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaverim
  | 
    ich habe aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du habest aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es habe aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir haben aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr habet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie haben aufgetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sim
  | 
    ich sei aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus sis
  | 
    du seiest aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus sit
  | 
    er/sie/es sei aufgetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati simus
  | 
    wir seien aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati sitis
  | 
    ihr seiet aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sint
  | 
    sie seien aufgetragen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaveram
  | 
    ich hatte aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveras
  | 
    du hattest aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverat
  | 
    er/sie/es hatte aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaveramus
  | 
    wir hatten aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveratis
  | 
    ihr hattet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverant
  | 
    sie hatten aufgetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus eram
  | 
    ich war aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eras
  | 
    du warst aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erat
  | 
    er/sie/es war aufgetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati eramus
  | 
    wir waren aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eratis
  | 
    ihr warst aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erant
  | 
    sie waren aufgetragen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavissem
  | 
    ich hätte aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisses
  | 
    du hättest aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavisset
  | 
    er/sie/es hätte aufgetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavissemus
  | 
    wir hätten aufgetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavissetis
  | 
    ihr hättet aufgetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandavissent
  | 
    sie hätten aufgetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus essem
  | 
    ich wäre aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus esses
  | 
    du wärest aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus esset
  | 
    er/sie/es wäre aufgetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati essemus
  | 
    wir wären aufgetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati essetis
  | 
    ihr wäret aufgetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati essent
  | 
    sie wären aufgetragen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavero
  | 
    ich werde aufgetragen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du wirst aufgetragen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es wird aufgetragen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir werden aufgetragen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr werdet aufgetragen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie werden aufgetragen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus ero
  | 
    ich werde aufgetragen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eris
  | 
    du werdest aufgetragen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erit
  | 
    er/sie/es werde aufgetragen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati erimus
  | 
    wir werden aufgetragen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eritis
  | 
    ihr werdet aufgetragen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erunt
  | 
    sie werden aufgetragen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandare
  | 
    auftragen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandavisse
  | 
    aufgetragen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandaturum esse
  | 
    auftragen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandari mandarier
  | 
    aufgetragen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandatum esse
  | 
    aufgetragen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandatum iri
  | 
    künftig aufgetragen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    manda
  | 
    trage auf; trag auf! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandate
  | 
    tragt auf! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    mandanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    mandare
  | 
    das Auftragen | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    des Auftragens | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    dem Auftragen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    das Auftragen | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    durch das Auftragen | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    Auftragen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandandus
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    mandandae
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    mandandam
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    mandanda
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandorum
  | 
    mandandarum
  | 
    mandandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandos
  | 
    mandandas
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantem
  | 
    mandantem
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandatus
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandato
  | 
    mandatae
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatum
  | 
    mandatam
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandato
  | 
    mandata
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandate
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandatorum
  | 
    mandatarum
  | 
    mandatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatos
  | 
    mandatas
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandaturus
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturo
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturum
  | 
    mandaturam
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturo
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandature
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturorum
  | 
    mandaturarum
  | 
    mandaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturos
  | 
    mandaturas
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    mandatum
  | 
    mandatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mando
  | 
    ich beauftrage | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandas
  | 
    du beauftragst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandat
  | 
    er/sie/es beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamus
  | 
    wir beauftragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatis
  | 
    ihr beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandant
  | 
    sie beauftragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandor
  | 
    ich werde beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaris mandare
  | 
    du wirst beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatur
  | 
    er/sie/es wird beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamur
  | 
    wir werden beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandamini
  | 
    ihr werdet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandantur
  | 
    sie werden beauftragt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandem
  | 
    ich beauftrage | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandes
  | 
    du beauftragest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandet
  | 
    er/sie/es beauftrage | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemus
  | 
    wir beauftragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandetis
  | 
    ihr beauftraget | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandent
  | 
    sie beauftragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mander
  | 
    ich werde beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    manderis mandere
  | 
    du werdest beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandetur
  | 
    er/sie/es werde beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemur
  | 
    wir werden beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandemini
  | 
    ihr werdet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandentur
  | 
    sie werden beauftragt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabam
  | 
    ich beauftragte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabas
  | 
    du beauftragtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabat
  | 
    er/sie/es beauftragte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamus
  | 
    wir beauftragten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabatis
  | 
    ihr beauftragtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabant
  | 
    sie beauftragten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabar
  | 
    ich wurde beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabaris mandabare
  | 
    du wurdest beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabatur
  | 
    er/sie/es wurde beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamur
  | 
    wir wurden beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabamini
  | 
    ihr wurdet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabantur
  | 
    sie wurden beauftragt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarem
  | 
    ich beauftragte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandares
  | 
    du beauftragtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaret
  | 
    er/sie/es beauftragte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremus
  | 
    wir beauftragten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaretis
  | 
    ihr beauftragtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarent
  | 
    sie beauftragten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarer
  | 
    ich würde beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandareris mandarere
  | 
    du würdest beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaretur
  | 
    er/sie/es würde beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremur
  | 
    wir würden beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaremini
  | 
    ihr würdet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarentur
  | 
    sie würden beauftragt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabo
  | 
    ich werde beauftragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabis
  | 
    du wirst beauftragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabit
  | 
    er/sie/es wird beauftragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimus
  | 
    wir werden beauftragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabitis
  | 
    ihr werdet beauftragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabunt
  | 
    sie werden beauftragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabor
  | 
    ich werde beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaberis mandabere
  | 
    du wirst beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabitur
  | 
    er/sie/es wird beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimur
  | 
    wir werden beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabimini
  | 
    ihr werdet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabuntur
  | 
    sie werden beauftragt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavi
  | 
    ich habe beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisti
  | 
    du hast beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavit
  | 
    er/sie/es hat beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavimus
  | 
    wir haben beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavistis
  | 
    ihr habt beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverunt mandavere
  | 
    sie haben beauftragt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sum
  | 
    ich bin beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus es
  | 
    du bist beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus est
  | 
    er/sie/es ist beauftragt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati sumus
  | 
    wir sind beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati estis
  | 
    ihr seid beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sunt
  | 
    sie sind beauftragt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaverim
  | 
    ich habe beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du habest beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es habe beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir haben beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr habet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie haben beauftragt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sim
  | 
    ich sei beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus sis
  | 
    du seiest beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus sit
  | 
    er/sie/es sei beauftragt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati simus
  | 
    wir seien beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati sitis
  | 
    ihr seiet beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sint
  | 
    sie seien beauftragt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaveram
  | 
    ich hatte beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveras
  | 
    du hattest beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverat
  | 
    er/sie/es hatte beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaveramus
  | 
    wir hatten beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveratis
  | 
    ihr hattet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverant
  | 
    sie hatten beauftragt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus eram
  | 
    ich war beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eras
  | 
    du warst beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erat
  | 
    er/sie/es war beauftragt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati eramus
  | 
    wir waren beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eratis
  | 
    ihr warst beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erant
  | 
    sie waren beauftragt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavissem
  | 
    ich hätte beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisses
  | 
    du hättest beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavisset
  | 
    er/sie/es hätte beauftragt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavissemus
  | 
    wir hätten beauftragt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavissetis
  | 
    ihr hättet beauftragt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandavissent
  | 
    sie hätten beauftragt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus essem
  | 
    ich wäre beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus esses
  | 
    du wärest beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus esset
  | 
    er/sie/es wäre beauftragt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati essemus
  | 
    wir wären beauftragt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati essetis
  | 
    ihr wäret beauftragt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati essent
  | 
    sie wären beauftragt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavero
  | 
    ich werde beauftragt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du wirst beauftragt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es wird beauftragt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir werden beauftragt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr werdet beauftragt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie werden beauftragt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus ero
  | 
    ich werde beauftragt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eris
  | 
    du werdest beauftragt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erit
  | 
    er/sie/es werde beauftragt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati erimus
  | 
    wir werden beauftragt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eritis
  | 
    ihr werdet beauftragt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erunt
  | 
    sie werden beauftragt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandare
  | 
    beauftragen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandavisse
  | 
    beauftragt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandaturum esse
  | 
    beauftragen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandari mandarier
  | 
    beauftragt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandatum esse
  | 
    beauftragt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandatum iri
  | 
    künftig beauftragt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    manda
  | 
    beauftrage! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandate
  | 
    beauftragt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    mandanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    mandare
  | 
    das Beauftragen | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    des Beauftragens | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    dem Beauftragen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    das Beauftragen | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    durch das Beauftragen | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    Beauftragen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandandus
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    mandandae
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    mandandam
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    mandanda
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandorum
  | 
    mandandarum
  | 
    mandandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandos
  | 
    mandandas
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantem
  | 
    mandantem
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandatus
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandato
  | 
    mandatae
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatum
  | 
    mandatam
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandato
  | 
    mandata
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandate
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandatorum
  | 
    mandatarum
  | 
    mandatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatos
  | 
    mandatas
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandaturus
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturo
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturum
  | 
    mandaturam
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturo
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandature
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturorum
  | 
    mandaturarum
  | 
    mandaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturos
  | 
    mandaturas
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    mandatum
  | 
    mandatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mando
  | 
    ich übergebe; gebe über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandas
  | 
    du übergibst; gibst über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandat
  | 
    er/sie/es übergibt; gibt über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamus
  | 
    wir übergeben; geben über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatis
  | 
    ihr übergebt; gebt über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandant
  | 
    sie übergeben; geben über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandor
  | 
    ich werde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaris mandare
  | 
    du wirst übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatur
  | 
    er/sie/es wird übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamur
  | 
    wir werden übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandamini
  | 
    ihr werdet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandantur
  | 
    sie werden übergeben; übergegeben | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandem
  | 
    ich übergebe; gebe über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandes
  | 
    du übergebest; gebest über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandet
  | 
    er/sie/es übergebe; gebe über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemus
  | 
    wir übergeben; geben über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandetis
  | 
    ihr übergebet; gebet über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandent
  | 
    sie übergeben; geben über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mander
  | 
    ich werde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    manderis mandere
  | 
    du werdest übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandetur
  | 
    er/sie/es werde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemur
  | 
    wir werden übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandemini
  | 
    ihr werdet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandentur
  | 
    sie werden übergeben; übergegeben | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabam
  | 
    ich übergab; gab über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabas
  | 
    du übergabst; gabst über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabat
  | 
    er/sie/es übergab; gab über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamus
  | 
    wir übergaben; gaben über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabatis
  | 
    ihr übergabt; gabt über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabant
  | 
    sie übergaben; gaben über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabar
  | 
    ich wurde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabaris mandabare
  | 
    du wurdest übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabatur
  | 
    er/sie/es wurde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamur
  | 
    wir wurden übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabamini
  | 
    ihr wurdet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabantur
  | 
    sie wurden übergeben; übergegeben | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarem
  | 
    ich übergäbe; gäbe über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandares
  | 
    du übergäbest; gäbest über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaret
  | 
    er/sie/es übergäbe; gäbe über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremus
  | 
    wir übergäben; gäben über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaretis
  | 
    ihr übergäbet; gäbet über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarent
  | 
    sie übergäben; gäben über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarer
  | 
    ich würde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandareris mandarere
  | 
    du würdest übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaretur
  | 
    er/sie/es würde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremur
  | 
    wir würden übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaremini
  | 
    ihr würdet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarentur
  | 
    sie würden übergeben; übergegeben | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabo
  | 
    ich werde übergeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabis
  | 
    du wirst übergeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabit
  | 
    er/sie/es wird übergeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimus
  | 
    wir werden übergeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabitis
  | 
    ihr werdet übergeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabunt
  | 
    sie werden übergeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabor
  | 
    ich werde übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaberis mandabere
  | 
    du wirst übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabitur
  | 
    er/sie/es wird übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimur
  | 
    wir werden übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabimini
  | 
    ihr werdet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabuntur
  | 
    sie werden übergeben; übergegeben | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavi
  | 
    ich habe übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisti
  | 
    du hast übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavit
  | 
    er/sie/es hat übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavimus
  | 
    wir haben übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavistis
  | 
    ihr habt übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverunt mandavere
  | 
    sie haben übergeben; übergegeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sum
  | 
    ich bin übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus es
  | 
    du bist übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus est
  | 
    er/sie/es ist übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati sumus
  | 
    wir sind übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati estis
  | 
    ihr seid übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sunt
  | 
    sie sind übergeben; übergegeben worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaverim
  | 
    ich habe übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du habest übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es habe übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir haben übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr habet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie haben übergeben; übergegeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sim
  | 
    ich sei übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus sis
  | 
    du seiest übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus sit
  | 
    er/sie/es sei übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati simus
  | 
    wir seien übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati sitis
  | 
    ihr seiet übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sint
  | 
    sie seien übergeben; übergegeben worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaveram
  | 
    ich hatte übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveras
  | 
    du hattest übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverat
  | 
    er/sie/es hatte übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaveramus
  | 
    wir hatten übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveratis
  | 
    ihr hattet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverant
  | 
    sie hatten übergeben; übergegeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus eram
  | 
    ich war übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eras
  | 
    du warst übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erat
  | 
    er/sie/es war übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati eramus
  | 
    wir waren übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eratis
  | 
    ihr warst übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erant
  | 
    sie waren übergeben; übergegeben worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavissem
  | 
    ich hätte übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisses
  | 
    du hättest übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavisset
  | 
    er/sie/es hätte übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavissemus
  | 
    wir hätten übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavissetis
  | 
    ihr hättet übergeben; übergegeben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandavissent
  | 
    sie hätten übergeben; übergegeben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus essem
  | 
    ich wäre übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus esses
  | 
    du wärest übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus esset
  | 
    er/sie/es wäre übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati essemus
  | 
    wir wären übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati essetis
  | 
    ihr wäret übergeben; übergegeben worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati essent
  | 
    sie wären übergeben; übergegeben worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavero
  | 
    ich werde übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du wirst übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es wird übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir werden übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr werdet übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie werden übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus ero
  | 
    ich werde übergeben; übergegeben worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eris
  | 
    du werdest übergeben; übergegeben worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erit
  | 
    er/sie/es werde übergeben; übergegeben worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati erimus
  | 
    wir werden übergeben; übergegeben worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eritis
  | 
    ihr werdet übergeben; übergegeben worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erunt
  | 
    sie werden übergeben; übergegeben worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandare
  | 
    übergeben | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandavisse
  | 
    übergeben; übergegeben haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandaturum esse
  | 
    übergeben werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandari mandarier
  | 
    übergeben; übergegeben werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandatum esse
  | 
    übergeben; übergegeben worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandatum iri
  | 
    künftig übergeben; übergegeben werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    manda
  | 
    übergibt; gibt übe! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandate
  | 
    übergebt; gebt über! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    mandanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    mandare
  | 
    das übergeben | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    des übergebens | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    dem übergeben | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    das übergeben | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    durch das übergeben | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    übergeben! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandandus
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    mandandae
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    mandandam
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    mandanda
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandorum
  | 
    mandandarum
  | 
    mandandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandos
  | 
    mandandas
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantem
  | 
    mandantem
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandatus
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandato
  | 
    mandatae
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatum
  | 
    mandatam
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandato
  | 
    mandata
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandate
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandatorum
  | 
    mandatarum
  | 
    mandatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatos
  | 
    mandatas
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandaturus
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturo
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturum
  | 
    mandaturam
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturo
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandature
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturorum
  | 
    mandaturarum
  | 
    mandaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturos
  | 
    mandaturas
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    mandatum
  | 
    mandatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mando
  | 
    ich bestelle | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandas
  | 
    du bestellst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandat
  | 
    er/sie/es bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamus
  | 
    wir bestellen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatis
  | 
    ihr bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandant
  | 
    sie bestellen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandor
  | 
    ich werde bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaris mandare
  | 
    du wirst bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatur
  | 
    er/sie/es wird bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamur
  | 
    wir werden bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandamini
  | 
    ihr werdet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandantur
  | 
    sie werden bestellt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandem
  | 
    ich bestelle | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandes
  | 
    du bestellest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandet
  | 
    er/sie/es bestelle | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemus
  | 
    wir bestellen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandetis
  | 
    ihr bestellet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandent
  | 
    sie bestellen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mander
  | 
    ich werde bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    manderis mandere
  | 
    du werdest bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandetur
  | 
    er/sie/es werde bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemur
  | 
    wir werden bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandemini
  | 
    ihr werdet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandentur
  | 
    sie werden bestellt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabam
  | 
    ich bestellte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabas
  | 
    du bestelltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabat
  | 
    er/sie/es bestellte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamus
  | 
    wir bestellten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabatis
  | 
    ihr bestelltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabant
  | 
    sie bestellten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabar
  | 
    ich wurde bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabaris mandabare
  | 
    du wurdest bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabatur
  | 
    er/sie/es wurde bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamur
  | 
    wir wurden bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabamini
  | 
    ihr wurdet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabantur
  | 
    sie wurden bestellt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarem
  | 
    ich bestellte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandares
  | 
    du bestelltest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaret
  | 
    er/sie/es bestellte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremus
  | 
    wir bestellten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaretis
  | 
    ihr bestelltet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarent
  | 
    sie bestellten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarer
  | 
    ich würde bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandareris mandarere
  | 
    du würdest bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaretur
  | 
    er/sie/es würde bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremur
  | 
    wir würden bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaremini
  | 
    ihr würdet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarentur
  | 
    sie würden bestellt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabo
  | 
    ich werde bestellen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabis
  | 
    du wirst bestellen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabit
  | 
    er/sie/es wird bestellen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimus
  | 
    wir werden bestellen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabitis
  | 
    ihr werdet bestellen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabunt
  | 
    sie werden bestellen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabor
  | 
    ich werde bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaberis mandabere
  | 
    du wirst bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabitur
  | 
    er/sie/es wird bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimur
  | 
    wir werden bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabimini
  | 
    ihr werdet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabuntur
  | 
    sie werden bestellt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavi
  | 
    ich habe bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisti
  | 
    du hast bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavit
  | 
    er/sie/es hat bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavimus
  | 
    wir haben bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavistis
  | 
    ihr habt bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverunt mandavere
  | 
    sie haben bestellt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sum
  | 
    ich bin bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus es
  | 
    du bist bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus est
  | 
    er/sie/es ist bestellt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati sumus
  | 
    wir sind bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati estis
  | 
    ihr seid bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sunt
  | 
    sie sind bestellt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaverim
  | 
    ich habe bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du habest bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es habe bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir haben bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr habet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie haben bestellt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sim
  | 
    ich sei bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus sis
  | 
    du seiest bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus sit
  | 
    er/sie/es sei bestellt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati simus
  | 
    wir seien bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati sitis
  | 
    ihr seiet bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sint
  | 
    sie seien bestellt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaveram
  | 
    ich hatte bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveras
  | 
    du hattest bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverat
  | 
    er/sie/es hatte bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaveramus
  | 
    wir hatten bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveratis
  | 
    ihr hattet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverant
  | 
    sie hatten bestellt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus eram
  | 
    ich war bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eras
  | 
    du warst bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erat
  | 
    er/sie/es war bestellt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati eramus
  | 
    wir waren bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eratis
  | 
    ihr warst bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erant
  | 
    sie waren bestellt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavissem
  | 
    ich hätte bestellt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisses
  | 
    du hättest bestellt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavisset
  | 
    er/sie/es hätte bestellt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavissemus
  | 
    wir hätten bestellt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavissetis
  | 
    ihr hättet bestellt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandavissent
  | 
    sie hätten bestellt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus essem
  | 
    ich wäre bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus esses
  | 
    du wärest bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus esset
  | 
    er/sie/es wäre bestellt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati essemus
  | 
    wir wären bestellt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati essetis
  | 
    ihr wäret bestellt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati essent
  | 
    sie wären bestellt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavero
  | 
    ich werde bestellt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du wirst bestellt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es wird bestellt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir werden bestellt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr werdet bestellt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie werden bestellt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus ero
  | 
    ich werde bestellt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eris
  | 
    du werdest bestellt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erit
  | 
    er/sie/es werde bestellt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati erimus
  | 
    wir werden bestellt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eritis
  | 
    ihr werdet bestellt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erunt
  | 
    sie werden bestellt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandare
  | 
    bestellen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandavisse
  | 
    bestellt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandaturum esse
  | 
    bestellen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandari mandarier
  | 
    bestellt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandatum esse
  | 
    bestellt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandatum iri
  | 
    künftig bestellt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    manda
  | 
    bestelle! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandate
  | 
    bestellt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    mandanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    mandare
  | 
    das Bestellen | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    des Bestellens | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    dem Bestellen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    das Bestellen | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    durch das Bestellen | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    Bestellen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandandus
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    mandandae
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    mandandam
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    mandanda
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandorum
  | 
    mandandarum
  | 
    mandandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandos
  | 
    mandandas
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantem
  | 
    mandantem
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandatus
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandato
  | 
    mandatae
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatum
  | 
    mandatam
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandato
  | 
    mandata
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandate
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandatorum
  | 
    mandatarum
  | 
    mandatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatos
  | 
    mandatas
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandaturus
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturo
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturum
  | 
    mandaturam
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturo
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandature
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturorum
  | 
    mandaturarum
  | 
    mandaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturos
  | 
    mandaturas
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    mandatum
  | 
    mandatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mando
  | 
    ich trage über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandas
  | 
    du trägst über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandat
  | 
    er/sie/es trägt über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamus
  | 
    wir tragen über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatis
  | 
    ihr tragt über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandant
  | 
    sie tragen über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandor
  | 
    ich werde übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaris mandare
  | 
    du wirst übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatur
  | 
    er/sie/es wird übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandamur
  | 
    wir werden übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandamini
  | 
    ihr werdet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandantur
  | 
    sie werden übergetragen | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandem
  | 
    ich trage über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandes
  | 
    du tragest über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandet
  | 
    er/sie/es trage über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemus
  | 
    wir tragen über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandetis
  | 
    ihr traget über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandent
  | 
    sie tragen über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mander
  | 
    ich werde übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    manderis mandere
  | 
    du werdest übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandetur
  | 
    er/sie/es werde übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandemur
  | 
    wir werden übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandemini
  | 
    ihr werdet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandentur
  | 
    sie werden übergetragen | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabam
  | 
    ich trug über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabas
  | 
    du trugst über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabat
  | 
    er/sie/es trug über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamus
  | 
    wir trugen über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabatis
  | 
    ihr trugt über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabant
  | 
    sie trugen über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabar
  | 
    ich wurde übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabaris mandabare
  | 
    du wurdest übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabatur
  | 
    er/sie/es wurde übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabamur
  | 
    wir wurden übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabamini
  | 
    ihr wurdet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabantur
  | 
    sie wurden übergetragen | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarem
  | 
    ich trüge über | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandares
  | 
    du trügest über | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaret
  | 
    er/sie/es trüge über | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremus
  | 
    wir trügen über | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaretis
  | 
    ihr trüget über | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarent
  | 
    sie trügen über | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandarer
  | 
    ich würde übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandareris mandarere
  | 
    du würdest übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaretur
  | 
    er/sie/es würde übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaremur
  | 
    wir würden übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaremini
  | 
    ihr würdet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandarentur
  | 
    sie würden übergetragen | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabo
  | 
    ich werde übertragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandabis
  | 
    du wirst übertragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabit
  | 
    er/sie/es wird übertragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimus
  | 
    wir werden übertragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabitis
  | 
    ihr werdet übertragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabunt
  | 
    sie werden übertragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandabor
  | 
    ich werde übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaberis mandabere
  | 
    du wirst übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandabitur
  | 
    er/sie/es wird übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandabimur
  | 
    wir werden übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandabimini
  | 
    ihr werdet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandabuntur
  | 
    sie werden übergetragen | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavi
  | 
    ich habe übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisti
  | 
    du hast übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavit
  | 
    er/sie/es hat übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavimus
  | 
    wir haben übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavistis
  | 
    ihr habt übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverunt mandavere
  | 
    sie haben übergetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sum
  | 
    ich bin übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus es
  | 
    du bist übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus est
  | 
    er/sie/es ist übergetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati sumus
  | 
    wir sind übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati estis
  | 
    ihr seid übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sunt
  | 
    sie sind übergetragen worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaverim
  | 
    ich habe übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du habest übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es habe übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir haben übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr habet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie haben übergetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus sim
  | 
    ich sei übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus sis
  | 
    du seiest übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus sit
  | 
    er/sie/es sei übergetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati simus
  | 
    wir seien übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati sitis
  | 
    ihr seiet übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati sint
  | 
    sie seien übergetragen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandaveram
  | 
    ich hatte übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveras
  | 
    du hattest übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverat
  | 
    er/sie/es hatte übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaveramus
  | 
    wir hatten übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveratis
  | 
    ihr hattet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverant
  | 
    sie hatten übergetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus eram
  | 
    ich war übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eras
  | 
    du warst übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erat
  | 
    er/sie/es war übergetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati eramus
  | 
    wir waren übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eratis
  | 
    ihr warst übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erant
  | 
    sie waren übergetragen worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavissem
  | 
    ich hätte übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandavisses
  | 
    du hättest übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandavisset
  | 
    er/sie/es hätte übergetragen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandavissemus
  | 
    wir hätten übergetragen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandavissetis
  | 
    ihr hättet übergetragen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandavissent
  | 
    sie hätten übergetragen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus essem
  | 
    ich wäre übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus esses
  | 
    du wärest übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus esset
  | 
    er/sie/es wäre übergetragen worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati essemus
  | 
    wir wären übergetragen worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati essetis
  | 
    ihr wäret übergetragen worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati essent
  | 
    sie wären übergetragen worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandavero
  | 
    ich werde übergetragen haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandaveris
  | 
    du wirst übergetragen haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandaverit
  | 
    er/sie/es wird übergetragen haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandaverimus
  | 
    wir werden übergetragen haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandaveritis
  | 
    ihr werdet übergetragen haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandaverint
  | 
    sie werden übergetragen haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    mandatus ero
  | 
    ich werde übergetragen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    mandatus eris
  | 
    du werdest übergetragen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    mandatus erit
  | 
    er/sie/es werde übergetragen worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    mandati erimus
  | 
    wir werden übergetragen worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandati eritis
  | 
    ihr werdet übergetragen worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    mandati erunt
  | 
    sie werden übergetragen worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandare
  | 
    übertragen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandavisse
  | 
    übergetragen haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandaturum esse
  | 
    übertragen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    mandari mandarier
  | 
    übergetragen werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    mandatum esse
  | 
    übergetragen worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    mandatum iri
  | 
    künftig übergetragen werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    manda
  | 
    trage über; trage übr! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    mandate
  | 
    tragt über! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    mandato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    mandatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    mandanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    mandare
  | 
    das übertragen | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    des übertragens | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    dem übertragen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    das übertragen | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    durch das übertragen | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    übertragen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandandus
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandando
  | 
    mandandae
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandum
  | 
    mandandam
  | 
    mandandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandando
  | 
    mandanda
  | 
    mandando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandande
  | 
    mandanda
  | 
    mandandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandandorum
  | 
    mandandarum
  | 
    mandandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandandos
  | 
    mandandas
  | 
    mandanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandandi
  | 
    mandandae
  | 
    mandanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
    mandantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
    mandanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantem
  | 
    mandantem
  | 
    mandans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
    mandanti mandante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
    mandans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
    mandantium mandantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
    mandantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandantes
  | 
    mandantes
  | 
    mandantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandatus
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandato
  | 
    mandatae
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatum
  | 
    mandatam
  | 
    mandatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandato
  | 
    mandata
  | 
    mandato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandate
  | 
    mandata
  | 
    mandatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandatorum
  | 
    mandatarum
  | 
    mandatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandatos
  | 
    mandatas
  | 
    mandata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
    mandatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandati
  | 
    mandatae
  | 
    mandata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    mandaturus
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturo
  | 
    mandaturae
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturum
  | 
    mandaturam
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturo
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandature
  | 
    mandatura
  | 
    mandaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    mandaturorum
  | 
    mandaturarum
  | 
    mandaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    mandaturos
  | 
    mandaturas
  | 
    mandatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
    mandaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    mandaturi
  | 
    mandaturae
  | 
    mandatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    mandatum
  | 
    mandatu
  |