Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansito
|
ich halte auf |
| 2. Person Singular |
mansitas
|
du hältst auf |
| 3. Person Singular |
mansitat
|
er/sie/es hält auf |
| 1. Person Plural |
mansitamus
|
wir halten auf |
| 2. Person Plural |
mansitatis
|
ihr haltet auf |
| 3. Person Plural |
mansitant
|
sie halten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitor
|
ich werde aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitaris mansitare
|
du wirst aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitatur
|
er/sie/es wird aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitamur
|
wir werden aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitamini
|
ihr werdet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitantur
|
sie werden aufgehalten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitem
|
ich halte auf |
| 2. Person Singular |
mansites
|
du haltest auf |
| 3. Person Singular |
mansitet
|
er/sie/es halte auf |
| 1. Person Plural |
mansitemus
|
wir halten auf |
| 2. Person Plural |
mansitetis
|
ihr haltet auf |
| 3. Person Plural |
mansitent
|
sie halten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansiter
|
ich werde aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansiteris mansitere
|
du werdest aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitetur
|
er/sie/es werde aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitemur
|
wir werden aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitemini
|
ihr werdet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitentur
|
sie werden aufgehalten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabam
|
ich hielt auf |
| 2. Person Singular |
mansitabas
|
du hieltest auf |
| 3. Person Singular |
mansitabat
|
er/sie/es hielt auf |
| 1. Person Plural |
mansitabamus
|
wir hielten auf |
| 2. Person Plural |
mansitabatis
|
ihr hieltet auf |
| 3. Person Plural |
mansitabant
|
sie hielten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabar
|
ich wurde aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitabaris mansitabare
|
du wurdest aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitabatur
|
er/sie/es wurde aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitabamur
|
wir wurden aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitabamini
|
ihr wurdet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitabantur
|
sie wurden aufgehalten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitarem
|
ich hielte auf |
| 2. Person Singular |
mansitares
|
du hieltest auf |
| 3. Person Singular |
mansitaret
|
er/sie/es hielte auf |
| 1. Person Plural |
mansitaremus
|
wir hielten auf |
| 2. Person Plural |
mansitaretis
|
ihr hieltet auf |
| 3. Person Plural |
mansitarent
|
sie hielten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitarer
|
ich würde aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitareris mansitarere
|
du würdest aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitaretur
|
er/sie/es würde aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitaremur
|
wir würden aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitaremini
|
ihr würdet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitarentur
|
sie würden aufgehalten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabo
|
ich werde aufhalten |
| 2. Person Singular |
mansitabis
|
du wirst aufhalten |
| 3. Person Singular |
mansitabit
|
er/sie/es wird aufhalten |
| 1. Person Plural |
mansitabimus
|
wir werden aufhalten |
| 2. Person Plural |
mansitabitis
|
ihr werdet aufhalten |
| 3. Person Plural |
mansitabunt
|
sie werden aufhalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabor
|
ich werde aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitaberis mansitabere
|
du wirst aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitabitur
|
er/sie/es wird aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitabimur
|
wir werden aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitabimini
|
ihr werdet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitabuntur
|
sie werden aufgehalten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitavi
|
ich habe aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitavisti
|
du hast aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitavit
|
er/sie/es hat aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitavimus
|
wir haben aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitavistis
|
ihr habt aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitaverunt mansitavere
|
sie haben aufgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus sum
|
ich bin aufgehalten worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus es
|
du bist aufgehalten worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus est
|
er/sie/es ist aufgehalten worden |
| 1. Person Plural |
mansitati sumus
|
wir sind aufgehalten worden |
| 2. Person Plural |
mansitati estis
|
ihr seid aufgehalten worden |
| 3. Person Plural |
mansitati sunt
|
sie sind aufgehalten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitaverim
|
ich habe aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitaveris
|
du habest aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitaverit
|
er/sie/es habe aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitaverimus
|
wir haben aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitaveritis
|
ihr habet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitaverint
|
sie haben aufgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus sim
|
ich sei aufgehalten worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus sis
|
du seiest aufgehalten worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus sit
|
er/sie/es sei aufgehalten worden |
| 1. Person Plural |
mansitati simus
|
wir seien aufgehalten worden |
| 2. Person Plural |
mansitati sitis
|
ihr seiet aufgehalten worden |
| 3. Person Plural |
mansitati sint
|
sie seien aufgehalten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitaveram
|
ich hatte aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitaveras
|
du hattest aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitaverat
|
er/sie/es hatte aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitaveramus
|
wir hatten aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitaveratis
|
ihr hattet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitaverant
|
sie hatten aufgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus eram
|
ich war aufgehalten worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus eras
|
du warst aufgehalten worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus erat
|
er/sie/es war aufgehalten worden |
| 1. Person Plural |
mansitati eramus
|
wir waren aufgehalten worden |
| 2. Person Plural |
mansitati eratis
|
ihr warst aufgehalten worden |
| 3. Person Plural |
mansitati erant
|
sie waren aufgehalten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitavissem
|
ich hätte aufgehalten |
| 2. Person Singular |
mansitavisses
|
du hättest aufgehalten |
| 3. Person Singular |
mansitavisset
|
er/sie/es hätte aufgehalten |
| 1. Person Plural |
mansitavissemus
|
wir hätten aufgehalten |
| 2. Person Plural |
mansitavissetis
|
ihr hättet aufgehalten |
| 3. Person Plural |
mansitavissent
|
sie hätten aufgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus essem
|
ich wäre aufgehalten worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus esses
|
du wärest aufgehalten worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus esset
|
er/sie/es wäre aufgehalten worden |
| 1. Person Plural |
mansitati essemus
|
wir wären aufgehalten worden |
| 2. Person Plural |
mansitati essetis
|
ihr wäret aufgehalten worden |
| 3. Person Plural |
mansitati essent
|
sie wären aufgehalten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitavero
|
ich werde aufgehalten haben |
| 2. Person Singular |
mansitaveris
|
du wirst aufgehalten haben |
| 3. Person Singular |
mansitaverit
|
er/sie/es wird aufgehalten haben |
| 1. Person Plural |
mansitaverimus
|
wir werden aufgehalten haben |
| 2. Person Plural |
mansitaveritis
|
ihr werdet aufgehalten haben |
| 3. Person Plural |
mansitaverint
|
sie werden aufgehalten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus ero
|
ich werde aufgehalten worden sein |
| 2. Person Singular |
mansitatus eris
|
du werdest aufgehalten worden sein |
| 3. Person Singular |
mansitatus erit
|
er/sie/es werde aufgehalten worden sein |
| 1. Person Plural |
mansitati erimus
|
wir werden aufgehalten worden sein |
| 2. Person Plural |
mansitati eritis
|
ihr werdet aufgehalten worden sein |
| 3. Person Plural |
mansitati erunt
|
sie werden aufgehalten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
mansitare
|
aufhalten |
| Vorzeitigkeit |
mansitavisse
|
aufgehalten haben |
| Nachzeitigkeit |
mansitaturum esse
|
aufhalten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
mansitari mansitarier
|
aufgehalten werden |
| Vorzeitigkeit |
mansitatum esse
|
aufgehalten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
mansitatum iri
|
künftig aufgehalten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
mansita
|
halte auf; halt auf! |
| 2. Person Plural |
mansitate
|
haltet auf! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
mansitato
|
| 3. Person Singular |
mansitato
|
| 2. Person Plural |
mansitatote
|
| 3. Person Plural |
mansitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
mansitare
|
das Aufhalten |
| Genitiv |
mansitandi
|
des Aufhaltens |
| Dativ |
mansitando
|
dem Aufhalten |
| Akkusativ |
mansitandum
|
das Aufhalten |
| Ablativ |
mansitando
|
durch das Aufhalten |
| Vokativ |
mansitande
|
Aufhalten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitandus
|
mansitanda
|
mansitandum
|
| Genitiv |
mansitandi
|
mansitandae
|
mansitandi
|
| Dativ |
mansitando
|
mansitandae
|
mansitando
|
| Akkusativ |
mansitandum
|
mansitandam
|
mansitandum
|
| Ablativ |
mansitando
|
mansitanda
|
mansitando
|
| Vokativ |
mansitande
|
mansitanda
|
mansitandum
|
Plural
| Nominativ |
mansitandi
|
mansitandae
|
mansitanda
|
| Genitiv |
mansitandorum
|
mansitandarum
|
mansitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
mansitandos
|
mansitandas
|
mansitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
mansitandi
|
mansitandae
|
mansitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitans
|
mansitans
|
mansitans
|
| Genitiv |
mansitantis
|
mansitantis
|
mansitantis
|
| Dativ |
mansitanti
|
mansitanti
|
mansitanti
|
| Akkusativ |
mansitantem
|
mansitantem
|
mansitans
|
| Ablativ |
mansitanti mansitante
|
mansitanti mansitante
|
mansitanti mansitante
|
| Vokativ |
mansitans
|
mansitans
|
mansitans
|
Plural
| Nominativ |
mansitantes
|
mansitantes
|
mansitantia
|
| Genitiv |
mansitantium mansitantum
|
mansitantium mansitantum
|
mansitantium mansitantum
|
| Dativ |
mansitantibus
|
mansitantibus
|
mansitantibus
|
| Akkusativ |
mansitantes
|
mansitantes
|
mansitantia
|
| Ablativ |
mansitantibus
|
mansitantibus
|
mansitantibus
|
| Vokativ |
mansitantes
|
mansitantes
|
mansitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitatus
|
mansitata
|
mansitatum
|
| Genitiv |
mansitati
|
mansitatae
|
mansitati
|
| Dativ |
mansitato
|
mansitatae
|
mansitato
|
| Akkusativ |
mansitatum
|
mansitatam
|
mansitatum
|
| Ablativ |
mansitato
|
mansitata
|
mansitato
|
| Vokativ |
mansitate
|
mansitata
|
mansitatum
|
Plural
| Nominativ |
mansitati
|
mansitatae
|
mansitata
|
| Genitiv |
mansitatorum
|
mansitatarum
|
mansitatorum
|
| Dativ |
mansitatis
|
mansitatis
|
mansitatis
|
| Akkusativ |
mansitatos
|
mansitatas
|
mansitata
|
| Ablativ |
mansitatis
|
mansitatis
|
mansitatis
|
| Vokativ |
mansitati
|
mansitatae
|
mansitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitaturus
|
mansitatura
|
mansitaturum
|
| Genitiv |
mansitaturi
|
mansitaturae
|
mansitaturi
|
| Dativ |
mansitaturo
|
mansitaturae
|
mansitaturo
|
| Akkusativ |
mansitaturum
|
mansitaturam
|
mansitaturum
|
| Ablativ |
mansitaturo
|
mansitatura
|
mansitaturo
|
| Vokativ |
mansitature
|
mansitatura
|
mansitaturum
|
Plural
| Nominativ |
mansitaturi
|
mansitaturae
|
mansitatura
|
| Genitiv |
mansitaturorum
|
mansitaturarum
|
mansitaturorum
|
| Dativ |
mansitaturis
|
mansitaturis
|
mansitaturis
|
| Akkusativ |
mansitaturos
|
mansitaturas
|
mansitatura
|
| Ablativ |
mansitaturis
|
mansitaturis
|
mansitaturis
|
| Vokativ |
mansitaturi
|
mansitaturae
|
mansitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
mansitatum
|
mansitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansito
|
ich bleibe |
| 2. Person Singular |
mansitas
|
du bleibst |
| 3. Person Singular |
mansitat
|
er/sie/es bleibt |
| 1. Person Plural |
mansitamus
|
wir bleiben |
| 2. Person Plural |
mansitatis
|
ihr bleibt |
| 3. Person Plural |
mansitant
|
sie bleiben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitor
|
ich werde geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitaris mansitare
|
du wirst geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitatur
|
er/sie/es wird geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitamur
|
wir werden geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitamini
|
ihr werdet geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitantur
|
sie werden geblieben |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitem
|
ich bleibe |
| 2. Person Singular |
mansites
|
du bleibest |
| 3. Person Singular |
mansitet
|
er/sie/es bleibe |
| 1. Person Plural |
mansitemus
|
wir bleiben |
| 2. Person Plural |
mansitetis
|
ihr bleibet |
| 3. Person Plural |
mansitent
|
sie bleiben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansiter
|
ich werde geblieben |
| 2. Person Singular |
mansiteris mansitere
|
du werdest geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitetur
|
er/sie/es werde geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitemur
|
wir werden geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitemini
|
ihr werdet geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitentur
|
sie werden geblieben |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabam
|
ich blieb |
| 2. Person Singular |
mansitabas
|
du bliebst |
| 3. Person Singular |
mansitabat
|
er/sie/es blieb |
| 1. Person Plural |
mansitabamus
|
wir blieben |
| 2. Person Plural |
mansitabatis
|
ihr bliebt |
| 3. Person Plural |
mansitabant
|
sie blieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabar
|
ich wurde geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitabaris mansitabare
|
du wurdest geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitabatur
|
er/sie/es wurde geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitabamur
|
wir wurden geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitabamini
|
ihr wurdet geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitabantur
|
sie wurden geblieben |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitarem
|
ich bliebe |
| 2. Person Singular |
mansitares
|
du bliebest |
| 3. Person Singular |
mansitaret
|
er/sie/es bliebe |
| 1. Person Plural |
mansitaremus
|
wir blieben |
| 2. Person Plural |
mansitaretis
|
ihr bliebet |
| 3. Person Plural |
mansitarent
|
sie blieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitarer
|
ich würde geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitareris mansitarere
|
du würdest geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitaretur
|
er/sie/es würde geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitaremur
|
wir würden geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitaremini
|
ihr würdet geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitarentur
|
sie würden geblieben |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabo
|
ich werde bleiben |
| 2. Person Singular |
mansitabis
|
du wirst bleiben |
| 3. Person Singular |
mansitabit
|
er/sie/es wird bleiben |
| 1. Person Plural |
mansitabimus
|
wir werden bleiben |
| 2. Person Plural |
mansitabitis
|
ihr werdet bleiben |
| 3. Person Plural |
mansitabunt
|
sie werden bleiben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitabor
|
ich werde geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitaberis mansitabere
|
du wirst geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitabitur
|
er/sie/es wird geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitabimur
|
wir werden geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitabimini
|
ihr werdet geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitabuntur
|
sie werden geblieben |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitavi
|
ich bin geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitavisti
|
du bist geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitavit
|
er/sie/es ist geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitavimus
|
wir sind geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitavistis
|
ihr seid geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitaverunt mansitavere
|
sie sind geblieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus sum
|
ich bin geblieben worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus es
|
du bist geblieben worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus est
|
er/sie/es ist geblieben worden |
| 1. Person Plural |
mansitati sumus
|
wir sind geblieben worden |
| 2. Person Plural |
mansitati estis
|
ihr seid geblieben worden |
| 3. Person Plural |
mansitati sunt
|
sie sind geblieben worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitaverim
|
ich sei geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitaveris
|
du seiest geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitaverit
|
er/sie/es sei geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitaverimus
|
wir seien geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitaveritis
|
ihr seiet geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitaverint
|
sie seien geblieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus sim
|
ich sei geblieben worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus sis
|
du seiest geblieben worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus sit
|
er/sie/es sei geblieben worden |
| 1. Person Plural |
mansitati simus
|
wir seien geblieben worden |
| 2. Person Plural |
mansitati sitis
|
ihr seiet geblieben worden |
| 3. Person Plural |
mansitati sint
|
sie seien geblieben worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitaveram
|
ich war geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitaveras
|
du warst geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitaverat
|
er/sie/es war geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitaveramus
|
wir waren geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitaveratis
|
ihr wart geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitaverant
|
sie waren geblieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus eram
|
ich war geblieben worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus eras
|
du warst geblieben worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus erat
|
er/sie/es war geblieben worden |
| 1. Person Plural |
mansitati eramus
|
wir waren geblieben worden |
| 2. Person Plural |
mansitati eratis
|
ihr warst geblieben worden |
| 3. Person Plural |
mansitati erant
|
sie waren geblieben worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitavissem
|
ich wäre geblieben |
| 2. Person Singular |
mansitavisses
|
du wärest geblieben |
| 3. Person Singular |
mansitavisset
|
er/sie/es wäre geblieben |
| 1. Person Plural |
mansitavissemus
|
wir wären geblieben |
| 2. Person Plural |
mansitavissetis
|
ihr wäret geblieben |
| 3. Person Plural |
mansitavissent
|
sie wären geblieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus essem
|
ich wäre geblieben worden |
| 2. Person Singular |
mansitatus esses
|
du wärest geblieben worden |
| 3. Person Singular |
mansitatus esset
|
er/sie/es wäre geblieben worden |
| 1. Person Plural |
mansitati essemus
|
wir wären geblieben worden |
| 2. Person Plural |
mansitati essetis
|
ihr wäret geblieben worden |
| 3. Person Plural |
mansitati essent
|
sie wären geblieben worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitavero
|
ich werde geblieben sein |
| 2. Person Singular |
mansitaveris
|
du wirst geblieben sein |
| 3. Person Singular |
mansitaverit
|
er/sie/es wird geblieben sein |
| 1. Person Plural |
mansitaverimus
|
wir werden geblieben sein |
| 2. Person Plural |
mansitaveritis
|
ihr werdet geblieben sein |
| 3. Person Plural |
mansitaverint
|
sie werden geblieben sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
mansitatus ero
|
ich werde geblieben worden sein |
| 2. Person Singular |
mansitatus eris
|
du werdest geblieben worden sein |
| 3. Person Singular |
mansitatus erit
|
er/sie/es werde geblieben worden sein |
| 1. Person Plural |
mansitati erimus
|
wir werden geblieben worden sein |
| 2. Person Plural |
mansitati eritis
|
ihr werdet geblieben worden sein |
| 3. Person Plural |
mansitati erunt
|
sie werden geblieben worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
mansitare
|
bleiben |
| Vorzeitigkeit |
mansitavisse
|
geblieben haben |
| Nachzeitigkeit |
mansitaturum esse
|
bleiben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
mansitari mansitarier
|
geblieben werden |
| Vorzeitigkeit |
mansitatum esse
|
geblieben worden sein |
| Nachzeitigkeit |
mansitatum iri
|
künftig geblieben werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
mansita
|
bleibe; bleib! |
| 2. Person Plural |
mansitate
|
bleibt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
mansitato
|
| 3. Person Singular |
mansitato
|
| 2. Person Plural |
mansitatote
|
| 3. Person Plural |
mansitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
mansitare
|
das Bleiben |
| Genitiv |
mansitandi
|
des Bleibens |
| Dativ |
mansitando
|
dem Bleiben |
| Akkusativ |
mansitandum
|
das Bleiben |
| Ablativ |
mansitando
|
durch das Bleiben |
| Vokativ |
mansitande
|
Bleiben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitandus
|
mansitanda
|
mansitandum
|
| Genitiv |
mansitandi
|
mansitandae
|
mansitandi
|
| Dativ |
mansitando
|
mansitandae
|
mansitando
|
| Akkusativ |
mansitandum
|
mansitandam
|
mansitandum
|
| Ablativ |
mansitando
|
mansitanda
|
mansitando
|
| Vokativ |
mansitande
|
mansitanda
|
mansitandum
|
Plural
| Nominativ |
mansitandi
|
mansitandae
|
mansitanda
|
| Genitiv |
mansitandorum
|
mansitandarum
|
mansitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
mansitandos
|
mansitandas
|
mansitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
mansitandi
|
mansitandae
|
mansitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitans
|
mansitans
|
mansitans
|
| Genitiv |
mansitantis
|
mansitantis
|
mansitantis
|
| Dativ |
mansitanti
|
mansitanti
|
mansitanti
|
| Akkusativ |
mansitantem
|
mansitantem
|
mansitans
|
| Ablativ |
mansitanti mansitante
|
mansitanti mansitante
|
mansitanti mansitante
|
| Vokativ |
mansitans
|
mansitans
|
mansitans
|
Plural
| Nominativ |
mansitantes
|
mansitantes
|
mansitantia
|
| Genitiv |
mansitantium mansitantum
|
mansitantium mansitantum
|
mansitantium mansitantum
|
| Dativ |
mansitantibus
|
mansitantibus
|
mansitantibus
|
| Akkusativ |
mansitantes
|
mansitantes
|
mansitantia
|
| Ablativ |
mansitantibus
|
mansitantibus
|
mansitantibus
|
| Vokativ |
mansitantes
|
mansitantes
|
mansitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitatus
|
mansitata
|
mansitatum
|
| Genitiv |
mansitati
|
mansitatae
|
mansitati
|
| Dativ |
mansitato
|
mansitatae
|
mansitato
|
| Akkusativ |
mansitatum
|
mansitatam
|
mansitatum
|
| Ablativ |
mansitato
|
mansitata
|
mansitato
|
| Vokativ |
mansitate
|
mansitata
|
mansitatum
|
Plural
| Nominativ |
mansitati
|
mansitatae
|
mansitata
|
| Genitiv |
mansitatorum
|
mansitatarum
|
mansitatorum
|
| Dativ |
mansitatis
|
mansitatis
|
mansitatis
|
| Akkusativ |
mansitatos
|
mansitatas
|
mansitata
|
| Ablativ |
mansitatis
|
mansitatis
|
mansitatis
|
| Vokativ |
mansitati
|
mansitatae
|
mansitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
mansitaturus
|
mansitatura
|
mansitaturum
|
| Genitiv |
mansitaturi
|
mansitaturae
|
mansitaturi
|
| Dativ |
mansitaturo
|
mansitaturae
|
mansitaturo
|
| Akkusativ |
mansitaturum
|
mansitaturam
|
mansitaturum
|
| Ablativ |
mansitaturo
|
mansitatura
|
mansitaturo
|
| Vokativ |
mansitature
|
mansitatura
|
mansitaturum
|
Plural
| Nominativ |
mansitaturi
|
mansitaturae
|
mansitatura
|
| Genitiv |
mansitaturorum
|
mansitaturarum
|
mansitaturorum
|
| Dativ |
mansitaturis
|
mansitaturis
|
mansitaturis
|
| Akkusativ |
mansitaturos
|
mansitaturas
|
mansitatura
|
| Ablativ |
mansitaturis
|
mansitaturis
|
mansitaturis
|
| Vokativ |
mansitaturi
|
mansitaturae
|
mansitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
mansitatum
|
mansitatu
|