Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntio
  | 
    ich melde | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntias
  | 
    du meldest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiat
  | 
    er/sie/es meldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamus
  | 
    wir melden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatis
  | 
    ihr meldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiant
  | 
    sie melden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntior
  | 
    ich werde gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaris nuntiare
  | 
    du wirst gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatur
  | 
    er/sie/es wird gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamur
  | 
    wir werden gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiamini
  | 
    ihr werdet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiantur
  | 
    sie werden gemeldet | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiem
  | 
    ich melde | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nunties
  | 
    du meldest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiet
  | 
    er/sie/es melde | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemus
  | 
    wir melden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntietis
  | 
    ihr meldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntient
  | 
    sie melden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntier
  | 
    ich werde gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntieris nuntiere
  | 
    du werdest gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntietur
  | 
    er/sie/es werde gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemur
  | 
    wir werden gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiemini
  | 
    ihr werdet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntientur
  | 
    sie werden gemeldet | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabam
  | 
    ich meldete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabas
  | 
    du meldetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabat
  | 
    er/sie/es meldete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamus
  | 
    wir meldeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabatis
  | 
    ihr meldetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabant
  | 
    sie meldeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabar
  | 
    ich wurde gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabaris nuntiabare
  | 
    du wurdest gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabatur
  | 
    er/sie/es wurde gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamur
  | 
    wir wurden gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabamini
  | 
    ihr wurdet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabantur
  | 
    sie wurden gemeldet | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarem
  | 
    ich meldete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiares
  | 
    du meldetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaret
  | 
    er/sie/es meldete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremus
  | 
    wir meldeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaretis
  | 
    ihr meldetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarent
  | 
    sie meldeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarer
  | 
    ich würde gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiareris nuntiarere
  | 
    du würdest gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaretur
  | 
    er/sie/es würde gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremur
  | 
    wir würden gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaremini
  | 
    ihr würdet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarentur
  | 
    sie würden gemeldet | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabo
  | 
    ich werde melden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabis
  | 
    du wirst melden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabit
  | 
    er/sie/es wird melden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimus
  | 
    wir werden melden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabitis
  | 
    ihr werdet melden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabunt
  | 
    sie werden melden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabor
  | 
    ich werde gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaberis nuntiabere
  | 
    du wirst gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabitur
  | 
    er/sie/es wird gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimur
  | 
    wir werden gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabimini
  | 
    ihr werdet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabuntur
  | 
    sie werden gemeldet | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavi
  | 
    ich habe gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisti
  | 
    du hast gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavit
  | 
    er/sie/es hat gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavimus
  | 
    wir haben gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavistis
  | 
    ihr habt gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverunt nuntiavere
  | 
    sie haben gemeldet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sum
  | 
    ich bin gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus es
  | 
    du bist gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus est
  | 
    er/sie/es ist gemeldet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati sumus
  | 
    wir sind gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati estis
  | 
    ihr seid gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sunt
  | 
    sie sind gemeldet worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaverim
  | 
    ich habe gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du habest gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es habe gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir haben gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr habet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie haben gemeldet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sim
  | 
    ich sei gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus sis
  | 
    du seiest gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus sit
  | 
    er/sie/es sei gemeldet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati simus
  | 
    wir seien gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati sitis
  | 
    ihr seiet gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sint
  | 
    sie seien gemeldet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaveram
  | 
    ich hatte gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveras
  | 
    du hattest gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverat
  | 
    er/sie/es hatte gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaveramus
  | 
    wir hatten gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveratis
  | 
    ihr hattet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverant
  | 
    sie hatten gemeldet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus eram
  | 
    ich war gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eras
  | 
    du warst gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erat
  | 
    er/sie/es war gemeldet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati eramus
  | 
    wir waren gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eratis
  | 
    ihr warst gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erant
  | 
    sie waren gemeldet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavissem
  | 
    ich hätte gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisses
  | 
    du hättest gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavisset
  | 
    er/sie/es hätte gemeldet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavissemus
  | 
    wir hätten gemeldet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavissetis
  | 
    ihr hättet gemeldet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiavissent
  | 
    sie hätten gemeldet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus essem
  | 
    ich wäre gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus esses
  | 
    du wärest gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus esset
  | 
    er/sie/es wäre gemeldet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati essemus
  | 
    wir wären gemeldet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati essetis
  | 
    ihr wäret gemeldet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati essent
  | 
    sie wären gemeldet worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavero
  | 
    ich werde gemeldet haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du wirst gemeldet haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es wird gemeldet haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir werden gemeldet haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr werdet gemeldet haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie werden gemeldet haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus ero
  | 
    ich werde gemeldet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eris
  | 
    du werdest gemeldet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erit
  | 
    er/sie/es werde gemeldet worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati erimus
  | 
    wir werden gemeldet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eritis
  | 
    ihr werdet gemeldet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erunt
  | 
    sie werden gemeldet worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiare
  | 
    melden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiavisse
  | 
    gemeldet haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiaturum esse
  | 
    melden werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiari nuntiarier
  | 
    gemeldet werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiatum esse
  | 
    gemeldet worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiatum iri
  | 
    künftig gemeldet werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntia
  | 
    melde! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiate
  | 
    meldet! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiare
  | 
    das Melden | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    des Meldens | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    dem Melden | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    das Melden | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    durch das Melden | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    Melden! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiandus
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    nuntiandam
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandorum
  | 
    nuntiandarum
  | 
    nuntiandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandos
  | 
    nuntiandas
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantem
  | 
    nuntiantem
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiatus
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatum
  | 
    nuntiatam
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiate
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiatorum
  | 
    nuntiatarum
  | 
    nuntiatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatos
  | 
    nuntiatas
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturus
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturum
  | 
    nuntiaturam
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiature
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturorum
  | 
    nuntiaturarum
  | 
    nuntiaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturos
  | 
    nuntiaturas
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    nuntiatum
  | 
    nuntiatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntio
  | 
    ich kündige an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntias
  | 
    du kündigst an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiat
  | 
    er/sie/es kündigt an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamus
  | 
    wir kündigen an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatis
  | 
    ihr kündigt an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiant
  | 
    sie kündigen an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntior
  | 
    ich werde angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaris nuntiare
  | 
    du wirst angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatur
  | 
    er/sie/es wird angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamur
  | 
    wir werden angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiamini
  | 
    ihr werdet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiantur
  | 
    sie werden angekündigt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiem
  | 
    ich kündige an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nunties
  | 
    du kündigest an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiet
  | 
    er/sie/es kündige an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemus
  | 
    wir kündigen an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntietis
  | 
    ihr kündiget an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntient
  | 
    sie kündigen an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntier
  | 
    ich werde angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntieris nuntiere
  | 
    du werdest angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntietur
  | 
    er/sie/es werde angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemur
  | 
    wir werden angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiemini
  | 
    ihr werdet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntientur
  | 
    sie werden angekündigt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabam
  | 
    ich kündigte an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabas
  | 
    du kündigtest an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabat
  | 
    er/sie/es kündigte an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamus
  | 
    wir kündigten an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabatis
  | 
    ihr kündigtet an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabant
  | 
    sie kündigten an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabar
  | 
    ich wurde angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabaris nuntiabare
  | 
    du wurdest angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabatur
  | 
    er/sie/es wurde angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamur
  | 
    wir wurden angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabamini
  | 
    ihr wurdet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabantur
  | 
    sie wurden angekündigt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarem
  | 
    ich kündigte an | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiares
  | 
    du kündigtest an | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaret
  | 
    er/sie/es kündigte an | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremus
  | 
    wir kündigten an | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaretis
  | 
    ihr kündigtet an | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarent
  | 
    sie kündigten an | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarer
  | 
    ich würde angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiareris nuntiarere
  | 
    du würdest angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaretur
  | 
    er/sie/es würde angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremur
  | 
    wir würden angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaremini
  | 
    ihr würdet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarentur
  | 
    sie würden angekündigt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabo
  | 
    ich werde ankündigen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabis
  | 
    du wirst ankündigen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabit
  | 
    er/sie/es wird ankündigen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimus
  | 
    wir werden ankündigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabitis
  | 
    ihr werdet ankündigen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabunt
  | 
    sie werden ankündigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabor
  | 
    ich werde angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaberis nuntiabere
  | 
    du wirst angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabitur
  | 
    er/sie/es wird angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimur
  | 
    wir werden angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabimini
  | 
    ihr werdet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabuntur
  | 
    sie werden angekündigt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavi
  | 
    ich habe angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisti
  | 
    du hast angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavit
  | 
    er/sie/es hat angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavimus
  | 
    wir haben angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavistis
  | 
    ihr habt angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverunt nuntiavere
  | 
    sie haben angekündigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sum
  | 
    ich bin angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus es
  | 
    du bist angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus est
  | 
    er/sie/es ist angekündigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati sumus
  | 
    wir sind angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati estis
  | 
    ihr seid angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sunt
  | 
    sie sind angekündigt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaverim
  | 
    ich habe angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du habest angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es habe angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir haben angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr habet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie haben angekündigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sim
  | 
    ich sei angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus sis
  | 
    du seiest angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus sit
  | 
    er/sie/es sei angekündigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati simus
  | 
    wir seien angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati sitis
  | 
    ihr seiet angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sint
  | 
    sie seien angekündigt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaveram
  | 
    ich hatte angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveras
  | 
    du hattest angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverat
  | 
    er/sie/es hatte angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaveramus
  | 
    wir hatten angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveratis
  | 
    ihr hattet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverant
  | 
    sie hatten angekündigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus eram
  | 
    ich war angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eras
  | 
    du warst angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erat
  | 
    er/sie/es war angekündigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati eramus
  | 
    wir waren angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eratis
  | 
    ihr warst angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erant
  | 
    sie waren angekündigt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavissem
  | 
    ich hätte angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisses
  | 
    du hättest angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavisset
  | 
    er/sie/es hätte angekündigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavissemus
  | 
    wir hätten angekündigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavissetis
  | 
    ihr hättet angekündigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiavissent
  | 
    sie hätten angekündigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus essem
  | 
    ich wäre angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus esses
  | 
    du wärest angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus esset
  | 
    er/sie/es wäre angekündigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati essemus
  | 
    wir wären angekündigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati essetis
  | 
    ihr wäret angekündigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati essent
  | 
    sie wären angekündigt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavero
  | 
    ich werde angekündigt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du wirst angekündigt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es wird angekündigt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir werden angekündigt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr werdet angekündigt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie werden angekündigt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus ero
  | 
    ich werde angekündigt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eris
  | 
    du werdest angekündigt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erit
  | 
    er/sie/es werde angekündigt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati erimus
  | 
    wir werden angekündigt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eritis
  | 
    ihr werdet angekündigt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erunt
  | 
    sie werden angekündigt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiare
  | 
    ankündigen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiavisse
  | 
    angekündigt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiaturum esse
  | 
    ankündigen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiari nuntiarier
  | 
    angekündigt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiatum esse
  | 
    angekündigt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiatum iri
  | 
    künftig angekündigt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntia
  | 
    kündige an! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiate
  | 
    kündigt an! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiare
  | 
    das Ankündigen | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    des Ankündigens | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    dem Ankündigen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    das Ankündigen | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    durch das Ankündigen | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    Ankündigen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiandus
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    nuntiandam
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandorum
  | 
    nuntiandarum
  | 
    nuntiandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandos
  | 
    nuntiandas
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantem
  | 
    nuntiantem
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiatus
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatum
  | 
    nuntiatam
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiate
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiatorum
  | 
    nuntiatarum
  | 
    nuntiatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatos
  | 
    nuntiatas
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturus
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturum
  | 
    nuntiaturam
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiature
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturorum
  | 
    nuntiaturarum
  | 
    nuntiaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturos
  | 
    nuntiaturas
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    nuntiatum
  | 
    nuntiatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntio
  | 
    ich benachrichtige | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntias
  | 
    du benachrichtigst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiat
  | 
    er/sie/es benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamus
  | 
    wir benachrichtigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatis
  | 
    ihr benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiant
  | 
    sie benachrichtigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntior
  | 
    ich werde benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaris nuntiare
  | 
    du wirst benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatur
  | 
    er/sie/es wird benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamur
  | 
    wir werden benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiamini
  | 
    ihr werdet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiantur
  | 
    sie werden benachrichtigt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiem
  | 
    ich benachrichtige | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nunties
  | 
    du benachrichtigest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiet
  | 
    er/sie/es benachrichtige | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemus
  | 
    wir benachrichtigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntietis
  | 
    ihr benachrichtiget | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntient
  | 
    sie benachrichtigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntier
  | 
    ich werde benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntieris nuntiere
  | 
    du werdest benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntietur
  | 
    er/sie/es werde benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemur
  | 
    wir werden benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiemini
  | 
    ihr werdet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntientur
  | 
    sie werden benachrichtigt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabam
  | 
    ich benachrichtigte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabas
  | 
    du benachrichtigtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabat
  | 
    er/sie/es benachrichtigte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamus
  | 
    wir benachrichtigten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabatis
  | 
    ihr benachrichtigtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabant
  | 
    sie benachrichtigten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabar
  | 
    ich wurde benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabaris nuntiabare
  | 
    du wurdest benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabatur
  | 
    er/sie/es wurde benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamur
  | 
    wir wurden benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabamini
  | 
    ihr wurdet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabantur
  | 
    sie wurden benachrichtigt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarem
  | 
    ich benachrichtigte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiares
  | 
    du benachrichtigtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaret
  | 
    er/sie/es benachrichtigte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremus
  | 
    wir benachrichtigten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaretis
  | 
    ihr benachrichtigtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarent
  | 
    sie benachrichtigten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarer
  | 
    ich würde benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiareris nuntiarere
  | 
    du würdest benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaretur
  | 
    er/sie/es würde benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremur
  | 
    wir würden benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaremini
  | 
    ihr würdet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarentur
  | 
    sie würden benachrichtigt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabo
  | 
    ich werde benachrichtigen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabis
  | 
    du wirst benachrichtigen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabit
  | 
    er/sie/es wird benachrichtigen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimus
  | 
    wir werden benachrichtigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabitis
  | 
    ihr werdet benachrichtigen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabunt
  | 
    sie werden benachrichtigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabor
  | 
    ich werde benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaberis nuntiabere
  | 
    du wirst benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabitur
  | 
    er/sie/es wird benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimur
  | 
    wir werden benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabimini
  | 
    ihr werdet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabuntur
  | 
    sie werden benachrichtigt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavi
  | 
    ich habe benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisti
  | 
    du hast benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavit
  | 
    er/sie/es hat benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavimus
  | 
    wir haben benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavistis
  | 
    ihr habt benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverunt nuntiavere
  | 
    sie haben benachrichtigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sum
  | 
    ich bin benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus es
  | 
    du bist benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus est
  | 
    er/sie/es ist benachrichtigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati sumus
  | 
    wir sind benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati estis
  | 
    ihr seid benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sunt
  | 
    sie sind benachrichtigt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaverim
  | 
    ich habe benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du habest benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es habe benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir haben benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr habet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie haben benachrichtigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sim
  | 
    ich sei benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus sis
  | 
    du seiest benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus sit
  | 
    er/sie/es sei benachrichtigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati simus
  | 
    wir seien benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati sitis
  | 
    ihr seiet benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sint
  | 
    sie seien benachrichtigt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaveram
  | 
    ich hatte benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveras
  | 
    du hattest benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverat
  | 
    er/sie/es hatte benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaveramus
  | 
    wir hatten benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveratis
  | 
    ihr hattet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverant
  | 
    sie hatten benachrichtigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus eram
  | 
    ich war benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eras
  | 
    du warst benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erat
  | 
    er/sie/es war benachrichtigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati eramus
  | 
    wir waren benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eratis
  | 
    ihr warst benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erant
  | 
    sie waren benachrichtigt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavissem
  | 
    ich hätte benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisses
  | 
    du hättest benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavisset
  | 
    er/sie/es hätte benachrichtigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavissemus
  | 
    wir hätten benachrichtigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavissetis
  | 
    ihr hättet benachrichtigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiavissent
  | 
    sie hätten benachrichtigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus essem
  | 
    ich wäre benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus esses
  | 
    du wärest benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus esset
  | 
    er/sie/es wäre benachrichtigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati essemus
  | 
    wir wären benachrichtigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati essetis
  | 
    ihr wäret benachrichtigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati essent
  | 
    sie wären benachrichtigt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavero
  | 
    ich werde benachrichtigt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du wirst benachrichtigt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es wird benachrichtigt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir werden benachrichtigt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr werdet benachrichtigt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie werden benachrichtigt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus ero
  | 
    ich werde benachrichtigt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eris
  | 
    du werdest benachrichtigt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erit
  | 
    er/sie/es werde benachrichtigt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati erimus
  | 
    wir werden benachrichtigt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eritis
  | 
    ihr werdet benachrichtigt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erunt
  | 
    sie werden benachrichtigt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiare
  | 
    benachrichtigen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiavisse
  | 
    benachrichtigt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiaturum esse
  | 
    benachrichtigen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiari nuntiarier
  | 
    benachrichtigt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiatum esse
  | 
    benachrichtigt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiatum iri
  | 
    künftig benachrichtigt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntia
  | 
    benachrichtige! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiate
  | 
    benachrichtigt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiare
  | 
    das Benachrichtigen | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    des Benachrichtigens | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    dem Benachrichtigen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    das Benachrichtigen | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    durch das Benachrichtigen | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    Benachrichtigen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiandus
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    nuntiandam
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandorum
  | 
    nuntiandarum
  | 
    nuntiandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandos
  | 
    nuntiandas
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantem
  | 
    nuntiantem
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiatus
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatum
  | 
    nuntiatam
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiate
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiatorum
  | 
    nuntiatarum
  | 
    nuntiatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatos
  | 
    nuntiatas
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturus
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturum
  | 
    nuntiaturam
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiature
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturorum
  | 
    nuntiaturarum
  | 
    nuntiaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturos
  | 
    nuntiaturas
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    nuntiatum
  | 
    nuntiatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntio
  | 
    ich berichte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntias
  | 
    du berichtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiat
  | 
    er/sie/es berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamus
  | 
    wir berichten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatis
  | 
    ihr berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiant
  | 
    sie berichten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntior
  | 
    ich werde berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaris nuntiare
  | 
    du wirst berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatur
  | 
    er/sie/es wird berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamur
  | 
    wir werden berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiamini
  | 
    ihr werdet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiantur
  | 
    sie werden berichtet | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiem
  | 
    ich berichte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nunties
  | 
    du berichtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiet
  | 
    er/sie/es berichte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemus
  | 
    wir berichten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntietis
  | 
    ihr berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntient
  | 
    sie berichten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntier
  | 
    ich werde berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntieris nuntiere
  | 
    du werdest berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntietur
  | 
    er/sie/es werde berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemur
  | 
    wir werden berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiemini
  | 
    ihr werdet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntientur
  | 
    sie werden berichtet | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabam
  | 
    ich berichtete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabas
  | 
    du berichtetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabat
  | 
    er/sie/es berichtete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamus
  | 
    wir berichteten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabatis
  | 
    ihr berichtetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabant
  | 
    sie berichteten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabar
  | 
    ich wurde berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabaris nuntiabare
  | 
    du wurdest berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabatur
  | 
    er/sie/es wurde berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamur
  | 
    wir wurden berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabamini
  | 
    ihr wurdet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabantur
  | 
    sie wurden berichtet | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarem
  | 
    ich berichtete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiares
  | 
    du berichtetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaret
  | 
    er/sie/es berichtete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremus
  | 
    wir berichteten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaretis
  | 
    ihr berichtetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarent
  | 
    sie berichteten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarer
  | 
    ich würde berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiareris nuntiarere
  | 
    du würdest berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaretur
  | 
    er/sie/es würde berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremur
  | 
    wir würden berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaremini
  | 
    ihr würdet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarentur
  | 
    sie würden berichtet | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabo
  | 
    ich werde berichten | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabis
  | 
    du wirst berichten | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabit
  | 
    er/sie/es wird berichten | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimus
  | 
    wir werden berichten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabitis
  | 
    ihr werdet berichten | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabunt
  | 
    sie werden berichten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabor
  | 
    ich werde berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaberis nuntiabere
  | 
    du wirst berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabitur
  | 
    er/sie/es wird berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimur
  | 
    wir werden berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabimini
  | 
    ihr werdet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabuntur
  | 
    sie werden berichtet | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavi
  | 
    ich habe berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisti
  | 
    du hast berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavit
  | 
    er/sie/es hat berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavimus
  | 
    wir haben berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavistis
  | 
    ihr habt berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverunt nuntiavere
  | 
    sie haben berichtet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sum
  | 
    ich bin berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus es
  | 
    du bist berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus est
  | 
    er/sie/es ist berichtet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati sumus
  | 
    wir sind berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati estis
  | 
    ihr seid berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sunt
  | 
    sie sind berichtet worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaverim
  | 
    ich habe berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du habest berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es habe berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir haben berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr habet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie haben berichtet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sim
  | 
    ich sei berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus sis
  | 
    du seiest berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus sit
  | 
    er/sie/es sei berichtet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati simus
  | 
    wir seien berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati sitis
  | 
    ihr seiet berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sint
  | 
    sie seien berichtet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaveram
  | 
    ich hatte berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveras
  | 
    du hattest berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverat
  | 
    er/sie/es hatte berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaveramus
  | 
    wir hatten berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveratis
  | 
    ihr hattet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverant
  | 
    sie hatten berichtet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus eram
  | 
    ich war berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eras
  | 
    du warst berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erat
  | 
    er/sie/es war berichtet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati eramus
  | 
    wir waren berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eratis
  | 
    ihr warst berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erant
  | 
    sie waren berichtet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavissem
  | 
    ich hätte berichtet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisses
  | 
    du hättest berichtet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavisset
  | 
    er/sie/es hätte berichtet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavissemus
  | 
    wir hätten berichtet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavissetis
  | 
    ihr hättet berichtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiavissent
  | 
    sie hätten berichtet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus essem
  | 
    ich wäre berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus esses
  | 
    du wärest berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus esset
  | 
    er/sie/es wäre berichtet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati essemus
  | 
    wir wären berichtet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati essetis
  | 
    ihr wäret berichtet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati essent
  | 
    sie wären berichtet worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavero
  | 
    ich werde berichtet haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du wirst berichtet haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es wird berichtet haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir werden berichtet haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr werdet berichtet haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie werden berichtet haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus ero
  | 
    ich werde berichtet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eris
  | 
    du werdest berichtet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erit
  | 
    er/sie/es werde berichtet worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati erimus
  | 
    wir werden berichtet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eritis
  | 
    ihr werdet berichtet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erunt
  | 
    sie werden berichtet worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiare
  | 
    berichten | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiavisse
  | 
    berichtet haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiaturum esse
  | 
    berichten werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiari nuntiarier
  | 
    berichtet werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiatum esse
  | 
    berichtet worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiatum iri
  | 
    künftig berichtet werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntia
  | 
    berichte! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiate
  | 
    berichtet! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiare
  | 
    das Berichten | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    des Berichtens | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    dem Berichten | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    das Berichten | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    durch das Berichten | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    Berichten! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiandus
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    nuntiandam
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandorum
  | 
    nuntiandarum
  | 
    nuntiandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandos
  | 
    nuntiandas
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantem
  | 
    nuntiantem
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiatus
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatum
  | 
    nuntiatam
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiate
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiatorum
  | 
    nuntiatarum
  | 
    nuntiatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatos
  | 
    nuntiatas
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturus
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturum
  | 
    nuntiaturam
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiature
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturorum
  | 
    nuntiaturarum
  | 
    nuntiaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturos
  | 
    nuntiaturas
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    nuntiatum
  | 
    nuntiatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntio
  | 
    ich teile mit | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntias
  | 
    du teilst mit | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiat
  | 
    er/sie/es teilt mit | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamus
  | 
    wir teilen mit | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatis
  | 
    ihr teilt mit | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiant
  | 
    sie teilen mit | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntior
  | 
    ich werde mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaris nuntiare
  | 
    du wirst mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatur
  | 
    er/sie/es wird mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamur
  | 
    wir werden mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiamini
  | 
    ihr werdet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiantur
  | 
    sie werden mitgeteilt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiem
  | 
    ich teile mit | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nunties
  | 
    du teilest mit | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiet
  | 
    er/sie/es teile mit | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemus
  | 
    wir teilen mit | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntietis
  | 
    ihr teilet mit | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntient
  | 
    sie teilen mit | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntier
  | 
    ich werde mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntieris nuntiere
  | 
    du werdest mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntietur
  | 
    er/sie/es werde mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemur
  | 
    wir werden mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiemini
  | 
    ihr werdet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntientur
  | 
    sie werden mitgeteilt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabam
  | 
    ich teilte mit | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabas
  | 
    du teiltest mit | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabat
  | 
    er/sie/es teilte mit | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamus
  | 
    wir teilten mit | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabatis
  | 
    ihr teiltet mit | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabant
  | 
    sie teilten mit | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabar
  | 
    ich wurde mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabaris nuntiabare
  | 
    du wurdest mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabatur
  | 
    er/sie/es wurde mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamur
  | 
    wir wurden mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabamini
  | 
    ihr wurdet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabantur
  | 
    sie wurden mitgeteilt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarem
  | 
    ich teilte mit | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiares
  | 
    du teiltest mit | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaret
  | 
    er/sie/es teilte mit | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremus
  | 
    wir teilten mit | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaretis
  | 
    ihr teiltet mit | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarent
  | 
    sie teilten mit | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarer
  | 
    ich würde mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiareris nuntiarere
  | 
    du würdest mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaretur
  | 
    er/sie/es würde mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremur
  | 
    wir würden mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaremini
  | 
    ihr würdet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarentur
  | 
    sie würden mitgeteilt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabo
  | 
    ich werde mitteilen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabis
  | 
    du wirst mitteilen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabit
  | 
    er/sie/es wird mitteilen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimus
  | 
    wir werden mitteilen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabitis
  | 
    ihr werdet mitteilen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabunt
  | 
    sie werden mitteilen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabor
  | 
    ich werde mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaberis nuntiabere
  | 
    du wirst mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabitur
  | 
    er/sie/es wird mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimur
  | 
    wir werden mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabimini
  | 
    ihr werdet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabuntur
  | 
    sie werden mitgeteilt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavi
  | 
    ich habe mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisti
  | 
    du hast mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavit
  | 
    er/sie/es hat mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavimus
  | 
    wir haben mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavistis
  | 
    ihr habt mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverunt nuntiavere
  | 
    sie haben mitgeteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sum
  | 
    ich bin mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus es
  | 
    du bist mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus est
  | 
    er/sie/es ist mitgeteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati sumus
  | 
    wir sind mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati estis
  | 
    ihr seid mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sunt
  | 
    sie sind mitgeteilt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaverim
  | 
    ich habe mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du habest mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es habe mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir haben mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr habet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie haben mitgeteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sim
  | 
    ich sei mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus sis
  | 
    du seiest mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus sit
  | 
    er/sie/es sei mitgeteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati simus
  | 
    wir seien mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati sitis
  | 
    ihr seiet mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sint
  | 
    sie seien mitgeteilt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaveram
  | 
    ich hatte mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveras
  | 
    du hattest mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverat
  | 
    er/sie/es hatte mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaveramus
  | 
    wir hatten mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveratis
  | 
    ihr hattet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverant
  | 
    sie hatten mitgeteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus eram
  | 
    ich war mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eras
  | 
    du warst mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erat
  | 
    er/sie/es war mitgeteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati eramus
  | 
    wir waren mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eratis
  | 
    ihr warst mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erant
  | 
    sie waren mitgeteilt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavissem
  | 
    ich hätte mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisses
  | 
    du hättest mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavisset
  | 
    er/sie/es hätte mitgeteilt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavissemus
  | 
    wir hätten mitgeteilt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavissetis
  | 
    ihr hättet mitgeteilt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiavissent
  | 
    sie hätten mitgeteilt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus essem
  | 
    ich wäre mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus esses
  | 
    du wärest mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus esset
  | 
    er/sie/es wäre mitgeteilt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati essemus
  | 
    wir wären mitgeteilt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati essetis
  | 
    ihr wäret mitgeteilt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati essent
  | 
    sie wären mitgeteilt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavero
  | 
    ich werde mitgeteilt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du wirst mitgeteilt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es wird mitgeteilt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir werden mitgeteilt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr werdet mitgeteilt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie werden mitgeteilt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus ero
  | 
    ich werde mitgeteilt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eris
  | 
    du werdest mitgeteilt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erit
  | 
    er/sie/es werde mitgeteilt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati erimus
  | 
    wir werden mitgeteilt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eritis
  | 
    ihr werdet mitgeteilt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erunt
  | 
    sie werden mitgeteilt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiare
  | 
    mitteilen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiavisse
  | 
    mitgeteilt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiaturum esse
  | 
    mitteilen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiari nuntiarier
  | 
    mitgeteilt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiatum esse
  | 
    mitgeteilt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiatum iri
  | 
    künftig mitgeteilt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntia
  | 
    teile mit! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiate
  | 
    teilt mit! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiare
  | 
    das Mitteilen | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    des Mitteilens | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    dem Mitteilen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    das Mitteilen | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    durch das Mitteilen | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    Mitteilen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiandus
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    nuntiandam
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandorum
  | 
    nuntiandarum
  | 
    nuntiandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandos
  | 
    nuntiandas
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantem
  | 
    nuntiantem
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiatus
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatum
  | 
    nuntiatam
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiate
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiatorum
  | 
    nuntiatarum
  | 
    nuntiatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatos
  | 
    nuntiatas
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturus
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturum
  | 
    nuntiaturam
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiature
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturorum
  | 
    nuntiaturarum
  | 
    nuntiaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturos
  | 
    nuntiaturas
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    nuntiatum
  | 
    nuntiatu
  | 
  
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntio
  | 
    ich verkünde | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntias
  | 
    du verkündest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiat
  | 
    er/sie/es verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamus
  | 
    wir verkünden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatis
  | 
    ihr verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiant
  | 
    sie verkünden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntior
  | 
    ich werde verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaris nuntiare
  | 
    du wirst verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatur
  | 
    er/sie/es wird verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiamur
  | 
    wir werden verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiamini
  | 
    ihr werdet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiantur
  | 
    sie werden verkündet | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiem
  | 
    ich verkünde | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nunties
  | 
    du verkündest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiet
  | 
    er/sie/es verkünde | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemus
  | 
    wir verkünden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntietis
  | 
    ihr verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntient
  | 
    sie verkünden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntier
  | 
    ich werde verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntieris nuntiere
  | 
    du werdest verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntietur
  | 
    er/sie/es werde verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiemur
  | 
    wir werden verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiemini
  | 
    ihr werdet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntientur
  | 
    sie werden verkündet | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabam
  | 
    ich verkündete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabas
  | 
    du verkündetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabat
  | 
    er/sie/es verkündete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamus
  | 
    wir verkündeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabatis
  | 
    ihr verkündetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabant
  | 
    sie verkündeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabar
  | 
    ich wurde verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabaris nuntiabare
  | 
    du wurdest verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabatur
  | 
    er/sie/es wurde verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabamur
  | 
    wir wurden verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabamini
  | 
    ihr wurdet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabantur
  | 
    sie wurden verkündet | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarem
  | 
    ich verkündete | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiares
  | 
    du verkündetest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaret
  | 
    er/sie/es verkündete | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremus
  | 
    wir verkündeten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaretis
  | 
    ihr verkündetet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarent
  | 
    sie verkündeten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiarer
  | 
    ich würde verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiareris nuntiarere
  | 
    du würdest verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaretur
  | 
    er/sie/es würde verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaremur
  | 
    wir würden verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaremini
  | 
    ihr würdet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiarentur
  | 
    sie würden verkündet | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabo
  | 
    ich werde verkünden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiabis
  | 
    du wirst verkünden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabit
  | 
    er/sie/es wird verkünden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimus
  | 
    wir werden verkünden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabitis
  | 
    ihr werdet verkünden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabunt
  | 
    sie werden verkünden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiabor
  | 
    ich werde verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaberis nuntiabere
  | 
    du wirst verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiabitur
  | 
    er/sie/es wird verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiabimur
  | 
    wir werden verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiabimini
  | 
    ihr werdet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiabuntur
  | 
    sie werden verkündet | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavi
  | 
    ich habe verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisti
  | 
    du hast verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavit
  | 
    er/sie/es hat verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavimus
  | 
    wir haben verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavistis
  | 
    ihr habt verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverunt nuntiavere
  | 
    sie haben verkündet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sum
  | 
    ich bin verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus es
  | 
    du bist verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus est
  | 
    er/sie/es ist verkündet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati sumus
  | 
    wir sind verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati estis
  | 
    ihr seid verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sunt
  | 
    sie sind verkündet worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaverim
  | 
    ich habe verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du habest verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es habe verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir haben verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr habet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie haben verkündet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus sim
  | 
    ich sei verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus sis
  | 
    du seiest verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus sit
  | 
    er/sie/es sei verkündet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati simus
  | 
    wir seien verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati sitis
  | 
    ihr seiet verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati sint
  | 
    sie seien verkündet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiaveram
  | 
    ich hatte verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveras
  | 
    du hattest verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverat
  | 
    er/sie/es hatte verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaveramus
  | 
    wir hatten verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveratis
  | 
    ihr hattet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverant
  | 
    sie hatten verkündet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus eram
  | 
    ich war verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eras
  | 
    du warst verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erat
  | 
    er/sie/es war verkündet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati eramus
  | 
    wir waren verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eratis
  | 
    ihr warst verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erant
  | 
    sie waren verkündet worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavissem
  | 
    ich hätte verkündet | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiavisses
  | 
    du hättest verkündet | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiavisset
  | 
    er/sie/es hätte verkündet | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiavissemus
  | 
    wir hätten verkündet | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiavissetis
  | 
    ihr hättet verkündet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiavissent
  | 
    sie hätten verkündet | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus essem
  | 
    ich wäre verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus esses
  | 
    du wärest verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus esset
  | 
    er/sie/es wäre verkündet worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati essemus
  | 
    wir wären verkündet worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati essetis
  | 
    ihr wäret verkündet worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati essent
  | 
    sie wären verkündet worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiavero
  | 
    ich werde verkündet haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiaveris
  | 
    du wirst verkündet haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiaverit
  | 
    er/sie/es wird verkündet haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiaverimus
  | 
    wir werden verkündet haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiaveritis
  | 
    ihr werdet verkündet haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiaverint
  | 
    sie werden verkündet haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    nuntiatus ero
  | 
    ich werde verkündet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiatus eris
  | 
    du werdest verkündet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiatus erit
  | 
    er/sie/es werde verkündet worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    nuntiati erimus
  | 
    wir werden verkündet worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiati eritis
  | 
    ihr werdet verkündet worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntiati erunt
  | 
    sie werden verkündet worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiare
  | 
    verkünden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiavisse
  | 
    verkündet haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiaturum esse
  | 
    verkünden werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    nuntiari nuntiarier
  | 
    verkündet werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    nuntiatum esse
  | 
    verkündet worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    nuntiatum iri
  | 
    künftig verkündet werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntia
  | 
    verkünde! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiate
  | 
    verkündet! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    nuntiato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    nuntiatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    nuntianto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiare
  | 
    das Verkünden | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    des Verkündens | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    dem Verkünden | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    das Verkünden | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    durch das Verkünden | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    Verkünden! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiandus
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandum
  | 
    nuntiandam
  | 
    nuntiandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiando
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiande
  | 
    nuntianda
  | 
    nuntiandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiandorum
  | 
    nuntiandarum
  | 
    nuntiandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiandos
  | 
    nuntiandas
  | 
    nuntianda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiandi
  | 
    nuntiandae
  | 
    nuntianda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
    nuntiantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
    nuntianti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantem
  | 
    nuntiantem
  | 
    nuntians
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
    nuntianti nuntiante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
    nuntians
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
    nuntiantium nuntiantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
    nuntiantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantes
  | 
    nuntiantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiatus
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatum
  | 
    nuntiatam
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiato
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiate
  | 
    nuntiata
  | 
    nuntiatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiatorum
  | 
    nuntiatarum
  | 
    nuntiatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiatos
  | 
    nuntiatas
  | 
    nuntiata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
    nuntiatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiati
  | 
    nuntiatae
  | 
    nuntiata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturus
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturum
  | 
    nuntiaturam
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturo
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiature
  | 
    nuntiatura
  | 
    nuntiaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    nuntiaturorum
  | 
    nuntiaturarum
  | 
    nuntiaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    nuntiaturos
  | 
    nuntiaturas
  | 
    nuntiatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
    nuntiaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    nuntiaturi
  | 
    nuntiaturae
  | 
    nuntiatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    nuntiatum
  | 
    nuntiatu
  |