Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduro
|
ich dichte ab |
| 2. Person Singular |
obduras
|
du dichtest ab |
| 3. Person Singular |
obdurat
|
er/sie/es dichtet ab |
| 1. Person Plural |
obduramus
|
wir dichten ab |
| 2. Person Plural |
obduratis
|
ihr dichtet ab |
| 3. Person Plural |
obdurant
|
sie dichten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduror
|
ich werde abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraris obdurare
|
du wirst abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduratur
|
er/sie/es wird abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduramur
|
wir werden abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduramini
|
ihr werdet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurantur
|
sie werden abgedichtet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurem
|
ich dichte ab |
| 2. Person Singular |
obdures
|
du dichtest ab |
| 3. Person Singular |
obduret
|
er/sie/es dichte ab |
| 1. Person Plural |
obduremus
|
wir dichten ab |
| 2. Person Plural |
obduretis
|
ihr dichtet ab |
| 3. Person Plural |
obdurent
|
sie dichten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurer
|
ich werde abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obdureris obdurere
|
du werdest abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduretur
|
er/sie/es werde abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduremur
|
wir werden abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduremini
|
ihr werdet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurentur
|
sie werden abgedichtet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabam
|
ich dichtete ab |
| 2. Person Singular |
obdurabas
|
du dichtetest ab |
| 3. Person Singular |
obdurabat
|
er/sie/es dichtete ab |
| 1. Person Plural |
obdurabamus
|
wir dichteten ab |
| 2. Person Plural |
obdurabatis
|
ihr dichtetet ab |
| 3. Person Plural |
obdurabant
|
sie dichteten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabar
|
ich wurde abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obdurabaris obdurabare
|
du wurdest abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obdurabatur
|
er/sie/es wurde abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obdurabamur
|
wir wurden abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obdurabamini
|
ihr wurdet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurabantur
|
sie wurden abgedichtet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarem
|
ich dichtete ab |
| 2. Person Singular |
obdurares
|
du dichtetest ab |
| 3. Person Singular |
obduraret
|
er/sie/es dichtete ab |
| 1. Person Plural |
obduraremus
|
wir dichteten ab |
| 2. Person Plural |
obduraretis
|
ihr dichtetet ab |
| 3. Person Plural |
obdurarent
|
sie dichteten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarer
|
ich würde abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obdurareris obdurarere
|
du würdest abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduraretur
|
er/sie/es würde abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduraremur
|
wir würden abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduraremini
|
ihr würdet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurarentur
|
sie würden abgedichtet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabo
|
ich werde abdichten |
| 2. Person Singular |
obdurabis
|
du wirst abdichten |
| 3. Person Singular |
obdurabit
|
er/sie/es wird abdichten |
| 1. Person Plural |
obdurabimus
|
wir werden abdichten |
| 2. Person Plural |
obdurabitis
|
ihr werdet abdichten |
| 3. Person Plural |
obdurabunt
|
sie werden abdichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabor
|
ich werde abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraberis obdurabere
|
du wirst abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obdurabitur
|
er/sie/es wird abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obdurabimur
|
wir werden abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obdurabimini
|
ihr werdet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurabuntur
|
sie werden abgedichtet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravi
|
ich habe abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obduravisti
|
du hast abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduravit
|
er/sie/es hat abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduravimus
|
wir haben abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduravistis
|
ihr habt abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obduraverunt obduravere
|
sie haben abgedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sum
|
ich bin abgedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus es
|
du bist abgedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus est
|
er/sie/es ist abgedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati sumus
|
wir sind abgedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati estis
|
ihr seid abgedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati sunt
|
sie sind abgedichtet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraverim
|
ich habe abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
du habest abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
er/sie/es habe abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
wir haben abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
ihr habet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
sie haben abgedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sim
|
ich sei abgedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus sis
|
du seiest abgedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus sit
|
er/sie/es sei abgedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati simus
|
wir seien abgedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati sitis
|
ihr seiet abgedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati sint
|
sie seien abgedichtet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraveram
|
ich hatte abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraveras
|
du hattest abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduraverat
|
er/sie/es hatte abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduraveramus
|
wir hatten abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduraveratis
|
ihr hattet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obduraverant
|
sie hatten abgedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus eram
|
ich war abgedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus eras
|
du warst abgedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus erat
|
er/sie/es war abgedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati eramus
|
wir waren abgedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati eratis
|
ihr warst abgedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati erant
|
sie waren abgedichtet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravissem
|
ich hätte abgedichtet |
| 2. Person Singular |
obduravisses
|
du hättest abgedichtet |
| 3. Person Singular |
obduravisset
|
er/sie/es hätte abgedichtet |
| 1. Person Plural |
obduravissemus
|
wir hätten abgedichtet |
| 2. Person Plural |
obduravissetis
|
ihr hättet abgedichtet |
| 3. Person Plural |
obduravissent
|
sie hätten abgedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus essem
|
ich wäre abgedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus esses
|
du wärest abgedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus esset
|
er/sie/es wäre abgedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati essemus
|
wir wären abgedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati essetis
|
ihr wäret abgedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati essent
|
sie wären abgedichtet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravero
|
ich werde abgedichtet haben |
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
du wirst abgedichtet haben |
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
er/sie/es wird abgedichtet haben |
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
wir werden abgedichtet haben |
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
ihr werdet abgedichtet haben |
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
sie werden abgedichtet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus ero
|
ich werde abgedichtet worden sein |
| 2. Person Singular |
obduratus eris
|
du werdest abgedichtet worden sein |
| 3. Person Singular |
obduratus erit
|
er/sie/es werde abgedichtet worden sein |
| 1. Person Plural |
obdurati erimus
|
wir werden abgedichtet worden sein |
| 2. Person Plural |
obdurati eritis
|
ihr werdet abgedichtet worden sein |
| 3. Person Plural |
obdurati erunt
|
sie werden abgedichtet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurare
|
abdichten |
| Vorzeitigkeit |
obduravisse
|
abgedichtet haben |
| Nachzeitigkeit |
obduraturum esse
|
abdichten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurari obdurarier
|
abgedichtet werden |
| Vorzeitigkeit |
obduratum esse
|
abgedichtet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
obduratum iri
|
künftig abgedichtet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
obdura
|
dichte ab! |
| 2. Person Plural |
obdurate
|
dichtet ab! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
obdurato
|
| 3. Person Singular |
obdurato
|
| 2. Person Plural |
obduratote
|
| 3. Person Plural |
obduranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
obdurare
|
das Abdichten |
| Genitiv |
obdurandi
|
des Abdichtens |
| Dativ |
obdurando
|
dem Abdichten |
| Akkusativ |
obdurandum
|
das Abdichten |
| Ablativ |
obdurando
|
durch das Abdichten |
| Vokativ |
obdurande
|
Abdichten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurandus
|
obduranda
|
obdurandum
|
| Genitiv |
obdurandi
|
obdurandae
|
obdurandi
|
| Dativ |
obdurando
|
obdurandae
|
obdurando
|
| Akkusativ |
obdurandum
|
obdurandam
|
obdurandum
|
| Ablativ |
obdurando
|
obduranda
|
obdurando
|
| Vokativ |
obdurande
|
obduranda
|
obdurandum
|
Plural
| Nominativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
| Genitiv |
obdurandorum
|
obdurandarum
|
obdurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
obdurandos
|
obdurandas
|
obduranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
| Genitiv |
obdurantis
|
obdurantis
|
obdurantis
|
| Dativ |
obduranti
|
obduranti
|
obduranti
|
| Akkusativ |
obdurantem
|
obdurantem
|
obdurans
|
| Ablativ |
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
| Vokativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
Plural
| Nominativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Genitiv |
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
| Dativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Akkusativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Ablativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Vokativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduratus
|
obdurata
|
obduratum
|
| Genitiv |
obdurati
|
obduratae
|
obdurati
|
| Dativ |
obdurato
|
obduratae
|
obdurato
|
| Akkusativ |
obduratum
|
obduratam
|
obduratum
|
| Ablativ |
obdurato
|
obdurata
|
obdurato
|
| Vokativ |
obdurate
|
obdurata
|
obduratum
|
Plural
| Nominativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
| Genitiv |
obduratorum
|
obduratarum
|
obduratorum
|
| Dativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Akkusativ |
obduratos
|
obduratas
|
obdurata
|
| Ablativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Vokativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduraturus
|
obduratura
|
obduraturum
|
| Genitiv |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduraturi
|
| Dativ |
obduraturo
|
obduraturae
|
obduraturo
|
| Akkusativ |
obduraturum
|
obduraturam
|
obduraturum
|
| Ablativ |
obduraturo
|
obduratura
|
obduraturo
|
| Vokativ |
obdurature
|
obduratura
|
obduraturum
|
Plural
| Nominativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
| Genitiv |
obduraturorum
|
obduraturarum
|
obduraturorum
|
| Dativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Akkusativ |
obduraturos
|
obduraturas
|
obduratura
|
| Ablativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Vokativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
obduratum
|
obduratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduro
|
ich halte aus |
| 2. Person Singular |
obduras
|
du hältst aus |
| 3. Person Singular |
obdurat
|
er/sie/es hält aus |
| 1. Person Plural |
obduramus
|
wir halten aus |
| 2. Person Plural |
obduratis
|
ihr haltet aus |
| 3. Person Plural |
obdurant
|
sie halten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduror
|
ich werde ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obduraris obdurare
|
du wirst ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduratur
|
er/sie/es wird ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduramur
|
wir werden ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduramini
|
ihr werdet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obdurantur
|
sie werden ausgehalten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurem
|
ich halte aus |
| 2. Person Singular |
obdures
|
du haltest aus |
| 3. Person Singular |
obduret
|
er/sie/es halte aus |
| 1. Person Plural |
obduremus
|
wir halten aus |
| 2. Person Plural |
obduretis
|
ihr haltet aus |
| 3. Person Plural |
obdurent
|
sie halten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurer
|
ich werde ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obdureris obdurere
|
du werdest ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduretur
|
er/sie/es werde ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduremur
|
wir werden ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduremini
|
ihr werdet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obdurentur
|
sie werden ausgehalten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabam
|
ich hielt aus |
| 2. Person Singular |
obdurabas
|
du hieltest aus |
| 3. Person Singular |
obdurabat
|
er/sie/es hielt aus |
| 1. Person Plural |
obdurabamus
|
wir hielten aus |
| 2. Person Plural |
obdurabatis
|
ihr hieltet aus |
| 3. Person Plural |
obdurabant
|
sie hielten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabar
|
ich wurde ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obdurabaris obdurabare
|
du wurdest ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obdurabatur
|
er/sie/es wurde ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obdurabamur
|
wir wurden ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obdurabamini
|
ihr wurdet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obdurabantur
|
sie wurden ausgehalten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarem
|
ich hielte aus |
| 2. Person Singular |
obdurares
|
du hieltest aus |
| 3. Person Singular |
obduraret
|
er/sie/es hielte aus |
| 1. Person Plural |
obduraremus
|
wir hielten aus |
| 2. Person Plural |
obduraretis
|
ihr hieltet aus |
| 3. Person Plural |
obdurarent
|
sie hielten aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarer
|
ich würde ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obdurareris obdurarere
|
du würdest ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduraretur
|
er/sie/es würde ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduraremur
|
wir würden ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduraremini
|
ihr würdet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obdurarentur
|
sie würden ausgehalten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabo
|
ich werde aushalten |
| 2. Person Singular |
obdurabis
|
du wirst aushalten |
| 3. Person Singular |
obdurabit
|
er/sie/es wird aushalten |
| 1. Person Plural |
obdurabimus
|
wir werden aushalten |
| 2. Person Plural |
obdurabitis
|
ihr werdet aushalten |
| 3. Person Plural |
obdurabunt
|
sie werden aushalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabor
|
ich werde ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obduraberis obdurabere
|
du wirst ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obdurabitur
|
er/sie/es wird ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obdurabimur
|
wir werden ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obdurabimini
|
ihr werdet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obdurabuntur
|
sie werden ausgehalten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravi
|
ich habe ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obduravisti
|
du hast ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduravit
|
er/sie/es hat ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduravimus
|
wir haben ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduravistis
|
ihr habt ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obduraverunt obduravere
|
sie haben ausgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sum
|
ich bin ausgehalten worden |
| 2. Person Singular |
obduratus es
|
du bist ausgehalten worden |
| 3. Person Singular |
obduratus est
|
er/sie/es ist ausgehalten worden |
| 1. Person Plural |
obdurati sumus
|
wir sind ausgehalten worden |
| 2. Person Plural |
obdurati estis
|
ihr seid ausgehalten worden |
| 3. Person Plural |
obdurati sunt
|
sie sind ausgehalten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraverim
|
ich habe ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
du habest ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
er/sie/es habe ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
wir haben ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
ihr habet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
sie haben ausgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sim
|
ich sei ausgehalten worden |
| 2. Person Singular |
obduratus sis
|
du seiest ausgehalten worden |
| 3. Person Singular |
obduratus sit
|
er/sie/es sei ausgehalten worden |
| 1. Person Plural |
obdurati simus
|
wir seien ausgehalten worden |
| 2. Person Plural |
obdurati sitis
|
ihr seiet ausgehalten worden |
| 3. Person Plural |
obdurati sint
|
sie seien ausgehalten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraveram
|
ich hatte ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obduraveras
|
du hattest ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduraverat
|
er/sie/es hatte ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduraveramus
|
wir hatten ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduraveratis
|
ihr hattet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obduraverant
|
sie hatten ausgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus eram
|
ich war ausgehalten worden |
| 2. Person Singular |
obduratus eras
|
du warst ausgehalten worden |
| 3. Person Singular |
obduratus erat
|
er/sie/es war ausgehalten worden |
| 1. Person Plural |
obdurati eramus
|
wir waren ausgehalten worden |
| 2. Person Plural |
obdurati eratis
|
ihr warst ausgehalten worden |
| 3. Person Plural |
obdurati erant
|
sie waren ausgehalten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravissem
|
ich hätte ausgehalten |
| 2. Person Singular |
obduravisses
|
du hättest ausgehalten |
| 3. Person Singular |
obduravisset
|
er/sie/es hätte ausgehalten |
| 1. Person Plural |
obduravissemus
|
wir hätten ausgehalten |
| 2. Person Plural |
obduravissetis
|
ihr hättet ausgehalten |
| 3. Person Plural |
obduravissent
|
sie hätten ausgehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus essem
|
ich wäre ausgehalten worden |
| 2. Person Singular |
obduratus esses
|
du wärest ausgehalten worden |
| 3. Person Singular |
obduratus esset
|
er/sie/es wäre ausgehalten worden |
| 1. Person Plural |
obdurati essemus
|
wir wären ausgehalten worden |
| 2. Person Plural |
obdurati essetis
|
ihr wäret ausgehalten worden |
| 3. Person Plural |
obdurati essent
|
sie wären ausgehalten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravero
|
ich werde ausgehalten haben |
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
du wirst ausgehalten haben |
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
er/sie/es wird ausgehalten haben |
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
wir werden ausgehalten haben |
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
ihr werdet ausgehalten haben |
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
sie werden ausgehalten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus ero
|
ich werde ausgehalten worden sein |
| 2. Person Singular |
obduratus eris
|
du werdest ausgehalten worden sein |
| 3. Person Singular |
obduratus erit
|
er/sie/es werde ausgehalten worden sein |
| 1. Person Plural |
obdurati erimus
|
wir werden ausgehalten worden sein |
| 2. Person Plural |
obdurati eritis
|
ihr werdet ausgehalten worden sein |
| 3. Person Plural |
obdurati erunt
|
sie werden ausgehalten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurare
|
aushalten |
| Vorzeitigkeit |
obduravisse
|
ausgehalten haben |
| Nachzeitigkeit |
obduraturum esse
|
aushalten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurari obdurarier
|
ausgehalten werden |
| Vorzeitigkeit |
obduratum esse
|
ausgehalten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
obduratum iri
|
künftig ausgehalten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
obdura
|
halte aus; halt aus! |
| 2. Person Plural |
obdurate
|
haltet aus! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
obdurato
|
| 3. Person Singular |
obdurato
|
| 2. Person Plural |
obduratote
|
| 3. Person Plural |
obduranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
obdurare
|
das Aushalten |
| Genitiv |
obdurandi
|
des Aushaltens |
| Dativ |
obdurando
|
dem Aushalten |
| Akkusativ |
obdurandum
|
das Aushalten |
| Ablativ |
obdurando
|
durch das Aushalten |
| Vokativ |
obdurande
|
Aushalten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurandus
|
obduranda
|
obdurandum
|
| Genitiv |
obdurandi
|
obdurandae
|
obdurandi
|
| Dativ |
obdurando
|
obdurandae
|
obdurando
|
| Akkusativ |
obdurandum
|
obdurandam
|
obdurandum
|
| Ablativ |
obdurando
|
obduranda
|
obdurando
|
| Vokativ |
obdurande
|
obduranda
|
obdurandum
|
Plural
| Nominativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
| Genitiv |
obdurandorum
|
obdurandarum
|
obdurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
obdurandos
|
obdurandas
|
obduranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
| Genitiv |
obdurantis
|
obdurantis
|
obdurantis
|
| Dativ |
obduranti
|
obduranti
|
obduranti
|
| Akkusativ |
obdurantem
|
obdurantem
|
obdurans
|
| Ablativ |
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
| Vokativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
Plural
| Nominativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Genitiv |
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
| Dativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Akkusativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Ablativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Vokativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduratus
|
obdurata
|
obduratum
|
| Genitiv |
obdurati
|
obduratae
|
obdurati
|
| Dativ |
obdurato
|
obduratae
|
obdurato
|
| Akkusativ |
obduratum
|
obduratam
|
obduratum
|
| Ablativ |
obdurato
|
obdurata
|
obdurato
|
| Vokativ |
obdurate
|
obdurata
|
obduratum
|
Plural
| Nominativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
| Genitiv |
obduratorum
|
obduratarum
|
obduratorum
|
| Dativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Akkusativ |
obduratos
|
obduratas
|
obdurata
|
| Ablativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Vokativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduraturus
|
obduratura
|
obduraturum
|
| Genitiv |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduraturi
|
| Dativ |
obduraturo
|
obduraturae
|
obduraturo
|
| Akkusativ |
obduraturum
|
obduraturam
|
obduraturum
|
| Ablativ |
obduraturo
|
obduratura
|
obduraturo
|
| Vokativ |
obdurature
|
obduratura
|
obduraturum
|
Plural
| Nominativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
| Genitiv |
obduraturorum
|
obduraturarum
|
obduraturorum
|
| Dativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Akkusativ |
obduraturos
|
obduraturas
|
obduratura
|
| Ablativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Vokativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
obduratum
|
obduratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduro
|
|
| 2. Person Singular |
obduras
|
|
| 3. Person Singular |
obdurat
|
|
| 1. Person Plural |
obduramus
|
|
| 2. Person Plural |
obduratis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduror
|
|
| 2. Person Singular |
obduraris obdurare
|
|
| 3. Person Singular |
obduratur
|
|
| 1. Person Plural |
obduramur
|
|
| 2. Person Plural |
obduramini
|
|
| 3. Person Plural |
obdurantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurem
|
|
| 2. Person Singular |
obdures
|
|
| 3. Person Singular |
obduret
|
|
| 1. Person Plural |
obduremus
|
|
| 2. Person Plural |
obduretis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurer
|
|
| 2. Person Singular |
obdureris obdurere
|
|
| 3. Person Singular |
obduretur
|
|
| 1. Person Plural |
obduremur
|
|
| 2. Person Plural |
obduremini
|
|
| 3. Person Plural |
obdurentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabam
|
|
| 2. Person Singular |
obdurabas
|
|
| 3. Person Singular |
obdurabat
|
|
| 1. Person Plural |
obdurabamus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurabatis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabar
|
|
| 2. Person Singular |
obdurabaris obdurabare
|
|
| 3. Person Singular |
obdurabatur
|
|
| 1. Person Plural |
obdurabamur
|
|
| 2. Person Plural |
obdurabamini
|
|
| 3. Person Plural |
obdurabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarem
|
|
| 2. Person Singular |
obdurares
|
|
| 3. Person Singular |
obduraret
|
|
| 1. Person Plural |
obduraremus
|
|
| 2. Person Plural |
obduraretis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarer
|
|
| 2. Person Singular |
obdurareris obdurarere
|
|
| 3. Person Singular |
obduraretur
|
|
| 1. Person Plural |
obduraremur
|
|
| 2. Person Plural |
obduraremini
|
|
| 3. Person Plural |
obdurarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabo
|
|
| 2. Person Singular |
obdurabis
|
|
| 3. Person Singular |
obdurabit
|
|
| 1. Person Plural |
obdurabimus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurabitis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabor
|
|
| 2. Person Singular |
obduraberis obdurabere
|
|
| 3. Person Singular |
obdurabitur
|
|
| 1. Person Plural |
obdurabimur
|
|
| 2. Person Plural |
obdurabimini
|
|
| 3. Person Plural |
obdurabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravi
|
|
| 2. Person Singular |
obduravisti
|
|
| 3. Person Singular |
obduravit
|
|
| 1. Person Plural |
obduravimus
|
|
| 2. Person Plural |
obduravistis
|
|
| 3. Person Plural |
obduraverunt obduravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
obduratus es
|
|
| 3. Person Singular |
obduratus est
|
|
| 1. Person Plural |
obdurati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurati estis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraverim
|
|
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
|
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
|
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
obduratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
obduratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
obdurati simus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraveram
|
|
| 2. Person Singular |
obduraveras
|
|
| 3. Person Singular |
obduraverat
|
|
| 1. Person Plural |
obduraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
obduraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
obduraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
obduratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
obduratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
obdurati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravissem
|
|
| 2. Person Singular |
obduravisses
|
|
| 3. Person Singular |
obduravisset
|
|
| 1. Person Plural |
obduravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
obduravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
obduravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
obduratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
obduratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
obdurati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravero
|
|
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
|
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
|
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
obduratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
obduratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
obdurati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
obdurati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
obdurati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurare
|
|
| Vorzeitigkeit |
obduravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
obduraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurari obdurarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
obduratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
obduratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
obdura
|
! |
| 2. Person Plural |
obdurate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
obdurato
|
| 3. Person Singular |
obdurato
|
| 2. Person Plural |
obduratote
|
| 3. Person Plural |
obduranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
obdurare
|
das |
| Genitiv |
obdurandi
|
des es |
| Dativ |
obdurando
|
dem |
| Akkusativ |
obdurandum
|
das |
| Ablativ |
obdurando
|
durch das |
| Vokativ |
obdurande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurandus
|
obduranda
|
obdurandum
|
| Genitiv |
obdurandi
|
obdurandae
|
obdurandi
|
| Dativ |
obdurando
|
obdurandae
|
obdurando
|
| Akkusativ |
obdurandum
|
obdurandam
|
obdurandum
|
| Ablativ |
obdurando
|
obduranda
|
obdurando
|
| Vokativ |
obdurande
|
obduranda
|
obdurandum
|
Plural
| Nominativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
| Genitiv |
obdurandorum
|
obdurandarum
|
obdurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
obdurandos
|
obdurandas
|
obduranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
| Genitiv |
obdurantis
|
obdurantis
|
obdurantis
|
| Dativ |
obduranti
|
obduranti
|
obduranti
|
| Akkusativ |
obdurantem
|
obdurantem
|
obdurans
|
| Ablativ |
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
| Vokativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
Plural
| Nominativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Genitiv |
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
| Dativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Akkusativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Ablativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Vokativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduratus
|
obdurata
|
obduratum
|
| Genitiv |
obdurati
|
obduratae
|
obdurati
|
| Dativ |
obdurato
|
obduratae
|
obdurato
|
| Akkusativ |
obduratum
|
obduratam
|
obduratum
|
| Ablativ |
obdurato
|
obdurata
|
obdurato
|
| Vokativ |
obdurate
|
obdurata
|
obduratum
|
Plural
| Nominativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
| Genitiv |
obduratorum
|
obduratarum
|
obduratorum
|
| Dativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Akkusativ |
obduratos
|
obduratas
|
obdurata
|
| Ablativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Vokativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduraturus
|
obduratura
|
obduraturum
|
| Genitiv |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduraturi
|
| Dativ |
obduraturo
|
obduraturae
|
obduraturo
|
| Akkusativ |
obduraturum
|
obduraturam
|
obduraturum
|
| Ablativ |
obduraturo
|
obduratura
|
obduraturo
|
| Vokativ |
obdurature
|
obduratura
|
obduraturum
|
Plural
| Nominativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
| Genitiv |
obduraturorum
|
obduraturarum
|
obduraturorum
|
| Dativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Akkusativ |
obduraturos
|
obduraturas
|
obduratura
|
| Ablativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Vokativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
obduratum
|
obduratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduro
|
ich dichte |
| 2. Person Singular |
obduras
|
du dichtest |
| 3. Person Singular |
obdurat
|
er/sie/es dichtet |
| 1. Person Plural |
obduramus
|
wir dichten |
| 2. Person Plural |
obduratis
|
ihr dichtet |
| 3. Person Plural |
obdurant
|
sie dichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduror
|
ich werde gedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraris obdurare
|
du wirst gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduratur
|
er/sie/es wird gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduramur
|
wir werden gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduramini
|
ihr werdet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurantur
|
sie werden gedichtet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurem
|
ich dichte |
| 2. Person Singular |
obdures
|
du dichtest |
| 3. Person Singular |
obduret
|
er/sie/es dichte |
| 1. Person Plural |
obduremus
|
wir dichten |
| 2. Person Plural |
obduretis
|
ihr dichtet |
| 3. Person Plural |
obdurent
|
sie dichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurer
|
ich werde gedichtet |
| 2. Person Singular |
obdureris obdurere
|
du werdest gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduretur
|
er/sie/es werde gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduremur
|
wir werden gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduremini
|
ihr werdet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurentur
|
sie werden gedichtet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabam
|
ich dichtete |
| 2. Person Singular |
obdurabas
|
du dichtetest |
| 3. Person Singular |
obdurabat
|
er/sie/es dichtete |
| 1. Person Plural |
obdurabamus
|
wir dichteten |
| 2. Person Plural |
obdurabatis
|
ihr dichtetet |
| 3. Person Plural |
obdurabant
|
sie dichteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabar
|
ich wurde gedichtet |
| 2. Person Singular |
obdurabaris obdurabare
|
du wurdest gedichtet |
| 3. Person Singular |
obdurabatur
|
er/sie/es wurde gedichtet |
| 1. Person Plural |
obdurabamur
|
wir wurden gedichtet |
| 2. Person Plural |
obdurabamini
|
ihr wurdet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurabantur
|
sie wurden gedichtet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarem
|
ich dichtete |
| 2. Person Singular |
obdurares
|
du dichtetest |
| 3. Person Singular |
obduraret
|
er/sie/es dichtete |
| 1. Person Plural |
obduraremus
|
wir dichteten |
| 2. Person Plural |
obduraretis
|
ihr dichtetet |
| 3. Person Plural |
obdurarent
|
sie dichteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurarer
|
ich würde gedichtet |
| 2. Person Singular |
obdurareris obdurarere
|
du würdest gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduraretur
|
er/sie/es würde gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduraremur
|
wir würden gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduraremini
|
ihr würdet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurarentur
|
sie würden gedichtet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabo
|
ich werde dichten |
| 2. Person Singular |
obdurabis
|
du wirst dichten |
| 3. Person Singular |
obdurabit
|
er/sie/es wird dichten |
| 1. Person Plural |
obdurabimus
|
wir werden dichten |
| 2. Person Plural |
obdurabitis
|
ihr werdet dichten |
| 3. Person Plural |
obdurabunt
|
sie werden dichten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obdurabor
|
ich werde gedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraberis obdurabere
|
du wirst gedichtet |
| 3. Person Singular |
obdurabitur
|
er/sie/es wird gedichtet |
| 1. Person Plural |
obdurabimur
|
wir werden gedichtet |
| 2. Person Plural |
obdurabimini
|
ihr werdet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obdurabuntur
|
sie werden gedichtet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravi
|
ich habe gedichtet |
| 2. Person Singular |
obduravisti
|
du hast gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduravit
|
er/sie/es hat gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduravimus
|
wir haben gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduravistis
|
ihr habt gedichtet |
| 3. Person Plural |
obduraverunt obduravere
|
sie haben gedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sum
|
ich bin gedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus es
|
du bist gedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus est
|
er/sie/es ist gedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati sumus
|
wir sind gedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati estis
|
ihr seid gedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati sunt
|
sie sind gedichtet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraverim
|
ich habe gedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
du habest gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
er/sie/es habe gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
wir haben gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
ihr habet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
sie haben gedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus sim
|
ich sei gedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus sis
|
du seiest gedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus sit
|
er/sie/es sei gedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati simus
|
wir seien gedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati sitis
|
ihr seiet gedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati sint
|
sie seien gedichtet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduraveram
|
ich hatte gedichtet |
| 2. Person Singular |
obduraveras
|
du hattest gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduraverat
|
er/sie/es hatte gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduraveramus
|
wir hatten gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduraveratis
|
ihr hattet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obduraverant
|
sie hatten gedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus eram
|
ich war gedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus eras
|
du warst gedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus erat
|
er/sie/es war gedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati eramus
|
wir waren gedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati eratis
|
ihr warst gedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati erant
|
sie waren gedichtet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravissem
|
ich hätte gedichtet |
| 2. Person Singular |
obduravisses
|
du hättest gedichtet |
| 3. Person Singular |
obduravisset
|
er/sie/es hätte gedichtet |
| 1. Person Plural |
obduravissemus
|
wir hätten gedichtet |
| 2. Person Plural |
obduravissetis
|
ihr hättet gedichtet |
| 3. Person Plural |
obduravissent
|
sie hätten gedichtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus essem
|
ich wäre gedichtet worden |
| 2. Person Singular |
obduratus esses
|
du wärest gedichtet worden |
| 3. Person Singular |
obduratus esset
|
er/sie/es wäre gedichtet worden |
| 1. Person Plural |
obdurati essemus
|
wir wären gedichtet worden |
| 2. Person Plural |
obdurati essetis
|
ihr wäret gedichtet worden |
| 3. Person Plural |
obdurati essent
|
sie wären gedichtet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
obduravero
|
ich werde gedichtet haben |
| 2. Person Singular |
obduraveris
|
du wirst gedichtet haben |
| 3. Person Singular |
obduraverit
|
er/sie/es wird gedichtet haben |
| 1. Person Plural |
obduraverimus
|
wir werden gedichtet haben |
| 2. Person Plural |
obduraveritis
|
ihr werdet gedichtet haben |
| 3. Person Plural |
obduraverint
|
sie werden gedichtet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
obduratus ero
|
ich werde gedichtet worden sein |
| 2. Person Singular |
obduratus eris
|
du werdest gedichtet worden sein |
| 3. Person Singular |
obduratus erit
|
er/sie/es werde gedichtet worden sein |
| 1. Person Plural |
obdurati erimus
|
wir werden gedichtet worden sein |
| 2. Person Plural |
obdurati eritis
|
ihr werdet gedichtet worden sein |
| 3. Person Plural |
obdurati erunt
|
sie werden gedichtet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurare
|
dichten |
| Vorzeitigkeit |
obduravisse
|
gedichtet haben |
| Nachzeitigkeit |
obduraturum esse
|
dichten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
obdurari obdurarier
|
gedichtet werden |
| Vorzeitigkeit |
obduratum esse
|
gedichtet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
obduratum iri
|
künftig gedichtet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
obdura
|
dichte! |
| 2. Person Plural |
obdurate
|
dichtet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
obdurato
|
| 3. Person Singular |
obdurato
|
| 2. Person Plural |
obduratote
|
| 3. Person Plural |
obduranto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
obdurare
|
das Dichten |
| Genitiv |
obdurandi
|
des Dichtens |
| Dativ |
obdurando
|
dem Dichten |
| Akkusativ |
obdurandum
|
das Dichten |
| Ablativ |
obdurando
|
durch das Dichten |
| Vokativ |
obdurande
|
Dichten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurandus
|
obduranda
|
obdurandum
|
| Genitiv |
obdurandi
|
obdurandae
|
obdurandi
|
| Dativ |
obdurando
|
obdurandae
|
obdurando
|
| Akkusativ |
obdurandum
|
obdurandam
|
obdurandum
|
| Ablativ |
obdurando
|
obduranda
|
obdurando
|
| Vokativ |
obdurande
|
obduranda
|
obdurandum
|
Plural
| Nominativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
| Genitiv |
obdurandorum
|
obdurandarum
|
obdurandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
obdurandos
|
obdurandas
|
obduranda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
obdurandi
|
obdurandae
|
obduranda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
| Genitiv |
obdurantis
|
obdurantis
|
obdurantis
|
| Dativ |
obduranti
|
obduranti
|
obduranti
|
| Akkusativ |
obdurantem
|
obdurantem
|
obdurans
|
| Ablativ |
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
obduranti obdurante
|
| Vokativ |
obdurans
|
obdurans
|
obdurans
|
Plural
| Nominativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Genitiv |
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
obdurantium obdurantum
|
| Dativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Akkusativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
| Ablativ |
obdurantibus
|
obdurantibus
|
obdurantibus
|
| Vokativ |
obdurantes
|
obdurantes
|
obdurantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduratus
|
obdurata
|
obduratum
|
| Genitiv |
obdurati
|
obduratae
|
obdurati
|
| Dativ |
obdurato
|
obduratae
|
obdurato
|
| Akkusativ |
obduratum
|
obduratam
|
obduratum
|
| Ablativ |
obdurato
|
obdurata
|
obdurato
|
| Vokativ |
obdurate
|
obdurata
|
obduratum
|
Plural
| Nominativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
| Genitiv |
obduratorum
|
obduratarum
|
obduratorum
|
| Dativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Akkusativ |
obduratos
|
obduratas
|
obdurata
|
| Ablativ |
obduratis
|
obduratis
|
obduratis
|
| Vokativ |
obdurati
|
obduratae
|
obdurata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
obduraturus
|
obduratura
|
obduraturum
|
| Genitiv |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduraturi
|
| Dativ |
obduraturo
|
obduraturae
|
obduraturo
|
| Akkusativ |
obduraturum
|
obduraturam
|
obduraturum
|
| Ablativ |
obduraturo
|
obduratura
|
obduraturo
|
| Vokativ |
obdurature
|
obduratura
|
obduraturum
|
Plural
| Nominativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
| Genitiv |
obduraturorum
|
obduraturarum
|
obduraturorum
|
| Dativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Akkusativ |
obduraturos
|
obduraturas
|
obduratura
|
| Ablativ |
obduraturis
|
obduraturis
|
obduraturis
|
| Vokativ |
obduraturi
|
obduraturae
|
obduratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
obduratum
|
obduratu
|