Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecto
|
ich erfreue |
| 2. Person Singular |
oblectas
|
du erfreust |
| 3. Person Singular |
oblectat
|
er/sie/es erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectamus
|
wir erfreuen |
| 2. Person Plural |
oblectatis
|
ihr erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectant
|
sie erfreuen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblector
|
ich werde erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectaris oblectare
|
du wirst erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectatur
|
er/sie/es wird erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectamur
|
wir werden erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectamini
|
ihr werdet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectantur
|
sie werden erfreut |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectem
|
ich erfreue |
| 2. Person Singular |
oblectes
|
du erfreuest |
| 3. Person Singular |
oblectet
|
er/sie/es erfreue |
| 1. Person Plural |
oblectemus
|
wir erfreuen |
| 2. Person Plural |
oblectetis
|
ihr erfreuet |
| 3. Person Plural |
oblectent
|
sie erfreuen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecter
|
ich werde erfreut |
| 2. Person Singular |
oblecteris oblectere
|
du werdest erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectetur
|
er/sie/es werde erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectemur
|
wir werden erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectemini
|
ihr werdet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectentur
|
sie werden erfreut |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabam
|
ich erfreute |
| 2. Person Singular |
oblectabas
|
du erfreutest |
| 3. Person Singular |
oblectabat
|
er/sie/es erfreute |
| 1. Person Plural |
oblectabamus
|
wir erfreuten |
| 2. Person Plural |
oblectabatis
|
ihr erfreutet |
| 3. Person Plural |
oblectabant
|
sie erfreuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabar
|
ich wurde erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectabaris oblectabare
|
du wurdest erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectabatur
|
er/sie/es wurde erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectabamur
|
wir wurden erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectabamini
|
ihr wurdet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectabantur
|
sie wurden erfreut |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarem
|
ich erfreute |
| 2. Person Singular |
oblectares
|
du erfreutest |
| 3. Person Singular |
oblectaret
|
er/sie/es erfreute |
| 1. Person Plural |
oblectaremus
|
wir erfreuten |
| 2. Person Plural |
oblectaretis
|
ihr erfreutet |
| 3. Person Plural |
oblectarent
|
sie erfreuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarer
|
ich würde erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectareris oblectarere
|
du würdest erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectaretur
|
er/sie/es würde erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectaremur
|
wir würden erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectaremini
|
ihr würdet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectarentur
|
sie würden erfreut |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabo
|
ich werde erfreuen |
| 2. Person Singular |
oblectabis
|
du wirst erfreuen |
| 3. Person Singular |
oblectabit
|
er/sie/es wird erfreuen |
| 1. Person Plural |
oblectabimus
|
wir werden erfreuen |
| 2. Person Plural |
oblectabitis
|
ihr werdet erfreuen |
| 3. Person Plural |
oblectabunt
|
sie werden erfreuen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabor
|
ich werde erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectaberis oblectabere
|
du wirst erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectabitur
|
er/sie/es wird erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectabimur
|
wir werden erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectabimini
|
ihr werdet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectabuntur
|
sie werden erfreut |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavi
|
ich habe erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectavisti
|
du hast erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectavit
|
er/sie/es hat erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectavimus
|
wir haben erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectavistis
|
ihr habt erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectaverunt oblectavere
|
sie haben erfreut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sum
|
ich bin erfreut worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus es
|
du bist erfreut worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus est
|
er/sie/es ist erfreut worden |
| 1. Person Plural |
oblectati sumus
|
wir sind erfreut worden |
| 2. Person Plural |
oblectati estis
|
ihr seid erfreut worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sunt
|
sie sind erfreut worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaverim
|
ich habe erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du habest erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es habe erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir haben erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr habet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie haben erfreut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sim
|
ich sei erfreut worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus sis
|
du seiest erfreut worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus sit
|
er/sie/es sei erfreut worden |
| 1. Person Plural |
oblectati simus
|
wir seien erfreut worden |
| 2. Person Plural |
oblectati sitis
|
ihr seiet erfreut worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sint
|
sie seien erfreut worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaveram
|
ich hatte erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectaveras
|
du hattest erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectaverat
|
er/sie/es hatte erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectaveramus
|
wir hatten erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectaveratis
|
ihr hattet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectaverant
|
sie hatten erfreut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus eram
|
ich war erfreut worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus eras
|
du warst erfreut worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus erat
|
er/sie/es war erfreut worden |
| 1. Person Plural |
oblectati eramus
|
wir waren erfreut worden |
| 2. Person Plural |
oblectati eratis
|
ihr warst erfreut worden |
| 3. Person Plural |
oblectati erant
|
sie waren erfreut worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavissem
|
ich hätte erfreut |
| 2. Person Singular |
oblectavisses
|
du hättest erfreut |
| 3. Person Singular |
oblectavisset
|
er/sie/es hätte erfreut |
| 1. Person Plural |
oblectavissemus
|
wir hätten erfreut |
| 2. Person Plural |
oblectavissetis
|
ihr hättet erfreut |
| 3. Person Plural |
oblectavissent
|
sie hätten erfreut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus essem
|
ich wäre erfreut worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus esses
|
du wärest erfreut worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus esset
|
er/sie/es wäre erfreut worden |
| 1. Person Plural |
oblectati essemus
|
wir wären erfreut worden |
| 2. Person Plural |
oblectati essetis
|
ihr wäret erfreut worden |
| 3. Person Plural |
oblectati essent
|
sie wären erfreut worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavero
|
ich werde erfreut haben |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du wirst erfreut haben |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es wird erfreut haben |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir werden erfreut haben |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr werdet erfreut haben |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie werden erfreut haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus ero
|
ich werde erfreut worden sein |
| 2. Person Singular |
oblectatus eris
|
du werdest erfreut worden sein |
| 3. Person Singular |
oblectatus erit
|
er/sie/es werde erfreut worden sein |
| 1. Person Plural |
oblectati erimus
|
wir werden erfreut worden sein |
| 2. Person Plural |
oblectati eritis
|
ihr werdet erfreut worden sein |
| 3. Person Plural |
oblectati erunt
|
sie werden erfreut worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectare
|
erfreuen |
| Vorzeitigkeit |
oblectavisse
|
erfreut haben |
| Nachzeitigkeit |
oblectaturum esse
|
erfreuen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectari oblectarier
|
erfreut werden |
| Vorzeitigkeit |
oblectatum esse
|
erfreut worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oblectatum iri
|
künftig erfreut werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oblecta
|
erfreue! |
| 2. Person Plural |
oblectate
|
erfreut! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oblectato
|
| 3. Person Singular |
oblectato
|
| 2. Person Plural |
oblectatote
|
| 3. Person Plural |
oblectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oblectare
|
das Erfreuen |
| Genitiv |
oblectandi
|
des Erfreuens |
| Dativ |
oblectando
|
dem Erfreuen |
| Akkusativ |
oblectandum
|
das Erfreuen |
| Ablativ |
oblectando
|
durch das Erfreuen |
| Vokativ |
oblectande
|
Erfreuen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectandus
|
oblectanda
|
oblectandum
|
| Genitiv |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectandi
|
| Dativ |
oblectando
|
oblectandae
|
oblectando
|
| Akkusativ |
oblectandum
|
oblectandam
|
oblectandum
|
| Ablativ |
oblectando
|
oblectanda
|
oblectando
|
| Vokativ |
oblectande
|
oblectanda
|
oblectandum
|
Plural
| Nominativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
| Genitiv |
oblectandorum
|
oblectandarum
|
oblectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oblectandos
|
oblectandas
|
oblectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
| Genitiv |
oblectantis
|
oblectantis
|
oblectantis
|
| Dativ |
oblectanti
|
oblectanti
|
oblectanti
|
| Akkusativ |
oblectantem
|
oblectantem
|
oblectans
|
| Ablativ |
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
| Vokativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
Plural
| Nominativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Genitiv |
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
| Dativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Akkusativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Ablativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Vokativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectatus
|
oblectata
|
oblectatum
|
| Genitiv |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectati
|
| Dativ |
oblectato
|
oblectatae
|
oblectato
|
| Akkusativ |
oblectatum
|
oblectatam
|
oblectatum
|
| Ablativ |
oblectato
|
oblectata
|
oblectato
|
| Vokativ |
oblectate
|
oblectata
|
oblectatum
|
Plural
| Nominativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
| Genitiv |
oblectatorum
|
oblectatarum
|
oblectatorum
|
| Dativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Akkusativ |
oblectatos
|
oblectatas
|
oblectata
|
| Ablativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Vokativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectaturus
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
| Genitiv |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectaturi
|
| Dativ |
oblectaturo
|
oblectaturae
|
oblectaturo
|
| Akkusativ |
oblectaturum
|
oblectaturam
|
oblectaturum
|
| Ablativ |
oblectaturo
|
oblectatura
|
oblectaturo
|
| Vokativ |
oblectature
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
Plural
| Nominativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
| Genitiv |
oblectaturorum
|
oblectaturarum
|
oblectaturorum
|
| Dativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Akkusativ |
oblectaturos
|
oblectaturas
|
oblectatura
|
| Ablativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Vokativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oblectatum
|
oblectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecto
|
ich unterhalte; halte unter |
| 2. Person Singular |
oblectas
|
du unterhältst; hältst unter |
| 3. Person Singular |
oblectat
|
er/sie/es unterhält; hält unter |
| 1. Person Plural |
oblectamus
|
wir unterhalten; halten unter |
| 2. Person Plural |
oblectatis
|
ihr unterhaltet; haltet unter |
| 3. Person Plural |
oblectant
|
sie unterhalten; halten unter |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblector
|
ich werde unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectaris oblectare
|
du wirst unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectatur
|
er/sie/es wird unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectamur
|
wir werden unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectamini
|
ihr werdet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectantur
|
sie werden unterhalten; untergehalten |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectem
|
ich unterhalte; halte unter |
| 2. Person Singular |
oblectes
|
du unterhaltest; haltest unter |
| 3. Person Singular |
oblectet
|
er/sie/es unterhalte; halte unter |
| 1. Person Plural |
oblectemus
|
wir unterhalten; halten unter |
| 2. Person Plural |
oblectetis
|
ihr unterhaltet; haltet unter |
| 3. Person Plural |
oblectent
|
sie unterhalten; halten unter |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecter
|
ich werde unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblecteris oblectere
|
du werdest unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectetur
|
er/sie/es werde unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectemur
|
wir werden unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectemini
|
ihr werdet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectentur
|
sie werden unterhalten; untergehalten |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabam
|
ich unterhielt; hielt unter |
| 2. Person Singular |
oblectabas
|
du unterhieltest; hieltest unter |
| 3. Person Singular |
oblectabat
|
er/sie/es unterhielt; hielt unter |
| 1. Person Plural |
oblectabamus
|
wir unterhielten; hielten unter |
| 2. Person Plural |
oblectabatis
|
ihr unterhieltet; hieltet unter |
| 3. Person Plural |
oblectabant
|
sie unterhielten; hielten unter |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabar
|
ich wurde unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectabaris oblectabare
|
du wurdest unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectabatur
|
er/sie/es wurde unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectabamur
|
wir wurden unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectabamini
|
ihr wurdet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectabantur
|
sie wurden unterhalten; untergehalten |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarem
|
ich unterhielte; hielte unter |
| 2. Person Singular |
oblectares
|
du unterhieltest; hieltest unter |
| 3. Person Singular |
oblectaret
|
er/sie/es unterhielte; hielte unter |
| 1. Person Plural |
oblectaremus
|
wir unterhielten; hielten unter |
| 2. Person Plural |
oblectaretis
|
ihr unterhieltet; hieltet unter |
| 3. Person Plural |
oblectarent
|
sie unterhielten; hielten unter |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarer
|
ich würde unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectareris oblectarere
|
du würdest unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectaretur
|
er/sie/es würde unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectaremur
|
wir würden unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectaremini
|
ihr würdet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectarentur
|
sie würden unterhalten; untergehalten |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabo
|
ich werde unterhalten |
| 2. Person Singular |
oblectabis
|
du wirst unterhalten |
| 3. Person Singular |
oblectabit
|
er/sie/es wird unterhalten |
| 1. Person Plural |
oblectabimus
|
wir werden unterhalten |
| 2. Person Plural |
oblectabitis
|
ihr werdet unterhalten |
| 3. Person Plural |
oblectabunt
|
sie werden unterhalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabor
|
ich werde unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectaberis oblectabere
|
du wirst unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectabitur
|
er/sie/es wird unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectabimur
|
wir werden unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectabimini
|
ihr werdet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectabuntur
|
sie werden unterhalten; untergehalten |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavi
|
ich habe unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectavisti
|
du hast unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectavit
|
er/sie/es hat unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectavimus
|
wir haben unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectavistis
|
ihr habt unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectaverunt oblectavere
|
sie haben unterhalten; untergehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sum
|
ich bin unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus es
|
du bist unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus est
|
er/sie/es ist unterhalten; untergehalten worden |
| 1. Person Plural |
oblectati sumus
|
wir sind unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Plural |
oblectati estis
|
ihr seid unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sunt
|
sie sind unterhalten; untergehalten worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaverim
|
ich habe unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du habest unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es habe unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir haben unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr habet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie haben unterhalten; untergehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sim
|
ich sei unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus sis
|
du seiest unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus sit
|
er/sie/es sei unterhalten; untergehalten worden |
| 1. Person Plural |
oblectati simus
|
wir seien unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Plural |
oblectati sitis
|
ihr seiet unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sint
|
sie seien unterhalten; untergehalten worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaveram
|
ich hatte unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectaveras
|
du hattest unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectaverat
|
er/sie/es hatte unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectaveramus
|
wir hatten unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectaveratis
|
ihr hattet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectaverant
|
sie hatten unterhalten; untergehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus eram
|
ich war unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus eras
|
du warst unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus erat
|
er/sie/es war unterhalten; untergehalten worden |
| 1. Person Plural |
oblectati eramus
|
wir waren unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Plural |
oblectati eratis
|
ihr warst unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Plural |
oblectati erant
|
sie waren unterhalten; untergehalten worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavissem
|
ich hätte unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Singular |
oblectavisses
|
du hättest unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Singular |
oblectavisset
|
er/sie/es hätte unterhalten; untergehalten |
| 1. Person Plural |
oblectavissemus
|
wir hätten unterhalten; untergehalten |
| 2. Person Plural |
oblectavissetis
|
ihr hättet unterhalten; untergehalten |
| 3. Person Plural |
oblectavissent
|
sie hätten unterhalten; untergehalten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus essem
|
ich wäre unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus esses
|
du wärest unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus esset
|
er/sie/es wäre unterhalten; untergehalten worden |
| 1. Person Plural |
oblectati essemus
|
wir wären unterhalten; untergehalten worden |
| 2. Person Plural |
oblectati essetis
|
ihr wäret unterhalten; untergehalten worden |
| 3. Person Plural |
oblectati essent
|
sie wären unterhalten; untergehalten worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavero
|
ich werde unterhalten; untergehalten haben |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du wirst unterhalten; untergehalten haben |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es wird unterhalten; untergehalten haben |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir werden unterhalten; untergehalten haben |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr werdet unterhalten; untergehalten haben |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie werden unterhalten; untergehalten haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus ero
|
ich werde unterhalten; untergehalten worden sein |
| 2. Person Singular |
oblectatus eris
|
du werdest unterhalten; untergehalten worden sein |
| 3. Person Singular |
oblectatus erit
|
er/sie/es werde unterhalten; untergehalten worden sein |
| 1. Person Plural |
oblectati erimus
|
wir werden unterhalten; untergehalten worden sein |
| 2. Person Plural |
oblectati eritis
|
ihr werdet unterhalten; untergehalten worden sein |
| 3. Person Plural |
oblectati erunt
|
sie werden unterhalten; untergehalten worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectare
|
unterhalten |
| Vorzeitigkeit |
oblectavisse
|
unterhalten; untergehalten haben |
| Nachzeitigkeit |
oblectaturum esse
|
unterhalten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectari oblectarier
|
unterhalten; untergehalten werden |
| Vorzeitigkeit |
oblectatum esse
|
unterhalten; untergehalten worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oblectatum iri
|
künftig unterhalten; untergehalten werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oblecta
|
unterhalte; halte unter; unterhalte; halte untr! |
| 2. Person Plural |
oblectate
|
unterhaltet; haltet unter! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oblectato
|
| 3. Person Singular |
oblectato
|
| 2. Person Plural |
oblectatote
|
| 3. Person Plural |
oblectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oblectare
|
das Unterhalten |
| Genitiv |
oblectandi
|
des Unterhaltens |
| Dativ |
oblectando
|
dem Unterhalten |
| Akkusativ |
oblectandum
|
das Unterhalten |
| Ablativ |
oblectando
|
durch das Unterhalten |
| Vokativ |
oblectande
|
Unterhalten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectandus
|
oblectanda
|
oblectandum
|
| Genitiv |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectandi
|
| Dativ |
oblectando
|
oblectandae
|
oblectando
|
| Akkusativ |
oblectandum
|
oblectandam
|
oblectandum
|
| Ablativ |
oblectando
|
oblectanda
|
oblectando
|
| Vokativ |
oblectande
|
oblectanda
|
oblectandum
|
Plural
| Nominativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
| Genitiv |
oblectandorum
|
oblectandarum
|
oblectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oblectandos
|
oblectandas
|
oblectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
| Genitiv |
oblectantis
|
oblectantis
|
oblectantis
|
| Dativ |
oblectanti
|
oblectanti
|
oblectanti
|
| Akkusativ |
oblectantem
|
oblectantem
|
oblectans
|
| Ablativ |
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
| Vokativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
Plural
| Nominativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Genitiv |
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
| Dativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Akkusativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Ablativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Vokativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectatus
|
oblectata
|
oblectatum
|
| Genitiv |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectati
|
| Dativ |
oblectato
|
oblectatae
|
oblectato
|
| Akkusativ |
oblectatum
|
oblectatam
|
oblectatum
|
| Ablativ |
oblectato
|
oblectata
|
oblectato
|
| Vokativ |
oblectate
|
oblectata
|
oblectatum
|
Plural
| Nominativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
| Genitiv |
oblectatorum
|
oblectatarum
|
oblectatorum
|
| Dativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Akkusativ |
oblectatos
|
oblectatas
|
oblectata
|
| Ablativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Vokativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectaturus
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
| Genitiv |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectaturi
|
| Dativ |
oblectaturo
|
oblectaturae
|
oblectaturo
|
| Akkusativ |
oblectaturum
|
oblectaturam
|
oblectaturum
|
| Ablativ |
oblectaturo
|
oblectatura
|
oblectaturo
|
| Vokativ |
oblectature
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
Plural
| Nominativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
| Genitiv |
oblectaturorum
|
oblectaturarum
|
oblectaturorum
|
| Dativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Akkusativ |
oblectaturos
|
oblectaturas
|
oblectatura
|
| Ablativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Vokativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oblectatum
|
oblectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecto
|
ich amüsiere |
| 2. Person Singular |
oblectas
|
du amüsierst |
| 3. Person Singular |
oblectat
|
er/sie/es amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectamus
|
wir amüsieren |
| 2. Person Plural |
oblectatis
|
ihr amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectant
|
sie amüsieren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblector
|
ich werde amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectaris oblectare
|
du wirst amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectatur
|
er/sie/es wird amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectamur
|
wir werden amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectamini
|
ihr werdet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectantur
|
sie werden amüsiert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectem
|
ich amüsiere |
| 2. Person Singular |
oblectes
|
du amüsierest |
| 3. Person Singular |
oblectet
|
er/sie/es amüsiere |
| 1. Person Plural |
oblectemus
|
wir amüsieren |
| 2. Person Plural |
oblectetis
|
ihr amüsieret |
| 3. Person Plural |
oblectent
|
sie amüsieren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecter
|
ich werde amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblecteris oblectere
|
du werdest amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectetur
|
er/sie/es werde amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectemur
|
wir werden amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectemini
|
ihr werdet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectentur
|
sie werden amüsiert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabam
|
ich amüsierte |
| 2. Person Singular |
oblectabas
|
du amüsiertest |
| 3. Person Singular |
oblectabat
|
er/sie/es amüsierte |
| 1. Person Plural |
oblectabamus
|
wir amüsierten |
| 2. Person Plural |
oblectabatis
|
ihr amüsiertet |
| 3. Person Plural |
oblectabant
|
sie amüsierten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabar
|
ich wurde amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectabaris oblectabare
|
du wurdest amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectabatur
|
er/sie/es wurde amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectabamur
|
wir wurden amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectabamini
|
ihr wurdet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectabantur
|
sie wurden amüsiert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarem
|
ich amüsierte |
| 2. Person Singular |
oblectares
|
du amüsiertest |
| 3. Person Singular |
oblectaret
|
er/sie/es amüsierte |
| 1. Person Plural |
oblectaremus
|
wir amüsierten |
| 2. Person Plural |
oblectaretis
|
ihr amüsiertet |
| 3. Person Plural |
oblectarent
|
sie amüsierten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarer
|
ich würde amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectareris oblectarere
|
du würdest amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectaretur
|
er/sie/es würde amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectaremur
|
wir würden amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectaremini
|
ihr würdet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectarentur
|
sie würden amüsiert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabo
|
ich werde amüsieren |
| 2. Person Singular |
oblectabis
|
du wirst amüsieren |
| 3. Person Singular |
oblectabit
|
er/sie/es wird amüsieren |
| 1. Person Plural |
oblectabimus
|
wir werden amüsieren |
| 2. Person Plural |
oblectabitis
|
ihr werdet amüsieren |
| 3. Person Plural |
oblectabunt
|
sie werden amüsieren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabor
|
ich werde amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectaberis oblectabere
|
du wirst amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectabitur
|
er/sie/es wird amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectabimur
|
wir werden amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectabimini
|
ihr werdet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectabuntur
|
sie werden amüsiert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavi
|
ich habe amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectavisti
|
du hast amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectavit
|
er/sie/es hat amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectavimus
|
wir haben amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectavistis
|
ihr habt amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectaverunt oblectavere
|
sie haben amüsiert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sum
|
ich bin amüsiert worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus es
|
du bist amüsiert worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus est
|
er/sie/es ist amüsiert worden |
| 1. Person Plural |
oblectati sumus
|
wir sind amüsiert worden |
| 2. Person Plural |
oblectati estis
|
ihr seid amüsiert worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sunt
|
sie sind amüsiert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaverim
|
ich habe amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du habest amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es habe amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir haben amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr habet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie haben amüsiert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sim
|
ich sei amüsiert worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus sis
|
du seiest amüsiert worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus sit
|
er/sie/es sei amüsiert worden |
| 1. Person Plural |
oblectati simus
|
wir seien amüsiert worden |
| 2. Person Plural |
oblectati sitis
|
ihr seiet amüsiert worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sint
|
sie seien amüsiert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaveram
|
ich hatte amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectaveras
|
du hattest amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectaverat
|
er/sie/es hatte amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectaveramus
|
wir hatten amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectaveratis
|
ihr hattet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectaverant
|
sie hatten amüsiert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus eram
|
ich war amüsiert worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus eras
|
du warst amüsiert worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus erat
|
er/sie/es war amüsiert worden |
| 1. Person Plural |
oblectati eramus
|
wir waren amüsiert worden |
| 2. Person Plural |
oblectati eratis
|
ihr warst amüsiert worden |
| 3. Person Plural |
oblectati erant
|
sie waren amüsiert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavissem
|
ich hätte amüsiert |
| 2. Person Singular |
oblectavisses
|
du hättest amüsiert |
| 3. Person Singular |
oblectavisset
|
er/sie/es hätte amüsiert |
| 1. Person Plural |
oblectavissemus
|
wir hätten amüsiert |
| 2. Person Plural |
oblectavissetis
|
ihr hättet amüsiert |
| 3. Person Plural |
oblectavissent
|
sie hätten amüsiert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus essem
|
ich wäre amüsiert worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus esses
|
du wärest amüsiert worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus esset
|
er/sie/es wäre amüsiert worden |
| 1. Person Plural |
oblectati essemus
|
wir wären amüsiert worden |
| 2. Person Plural |
oblectati essetis
|
ihr wäret amüsiert worden |
| 3. Person Plural |
oblectati essent
|
sie wären amüsiert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavero
|
ich werde amüsiert haben |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du wirst amüsiert haben |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es wird amüsiert haben |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir werden amüsiert haben |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr werdet amüsiert haben |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie werden amüsiert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus ero
|
ich werde amüsiert worden sein |
| 2. Person Singular |
oblectatus eris
|
du werdest amüsiert worden sein |
| 3. Person Singular |
oblectatus erit
|
er/sie/es werde amüsiert worden sein |
| 1. Person Plural |
oblectati erimus
|
wir werden amüsiert worden sein |
| 2. Person Plural |
oblectati eritis
|
ihr werdet amüsiert worden sein |
| 3. Person Plural |
oblectati erunt
|
sie werden amüsiert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectare
|
amüsieren |
| Vorzeitigkeit |
oblectavisse
|
amüsiert haben |
| Nachzeitigkeit |
oblectaturum esse
|
amüsieren werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectari oblectarier
|
amüsiert werden |
| Vorzeitigkeit |
oblectatum esse
|
amüsiert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oblectatum iri
|
künftig amüsiert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oblecta
|
amüsiere! |
| 2. Person Plural |
oblectate
|
amüsiert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oblectato
|
| 3. Person Singular |
oblectato
|
| 2. Person Plural |
oblectatote
|
| 3. Person Plural |
oblectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oblectare
|
das Amüsieren |
| Genitiv |
oblectandi
|
des Amüsierens |
| Dativ |
oblectando
|
dem Amüsieren |
| Akkusativ |
oblectandum
|
das Amüsieren |
| Ablativ |
oblectando
|
durch das Amüsieren |
| Vokativ |
oblectande
|
Amüsieren! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectandus
|
oblectanda
|
oblectandum
|
| Genitiv |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectandi
|
| Dativ |
oblectando
|
oblectandae
|
oblectando
|
| Akkusativ |
oblectandum
|
oblectandam
|
oblectandum
|
| Ablativ |
oblectando
|
oblectanda
|
oblectando
|
| Vokativ |
oblectande
|
oblectanda
|
oblectandum
|
Plural
| Nominativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
| Genitiv |
oblectandorum
|
oblectandarum
|
oblectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oblectandos
|
oblectandas
|
oblectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
| Genitiv |
oblectantis
|
oblectantis
|
oblectantis
|
| Dativ |
oblectanti
|
oblectanti
|
oblectanti
|
| Akkusativ |
oblectantem
|
oblectantem
|
oblectans
|
| Ablativ |
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
| Vokativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
Plural
| Nominativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Genitiv |
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
| Dativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Akkusativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Ablativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Vokativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectatus
|
oblectata
|
oblectatum
|
| Genitiv |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectati
|
| Dativ |
oblectato
|
oblectatae
|
oblectato
|
| Akkusativ |
oblectatum
|
oblectatam
|
oblectatum
|
| Ablativ |
oblectato
|
oblectata
|
oblectato
|
| Vokativ |
oblectate
|
oblectata
|
oblectatum
|
Plural
| Nominativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
| Genitiv |
oblectatorum
|
oblectatarum
|
oblectatorum
|
| Dativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Akkusativ |
oblectatos
|
oblectatas
|
oblectata
|
| Ablativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Vokativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectaturus
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
| Genitiv |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectaturi
|
| Dativ |
oblectaturo
|
oblectaturae
|
oblectaturo
|
| Akkusativ |
oblectaturum
|
oblectaturam
|
oblectaturum
|
| Ablativ |
oblectaturo
|
oblectatura
|
oblectaturo
|
| Vokativ |
oblectature
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
Plural
| Nominativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
| Genitiv |
oblectaturorum
|
oblectaturarum
|
oblectaturorum
|
| Dativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Akkusativ |
oblectaturos
|
oblectaturas
|
oblectatura
|
| Ablativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Vokativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oblectatum
|
oblectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecto
|
ich belustige |
| 2. Person Singular |
oblectas
|
du belustigst |
| 3. Person Singular |
oblectat
|
er/sie/es belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectamus
|
wir belustigen |
| 2. Person Plural |
oblectatis
|
ihr belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectant
|
sie belustigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblector
|
ich werde belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectaris oblectare
|
du wirst belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectatur
|
er/sie/es wird belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectamur
|
wir werden belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectamini
|
ihr werdet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectantur
|
sie werden belustigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectem
|
ich belustige |
| 2. Person Singular |
oblectes
|
du belustigest |
| 3. Person Singular |
oblectet
|
er/sie/es belustige |
| 1. Person Plural |
oblectemus
|
wir belustigen |
| 2. Person Plural |
oblectetis
|
ihr belustiget |
| 3. Person Plural |
oblectent
|
sie belustigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecter
|
ich werde belustigt |
| 2. Person Singular |
oblecteris oblectere
|
du werdest belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectetur
|
er/sie/es werde belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectemur
|
wir werden belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectemini
|
ihr werdet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectentur
|
sie werden belustigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabam
|
ich belustigte |
| 2. Person Singular |
oblectabas
|
du belustigtest |
| 3. Person Singular |
oblectabat
|
er/sie/es belustigte |
| 1. Person Plural |
oblectabamus
|
wir belustigten |
| 2. Person Plural |
oblectabatis
|
ihr belustigtet |
| 3. Person Plural |
oblectabant
|
sie belustigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabar
|
ich wurde belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectabaris oblectabare
|
du wurdest belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectabatur
|
er/sie/es wurde belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectabamur
|
wir wurden belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectabamini
|
ihr wurdet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectabantur
|
sie wurden belustigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarem
|
ich belustigte |
| 2. Person Singular |
oblectares
|
du belustigtest |
| 3. Person Singular |
oblectaret
|
er/sie/es belustigte |
| 1. Person Plural |
oblectaremus
|
wir belustigten |
| 2. Person Plural |
oblectaretis
|
ihr belustigtet |
| 3. Person Plural |
oblectarent
|
sie belustigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarer
|
ich würde belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectareris oblectarere
|
du würdest belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectaretur
|
er/sie/es würde belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectaremur
|
wir würden belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectaremini
|
ihr würdet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectarentur
|
sie würden belustigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabo
|
ich werde belustigen |
| 2. Person Singular |
oblectabis
|
du wirst belustigen |
| 3. Person Singular |
oblectabit
|
er/sie/es wird belustigen |
| 1. Person Plural |
oblectabimus
|
wir werden belustigen |
| 2. Person Plural |
oblectabitis
|
ihr werdet belustigen |
| 3. Person Plural |
oblectabunt
|
sie werden belustigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabor
|
ich werde belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectaberis oblectabere
|
du wirst belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectabitur
|
er/sie/es wird belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectabimur
|
wir werden belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectabimini
|
ihr werdet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectabuntur
|
sie werden belustigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavi
|
ich habe belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectavisti
|
du hast belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectavit
|
er/sie/es hat belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectavimus
|
wir haben belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectavistis
|
ihr habt belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectaverunt oblectavere
|
sie haben belustigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sum
|
ich bin belustigt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus es
|
du bist belustigt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus est
|
er/sie/es ist belustigt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati sumus
|
wir sind belustigt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati estis
|
ihr seid belustigt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sunt
|
sie sind belustigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaverim
|
ich habe belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du habest belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es habe belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir haben belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr habet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie haben belustigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sim
|
ich sei belustigt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus sis
|
du seiest belustigt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus sit
|
er/sie/es sei belustigt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati simus
|
wir seien belustigt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati sitis
|
ihr seiet belustigt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sint
|
sie seien belustigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaveram
|
ich hatte belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectaveras
|
du hattest belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectaverat
|
er/sie/es hatte belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectaveramus
|
wir hatten belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectaveratis
|
ihr hattet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectaverant
|
sie hatten belustigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus eram
|
ich war belustigt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus eras
|
du warst belustigt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus erat
|
er/sie/es war belustigt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati eramus
|
wir waren belustigt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati eratis
|
ihr warst belustigt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati erant
|
sie waren belustigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavissem
|
ich hätte belustigt |
| 2. Person Singular |
oblectavisses
|
du hättest belustigt |
| 3. Person Singular |
oblectavisset
|
er/sie/es hätte belustigt |
| 1. Person Plural |
oblectavissemus
|
wir hätten belustigt |
| 2. Person Plural |
oblectavissetis
|
ihr hättet belustigt |
| 3. Person Plural |
oblectavissent
|
sie hätten belustigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus essem
|
ich wäre belustigt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus esses
|
du wärest belustigt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus esset
|
er/sie/es wäre belustigt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati essemus
|
wir wären belustigt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati essetis
|
ihr wäret belustigt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati essent
|
sie wären belustigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavero
|
ich werde belustigt haben |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du wirst belustigt haben |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es wird belustigt haben |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir werden belustigt haben |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr werdet belustigt haben |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie werden belustigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus ero
|
ich werde belustigt worden sein |
| 2. Person Singular |
oblectatus eris
|
du werdest belustigt worden sein |
| 3. Person Singular |
oblectatus erit
|
er/sie/es werde belustigt worden sein |
| 1. Person Plural |
oblectati erimus
|
wir werden belustigt worden sein |
| 2. Person Plural |
oblectati eritis
|
ihr werdet belustigt worden sein |
| 3. Person Plural |
oblectati erunt
|
sie werden belustigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectare
|
belustigen |
| Vorzeitigkeit |
oblectavisse
|
belustigt haben |
| Nachzeitigkeit |
oblectaturum esse
|
belustigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectari oblectarier
|
belustigt werden |
| Vorzeitigkeit |
oblectatum esse
|
belustigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oblectatum iri
|
künftig belustigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oblecta
|
belustige! |
| 2. Person Plural |
oblectate
|
belustigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oblectato
|
| 3. Person Singular |
oblectato
|
| 2. Person Plural |
oblectatote
|
| 3. Person Plural |
oblectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oblectare
|
das Belustigen |
| Genitiv |
oblectandi
|
des Belustigens |
| Dativ |
oblectando
|
dem Belustigen |
| Akkusativ |
oblectandum
|
das Belustigen |
| Ablativ |
oblectando
|
durch das Belustigen |
| Vokativ |
oblectande
|
Belustigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectandus
|
oblectanda
|
oblectandum
|
| Genitiv |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectandi
|
| Dativ |
oblectando
|
oblectandae
|
oblectando
|
| Akkusativ |
oblectandum
|
oblectandam
|
oblectandum
|
| Ablativ |
oblectando
|
oblectanda
|
oblectando
|
| Vokativ |
oblectande
|
oblectanda
|
oblectandum
|
Plural
| Nominativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
| Genitiv |
oblectandorum
|
oblectandarum
|
oblectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oblectandos
|
oblectandas
|
oblectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
| Genitiv |
oblectantis
|
oblectantis
|
oblectantis
|
| Dativ |
oblectanti
|
oblectanti
|
oblectanti
|
| Akkusativ |
oblectantem
|
oblectantem
|
oblectans
|
| Ablativ |
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
| Vokativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
Plural
| Nominativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Genitiv |
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
| Dativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Akkusativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Ablativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Vokativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectatus
|
oblectata
|
oblectatum
|
| Genitiv |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectati
|
| Dativ |
oblectato
|
oblectatae
|
oblectato
|
| Akkusativ |
oblectatum
|
oblectatam
|
oblectatum
|
| Ablativ |
oblectato
|
oblectata
|
oblectato
|
| Vokativ |
oblectate
|
oblectata
|
oblectatum
|
Plural
| Nominativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
| Genitiv |
oblectatorum
|
oblectatarum
|
oblectatorum
|
| Dativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Akkusativ |
oblectatos
|
oblectatas
|
oblectata
|
| Ablativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Vokativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectaturus
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
| Genitiv |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectaturi
|
| Dativ |
oblectaturo
|
oblectaturae
|
oblectaturo
|
| Akkusativ |
oblectaturum
|
oblectaturam
|
oblectaturum
|
| Ablativ |
oblectaturo
|
oblectatura
|
oblectaturo
|
| Vokativ |
oblectature
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
Plural
| Nominativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
| Genitiv |
oblectaturorum
|
oblectaturarum
|
oblectaturorum
|
| Dativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Akkusativ |
oblectaturos
|
oblectaturas
|
oblectatura
|
| Ablativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Vokativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oblectatum
|
oblectatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecto
|
ich ergötze |
| 2. Person Singular |
oblectas
|
du ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectat
|
er/sie/es ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectamus
|
wir ergötzen |
| 2. Person Plural |
oblectatis
|
ihr ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectant
|
sie ergötzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblector
|
ich werde ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectaris oblectare
|
du wirst ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectatur
|
er/sie/es wird ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectamur
|
wir werden ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectamini
|
ihr werdet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectantur
|
sie werden ergötzt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectem
|
ich ergötze |
| 2. Person Singular |
oblectes
|
du ergötzest |
| 3. Person Singular |
oblectet
|
er/sie/es ergötze |
| 1. Person Plural |
oblectemus
|
wir ergötzen |
| 2. Person Plural |
oblectetis
|
ihr ergötzet |
| 3. Person Plural |
oblectent
|
sie ergötzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblecter
|
ich werde ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblecteris oblectere
|
du werdest ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectetur
|
er/sie/es werde ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectemur
|
wir werden ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectemini
|
ihr werdet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectentur
|
sie werden ergötzt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabam
|
ich ergötzte |
| 2. Person Singular |
oblectabas
|
du ergötztest |
| 3. Person Singular |
oblectabat
|
er/sie/es ergötzte |
| 1. Person Plural |
oblectabamus
|
wir ergötzten |
| 2. Person Plural |
oblectabatis
|
ihr ergötztet |
| 3. Person Plural |
oblectabant
|
sie ergötzten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabar
|
ich wurde ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectabaris oblectabare
|
du wurdest ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectabatur
|
er/sie/es wurde ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectabamur
|
wir wurden ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectabamini
|
ihr wurdet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectabantur
|
sie wurden ergötzt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarem
|
ich ergötzte |
| 2. Person Singular |
oblectares
|
du ergötztest |
| 3. Person Singular |
oblectaret
|
er/sie/es ergötzte |
| 1. Person Plural |
oblectaremus
|
wir ergötzten |
| 2. Person Plural |
oblectaretis
|
ihr ergötztet |
| 3. Person Plural |
oblectarent
|
sie ergötzten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectarer
|
ich würde ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectareris oblectarere
|
du würdest ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectaretur
|
er/sie/es würde ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectaremur
|
wir würden ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectaremini
|
ihr würdet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectarentur
|
sie würden ergötzt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabo
|
ich werde ergötzen |
| 2. Person Singular |
oblectabis
|
du wirst ergötzen |
| 3. Person Singular |
oblectabit
|
er/sie/es wird ergötzen |
| 1. Person Plural |
oblectabimus
|
wir werden ergötzen |
| 2. Person Plural |
oblectabitis
|
ihr werdet ergötzen |
| 3. Person Plural |
oblectabunt
|
sie werden ergötzen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectabor
|
ich werde ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectaberis oblectabere
|
du wirst ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectabitur
|
er/sie/es wird ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectabimur
|
wir werden ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectabimini
|
ihr werdet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectabuntur
|
sie werden ergötzt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavi
|
ich habe ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectavisti
|
du hast ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectavit
|
er/sie/es hat ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectavimus
|
wir haben ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectavistis
|
ihr habt ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectaverunt oblectavere
|
sie haben ergötzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sum
|
ich bin ergötzt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus es
|
du bist ergötzt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus est
|
er/sie/es ist ergötzt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati sumus
|
wir sind ergötzt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati estis
|
ihr seid ergötzt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sunt
|
sie sind ergötzt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaverim
|
ich habe ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du habest ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es habe ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir haben ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr habet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie haben ergötzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus sim
|
ich sei ergötzt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus sis
|
du seiest ergötzt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus sit
|
er/sie/es sei ergötzt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati simus
|
wir seien ergötzt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati sitis
|
ihr seiet ergötzt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati sint
|
sie seien ergötzt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectaveram
|
ich hatte ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectaveras
|
du hattest ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectaverat
|
er/sie/es hatte ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectaveramus
|
wir hatten ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectaveratis
|
ihr hattet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectaverant
|
sie hatten ergötzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus eram
|
ich war ergötzt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus eras
|
du warst ergötzt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus erat
|
er/sie/es war ergötzt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati eramus
|
wir waren ergötzt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati eratis
|
ihr warst ergötzt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati erant
|
sie waren ergötzt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavissem
|
ich hätte ergötzt |
| 2. Person Singular |
oblectavisses
|
du hättest ergötzt |
| 3. Person Singular |
oblectavisset
|
er/sie/es hätte ergötzt |
| 1. Person Plural |
oblectavissemus
|
wir hätten ergötzt |
| 2. Person Plural |
oblectavissetis
|
ihr hättet ergötzt |
| 3. Person Plural |
oblectavissent
|
sie hätten ergötzt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus essem
|
ich wäre ergötzt worden |
| 2. Person Singular |
oblectatus esses
|
du wärest ergötzt worden |
| 3. Person Singular |
oblectatus esset
|
er/sie/es wäre ergötzt worden |
| 1. Person Plural |
oblectati essemus
|
wir wären ergötzt worden |
| 2. Person Plural |
oblectati essetis
|
ihr wäret ergötzt worden |
| 3. Person Plural |
oblectati essent
|
sie wären ergötzt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectavero
|
ich werde ergötzt haben |
| 2. Person Singular |
oblectaveris
|
du wirst ergötzt haben |
| 3. Person Singular |
oblectaverit
|
er/sie/es wird ergötzt haben |
| 1. Person Plural |
oblectaverimus
|
wir werden ergötzt haben |
| 2. Person Plural |
oblectaveritis
|
ihr werdet ergötzt haben |
| 3. Person Plural |
oblectaverint
|
sie werden ergötzt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oblectatus ero
|
ich werde ergötzt worden sein |
| 2. Person Singular |
oblectatus eris
|
du werdest ergötzt worden sein |
| 3. Person Singular |
oblectatus erit
|
er/sie/es werde ergötzt worden sein |
| 1. Person Plural |
oblectati erimus
|
wir werden ergötzt worden sein |
| 2. Person Plural |
oblectati eritis
|
ihr werdet ergötzt worden sein |
| 3. Person Plural |
oblectati erunt
|
sie werden ergötzt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectare
|
ergötzen |
| Vorzeitigkeit |
oblectavisse
|
ergötzt haben |
| Nachzeitigkeit |
oblectaturum esse
|
ergötzen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oblectari oblectarier
|
ergötzt werden |
| Vorzeitigkeit |
oblectatum esse
|
ergötzt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oblectatum iri
|
künftig ergötzt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oblecta
|
ergötze! |
| 2. Person Plural |
oblectate
|
ergötzt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oblectato
|
| 3. Person Singular |
oblectato
|
| 2. Person Plural |
oblectatote
|
| 3. Person Plural |
oblectanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oblectare
|
das Ergötzen |
| Genitiv |
oblectandi
|
des Ergötzens |
| Dativ |
oblectando
|
dem Ergötzen |
| Akkusativ |
oblectandum
|
das Ergötzen |
| Ablativ |
oblectando
|
durch das Ergötzen |
| Vokativ |
oblectande
|
Ergötzen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectandus
|
oblectanda
|
oblectandum
|
| Genitiv |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectandi
|
| Dativ |
oblectando
|
oblectandae
|
oblectando
|
| Akkusativ |
oblectandum
|
oblectandam
|
oblectandum
|
| Ablativ |
oblectando
|
oblectanda
|
oblectando
|
| Vokativ |
oblectande
|
oblectanda
|
oblectandum
|
Plural
| Nominativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
| Genitiv |
oblectandorum
|
oblectandarum
|
oblectandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oblectandos
|
oblectandas
|
oblectanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oblectandi
|
oblectandae
|
oblectanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
| Genitiv |
oblectantis
|
oblectantis
|
oblectantis
|
| Dativ |
oblectanti
|
oblectanti
|
oblectanti
|
| Akkusativ |
oblectantem
|
oblectantem
|
oblectans
|
| Ablativ |
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
oblectanti oblectante
|
| Vokativ |
oblectans
|
oblectans
|
oblectans
|
Plural
| Nominativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Genitiv |
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
oblectantium oblectantum
|
| Dativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Akkusativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
| Ablativ |
oblectantibus
|
oblectantibus
|
oblectantibus
|
| Vokativ |
oblectantes
|
oblectantes
|
oblectantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectatus
|
oblectata
|
oblectatum
|
| Genitiv |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectati
|
| Dativ |
oblectato
|
oblectatae
|
oblectato
|
| Akkusativ |
oblectatum
|
oblectatam
|
oblectatum
|
| Ablativ |
oblectato
|
oblectata
|
oblectato
|
| Vokativ |
oblectate
|
oblectata
|
oblectatum
|
Plural
| Nominativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
| Genitiv |
oblectatorum
|
oblectatarum
|
oblectatorum
|
| Dativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Akkusativ |
oblectatos
|
oblectatas
|
oblectata
|
| Ablativ |
oblectatis
|
oblectatis
|
oblectatis
|
| Vokativ |
oblectati
|
oblectatae
|
oblectata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oblectaturus
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
| Genitiv |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectaturi
|
| Dativ |
oblectaturo
|
oblectaturae
|
oblectaturo
|
| Akkusativ |
oblectaturum
|
oblectaturam
|
oblectaturum
|
| Ablativ |
oblectaturo
|
oblectatura
|
oblectaturo
|
| Vokativ |
oblectature
|
oblectatura
|
oblectaturum
|
Plural
| Nominativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
| Genitiv |
oblectaturorum
|
oblectaturarum
|
oblectaturorum
|
| Dativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Akkusativ |
oblectaturos
|
oblectaturas
|
oblectatura
|
| Ablativ |
oblectaturis
|
oblectaturis
|
oblectaturis
|
| Vokativ |
oblectaturi
|
oblectaturae
|
oblectatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oblectatum
|
oblectatu
|