Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offoco
|
ich ersticke |
| 2. Person Singular |
offocas
|
du erstickst |
| 3. Person Singular |
offocat
|
er/sie/es erstickt |
| 1. Person Plural |
offocamus
|
wir ersticken |
| 2. Person Plural |
offocatis
|
ihr erstickt |
| 3. Person Plural |
offocant
|
sie ersticken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocor
|
ich werde erstickt |
| 2. Person Singular |
offocaris offocare
|
du wirst erstickt |
| 3. Person Singular |
offocatur
|
er/sie/es wird erstickt |
| 1. Person Plural |
offocamur
|
wir werden erstickt |
| 2. Person Plural |
offocamini
|
ihr werdet erstickt |
| 3. Person Plural |
offocantur
|
sie werden erstickt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocem
|
ich ersticke |
| 2. Person Singular |
offoces
|
du erstickest |
| 3. Person Singular |
offocet
|
er/sie/es ersticke |
| 1. Person Plural |
offocemus
|
wir ersticken |
| 2. Person Plural |
offocetis
|
ihr ersticket |
| 3. Person Plural |
offocent
|
sie ersticken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocer
|
ich werde erstickt |
| 2. Person Singular |
offoceris offocere
|
du werdest erstickt |
| 3. Person Singular |
offocetur
|
er/sie/es werde erstickt |
| 1. Person Plural |
offocemur
|
wir werden erstickt |
| 2. Person Plural |
offocemini
|
ihr werdet erstickt |
| 3. Person Plural |
offocentur
|
sie werden erstickt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabam
|
ich erstickte |
| 2. Person Singular |
offocabas
|
du ersticktest |
| 3. Person Singular |
offocabat
|
er/sie/es erstickte |
| 1. Person Plural |
offocabamus
|
wir erstickten |
| 2. Person Plural |
offocabatis
|
ihr ersticktet |
| 3. Person Plural |
offocabant
|
sie erstickten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabar
|
ich wurde erstickt |
| 2. Person Singular |
offocabaris offocabare
|
du wurdest erstickt |
| 3. Person Singular |
offocabatur
|
er/sie/es wurde erstickt |
| 1. Person Plural |
offocabamur
|
wir wurden erstickt |
| 2. Person Plural |
offocabamini
|
ihr wurdet erstickt |
| 3. Person Plural |
offocabantur
|
sie wurden erstickt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocarem
|
ich erstickte |
| 2. Person Singular |
offocares
|
du ersticktest |
| 3. Person Singular |
offocaret
|
er/sie/es erstickte |
| 1. Person Plural |
offocaremus
|
wir erstickten |
| 2. Person Plural |
offocaretis
|
ihr ersticktet |
| 3. Person Plural |
offocarent
|
sie erstickten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocarer
|
ich würde erstickt |
| 2. Person Singular |
offocareris offocarere
|
du würdest erstickt |
| 3. Person Singular |
offocaretur
|
er/sie/es würde erstickt |
| 1. Person Plural |
offocaremur
|
wir würden erstickt |
| 2. Person Plural |
offocaremini
|
ihr würdet erstickt |
| 3. Person Plural |
offocarentur
|
sie würden erstickt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabo
|
ich werde ersticken |
| 2. Person Singular |
offocabis
|
du wirst ersticken |
| 3. Person Singular |
offocabit
|
er/sie/es wird ersticken |
| 1. Person Plural |
offocabimus
|
wir werden ersticken |
| 2. Person Plural |
offocabitis
|
ihr werdet ersticken |
| 3. Person Plural |
offocabunt
|
sie werden ersticken |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabor
|
ich werde erstickt |
| 2. Person Singular |
offocaberis offocabere
|
du wirst erstickt |
| 3. Person Singular |
offocabitur
|
er/sie/es wird erstickt |
| 1. Person Plural |
offocabimur
|
wir werden erstickt |
| 2. Person Plural |
offocabimini
|
ihr werdet erstickt |
| 3. Person Plural |
offocabuntur
|
sie werden erstickt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocavi
|
ich bin erstickt |
| 2. Person Singular |
offocavisti
|
du bist erstickt |
| 3. Person Singular |
offocavit
|
er/sie/es ist erstickt |
| 1. Person Plural |
offocavimus
|
wir sind erstickt |
| 2. Person Plural |
offocavistis
|
ihr seid erstickt |
| 3. Person Plural |
offocaverunt offocavere
|
sie sind erstickt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus sum
|
ich bin erstickt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus es
|
du bist erstickt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus est
|
er/sie/es ist erstickt worden |
| 1. Person Plural |
offocati sumus
|
wir sind erstickt worden |
| 2. Person Plural |
offocati estis
|
ihr seid erstickt worden |
| 3. Person Plural |
offocati sunt
|
sie sind erstickt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocaverim
|
ich sei erstickt |
| 2. Person Singular |
offocaveris
|
du seiest erstickt |
| 3. Person Singular |
offocaverit
|
er/sie/es sei erstickt |
| 1. Person Plural |
offocaverimus
|
wir seien erstickt |
| 2. Person Plural |
offocaveritis
|
ihr seiet erstickt |
| 3. Person Plural |
offocaverint
|
sie seien erstickt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus sim
|
ich sei erstickt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus sis
|
du seiest erstickt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus sit
|
er/sie/es sei erstickt worden |
| 1. Person Plural |
offocati simus
|
wir seien erstickt worden |
| 2. Person Plural |
offocati sitis
|
ihr seiet erstickt worden |
| 3. Person Plural |
offocati sint
|
sie seien erstickt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocaveram
|
ich war erstickt |
| 2. Person Singular |
offocaveras
|
du warst erstickt |
| 3. Person Singular |
offocaverat
|
er/sie/es war erstickt |
| 1. Person Plural |
offocaveramus
|
wir waren erstickt |
| 2. Person Plural |
offocaveratis
|
ihr wart erstickt |
| 3. Person Plural |
offocaverant
|
sie waren erstickt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus eram
|
ich war erstickt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus eras
|
du warst erstickt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus erat
|
er/sie/es war erstickt worden |
| 1. Person Plural |
offocati eramus
|
wir waren erstickt worden |
| 2. Person Plural |
offocati eratis
|
ihr warst erstickt worden |
| 3. Person Plural |
offocati erant
|
sie waren erstickt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocavissem
|
ich wäre erstickt |
| 2. Person Singular |
offocavisses
|
du wärest erstickt |
| 3. Person Singular |
offocavisset
|
er/sie/es wäre erstickt |
| 1. Person Plural |
offocavissemus
|
wir wären erstickt |
| 2. Person Plural |
offocavissetis
|
ihr wäret erstickt |
| 3. Person Plural |
offocavissent
|
sie wären erstickt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus essem
|
ich wäre erstickt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus esses
|
du wärest erstickt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus esset
|
er/sie/es wäre erstickt worden |
| 1. Person Plural |
offocati essemus
|
wir wären erstickt worden |
| 2. Person Plural |
offocati essetis
|
ihr wäret erstickt worden |
| 3. Person Plural |
offocati essent
|
sie wären erstickt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocavero
|
ich werde erstickt sein |
| 2. Person Singular |
offocaveris
|
du wirst erstickt sein |
| 3. Person Singular |
offocaverit
|
er/sie/es wird erstickt sein |
| 1. Person Plural |
offocaverimus
|
wir werden erstickt sein |
| 2. Person Plural |
offocaveritis
|
ihr werdet erstickt sein |
| 3. Person Plural |
offocaverint
|
sie werden erstickt sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus ero
|
ich werde erstickt worden sein |
| 2. Person Singular |
offocatus eris
|
du werdest erstickt worden sein |
| 3. Person Singular |
offocatus erit
|
er/sie/es werde erstickt worden sein |
| 1. Person Plural |
offocati erimus
|
wir werden erstickt worden sein |
| 2. Person Plural |
offocati eritis
|
ihr werdet erstickt worden sein |
| 3. Person Plural |
offocati erunt
|
sie werden erstickt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
offocare
|
ersticken |
| Vorzeitigkeit |
offocavisse
|
erstickt haben |
| Nachzeitigkeit |
offocaturum esse
|
ersticken werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
offocari offocarier
|
erstickt werden |
| Vorzeitigkeit |
offocatum esse
|
erstickt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
offocatum iri
|
künftig erstickt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
offoca
|
ersticke! |
| 2. Person Plural |
offocate
|
erstickt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
offocato
|
| 3. Person Singular |
offocato
|
| 2. Person Plural |
offocatote
|
| 3. Person Plural |
offocanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
offocare
|
das Ersticken |
| Genitiv |
offocandi
|
des Erstickens |
| Dativ |
offocando
|
dem Ersticken |
| Akkusativ |
offocandum
|
das Ersticken |
| Ablativ |
offocando
|
durch das Ersticken |
| Vokativ |
offocande
|
Ersticken! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocandus
|
offocanda
|
offocandum
|
| Genitiv |
offocandi
|
offocandae
|
offocandi
|
| Dativ |
offocando
|
offocandae
|
offocando
|
| Akkusativ |
offocandum
|
offocandam
|
offocandum
|
| Ablativ |
offocando
|
offocanda
|
offocando
|
| Vokativ |
offocande
|
offocanda
|
offocandum
|
Plural
| Nominativ |
offocandi
|
offocandae
|
offocanda
|
| Genitiv |
offocandorum
|
offocandarum
|
offocandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
offocandos
|
offocandas
|
offocanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
offocandi
|
offocandae
|
offocanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocans
|
offocans
|
offocans
|
| Genitiv |
offocantis
|
offocantis
|
offocantis
|
| Dativ |
offocanti
|
offocanti
|
offocanti
|
| Akkusativ |
offocantem
|
offocantem
|
offocans
|
| Ablativ |
offocanti offocante
|
offocanti offocante
|
offocanti offocante
|
| Vokativ |
offocans
|
offocans
|
offocans
|
Plural
| Nominativ |
offocantes
|
offocantes
|
offocantia
|
| Genitiv |
offocantium offocantum
|
offocantium offocantum
|
offocantium offocantum
|
| Dativ |
offocantibus
|
offocantibus
|
offocantibus
|
| Akkusativ |
offocantes
|
offocantes
|
offocantia
|
| Ablativ |
offocantibus
|
offocantibus
|
offocantibus
|
| Vokativ |
offocantes
|
offocantes
|
offocantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocatus
|
offocata
|
offocatum
|
| Genitiv |
offocati
|
offocatae
|
offocati
|
| Dativ |
offocato
|
offocatae
|
offocato
|
| Akkusativ |
offocatum
|
offocatam
|
offocatum
|
| Ablativ |
offocato
|
offocata
|
offocato
|
| Vokativ |
offocate
|
offocata
|
offocatum
|
Plural
| Nominativ |
offocati
|
offocatae
|
offocata
|
| Genitiv |
offocatorum
|
offocatarum
|
offocatorum
|
| Dativ |
offocatis
|
offocatis
|
offocatis
|
| Akkusativ |
offocatos
|
offocatas
|
offocata
|
| Ablativ |
offocatis
|
offocatis
|
offocatis
|
| Vokativ |
offocati
|
offocatae
|
offocata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocaturus
|
offocatura
|
offocaturum
|
| Genitiv |
offocaturi
|
offocaturae
|
offocaturi
|
| Dativ |
offocaturo
|
offocaturae
|
offocaturo
|
| Akkusativ |
offocaturum
|
offocaturam
|
offocaturum
|
| Ablativ |
offocaturo
|
offocatura
|
offocaturo
|
| Vokativ |
offocature
|
offocatura
|
offocaturum
|
Plural
| Nominativ |
offocaturi
|
offocaturae
|
offocatura
|
| Genitiv |
offocaturorum
|
offocaturarum
|
offocaturorum
|
| Dativ |
offocaturis
|
offocaturis
|
offocaturis
|
| Akkusativ |
offocaturos
|
offocaturas
|
offocatura
|
| Ablativ |
offocaturis
|
offocaturis
|
offocaturis
|
| Vokativ |
offocaturi
|
offocaturae
|
offocatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
offocatum
|
offocatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offoco
|
ich erwürge |
| 2. Person Singular |
offocas
|
du erwürgst |
| 3. Person Singular |
offocat
|
er/sie/es erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocamus
|
wir erwürgen |
| 2. Person Plural |
offocatis
|
ihr erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocant
|
sie erwürgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocor
|
ich werde erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocaris offocare
|
du wirst erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocatur
|
er/sie/es wird erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocamur
|
wir werden erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocamini
|
ihr werdet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocantur
|
sie werden erwürgt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocem
|
ich erwürge |
| 2. Person Singular |
offoces
|
du erwürgest |
| 3. Person Singular |
offocet
|
er/sie/es erwürge |
| 1. Person Plural |
offocemus
|
wir erwürgen |
| 2. Person Plural |
offocetis
|
ihr erwürget |
| 3. Person Plural |
offocent
|
sie erwürgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocer
|
ich werde erwürgt |
| 2. Person Singular |
offoceris offocere
|
du werdest erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocetur
|
er/sie/es werde erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocemur
|
wir werden erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocemini
|
ihr werdet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocentur
|
sie werden erwürgt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabam
|
ich erwürgte |
| 2. Person Singular |
offocabas
|
du erwürgtest |
| 3. Person Singular |
offocabat
|
er/sie/es erwürgte |
| 1. Person Plural |
offocabamus
|
wir erwürgten |
| 2. Person Plural |
offocabatis
|
ihr erwürgtet |
| 3. Person Plural |
offocabant
|
sie erwürgten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabar
|
ich wurde erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocabaris offocabare
|
du wurdest erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocabatur
|
er/sie/es wurde erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocabamur
|
wir wurden erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocabamini
|
ihr wurdet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocabantur
|
sie wurden erwürgt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocarem
|
ich erwürgte |
| 2. Person Singular |
offocares
|
du erwürgtest |
| 3. Person Singular |
offocaret
|
er/sie/es erwürgte |
| 1. Person Plural |
offocaremus
|
wir erwürgten |
| 2. Person Plural |
offocaretis
|
ihr erwürgtet |
| 3. Person Plural |
offocarent
|
sie erwürgten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocarer
|
ich würde erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocareris offocarere
|
du würdest erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocaretur
|
er/sie/es würde erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocaremur
|
wir würden erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocaremini
|
ihr würdet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocarentur
|
sie würden erwürgt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabo
|
ich werde erwürgen |
| 2. Person Singular |
offocabis
|
du wirst erwürgen |
| 3. Person Singular |
offocabit
|
er/sie/es wird erwürgen |
| 1. Person Plural |
offocabimus
|
wir werden erwürgen |
| 2. Person Plural |
offocabitis
|
ihr werdet erwürgen |
| 3. Person Plural |
offocabunt
|
sie werden erwürgen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocabor
|
ich werde erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocaberis offocabere
|
du wirst erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocabitur
|
er/sie/es wird erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocabimur
|
wir werden erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocabimini
|
ihr werdet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocabuntur
|
sie werden erwürgt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocavi
|
ich habe erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocavisti
|
du hast erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocavit
|
er/sie/es hat erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocavimus
|
wir haben erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocavistis
|
ihr habt erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocaverunt offocavere
|
sie haben erwürgt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus sum
|
ich bin erwürgt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus es
|
du bist erwürgt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus est
|
er/sie/es ist erwürgt worden |
| 1. Person Plural |
offocati sumus
|
wir sind erwürgt worden |
| 2. Person Plural |
offocati estis
|
ihr seid erwürgt worden |
| 3. Person Plural |
offocati sunt
|
sie sind erwürgt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocaverim
|
ich habe erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocaveris
|
du habest erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocaverit
|
er/sie/es habe erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocaverimus
|
wir haben erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocaveritis
|
ihr habet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocaverint
|
sie haben erwürgt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus sim
|
ich sei erwürgt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus sis
|
du seiest erwürgt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus sit
|
er/sie/es sei erwürgt worden |
| 1. Person Plural |
offocati simus
|
wir seien erwürgt worden |
| 2. Person Plural |
offocati sitis
|
ihr seiet erwürgt worden |
| 3. Person Plural |
offocati sint
|
sie seien erwürgt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocaveram
|
ich hatte erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocaveras
|
du hattest erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocaverat
|
er/sie/es hatte erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocaveramus
|
wir hatten erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocaveratis
|
ihr hattet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocaverant
|
sie hatten erwürgt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus eram
|
ich war erwürgt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus eras
|
du warst erwürgt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus erat
|
er/sie/es war erwürgt worden |
| 1. Person Plural |
offocati eramus
|
wir waren erwürgt worden |
| 2. Person Plural |
offocati eratis
|
ihr warst erwürgt worden |
| 3. Person Plural |
offocati erant
|
sie waren erwürgt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocavissem
|
ich hätte erwürgt |
| 2. Person Singular |
offocavisses
|
du hättest erwürgt |
| 3. Person Singular |
offocavisset
|
er/sie/es hätte erwürgt |
| 1. Person Plural |
offocavissemus
|
wir hätten erwürgt |
| 2. Person Plural |
offocavissetis
|
ihr hättet erwürgt |
| 3. Person Plural |
offocavissent
|
sie hätten erwürgt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus essem
|
ich wäre erwürgt worden |
| 2. Person Singular |
offocatus esses
|
du wärest erwürgt worden |
| 3. Person Singular |
offocatus esset
|
er/sie/es wäre erwürgt worden |
| 1. Person Plural |
offocati essemus
|
wir wären erwürgt worden |
| 2. Person Plural |
offocati essetis
|
ihr wäret erwürgt worden |
| 3. Person Plural |
offocati essent
|
sie wären erwürgt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
offocavero
|
ich werde erwürgt haben |
| 2. Person Singular |
offocaveris
|
du wirst erwürgt haben |
| 3. Person Singular |
offocaverit
|
er/sie/es wird erwürgt haben |
| 1. Person Plural |
offocaverimus
|
wir werden erwürgt haben |
| 2. Person Plural |
offocaveritis
|
ihr werdet erwürgt haben |
| 3. Person Plural |
offocaverint
|
sie werden erwürgt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
offocatus ero
|
ich werde erwürgt worden sein |
| 2. Person Singular |
offocatus eris
|
du werdest erwürgt worden sein |
| 3. Person Singular |
offocatus erit
|
er/sie/es werde erwürgt worden sein |
| 1. Person Plural |
offocati erimus
|
wir werden erwürgt worden sein |
| 2. Person Plural |
offocati eritis
|
ihr werdet erwürgt worden sein |
| 3. Person Plural |
offocati erunt
|
sie werden erwürgt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
offocare
|
erwürgen |
| Vorzeitigkeit |
offocavisse
|
erwürgt haben |
| Nachzeitigkeit |
offocaturum esse
|
erwürgen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
offocari offocarier
|
erwürgt werden |
| Vorzeitigkeit |
offocatum esse
|
erwürgt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
offocatum iri
|
künftig erwürgt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
offoca
|
erwürge! |
| 2. Person Plural |
offocate
|
erwürgt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
offocato
|
| 3. Person Singular |
offocato
|
| 2. Person Plural |
offocatote
|
| 3. Person Plural |
offocanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
offocare
|
das Erwürgen |
| Genitiv |
offocandi
|
des Erwürgens |
| Dativ |
offocando
|
dem Erwürgen |
| Akkusativ |
offocandum
|
das Erwürgen |
| Ablativ |
offocando
|
durch das Erwürgen |
| Vokativ |
offocande
|
Erwürgen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocandus
|
offocanda
|
offocandum
|
| Genitiv |
offocandi
|
offocandae
|
offocandi
|
| Dativ |
offocando
|
offocandae
|
offocando
|
| Akkusativ |
offocandum
|
offocandam
|
offocandum
|
| Ablativ |
offocando
|
offocanda
|
offocando
|
| Vokativ |
offocande
|
offocanda
|
offocandum
|
Plural
| Nominativ |
offocandi
|
offocandae
|
offocanda
|
| Genitiv |
offocandorum
|
offocandarum
|
offocandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
offocandos
|
offocandas
|
offocanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
offocandi
|
offocandae
|
offocanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocans
|
offocans
|
offocans
|
| Genitiv |
offocantis
|
offocantis
|
offocantis
|
| Dativ |
offocanti
|
offocanti
|
offocanti
|
| Akkusativ |
offocantem
|
offocantem
|
offocans
|
| Ablativ |
offocanti offocante
|
offocanti offocante
|
offocanti offocante
|
| Vokativ |
offocans
|
offocans
|
offocans
|
Plural
| Nominativ |
offocantes
|
offocantes
|
offocantia
|
| Genitiv |
offocantium offocantum
|
offocantium offocantum
|
offocantium offocantum
|
| Dativ |
offocantibus
|
offocantibus
|
offocantibus
|
| Akkusativ |
offocantes
|
offocantes
|
offocantia
|
| Ablativ |
offocantibus
|
offocantibus
|
offocantibus
|
| Vokativ |
offocantes
|
offocantes
|
offocantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocatus
|
offocata
|
offocatum
|
| Genitiv |
offocati
|
offocatae
|
offocati
|
| Dativ |
offocato
|
offocatae
|
offocato
|
| Akkusativ |
offocatum
|
offocatam
|
offocatum
|
| Ablativ |
offocato
|
offocata
|
offocato
|
| Vokativ |
offocate
|
offocata
|
offocatum
|
Plural
| Nominativ |
offocati
|
offocatae
|
offocata
|
| Genitiv |
offocatorum
|
offocatarum
|
offocatorum
|
| Dativ |
offocatis
|
offocatis
|
offocatis
|
| Akkusativ |
offocatos
|
offocatas
|
offocata
|
| Ablativ |
offocatis
|
offocatis
|
offocatis
|
| Vokativ |
offocati
|
offocatae
|
offocata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
offocaturus
|
offocatura
|
offocaturum
|
| Genitiv |
offocaturi
|
offocaturae
|
offocaturi
|
| Dativ |
offocaturo
|
offocaturae
|
offocaturo
|
| Akkusativ |
offocaturum
|
offocaturam
|
offocaturum
|
| Ablativ |
offocaturo
|
offocatura
|
offocaturo
|
| Vokativ |
offocature
|
offocatura
|
offocaturum
|
Plural
| Nominativ |
offocaturi
|
offocaturae
|
offocatura
|
| Genitiv |
offocaturorum
|
offocaturarum
|
offocaturorum
|
| Dativ |
offocaturis
|
offocaturis
|
offocaturis
|
| Akkusativ |
offocaturos
|
offocaturas
|
offocatura
|
| Ablativ |
offocaturis
|
offocaturis
|
offocaturis
|
| Vokativ |
offocaturi
|
offocaturae
|
offocatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
offocatum
|
offocatu
|