Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich greife an |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du greifst an |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es greift an |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir greifen an |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr greift an |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie greifen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden angegriffen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich greife an |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du greifest an |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es greife an |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir greifen an |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr greifet an |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie greifen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden angegriffen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich griff an |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du griffst an |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es griff an |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir griffen an |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr grifft an |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie griffen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden angegriffen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich griffe an |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du griffest an |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es griffe an |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir griffen an |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr griffet an |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie griffen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden angegriffen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde angreifen |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst angreifen |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird angreifen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden angreifen |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet angreifen |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden angreifen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden angegriffen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich habe angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du hast angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es hat angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir haben angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr habt angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie haben angegriffen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin angegriffen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist angegriffen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist angegriffen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind angegriffen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid angegriffen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind angegriffen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich habe angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du habest angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es habe angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir haben angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr habet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie haben angegriffen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei angegriffen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest angegriffen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei angegriffen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien angegriffen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet angegriffen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien angegriffen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich hatte angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du hattest angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es hatte angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir hatten angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr hattet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie hatten angegriffen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war angegriffen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst angegriffen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war angegriffen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren angegriffen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst angegriffen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren angegriffen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich hätte angegriffen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du hättest angegriffen |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es hätte angegriffen |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir hätten angegriffen |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr hättet angegriffen |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie hätten angegriffen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre angegriffen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest angegriffen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre angegriffen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären angegriffen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret angegriffen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären angegriffen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde angegriffen haben |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst angegriffen haben |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird angegriffen haben |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden angegriffen haben |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet angegriffen haben |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden angegriffen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde angegriffen worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest angegriffen worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde angegriffen worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden angegriffen worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet angegriffen worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden angegriffen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
angreifen |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
angegriffen haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
angreifen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
angegriffen werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
angegriffen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig angegriffen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
greife an! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
greift an! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das Angreifen |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des Angreifens |
| Dativ |
oppugnando
|
dem Angreifen |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das Angreifen |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das Angreifen |
| Vokativ |
oppugnande
|
Angreifen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich bestürme |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du bestürmst |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir bestürmen |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie bestürmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden bestürmt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich bestürme |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du bestürmest |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es bestürme |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir bestürmen |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr bestürmet |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie bestürmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden bestürmt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich bestürmte |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du bestürmtest |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es bestürmte |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir bestürmten |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr bestürmtet |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie bestürmten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden bestürmt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich bestürmte |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du bestürmtest |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es bestürmte |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir bestürmten |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr bestürmtet |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie bestürmten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden bestürmt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde bestürmen |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst bestürmen |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird bestürmen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden bestürmen |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet bestürmen |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden bestürmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden bestürmt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich habe bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du hast bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es hat bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir haben bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr habt bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie haben bestürmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin bestürmt worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist bestürmt worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist bestürmt worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind bestürmt worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid bestürmt worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind bestürmt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich habe bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du habest bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es habe bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir haben bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr habet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie haben bestürmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei bestürmt worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest bestürmt worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei bestürmt worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien bestürmt worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet bestürmt worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien bestürmt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich hatte bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du hattest bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es hatte bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir hatten bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr hattet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie hatten bestürmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war bestürmt worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst bestürmt worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war bestürmt worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren bestürmt worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst bestürmt worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren bestürmt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich hätte bestürmt |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du hättest bestürmt |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es hätte bestürmt |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir hätten bestürmt |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr hättet bestürmt |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie hätten bestürmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre bestürmt worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest bestürmt worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre bestürmt worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären bestürmt worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret bestürmt worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären bestürmt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde bestürmt haben |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst bestürmt haben |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird bestürmt haben |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden bestürmt haben |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet bestürmt haben |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden bestürmt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde bestürmt worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest bestürmt worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde bestürmt worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden bestürmt worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet bestürmt worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden bestürmt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
bestürmen |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
bestürmt haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
bestürmen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
bestürmt werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
bestürmt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig bestürmt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
bestürme! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
bestürmt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das Bestürmen |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des Bestürmens |
| Dativ |
oppugnando
|
dem Bestürmen |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das Bestürmen |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das Bestürmen |
| Vokativ |
oppugnande
|
Bestürmen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich falle an |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du fällst an |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es fällt an |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir fallen an |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr fallt an |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie fallen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden angefallen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich falle an |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du fallest an |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es falle an |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir fallen an |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr fallet an |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie fallen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden angefallen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich fiel an |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du fielst an |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es fiel an |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir fielen an |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr fielt an |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie fielen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden angefallen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich fiele an |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du fielest an |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es fiele an |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir fielen an |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr fielet an |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie fielen an |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden angefallen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde anfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst anfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird anfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden anfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet anfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden anfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden angefallen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich bin angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du bist angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es ist angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir sind angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr seid angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie sind angefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin angefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist angefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist angefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind angefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid angefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind angefallen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich sei angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du seiest angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es sei angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir seien angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr seiet angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie seien angefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei angefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest angefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei angefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien angefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet angefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien angefallen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich war angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du warst angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es war angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir waren angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr wart angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie waren angefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war angefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst angefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war angefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren angefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst angefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren angefallen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich wäre angefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du wärest angefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es wäre angefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir wären angefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr wäret angefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie wären angefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre angefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest angefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre angefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären angefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret angefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären angefallen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde angefallen sein |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst angefallen sein |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird angefallen sein |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden angefallen sein |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet angefallen sein |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden angefallen sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde angefallen worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest angefallen worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde angefallen worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden angefallen worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet angefallen worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden angefallen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
anfallen |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
angefallen haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
anfallen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
angefallen werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
angefallen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig angefallen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
falle an; fall an! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
fallt an! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das Anfallen |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des Anfallens |
| Dativ |
oppugnando
|
dem Anfallen |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das Anfallen |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das Anfallen |
| Vokativ |
oppugnande
|
Anfallen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich falle aus |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du fällst aus |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es fällt aus |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir fallen aus |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr fallt aus |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie fallen aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden ausgefallen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich falle aus |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du fallest aus |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es falle aus |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir fallen aus |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr fallet aus |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie fallen aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden ausgefallen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich fiel aus |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du fielst aus |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es fiel aus |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir fielen aus |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr fielt aus |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie fielen aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden ausgefallen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich fiele aus |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du fielest aus |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es fiele aus |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir fielen aus |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr fielet aus |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie fielen aus |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden ausgefallen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde ausfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst ausfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird ausfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden ausfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet ausfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden ausfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden ausgefallen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich bin ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du bist ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es ist ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir sind ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr seid ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie sind ausgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin ausgefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist ausgefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist ausgefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind ausgefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid ausgefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind ausgefallen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich sei ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du seiest ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es sei ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir seien ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr seiet ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie seien ausgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei ausgefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest ausgefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei ausgefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien ausgefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet ausgefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien ausgefallen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich war ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du warst ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es war ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir waren ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr wart ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie waren ausgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war ausgefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst ausgefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war ausgefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren ausgefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst ausgefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren ausgefallen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich wäre ausgefallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du wärest ausgefallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es wäre ausgefallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir wären ausgefallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr wäret ausgefallen |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie wären ausgefallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre ausgefallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest ausgefallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre ausgefallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären ausgefallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret ausgefallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären ausgefallen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde ausgefallen sein |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst ausgefallen sein |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird ausgefallen sein |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden ausgefallen sein |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet ausgefallen sein |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden ausgefallen sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde ausgefallen worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest ausgefallen worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde ausgefallen worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden ausgefallen worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet ausgefallen worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden ausgefallen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
ausfallen |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
ausgefallen haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
ausfallen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
ausgefallen werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
ausgefallen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig ausgefallen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
falle aus; fall aus! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
fallt aus! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das Ausfallen |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des Ausfallens |
| Dativ |
oppugnando
|
dem Ausfallen |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das Ausfallen |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das Ausfallen |
| Vokativ |
oppugnande
|
Ausfallen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich befalle |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du befällst |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es befällt |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr befallt |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden befallen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich befalle |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du befallest |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es befalle |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr befallet |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde befallen |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden befallen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich befiel |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du befielst |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es befiel |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir befielen |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr befielt |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie befielen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden befallen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich befiele |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du befielest |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es befiele |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir befielen |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr befielet |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie befielen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden befallen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden befallen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich bin befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du bist befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es ist befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir sind befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr seid befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie sind befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin befallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist befallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist befallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind befallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid befallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind befallen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich sei befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du seiest befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es sei befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir seien befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr seiet befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie seien befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei befallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest befallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei befallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien befallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet befallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien befallen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich war befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du warst befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es war befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir waren befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr wart befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie waren befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war befallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst befallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war befallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren befallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst befallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren befallen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich wäre befallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du wärest befallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es wäre befallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir wären befallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr wäret befallen |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie wären befallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre befallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest befallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre befallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären befallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret befallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären befallen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde befallen sein |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst befallen sein |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird befallen sein |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden befallen sein |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet befallen sein |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden befallen sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde befallen worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest befallen worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde befallen worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden befallen worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet befallen worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden befallen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
befallen |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
befallen haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
befallen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
befallen werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
befallen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig befallen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
befalle; befall! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
befallt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das Befallen |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des Befallens |
| Dativ |
oppugnando
|
dem Befallen |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das Befallen |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das Befallen |
| Vokativ |
oppugnande
|
Befallen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich belagere; belagre |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du belagerst |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir belagern |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie belagern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden belagert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich belagere; belagre |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du belagerest; belagrest |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es belagere; belagre |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir belageren |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr belageret |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie belageren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde belagert |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden belagert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich belagerte |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du belagertest |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es belagerte |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir belagerten |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr belagertet |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie belagerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden belagert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich belagerte |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du belagertest |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es belagerte |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir belagerten |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr belagertet |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie belagerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden belagert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde belagern |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst belagern |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird belagern |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden belagern |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet belagern |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden belagern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden belagert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich habe belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du hast belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es hat belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir haben belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr habt belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie haben belagert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin belagert worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist belagert worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist belagert worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind belagert worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid belagert worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind belagert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich habe belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du habest belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es habe belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir haben belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr habet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie haben belagert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei belagert worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest belagert worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei belagert worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien belagert worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet belagert worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien belagert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich hatte belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du hattest belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es hatte belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir hatten belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr hattet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie hatten belagert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war belagert worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst belagert worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war belagert worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren belagert worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst belagert worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren belagert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich hätte belagert |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du hättest belagert |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es hätte belagert |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir hätten belagert |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr hättet belagert |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie hätten belagert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre belagert worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest belagert worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre belagert worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären belagert worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret belagert worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären belagert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde belagert haben |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst belagert haben |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird belagert haben |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden belagert haben |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet belagert haben |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden belagert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde belagert worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest belagert worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde belagert worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden belagert worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet belagert worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden belagert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
belagern |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
belagert haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
belagern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
belagert werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
belagert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig belagert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
belagere; belagre! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
belagert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das Belagern |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des Belagernes |
| Dativ |
oppugnando
|
dem Belagern |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das Belagern |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das Belagern |
| Vokativ |
oppugnande
|
Belagern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugno
|
ich überfalle |
| 2. Person Singular |
oppugnas
|
du überfällst |
| 3. Person Singular |
oppugnat
|
er/sie/es überfällt |
| 1. Person Plural |
oppugnamus
|
wir überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnatis
|
ihr überfallt |
| 3. Person Plural |
oppugnant
|
sie überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnor
|
ich werde überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaris oppugnare
|
du wirst überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnatur
|
er/sie/es wird überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnamur
|
wir werden überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnamini
|
ihr werdet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnantur
|
sie werden überfallen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnem
|
ich überfalle |
| 2. Person Singular |
oppugnes
|
du überfallest |
| 3. Person Singular |
oppugnet
|
er/sie/es überfalle |
| 1. Person Plural |
oppugnemus
|
wir überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnetis
|
ihr überfallet |
| 3. Person Plural |
oppugnent
|
sie überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugner
|
ich werde überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugneris oppugnere
|
du werdest überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnetur
|
er/sie/es werde überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnemur
|
wir werden überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnemini
|
ihr werdet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnentur
|
sie werden überfallen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabam
|
ich überfiel |
| 2. Person Singular |
oppugnabas
|
du überfielst |
| 3. Person Singular |
oppugnabat
|
er/sie/es überfiel |
| 1. Person Plural |
oppugnabamus
|
wir überfielen |
| 2. Person Plural |
oppugnabatis
|
ihr überfielt |
| 3. Person Plural |
oppugnabant
|
sie überfielen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabar
|
ich wurde überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabaris oppugnabare
|
du wurdest überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabatur
|
er/sie/es wurde überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabamur
|
wir wurden überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabamini
|
ihr wurdet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabantur
|
sie wurden überfallen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarem
|
ich überfiele |
| 2. Person Singular |
oppugnares
|
du überfielest |
| 3. Person Singular |
oppugnaret
|
er/sie/es überfiele |
| 1. Person Plural |
oppugnaremus
|
wir überfielen |
| 2. Person Plural |
oppugnaretis
|
ihr überfielet |
| 3. Person Plural |
oppugnarent
|
sie überfielen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnarer
|
ich würde überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnareris oppugnarere
|
du würdest überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaretur
|
er/sie/es würde überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaremur
|
wir würden überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaremini
|
ihr würdet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnarentur
|
sie würden überfallen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabo
|
ich werde überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnabis
|
du wirst überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabit
|
er/sie/es wird überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimus
|
wir werden überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabitis
|
ihr werdet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabunt
|
sie werden überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnabor
|
ich werde überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaberis oppugnabere
|
du wirst überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnabitur
|
er/sie/es wird überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnabimur
|
wir werden überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnabimini
|
ihr werdet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnabuntur
|
sie werden überfallen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavi
|
ich bin überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisti
|
du bist überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavit
|
er/sie/es ist überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavimus
|
wir sind überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavistis
|
ihr seid überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverunt oppugnavere
|
sie sind überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sum
|
ich bin überfallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus es
|
du bist überfallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus est
|
er/sie/es ist überfallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati sumus
|
wir sind überfallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati estis
|
ihr seid überfallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sunt
|
sie sind überfallen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaverim
|
ich sei überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du seiest überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es sei überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir seien überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr seiet überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie seien überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus sim
|
ich sei überfallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus sis
|
du seiest überfallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus sit
|
er/sie/es sei überfallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati simus
|
wir seien überfallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati sitis
|
ihr seiet überfallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati sint
|
sie seien überfallen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnaveram
|
ich war überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnaveras
|
du warst überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnaverat
|
er/sie/es war überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnaveramus
|
wir waren überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnaveratis
|
ihr wart überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnaverant
|
sie waren überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus eram
|
ich war überfallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eras
|
du warst überfallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erat
|
er/sie/es war überfallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati eramus
|
wir waren überfallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati eratis
|
ihr warst überfallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati erant
|
sie waren überfallen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavissem
|
ich wäre überfallen |
| 2. Person Singular |
oppugnavisses
|
du wärest überfallen |
| 3. Person Singular |
oppugnavisset
|
er/sie/es wäre überfallen |
| 1. Person Plural |
oppugnavissemus
|
wir wären überfallen |
| 2. Person Plural |
oppugnavissetis
|
ihr wäret überfallen |
| 3. Person Plural |
oppugnavissent
|
sie wären überfallen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus essem
|
ich wäre überfallen worden |
| 2. Person Singular |
oppugnatus esses
|
du wärest überfallen worden |
| 3. Person Singular |
oppugnatus esset
|
er/sie/es wäre überfallen worden |
| 1. Person Plural |
oppugnati essemus
|
wir wären überfallen worden |
| 2. Person Plural |
oppugnati essetis
|
ihr wäret überfallen worden |
| 3. Person Plural |
oppugnati essent
|
sie wären überfallen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnavero
|
ich werde überfallen sein |
| 2. Person Singular |
oppugnaveris
|
du wirst überfallen sein |
| 3. Person Singular |
oppugnaverit
|
er/sie/es wird überfallen sein |
| 1. Person Plural |
oppugnaverimus
|
wir werden überfallen sein |
| 2. Person Plural |
oppugnaveritis
|
ihr werdet überfallen sein |
| 3. Person Plural |
oppugnaverint
|
sie werden überfallen sein |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
oppugnatus ero
|
ich werde überfallen worden sein |
| 2. Person Singular |
oppugnatus eris
|
du werdest überfallen worden sein |
| 3. Person Singular |
oppugnatus erit
|
er/sie/es werde überfallen worden sein |
| 1. Person Plural |
oppugnati erimus
|
wir werden überfallen worden sein |
| 2. Person Plural |
oppugnati eritis
|
ihr werdet überfallen worden sein |
| 3. Person Plural |
oppugnati erunt
|
sie werden überfallen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnare
|
überfallen |
| Vorzeitigkeit |
oppugnavisse
|
überfallen haben |
| Nachzeitigkeit |
oppugnaturum esse
|
überfallen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
oppugnari oppugnarier
|
überfallen werden |
| Vorzeitigkeit |
oppugnatum esse
|
überfallen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
oppugnatum iri
|
künftig überfallen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
oppugna
|
überfalle; überfall! |
| 2. Person Plural |
oppugnate
|
überfallt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
oppugnato
|
| 3. Person Singular |
oppugnato
|
| 2. Person Plural |
oppugnatote
|
| 3. Person Plural |
oppugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
oppugnare
|
das überfallen |
| Genitiv |
oppugnandi
|
des überfallens |
| Dativ |
oppugnando
|
dem überfallen |
| Akkusativ |
oppugnandum
|
das überfallen |
| Ablativ |
oppugnando
|
durch das überfallen |
| Vokativ |
oppugnande
|
überfallen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnandus
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
| Genitiv |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnandi
|
| Dativ |
oppugnando
|
oppugnandae
|
oppugnando
|
| Akkusativ |
oppugnandum
|
oppugnandam
|
oppugnandum
|
| Ablativ |
oppugnando
|
oppugnanda
|
oppugnando
|
| Vokativ |
oppugnande
|
oppugnanda
|
oppugnandum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
| Genitiv |
oppugnandorum
|
oppugnandarum
|
oppugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
oppugnandos
|
oppugnandas
|
oppugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
oppugnandi
|
oppugnandae
|
oppugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
| Genitiv |
oppugnantis
|
oppugnantis
|
oppugnantis
|
| Dativ |
oppugnanti
|
oppugnanti
|
oppugnanti
|
| Akkusativ |
oppugnantem
|
oppugnantem
|
oppugnans
|
| Ablativ |
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
oppugnanti oppugnante
|
| Vokativ |
oppugnans
|
oppugnans
|
oppugnans
|
Plural
| Nominativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Genitiv |
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
oppugnantium oppugnantum
|
| Dativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Akkusativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
| Ablativ |
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
oppugnantibus
|
| Vokativ |
oppugnantes
|
oppugnantes
|
oppugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnatus
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
| Genitiv |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnati
|
| Dativ |
oppugnato
|
oppugnatae
|
oppugnato
|
| Akkusativ |
oppugnatum
|
oppugnatam
|
oppugnatum
|
| Ablativ |
oppugnato
|
oppugnata
|
oppugnato
|
| Vokativ |
oppugnate
|
oppugnata
|
oppugnatum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
| Genitiv |
oppugnatorum
|
oppugnatarum
|
oppugnatorum
|
| Dativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Akkusativ |
oppugnatos
|
oppugnatas
|
oppugnata
|
| Ablativ |
oppugnatis
|
oppugnatis
|
oppugnatis
|
| Vokativ |
oppugnati
|
oppugnatae
|
oppugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
oppugnaturus
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
| Genitiv |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnaturi
|
| Dativ |
oppugnaturo
|
oppugnaturae
|
oppugnaturo
|
| Akkusativ |
oppugnaturum
|
oppugnaturam
|
oppugnaturum
|
| Ablativ |
oppugnaturo
|
oppugnatura
|
oppugnaturo
|
| Vokativ |
oppugnature
|
oppugnatura
|
oppugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
| Genitiv |
oppugnaturorum
|
oppugnaturarum
|
oppugnaturorum
|
| Dativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Akkusativ |
oppugnaturos
|
oppugnaturas
|
oppugnatura
|
| Ablativ |
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
oppugnaturis
|
| Vokativ |
oppugnaturi
|
oppugnaturae
|
oppugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
oppugnatum
|
oppugnatu
|