Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
ich beweise |
| 2. Person Singular |
probas
|
du beweist |
| 3. Person Singular |
probat
|
er/sie/es beweist |
| 1. Person Plural |
probamus
|
wir beweisen |
| 2. Person Plural |
probatis
|
ihr beweist |
| 3. Person Plural |
probant
|
sie beweisen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
ich werde bewiesen |
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
du wirst bewiesen |
| 3. Person Singular |
probatur
|
er/sie/es wird bewiesen |
| 1. Person Plural |
probamur
|
wir werden bewiesen |
| 2. Person Plural |
probamini
|
ihr werdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probantur
|
sie werden bewiesen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
ich beweise |
| 2. Person Singular |
probes
|
du beweisest |
| 3. Person Singular |
probet
|
er/sie/es beweise |
| 1. Person Plural |
probemus
|
wir beweisen |
| 2. Person Plural |
probetis
|
ihr beweiset |
| 3. Person Plural |
probent
|
sie beweisen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
ich werde bewiesen |
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
du werdest bewiesen |
| 3. Person Singular |
probetur
|
er/sie/es werde bewiesen |
| 1. Person Plural |
probemur
|
wir werden bewiesen |
| 2. Person Plural |
probemini
|
ihr werdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probentur
|
sie werden bewiesen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
ich bewies |
| 2. Person Singular |
probabas
|
du bewiesest |
| 3. Person Singular |
probabat
|
er/sie/es bewies |
| 1. Person Plural |
probabamus
|
wir bewiesen |
| 2. Person Plural |
probabatis
|
ihr bewieset |
| 3. Person Plural |
probabant
|
sie bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
ich wurde bewiesen |
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
du wurdest bewiesen |
| 3. Person Singular |
probabatur
|
er/sie/es wurde bewiesen |
| 1. Person Plural |
probabamur
|
wir wurden bewiesen |
| 2. Person Plural |
probabamini
|
ihr wurdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probabantur
|
sie wurden bewiesen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
ich bewiese |
| 2. Person Singular |
probares
|
du bewiesest |
| 3. Person Singular |
probaret
|
er/sie/es bewiese |
| 1. Person Plural |
probaremus
|
wir bewiesen |
| 2. Person Plural |
probaretis
|
ihr bewieset |
| 3. Person Plural |
probarent
|
sie bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
ich würde bewiesen |
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
du würdest bewiesen |
| 3. Person Singular |
probaretur
|
er/sie/es würde bewiesen |
| 1. Person Plural |
probaremur
|
wir würden bewiesen |
| 2. Person Plural |
probaremini
|
ihr würdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probarentur
|
sie würden bewiesen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
ich werde beweisen |
| 2. Person Singular |
probabis
|
du wirst beweisen |
| 3. Person Singular |
probabit
|
er/sie/es wird beweisen |
| 1. Person Plural |
probabimus
|
wir werden beweisen |
| 2. Person Plural |
probabitis
|
ihr werdet beweisen |
| 3. Person Plural |
probabunt
|
sie werden beweisen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
ich werde bewiesen |
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
du wirst bewiesen |
| 3. Person Singular |
probabitur
|
er/sie/es wird bewiesen |
| 1. Person Plural |
probabimur
|
wir werden bewiesen |
| 2. Person Plural |
probabimini
|
ihr werdet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
sie werden bewiesen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
ich habe bewiesen |
| 2. Person Singular |
probavisti
|
du hast bewiesen |
| 3. Person Singular |
probavit
|
er/sie/es hat bewiesen |
| 1. Person Plural |
probavimus
|
wir haben bewiesen |
| 2. Person Plural |
probavistis
|
ihr habt bewiesen |
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
sie haben bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
ich bin bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
probatus es
|
du bist bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
probatus est
|
er/sie/es ist bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
wir sind bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
probati estis
|
ihr seid bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
sie sind bewiesen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
ich habe bewiesen |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du habest bewiesen |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es habe bewiesen |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir haben bewiesen |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr habet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie haben bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
ich sei bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
du seiest bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
er/sie/es sei bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
probati simus
|
wir seien bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
ihr seiet bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
probati sint
|
sie seien bewiesen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
ich hatte bewiesen |
| 2. Person Singular |
probaveras
|
du hattest bewiesen |
| 3. Person Singular |
probaverat
|
er/sie/es hatte bewiesen |
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
wir hatten bewiesen |
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
ihr hattet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probaverant
|
sie hatten bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
ich war bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
du warst bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
er/sie/es war bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
wir waren bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
ihr warst bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
probati erant
|
sie waren bewiesen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
ich hätte bewiesen |
| 2. Person Singular |
probavisses
|
du hättest bewiesen |
| 3. Person Singular |
probavisset
|
er/sie/es hätte bewiesen |
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
wir hätten bewiesen |
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
ihr hättet bewiesen |
| 3. Person Plural |
probavissent
|
sie hätten bewiesen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
ich wäre bewiesen worden |
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
du wärest bewiesen worden |
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
er/sie/es wäre bewiesen worden |
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
wir wären bewiesen worden |
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
ihr wäret bewiesen worden |
| 3. Person Plural |
probati essent
|
sie wären bewiesen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
ich werde bewiesen haben |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du wirst bewiesen haben |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es wird bewiesen haben |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir werden bewiesen haben |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr werdet bewiesen haben |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie werden bewiesen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
ich werde bewiesen worden sein |
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
du werdest bewiesen worden sein |
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
er/sie/es werde bewiesen worden sein |
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
wir werden bewiesen worden sein |
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
ihr werdet bewiesen worden sein |
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
sie werden bewiesen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
beweisen |
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
bewiesen haben |
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
beweisen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
bewiesen werden |
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
bewiesen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
künftig bewiesen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
beweise! |
| 2. Person Plural |
probate
|
beweist! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das Beweisen |
| Genitiv |
probandi
|
des Beweisens |
| Dativ |
probando
|
dem Beweisen |
| Akkusativ |
probandum
|
das Beweisen |
| Ablativ |
probando
|
durch das Beweisen |
| Vokativ |
probande
|
Beweisen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
ich billige |
| 2. Person Singular |
probas
|
du billigst |
| 3. Person Singular |
probat
|
er/sie/es billigt |
| 1. Person Plural |
probamus
|
wir billigen |
| 2. Person Plural |
probatis
|
ihr billigt |
| 3. Person Plural |
probant
|
sie billigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
ich werde gebilligt |
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
du wirst gebilligt |
| 3. Person Singular |
probatur
|
er/sie/es wird gebilligt |
| 1. Person Plural |
probamur
|
wir werden gebilligt |
| 2. Person Plural |
probamini
|
ihr werdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probantur
|
sie werden gebilligt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
ich billige |
| 2. Person Singular |
probes
|
du billigest |
| 3. Person Singular |
probet
|
er/sie/es billige |
| 1. Person Plural |
probemus
|
wir billigen |
| 2. Person Plural |
probetis
|
ihr billiget |
| 3. Person Plural |
probent
|
sie billigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
ich werde gebilligt |
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
du werdest gebilligt |
| 3. Person Singular |
probetur
|
er/sie/es werde gebilligt |
| 1. Person Plural |
probemur
|
wir werden gebilligt |
| 2. Person Plural |
probemini
|
ihr werdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probentur
|
sie werden gebilligt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
ich billigte |
| 2. Person Singular |
probabas
|
du billigtest |
| 3. Person Singular |
probabat
|
er/sie/es billigte |
| 1. Person Plural |
probabamus
|
wir billigten |
| 2. Person Plural |
probabatis
|
ihr billigtet |
| 3. Person Plural |
probabant
|
sie billigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
ich wurde gebilligt |
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
du wurdest gebilligt |
| 3. Person Singular |
probabatur
|
er/sie/es wurde gebilligt |
| 1. Person Plural |
probabamur
|
wir wurden gebilligt |
| 2. Person Plural |
probabamini
|
ihr wurdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probabantur
|
sie wurden gebilligt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
ich billigte |
| 2. Person Singular |
probares
|
du billigtest |
| 3. Person Singular |
probaret
|
er/sie/es billigte |
| 1. Person Plural |
probaremus
|
wir billigten |
| 2. Person Plural |
probaretis
|
ihr billigtet |
| 3. Person Plural |
probarent
|
sie billigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
ich würde gebilligt |
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
du würdest gebilligt |
| 3. Person Singular |
probaretur
|
er/sie/es würde gebilligt |
| 1. Person Plural |
probaremur
|
wir würden gebilligt |
| 2. Person Plural |
probaremini
|
ihr würdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probarentur
|
sie würden gebilligt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
ich werde billigen |
| 2. Person Singular |
probabis
|
du wirst billigen |
| 3. Person Singular |
probabit
|
er/sie/es wird billigen |
| 1. Person Plural |
probabimus
|
wir werden billigen |
| 2. Person Plural |
probabitis
|
ihr werdet billigen |
| 3. Person Plural |
probabunt
|
sie werden billigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
ich werde gebilligt |
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
du wirst gebilligt |
| 3. Person Singular |
probabitur
|
er/sie/es wird gebilligt |
| 1. Person Plural |
probabimur
|
wir werden gebilligt |
| 2. Person Plural |
probabimini
|
ihr werdet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
sie werden gebilligt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
ich habe gebilligt |
| 2. Person Singular |
probavisti
|
du hast gebilligt |
| 3. Person Singular |
probavit
|
er/sie/es hat gebilligt |
| 1. Person Plural |
probavimus
|
wir haben gebilligt |
| 2. Person Plural |
probavistis
|
ihr habt gebilligt |
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
sie haben gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
ich bin gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
probatus es
|
du bist gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
probatus est
|
er/sie/es ist gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
wir sind gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
probati estis
|
ihr seid gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
sie sind gebilligt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
ich habe gebilligt |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du habest gebilligt |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es habe gebilligt |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir haben gebilligt |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr habet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie haben gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
ich sei gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
du seiest gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
er/sie/es sei gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
probati simus
|
wir seien gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
ihr seiet gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
probati sint
|
sie seien gebilligt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
ich hatte gebilligt |
| 2. Person Singular |
probaveras
|
du hattest gebilligt |
| 3. Person Singular |
probaverat
|
er/sie/es hatte gebilligt |
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
wir hatten gebilligt |
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
ihr hattet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probaverant
|
sie hatten gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
ich war gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
du warst gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
er/sie/es war gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
wir waren gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
ihr warst gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
probati erant
|
sie waren gebilligt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
ich hätte gebilligt |
| 2. Person Singular |
probavisses
|
du hättest gebilligt |
| 3. Person Singular |
probavisset
|
er/sie/es hätte gebilligt |
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
wir hätten gebilligt |
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
ihr hättet gebilligt |
| 3. Person Plural |
probavissent
|
sie hätten gebilligt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
ich wäre gebilligt worden |
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
du wärest gebilligt worden |
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
er/sie/es wäre gebilligt worden |
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
wir wären gebilligt worden |
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
ihr wäret gebilligt worden |
| 3. Person Plural |
probati essent
|
sie wären gebilligt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
ich werde gebilligt haben |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du wirst gebilligt haben |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es wird gebilligt haben |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir werden gebilligt haben |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr werdet gebilligt haben |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie werden gebilligt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
ich werde gebilligt worden sein |
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
du werdest gebilligt worden sein |
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
er/sie/es werde gebilligt worden sein |
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
wir werden gebilligt worden sein |
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
ihr werdet gebilligt worden sein |
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
sie werden gebilligt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
billigen |
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
gebilligt haben |
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
billigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
gebilligt werden |
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
gebilligt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
künftig gebilligt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
billige! |
| 2. Person Plural |
probate
|
billigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das Billigen |
| Genitiv |
probandi
|
des Billigens |
| Dativ |
probando
|
dem Billigen |
| Akkusativ |
probandum
|
das Billigen |
| Ablativ |
probando
|
durch das Billigen |
| Vokativ |
probande
|
Billigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
ich prüfe |
| 2. Person Singular |
probas
|
du prüfst |
| 3. Person Singular |
probat
|
er/sie/es prüft |
| 1. Person Plural |
probamus
|
wir prüfen |
| 2. Person Plural |
probatis
|
ihr prüft |
| 3. Person Plural |
probant
|
sie prüfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
ich werde geprüft |
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
du wirst geprüft |
| 3. Person Singular |
probatur
|
er/sie/es wird geprüft |
| 1. Person Plural |
probamur
|
wir werden geprüft |
| 2. Person Plural |
probamini
|
ihr werdet geprüft |
| 3. Person Plural |
probantur
|
sie werden geprüft |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
ich prüfe |
| 2. Person Singular |
probes
|
du prüfest |
| 3. Person Singular |
probet
|
er/sie/es prüfe |
| 1. Person Plural |
probemus
|
wir prüfen |
| 2. Person Plural |
probetis
|
ihr prüfet |
| 3. Person Plural |
probent
|
sie prüfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
ich werde geprüft |
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
du werdest geprüft |
| 3. Person Singular |
probetur
|
er/sie/es werde geprüft |
| 1. Person Plural |
probemur
|
wir werden geprüft |
| 2. Person Plural |
probemini
|
ihr werdet geprüft |
| 3. Person Plural |
probentur
|
sie werden geprüft |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
ich prüfte |
| 2. Person Singular |
probabas
|
du prüftest |
| 3. Person Singular |
probabat
|
er/sie/es prüfte |
| 1. Person Plural |
probabamus
|
wir prüften |
| 2. Person Plural |
probabatis
|
ihr prüftet |
| 3. Person Plural |
probabant
|
sie prüften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
ich wurde geprüft |
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
du wurdest geprüft |
| 3. Person Singular |
probabatur
|
er/sie/es wurde geprüft |
| 1. Person Plural |
probabamur
|
wir wurden geprüft |
| 2. Person Plural |
probabamini
|
ihr wurdet geprüft |
| 3. Person Plural |
probabantur
|
sie wurden geprüft |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
ich prüfte |
| 2. Person Singular |
probares
|
du prüftest |
| 3. Person Singular |
probaret
|
er/sie/es prüfte |
| 1. Person Plural |
probaremus
|
wir prüften |
| 2. Person Plural |
probaretis
|
ihr prüftet |
| 3. Person Plural |
probarent
|
sie prüften |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
ich würde geprüft |
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
du würdest geprüft |
| 3. Person Singular |
probaretur
|
er/sie/es würde geprüft |
| 1. Person Plural |
probaremur
|
wir würden geprüft |
| 2. Person Plural |
probaremini
|
ihr würdet geprüft |
| 3. Person Plural |
probarentur
|
sie würden geprüft |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
ich werde prüfen |
| 2. Person Singular |
probabis
|
du wirst prüfen |
| 3. Person Singular |
probabit
|
er/sie/es wird prüfen |
| 1. Person Plural |
probabimus
|
wir werden prüfen |
| 2. Person Plural |
probabitis
|
ihr werdet prüfen |
| 3. Person Plural |
probabunt
|
sie werden prüfen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
ich werde geprüft |
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
du wirst geprüft |
| 3. Person Singular |
probabitur
|
er/sie/es wird geprüft |
| 1. Person Plural |
probabimur
|
wir werden geprüft |
| 2. Person Plural |
probabimini
|
ihr werdet geprüft |
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
sie werden geprüft |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
ich habe geprüft |
| 2. Person Singular |
probavisti
|
du hast geprüft |
| 3. Person Singular |
probavit
|
er/sie/es hat geprüft |
| 1. Person Plural |
probavimus
|
wir haben geprüft |
| 2. Person Plural |
probavistis
|
ihr habt geprüft |
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
sie haben geprüft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
ich bin geprüft worden |
| 2. Person Singular |
probatus es
|
du bist geprüft worden |
| 3. Person Singular |
probatus est
|
er/sie/es ist geprüft worden |
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
wir sind geprüft worden |
| 2. Person Plural |
probati estis
|
ihr seid geprüft worden |
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
sie sind geprüft worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
ich habe geprüft |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du habest geprüft |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es habe geprüft |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir haben geprüft |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr habet geprüft |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie haben geprüft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
ich sei geprüft worden |
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
du seiest geprüft worden |
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
er/sie/es sei geprüft worden |
| 1. Person Plural |
probati simus
|
wir seien geprüft worden |
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
ihr seiet geprüft worden |
| 3. Person Plural |
probati sint
|
sie seien geprüft worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
ich hatte geprüft |
| 2. Person Singular |
probaveras
|
du hattest geprüft |
| 3. Person Singular |
probaverat
|
er/sie/es hatte geprüft |
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
wir hatten geprüft |
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
ihr hattet geprüft |
| 3. Person Plural |
probaverant
|
sie hatten geprüft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
ich war geprüft worden |
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
du warst geprüft worden |
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
er/sie/es war geprüft worden |
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
wir waren geprüft worden |
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
ihr warst geprüft worden |
| 3. Person Plural |
probati erant
|
sie waren geprüft worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
ich hätte geprüft |
| 2. Person Singular |
probavisses
|
du hättest geprüft |
| 3. Person Singular |
probavisset
|
er/sie/es hätte geprüft |
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
wir hätten geprüft |
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
ihr hättet geprüft |
| 3. Person Plural |
probavissent
|
sie hätten geprüft |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
ich wäre geprüft worden |
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
du wärest geprüft worden |
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
er/sie/es wäre geprüft worden |
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
wir wären geprüft worden |
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
ihr wäret geprüft worden |
| 3. Person Plural |
probati essent
|
sie wären geprüft worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
ich werde geprüft haben |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du wirst geprüft haben |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es wird geprüft haben |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir werden geprüft haben |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr werdet geprüft haben |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie werden geprüft haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
ich werde geprüft worden sein |
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
du werdest geprüft worden sein |
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
er/sie/es werde geprüft worden sein |
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
wir werden geprüft worden sein |
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
ihr werdet geprüft worden sein |
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
sie werden geprüft worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
prüfen |
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
geprüft haben |
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
prüfen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
geprüft werden |
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
geprüft worden sein |
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
künftig geprüft werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
prüfe! |
| 2. Person Plural |
probate
|
prüft! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das Prüfen |
| Genitiv |
probandi
|
des Prüfens |
| Dativ |
probando
|
dem Prüfen |
| Akkusativ |
probandum
|
das Prüfen |
| Ablativ |
probando
|
durch das Prüfen |
| Vokativ |
probande
|
Prüfen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
|
| 2. Person Singular |
probas
|
|
| 3. Person Singular |
probat
|
|
| 1. Person Plural |
probamus
|
|
| 2. Person Plural |
probatis
|
|
| 3. Person Plural |
probant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
|
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
|
| 3. Person Singular |
probatur
|
|
| 1. Person Plural |
probamur
|
|
| 2. Person Plural |
probamini
|
|
| 3. Person Plural |
probantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
|
| 2. Person Singular |
probes
|
|
| 3. Person Singular |
probet
|
|
| 1. Person Plural |
probemus
|
|
| 2. Person Plural |
probetis
|
|
| 3. Person Plural |
probent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
|
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
|
| 3. Person Singular |
probetur
|
|
| 1. Person Plural |
probemur
|
|
| 2. Person Plural |
probemini
|
|
| 3. Person Plural |
probentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
|
| 2. Person Singular |
probabas
|
|
| 3. Person Singular |
probabat
|
|
| 1. Person Plural |
probabamus
|
|
| 2. Person Plural |
probabatis
|
|
| 3. Person Plural |
probabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
|
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
|
| 3. Person Singular |
probabatur
|
|
| 1. Person Plural |
probabamur
|
|
| 2. Person Plural |
probabamini
|
|
| 3. Person Plural |
probabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
|
| 2. Person Singular |
probares
|
|
| 3. Person Singular |
probaret
|
|
| 1. Person Plural |
probaremus
|
|
| 2. Person Plural |
probaretis
|
|
| 3. Person Plural |
probarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
|
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
|
| 3. Person Singular |
probaretur
|
|
| 1. Person Plural |
probaremur
|
|
| 2. Person Plural |
probaremini
|
|
| 3. Person Plural |
probarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
|
| 2. Person Singular |
probabis
|
|
| 3. Person Singular |
probabit
|
|
| 1. Person Plural |
probabimus
|
|
| 2. Person Plural |
probabitis
|
|
| 3. Person Plural |
probabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
|
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
|
| 3. Person Singular |
probabitur
|
|
| 1. Person Plural |
probabimur
|
|
| 2. Person Plural |
probabimini
|
|
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
|
| 2. Person Singular |
probavisti
|
|
| 3. Person Singular |
probavit
|
|
| 1. Person Plural |
probavimus
|
|
| 2. Person Plural |
probavistis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
probatus es
|
|
| 3. Person Singular |
probatus est
|
|
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
probati estis
|
|
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
|
| 2. Person Singular |
probaveris
|
|
| 3. Person Singular |
probaverit
|
|
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
probati simus
|
|
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
probati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
|
| 2. Person Singular |
probaveras
|
|
| 3. Person Singular |
probaverat
|
|
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
probati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
|
| 2. Person Singular |
probavisses
|
|
| 3. Person Singular |
probavisset
|
|
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
probavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
probati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
|
| 2. Person Singular |
probaveris
|
|
| 3. Person Singular |
probaverit
|
|
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
|
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
! |
| 2. Person Plural |
probate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das |
| Genitiv |
probandi
|
des es |
| Dativ |
probando
|
dem |
| Akkusativ |
probandum
|
das |
| Ablativ |
probando
|
durch das |
| Vokativ |
probande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
ich begründe |
| 2. Person Singular |
probas
|
du begründest |
| 3. Person Singular |
probat
|
er/sie/es begründet |
| 1. Person Plural |
probamus
|
wir begründen |
| 2. Person Plural |
probatis
|
ihr begründet |
| 3. Person Plural |
probant
|
sie begründen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
ich werde begründet |
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
du wirst begründet |
| 3. Person Singular |
probatur
|
er/sie/es wird begründet |
| 1. Person Plural |
probamur
|
wir werden begründet |
| 2. Person Plural |
probamini
|
ihr werdet begründet |
| 3. Person Plural |
probantur
|
sie werden begründet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
ich begründe |
| 2. Person Singular |
probes
|
du begründest |
| 3. Person Singular |
probet
|
er/sie/es begründe |
| 1. Person Plural |
probemus
|
wir begründen |
| 2. Person Plural |
probetis
|
ihr begründet |
| 3. Person Plural |
probent
|
sie begründen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
ich werde begründet |
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
du werdest begründet |
| 3. Person Singular |
probetur
|
er/sie/es werde begründet |
| 1. Person Plural |
probemur
|
wir werden begründet |
| 2. Person Plural |
probemini
|
ihr werdet begründet |
| 3. Person Plural |
probentur
|
sie werden begründet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
ich begründete |
| 2. Person Singular |
probabas
|
du begründetest |
| 3. Person Singular |
probabat
|
er/sie/es begründete |
| 1. Person Plural |
probabamus
|
wir begründeten |
| 2. Person Plural |
probabatis
|
ihr begründetet |
| 3. Person Plural |
probabant
|
sie begründeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
ich wurde begründet |
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
du wurdest begründet |
| 3. Person Singular |
probabatur
|
er/sie/es wurde begründet |
| 1. Person Plural |
probabamur
|
wir wurden begründet |
| 2. Person Plural |
probabamini
|
ihr wurdet begründet |
| 3. Person Plural |
probabantur
|
sie wurden begründet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
ich begründete |
| 2. Person Singular |
probares
|
du begründetest |
| 3. Person Singular |
probaret
|
er/sie/es begründete |
| 1. Person Plural |
probaremus
|
wir begründeten |
| 2. Person Plural |
probaretis
|
ihr begründetet |
| 3. Person Plural |
probarent
|
sie begründeten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
ich würde begründet |
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
du würdest begründet |
| 3. Person Singular |
probaretur
|
er/sie/es würde begründet |
| 1. Person Plural |
probaremur
|
wir würden begründet |
| 2. Person Plural |
probaremini
|
ihr würdet begründet |
| 3. Person Plural |
probarentur
|
sie würden begründet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
ich werde begründen |
| 2. Person Singular |
probabis
|
du wirst begründen |
| 3. Person Singular |
probabit
|
er/sie/es wird begründen |
| 1. Person Plural |
probabimus
|
wir werden begründen |
| 2. Person Plural |
probabitis
|
ihr werdet begründen |
| 3. Person Plural |
probabunt
|
sie werden begründen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
ich werde begründet |
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
du wirst begründet |
| 3. Person Singular |
probabitur
|
er/sie/es wird begründet |
| 1. Person Plural |
probabimur
|
wir werden begründet |
| 2. Person Plural |
probabimini
|
ihr werdet begründet |
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
sie werden begründet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
ich habe begründet |
| 2. Person Singular |
probavisti
|
du hast begründet |
| 3. Person Singular |
probavit
|
er/sie/es hat begründet |
| 1. Person Plural |
probavimus
|
wir haben begründet |
| 2. Person Plural |
probavistis
|
ihr habt begründet |
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
sie haben begründet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
ich bin begründet worden |
| 2. Person Singular |
probatus es
|
du bist begründet worden |
| 3. Person Singular |
probatus est
|
er/sie/es ist begründet worden |
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
wir sind begründet worden |
| 2. Person Plural |
probati estis
|
ihr seid begründet worden |
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
sie sind begründet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
ich habe begründet |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du habest begründet |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es habe begründet |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir haben begründet |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr habet begründet |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie haben begründet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
ich sei begründet worden |
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
du seiest begründet worden |
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
er/sie/es sei begründet worden |
| 1. Person Plural |
probati simus
|
wir seien begründet worden |
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
ihr seiet begründet worden |
| 3. Person Plural |
probati sint
|
sie seien begründet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
ich hatte begründet |
| 2. Person Singular |
probaveras
|
du hattest begründet |
| 3. Person Singular |
probaverat
|
er/sie/es hatte begründet |
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
wir hatten begründet |
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
ihr hattet begründet |
| 3. Person Plural |
probaverant
|
sie hatten begründet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
ich war begründet worden |
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
du warst begründet worden |
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
er/sie/es war begründet worden |
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
wir waren begründet worden |
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
ihr warst begründet worden |
| 3. Person Plural |
probati erant
|
sie waren begründet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
ich hätte begründet |
| 2. Person Singular |
probavisses
|
du hättest begründet |
| 3. Person Singular |
probavisset
|
er/sie/es hätte begründet |
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
wir hätten begründet |
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
ihr hättet begründet |
| 3. Person Plural |
probavissent
|
sie hätten begründet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
ich wäre begründet worden |
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
du wärest begründet worden |
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
er/sie/es wäre begründet worden |
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
wir wären begründet worden |
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
ihr wäret begründet worden |
| 3. Person Plural |
probati essent
|
sie wären begründet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
ich werde begründet haben |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du wirst begründet haben |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es wird begründet haben |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir werden begründet haben |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr werdet begründet haben |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie werden begründet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
ich werde begründet worden sein |
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
du werdest begründet worden sein |
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
er/sie/es werde begründet worden sein |
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
wir werden begründet worden sein |
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
ihr werdet begründet worden sein |
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
sie werden begründet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
begründen |
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
begründet haben |
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
begründen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
begründet werden |
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
begründet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
künftig begründet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
begründe! |
| 2. Person Plural |
probate
|
begründet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das Begründen |
| Genitiv |
probandi
|
des Begründens |
| Dativ |
probando
|
dem Begründen |
| Akkusativ |
probandum
|
das Begründen |
| Ablativ |
probando
|
durch das Begründen |
| Vokativ |
probande
|
Begründen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
ich erhärte |
| 2. Person Singular |
probas
|
du erhärtest |
| 3. Person Singular |
probat
|
er/sie/es erhärtet |
| 1. Person Plural |
probamus
|
wir erhärten |
| 2. Person Plural |
probatis
|
ihr erhärtet |
| 3. Person Plural |
probant
|
sie erhärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
ich werde erhärtet |
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
du wirst erhärtet |
| 3. Person Singular |
probatur
|
er/sie/es wird erhärtet |
| 1. Person Plural |
probamur
|
wir werden erhärtet |
| 2. Person Plural |
probamini
|
ihr werdet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probantur
|
sie werden erhärtet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
ich erhärte |
| 2. Person Singular |
probes
|
du erhärtest |
| 3. Person Singular |
probet
|
er/sie/es erhärte |
| 1. Person Plural |
probemus
|
wir erhärten |
| 2. Person Plural |
probetis
|
ihr erhärtet |
| 3. Person Plural |
probent
|
sie erhärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
ich werde erhärtet |
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
du werdest erhärtet |
| 3. Person Singular |
probetur
|
er/sie/es werde erhärtet |
| 1. Person Plural |
probemur
|
wir werden erhärtet |
| 2. Person Plural |
probemini
|
ihr werdet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probentur
|
sie werden erhärtet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
ich erhärtete |
| 2. Person Singular |
probabas
|
du erhärtetest |
| 3. Person Singular |
probabat
|
er/sie/es erhärtete |
| 1. Person Plural |
probabamus
|
wir erhärteten |
| 2. Person Plural |
probabatis
|
ihr erhärtetet |
| 3. Person Plural |
probabant
|
sie erhärteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
ich wurde erhärtet |
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
du wurdest erhärtet |
| 3. Person Singular |
probabatur
|
er/sie/es wurde erhärtet |
| 1. Person Plural |
probabamur
|
wir wurden erhärtet |
| 2. Person Plural |
probabamini
|
ihr wurdet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probabantur
|
sie wurden erhärtet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
ich erhärtete |
| 2. Person Singular |
probares
|
du erhärtetest |
| 3. Person Singular |
probaret
|
er/sie/es erhärtete |
| 1. Person Plural |
probaremus
|
wir erhärteten |
| 2. Person Plural |
probaretis
|
ihr erhärtetet |
| 3. Person Plural |
probarent
|
sie erhärteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
ich würde erhärtet |
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
du würdest erhärtet |
| 3. Person Singular |
probaretur
|
er/sie/es würde erhärtet |
| 1. Person Plural |
probaremur
|
wir würden erhärtet |
| 2. Person Plural |
probaremini
|
ihr würdet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probarentur
|
sie würden erhärtet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
ich werde erhärten |
| 2. Person Singular |
probabis
|
du wirst erhärten |
| 3. Person Singular |
probabit
|
er/sie/es wird erhärten |
| 1. Person Plural |
probabimus
|
wir werden erhärten |
| 2. Person Plural |
probabitis
|
ihr werdet erhärten |
| 3. Person Plural |
probabunt
|
sie werden erhärten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
ich werde erhärtet |
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
du wirst erhärtet |
| 3. Person Singular |
probabitur
|
er/sie/es wird erhärtet |
| 1. Person Plural |
probabimur
|
wir werden erhärtet |
| 2. Person Plural |
probabimini
|
ihr werdet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
sie werden erhärtet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
ich habe erhärtet |
| 2. Person Singular |
probavisti
|
du hast erhärtet |
| 3. Person Singular |
probavit
|
er/sie/es hat erhärtet |
| 1. Person Plural |
probavimus
|
wir haben erhärtet |
| 2. Person Plural |
probavistis
|
ihr habt erhärtet |
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
sie haben erhärtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
ich bin erhärtet worden |
| 2. Person Singular |
probatus es
|
du bist erhärtet worden |
| 3. Person Singular |
probatus est
|
er/sie/es ist erhärtet worden |
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
wir sind erhärtet worden |
| 2. Person Plural |
probati estis
|
ihr seid erhärtet worden |
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
sie sind erhärtet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
ich habe erhärtet |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du habest erhärtet |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es habe erhärtet |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir haben erhärtet |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr habet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie haben erhärtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
ich sei erhärtet worden |
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
du seiest erhärtet worden |
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
er/sie/es sei erhärtet worden |
| 1. Person Plural |
probati simus
|
wir seien erhärtet worden |
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
ihr seiet erhärtet worden |
| 3. Person Plural |
probati sint
|
sie seien erhärtet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
ich hatte erhärtet |
| 2. Person Singular |
probaveras
|
du hattest erhärtet |
| 3. Person Singular |
probaverat
|
er/sie/es hatte erhärtet |
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
wir hatten erhärtet |
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
ihr hattet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probaverant
|
sie hatten erhärtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
ich war erhärtet worden |
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
du warst erhärtet worden |
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
er/sie/es war erhärtet worden |
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
wir waren erhärtet worden |
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
ihr warst erhärtet worden |
| 3. Person Plural |
probati erant
|
sie waren erhärtet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
ich hätte erhärtet |
| 2. Person Singular |
probavisses
|
du hättest erhärtet |
| 3. Person Singular |
probavisset
|
er/sie/es hätte erhärtet |
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
wir hätten erhärtet |
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
ihr hättet erhärtet |
| 3. Person Plural |
probavissent
|
sie hätten erhärtet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
ich wäre erhärtet worden |
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
du wärest erhärtet worden |
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
er/sie/es wäre erhärtet worden |
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
wir wären erhärtet worden |
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
ihr wäret erhärtet worden |
| 3. Person Plural |
probati essent
|
sie wären erhärtet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
ich werde erhärtet haben |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du wirst erhärtet haben |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es wird erhärtet haben |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir werden erhärtet haben |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr werdet erhärtet haben |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie werden erhärtet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
ich werde erhärtet worden sein |
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
du werdest erhärtet worden sein |
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
er/sie/es werde erhärtet worden sein |
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
wir werden erhärtet worden sein |
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
ihr werdet erhärtet worden sein |
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
sie werden erhärtet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
erhärten |
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
erhärtet haben |
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
erhärten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
erhärtet werden |
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
erhärtet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
künftig erhärtet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
erhärte! |
| 2. Person Plural |
probate
|
erhärtet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das Erhärten |
| Genitiv |
probandi
|
des Erhärtens |
| Dativ |
probando
|
dem Erhärten |
| Akkusativ |
probandum
|
das Erhärten |
| Ablativ |
probando
|
durch das Erhärten |
| Vokativ |
probande
|
Erhärten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
|
| 2. Person Singular |
probas
|
|
| 3. Person Singular |
probat
|
|
| 1. Person Plural |
probamus
|
|
| 2. Person Plural |
probatis
|
|
| 3. Person Plural |
probant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
|
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
|
| 3. Person Singular |
probatur
|
|
| 1. Person Plural |
probamur
|
|
| 2. Person Plural |
probamini
|
|
| 3. Person Plural |
probantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
|
| 2. Person Singular |
probes
|
|
| 3. Person Singular |
probet
|
|
| 1. Person Plural |
probemus
|
|
| 2. Person Plural |
probetis
|
|
| 3. Person Plural |
probent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
|
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
|
| 3. Person Singular |
probetur
|
|
| 1. Person Plural |
probemur
|
|
| 2. Person Plural |
probemini
|
|
| 3. Person Plural |
probentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
|
| 2. Person Singular |
probabas
|
|
| 3. Person Singular |
probabat
|
|
| 1. Person Plural |
probabamus
|
|
| 2. Person Plural |
probabatis
|
|
| 3. Person Plural |
probabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
|
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
|
| 3. Person Singular |
probabatur
|
|
| 1. Person Plural |
probabamur
|
|
| 2. Person Plural |
probabamini
|
|
| 3. Person Plural |
probabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
|
| 2. Person Singular |
probares
|
|
| 3. Person Singular |
probaret
|
|
| 1. Person Plural |
probaremus
|
|
| 2. Person Plural |
probaretis
|
|
| 3. Person Plural |
probarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
|
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
|
| 3. Person Singular |
probaretur
|
|
| 1. Person Plural |
probaremur
|
|
| 2. Person Plural |
probaremini
|
|
| 3. Person Plural |
probarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
|
| 2. Person Singular |
probabis
|
|
| 3. Person Singular |
probabit
|
|
| 1. Person Plural |
probabimus
|
|
| 2. Person Plural |
probabitis
|
|
| 3. Person Plural |
probabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
|
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
|
| 3. Person Singular |
probabitur
|
|
| 1. Person Plural |
probabimur
|
|
| 2. Person Plural |
probabimini
|
|
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
|
| 2. Person Singular |
probavisti
|
|
| 3. Person Singular |
probavit
|
|
| 1. Person Plural |
probavimus
|
|
| 2. Person Plural |
probavistis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
probatus es
|
|
| 3. Person Singular |
probatus est
|
|
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
probati estis
|
|
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
|
| 2. Person Singular |
probaveris
|
|
| 3. Person Singular |
probaverit
|
|
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
probati simus
|
|
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
probati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
|
| 2. Person Singular |
probaveras
|
|
| 3. Person Singular |
probaverat
|
|
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
probati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
|
| 2. Person Singular |
probavisses
|
|
| 3. Person Singular |
probavisset
|
|
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
probavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
probati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
|
| 2. Person Singular |
probaveris
|
|
| 3. Person Singular |
probaverit
|
|
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
probaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
|
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
! |
| 2. Person Plural |
probate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das |
| Genitiv |
probandi
|
des es |
| Dativ |
probando
|
dem |
| Akkusativ |
probandum
|
das |
| Ablativ |
probando
|
durch das |
| Vokativ |
probande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probo
|
ich heiße gut |
| 2. Person Singular |
probas
|
du heißt gut |
| 3. Person Singular |
probat
|
er/sie/es heißt gut |
| 1. Person Plural |
probamus
|
wir heißen gut |
| 2. Person Plural |
probatis
|
ihr heißt gut |
| 3. Person Plural |
probant
|
sie heißen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probor
|
ich werde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probaris probare
|
du wirst gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probatur
|
er/sie/es wird gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probamur
|
wir werden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probamini
|
ihr werdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probantur
|
sie werden gutgeheißen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probem
|
ich heiße gut |
| 2. Person Singular |
probes
|
du heißest gut |
| 3. Person Singular |
probet
|
er/sie/es heiße gut |
| 1. Person Plural |
probemus
|
wir heißen gut |
| 2. Person Plural |
probetis
|
ihr heißet gut |
| 3. Person Plural |
probent
|
sie heißen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
prober
|
ich werde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
proberis probere
|
du werdest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probetur
|
er/sie/es werde gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probemur
|
wir werden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probemini
|
ihr werdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probentur
|
sie werden gutgeheißen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabam
|
ich hieß gut |
| 2. Person Singular |
probabas
|
du hießest gut |
| 3. Person Singular |
probabat
|
er/sie/es hieß gut |
| 1. Person Plural |
probabamus
|
wir hießen gut |
| 2. Person Plural |
probabatis
|
ihr hießt gut |
| 3. Person Plural |
probabant
|
sie hießen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabar
|
ich wurde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probabaris probabare
|
du wurdest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probabatur
|
er/sie/es wurde gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probabamur
|
wir wurden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probabamini
|
ihr wurdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probabantur
|
sie wurden gutgeheißen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probarem
|
ich hieße gut |
| 2. Person Singular |
probares
|
du hießest gut |
| 3. Person Singular |
probaret
|
er/sie/es hieße gut |
| 1. Person Plural |
probaremus
|
wir hießen gut |
| 2. Person Plural |
probaretis
|
ihr hießet gut |
| 3. Person Plural |
probarent
|
sie hießen gut |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probarer
|
ich würde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probareris probarere
|
du würdest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probaretur
|
er/sie/es würde gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probaremur
|
wir würden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probaremini
|
ihr würdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probarentur
|
sie würden gutgeheißen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probabo
|
ich werde gutheißen |
| 2. Person Singular |
probabis
|
du wirst gutheißen |
| 3. Person Singular |
probabit
|
er/sie/es wird gutheißen |
| 1. Person Plural |
probabimus
|
wir werden gutheißen |
| 2. Person Plural |
probabitis
|
ihr werdet gutheißen |
| 3. Person Plural |
probabunt
|
sie werden gutheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probabor
|
ich werde gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probaberis probabere
|
du wirst gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probabitur
|
er/sie/es wird gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probabimur
|
wir werden gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probabimini
|
ihr werdet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probabuntur
|
sie werden gutgeheißen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavi
|
ich habe gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probavisti
|
du hast gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probavit
|
er/sie/es hat gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probavimus
|
wir haben gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probavistis
|
ihr habt gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probaverunt probavere
|
sie haben gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sum
|
ich bin gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
probatus es
|
du bist gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
probatus est
|
er/sie/es ist gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
probati sumus
|
wir sind gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
probati estis
|
ihr seid gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
probati sunt
|
sie sind gutgeheißen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaverim
|
ich habe gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du habest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es habe gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir haben gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr habet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie haben gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus sim
|
ich sei gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
probatus sis
|
du seiest gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
probatus sit
|
er/sie/es sei gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
probati simus
|
wir seien gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
probati sitis
|
ihr seiet gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
probati sint
|
sie seien gutgeheißen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probaveram
|
ich hatte gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probaveras
|
du hattest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probaverat
|
er/sie/es hatte gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probaveramus
|
wir hatten gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probaveratis
|
ihr hattet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probaverant
|
sie hatten gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus eram
|
ich war gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
probatus eras
|
du warst gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
probatus erat
|
er/sie/es war gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
probati eramus
|
wir waren gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
probati eratis
|
ihr warst gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
probati erant
|
sie waren gutgeheißen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavissem
|
ich hätte gutgeheißen |
| 2. Person Singular |
probavisses
|
du hättest gutgeheißen |
| 3. Person Singular |
probavisset
|
er/sie/es hätte gutgeheißen |
| 1. Person Plural |
probavissemus
|
wir hätten gutgeheißen |
| 2. Person Plural |
probavissetis
|
ihr hättet gutgeheißen |
| 3. Person Plural |
probavissent
|
sie hätten gutgeheißen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus essem
|
ich wäre gutgeheißen worden |
| 2. Person Singular |
probatus esses
|
du wärest gutgeheißen worden |
| 3. Person Singular |
probatus esset
|
er/sie/es wäre gutgeheißen worden |
| 1. Person Plural |
probati essemus
|
wir wären gutgeheißen worden |
| 2. Person Plural |
probati essetis
|
ihr wäret gutgeheißen worden |
| 3. Person Plural |
probati essent
|
sie wären gutgeheißen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
probavero
|
ich werde gutgeheißen haben |
| 2. Person Singular |
probaveris
|
du wirst gutgeheißen haben |
| 3. Person Singular |
probaverit
|
er/sie/es wird gutgeheißen haben |
| 1. Person Plural |
probaverimus
|
wir werden gutgeheißen haben |
| 2. Person Plural |
probaveritis
|
ihr werdet gutgeheißen haben |
| 3. Person Plural |
probaverint
|
sie werden gutgeheißen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
probatus ero
|
ich werde gutgeheißen worden sein |
| 2. Person Singular |
probatus eris
|
du werdest gutgeheißen worden sein |
| 3. Person Singular |
probatus erit
|
er/sie/es werde gutgeheißen worden sein |
| 1. Person Plural |
probati erimus
|
wir werden gutgeheißen worden sein |
| 2. Person Plural |
probati eritis
|
ihr werdet gutgeheißen worden sein |
| 3. Person Plural |
probati erunt
|
sie werden gutgeheißen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probare
|
gutheißen |
| Vorzeitigkeit |
probavisse
|
gutgeheißen haben |
| Nachzeitigkeit |
probaturum esse
|
gutheißen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
probari probarier
|
gutgeheißen werden |
| Vorzeitigkeit |
probatum esse
|
gutgeheißen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
probatum iri
|
künftig gutgeheißen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proba
|
heiß gut; heiß gute! |
| 2. Person Plural |
probate
|
heißt gut! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
probato
|
| 3. Person Singular |
probato
|
| 2. Person Plural |
probatote
|
| 3. Person Plural |
probanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
probare
|
das Gutheißen |
| Genitiv |
probandi
|
des Gutheißens |
| Dativ |
probando
|
dem Gutheißen |
| Akkusativ |
probandum
|
das Gutheißen |
| Ablativ |
probando
|
durch das Gutheißen |
| Vokativ |
probande
|
Gutheißen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probandus
|
probanda
|
probandum
|
| Genitiv |
probandi
|
probandae
|
probandi
|
| Dativ |
probando
|
probandae
|
probando
|
| Akkusativ |
probandum
|
probandam
|
probandum
|
| Ablativ |
probando
|
probanda
|
probando
|
| Vokativ |
probande
|
probanda
|
probandum
|
Plural
| Nominativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
| Genitiv |
probandorum
|
probandarum
|
probandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
probandos
|
probandas
|
probanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
probandi
|
probandae
|
probanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probans
|
probans
|
probans
|
| Genitiv |
probantis
|
probantis
|
probantis
|
| Dativ |
probanti
|
probanti
|
probanti
|
| Akkusativ |
probantem
|
probantem
|
probans
|
| Ablativ |
probanti probante
|
probanti probante
|
probanti probante
|
| Vokativ |
probans
|
probans
|
probans
|
Plural
| Nominativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Genitiv |
probantium probantum
|
probantium probantum
|
probantium probantum
|
| Dativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Akkusativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
| Ablativ |
probantibus
|
probantibus
|
probantibus
|
| Vokativ |
probantes
|
probantes
|
probantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probatus
|
probata
|
probatum
|
| Genitiv |
probati
|
probatae
|
probati
|
| Dativ |
probato
|
probatae
|
probato
|
| Akkusativ |
probatum
|
probatam
|
probatum
|
| Ablativ |
probato
|
probata
|
probato
|
| Vokativ |
probate
|
probata
|
probatum
|
Plural
| Nominativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
| Genitiv |
probatorum
|
probatarum
|
probatorum
|
| Dativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Akkusativ |
probatos
|
probatas
|
probata
|
| Ablativ |
probatis
|
probatis
|
probatis
|
| Vokativ |
probati
|
probatae
|
probata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
probaturus
|
probatura
|
probaturum
|
| Genitiv |
probaturi
|
probaturae
|
probaturi
|
| Dativ |
probaturo
|
probaturae
|
probaturo
|
| Akkusativ |
probaturum
|
probaturam
|
probaturum
|
| Ablativ |
probaturo
|
probatura
|
probaturo
|
| Vokativ |
probature
|
probatura
|
probaturum
|
Plural
| Nominativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
| Genitiv |
probaturorum
|
probaturarum
|
probaturorum
|
| Dativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Akkusativ |
probaturos
|
probaturas
|
probatura
|
| Ablativ |
probaturis
|
probaturis
|
probaturis
|
| Vokativ |
probaturi
|
probaturae
|
probatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
probatum
|
probatu
|