Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
proco
|
|
| 2. Person Singular |
procas
|
|
| 3. Person Singular |
procat
|
|
| 1. Person Plural |
procamus
|
|
| 2. Person Plural |
procatis
|
|
| 3. Person Plural |
procant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procor
|
|
| 2. Person Singular |
procaris procare
|
|
| 3. Person Singular |
procatur
|
|
| 1. Person Plural |
procamur
|
|
| 2. Person Plural |
procamini
|
|
| 3. Person Plural |
procantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procem
|
|
| 2. Person Singular |
proces
|
|
| 3. Person Singular |
procet
|
|
| 1. Person Plural |
procemus
|
|
| 2. Person Plural |
procetis
|
|
| 3. Person Plural |
procent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procer
|
|
| 2. Person Singular |
proceris procere
|
|
| 3. Person Singular |
procetur
|
|
| 1. Person Plural |
procemur
|
|
| 2. Person Plural |
procemini
|
|
| 3. Person Plural |
procentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabam
|
|
| 2. Person Singular |
procabas
|
|
| 3. Person Singular |
procabat
|
|
| 1. Person Plural |
procabamus
|
|
| 2. Person Plural |
procabatis
|
|
| 3. Person Plural |
procabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabar
|
|
| 2. Person Singular |
procabaris procabare
|
|
| 3. Person Singular |
procabatur
|
|
| 1. Person Plural |
procabamur
|
|
| 2. Person Plural |
procabamini
|
|
| 3. Person Plural |
procabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procarem
|
|
| 2. Person Singular |
procares
|
|
| 3. Person Singular |
procaret
|
|
| 1. Person Plural |
procaremus
|
|
| 2. Person Plural |
procaretis
|
|
| 3. Person Plural |
procarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procarer
|
|
| 2. Person Singular |
procareris procarere
|
|
| 3. Person Singular |
procaretur
|
|
| 1. Person Plural |
procaremur
|
|
| 2. Person Plural |
procaremini
|
|
| 3. Person Plural |
procarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabo
|
|
| 2. Person Singular |
procabis
|
|
| 3. Person Singular |
procabit
|
|
| 1. Person Plural |
procabimus
|
|
| 2. Person Plural |
procabitis
|
|
| 3. Person Plural |
procabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabor
|
|
| 2. Person Singular |
procaberis procabere
|
|
| 3. Person Singular |
procabitur
|
|
| 1. Person Plural |
procabimur
|
|
| 2. Person Plural |
procabimini
|
|
| 3. Person Plural |
procabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravi
|
|
| 2. Person Singular |
procoravisti
|
|
| 3. Person Singular |
procoravit
|
|
| 1. Person Plural |
procoravimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoravistis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverunt procoravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus es
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus est
|
|
| 1. Person Plural |
procorati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati estis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraverim
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
|
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
procorati simus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraveram
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveras
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverat
|
|
| 1. Person Plural |
procoraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
procorati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravissem
|
|
| 2. Person Singular |
procoravisses
|
|
| 3. Person Singular |
procoravisset
|
|
| 1. Person Plural |
procoravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
procoravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
procoravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
procorati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravero
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
|
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
procorati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procare
|
|
| Vorzeitigkeit |
procoravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
procoraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procari procarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
procoratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
procoratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proca
|
! |
| 2. Person Plural |
procate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procato
|
| 3. Person Singular |
procato
|
| 2. Person Plural |
procatote
|
| 3. Person Plural |
procanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procare
|
das |
| Genitiv |
procandi
|
des es |
| Dativ |
procando
|
dem |
| Akkusativ |
procandum
|
das |
| Ablativ |
procando
|
durch das |
| Vokativ |
procande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procandus
|
procanda
|
procandum
|
| Genitiv |
procandi
|
procandae
|
procandi
|
| Dativ |
procando
|
procandae
|
procando
|
| Akkusativ |
procandum
|
procandam
|
procandum
|
| Ablativ |
procando
|
procanda
|
procando
|
| Vokativ |
procande
|
procanda
|
procandum
|
Plural
| Nominativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
| Genitiv |
procandorum
|
procandarum
|
procandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procandos
|
procandas
|
procanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procans
|
procans
|
procans
|
| Genitiv |
procantis
|
procantis
|
procantis
|
| Dativ |
procanti
|
procanti
|
procanti
|
| Akkusativ |
procantem
|
procantem
|
procans
|
| Ablativ |
procanti procante
|
procanti procante
|
procanti procante
|
| Vokativ |
procans
|
procans
|
procans
|
Plural
| Nominativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Genitiv |
procantium procantum
|
procantium procantum
|
procantium procantum
|
| Dativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Akkusativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Ablativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Vokativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoratus
|
procorata
|
procoratum
|
| Genitiv |
procorati
|
procoratae
|
procorati
|
| Dativ |
procorato
|
procoratae
|
procorato
|
| Akkusativ |
procoratum
|
procoratam
|
procoratum
|
| Ablativ |
procorato
|
procorata
|
procorato
|
| Vokativ |
procorate
|
procorata
|
procoratum
|
Plural
| Nominativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
| Genitiv |
procoratorum
|
procoratarum
|
procoratorum
|
| Dativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Akkusativ |
procoratos
|
procoratas
|
procorata
|
| Ablativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Vokativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoraturus
|
procoratura
|
procoraturum
|
| Genitiv |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoraturi
|
| Dativ |
procoraturo
|
procoraturae
|
procoraturo
|
| Akkusativ |
procoraturum
|
procoraturam
|
procoraturum
|
| Ablativ |
procoraturo
|
procoratura
|
procoraturo
|
| Vokativ |
procorature
|
procoratura
|
procoraturum
|
Plural
| Nominativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
| Genitiv |
procoraturorum
|
procoraturarum
|
procoraturorum
|
| Dativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Akkusativ |
procoraturos
|
procoraturas
|
procoratura
|
| Ablativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Vokativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procoratum
|
procoratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
proco
|
|
| 2. Person Singular |
procas
|
|
| 3. Person Singular |
procat
|
|
| 1. Person Plural |
procamus
|
|
| 2. Person Plural |
procatis
|
|
| 3. Person Plural |
procant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procor
|
|
| 2. Person Singular |
procaris procare
|
|
| 3. Person Singular |
procatur
|
|
| 1. Person Plural |
procamur
|
|
| 2. Person Plural |
procamini
|
|
| 3. Person Plural |
procantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procem
|
|
| 2. Person Singular |
proces
|
|
| 3. Person Singular |
procet
|
|
| 1. Person Plural |
procemus
|
|
| 2. Person Plural |
procetis
|
|
| 3. Person Plural |
procent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procer
|
|
| 2. Person Singular |
proceris procere
|
|
| 3. Person Singular |
procetur
|
|
| 1. Person Plural |
procemur
|
|
| 2. Person Plural |
procemini
|
|
| 3. Person Plural |
procentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabam
|
|
| 2. Person Singular |
procabas
|
|
| 3. Person Singular |
procabat
|
|
| 1. Person Plural |
procabamus
|
|
| 2. Person Plural |
procabatis
|
|
| 3. Person Plural |
procabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabar
|
|
| 2. Person Singular |
procabaris procabare
|
|
| 3. Person Singular |
procabatur
|
|
| 1. Person Plural |
procabamur
|
|
| 2. Person Plural |
procabamini
|
|
| 3. Person Plural |
procabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procarem
|
|
| 2. Person Singular |
procares
|
|
| 3. Person Singular |
procaret
|
|
| 1. Person Plural |
procaremus
|
|
| 2. Person Plural |
procaretis
|
|
| 3. Person Plural |
procarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procarer
|
|
| 2. Person Singular |
procareris procarere
|
|
| 3. Person Singular |
procaretur
|
|
| 1. Person Plural |
procaremur
|
|
| 2. Person Plural |
procaremini
|
|
| 3. Person Plural |
procarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabo
|
|
| 2. Person Singular |
procabis
|
|
| 3. Person Singular |
procabit
|
|
| 1. Person Plural |
procabimus
|
|
| 2. Person Plural |
procabitis
|
|
| 3. Person Plural |
procabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabor
|
|
| 2. Person Singular |
procaberis procabere
|
|
| 3. Person Singular |
procabitur
|
|
| 1. Person Plural |
procabimur
|
|
| 2. Person Plural |
procabimini
|
|
| 3. Person Plural |
procabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravi
|
|
| 2. Person Singular |
procoravisti
|
|
| 3. Person Singular |
procoravit
|
|
| 1. Person Plural |
procoravimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoravistis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverunt procoravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus es
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus est
|
|
| 1. Person Plural |
procorati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati estis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraverim
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
|
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
procorati simus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraveram
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveras
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverat
|
|
| 1. Person Plural |
procoraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
procorati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravissem
|
|
| 2. Person Singular |
procoravisses
|
|
| 3. Person Singular |
procoravisset
|
|
| 1. Person Plural |
procoravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
procoravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
procoravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
procorati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravero
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
|
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
procorati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procare
|
|
| Vorzeitigkeit |
procoravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
procoraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procari procarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
procoratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
procoratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proca
|
! |
| 2. Person Plural |
procate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procato
|
| 3. Person Singular |
procato
|
| 2. Person Plural |
procatote
|
| 3. Person Plural |
procanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procare
|
das |
| Genitiv |
procandi
|
des es |
| Dativ |
procando
|
dem |
| Akkusativ |
procandum
|
das |
| Ablativ |
procando
|
durch das |
| Vokativ |
procande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procandus
|
procanda
|
procandum
|
| Genitiv |
procandi
|
procandae
|
procandi
|
| Dativ |
procando
|
procandae
|
procando
|
| Akkusativ |
procandum
|
procandam
|
procandum
|
| Ablativ |
procando
|
procanda
|
procando
|
| Vokativ |
procande
|
procanda
|
procandum
|
Plural
| Nominativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
| Genitiv |
procandorum
|
procandarum
|
procandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procandos
|
procandas
|
procanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procans
|
procans
|
procans
|
| Genitiv |
procantis
|
procantis
|
procantis
|
| Dativ |
procanti
|
procanti
|
procanti
|
| Akkusativ |
procantem
|
procantem
|
procans
|
| Ablativ |
procanti procante
|
procanti procante
|
procanti procante
|
| Vokativ |
procans
|
procans
|
procans
|
Plural
| Nominativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Genitiv |
procantium procantum
|
procantium procantum
|
procantium procantum
|
| Dativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Akkusativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Ablativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Vokativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoratus
|
procorata
|
procoratum
|
| Genitiv |
procorati
|
procoratae
|
procorati
|
| Dativ |
procorato
|
procoratae
|
procorato
|
| Akkusativ |
procoratum
|
procoratam
|
procoratum
|
| Ablativ |
procorato
|
procorata
|
procorato
|
| Vokativ |
procorate
|
procorata
|
procoratum
|
Plural
| Nominativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
| Genitiv |
procoratorum
|
procoratarum
|
procoratorum
|
| Dativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Akkusativ |
procoratos
|
procoratas
|
procorata
|
| Ablativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Vokativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoraturus
|
procoratura
|
procoraturum
|
| Genitiv |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoraturi
|
| Dativ |
procoraturo
|
procoraturae
|
procoraturo
|
| Akkusativ |
procoraturum
|
procoraturam
|
procoraturum
|
| Ablativ |
procoraturo
|
procoratura
|
procoraturo
|
| Vokativ |
procorature
|
procoratura
|
procoraturum
|
Plural
| Nominativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
| Genitiv |
procoraturorum
|
procoraturarum
|
procoraturorum
|
| Dativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Akkusativ |
procoraturos
|
procoraturas
|
procoratura
|
| Ablativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Vokativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procoratum
|
procoratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
proco
|
ich beanspruche |
| 2. Person Singular |
procas
|
du beanspruchst |
| 3. Person Singular |
procat
|
er/sie/es beansprucht |
| 1. Person Plural |
procamus
|
wir beanspruchen |
| 2. Person Plural |
procatis
|
ihr beansprucht |
| 3. Person Plural |
procant
|
sie beanspruchen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procor
|
ich werde beansprucht |
| 2. Person Singular |
procaris procare
|
du wirst beansprucht |
| 3. Person Singular |
procatur
|
er/sie/es wird beansprucht |
| 1. Person Plural |
procamur
|
wir werden beansprucht |
| 2. Person Plural |
procamini
|
ihr werdet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procantur
|
sie werden beansprucht |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procem
|
ich beanspruche |
| 2. Person Singular |
proces
|
du beanspruchest |
| 3. Person Singular |
procet
|
er/sie/es beanspruche |
| 1. Person Plural |
procemus
|
wir beanspruchen |
| 2. Person Plural |
procetis
|
ihr beanspruchet |
| 3. Person Plural |
procent
|
sie beanspruchen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procer
|
ich werde beansprucht |
| 2. Person Singular |
proceris procere
|
du werdest beansprucht |
| 3. Person Singular |
procetur
|
er/sie/es werde beansprucht |
| 1. Person Plural |
procemur
|
wir werden beansprucht |
| 2. Person Plural |
procemini
|
ihr werdet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procentur
|
sie werden beansprucht |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabam
|
ich beanspruchte |
| 2. Person Singular |
procabas
|
du beanspruchtest |
| 3. Person Singular |
procabat
|
er/sie/es beanspruchte |
| 1. Person Plural |
procabamus
|
wir beanspruchten |
| 2. Person Plural |
procabatis
|
ihr beanspruchtet |
| 3. Person Plural |
procabant
|
sie beanspruchten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabar
|
ich wurde beansprucht |
| 2. Person Singular |
procabaris procabare
|
du wurdest beansprucht |
| 3. Person Singular |
procabatur
|
er/sie/es wurde beansprucht |
| 1. Person Plural |
procabamur
|
wir wurden beansprucht |
| 2. Person Plural |
procabamini
|
ihr wurdet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procabantur
|
sie wurden beansprucht |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procarem
|
ich beanspruchte |
| 2. Person Singular |
procares
|
du beanspruchtest |
| 3. Person Singular |
procaret
|
er/sie/es beanspruchte |
| 1. Person Plural |
procaremus
|
wir beanspruchten |
| 2. Person Plural |
procaretis
|
ihr beanspruchtet |
| 3. Person Plural |
procarent
|
sie beanspruchten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procarer
|
ich würde beansprucht |
| 2. Person Singular |
procareris procarere
|
du würdest beansprucht |
| 3. Person Singular |
procaretur
|
er/sie/es würde beansprucht |
| 1. Person Plural |
procaremur
|
wir würden beansprucht |
| 2. Person Plural |
procaremini
|
ihr würdet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procarentur
|
sie würden beansprucht |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabo
|
ich werde beanspruchen |
| 2. Person Singular |
procabis
|
du wirst beanspruchen |
| 3. Person Singular |
procabit
|
er/sie/es wird beanspruchen |
| 1. Person Plural |
procabimus
|
wir werden beanspruchen |
| 2. Person Plural |
procabitis
|
ihr werdet beanspruchen |
| 3. Person Plural |
procabunt
|
sie werden beanspruchen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabor
|
ich werde beansprucht |
| 2. Person Singular |
procaberis procabere
|
du wirst beansprucht |
| 3. Person Singular |
procabitur
|
er/sie/es wird beansprucht |
| 1. Person Plural |
procabimur
|
wir werden beansprucht |
| 2. Person Plural |
procabimini
|
ihr werdet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procabuntur
|
sie werden beansprucht |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravi
|
ich habe beansprucht |
| 2. Person Singular |
procoravisti
|
du hast beansprucht |
| 3. Person Singular |
procoravit
|
er/sie/es hat beansprucht |
| 1. Person Plural |
procoravimus
|
wir haben beansprucht |
| 2. Person Plural |
procoravistis
|
ihr habt beansprucht |
| 3. Person Plural |
procoraverunt procoravere
|
sie haben beansprucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sum
|
ich bin beansprucht worden |
| 2. Person Singular |
procoratus es
|
du bist beansprucht worden |
| 3. Person Singular |
procoratus est
|
er/sie/es ist beansprucht worden |
| 1. Person Plural |
procorati sumus
|
wir sind beansprucht worden |
| 2. Person Plural |
procorati estis
|
ihr seid beansprucht worden |
| 3. Person Plural |
procorati sunt
|
sie sind beansprucht worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraverim
|
ich habe beansprucht |
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
du habest beansprucht |
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
er/sie/es habe beansprucht |
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
wir haben beansprucht |
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
ihr habet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
sie haben beansprucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sim
|
ich sei beansprucht worden |
| 2. Person Singular |
procoratus sis
|
du seiest beansprucht worden |
| 3. Person Singular |
procoratus sit
|
er/sie/es sei beansprucht worden |
| 1. Person Plural |
procorati simus
|
wir seien beansprucht worden |
| 2. Person Plural |
procorati sitis
|
ihr seiet beansprucht worden |
| 3. Person Plural |
procorati sint
|
sie seien beansprucht worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraveram
|
ich hatte beansprucht |
| 2. Person Singular |
procoraveras
|
du hattest beansprucht |
| 3. Person Singular |
procoraverat
|
er/sie/es hatte beansprucht |
| 1. Person Plural |
procoraveramus
|
wir hatten beansprucht |
| 2. Person Plural |
procoraveratis
|
ihr hattet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procoraverant
|
sie hatten beansprucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus eram
|
ich war beansprucht worden |
| 2. Person Singular |
procoratus eras
|
du warst beansprucht worden |
| 3. Person Singular |
procoratus erat
|
er/sie/es war beansprucht worden |
| 1. Person Plural |
procorati eramus
|
wir waren beansprucht worden |
| 2. Person Plural |
procorati eratis
|
ihr warst beansprucht worden |
| 3. Person Plural |
procorati erant
|
sie waren beansprucht worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravissem
|
ich hätte beansprucht |
| 2. Person Singular |
procoravisses
|
du hättest beansprucht |
| 3. Person Singular |
procoravisset
|
er/sie/es hätte beansprucht |
| 1. Person Plural |
procoravissemus
|
wir hätten beansprucht |
| 2. Person Plural |
procoravissetis
|
ihr hättet beansprucht |
| 3. Person Plural |
procoravissent
|
sie hätten beansprucht |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus essem
|
ich wäre beansprucht worden |
| 2. Person Singular |
procoratus esses
|
du wärest beansprucht worden |
| 3. Person Singular |
procoratus esset
|
er/sie/es wäre beansprucht worden |
| 1. Person Plural |
procorati essemus
|
wir wären beansprucht worden |
| 2. Person Plural |
procorati essetis
|
ihr wäret beansprucht worden |
| 3. Person Plural |
procorati essent
|
sie wären beansprucht worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravero
|
ich werde beansprucht haben |
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
du wirst beansprucht haben |
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
er/sie/es wird beansprucht haben |
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
wir werden beansprucht haben |
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
ihr werdet beansprucht haben |
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
sie werden beansprucht haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus ero
|
ich werde beansprucht worden sein |
| 2. Person Singular |
procoratus eris
|
du werdest beansprucht worden sein |
| 3. Person Singular |
procoratus erit
|
er/sie/es werde beansprucht worden sein |
| 1. Person Plural |
procorati erimus
|
wir werden beansprucht worden sein |
| 2. Person Plural |
procorati eritis
|
ihr werdet beansprucht worden sein |
| 3. Person Plural |
procorati erunt
|
sie werden beansprucht worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procare
|
beanspruchen |
| Vorzeitigkeit |
procoravisse
|
beansprucht haben |
| Nachzeitigkeit |
procoraturum esse
|
beanspruchen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procari procarier
|
beansprucht werden |
| Vorzeitigkeit |
procoratum esse
|
beansprucht worden sein |
| Nachzeitigkeit |
procoratum iri
|
künftig beansprucht werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proca
|
beanspruche! |
| 2. Person Plural |
procate
|
beansprucht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procato
|
| 3. Person Singular |
procato
|
| 2. Person Plural |
procatote
|
| 3. Person Plural |
procanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procare
|
das Beanspruchen |
| Genitiv |
procandi
|
des Beanspruchens |
| Dativ |
procando
|
dem Beanspruchen |
| Akkusativ |
procandum
|
das Beanspruchen |
| Ablativ |
procando
|
durch das Beanspruchen |
| Vokativ |
procande
|
Beanspruchen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procandus
|
procanda
|
procandum
|
| Genitiv |
procandi
|
procandae
|
procandi
|
| Dativ |
procando
|
procandae
|
procando
|
| Akkusativ |
procandum
|
procandam
|
procandum
|
| Ablativ |
procando
|
procanda
|
procando
|
| Vokativ |
procande
|
procanda
|
procandum
|
Plural
| Nominativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
| Genitiv |
procandorum
|
procandarum
|
procandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procandos
|
procandas
|
procanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procans
|
procans
|
procans
|
| Genitiv |
procantis
|
procantis
|
procantis
|
| Dativ |
procanti
|
procanti
|
procanti
|
| Akkusativ |
procantem
|
procantem
|
procans
|
| Ablativ |
procanti procante
|
procanti procante
|
procanti procante
|
| Vokativ |
procans
|
procans
|
procans
|
Plural
| Nominativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Genitiv |
procantium procantum
|
procantium procantum
|
procantium procantum
|
| Dativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Akkusativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Ablativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Vokativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoratus
|
procorata
|
procoratum
|
| Genitiv |
procorati
|
procoratae
|
procorati
|
| Dativ |
procorato
|
procoratae
|
procorato
|
| Akkusativ |
procoratum
|
procoratam
|
procoratum
|
| Ablativ |
procorato
|
procorata
|
procorato
|
| Vokativ |
procorate
|
procorata
|
procoratum
|
Plural
| Nominativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
| Genitiv |
procoratorum
|
procoratarum
|
procoratorum
|
| Dativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Akkusativ |
procoratos
|
procoratas
|
procorata
|
| Ablativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Vokativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoraturus
|
procoratura
|
procoraturum
|
| Genitiv |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoraturi
|
| Dativ |
procoraturo
|
procoraturae
|
procoraturo
|
| Akkusativ |
procoraturum
|
procoraturam
|
procoraturum
|
| Ablativ |
procoraturo
|
procoratura
|
procoraturo
|
| Vokativ |
procorature
|
procoratura
|
procoraturum
|
Plural
| Nominativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
| Genitiv |
procoraturorum
|
procoraturarum
|
procoraturorum
|
| Dativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Akkusativ |
procoraturos
|
procoraturas
|
procoratura
|
| Ablativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Vokativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procoratum
|
procoratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
proco
|
ich dränge |
| 2. Person Singular |
procas
|
du drängst |
| 3. Person Singular |
procat
|
er/sie/es drängt |
| 1. Person Plural |
procamus
|
wir drängen |
| 2. Person Plural |
procatis
|
ihr drängt |
| 3. Person Plural |
procant
|
sie drängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procor
|
ich werde gedrängt |
| 2. Person Singular |
procaris procare
|
du wirst gedrängt |
| 3. Person Singular |
procatur
|
er/sie/es wird gedrängt |
| 1. Person Plural |
procamur
|
wir werden gedrängt |
| 2. Person Plural |
procamini
|
ihr werdet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procantur
|
sie werden gedrängt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procem
|
ich dränge |
| 2. Person Singular |
proces
|
du drängest |
| 3. Person Singular |
procet
|
er/sie/es dränge |
| 1. Person Plural |
procemus
|
wir drängen |
| 2. Person Plural |
procetis
|
ihr dränget |
| 3. Person Plural |
procent
|
sie drängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procer
|
ich werde gedrängt |
| 2. Person Singular |
proceris procere
|
du werdest gedrängt |
| 3. Person Singular |
procetur
|
er/sie/es werde gedrängt |
| 1. Person Plural |
procemur
|
wir werden gedrängt |
| 2. Person Plural |
procemini
|
ihr werdet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procentur
|
sie werden gedrängt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabam
|
ich drängte |
| 2. Person Singular |
procabas
|
du drängtest |
| 3. Person Singular |
procabat
|
er/sie/es drängte |
| 1. Person Plural |
procabamus
|
wir drängten |
| 2. Person Plural |
procabatis
|
ihr drängtet |
| 3. Person Plural |
procabant
|
sie drängten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabar
|
ich wurde gedrängt |
| 2. Person Singular |
procabaris procabare
|
du wurdest gedrängt |
| 3. Person Singular |
procabatur
|
er/sie/es wurde gedrängt |
| 1. Person Plural |
procabamur
|
wir wurden gedrängt |
| 2. Person Plural |
procabamini
|
ihr wurdet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procabantur
|
sie wurden gedrängt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procarem
|
ich drängte |
| 2. Person Singular |
procares
|
du drängtest |
| 3. Person Singular |
procaret
|
er/sie/es drängte |
| 1. Person Plural |
procaremus
|
wir drängten |
| 2. Person Plural |
procaretis
|
ihr drängtet |
| 3. Person Plural |
procarent
|
sie drängten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procarer
|
ich würde gedrängt |
| 2. Person Singular |
procareris procarere
|
du würdest gedrängt |
| 3. Person Singular |
procaretur
|
er/sie/es würde gedrängt |
| 1. Person Plural |
procaremur
|
wir würden gedrängt |
| 2. Person Plural |
procaremini
|
ihr würdet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procarentur
|
sie würden gedrängt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabo
|
ich werde drängen |
| 2. Person Singular |
procabis
|
du wirst drängen |
| 3. Person Singular |
procabit
|
er/sie/es wird drängen |
| 1. Person Plural |
procabimus
|
wir werden drängen |
| 2. Person Plural |
procabitis
|
ihr werdet drängen |
| 3. Person Plural |
procabunt
|
sie werden drängen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabor
|
ich werde gedrängt |
| 2. Person Singular |
procaberis procabere
|
du wirst gedrängt |
| 3. Person Singular |
procabitur
|
er/sie/es wird gedrängt |
| 1. Person Plural |
procabimur
|
wir werden gedrängt |
| 2. Person Plural |
procabimini
|
ihr werdet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procabuntur
|
sie werden gedrängt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravi
|
ich habe gedrängt |
| 2. Person Singular |
procoravisti
|
du hast gedrängt |
| 3. Person Singular |
procoravit
|
er/sie/es hat gedrängt |
| 1. Person Plural |
procoravimus
|
wir haben gedrängt |
| 2. Person Plural |
procoravistis
|
ihr habt gedrängt |
| 3. Person Plural |
procoraverunt procoravere
|
sie haben gedrängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sum
|
ich bin gedrängt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus es
|
du bist gedrängt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus est
|
er/sie/es ist gedrängt worden |
| 1. Person Plural |
procorati sumus
|
wir sind gedrängt worden |
| 2. Person Plural |
procorati estis
|
ihr seid gedrängt worden |
| 3. Person Plural |
procorati sunt
|
sie sind gedrängt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraverim
|
ich habe gedrängt |
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
du habest gedrängt |
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
er/sie/es habe gedrängt |
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
wir haben gedrängt |
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
ihr habet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
sie haben gedrängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sim
|
ich sei gedrängt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus sis
|
du seiest gedrängt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus sit
|
er/sie/es sei gedrängt worden |
| 1. Person Plural |
procorati simus
|
wir seien gedrängt worden |
| 2. Person Plural |
procorati sitis
|
ihr seiet gedrängt worden |
| 3. Person Plural |
procorati sint
|
sie seien gedrängt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraveram
|
ich hatte gedrängt |
| 2. Person Singular |
procoraveras
|
du hattest gedrängt |
| 3. Person Singular |
procoraverat
|
er/sie/es hatte gedrängt |
| 1. Person Plural |
procoraveramus
|
wir hatten gedrängt |
| 2. Person Plural |
procoraveratis
|
ihr hattet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procoraverant
|
sie hatten gedrängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus eram
|
ich war gedrängt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus eras
|
du warst gedrängt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus erat
|
er/sie/es war gedrängt worden |
| 1. Person Plural |
procorati eramus
|
wir waren gedrängt worden |
| 2. Person Plural |
procorati eratis
|
ihr warst gedrängt worden |
| 3. Person Plural |
procorati erant
|
sie waren gedrängt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravissem
|
ich hätte gedrängt |
| 2. Person Singular |
procoravisses
|
du hättest gedrängt |
| 3. Person Singular |
procoravisset
|
er/sie/es hätte gedrängt |
| 1. Person Plural |
procoravissemus
|
wir hätten gedrängt |
| 2. Person Plural |
procoravissetis
|
ihr hättet gedrängt |
| 3. Person Plural |
procoravissent
|
sie hätten gedrängt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus essem
|
ich wäre gedrängt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus esses
|
du wärest gedrängt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus esset
|
er/sie/es wäre gedrängt worden |
| 1. Person Plural |
procorati essemus
|
wir wären gedrängt worden |
| 2. Person Plural |
procorati essetis
|
ihr wäret gedrängt worden |
| 3. Person Plural |
procorati essent
|
sie wären gedrängt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravero
|
ich werde gedrängt haben |
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
du wirst gedrängt haben |
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
er/sie/es wird gedrängt haben |
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
wir werden gedrängt haben |
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
ihr werdet gedrängt haben |
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
sie werden gedrängt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus ero
|
ich werde gedrängt worden sein |
| 2. Person Singular |
procoratus eris
|
du werdest gedrängt worden sein |
| 3. Person Singular |
procoratus erit
|
er/sie/es werde gedrängt worden sein |
| 1. Person Plural |
procorati erimus
|
wir werden gedrängt worden sein |
| 2. Person Plural |
procorati eritis
|
ihr werdet gedrängt worden sein |
| 3. Person Plural |
procorati erunt
|
sie werden gedrängt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procare
|
drängen |
| Vorzeitigkeit |
procoravisse
|
gedrängt haben |
| Nachzeitigkeit |
procoraturum esse
|
drängen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procari procarier
|
gedrängt werden |
| Vorzeitigkeit |
procoratum esse
|
gedrängt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
procoratum iri
|
künftig gedrängt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proca
|
dränge! |
| 2. Person Plural |
procate
|
drängt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procato
|
| 3. Person Singular |
procato
|
| 2. Person Plural |
procatote
|
| 3. Person Plural |
procanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procare
|
das Drängen |
| Genitiv |
procandi
|
des Drängens |
| Dativ |
procando
|
dem Drängen |
| Akkusativ |
procandum
|
das Drängen |
| Ablativ |
procando
|
durch das Drängen |
| Vokativ |
procande
|
Drängen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procandus
|
procanda
|
procandum
|
| Genitiv |
procandi
|
procandae
|
procandi
|
| Dativ |
procando
|
procandae
|
procando
|
| Akkusativ |
procandum
|
procandam
|
procandum
|
| Ablativ |
procando
|
procanda
|
procando
|
| Vokativ |
procande
|
procanda
|
procandum
|
Plural
| Nominativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
| Genitiv |
procandorum
|
procandarum
|
procandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procandos
|
procandas
|
procanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procans
|
procans
|
procans
|
| Genitiv |
procantis
|
procantis
|
procantis
|
| Dativ |
procanti
|
procanti
|
procanti
|
| Akkusativ |
procantem
|
procantem
|
procans
|
| Ablativ |
procanti procante
|
procanti procante
|
procanti procante
|
| Vokativ |
procans
|
procans
|
procans
|
Plural
| Nominativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Genitiv |
procantium procantum
|
procantium procantum
|
procantium procantum
|
| Dativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Akkusativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Ablativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Vokativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoratus
|
procorata
|
procoratum
|
| Genitiv |
procorati
|
procoratae
|
procorati
|
| Dativ |
procorato
|
procoratae
|
procorato
|
| Akkusativ |
procoratum
|
procoratam
|
procoratum
|
| Ablativ |
procorato
|
procorata
|
procorato
|
| Vokativ |
procorate
|
procorata
|
procoratum
|
Plural
| Nominativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
| Genitiv |
procoratorum
|
procoratarum
|
procoratorum
|
| Dativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Akkusativ |
procoratos
|
procoratas
|
procorata
|
| Ablativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Vokativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoraturus
|
procoratura
|
procoraturum
|
| Genitiv |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoraturi
|
| Dativ |
procoraturo
|
procoraturae
|
procoraturo
|
| Akkusativ |
procoraturum
|
procoraturam
|
procoraturum
|
| Ablativ |
procoraturo
|
procoratura
|
procoraturo
|
| Vokativ |
procorature
|
procoratura
|
procoraturum
|
Plural
| Nominativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
| Genitiv |
procoraturorum
|
procoraturarum
|
procoraturorum
|
| Dativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Akkusativ |
procoraturos
|
procoraturas
|
procoratura
|
| Ablativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Vokativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procoratum
|
procoratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
proco
|
ich frage |
| 2. Person Singular |
procas
|
du fragst |
| 3. Person Singular |
procat
|
er/sie/es fragt |
| 1. Person Plural |
procamus
|
wir fragen |
| 2. Person Plural |
procatis
|
ihr fragt |
| 3. Person Plural |
procant
|
sie fragen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procor
|
ich werde gefragt |
| 2. Person Singular |
procaris procare
|
du wirst gefragt |
| 3. Person Singular |
procatur
|
er/sie/es wird gefragt |
| 1. Person Plural |
procamur
|
wir werden gefragt |
| 2. Person Plural |
procamini
|
ihr werdet gefragt |
| 3. Person Plural |
procantur
|
sie werden gefragt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procem
|
ich frage |
| 2. Person Singular |
proces
|
du fragest |
| 3. Person Singular |
procet
|
er/sie/es frage |
| 1. Person Plural |
procemus
|
wir fragen |
| 2. Person Plural |
procetis
|
ihr fraget |
| 3. Person Plural |
procent
|
sie fragen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procer
|
ich werde gefragt |
| 2. Person Singular |
proceris procere
|
du werdest gefragt |
| 3. Person Singular |
procetur
|
er/sie/es werde gefragt |
| 1. Person Plural |
procemur
|
wir werden gefragt |
| 2. Person Plural |
procemini
|
ihr werdet gefragt |
| 3. Person Plural |
procentur
|
sie werden gefragt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabam
|
ich fragte |
| 2. Person Singular |
procabas
|
du fragtest |
| 3. Person Singular |
procabat
|
er/sie/es fragte |
| 1. Person Plural |
procabamus
|
wir fragten |
| 2. Person Plural |
procabatis
|
ihr fragtet |
| 3. Person Plural |
procabant
|
sie fragten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabar
|
ich wurde gefragt |
| 2. Person Singular |
procabaris procabare
|
du wurdest gefragt |
| 3. Person Singular |
procabatur
|
er/sie/es wurde gefragt |
| 1. Person Plural |
procabamur
|
wir wurden gefragt |
| 2. Person Plural |
procabamini
|
ihr wurdet gefragt |
| 3. Person Plural |
procabantur
|
sie wurden gefragt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procarem
|
ich fragte |
| 2. Person Singular |
procares
|
du fragtest |
| 3. Person Singular |
procaret
|
er/sie/es fragte |
| 1. Person Plural |
procaremus
|
wir fragten |
| 2. Person Plural |
procaretis
|
ihr fragtet |
| 3. Person Plural |
procarent
|
sie fragten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procarer
|
ich würde gefragt |
| 2. Person Singular |
procareris procarere
|
du würdest gefragt |
| 3. Person Singular |
procaretur
|
er/sie/es würde gefragt |
| 1. Person Plural |
procaremur
|
wir würden gefragt |
| 2. Person Plural |
procaremini
|
ihr würdet gefragt |
| 3. Person Plural |
procarentur
|
sie würden gefragt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabo
|
ich werde fragen |
| 2. Person Singular |
procabis
|
du wirst fragen |
| 3. Person Singular |
procabit
|
er/sie/es wird fragen |
| 1. Person Plural |
procabimus
|
wir werden fragen |
| 2. Person Plural |
procabitis
|
ihr werdet fragen |
| 3. Person Plural |
procabunt
|
sie werden fragen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabor
|
ich werde gefragt |
| 2. Person Singular |
procaberis procabere
|
du wirst gefragt |
| 3. Person Singular |
procabitur
|
er/sie/es wird gefragt |
| 1. Person Plural |
procabimur
|
wir werden gefragt |
| 2. Person Plural |
procabimini
|
ihr werdet gefragt |
| 3. Person Plural |
procabuntur
|
sie werden gefragt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravi
|
ich habe gefragt |
| 2. Person Singular |
procoravisti
|
du hast gefragt |
| 3. Person Singular |
procoravit
|
er/sie/es hat gefragt |
| 1. Person Plural |
procoravimus
|
wir haben gefragt |
| 2. Person Plural |
procoravistis
|
ihr habt gefragt |
| 3. Person Plural |
procoraverunt procoravere
|
sie haben gefragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sum
|
ich bin gefragt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus es
|
du bist gefragt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus est
|
er/sie/es ist gefragt worden |
| 1. Person Plural |
procorati sumus
|
wir sind gefragt worden |
| 2. Person Plural |
procorati estis
|
ihr seid gefragt worden |
| 3. Person Plural |
procorati sunt
|
sie sind gefragt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraverim
|
ich habe gefragt |
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
du habest gefragt |
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
er/sie/es habe gefragt |
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
wir haben gefragt |
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
ihr habet gefragt |
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
sie haben gefragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sim
|
ich sei gefragt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus sis
|
du seiest gefragt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus sit
|
er/sie/es sei gefragt worden |
| 1. Person Plural |
procorati simus
|
wir seien gefragt worden |
| 2. Person Plural |
procorati sitis
|
ihr seiet gefragt worden |
| 3. Person Plural |
procorati sint
|
sie seien gefragt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraveram
|
ich hatte gefragt |
| 2. Person Singular |
procoraveras
|
du hattest gefragt |
| 3. Person Singular |
procoraverat
|
er/sie/es hatte gefragt |
| 1. Person Plural |
procoraveramus
|
wir hatten gefragt |
| 2. Person Plural |
procoraveratis
|
ihr hattet gefragt |
| 3. Person Plural |
procoraverant
|
sie hatten gefragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus eram
|
ich war gefragt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus eras
|
du warst gefragt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus erat
|
er/sie/es war gefragt worden |
| 1. Person Plural |
procorati eramus
|
wir waren gefragt worden |
| 2. Person Plural |
procorati eratis
|
ihr warst gefragt worden |
| 3. Person Plural |
procorati erant
|
sie waren gefragt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravissem
|
ich hätte gefragt |
| 2. Person Singular |
procoravisses
|
du hättest gefragt |
| 3. Person Singular |
procoravisset
|
er/sie/es hätte gefragt |
| 1. Person Plural |
procoravissemus
|
wir hätten gefragt |
| 2. Person Plural |
procoravissetis
|
ihr hättet gefragt |
| 3. Person Plural |
procoravissent
|
sie hätten gefragt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus essem
|
ich wäre gefragt worden |
| 2. Person Singular |
procoratus esses
|
du wärest gefragt worden |
| 3. Person Singular |
procoratus esset
|
er/sie/es wäre gefragt worden |
| 1. Person Plural |
procorati essemus
|
wir wären gefragt worden |
| 2. Person Plural |
procorati essetis
|
ihr wäret gefragt worden |
| 3. Person Plural |
procorati essent
|
sie wären gefragt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravero
|
ich werde gefragt haben |
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
du wirst gefragt haben |
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
er/sie/es wird gefragt haben |
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
wir werden gefragt haben |
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
ihr werdet gefragt haben |
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
sie werden gefragt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus ero
|
ich werde gefragt worden sein |
| 2. Person Singular |
procoratus eris
|
du werdest gefragt worden sein |
| 3. Person Singular |
procoratus erit
|
er/sie/es werde gefragt worden sein |
| 1. Person Plural |
procorati erimus
|
wir werden gefragt worden sein |
| 2. Person Plural |
procorati eritis
|
ihr werdet gefragt worden sein |
| 3. Person Plural |
procorati erunt
|
sie werden gefragt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procare
|
fragen |
| Vorzeitigkeit |
procoravisse
|
gefragt haben |
| Nachzeitigkeit |
procoraturum esse
|
fragen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procari procarier
|
gefragt werden |
| Vorzeitigkeit |
procoratum esse
|
gefragt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
procoratum iri
|
künftig gefragt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proca
|
frage! |
| 2. Person Plural |
procate
|
fragt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procato
|
| 3. Person Singular |
procato
|
| 2. Person Plural |
procatote
|
| 3. Person Plural |
procanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procare
|
das Fragen |
| Genitiv |
procandi
|
des Fragens |
| Dativ |
procando
|
dem Fragen |
| Akkusativ |
procandum
|
das Fragen |
| Ablativ |
procando
|
durch das Fragen |
| Vokativ |
procande
|
Fragen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procandus
|
procanda
|
procandum
|
| Genitiv |
procandi
|
procandae
|
procandi
|
| Dativ |
procando
|
procandae
|
procando
|
| Akkusativ |
procandum
|
procandam
|
procandum
|
| Ablativ |
procando
|
procanda
|
procando
|
| Vokativ |
procande
|
procanda
|
procandum
|
Plural
| Nominativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
| Genitiv |
procandorum
|
procandarum
|
procandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procandos
|
procandas
|
procanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procans
|
procans
|
procans
|
| Genitiv |
procantis
|
procantis
|
procantis
|
| Dativ |
procanti
|
procanti
|
procanti
|
| Akkusativ |
procantem
|
procantem
|
procans
|
| Ablativ |
procanti procante
|
procanti procante
|
procanti procante
|
| Vokativ |
procans
|
procans
|
procans
|
Plural
| Nominativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Genitiv |
procantium procantum
|
procantium procantum
|
procantium procantum
|
| Dativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Akkusativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Ablativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Vokativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoratus
|
procorata
|
procoratum
|
| Genitiv |
procorati
|
procoratae
|
procorati
|
| Dativ |
procorato
|
procoratae
|
procorato
|
| Akkusativ |
procoratum
|
procoratam
|
procoratum
|
| Ablativ |
procorato
|
procorata
|
procorato
|
| Vokativ |
procorate
|
procorata
|
procoratum
|
Plural
| Nominativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
| Genitiv |
procoratorum
|
procoratarum
|
procoratorum
|
| Dativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Akkusativ |
procoratos
|
procoratas
|
procorata
|
| Ablativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Vokativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoraturus
|
procoratura
|
procoraturum
|
| Genitiv |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoraturi
|
| Dativ |
procoraturo
|
procoraturae
|
procoraturo
|
| Akkusativ |
procoraturum
|
procoraturam
|
procoraturum
|
| Ablativ |
procoraturo
|
procoratura
|
procoraturo
|
| Vokativ |
procorature
|
procoratura
|
procoraturum
|
Plural
| Nominativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
| Genitiv |
procoraturorum
|
procoraturarum
|
procoraturorum
|
| Dativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Akkusativ |
procoraturos
|
procoraturas
|
procoratura
|
| Ablativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Vokativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procoratum
|
procoratu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
proco
|
|
| 2. Person Singular |
procas
|
|
| 3. Person Singular |
procat
|
|
| 1. Person Plural |
procamus
|
|
| 2. Person Plural |
procatis
|
|
| 3. Person Plural |
procant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procor
|
|
| 2. Person Singular |
procaris procare
|
|
| 3. Person Singular |
procatur
|
|
| 1. Person Plural |
procamur
|
|
| 2. Person Plural |
procamini
|
|
| 3. Person Plural |
procantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procem
|
|
| 2. Person Singular |
proces
|
|
| 3. Person Singular |
procet
|
|
| 1. Person Plural |
procemus
|
|
| 2. Person Plural |
procetis
|
|
| 3. Person Plural |
procent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procer
|
|
| 2. Person Singular |
proceris procere
|
|
| 3. Person Singular |
procetur
|
|
| 1. Person Plural |
procemur
|
|
| 2. Person Plural |
procemini
|
|
| 3. Person Plural |
procentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabam
|
|
| 2. Person Singular |
procabas
|
|
| 3. Person Singular |
procabat
|
|
| 1. Person Plural |
procabamus
|
|
| 2. Person Plural |
procabatis
|
|
| 3. Person Plural |
procabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabar
|
|
| 2. Person Singular |
procabaris procabare
|
|
| 3. Person Singular |
procabatur
|
|
| 1. Person Plural |
procabamur
|
|
| 2. Person Plural |
procabamini
|
|
| 3. Person Plural |
procabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procarem
|
|
| 2. Person Singular |
procares
|
|
| 3. Person Singular |
procaret
|
|
| 1. Person Plural |
procaremus
|
|
| 2. Person Plural |
procaretis
|
|
| 3. Person Plural |
procarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procarer
|
|
| 2. Person Singular |
procareris procarere
|
|
| 3. Person Singular |
procaretur
|
|
| 1. Person Plural |
procaremur
|
|
| 2. Person Plural |
procaremini
|
|
| 3. Person Plural |
procarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procabo
|
|
| 2. Person Singular |
procabis
|
|
| 3. Person Singular |
procabit
|
|
| 1. Person Plural |
procabimus
|
|
| 2. Person Plural |
procabitis
|
|
| 3. Person Plural |
procabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procabor
|
|
| 2. Person Singular |
procaberis procabere
|
|
| 3. Person Singular |
procabitur
|
|
| 1. Person Plural |
procabimur
|
|
| 2. Person Plural |
procabimini
|
|
| 3. Person Plural |
procabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravi
|
|
| 2. Person Singular |
procoravisti
|
|
| 3. Person Singular |
procoravit
|
|
| 1. Person Plural |
procoravimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoravistis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverunt procoravere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sum
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus es
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus est
|
|
| 1. Person Plural |
procorati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati estis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraverim
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
|
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus sim
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus sis
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus sit
|
|
| 1. Person Plural |
procorati simus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoraveram
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveras
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverat
|
|
| 1. Person Plural |
procoraveramus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveratis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus eram
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus eras
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus erat
|
|
| 1. Person Plural |
procorati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravissem
|
|
| 2. Person Singular |
procoravisses
|
|
| 3. Person Singular |
procoravisset
|
|
| 1. Person Plural |
procoravissemus
|
|
| 2. Person Plural |
procoravissetis
|
|
| 3. Person Plural |
procoravissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus essem
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus esses
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus esset
|
|
| 1. Person Plural |
procorati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procoravero
|
|
| 2. Person Singular |
procoraveris
|
|
| 3. Person Singular |
procoraverit
|
|
| 1. Person Plural |
procoraverimus
|
|
| 2. Person Plural |
procoraveritis
|
|
| 3. Person Plural |
procoraverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procoratus ero
|
|
| 2. Person Singular |
procoratus eris
|
|
| 3. Person Singular |
procoratus erit
|
|
| 1. Person Plural |
procorati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
procorati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
procorati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procare
|
|
| Vorzeitigkeit |
procoravisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
procoraturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procari procarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
procoratum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
procoratum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
proca
|
! |
| 2. Person Plural |
procate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procato
|
| 3. Person Singular |
procato
|
| 2. Person Plural |
procatote
|
| 3. Person Plural |
procanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procare
|
das |
| Genitiv |
procandi
|
des es |
| Dativ |
procando
|
dem |
| Akkusativ |
procandum
|
das |
| Ablativ |
procando
|
durch das |
| Vokativ |
procande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procandus
|
procanda
|
procandum
|
| Genitiv |
procandi
|
procandae
|
procandi
|
| Dativ |
procando
|
procandae
|
procando
|
| Akkusativ |
procandum
|
procandam
|
procandum
|
| Ablativ |
procando
|
procanda
|
procando
|
| Vokativ |
procande
|
procanda
|
procandum
|
Plural
| Nominativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
| Genitiv |
procandorum
|
procandarum
|
procandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procandos
|
procandas
|
procanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procandi
|
procandae
|
procanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procans
|
procans
|
procans
|
| Genitiv |
procantis
|
procantis
|
procantis
|
| Dativ |
procanti
|
procanti
|
procanti
|
| Akkusativ |
procantem
|
procantem
|
procans
|
| Ablativ |
procanti procante
|
procanti procante
|
procanti procante
|
| Vokativ |
procans
|
procans
|
procans
|
Plural
| Nominativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Genitiv |
procantium procantum
|
procantium procantum
|
procantium procantum
|
| Dativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Akkusativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
| Ablativ |
procantibus
|
procantibus
|
procantibus
|
| Vokativ |
procantes
|
procantes
|
procantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoratus
|
procorata
|
procoratum
|
| Genitiv |
procorati
|
procoratae
|
procorati
|
| Dativ |
procorato
|
procoratae
|
procorato
|
| Akkusativ |
procoratum
|
procoratam
|
procoratum
|
| Ablativ |
procorato
|
procorata
|
procorato
|
| Vokativ |
procorate
|
procorata
|
procoratum
|
Plural
| Nominativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
| Genitiv |
procoratorum
|
procoratarum
|
procoratorum
|
| Dativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Akkusativ |
procoratos
|
procoratas
|
procorata
|
| Ablativ |
procoratis
|
procoratis
|
procoratis
|
| Vokativ |
procorati
|
procoratae
|
procorata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procoraturus
|
procoratura
|
procoraturum
|
| Genitiv |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoraturi
|
| Dativ |
procoraturo
|
procoraturae
|
procoraturo
|
| Akkusativ |
procoraturum
|
procoraturam
|
procoraturum
|
| Ablativ |
procoraturo
|
procoratura
|
procoraturo
|
| Vokativ |
procorature
|
procoratura
|
procoraturum
|
Plural
| Nominativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
| Genitiv |
procoraturorum
|
procoraturarum
|
procoraturorum
|
| Dativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Akkusativ |
procoraturos
|
procoraturas
|
procoratura
|
| Ablativ |
procoraturis
|
procoraturis
|
procoraturis
|
| Vokativ |
procoraturi
|
procoraturae
|
procoratura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procoratum
|
procoratu
|