Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamo 
 | ich rufe aus | 
  
    | 2. Person Singular | proclamas 
 | du rufst aus | 
  
    | 3. Person Singular | proclamat 
 | er/sie/es ruft aus | 
  
    | 1. Person Plural | proclamamus 
 | wir rufen aus | 
  
    | 2. Person Plural | proclamatis 
 | ihr ruft aus | 
  
    | 3. Person Plural | proclamant 
 | sie rufen aus | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamor 
 | ich werde ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaris proclamare
 
 | du wirst ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatur 
 | er/sie/es wird ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamamur 
 | wir werden ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamamini 
 | ihr werdet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamantur 
 | sie werden ausgerufen | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamem 
 | ich rufe aus | 
  
    | 2. Person Singular | proclames 
 | du rufest aus | 
  
    | 3. Person Singular | proclamet 
 | er/sie/es rufe aus | 
  
    | 1. Person Plural | proclamemus 
 | wir rufen aus | 
  
    | 2. Person Plural | proclametis 
 | ihr rufet aus | 
  
    | 3. Person Plural | proclament 
 | sie rufen aus | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamer 
 | ich werde ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclameris proclamere
 
 | du werdest ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclametur 
 | er/sie/es werde ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamemur 
 | wir werden ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamemini 
 | ihr werdet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamentur 
 | sie werden ausgerufen | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabam 
 | ich rief aus | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabas 
 | du riefst aus | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabat 
 | er/sie/es rief aus | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabamus 
 | wir riefen aus | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabatis 
 | ihr rieft aus | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabant 
 | sie riefen aus | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabar 
 | ich wurde ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabaris proclamabare
 
 | du wurdest ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabatur 
 | er/sie/es wurde ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabamur 
 | wir wurden ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabamini 
 | ihr wurdet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabantur 
 | sie wurden ausgerufen | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamarem 
 | ich riefe aus | 
  
    | 2. Person Singular | proclamares 
 | du riefest aus | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaret 
 | er/sie/es riefe aus | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaremus 
 | wir riefen aus | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaretis 
 | ihr riefet aus | 
  
    | 3. Person Plural | proclamarent 
 | sie riefen aus | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamarer 
 | ich würde ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamareris proclamarere
 
 | du würdest ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaretur 
 | er/sie/es würde ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaremur 
 | wir würden ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaremini 
 | ihr würdet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamarentur 
 | sie würden ausgerufen | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabo 
 | ich werde ausrufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabis 
 | du wirst ausrufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabit 
 | er/sie/es wird ausrufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabimus 
 | wir werden ausrufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabitis 
 | ihr werdet ausrufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabunt 
 | sie werden ausrufen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabor 
 | ich werde ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaberis proclamabere
 
 | du wirst ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabitur 
 | er/sie/es wird ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabimur 
 | wir werden ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabimini 
 | ihr werdet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabuntur 
 | sie werden ausgerufen | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavi 
 | ich habe ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamavisti 
 | du hast ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamavit 
 | er/sie/es hat ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamavimus 
 | wir haben ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamavistis 
 | ihr habt ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverunt proclamavere
 
 | sie haben ausgerufen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus sum 
 | ich bin ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus es 
 | du bist ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus est 
 | er/sie/es ist ausgerufen worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati sumus 
 | wir sind ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati estis 
 | ihr seid ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati sunt 
 | sie sind ausgerufen worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamaverim 
 | ich habe ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveris 
 | du habest ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverit 
 | er/sie/es habe ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaverimus 
 | wir haben ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveritis 
 | ihr habet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverint 
 | sie haben ausgerufen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus sim 
 | ich sei ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus sis 
 | du seiest ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus sit 
 | er/sie/es sei ausgerufen worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati simus 
 | wir seien ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati sitis 
 | ihr seiet ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati sint 
 | sie seien ausgerufen worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamaveram 
 | ich hatte ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveras 
 | du hattest ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverat 
 | er/sie/es hatte ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaveramus 
 | wir hatten ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveratis 
 | ihr hattet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverant 
 | sie hatten ausgerufen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus eram 
 | ich war ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus eras 
 | du warst ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus erat 
 | er/sie/es war ausgerufen worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati eramus 
 | wir waren ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati eratis 
 | ihr warst ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati erant 
 | sie waren ausgerufen worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavissem 
 | ich hätte ausgerufen | 
  
    | 2. Person Singular | proclamavisses 
 | du hättest ausgerufen | 
  
    | 3. Person Singular | proclamavisset 
 | er/sie/es hätte ausgerufen | 
  
    | 1. Person Plural | proclamavissemus 
 | wir hätten ausgerufen | 
  
    | 2. Person Plural | proclamavissetis 
 | ihr hättet ausgerufen | 
  
    | 3. Person Plural | proclamavissent 
 | sie hätten ausgerufen | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus essem 
 | ich wäre ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus esses 
 | du wärest ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus esset 
 | er/sie/es wäre ausgerufen worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati essemus 
 | wir wären ausgerufen worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati essetis 
 | ihr wäret ausgerufen worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati essent 
 | sie wären ausgerufen worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavero 
 | ich werde ausgerufen haben | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveris 
 | du wirst ausgerufen haben | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverit 
 | er/sie/es wird ausgerufen haben | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaverimus 
 | wir werden ausgerufen haben | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveritis 
 | ihr werdet ausgerufen haben | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverint 
 | sie werden ausgerufen haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus ero 
 | ich werde ausgerufen worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus eris 
 | du werdest ausgerufen worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus erit 
 | er/sie/es werde ausgerufen worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati erimus 
 | wir werden ausgerufen worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati eritis 
 | ihr werdet ausgerufen worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati erunt 
 | sie werden ausgerufen worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | proclamare 
 | ausrufen | 
  
    | Vorzeitigkeit | proclamavisse 
 | ausgerufen haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | proclamaturum esse 
 | ausrufen werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | proclamari proclamarier
 
 | ausgerufen werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | proclamatum esse 
 | ausgerufen worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | proclamatum iri 
 | künftig ausgerufen werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | proclama 
 | rufe aus; ruf aus! | 
  
    | 2. Person Plural | proclamate 
 | ruft aus! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | proclamato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | proclamato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | proclamatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | proclamanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | proclamare 
 | das Ausrufen | 
  
    | Genitiv | proclamandi 
 | des Ausrufens | 
  
    | Dativ | proclamando 
 | dem Ausrufen | 
  
  
    | Akkusativ | proclamandum 
 | das Ausrufen | 
  
    | Ablativ | proclamando 
 | durch das Ausrufen | 
  
    | Vokativ | proclamande 
 | Ausrufen! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamandus 
 | proclamanda 
 | proclamandum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamandi 
 | 
  
    | Dativ | proclamando 
 | proclamandae 
 | proclamando 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamandum 
 | proclamandam 
 | proclamandum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamando 
 | proclamanda 
 | proclamando 
 | 
  
    | Vokativ | proclamande 
 | proclamanda 
 | proclamandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamanda 
 | 
  
    | Genitiv | proclamandorum 
 | proclamandarum 
 | proclamandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | proclamandos 
 | proclamandas 
 | proclamanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamans 
 | proclamans 
 | proclamans 
 | 
  
    | Genitiv | proclamantis 
 | proclamantis 
 | proclamantis 
 | 
  
    | Dativ | proclamanti 
 | proclamanti 
 | proclamanti 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamantem 
 | proclamantem 
 | proclamans 
 | 
  
    | Ablativ | proclamanti proclamante
 
 | proclamanti proclamante
 
 | proclamanti proclamante
 
 | 
  
    | Vokativ | proclamans 
 | proclamans 
 | proclamans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
  
    | Genitiv | proclamantium proclamantum
 
 | proclamantium proclamantum
 
 | proclamantium proclamantum
 
 | 
  
    | Dativ | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
  
    | Ablativ | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | 
  
    | Vokativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamatus 
 | proclamata 
 | proclamatum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamati 
 | 
  
    | Dativ | proclamato 
 | proclamatae 
 | proclamato 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamatum 
 | proclamatam 
 | proclamatum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamato 
 | proclamata 
 | proclamato 
 | 
  
    | Vokativ | proclamate 
 | proclamata 
 | proclamatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamata 
 | 
  
    | Genitiv | proclamatorum 
 | proclamatarum 
 | proclamatorum 
 | 
  
    | Dativ | proclamatis 
 | proclamatis 
 | proclamatis 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamatos 
 | proclamatas 
 | proclamata 
 | 
  
    | Ablativ | proclamatis 
 | proclamatis 
 | proclamatis 
 | 
  
    | Vokativ | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamaturus 
 | proclamatura 
 | proclamaturum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamaturi 
 | 
  
    | Dativ | proclamaturo 
 | proclamaturae 
 | proclamaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamaturum 
 | proclamaturam 
 | proclamaturum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamaturo 
 | proclamatura 
 | proclamaturo 
 | 
  
    | Vokativ | proclamature 
 | proclamatura 
 | proclamaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamatura 
 | 
  
    | Genitiv | proclamaturorum 
 | proclamaturarum 
 | proclamaturorum 
 | 
  
    | Dativ | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamaturos 
 | proclamaturas 
 | proclamatura 
 | 
  
    | Ablativ | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | 
  
    | Vokativ | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | proclamatum 
 | proclamatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamo 
 | ich schreie | 
  
    | 2. Person Singular | proclamas 
 | du schreist | 
  
    | 3. Person Singular | proclamat 
 | er/sie/es schreit | 
  
    | 1. Person Plural | proclamamus 
 | wir schreien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamatis 
 | ihr schreit | 
  
    | 3. Person Plural | proclamant 
 | sie schreien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamor 
 | ich werde geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaris proclamare
 
 | du wirst geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatur 
 | er/sie/es wird geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamamur 
 | wir werden geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamamini 
 | ihr werdet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamantur 
 | sie werden geschrieen; geschrien | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamem 
 | ich schreie | 
  
    | 2. Person Singular | proclames 
 | du schreiest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamet 
 | er/sie/es schreie | 
  
    | 1. Person Plural | proclamemus 
 | wir schreien | 
  
    | 2. Person Plural | proclametis 
 | ihr schreiet | 
  
    | 3. Person Plural | proclament 
 | sie schreien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamer 
 | ich werde geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclameris proclamere
 
 | du werdest geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclametur 
 | er/sie/es werde geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamemur 
 | wir werden geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamemini 
 | ihr werdet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamentur 
 | sie werden geschrieen; geschrien | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabam 
 | ich schrie | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabas 
 | du schriest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabat 
 | er/sie/es schrie | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabamus 
 | wir schrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabatis 
 | ihr schriet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabant 
 | sie schrien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabar 
 | ich wurde geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabaris proclamabare
 
 | du wurdest geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabatur 
 | er/sie/es wurde geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabamur 
 | wir wurden geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabamini 
 | ihr wurdet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabantur 
 | sie wurden geschrieen; geschrien | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamarem 
 | ich schrie | 
  
    | 2. Person Singular | proclamares 
 | du schriest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaret 
 | er/sie/es schrie | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaremus 
 | wir schrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaretis 
 | ihr schriet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamarent 
 | sie schrien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamarer 
 | ich würde geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamareris proclamarere
 
 | du würdest geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaretur 
 | er/sie/es würde geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaremur 
 | wir würden geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaremini 
 | ihr würdet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamarentur 
 | sie würden geschrieen; geschrien | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabo 
 | ich werde schreien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabis 
 | du wirst schreien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabit 
 | er/sie/es wird schreien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabimus 
 | wir werden schreien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabitis 
 | ihr werdet schreien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabunt 
 | sie werden schreien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabor 
 | ich werde geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaberis proclamabere
 
 | du wirst geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabitur 
 | er/sie/es wird geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabimur 
 | wir werden geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabimini 
 | ihr werdet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabuntur 
 | sie werden geschrieen; geschrien | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavi 
 | ich habe geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamavisti 
 | du hast geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamavit 
 | er/sie/es hat geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamavimus 
 | wir haben geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamavistis 
 | ihr habt geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverunt proclamavere
 
 | sie haben geschrieen; geschrien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus sum 
 | ich bin geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus es 
 | du bist geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus est 
 | er/sie/es ist geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati sumus 
 | wir sind geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati estis 
 | ihr seid geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati sunt 
 | sie sind geschrieen; geschrien worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamaverim 
 | ich habe geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveris 
 | du habest geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverit 
 | er/sie/es habe geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaverimus 
 | wir haben geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveritis 
 | ihr habet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverint 
 | sie haben geschrieen; geschrien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus sim 
 | ich sei geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus sis 
 | du seiest geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus sit 
 | er/sie/es sei geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati simus 
 | wir seien geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati sitis 
 | ihr seiet geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati sint 
 | sie seien geschrieen; geschrien worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamaveram 
 | ich hatte geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveras 
 | du hattest geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverat 
 | er/sie/es hatte geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaveramus 
 | wir hatten geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveratis 
 | ihr hattet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverant 
 | sie hatten geschrieen; geschrien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus eram 
 | ich war geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus eras 
 | du warst geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus erat 
 | er/sie/es war geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati eramus 
 | wir waren geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati eratis 
 | ihr warst geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati erant 
 | sie waren geschrieen; geschrien worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavissem 
 | ich hätte geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Singular | proclamavisses 
 | du hättest geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Singular | proclamavisset 
 | er/sie/es hätte geschrieen; geschrien | 
  
    | 1. Person Plural | proclamavissemus 
 | wir hätten geschrieen; geschrien | 
  
    | 2. Person Plural | proclamavissetis 
 | ihr hättet geschrieen; geschrien | 
  
    | 3. Person Plural | proclamavissent 
 | sie hätten geschrieen; geschrien | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus essem 
 | ich wäre geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus esses 
 | du wärest geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus esset 
 | er/sie/es wäre geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati essemus 
 | wir wären geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati essetis 
 | ihr wäret geschrieen; geschrien worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati essent 
 | sie wären geschrieen; geschrien worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavero 
 | ich werde geschrieen; geschrien haben | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveris 
 | du wirst geschrieen; geschrien haben | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverit 
 | er/sie/es wird geschrieen; geschrien haben | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaverimus 
 | wir werden geschrieen; geschrien haben | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveritis 
 | ihr werdet geschrieen; geschrien haben | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverint 
 | sie werden geschrieen; geschrien haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus ero 
 | ich werde geschrieen; geschrien worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus eris 
 | du werdest geschrieen; geschrien worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus erit 
 | er/sie/es werde geschrieen; geschrien worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati erimus 
 | wir werden geschrieen; geschrien worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati eritis 
 | ihr werdet geschrieen; geschrien worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati erunt 
 | sie werden geschrieen; geschrien worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | proclamare 
 | schreien | 
  
    | Vorzeitigkeit | proclamavisse 
 | geschrieen; geschrien haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | proclamaturum esse 
 | schreien werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | proclamari proclamarier
 
 | geschrieen; geschrien werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | proclamatum esse 
 | geschrieen; geschrien worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | proclamatum iri 
 | künftig geschrieen; geschrien werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | proclama 
 | schreie! | 
  
    | 2. Person Plural | proclamate 
 | schreit! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | proclamato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | proclamato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | proclamatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | proclamanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | proclamare 
 | das Schreien | 
  
    | Genitiv | proclamandi 
 | des Schreiens | 
  
    | Dativ | proclamando 
 | dem Schreien | 
  
  
    | Akkusativ | proclamandum 
 | das Schreien | 
  
    | Ablativ | proclamando 
 | durch das Schreien | 
  
    | Vokativ | proclamande 
 | Schreien! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamandus 
 | proclamanda 
 | proclamandum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamandi 
 | 
  
    | Dativ | proclamando 
 | proclamandae 
 | proclamando 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamandum 
 | proclamandam 
 | proclamandum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamando 
 | proclamanda 
 | proclamando 
 | 
  
    | Vokativ | proclamande 
 | proclamanda 
 | proclamandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamanda 
 | 
  
    | Genitiv | proclamandorum 
 | proclamandarum 
 | proclamandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | proclamandos 
 | proclamandas 
 | proclamanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamans 
 | proclamans 
 | proclamans 
 | 
  
    | Genitiv | proclamantis 
 | proclamantis 
 | proclamantis 
 | 
  
    | Dativ | proclamanti 
 | proclamanti 
 | proclamanti 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamantem 
 | proclamantem 
 | proclamans 
 | 
  
    | Ablativ | proclamanti proclamante
 
 | proclamanti proclamante
 
 | proclamanti proclamante
 
 | 
  
    | Vokativ | proclamans 
 | proclamans 
 | proclamans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
  
    | Genitiv | proclamantium proclamantum
 
 | proclamantium proclamantum
 
 | proclamantium proclamantum
 
 | 
  
    | Dativ | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
  
    | Ablativ | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | 
  
    | Vokativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamatus 
 | proclamata 
 | proclamatum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamati 
 | 
  
    | Dativ | proclamato 
 | proclamatae 
 | proclamato 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamatum 
 | proclamatam 
 | proclamatum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamato 
 | proclamata 
 | proclamato 
 | 
  
    | Vokativ | proclamate 
 | proclamata 
 | proclamatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamata 
 | 
  
    | Genitiv | proclamatorum 
 | proclamatarum 
 | proclamatorum 
 | 
  
    | Dativ | proclamatis 
 | proclamatis 
 | proclamatis 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamatos 
 | proclamatas 
 | proclamata 
 | 
  
    | Ablativ | proclamatis 
 | proclamatis 
 | proclamatis 
 | 
  
    | Vokativ | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamaturus 
 | proclamatura 
 | proclamaturum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamaturi 
 | 
  
    | Dativ | proclamaturo 
 | proclamaturae 
 | proclamaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamaturum 
 | proclamaturam 
 | proclamaturum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamaturo 
 | proclamatura 
 | proclamaturo 
 | 
  
    | Vokativ | proclamature 
 | proclamatura 
 | proclamaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamatura 
 | 
  
    | Genitiv | proclamaturorum 
 | proclamaturarum 
 | proclamaturorum 
 | 
  
    | Dativ | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamaturos 
 | proclamaturas 
 | proclamatura 
 | 
  
    | Ablativ | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | 
  
    | Vokativ | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | proclamatum 
 | proclamatu 
 | 
 
 
	
	
Präsens Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamo 
 | ich verkünde | 
  
    | 2. Person Singular | proclamas 
 | du verkündest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamat 
 | er/sie/es verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamamus 
 | wir verkünden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamatis 
 | ihr verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamant 
 | sie verkünden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamor 
 | ich werde verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaris proclamare
 
 | du wirst verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatur 
 | er/sie/es wird verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamamur 
 | wir werden verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamamini 
 | ihr werdet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamantur 
 | sie werden verkündet | 
 
Präsens Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamem 
 | ich verkünde | 
  
    | 2. Person Singular | proclames 
 | du verkündest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamet 
 | er/sie/es verkünde | 
  
    | 1. Person Plural | proclamemus 
 | wir verkünden | 
  
    | 2. Person Plural | proclametis 
 | ihr verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclament 
 | sie verkünden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamer 
 | ich werde verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclameris proclamere
 
 | du werdest verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclametur 
 | er/sie/es werde verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamemur 
 | wir werden verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamemini 
 | ihr werdet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamentur 
 | sie werden verkündet | 
 
Imperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabam 
 | ich verkündete | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabas 
 | du verkündetest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabat 
 | er/sie/es verkündete | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabamus 
 | wir verkündeten | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabatis 
 | ihr verkündetet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabant 
 | sie verkündeten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabar 
 | ich wurde verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabaris proclamabare
 
 | du wurdest verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabatur 
 | er/sie/es wurde verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabamur 
 | wir wurden verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabamini 
 | ihr wurdet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabantur 
 | sie wurden verkündet | 
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamarem 
 | ich verkündete | 
  
    | 2. Person Singular | proclamares 
 | du verkündetest | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaret 
 | er/sie/es verkündete | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaremus 
 | wir verkündeten | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaretis 
 | ihr verkündetet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamarent 
 | sie verkündeten | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamarer 
 | ich würde verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamareris proclamarere
 
 | du würdest verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaretur 
 | er/sie/es würde verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaremur 
 | wir würden verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaremini 
 | ihr würdet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamarentur 
 | sie würden verkündet | 
 
Futur I
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabo 
 | ich werde verkünden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamabis 
 | du wirst verkünden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabit 
 | er/sie/es wird verkünden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabimus 
 | wir werden verkünden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabitis 
 | ihr werdet verkünden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabunt 
 | sie werden verkünden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamabor 
 | ich werde verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaberis proclamabere
 
 | du wirst verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamabitur 
 | er/sie/es wird verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamabimur 
 | wir werden verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamabimini 
 | ihr werdet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamabuntur 
 | sie werden verkündet | 
 
Perfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavi 
 | ich habe verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamavisti 
 | du hast verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamavit 
 | er/sie/es hat verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamavimus 
 | wir haben verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamavistis 
 | ihr habt verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverunt proclamavere
 
 | sie haben verkündet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus sum 
 | ich bin verkündet worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus es 
 | du bist verkündet worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus est 
 | er/sie/es ist verkündet worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati sumus 
 | wir sind verkündet worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati estis 
 | ihr seid verkündet worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati sunt 
 | sie sind verkündet worden | 
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamaverim 
 | ich habe verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveris 
 | du habest verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverit 
 | er/sie/es habe verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaverimus 
 | wir haben verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveritis 
 | ihr habet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverint 
 | sie haben verkündet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus sim 
 | ich sei verkündet worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus sis 
 | du seiest verkündet worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus sit 
 | er/sie/es sei verkündet worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati simus 
 | wir seien verkündet worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati sitis 
 | ihr seiet verkündet worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati sint 
 | sie seien verkündet worden | 
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamaveram 
 | ich hatte verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveras 
 | du hattest verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverat 
 | er/sie/es hatte verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaveramus 
 | wir hatten verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveratis 
 | ihr hattet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverant 
 | sie hatten verkündet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus eram 
 | ich war verkündet worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus eras 
 | du warst verkündet worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus erat 
 | er/sie/es war verkündet worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati eramus 
 | wir waren verkündet worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati eratis 
 | ihr warst verkündet worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati erant 
 | sie waren verkündet worden | 
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavissem 
 | ich hätte verkündet | 
  
    | 2. Person Singular | proclamavisses 
 | du hättest verkündet | 
  
    | 3. Person Singular | proclamavisset 
 | er/sie/es hätte verkündet | 
  
    | 1. Person Plural | proclamavissemus 
 | wir hätten verkündet | 
  
    | 2. Person Plural | proclamavissetis 
 | ihr hättet verkündet | 
  
    | 3. Person Plural | proclamavissent 
 | sie hätten verkündet | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus essem 
 | ich wäre verkündet worden | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus esses 
 | du wärest verkündet worden | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus esset 
 | er/sie/es wäre verkündet worden | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati essemus 
 | wir wären verkündet worden | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati essetis 
 | ihr wäret verkündet worden | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati essent 
 | sie wären verkündet worden | 
 
Futur II
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamavero 
 | ich werde verkündet haben | 
  
    | 2. Person Singular | proclamaveris 
 | du wirst verkündet haben | 
  
    | 3. Person Singular | proclamaverit 
 | er/sie/es wird verkündet haben | 
  
    | 1. Person Plural | proclamaverimus 
 | wir werden verkündet haben | 
  
    | 2. Person Plural | proclamaveritis 
 | ihr werdet verkündet haben | 
  
    | 3. Person Plural | proclamaverint 
 | sie werden verkündet haben | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
    | 1. Person Singular | proclamatus ero 
 | ich werde verkündet worden sein | 
  
    | 2. Person Singular | proclamatus eris 
 | du werdest verkündet worden sein | 
  
    | 3. Person Singular | proclamatus erit 
 | er/sie/es werde verkündet worden sein | 
  
    | 1. Person Plural | proclamati erimus 
 | wir werden verkündet worden sein | 
  
    | 2. Person Plural | proclamati eritis 
 | ihr werdet verkündet worden sein | 
  
    | 3. Person Plural | proclamati erunt 
 | sie werden verkündet worden sein | 
 
Infinite
  
    |  | Aktiv |  | 
  
    | Gleichzeitigkeit | proclamare 
 | verkünden | 
  
    | Vorzeitigkeit | proclamavisse 
 | verkündet haben | 
  
    | Nachzeitigkeit | proclamaturum esse 
 | verkünden werden | 
  
    |  | Passiv |  | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | proclamari proclamarier
 
 | verkündet werden | 
  
    | Vorzeitigkeit | proclamatum esse 
 | verkündet worden sein | 
  
    | Nachzeitigkeit | proclamatum iri 
 | künftig verkündet werden | 
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |  | Latein | Deutsch | 
 
  
    | 2. Person Singular | proclama 
 | verkünde! | 
  
    | 2. Person Plural | proclamate 
 | verkündet! | 
Imperativ II
  
    |  | Latein | 
 
  
    | 2. Person Singular | proclamato 
 | 
  
    | 3. Person Singular | proclamato 
 | 
  
    | 2. Person Plural | proclamatote 
 | 
  
    | 3. Person Plural | proclamanto 
 | 
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |  | Latein | Deutsch | 
  
  
    | Nominativ | proclamare 
 | das Verkünden | 
  
    | Genitiv | proclamandi 
 | des Verkündens | 
  
    | Dativ | proclamando 
 | dem Verkünden | 
  
  
    | Akkusativ | proclamandum 
 | das Verkünden | 
  
    | Ablativ | proclamando 
 | durch das Verkünden | 
  
    | Vokativ | proclamande 
 | Verkünden! | 
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamandus 
 | proclamanda 
 | proclamandum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamandi 
 | 
  
    | Dativ | proclamando 
 | proclamandae 
 | proclamando 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamandum 
 | proclamandam 
 | proclamandum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamando 
 | proclamanda 
 | proclamando 
 | 
  
    | Vokativ | proclamande 
 | proclamanda 
 | proclamandum 
 | 
Plural
  
    | Nominativ | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamanda 
 | 
  
    | Genitiv | proclamandorum 
 | proclamandarum 
 | proclamandorum 
 | 
  
    | Dativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Akkusativ | proclamandos 
 | proclamandas 
 | proclamanda 
 | 
  
    | Ablativ | existiert nicht | existiert nicht | existiert nicht | 
  
    | Vokativ | proclamandi 
 | proclamandae 
 | proclamanda 
 | 
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamans 
 | proclamans 
 | proclamans 
 | 
  
    | Genitiv | proclamantis 
 | proclamantis 
 | proclamantis 
 | 
  
    | Dativ | proclamanti 
 | proclamanti 
 | proclamanti 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamantem 
 | proclamantem 
 | proclamans 
 | 
  
    | Ablativ | proclamanti proclamante
 
 | proclamanti proclamante
 
 | proclamanti proclamante
 
 | 
  
    | Vokativ | proclamans 
 | proclamans 
 | proclamans 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
  
    | Genitiv | proclamantium proclamantum
 
 | proclamantium proclamantum
 
 | proclamantium proclamantum
 
 | 
  
    | Dativ | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
  
    | Ablativ | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | proclamantibus 
 | 
  
    | Vokativ | proclamantes 
 | proclamantes 
 | proclamantia 
 | 
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamatus 
 | proclamata 
 | proclamatum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamati 
 | 
  
    | Dativ | proclamato 
 | proclamatae 
 | proclamato 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamatum 
 | proclamatam 
 | proclamatum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamato 
 | proclamata 
 | proclamato 
 | 
  
    | Vokativ | proclamate 
 | proclamata 
 | proclamatum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamata 
 | 
  
    | Genitiv | proclamatorum 
 | proclamatarum 
 | proclamatorum 
 | 
  
    | Dativ | proclamatis 
 | proclamatis 
 | proclamatis 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamatos 
 | proclamatas 
 | proclamata 
 | 
  
    | Ablativ | proclamatis 
 | proclamatis 
 | proclamatis 
 | 
  
    | Vokativ | proclamati 
 | proclamatae 
 | proclamata 
 | 
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |  | Maskulinum | Femininum | Neutrum | 
  
    | Nominativ | proclamaturus 
 | proclamatura 
 | proclamaturum 
 | 
  
    | Genitiv | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamaturi 
 | 
  
    | Dativ | proclamaturo 
 | proclamaturae 
 | proclamaturo 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamaturum 
 | proclamaturam 
 | proclamaturum 
 | 
  
    | Ablativ | proclamaturo 
 | proclamatura 
 | proclamaturo 
 | 
  
    | Vokativ | proclamature 
 | proclamatura 
 | proclamaturum 
 | 
  
Plural
  
    | Nominativ | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamatura 
 | 
  
    | Genitiv | proclamaturorum 
 | proclamaturarum 
 | proclamaturorum 
 | 
  
    | Dativ | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | 
  
    | Akkusativ | proclamaturos 
 | proclamaturas 
 | proclamatura 
 | 
  
    | Ablativ | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | proclamaturis 
 | 
  
    | Vokativ | proclamaturi 
 | proclamaturae 
 | proclamatura 
 | 
 
Supina
  
    | Supin I | Supin II | 
 
  
    | proclamatum 
 | proclamatu 
 |