Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubo
|
ich liege da |
| 2. Person Singular |
procubas
|
du liegst da |
| 3. Person Singular |
procubat
|
er/sie/es liegt da |
| 1. Person Plural |
procubamus
|
wir liegen da |
| 2. Person Plural |
procubatis
|
ihr liegt da |
| 3. Person Plural |
procubant
|
sie liegen da |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubor
|
ich werde dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubaris procubare
|
du wirst dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubatur
|
er/sie/es wird dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubamur
|
wir werden dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubamini
|
ihr werdet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubantur
|
sie werden dagelegen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubem
|
ich liege da |
| 2. Person Singular |
procubes
|
du liegest da |
| 3. Person Singular |
procubet
|
er/sie/es liege da |
| 1. Person Plural |
procubemus
|
wir liegen da |
| 2. Person Plural |
procubetis
|
ihr lieget da |
| 3. Person Plural |
procubent
|
sie liegen da |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procuber
|
ich werde dagelegen |
| 2. Person Singular |
procuberis procubere
|
du werdest dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubetur
|
er/sie/es werde dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubemur
|
wir werden dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubemini
|
ihr werdet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubentur
|
sie werden dagelegen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubabam
|
ich lag da |
| 2. Person Singular |
procubabas
|
du lagst da |
| 3. Person Singular |
procubabat
|
er/sie/es lag da |
| 1. Person Plural |
procubabamus
|
wir lagen da |
| 2. Person Plural |
procubabatis
|
ihr lagt da |
| 3. Person Plural |
procubabant
|
sie lagen da |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubabar
|
ich wurde dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubabaris procubabare
|
du wurdest dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubabatur
|
er/sie/es wurde dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubabamur
|
wir wurden dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubabamini
|
ihr wurdet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubabantur
|
sie wurden dagelegen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubarem
|
ich läge da |
| 2. Person Singular |
procubares
|
du lägest da |
| 3. Person Singular |
procubaret
|
er/sie/es läge da |
| 1. Person Plural |
procubaremus
|
wir lägen da |
| 2. Person Plural |
procubaretis
|
ihr läget da |
| 3. Person Plural |
procubarent
|
sie lägen da |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubarer
|
ich würde dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubareris procubarere
|
du würdest dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubaretur
|
er/sie/es würde dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubaremur
|
wir würden dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubaremini
|
ihr würdet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubarentur
|
sie würden dagelegen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubabo
|
ich werde daliegen |
| 2. Person Singular |
procubabis
|
du wirst daliegen |
| 3. Person Singular |
procubabit
|
er/sie/es wird daliegen |
| 1. Person Plural |
procubabimus
|
wir werden daliegen |
| 2. Person Plural |
procubabitis
|
ihr werdet daliegen |
| 3. Person Plural |
procubabunt
|
sie werden daliegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubabor
|
ich werde dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubaberis procubabere
|
du wirst dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubabitur
|
er/sie/es wird dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubabimur
|
wir werden dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubabimini
|
ihr werdet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubabuntur
|
sie werden dagelegen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubui
|
ich habe dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubuisti
|
du hast dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubuit
|
er/sie/es hat dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubuimus
|
wir haben dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubuistis
|
ihr habt dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubuerunt procubuere
|
sie haben dagelegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubitus sum
|
ich bin dagelegen worden |
| 2. Person Singular |
procubitus es
|
du bist dagelegen worden |
| 3. Person Singular |
procubitus est
|
er/sie/es ist dagelegen worden |
| 1. Person Plural |
procubiti sumus
|
wir sind dagelegen worden |
| 2. Person Plural |
procubiti estis
|
ihr seid dagelegen worden |
| 3. Person Plural |
procubiti sunt
|
sie sind dagelegen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubuerim
|
ich habe dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubueris
|
du habest dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubuerit
|
er/sie/es habe dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubuerimus
|
wir haben dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubueritis
|
ihr habet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubuerint
|
sie haben dagelegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubitus sim
|
ich sei dagelegen worden |
| 2. Person Singular |
procubitus sis
|
du seiest dagelegen worden |
| 3. Person Singular |
procubitus sit
|
er/sie/es sei dagelegen worden |
| 1. Person Plural |
procubiti simus
|
wir seien dagelegen worden |
| 2. Person Plural |
procubiti sitis
|
ihr seiet dagelegen worden |
| 3. Person Plural |
procubiti sint
|
sie seien dagelegen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubueram
|
ich hatte dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubueras
|
du hattest dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubuerat
|
er/sie/es hatte dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubueramus
|
wir hatten dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubueratis
|
ihr hattet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubuerant
|
sie hatten dagelegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubitus eram
|
ich war dagelegen worden |
| 2. Person Singular |
procubitus eras
|
du warst dagelegen worden |
| 3. Person Singular |
procubitus erat
|
er/sie/es war dagelegen worden |
| 1. Person Plural |
procubiti eramus
|
wir waren dagelegen worden |
| 2. Person Plural |
procubiti eratis
|
ihr warst dagelegen worden |
| 3. Person Plural |
procubiti erant
|
sie waren dagelegen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubuissem
|
ich hätte dagelegen |
| 2. Person Singular |
procubuisses
|
du hättest dagelegen |
| 3. Person Singular |
procubuisset
|
er/sie/es hätte dagelegen |
| 1. Person Plural |
procubuissemus
|
wir hätten dagelegen |
| 2. Person Plural |
procubuissetis
|
ihr hättet dagelegen |
| 3. Person Plural |
procubuissent
|
sie hätten dagelegen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubitus essem
|
ich wäre dagelegen worden |
| 2. Person Singular |
procubitus esses
|
du wärest dagelegen worden |
| 3. Person Singular |
procubitus esset
|
er/sie/es wäre dagelegen worden |
| 1. Person Plural |
procubiti essemus
|
wir wären dagelegen worden |
| 2. Person Plural |
procubiti essetis
|
ihr wäret dagelegen worden |
| 3. Person Plural |
procubiti essent
|
sie wären dagelegen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
procubuero
|
ich werde dagelegen haben |
| 2. Person Singular |
procubueris
|
du wirst dagelegen haben |
| 3. Person Singular |
procubuerit
|
er/sie/es wird dagelegen haben |
| 1. Person Plural |
procubuerimus
|
wir werden dagelegen haben |
| 2. Person Plural |
procubueritis
|
ihr werdet dagelegen haben |
| 3. Person Plural |
procubuerint
|
sie werden dagelegen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
procubitus ero
|
ich werde dagelegen worden sein |
| 2. Person Singular |
procubitus eris
|
du werdest dagelegen worden sein |
| 3. Person Singular |
procubitus erit
|
er/sie/es werde dagelegen worden sein |
| 1. Person Plural |
procubiti erimus
|
wir werden dagelegen worden sein |
| 2. Person Plural |
procubiti eritis
|
ihr werdet dagelegen worden sein |
| 3. Person Plural |
procubiti erunt
|
sie werden dagelegen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procubare
|
daliegen |
| Vorzeitigkeit |
procubuisse
|
dagelegen haben |
| Nachzeitigkeit |
procubiturum esse
|
daliegen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
procubari procubarier
|
dagelegen werden |
| Vorzeitigkeit |
procubitum esse
|
dagelegen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
procubitum iri
|
künftig dagelegen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
procuba
|
liege da; lieg da! |
| 2. Person Plural |
procubate
|
liegt da! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
procubato
|
| 3. Person Singular |
procubato
|
| 2. Person Plural |
procubatote
|
| 3. Person Plural |
procubanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
procubare
|
das Daliegen |
| Genitiv |
procubandi
|
des Daliegens |
| Dativ |
procubando
|
dem Daliegen |
| Akkusativ |
procubandum
|
das Daliegen |
| Ablativ |
procubando
|
durch das Daliegen |
| Vokativ |
procubande
|
Daliegen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procubandus
|
procubanda
|
procubandum
|
| Genitiv |
procubandi
|
procubandae
|
procubandi
|
| Dativ |
procubando
|
procubandae
|
procubando
|
| Akkusativ |
procubandum
|
procubandam
|
procubandum
|
| Ablativ |
procubando
|
procubanda
|
procubando
|
| Vokativ |
procubande
|
procubanda
|
procubandum
|
Plural
| Nominativ |
procubandi
|
procubandae
|
procubanda
|
| Genitiv |
procubandorum
|
procubandarum
|
procubandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
procubandos
|
procubandas
|
procubanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
procubandi
|
procubandae
|
procubanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procubans
|
procubans
|
procubans
|
| Genitiv |
procubantis
|
procubantis
|
procubantis
|
| Dativ |
procubanti
|
procubanti
|
procubanti
|
| Akkusativ |
procubantem
|
procubantem
|
procubans
|
| Ablativ |
procubanti procubante
|
procubanti procubante
|
procubanti procubante
|
| Vokativ |
procubans
|
procubans
|
procubans
|
Plural
| Nominativ |
procubantes
|
procubantes
|
procubantia
|
| Genitiv |
procubantium procubantum
|
procubantium procubantum
|
procubantium procubantum
|
| Dativ |
procubantibus
|
procubantibus
|
procubantibus
|
| Akkusativ |
procubantes
|
procubantes
|
procubantia
|
| Ablativ |
procubantibus
|
procubantibus
|
procubantibus
|
| Vokativ |
procubantes
|
procubantes
|
procubantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procubitus
|
procubita
|
procubitum
|
| Genitiv |
procubiti
|
procubitae
|
procubiti
|
| Dativ |
procubito
|
procubitae
|
procubito
|
| Akkusativ |
procubitum
|
procubitam
|
procubitum
|
| Ablativ |
procubito
|
procubita
|
procubito
|
| Vokativ |
procubite
|
procubita
|
procubitum
|
Plural
| Nominativ |
procubiti
|
procubitae
|
procubita
|
| Genitiv |
procubitorum
|
procubitarum
|
procubitorum
|
| Dativ |
procubitis
|
procubitis
|
procubitis
|
| Akkusativ |
procubitos
|
procubitas
|
procubita
|
| Ablativ |
procubitis
|
procubitis
|
procubitis
|
| Vokativ |
procubiti
|
procubitae
|
procubita
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
procubiturus
|
procubitura
|
procubiturum
|
| Genitiv |
procubituri
|
procubiturae
|
procubituri
|
| Dativ |
procubituro
|
procubiturae
|
procubituro
|
| Akkusativ |
procubiturum
|
procubituram
|
procubiturum
|
| Ablativ |
procubituro
|
procubitura
|
procubituro
|
| Vokativ |
procubiture
|
procubitura
|
procubiturum
|
Plural
| Nominativ |
procubituri
|
procubiturae
|
procubitura
|
| Genitiv |
procubiturorum
|
procubiturarum
|
procubiturorum
|
| Dativ |
procubituris
|
procubituris
|
procubituris
|
| Akkusativ |
procubituros
|
procubituras
|
procubitura
|
| Ablativ |
procubituris
|
procubituris
|
procubituris
|
| Vokativ |
procubituri
|
procubiturae
|
procubitura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
procubitum
|
procubitu
|