Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugno
|
|
| 2. Person Singular |
repugnas
|
|
| 3. Person Singular |
repugnat
|
|
| 1. Person Plural |
repugnamus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnatis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnor
|
|
| 2. Person Singular |
repugnaris repugnare
|
|
| 3. Person Singular |
repugnatur
|
|
| 1. Person Plural |
repugnamur
|
|
| 2. Person Plural |
repugnamini
|
|
| 3. Person Plural |
repugnantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnem
|
|
| 2. Person Singular |
repugnes
|
|
| 3. Person Singular |
repugnet
|
|
| 1. Person Plural |
repugnemus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnetis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugner
|
|
| 2. Person Singular |
repugneris repugnere
|
|
| 3. Person Singular |
repugnetur
|
|
| 1. Person Plural |
repugnemur
|
|
| 2. Person Plural |
repugnemini
|
|
| 3. Person Plural |
repugnentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabam
|
|
| 2. Person Singular |
repugnabas
|
|
| 3. Person Singular |
repugnabat
|
|
| 1. Person Plural |
repugnabamus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnabatis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabar
|
|
| 2. Person Singular |
repugnabaris repugnabare
|
|
| 3. Person Singular |
repugnabatur
|
|
| 1. Person Plural |
repugnabamur
|
|
| 2. Person Plural |
repugnabamini
|
|
| 3. Person Plural |
repugnabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnarem
|
|
| 2. Person Singular |
repugnares
|
|
| 3. Person Singular |
repugnaret
|
|
| 1. Person Plural |
repugnaremus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnaretis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnarer
|
|
| 2. Person Singular |
repugnareris repugnarere
|
|
| 3. Person Singular |
repugnaretur
|
|
| 1. Person Plural |
repugnaremur
|
|
| 2. Person Plural |
repugnaremini
|
|
| 3. Person Plural |
repugnarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabo
|
|
| 2. Person Singular |
repugnabis
|
|
| 3. Person Singular |
repugnabit
|
|
| 1. Person Plural |
repugnabimus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnabitis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabor
|
|
| 2. Person Singular |
repugnaberis repugnabere
|
|
| 3. Person Singular |
repugnabitur
|
|
| 1. Person Plural |
repugnabimur
|
|
| 2. Person Plural |
repugnabimini
|
|
| 3. Person Plural |
repugnabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavi
|
|
| 2. Person Singular |
repugnavisti
|
|
| 3. Person Singular |
repugnavit
|
|
| 1. Person Plural |
repugnavimus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnavistis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnaverunt repugnavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
repugnatus es
|
|
| 3. Person Singular |
repugnatus est
|
|
| 1. Person Plural |
repugnati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnati estis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnaverim
|
|
| 2. Person Singular |
repugnaveris
|
|
| 3. Person Singular |
repugnaverit
|
|
| 1. Person Plural |
repugnaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
repugnatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
repugnatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
repugnati simus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnaveram
|
|
| 2. Person Singular |
repugnaveras
|
|
| 3. Person Singular |
repugnaverat
|
|
| 1. Person Plural |
repugnaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
repugnatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
repugnatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
repugnati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavissem
|
|
| 2. Person Singular |
repugnavisses
|
|
| 3. Person Singular |
repugnavisset
|
|
| 1. Person Plural |
repugnavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
repugnatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
repugnatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
repugnati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavero
|
|
| 2. Person Singular |
repugnaveris
|
|
| 3. Person Singular |
repugnaverit
|
|
| 1. Person Plural |
repugnaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
repugnatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
repugnatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
repugnati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
repugnati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
repugnati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
repugnare
|
|
| Vorzeitigkeit |
repugnavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
repugnaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
repugnari repugnarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
repugnatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
repugnatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
repugna
|
! |
| 2. Person Plural |
repugnate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
repugnato
|
| 3. Person Singular |
repugnato
|
| 2. Person Plural |
repugnatote
|
| 3. Person Plural |
repugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
repugnare
|
das |
| Genitiv |
repugnandi
|
des es |
| Dativ |
repugnando
|
dem |
| Akkusativ |
repugnandum
|
das |
| Ablativ |
repugnando
|
durch das |
| Vokativ |
repugnande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnandus
|
repugnanda
|
repugnandum
|
| Genitiv |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnandi
|
| Dativ |
repugnando
|
repugnandae
|
repugnando
|
| Akkusativ |
repugnandum
|
repugnandam
|
repugnandum
|
| Ablativ |
repugnando
|
repugnanda
|
repugnando
|
| Vokativ |
repugnande
|
repugnanda
|
repugnandum
|
Plural
| Nominativ |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnanda
|
| Genitiv |
repugnandorum
|
repugnandarum
|
repugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
repugnandos
|
repugnandas
|
repugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnans
|
repugnans
|
repugnans
|
| Genitiv |
repugnantis
|
repugnantis
|
repugnantis
|
| Dativ |
repugnanti
|
repugnanti
|
repugnanti
|
| Akkusativ |
repugnantem
|
repugnantem
|
repugnans
|
| Ablativ |
repugnanti repugnante
|
repugnanti repugnante
|
repugnanti repugnante
|
| Vokativ |
repugnans
|
repugnans
|
repugnans
|
Plural
| Nominativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
| Genitiv |
repugnantium repugnantum
|
repugnantium repugnantum
|
repugnantium repugnantum
|
| Dativ |
repugnantibus
|
repugnantibus
|
repugnantibus
|
| Akkusativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
| Ablativ |
repugnantibus
|
repugnantibus
|
repugnantibus
|
| Vokativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnatus
|
repugnata
|
repugnatum
|
| Genitiv |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnati
|
| Dativ |
repugnato
|
repugnatae
|
repugnato
|
| Akkusativ |
repugnatum
|
repugnatam
|
repugnatum
|
| Ablativ |
repugnato
|
repugnata
|
repugnato
|
| Vokativ |
repugnate
|
repugnata
|
repugnatum
|
Plural
| Nominativ |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnata
|
| Genitiv |
repugnatorum
|
repugnatarum
|
repugnatorum
|
| Dativ |
repugnatis
|
repugnatis
|
repugnatis
|
| Akkusativ |
repugnatos
|
repugnatas
|
repugnata
|
| Ablativ |
repugnatis
|
repugnatis
|
repugnatis
|
| Vokativ |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnaturus
|
repugnatura
|
repugnaturum
|
| Genitiv |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnaturi
|
| Dativ |
repugnaturo
|
repugnaturae
|
repugnaturo
|
| Akkusativ |
repugnaturum
|
repugnaturam
|
repugnaturum
|
| Ablativ |
repugnaturo
|
repugnatura
|
repugnaturo
|
| Vokativ |
repugnature
|
repugnatura
|
repugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnatura
|
| Genitiv |
repugnaturorum
|
repugnaturarum
|
repugnaturorum
|
| Dativ |
repugnaturis
|
repugnaturis
|
repugnaturis
|
| Akkusativ |
repugnaturos
|
repugnaturas
|
repugnatura
|
| Ablativ |
repugnaturis
|
repugnaturis
|
repugnaturis
|
| Vokativ |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
repugnatum
|
repugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugno
|
ich widerstehe |
| 2. Person Singular |
repugnas
|
du widerstehst |
| 3. Person Singular |
repugnat
|
er/sie/es widersteht |
| 1. Person Plural |
repugnamus
|
wir widerstehen |
| 2. Person Plural |
repugnatis
|
ihr widersteht |
| 3. Person Plural |
repugnant
|
sie widerstehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnor
|
ich werde widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnaris repugnare
|
du wirst widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnatur
|
er/sie/es wird widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnamur
|
wir werden widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnamini
|
ihr werdet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnantur
|
sie werden widerstanden |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnem
|
ich widerstehe |
| 2. Person Singular |
repugnes
|
du widerstehest |
| 3. Person Singular |
repugnet
|
er/sie/es widerstehe |
| 1. Person Plural |
repugnemus
|
wir widerstehen |
| 2. Person Plural |
repugnetis
|
ihr widerstehet |
| 3. Person Plural |
repugnent
|
sie widerstehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugner
|
ich werde widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugneris repugnere
|
du werdest widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnetur
|
er/sie/es werde widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnemur
|
wir werden widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnemini
|
ihr werdet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnentur
|
sie werden widerstanden |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabam
|
ich widerstand |
| 2. Person Singular |
repugnabas
|
du widerstand(e)st |
| 3. Person Singular |
repugnabat
|
er/sie/es widerstand |
| 1. Person Plural |
repugnabamus
|
wir widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnabatis
|
ihr widerstandet |
| 3. Person Plural |
repugnabant
|
sie widerstanden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabar
|
ich wurde widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnabaris repugnabare
|
du wurdest widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnabatur
|
er/sie/es wurde widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnabamur
|
wir wurden widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnabamini
|
ihr wurdet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnabantur
|
sie wurden widerstanden |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnarem
|
ich widerstünde; widerstände |
| 2. Person Singular |
repugnares
|
du widerstündest; widerständest |
| 3. Person Singular |
repugnaret
|
er/sie/es widerstünde; widerstände |
| 1. Person Plural |
repugnaremus
|
wir widerstünden; widerständen |
| 2. Person Plural |
repugnaretis
|
ihr widerstündet; widerständet |
| 3. Person Plural |
repugnarent
|
sie widerstünden; widerständen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnarer
|
ich würde widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnareris repugnarere
|
du würdest widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnaretur
|
er/sie/es würde widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnaremur
|
wir würden widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnaremini
|
ihr würdet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnarentur
|
sie würden widerstanden |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabo
|
ich werde widerstehen |
| 2. Person Singular |
repugnabis
|
du wirst widerstehen |
| 3. Person Singular |
repugnabit
|
er/sie/es wird widerstehen |
| 1. Person Plural |
repugnabimus
|
wir werden widerstehen |
| 2. Person Plural |
repugnabitis
|
ihr werdet widerstehen |
| 3. Person Plural |
repugnabunt
|
sie werden widerstehen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabor
|
ich werde widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnaberis repugnabere
|
du wirst widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnabitur
|
er/sie/es wird widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnabimur
|
wir werden widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnabimini
|
ihr werdet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnabuntur
|
sie werden widerstanden |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavi
|
ich habe widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnavisti
|
du hast widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnavit
|
er/sie/es hat widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnavimus
|
wir haben widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnavistis
|
ihr habt widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnaverunt repugnavere
|
sie haben widerstanden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus sum
|
ich bin widerstanden worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus es
|
du bist widerstanden worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus est
|
er/sie/es ist widerstanden worden |
| 1. Person Plural |
repugnati sumus
|
wir sind widerstanden worden |
| 2. Person Plural |
repugnati estis
|
ihr seid widerstanden worden |
| 3. Person Plural |
repugnati sunt
|
sie sind widerstanden worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnaverim
|
ich habe widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnaveris
|
du habest widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnaverit
|
er/sie/es habe widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnaverimus
|
wir haben widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnaveritis
|
ihr habet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnaverint
|
sie haben widerstanden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus sim
|
ich sei widerstanden worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus sis
|
du seiest widerstanden worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus sit
|
er/sie/es sei widerstanden worden |
| 1. Person Plural |
repugnati simus
|
wir seien widerstanden worden |
| 2. Person Plural |
repugnati sitis
|
ihr seiet widerstanden worden |
| 3. Person Plural |
repugnati sint
|
sie seien widerstanden worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnaveram
|
ich hatte widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnaveras
|
du hattest widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnaverat
|
er/sie/es hatte widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnaveramus
|
wir hatten widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnaveratis
|
ihr hattet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnaverant
|
sie hatten widerstanden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus eram
|
ich war widerstanden worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus eras
|
du warst widerstanden worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus erat
|
er/sie/es war widerstanden worden |
| 1. Person Plural |
repugnati eramus
|
wir waren widerstanden worden |
| 2. Person Plural |
repugnati eratis
|
ihr warst widerstanden worden |
| 3. Person Plural |
repugnati erant
|
sie waren widerstanden worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavissem
|
ich hätte widerstanden |
| 2. Person Singular |
repugnavisses
|
du hättest widerstanden |
| 3. Person Singular |
repugnavisset
|
er/sie/es hätte widerstanden |
| 1. Person Plural |
repugnavissemus
|
wir hätten widerstanden |
| 2. Person Plural |
repugnavissetis
|
ihr hättet widerstanden |
| 3. Person Plural |
repugnavissent
|
sie hätten widerstanden |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus essem
|
ich wäre widerstanden worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus esses
|
du wärest widerstanden worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus esset
|
er/sie/es wäre widerstanden worden |
| 1. Person Plural |
repugnati essemus
|
wir wären widerstanden worden |
| 2. Person Plural |
repugnati essetis
|
ihr wäret widerstanden worden |
| 3. Person Plural |
repugnati essent
|
sie wären widerstanden worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavero
|
ich werde widerstanden haben |
| 2. Person Singular |
repugnaveris
|
du wirst widerstanden haben |
| 3. Person Singular |
repugnaverit
|
er/sie/es wird widerstanden haben |
| 1. Person Plural |
repugnaverimus
|
wir werden widerstanden haben |
| 2. Person Plural |
repugnaveritis
|
ihr werdet widerstanden haben |
| 3. Person Plural |
repugnaverint
|
sie werden widerstanden haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus ero
|
ich werde widerstanden worden sein |
| 2. Person Singular |
repugnatus eris
|
du werdest widerstanden worden sein |
| 3. Person Singular |
repugnatus erit
|
er/sie/es werde widerstanden worden sein |
| 1. Person Plural |
repugnati erimus
|
wir werden widerstanden worden sein |
| 2. Person Plural |
repugnati eritis
|
ihr werdet widerstanden worden sein |
| 3. Person Plural |
repugnati erunt
|
sie werden widerstanden worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
repugnare
|
widerstehen |
| Vorzeitigkeit |
repugnavisse
|
widerstanden haben |
| Nachzeitigkeit |
repugnaturum esse
|
widerstehen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
repugnari repugnarier
|
widerstanden werden |
| Vorzeitigkeit |
repugnatum esse
|
widerstanden worden sein |
| Nachzeitigkeit |
repugnatum iri
|
künftig widerstanden werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
repugna
|
widerstehe; widersteh! |
| 2. Person Plural |
repugnate
|
widersteht! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
repugnato
|
| 3. Person Singular |
repugnato
|
| 2. Person Plural |
repugnatote
|
| 3. Person Plural |
repugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
repugnare
|
das Widerstehen |
| Genitiv |
repugnandi
|
des Widerstehens |
| Dativ |
repugnando
|
dem Widerstehen |
| Akkusativ |
repugnandum
|
das Widerstehen |
| Ablativ |
repugnando
|
durch das Widerstehen |
| Vokativ |
repugnande
|
Widerstehen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnandus
|
repugnanda
|
repugnandum
|
| Genitiv |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnandi
|
| Dativ |
repugnando
|
repugnandae
|
repugnando
|
| Akkusativ |
repugnandum
|
repugnandam
|
repugnandum
|
| Ablativ |
repugnando
|
repugnanda
|
repugnando
|
| Vokativ |
repugnande
|
repugnanda
|
repugnandum
|
Plural
| Nominativ |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnanda
|
| Genitiv |
repugnandorum
|
repugnandarum
|
repugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
repugnandos
|
repugnandas
|
repugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnans
|
repugnans
|
repugnans
|
| Genitiv |
repugnantis
|
repugnantis
|
repugnantis
|
| Dativ |
repugnanti
|
repugnanti
|
repugnanti
|
| Akkusativ |
repugnantem
|
repugnantem
|
repugnans
|
| Ablativ |
repugnanti repugnante
|
repugnanti repugnante
|
repugnanti repugnante
|
| Vokativ |
repugnans
|
repugnans
|
repugnans
|
Plural
| Nominativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
| Genitiv |
repugnantium repugnantum
|
repugnantium repugnantum
|
repugnantium repugnantum
|
| Dativ |
repugnantibus
|
repugnantibus
|
repugnantibus
|
| Akkusativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
| Ablativ |
repugnantibus
|
repugnantibus
|
repugnantibus
|
| Vokativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnatus
|
repugnata
|
repugnatum
|
| Genitiv |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnati
|
| Dativ |
repugnato
|
repugnatae
|
repugnato
|
| Akkusativ |
repugnatum
|
repugnatam
|
repugnatum
|
| Ablativ |
repugnato
|
repugnata
|
repugnato
|
| Vokativ |
repugnate
|
repugnata
|
repugnatum
|
Plural
| Nominativ |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnata
|
| Genitiv |
repugnatorum
|
repugnatarum
|
repugnatorum
|
| Dativ |
repugnatis
|
repugnatis
|
repugnatis
|
| Akkusativ |
repugnatos
|
repugnatas
|
repugnata
|
| Ablativ |
repugnatis
|
repugnatis
|
repugnatis
|
| Vokativ |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnaturus
|
repugnatura
|
repugnaturum
|
| Genitiv |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnaturi
|
| Dativ |
repugnaturo
|
repugnaturae
|
repugnaturo
|
| Akkusativ |
repugnaturum
|
repugnaturam
|
repugnaturum
|
| Ablativ |
repugnaturo
|
repugnatura
|
repugnaturo
|
| Vokativ |
repugnature
|
repugnatura
|
repugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnatura
|
| Genitiv |
repugnaturorum
|
repugnaturarum
|
repugnaturorum
|
| Dativ |
repugnaturis
|
repugnaturis
|
repugnaturis
|
| Akkusativ |
repugnaturos
|
repugnaturas
|
repugnatura
|
| Ablativ |
repugnaturis
|
repugnaturis
|
repugnaturis
|
| Vokativ |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
repugnatum
|
repugnatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugno
|
ich widerstrebe |
| 2. Person Singular |
repugnas
|
du widerstrebst |
| 3. Person Singular |
repugnat
|
er/sie/es widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnamus
|
wir widerstreben |
| 2. Person Plural |
repugnatis
|
ihr widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnant
|
sie widerstreben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnor
|
ich werde widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnaris repugnare
|
du wirst widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnatur
|
er/sie/es wird widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnamur
|
wir werden widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnamini
|
ihr werdet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnantur
|
sie werden widerstrebt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnem
|
ich widerstrebe |
| 2. Person Singular |
repugnes
|
du widerstrebest |
| 3. Person Singular |
repugnet
|
er/sie/es widerstrebe |
| 1. Person Plural |
repugnemus
|
wir widerstreben |
| 2. Person Plural |
repugnetis
|
ihr widerstrebet |
| 3. Person Plural |
repugnent
|
sie widerstreben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugner
|
ich werde widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugneris repugnere
|
du werdest widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnetur
|
er/sie/es werde widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnemur
|
wir werden widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnemini
|
ihr werdet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnentur
|
sie werden widerstrebt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabam
|
ich widerstrebte |
| 2. Person Singular |
repugnabas
|
du widerstrebtest |
| 3. Person Singular |
repugnabat
|
er/sie/es widerstrebte |
| 1. Person Plural |
repugnabamus
|
wir widerstrebten |
| 2. Person Plural |
repugnabatis
|
ihr widerstrebtet |
| 3. Person Plural |
repugnabant
|
sie widerstrebten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabar
|
ich wurde widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnabaris repugnabare
|
du wurdest widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnabatur
|
er/sie/es wurde widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnabamur
|
wir wurden widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnabamini
|
ihr wurdet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnabantur
|
sie wurden widerstrebt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnarem
|
ich widerstrebte |
| 2. Person Singular |
repugnares
|
du widerstrebtest |
| 3. Person Singular |
repugnaret
|
er/sie/es widerstrebte |
| 1. Person Plural |
repugnaremus
|
wir widerstrebten |
| 2. Person Plural |
repugnaretis
|
ihr widerstrebtet |
| 3. Person Plural |
repugnarent
|
sie widerstrebten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnarer
|
ich würde widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnareris repugnarere
|
du würdest widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnaretur
|
er/sie/es würde widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnaremur
|
wir würden widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnaremini
|
ihr würdet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnarentur
|
sie würden widerstrebt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabo
|
ich werde widerstreben |
| 2. Person Singular |
repugnabis
|
du wirst widerstreben |
| 3. Person Singular |
repugnabit
|
er/sie/es wird widerstreben |
| 1. Person Plural |
repugnabimus
|
wir werden widerstreben |
| 2. Person Plural |
repugnabitis
|
ihr werdet widerstreben |
| 3. Person Plural |
repugnabunt
|
sie werden widerstreben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnabor
|
ich werde widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnaberis repugnabere
|
du wirst widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnabitur
|
er/sie/es wird widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnabimur
|
wir werden widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnabimini
|
ihr werdet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnabuntur
|
sie werden widerstrebt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavi
|
ich habe widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnavisti
|
du hast widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnavit
|
er/sie/es hat widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnavimus
|
wir haben widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnavistis
|
ihr habt widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnaverunt repugnavere
|
sie haben widerstrebt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus sum
|
ich bin widerstrebt worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus es
|
du bist widerstrebt worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus est
|
er/sie/es ist widerstrebt worden |
| 1. Person Plural |
repugnati sumus
|
wir sind widerstrebt worden |
| 2. Person Plural |
repugnati estis
|
ihr seid widerstrebt worden |
| 3. Person Plural |
repugnati sunt
|
sie sind widerstrebt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnaverim
|
ich habe widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnaveris
|
du habest widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnaverit
|
er/sie/es habe widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnaverimus
|
wir haben widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnaveritis
|
ihr habet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnaverint
|
sie haben widerstrebt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus sim
|
ich sei widerstrebt worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus sis
|
du seiest widerstrebt worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus sit
|
er/sie/es sei widerstrebt worden |
| 1. Person Plural |
repugnati simus
|
wir seien widerstrebt worden |
| 2. Person Plural |
repugnati sitis
|
ihr seiet widerstrebt worden |
| 3. Person Plural |
repugnati sint
|
sie seien widerstrebt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnaveram
|
ich hatte widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnaveras
|
du hattest widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnaverat
|
er/sie/es hatte widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnaveramus
|
wir hatten widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnaveratis
|
ihr hattet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnaverant
|
sie hatten widerstrebt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus eram
|
ich war widerstrebt worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus eras
|
du warst widerstrebt worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus erat
|
er/sie/es war widerstrebt worden |
| 1. Person Plural |
repugnati eramus
|
wir waren widerstrebt worden |
| 2. Person Plural |
repugnati eratis
|
ihr warst widerstrebt worden |
| 3. Person Plural |
repugnati erant
|
sie waren widerstrebt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavissem
|
ich hätte widerstrebt |
| 2. Person Singular |
repugnavisses
|
du hättest widerstrebt |
| 3. Person Singular |
repugnavisset
|
er/sie/es hätte widerstrebt |
| 1. Person Plural |
repugnavissemus
|
wir hätten widerstrebt |
| 2. Person Plural |
repugnavissetis
|
ihr hättet widerstrebt |
| 3. Person Plural |
repugnavissent
|
sie hätten widerstrebt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus essem
|
ich wäre widerstrebt worden |
| 2. Person Singular |
repugnatus esses
|
du wärest widerstrebt worden |
| 3. Person Singular |
repugnatus esset
|
er/sie/es wäre widerstrebt worden |
| 1. Person Plural |
repugnati essemus
|
wir wären widerstrebt worden |
| 2. Person Plural |
repugnati essetis
|
ihr wäret widerstrebt worden |
| 3. Person Plural |
repugnati essent
|
sie wären widerstrebt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnavero
|
ich werde widerstrebt haben |
| 2. Person Singular |
repugnaveris
|
du wirst widerstrebt haben |
| 3. Person Singular |
repugnaverit
|
er/sie/es wird widerstrebt haben |
| 1. Person Plural |
repugnaverimus
|
wir werden widerstrebt haben |
| 2. Person Plural |
repugnaveritis
|
ihr werdet widerstrebt haben |
| 3. Person Plural |
repugnaverint
|
sie werden widerstrebt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
repugnatus ero
|
ich werde widerstrebt worden sein |
| 2. Person Singular |
repugnatus eris
|
du werdest widerstrebt worden sein |
| 3. Person Singular |
repugnatus erit
|
er/sie/es werde widerstrebt worden sein |
| 1. Person Plural |
repugnati erimus
|
wir werden widerstrebt worden sein |
| 2. Person Plural |
repugnati eritis
|
ihr werdet widerstrebt worden sein |
| 3. Person Plural |
repugnati erunt
|
sie werden widerstrebt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
repugnare
|
widerstreben |
| Vorzeitigkeit |
repugnavisse
|
widerstrebt haben |
| Nachzeitigkeit |
repugnaturum esse
|
widerstreben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
repugnari repugnarier
|
widerstrebt werden |
| Vorzeitigkeit |
repugnatum esse
|
widerstrebt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
repugnatum iri
|
künftig widerstrebt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
repugna
|
widerstrebe! |
| 2. Person Plural |
repugnate
|
widerstrebt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
repugnato
|
| 3. Person Singular |
repugnato
|
| 2. Person Plural |
repugnatote
|
| 3. Person Plural |
repugnanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
repugnare
|
das Widerstreben |
| Genitiv |
repugnandi
|
des Widerstrebens |
| Dativ |
repugnando
|
dem Widerstreben |
| Akkusativ |
repugnandum
|
das Widerstreben |
| Ablativ |
repugnando
|
durch das Widerstreben |
| Vokativ |
repugnande
|
Widerstreben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnandus
|
repugnanda
|
repugnandum
|
| Genitiv |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnandi
|
| Dativ |
repugnando
|
repugnandae
|
repugnando
|
| Akkusativ |
repugnandum
|
repugnandam
|
repugnandum
|
| Ablativ |
repugnando
|
repugnanda
|
repugnando
|
| Vokativ |
repugnande
|
repugnanda
|
repugnandum
|
Plural
| Nominativ |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnanda
|
| Genitiv |
repugnandorum
|
repugnandarum
|
repugnandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
repugnandos
|
repugnandas
|
repugnanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
repugnandi
|
repugnandae
|
repugnanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnans
|
repugnans
|
repugnans
|
| Genitiv |
repugnantis
|
repugnantis
|
repugnantis
|
| Dativ |
repugnanti
|
repugnanti
|
repugnanti
|
| Akkusativ |
repugnantem
|
repugnantem
|
repugnans
|
| Ablativ |
repugnanti repugnante
|
repugnanti repugnante
|
repugnanti repugnante
|
| Vokativ |
repugnans
|
repugnans
|
repugnans
|
Plural
| Nominativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
| Genitiv |
repugnantium repugnantum
|
repugnantium repugnantum
|
repugnantium repugnantum
|
| Dativ |
repugnantibus
|
repugnantibus
|
repugnantibus
|
| Akkusativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
| Ablativ |
repugnantibus
|
repugnantibus
|
repugnantibus
|
| Vokativ |
repugnantes
|
repugnantes
|
repugnantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnatus
|
repugnata
|
repugnatum
|
| Genitiv |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnati
|
| Dativ |
repugnato
|
repugnatae
|
repugnato
|
| Akkusativ |
repugnatum
|
repugnatam
|
repugnatum
|
| Ablativ |
repugnato
|
repugnata
|
repugnato
|
| Vokativ |
repugnate
|
repugnata
|
repugnatum
|
Plural
| Nominativ |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnata
|
| Genitiv |
repugnatorum
|
repugnatarum
|
repugnatorum
|
| Dativ |
repugnatis
|
repugnatis
|
repugnatis
|
| Akkusativ |
repugnatos
|
repugnatas
|
repugnata
|
| Ablativ |
repugnatis
|
repugnatis
|
repugnatis
|
| Vokativ |
repugnati
|
repugnatae
|
repugnata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
repugnaturus
|
repugnatura
|
repugnaturum
|
| Genitiv |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnaturi
|
| Dativ |
repugnaturo
|
repugnaturae
|
repugnaturo
|
| Akkusativ |
repugnaturum
|
repugnaturam
|
repugnaturum
|
| Ablativ |
repugnaturo
|
repugnatura
|
repugnaturo
|
| Vokativ |
repugnature
|
repugnatura
|
repugnaturum
|
Plural
| Nominativ |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnatura
|
| Genitiv |
repugnaturorum
|
repugnaturarum
|
repugnaturorum
|
| Dativ |
repugnaturis
|
repugnaturis
|
repugnaturis
|
| Akkusativ |
repugnaturos
|
repugnaturas
|
repugnatura
|
| Ablativ |
repugnaturis
|
repugnaturis
|
repugnaturis
|
| Vokativ |
repugnaturi
|
repugnaturae
|
repugnatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
repugnatum
|
repugnatu
|