Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcino
|
ich hoble ab |
| 2. Person Singular |
runcinas
|
du hobelst ab |
| 3. Person Singular |
runcinat
|
er/sie/es hobelt ab |
| 1. Person Plural |
runcinamus
|
wir hobeln ab |
| 2. Person Plural |
runcinatis
|
ihr hobelt ab |
| 3. Person Plural |
runcinant
|
sie hobeln ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinor
|
ich werde abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinaris runcinare
|
du wirst abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinatur
|
er/sie/es wird abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinamur
|
wir werden abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinamini
|
ihr werdet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinantur
|
sie werden abgehobelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinem
|
ich hoble ab |
| 2. Person Singular |
runcines
|
du hoblest ab |
| 3. Person Singular |
runcinet
|
er/sie/es hoble ab |
| 1. Person Plural |
runcinemus
|
wir hoblen ab |
| 2. Person Plural |
runcinetis
|
ihr hoblet ab |
| 3. Person Plural |
runcinent
|
sie hoblen ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runciner
|
ich werde abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcineris runcinere
|
du werdest abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinetur
|
er/sie/es werde abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinemur
|
wir werden abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinemini
|
ihr werdet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinentur
|
sie werden abgehobelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinabam
|
ich hobelte ab |
| 2. Person Singular |
runcinabas
|
du hobeltest ab |
| 3. Person Singular |
runcinabat
|
er/sie/es hobelte ab |
| 1. Person Plural |
runcinabamus
|
wir hobelten ab |
| 2. Person Plural |
runcinabatis
|
ihr hobeltet ab |
| 3. Person Plural |
runcinabant
|
sie hobelten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinabar
|
ich wurde abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinabaris runcinabare
|
du wurdest abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinabatur
|
er/sie/es wurde abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinabamur
|
wir wurden abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinabamini
|
ihr wurdet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinabantur
|
sie wurden abgehobelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinarem
|
ich hobelte ab |
| 2. Person Singular |
runcinares
|
du hobeltest ab |
| 3. Person Singular |
runcinaret
|
er/sie/es hobelte ab |
| 1. Person Plural |
runcinaremus
|
wir hobelten ab |
| 2. Person Plural |
runcinaretis
|
ihr hobeltet ab |
| 3. Person Plural |
runcinarent
|
sie hobelten ab |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinarer
|
ich würde abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinareris runcinarere
|
du würdest abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinaretur
|
er/sie/es würde abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinaremur
|
wir würden abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinaremini
|
ihr würdet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinarentur
|
sie würden abgehobelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinabo
|
ich werde abhobeln |
| 2. Person Singular |
runcinabis
|
du wirst abhobeln |
| 3. Person Singular |
runcinabit
|
er/sie/es wird abhobeln |
| 1. Person Plural |
runcinabimus
|
wir werden abhobeln |
| 2. Person Plural |
runcinabitis
|
ihr werdet abhobeln |
| 3. Person Plural |
runcinabunt
|
sie werden abhobeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinabor
|
ich werde abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinaberis runcinabere
|
du wirst abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinabitur
|
er/sie/es wird abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinabimur
|
wir werden abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinabimini
|
ihr werdet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinabuntur
|
sie werden abgehobelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinavi
|
ich habe abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinavisti
|
du hast abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinavit
|
er/sie/es hat abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinavimus
|
wir haben abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinavistis
|
ihr habt abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinaverunt runcinavere
|
sie haben abgehobelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinatus sum
|
ich bin abgehobelt worden |
| 2. Person Singular |
runcinatus es
|
du bist abgehobelt worden |
| 3. Person Singular |
runcinatus est
|
er/sie/es ist abgehobelt worden |
| 1. Person Plural |
runcinati sumus
|
wir sind abgehobelt worden |
| 2. Person Plural |
runcinati estis
|
ihr seid abgehobelt worden |
| 3. Person Plural |
runcinati sunt
|
sie sind abgehobelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinaverim
|
ich habe abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinaveris
|
du habest abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinaverit
|
er/sie/es habe abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinaverimus
|
wir haben abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinaveritis
|
ihr habet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinaverint
|
sie haben abgehobelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinatus sim
|
ich sei abgehobelt worden |
| 2. Person Singular |
runcinatus sis
|
du seiest abgehobelt worden |
| 3. Person Singular |
runcinatus sit
|
er/sie/es sei abgehobelt worden |
| 1. Person Plural |
runcinati simus
|
wir seien abgehobelt worden |
| 2. Person Plural |
runcinati sitis
|
ihr seiet abgehobelt worden |
| 3. Person Plural |
runcinati sint
|
sie seien abgehobelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinaveram
|
ich hatte abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinaveras
|
du hattest abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinaverat
|
er/sie/es hatte abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinaveramus
|
wir hatten abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinaveratis
|
ihr hattet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinaverant
|
sie hatten abgehobelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinatus eram
|
ich war abgehobelt worden |
| 2. Person Singular |
runcinatus eras
|
du warst abgehobelt worden |
| 3. Person Singular |
runcinatus erat
|
er/sie/es war abgehobelt worden |
| 1. Person Plural |
runcinati eramus
|
wir waren abgehobelt worden |
| 2. Person Plural |
runcinati eratis
|
ihr warst abgehobelt worden |
| 3. Person Plural |
runcinati erant
|
sie waren abgehobelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinavissem
|
ich hätte abgehobelt |
| 2. Person Singular |
runcinavisses
|
du hättest abgehobelt |
| 3. Person Singular |
runcinavisset
|
er/sie/es hätte abgehobelt |
| 1. Person Plural |
runcinavissemus
|
wir hätten abgehobelt |
| 2. Person Plural |
runcinavissetis
|
ihr hättet abgehobelt |
| 3. Person Plural |
runcinavissent
|
sie hätten abgehobelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinatus essem
|
ich wäre abgehobelt worden |
| 2. Person Singular |
runcinatus esses
|
du wärest abgehobelt worden |
| 3. Person Singular |
runcinatus esset
|
er/sie/es wäre abgehobelt worden |
| 1. Person Plural |
runcinati essemus
|
wir wären abgehobelt worden |
| 2. Person Plural |
runcinati essetis
|
ihr wäret abgehobelt worden |
| 3. Person Plural |
runcinati essent
|
sie wären abgehobelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinavero
|
ich werde abgehobelt haben |
| 2. Person Singular |
runcinaveris
|
du wirst abgehobelt haben |
| 3. Person Singular |
runcinaverit
|
er/sie/es wird abgehobelt haben |
| 1. Person Plural |
runcinaverimus
|
wir werden abgehobelt haben |
| 2. Person Plural |
runcinaveritis
|
ihr werdet abgehobelt haben |
| 3. Person Plural |
runcinaverint
|
sie werden abgehobelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
runcinatus ero
|
ich werde abgehobelt worden sein |
| 2. Person Singular |
runcinatus eris
|
du werdest abgehobelt worden sein |
| 3. Person Singular |
runcinatus erit
|
er/sie/es werde abgehobelt worden sein |
| 1. Person Plural |
runcinati erimus
|
wir werden abgehobelt worden sein |
| 2. Person Plural |
runcinati eritis
|
ihr werdet abgehobelt worden sein |
| 3. Person Plural |
runcinati erunt
|
sie werden abgehobelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
runcinare
|
abhobeln |
| Vorzeitigkeit |
runcinavisse
|
abgehobelt haben |
| Nachzeitigkeit |
runcinaturum esse
|
abhobeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
runcinari runcinarier
|
abgehobelt werden |
| Vorzeitigkeit |
runcinatum esse
|
abgehobelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
runcinatum iri
|
künftig abgehobelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
runcina
|
hoble ab! |
| 2. Person Plural |
runcinate
|
hobelt ab! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
runcinato
|
| 3. Person Singular |
runcinato
|
| 2. Person Plural |
runcinatote
|
| 3. Person Plural |
runcinanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
runcinare
|
das Abhobeln |
| Genitiv |
runcinandi
|
des Abhobelnes |
| Dativ |
runcinando
|
dem Abhobeln |
| Akkusativ |
runcinandum
|
das Abhobeln |
| Ablativ |
runcinando
|
durch das Abhobeln |
| Vokativ |
runcinande
|
Abhobeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
runcinandus
|
runcinanda
|
runcinandum
|
| Genitiv |
runcinandi
|
runcinandae
|
runcinandi
|
| Dativ |
runcinando
|
runcinandae
|
runcinando
|
| Akkusativ |
runcinandum
|
runcinandam
|
runcinandum
|
| Ablativ |
runcinando
|
runcinanda
|
runcinando
|
| Vokativ |
runcinande
|
runcinanda
|
runcinandum
|
Plural
| Nominativ |
runcinandi
|
runcinandae
|
runcinanda
|
| Genitiv |
runcinandorum
|
runcinandarum
|
runcinandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
runcinandos
|
runcinandas
|
runcinanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
runcinandi
|
runcinandae
|
runcinanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
runcinans
|
runcinans
|
runcinans
|
| Genitiv |
runcinantis
|
runcinantis
|
runcinantis
|
| Dativ |
runcinanti
|
runcinanti
|
runcinanti
|
| Akkusativ |
runcinantem
|
runcinantem
|
runcinans
|
| Ablativ |
runcinanti runcinante
|
runcinanti runcinante
|
runcinanti runcinante
|
| Vokativ |
runcinans
|
runcinans
|
runcinans
|
Plural
| Nominativ |
runcinantes
|
runcinantes
|
runcinantia
|
| Genitiv |
runcinantium runcinantum
|
runcinantium runcinantum
|
runcinantium runcinantum
|
| Dativ |
runcinantibus
|
runcinantibus
|
runcinantibus
|
| Akkusativ |
runcinantes
|
runcinantes
|
runcinantia
|
| Ablativ |
runcinantibus
|
runcinantibus
|
runcinantibus
|
| Vokativ |
runcinantes
|
runcinantes
|
runcinantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
runcinatus
|
runcinata
|
runcinatum
|
| Genitiv |
runcinati
|
runcinatae
|
runcinati
|
| Dativ |
runcinato
|
runcinatae
|
runcinato
|
| Akkusativ |
runcinatum
|
runcinatam
|
runcinatum
|
| Ablativ |
runcinato
|
runcinata
|
runcinato
|
| Vokativ |
runcinate
|
runcinata
|
runcinatum
|
Plural
| Nominativ |
runcinati
|
runcinatae
|
runcinata
|
| Genitiv |
runcinatorum
|
runcinatarum
|
runcinatorum
|
| Dativ |
runcinatis
|
runcinatis
|
runcinatis
|
| Akkusativ |
runcinatos
|
runcinatas
|
runcinata
|
| Ablativ |
runcinatis
|
runcinatis
|
runcinatis
|
| Vokativ |
runcinati
|
runcinatae
|
runcinata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
runcinaturus
|
runcinatura
|
runcinaturum
|
| Genitiv |
runcinaturi
|
runcinaturae
|
runcinaturi
|
| Dativ |
runcinaturo
|
runcinaturae
|
runcinaturo
|
| Akkusativ |
runcinaturum
|
runcinaturam
|
runcinaturum
|
| Ablativ |
runcinaturo
|
runcinatura
|
runcinaturo
|
| Vokativ |
runcinature
|
runcinatura
|
runcinaturum
|
Plural
| Nominativ |
runcinaturi
|
runcinaturae
|
runcinatura
|
| Genitiv |
runcinaturorum
|
runcinaturarum
|
runcinaturorum
|
| Dativ |
runcinaturis
|
runcinaturis
|
runcinaturis
|
| Akkusativ |
runcinaturos
|
runcinaturas
|
runcinatura
|
| Ablativ |
runcinaturis
|
runcinaturis
|
runcinaturis
|
| Vokativ |
runcinaturi
|
runcinaturae
|
runcinatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
runcinatum
|
runcinatu
|