Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solito
|
ich gewöhne |
| 2. Person Singular |
solitas
|
du gewöhnst |
| 3. Person Singular |
solitat
|
er/sie/es gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitamus
|
wir gewöhnen |
| 2. Person Plural |
solitatis
|
ihr gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitant
|
sie gewöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitor
|
ich werde gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitaris solitare
|
du wirst gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitatur
|
er/sie/es wird gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitamur
|
wir werden gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitamini
|
ihr werdet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitantur
|
sie werden gewöhnt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitem
|
ich gewöhne |
| 2. Person Singular |
solites
|
du gewöhnest |
| 3. Person Singular |
solitet
|
er/sie/es gewöhne |
| 1. Person Plural |
solitemus
|
wir gewöhnen |
| 2. Person Plural |
solitetis
|
ihr gewöhnet |
| 3. Person Plural |
solitent
|
sie gewöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
soliter
|
ich werde gewöhnt |
| 2. Person Singular |
soliteris solitere
|
du werdest gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitetur
|
er/sie/es werde gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitemur
|
wir werden gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitemini
|
ihr werdet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitentur
|
sie werden gewöhnt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitabam
|
ich gewöhnte |
| 2. Person Singular |
solitabas
|
du gewöhntest |
| 3. Person Singular |
solitabat
|
er/sie/es gewöhnte |
| 1. Person Plural |
solitabamus
|
wir gewöhnten |
| 2. Person Plural |
solitabatis
|
ihr gewöhntet |
| 3. Person Plural |
solitabant
|
sie gewöhnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitabar
|
ich wurde gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitabaris solitabare
|
du wurdest gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitabatur
|
er/sie/es wurde gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitabamur
|
wir wurden gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitabamini
|
ihr wurdet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitabantur
|
sie wurden gewöhnt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitarem
|
ich gewöhnte |
| 2. Person Singular |
solitares
|
du gewöhntest |
| 3. Person Singular |
solitaret
|
er/sie/es gewöhnte |
| 1. Person Plural |
solitaremus
|
wir gewöhnten |
| 2. Person Plural |
solitaretis
|
ihr gewöhntet |
| 3. Person Plural |
solitarent
|
sie gewöhnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitarer
|
ich würde gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitareris solitarere
|
du würdest gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitaretur
|
er/sie/es würde gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitaremur
|
wir würden gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitaremini
|
ihr würdet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitarentur
|
sie würden gewöhnt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitabo
|
ich werde gewöhnen |
| 2. Person Singular |
solitabis
|
du wirst gewöhnen |
| 3. Person Singular |
solitabit
|
er/sie/es wird gewöhnen |
| 1. Person Plural |
solitabimus
|
wir werden gewöhnen |
| 2. Person Plural |
solitabitis
|
ihr werdet gewöhnen |
| 3. Person Plural |
solitabunt
|
sie werden gewöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitabor
|
ich werde gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitaberis solitabere
|
du wirst gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitabitur
|
er/sie/es wird gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitabimur
|
wir werden gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitabimini
|
ihr werdet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitabuntur
|
sie werden gewöhnt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitavi
|
ich habe gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitavisti
|
du hast gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitavit
|
er/sie/es hat gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitavimus
|
wir haben gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitavistis
|
ihr habt gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitaverunt solitavere
|
sie haben gewöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitatus sum
|
ich bin gewöhnt worden |
| 2. Person Singular |
solitatus es
|
du bist gewöhnt worden |
| 3. Person Singular |
solitatus est
|
er/sie/es ist gewöhnt worden |
| 1. Person Plural |
solitati sumus
|
wir sind gewöhnt worden |
| 2. Person Plural |
solitati estis
|
ihr seid gewöhnt worden |
| 3. Person Plural |
solitati sunt
|
sie sind gewöhnt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitaverim
|
ich habe gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitaveris
|
du habest gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitaverit
|
er/sie/es habe gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitaverimus
|
wir haben gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitaveritis
|
ihr habet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitaverint
|
sie haben gewöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitatus sim
|
ich sei gewöhnt worden |
| 2. Person Singular |
solitatus sis
|
du seiest gewöhnt worden |
| 3. Person Singular |
solitatus sit
|
er/sie/es sei gewöhnt worden |
| 1. Person Plural |
solitati simus
|
wir seien gewöhnt worden |
| 2. Person Plural |
solitati sitis
|
ihr seiet gewöhnt worden |
| 3. Person Plural |
solitati sint
|
sie seien gewöhnt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitaveram
|
ich hatte gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitaveras
|
du hattest gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitaverat
|
er/sie/es hatte gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitaveramus
|
wir hatten gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitaveratis
|
ihr hattet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitaverant
|
sie hatten gewöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitatus eram
|
ich war gewöhnt worden |
| 2. Person Singular |
solitatus eras
|
du warst gewöhnt worden |
| 3. Person Singular |
solitatus erat
|
er/sie/es war gewöhnt worden |
| 1. Person Plural |
solitati eramus
|
wir waren gewöhnt worden |
| 2. Person Plural |
solitati eratis
|
ihr warst gewöhnt worden |
| 3. Person Plural |
solitati erant
|
sie waren gewöhnt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitavissem
|
ich hätte gewöhnt |
| 2. Person Singular |
solitavisses
|
du hättest gewöhnt |
| 3. Person Singular |
solitavisset
|
er/sie/es hätte gewöhnt |
| 1. Person Plural |
solitavissemus
|
wir hätten gewöhnt |
| 2. Person Plural |
solitavissetis
|
ihr hättet gewöhnt |
| 3. Person Plural |
solitavissent
|
sie hätten gewöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitatus essem
|
ich wäre gewöhnt worden |
| 2. Person Singular |
solitatus esses
|
du wärest gewöhnt worden |
| 3. Person Singular |
solitatus esset
|
er/sie/es wäre gewöhnt worden |
| 1. Person Plural |
solitati essemus
|
wir wären gewöhnt worden |
| 2. Person Plural |
solitati essetis
|
ihr wäret gewöhnt worden |
| 3. Person Plural |
solitati essent
|
sie wären gewöhnt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
solitavero
|
ich werde gewöhnt haben |
| 2. Person Singular |
solitaveris
|
du wirst gewöhnt haben |
| 3. Person Singular |
solitaverit
|
er/sie/es wird gewöhnt haben |
| 1. Person Plural |
solitaverimus
|
wir werden gewöhnt haben |
| 2. Person Plural |
solitaveritis
|
ihr werdet gewöhnt haben |
| 3. Person Plural |
solitaverint
|
sie werden gewöhnt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solitatus ero
|
ich werde gewöhnt worden sein |
| 2. Person Singular |
solitatus eris
|
du werdest gewöhnt worden sein |
| 3. Person Singular |
solitatus erit
|
er/sie/es werde gewöhnt worden sein |
| 1. Person Plural |
solitati erimus
|
wir werden gewöhnt worden sein |
| 2. Person Plural |
solitati eritis
|
ihr werdet gewöhnt worden sein |
| 3. Person Plural |
solitati erunt
|
sie werden gewöhnt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
solitare
|
gewöhnen |
| Vorzeitigkeit |
solitavisse
|
gewöhnt haben |
| Nachzeitigkeit |
solitaturum esse
|
gewöhnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
solitari solitarier
|
gewöhnt werden |
| Vorzeitigkeit |
solitatum esse
|
gewöhnt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
solitatum iri
|
künftig gewöhnt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
solita
|
gewöhne! |
| 2. Person Plural |
solitate
|
gewöhnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
solitato
|
| 3. Person Singular |
solitato
|
| 2. Person Plural |
solitatote
|
| 3. Person Plural |
solitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
solitare
|
das Gewöhnen |
| Genitiv |
solitandi
|
des Gewöhnens |
| Dativ |
solitando
|
dem Gewöhnen |
| Akkusativ |
solitandum
|
das Gewöhnen |
| Ablativ |
solitando
|
durch das Gewöhnen |
| Vokativ |
solitande
|
Gewöhnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
solitandus
|
solitanda
|
solitandum
|
| Genitiv |
solitandi
|
solitandae
|
solitandi
|
| Dativ |
solitando
|
solitandae
|
solitando
|
| Akkusativ |
solitandum
|
solitandam
|
solitandum
|
| Ablativ |
solitando
|
solitanda
|
solitando
|
| Vokativ |
solitande
|
solitanda
|
solitandum
|
Plural
| Nominativ |
solitandi
|
solitandae
|
solitanda
|
| Genitiv |
solitandorum
|
solitandarum
|
solitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
solitandos
|
solitandas
|
solitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
solitandi
|
solitandae
|
solitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
solitans
|
solitans
|
solitans
|
| Genitiv |
solitantis
|
solitantis
|
solitantis
|
| Dativ |
solitanti
|
solitanti
|
solitanti
|
| Akkusativ |
solitantem
|
solitantem
|
solitans
|
| Ablativ |
solitanti solitante
|
solitanti solitante
|
solitanti solitante
|
| Vokativ |
solitans
|
solitans
|
solitans
|
Plural
| Nominativ |
solitantes
|
solitantes
|
solitantia
|
| Genitiv |
solitantium solitantum
|
solitantium solitantum
|
solitantium solitantum
|
| Dativ |
solitantibus
|
solitantibus
|
solitantibus
|
| Akkusativ |
solitantes
|
solitantes
|
solitantia
|
| Ablativ |
solitantibus
|
solitantibus
|
solitantibus
|
| Vokativ |
solitantes
|
solitantes
|
solitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
solitatus
|
solitata
|
solitatum
|
| Genitiv |
solitati
|
solitatae
|
solitati
|
| Dativ |
solitato
|
solitatae
|
solitato
|
| Akkusativ |
solitatum
|
solitatam
|
solitatum
|
| Ablativ |
solitato
|
solitata
|
solitato
|
| Vokativ |
solitate
|
solitata
|
solitatum
|
Plural
| Nominativ |
solitati
|
solitatae
|
solitata
|
| Genitiv |
solitatorum
|
solitatarum
|
solitatorum
|
| Dativ |
solitatis
|
solitatis
|
solitatis
|
| Akkusativ |
solitatos
|
solitatas
|
solitata
|
| Ablativ |
solitatis
|
solitatis
|
solitatis
|
| Vokativ |
solitati
|
solitatae
|
solitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
solitaturus
|
solitatura
|
solitaturum
|
| Genitiv |
solitaturi
|
solitaturae
|
solitaturi
|
| Dativ |
solitaturo
|
solitaturae
|
solitaturo
|
| Akkusativ |
solitaturum
|
solitaturam
|
solitaturum
|
| Ablativ |
solitaturo
|
solitatura
|
solitaturo
|
| Vokativ |
solitature
|
solitatura
|
solitaturum
|
Plural
| Nominativ |
solitaturi
|
solitaturae
|
solitatura
|
| Genitiv |
solitaturorum
|
solitaturarum
|
solitaturorum
|
| Dativ |
solitaturis
|
solitaturis
|
solitaturis
|
| Akkusativ |
solitaturos
|
solitaturas
|
solitatura
|
| Ablativ |
solitaturis
|
solitaturis
|
solitaturis
|
| Vokativ |
solitaturi
|
solitaturae
|
solitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
solitatum
|
solitatu
|