Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicito
|
ich beunruhige |
| 2. Person Singular |
sollicitas
|
du beunruhigst |
| 3. Person Singular |
sollicitat
|
er/sie/es beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitamus
|
wir beunruhigen |
| 2. Person Plural |
sollicitatis
|
ihr beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitant
|
sie beunruhigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitor
|
ich werde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitaris sollicitare
|
du wirst beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitatur
|
er/sie/es wird beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitamur
|
wir werden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitamini
|
ihr werdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitantur
|
sie werden beunruhigt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitem
|
ich beunruhige |
| 2. Person Singular |
sollicites
|
du beunruhigest |
| 3. Person Singular |
sollicitet
|
er/sie/es beunruhige |
| 1. Person Plural |
sollicitemus
|
wir beunruhigen |
| 2. Person Plural |
sollicitetis
|
ihr beunruhiget |
| 3. Person Plural |
sollicitent
|
sie beunruhigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solliciter
|
ich werde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
solliciteris sollicitere
|
du werdest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitetur
|
er/sie/es werde beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitemur
|
wir werden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitemini
|
ihr werdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitentur
|
sie werden beunruhigt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabam
|
ich beunruhigte |
| 2. Person Singular |
sollicitabas
|
du beunruhigtest |
| 3. Person Singular |
sollicitabat
|
er/sie/es beunruhigte |
| 1. Person Plural |
sollicitabamus
|
wir beunruhigten |
| 2. Person Plural |
sollicitabatis
|
ihr beunruhigtet |
| 3. Person Plural |
sollicitabant
|
sie beunruhigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabar
|
ich wurde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitabaris sollicitabare
|
du wurdest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitabatur
|
er/sie/es wurde beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitabamur
|
wir wurden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitabamini
|
ihr wurdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitabantur
|
sie wurden beunruhigt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarem
|
ich beunruhigte |
| 2. Person Singular |
sollicitares
|
du beunruhigtest |
| 3. Person Singular |
sollicitaret
|
er/sie/es beunruhigte |
| 1. Person Plural |
sollicitaremus
|
wir beunruhigten |
| 2. Person Plural |
sollicitaretis
|
ihr beunruhigtet |
| 3. Person Plural |
sollicitarent
|
sie beunruhigten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarer
|
ich würde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitareris sollicitarere
|
du würdest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitaretur
|
er/sie/es würde beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitaremur
|
wir würden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitaremini
|
ihr würdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitarentur
|
sie würden beunruhigt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabo
|
ich werde beunruhigen |
| 2. Person Singular |
sollicitabis
|
du wirst beunruhigen |
| 3. Person Singular |
sollicitabit
|
er/sie/es wird beunruhigen |
| 1. Person Plural |
sollicitabimus
|
wir werden beunruhigen |
| 2. Person Plural |
sollicitabitis
|
ihr werdet beunruhigen |
| 3. Person Plural |
sollicitabunt
|
sie werden beunruhigen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabor
|
ich werde beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitaberis sollicitabere
|
du wirst beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitabitur
|
er/sie/es wird beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitabimur
|
wir werden beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitabimini
|
ihr werdet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitabuntur
|
sie werden beunruhigt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavi
|
ich habe beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitavisti
|
du hast beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitavit
|
er/sie/es hat beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitavimus
|
wir haben beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitavistis
|
ihr habt beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverunt sollicitavere
|
sie haben beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sum
|
ich bin beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus es
|
du bist beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus est
|
er/sie/es ist beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati sumus
|
wir sind beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati estis
|
ihr seid beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sunt
|
sie sind beunruhigt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaverim
|
ich habe beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du habest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es habe beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir haben beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr habet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie haben beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sim
|
ich sei beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus sis
|
du seiest beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus sit
|
er/sie/es sei beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati simus
|
wir seien beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati sitis
|
ihr seiet beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sint
|
sie seien beunruhigt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaveram
|
ich hatte beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitaveras
|
du hattest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitaverat
|
er/sie/es hatte beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitaveramus
|
wir hatten beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitaveratis
|
ihr hattet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverant
|
sie hatten beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus eram
|
ich war beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eras
|
du warst beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erat
|
er/sie/es war beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati eramus
|
wir waren beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati eratis
|
ihr warst beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati erant
|
sie waren beunruhigt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavissem
|
ich hätte beunruhigt |
| 2. Person Singular |
sollicitavisses
|
du hättest beunruhigt |
| 3. Person Singular |
sollicitavisset
|
er/sie/es hätte beunruhigt |
| 1. Person Plural |
sollicitavissemus
|
wir hätten beunruhigt |
| 2. Person Plural |
sollicitavissetis
|
ihr hättet beunruhigt |
| 3. Person Plural |
sollicitavissent
|
sie hätten beunruhigt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus essem
|
ich wäre beunruhigt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus esses
|
du wärest beunruhigt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus esset
|
er/sie/es wäre beunruhigt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati essemus
|
wir wären beunruhigt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati essetis
|
ihr wäret beunruhigt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati essent
|
sie wären beunruhigt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavero
|
ich werde beunruhigt haben |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du wirst beunruhigt haben |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es wird beunruhigt haben |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir werden beunruhigt haben |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr werdet beunruhigt haben |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie werden beunruhigt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus ero
|
ich werde beunruhigt worden sein |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eris
|
du werdest beunruhigt worden sein |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erit
|
er/sie/es werde beunruhigt worden sein |
| 1. Person Plural |
sollicitati erimus
|
wir werden beunruhigt worden sein |
| 2. Person Plural |
sollicitati eritis
|
ihr werdet beunruhigt worden sein |
| 3. Person Plural |
sollicitati erunt
|
sie werden beunruhigt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitare
|
beunruhigen |
| Vorzeitigkeit |
sollicitavisse
|
beunruhigt haben |
| Nachzeitigkeit |
sollicitaturum esse
|
beunruhigen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitari sollicitarier
|
beunruhigt werden |
| Vorzeitigkeit |
sollicitatum esse
|
beunruhigt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
sollicitatum iri
|
künftig beunruhigt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sollicita
|
beunruhige! |
| 2. Person Plural |
sollicitate
|
beunruhigt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sollicitato
|
| 3. Person Singular |
sollicitato
|
| 2. Person Plural |
sollicitatote
|
| 3. Person Plural |
sollicitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sollicitare
|
das Beunruhigen |
| Genitiv |
sollicitandi
|
des Beunruhigens |
| Dativ |
sollicitando
|
dem Beunruhigen |
| Akkusativ |
sollicitandum
|
das Beunruhigen |
| Ablativ |
sollicitando
|
durch das Beunruhigen |
| Vokativ |
sollicitande
|
Beunruhigen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitandus
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
| Genitiv |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitandi
|
| Dativ |
sollicitando
|
sollicitandae
|
sollicitando
|
| Akkusativ |
sollicitandum
|
sollicitandam
|
sollicitandum
|
| Ablativ |
sollicitando
|
sollicitanda
|
sollicitando
|
| Vokativ |
sollicitande
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
| Genitiv |
sollicitandorum
|
sollicitandarum
|
sollicitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sollicitandos
|
sollicitandas
|
sollicitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
| Genitiv |
sollicitantis
|
sollicitantis
|
sollicitantis
|
| Dativ |
sollicitanti
|
sollicitanti
|
sollicitanti
|
| Akkusativ |
sollicitantem
|
sollicitantem
|
sollicitans
|
| Ablativ |
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
| Vokativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
Plural
| Nominativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Genitiv |
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
| Dativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Akkusativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Ablativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Vokativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitatus
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
| Genitiv |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitati
|
| Dativ |
sollicitato
|
sollicitatae
|
sollicitato
|
| Akkusativ |
sollicitatum
|
sollicitatam
|
sollicitatum
|
| Ablativ |
sollicitato
|
sollicitata
|
sollicitato
|
| Vokativ |
sollicitate
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
| Genitiv |
sollicitatorum
|
sollicitatarum
|
sollicitatorum
|
| Dativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Akkusativ |
sollicitatos
|
sollicitatas
|
sollicitata
|
| Ablativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Vokativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitaturus
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
| Genitiv |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitaturi
|
| Dativ |
sollicitaturo
|
sollicitaturae
|
sollicitaturo
|
| Akkusativ |
sollicitaturum
|
sollicitaturam
|
sollicitaturum
|
| Ablativ |
sollicitaturo
|
sollicitatura
|
sollicitaturo
|
| Vokativ |
sollicitature
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
| Genitiv |
sollicitaturorum
|
sollicitaturarum
|
sollicitaturorum
|
| Dativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Akkusativ |
sollicitaturos
|
sollicitaturas
|
sollicitatura
|
| Ablativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Vokativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sollicitatum
|
sollicitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicito
|
ich wiegle auf |
| 2. Person Singular |
sollicitas
|
du wiegelst auf |
| 3. Person Singular |
sollicitat
|
er/sie/es wiegelt auf |
| 1. Person Plural |
sollicitamus
|
wir wiegeln auf |
| 2. Person Plural |
sollicitatis
|
ihr wiegelt auf |
| 3. Person Plural |
sollicitant
|
sie wiegeln auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitor
|
ich werde aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitaris sollicitare
|
du wirst aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitatur
|
er/sie/es wird aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitamur
|
wir werden aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitamini
|
ihr werdet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitantur
|
sie werden aufgewiegelt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitem
|
ich wiegle auf |
| 2. Person Singular |
sollicites
|
du wieglest auf |
| 3. Person Singular |
sollicitet
|
er/sie/es wiegle auf |
| 1. Person Plural |
sollicitemus
|
wir wieglen auf |
| 2. Person Plural |
sollicitetis
|
ihr wieglet auf |
| 3. Person Plural |
sollicitent
|
sie wieglen auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solliciter
|
ich werde aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
solliciteris sollicitere
|
du werdest aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitetur
|
er/sie/es werde aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitemur
|
wir werden aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitemini
|
ihr werdet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitentur
|
sie werden aufgewiegelt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabam
|
ich wiegelte auf |
| 2. Person Singular |
sollicitabas
|
du wiegeltest auf |
| 3. Person Singular |
sollicitabat
|
er/sie/es wiegelte auf |
| 1. Person Plural |
sollicitabamus
|
wir wiegelten auf |
| 2. Person Plural |
sollicitabatis
|
ihr wiegeltet auf |
| 3. Person Plural |
sollicitabant
|
sie wiegelten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabar
|
ich wurde aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitabaris sollicitabare
|
du wurdest aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitabatur
|
er/sie/es wurde aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitabamur
|
wir wurden aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitabamini
|
ihr wurdet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitabantur
|
sie wurden aufgewiegelt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarem
|
ich wiegelte auf |
| 2. Person Singular |
sollicitares
|
du wiegeltest auf |
| 3. Person Singular |
sollicitaret
|
er/sie/es wiegelte auf |
| 1. Person Plural |
sollicitaremus
|
wir wiegelten auf |
| 2. Person Plural |
sollicitaretis
|
ihr wiegeltet auf |
| 3. Person Plural |
sollicitarent
|
sie wiegelten auf |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarer
|
ich würde aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitareris sollicitarere
|
du würdest aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitaretur
|
er/sie/es würde aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitaremur
|
wir würden aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitaremini
|
ihr würdet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitarentur
|
sie würden aufgewiegelt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabo
|
ich werde aufwiegeln |
| 2. Person Singular |
sollicitabis
|
du wirst aufwiegeln |
| 3. Person Singular |
sollicitabit
|
er/sie/es wird aufwiegeln |
| 1. Person Plural |
sollicitabimus
|
wir werden aufwiegeln |
| 2. Person Plural |
sollicitabitis
|
ihr werdet aufwiegeln |
| 3. Person Plural |
sollicitabunt
|
sie werden aufwiegeln |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabor
|
ich werde aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitaberis sollicitabere
|
du wirst aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitabitur
|
er/sie/es wird aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitabimur
|
wir werden aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitabimini
|
ihr werdet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitabuntur
|
sie werden aufgewiegelt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavi
|
ich habe aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitavisti
|
du hast aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitavit
|
er/sie/es hat aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitavimus
|
wir haben aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitavistis
|
ihr habt aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverunt sollicitavere
|
sie haben aufgewiegelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sum
|
ich bin aufgewiegelt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus es
|
du bist aufgewiegelt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus est
|
er/sie/es ist aufgewiegelt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati sumus
|
wir sind aufgewiegelt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati estis
|
ihr seid aufgewiegelt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sunt
|
sie sind aufgewiegelt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaverim
|
ich habe aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du habest aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es habe aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir haben aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr habet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie haben aufgewiegelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sim
|
ich sei aufgewiegelt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus sis
|
du seiest aufgewiegelt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus sit
|
er/sie/es sei aufgewiegelt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati simus
|
wir seien aufgewiegelt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati sitis
|
ihr seiet aufgewiegelt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sint
|
sie seien aufgewiegelt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaveram
|
ich hatte aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitaveras
|
du hattest aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitaverat
|
er/sie/es hatte aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitaveramus
|
wir hatten aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitaveratis
|
ihr hattet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverant
|
sie hatten aufgewiegelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus eram
|
ich war aufgewiegelt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eras
|
du warst aufgewiegelt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erat
|
er/sie/es war aufgewiegelt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati eramus
|
wir waren aufgewiegelt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati eratis
|
ihr warst aufgewiegelt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati erant
|
sie waren aufgewiegelt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavissem
|
ich hätte aufgewiegelt |
| 2. Person Singular |
sollicitavisses
|
du hättest aufgewiegelt |
| 3. Person Singular |
sollicitavisset
|
er/sie/es hätte aufgewiegelt |
| 1. Person Plural |
sollicitavissemus
|
wir hätten aufgewiegelt |
| 2. Person Plural |
sollicitavissetis
|
ihr hättet aufgewiegelt |
| 3. Person Plural |
sollicitavissent
|
sie hätten aufgewiegelt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus essem
|
ich wäre aufgewiegelt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus esses
|
du wärest aufgewiegelt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus esset
|
er/sie/es wäre aufgewiegelt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati essemus
|
wir wären aufgewiegelt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati essetis
|
ihr wäret aufgewiegelt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati essent
|
sie wären aufgewiegelt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavero
|
ich werde aufgewiegelt haben |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du wirst aufgewiegelt haben |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es wird aufgewiegelt haben |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir werden aufgewiegelt haben |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr werdet aufgewiegelt haben |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie werden aufgewiegelt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus ero
|
ich werde aufgewiegelt worden sein |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eris
|
du werdest aufgewiegelt worden sein |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erit
|
er/sie/es werde aufgewiegelt worden sein |
| 1. Person Plural |
sollicitati erimus
|
wir werden aufgewiegelt worden sein |
| 2. Person Plural |
sollicitati eritis
|
ihr werdet aufgewiegelt worden sein |
| 3. Person Plural |
sollicitati erunt
|
sie werden aufgewiegelt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitare
|
aufwiegeln |
| Vorzeitigkeit |
sollicitavisse
|
aufgewiegelt haben |
| Nachzeitigkeit |
sollicitaturum esse
|
aufwiegeln werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitari sollicitarier
|
aufgewiegelt werden |
| Vorzeitigkeit |
sollicitatum esse
|
aufgewiegelt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
sollicitatum iri
|
künftig aufgewiegelt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sollicita
|
wiegle auf! |
| 2. Person Plural |
sollicitate
|
wiegelt auf! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sollicitato
|
| 3. Person Singular |
sollicitato
|
| 2. Person Plural |
sollicitatote
|
| 3. Person Plural |
sollicitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sollicitare
|
das Aufwiegeln |
| Genitiv |
sollicitandi
|
des Aufwiegelnes |
| Dativ |
sollicitando
|
dem Aufwiegeln |
| Akkusativ |
sollicitandum
|
das Aufwiegeln |
| Ablativ |
sollicitando
|
durch das Aufwiegeln |
| Vokativ |
sollicitande
|
Aufwiegeln! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitandus
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
| Genitiv |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitandi
|
| Dativ |
sollicitando
|
sollicitandae
|
sollicitando
|
| Akkusativ |
sollicitandum
|
sollicitandam
|
sollicitandum
|
| Ablativ |
sollicitando
|
sollicitanda
|
sollicitando
|
| Vokativ |
sollicitande
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
| Genitiv |
sollicitandorum
|
sollicitandarum
|
sollicitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sollicitandos
|
sollicitandas
|
sollicitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
| Genitiv |
sollicitantis
|
sollicitantis
|
sollicitantis
|
| Dativ |
sollicitanti
|
sollicitanti
|
sollicitanti
|
| Akkusativ |
sollicitantem
|
sollicitantem
|
sollicitans
|
| Ablativ |
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
| Vokativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
Plural
| Nominativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Genitiv |
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
| Dativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Akkusativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Ablativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Vokativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitatus
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
| Genitiv |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitati
|
| Dativ |
sollicitato
|
sollicitatae
|
sollicitato
|
| Akkusativ |
sollicitatum
|
sollicitatam
|
sollicitatum
|
| Ablativ |
sollicitato
|
sollicitata
|
sollicitato
|
| Vokativ |
sollicitate
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
| Genitiv |
sollicitatorum
|
sollicitatarum
|
sollicitatorum
|
| Dativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Akkusativ |
sollicitatos
|
sollicitatas
|
sollicitata
|
| Ablativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Vokativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitaturus
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
| Genitiv |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitaturi
|
| Dativ |
sollicitaturo
|
sollicitaturae
|
sollicitaturo
|
| Akkusativ |
sollicitaturum
|
sollicitaturam
|
sollicitaturum
|
| Ablativ |
sollicitaturo
|
sollicitatura
|
sollicitaturo
|
| Vokativ |
sollicitature
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
| Genitiv |
sollicitaturorum
|
sollicitaturarum
|
sollicitaturorum
|
| Dativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Akkusativ |
sollicitaturos
|
sollicitaturas
|
sollicitatura
|
| Ablativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Vokativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sollicitatum
|
sollicitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicito
|
ich bekümmere; bekümmre |
| 2. Person Singular |
sollicitas
|
du bekümmerst |
| 3. Person Singular |
sollicitat
|
er/sie/es bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitamus
|
wir bekümmern |
| 2. Person Plural |
sollicitatis
|
ihr bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitant
|
sie bekümmern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitor
|
ich werde bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitaris sollicitare
|
du wirst bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitatur
|
er/sie/es wird bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitamur
|
wir werden bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitamini
|
ihr werdet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitantur
|
sie werden bekümmert |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitem
|
ich bekümmere; bekümmre |
| 2. Person Singular |
sollicites
|
du bekümmerest; bekümmrest |
| 3. Person Singular |
sollicitet
|
er/sie/es bekümmere; bekümmre |
| 1. Person Plural |
sollicitemus
|
wir bekümmeren |
| 2. Person Plural |
sollicitetis
|
ihr bekümmeret |
| 3. Person Plural |
sollicitent
|
sie bekümmeren |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solliciter
|
ich werde bekümmert |
| 2. Person Singular |
solliciteris sollicitere
|
du werdest bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitetur
|
er/sie/es werde bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitemur
|
wir werden bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitemini
|
ihr werdet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitentur
|
sie werden bekümmert |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabam
|
ich bekümmerte |
| 2. Person Singular |
sollicitabas
|
du bekümmertest |
| 3. Person Singular |
sollicitabat
|
er/sie/es bekümmerte |
| 1. Person Plural |
sollicitabamus
|
wir bekümmerten |
| 2. Person Plural |
sollicitabatis
|
ihr bekümmertet |
| 3. Person Plural |
sollicitabant
|
sie bekümmerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabar
|
ich wurde bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitabaris sollicitabare
|
du wurdest bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitabatur
|
er/sie/es wurde bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitabamur
|
wir wurden bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitabamini
|
ihr wurdet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitabantur
|
sie wurden bekümmert |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarem
|
ich bekümmerte |
| 2. Person Singular |
sollicitares
|
du bekümmertest |
| 3. Person Singular |
sollicitaret
|
er/sie/es bekümmerte |
| 1. Person Plural |
sollicitaremus
|
wir bekümmerten |
| 2. Person Plural |
sollicitaretis
|
ihr bekümmertet |
| 3. Person Plural |
sollicitarent
|
sie bekümmerten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarer
|
ich würde bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitareris sollicitarere
|
du würdest bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitaretur
|
er/sie/es würde bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitaremur
|
wir würden bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitaremini
|
ihr würdet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitarentur
|
sie würden bekümmert |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabo
|
ich werde bekümmern |
| 2. Person Singular |
sollicitabis
|
du wirst bekümmern |
| 3. Person Singular |
sollicitabit
|
er/sie/es wird bekümmern |
| 1. Person Plural |
sollicitabimus
|
wir werden bekümmern |
| 2. Person Plural |
sollicitabitis
|
ihr werdet bekümmern |
| 3. Person Plural |
sollicitabunt
|
sie werden bekümmern |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabor
|
ich werde bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitaberis sollicitabere
|
du wirst bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitabitur
|
er/sie/es wird bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitabimur
|
wir werden bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitabimini
|
ihr werdet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitabuntur
|
sie werden bekümmert |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavi
|
ich habe bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitavisti
|
du hast bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitavit
|
er/sie/es hat bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitavimus
|
wir haben bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitavistis
|
ihr habt bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitaverunt sollicitavere
|
sie haben bekümmert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sum
|
ich bin bekümmert worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus es
|
du bist bekümmert worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus est
|
er/sie/es ist bekümmert worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati sumus
|
wir sind bekümmert worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati estis
|
ihr seid bekümmert worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sunt
|
sie sind bekümmert worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaverim
|
ich habe bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du habest bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es habe bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir haben bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr habet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie haben bekümmert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sim
|
ich sei bekümmert worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus sis
|
du seiest bekümmert worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus sit
|
er/sie/es sei bekümmert worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati simus
|
wir seien bekümmert worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati sitis
|
ihr seiet bekümmert worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sint
|
sie seien bekümmert worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaveram
|
ich hatte bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitaveras
|
du hattest bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitaverat
|
er/sie/es hatte bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitaveramus
|
wir hatten bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitaveratis
|
ihr hattet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitaverant
|
sie hatten bekümmert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus eram
|
ich war bekümmert worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eras
|
du warst bekümmert worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erat
|
er/sie/es war bekümmert worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati eramus
|
wir waren bekümmert worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati eratis
|
ihr warst bekümmert worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati erant
|
sie waren bekümmert worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavissem
|
ich hätte bekümmert |
| 2. Person Singular |
sollicitavisses
|
du hättest bekümmert |
| 3. Person Singular |
sollicitavisset
|
er/sie/es hätte bekümmert |
| 1. Person Plural |
sollicitavissemus
|
wir hätten bekümmert |
| 2. Person Plural |
sollicitavissetis
|
ihr hättet bekümmert |
| 3. Person Plural |
sollicitavissent
|
sie hätten bekümmert |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus essem
|
ich wäre bekümmert worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus esses
|
du wärest bekümmert worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus esset
|
er/sie/es wäre bekümmert worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati essemus
|
wir wären bekümmert worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati essetis
|
ihr wäret bekümmert worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati essent
|
sie wären bekümmert worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavero
|
ich werde bekümmert haben |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du wirst bekümmert haben |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es wird bekümmert haben |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir werden bekümmert haben |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr werdet bekümmert haben |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie werden bekümmert haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus ero
|
ich werde bekümmert worden sein |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eris
|
du werdest bekümmert worden sein |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erit
|
er/sie/es werde bekümmert worden sein |
| 1. Person Plural |
sollicitati erimus
|
wir werden bekümmert worden sein |
| 2. Person Plural |
sollicitati eritis
|
ihr werdet bekümmert worden sein |
| 3. Person Plural |
sollicitati erunt
|
sie werden bekümmert worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitare
|
bekümmern |
| Vorzeitigkeit |
sollicitavisse
|
bekümmert haben |
| Nachzeitigkeit |
sollicitaturum esse
|
bekümmern werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitari sollicitarier
|
bekümmert werden |
| Vorzeitigkeit |
sollicitatum esse
|
bekümmert worden sein |
| Nachzeitigkeit |
sollicitatum iri
|
künftig bekümmert werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sollicita
|
bekümmere; bekümmre! |
| 2. Person Plural |
sollicitate
|
bekümmert! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sollicitato
|
| 3. Person Singular |
sollicitato
|
| 2. Person Plural |
sollicitatote
|
| 3. Person Plural |
sollicitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sollicitare
|
das Bekümmern |
| Genitiv |
sollicitandi
|
des Bekümmernes |
| Dativ |
sollicitando
|
dem Bekümmern |
| Akkusativ |
sollicitandum
|
das Bekümmern |
| Ablativ |
sollicitando
|
durch das Bekümmern |
| Vokativ |
sollicitande
|
Bekümmern! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitandus
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
| Genitiv |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitandi
|
| Dativ |
sollicitando
|
sollicitandae
|
sollicitando
|
| Akkusativ |
sollicitandum
|
sollicitandam
|
sollicitandum
|
| Ablativ |
sollicitando
|
sollicitanda
|
sollicitando
|
| Vokativ |
sollicitande
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
| Genitiv |
sollicitandorum
|
sollicitandarum
|
sollicitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sollicitandos
|
sollicitandas
|
sollicitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
| Genitiv |
sollicitantis
|
sollicitantis
|
sollicitantis
|
| Dativ |
sollicitanti
|
sollicitanti
|
sollicitanti
|
| Akkusativ |
sollicitantem
|
sollicitantem
|
sollicitans
|
| Ablativ |
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
| Vokativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
Plural
| Nominativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Genitiv |
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
| Dativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Akkusativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Ablativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Vokativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitatus
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
| Genitiv |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitati
|
| Dativ |
sollicitato
|
sollicitatae
|
sollicitato
|
| Akkusativ |
sollicitatum
|
sollicitatam
|
sollicitatum
|
| Ablativ |
sollicitato
|
sollicitata
|
sollicitato
|
| Vokativ |
sollicitate
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
| Genitiv |
sollicitatorum
|
sollicitatarum
|
sollicitatorum
|
| Dativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Akkusativ |
sollicitatos
|
sollicitatas
|
sollicitata
|
| Ablativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Vokativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitaturus
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
| Genitiv |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitaturi
|
| Dativ |
sollicitaturo
|
sollicitaturae
|
sollicitaturo
|
| Akkusativ |
sollicitaturum
|
sollicitaturam
|
sollicitaturum
|
| Ablativ |
sollicitaturo
|
sollicitatura
|
sollicitaturo
|
| Vokativ |
sollicitature
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
| Genitiv |
sollicitaturorum
|
sollicitaturarum
|
sollicitaturorum
|
| Dativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Akkusativ |
sollicitaturos
|
sollicitaturas
|
sollicitatura
|
| Ablativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Vokativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sollicitatum
|
sollicitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicito
|
ich errege |
| 2. Person Singular |
sollicitas
|
du erregst |
| 3. Person Singular |
sollicitat
|
er/sie/es erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitamus
|
wir erregen |
| 2. Person Plural |
sollicitatis
|
ihr erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitant
|
sie erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitor
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitaris sollicitare
|
du wirst erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitatur
|
er/sie/es wird erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitamur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitamini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitantur
|
sie werden erregt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitem
|
ich errege |
| 2. Person Singular |
sollicites
|
du erregest |
| 3. Person Singular |
sollicitet
|
er/sie/es errege |
| 1. Person Plural |
sollicitemus
|
wir erregen |
| 2. Person Plural |
sollicitetis
|
ihr erreget |
| 3. Person Plural |
sollicitent
|
sie erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solliciter
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
solliciteris sollicitere
|
du werdest erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitetur
|
er/sie/es werde erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitemur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitemini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitentur
|
sie werden erregt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabam
|
ich erregte |
| 2. Person Singular |
sollicitabas
|
du erregtest |
| 3. Person Singular |
sollicitabat
|
er/sie/es erregte |
| 1. Person Plural |
sollicitabamus
|
wir erregten |
| 2. Person Plural |
sollicitabatis
|
ihr erregtet |
| 3. Person Plural |
sollicitabant
|
sie erregten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabar
|
ich wurde erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitabaris sollicitabare
|
du wurdest erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitabatur
|
er/sie/es wurde erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitabamur
|
wir wurden erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitabamini
|
ihr wurdet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitabantur
|
sie wurden erregt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarem
|
ich erregte |
| 2. Person Singular |
sollicitares
|
du erregtest |
| 3. Person Singular |
sollicitaret
|
er/sie/es erregte |
| 1. Person Plural |
sollicitaremus
|
wir erregten |
| 2. Person Plural |
sollicitaretis
|
ihr erregtet |
| 3. Person Plural |
sollicitarent
|
sie erregten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarer
|
ich würde erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitareris sollicitarere
|
du würdest erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitaretur
|
er/sie/es würde erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitaremur
|
wir würden erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitaremini
|
ihr würdet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitarentur
|
sie würden erregt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabo
|
ich werde erregen |
| 2. Person Singular |
sollicitabis
|
du wirst erregen |
| 3. Person Singular |
sollicitabit
|
er/sie/es wird erregen |
| 1. Person Plural |
sollicitabimus
|
wir werden erregen |
| 2. Person Plural |
sollicitabitis
|
ihr werdet erregen |
| 3. Person Plural |
sollicitabunt
|
sie werden erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabor
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitaberis sollicitabere
|
du wirst erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitabitur
|
er/sie/es wird erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitabimur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitabimini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitabuntur
|
sie werden erregt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavi
|
ich habe erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitavisti
|
du hast erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitavit
|
er/sie/es hat erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitavimus
|
wir haben erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitavistis
|
ihr habt erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverunt sollicitavere
|
sie haben erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sum
|
ich bin erregt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus es
|
du bist erregt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus est
|
er/sie/es ist erregt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati sumus
|
wir sind erregt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati estis
|
ihr seid erregt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sunt
|
sie sind erregt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaverim
|
ich habe erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du habest erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es habe erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir haben erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr habet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie haben erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sim
|
ich sei erregt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus sis
|
du seiest erregt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus sit
|
er/sie/es sei erregt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati simus
|
wir seien erregt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati sitis
|
ihr seiet erregt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati sint
|
sie seien erregt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaveram
|
ich hatte erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitaveras
|
du hattest erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitaverat
|
er/sie/es hatte erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitaveramus
|
wir hatten erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitaveratis
|
ihr hattet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitaverant
|
sie hatten erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus eram
|
ich war erregt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eras
|
du warst erregt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erat
|
er/sie/es war erregt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati eramus
|
wir waren erregt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati eratis
|
ihr warst erregt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati erant
|
sie waren erregt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavissem
|
ich hätte erregt |
| 2. Person Singular |
sollicitavisses
|
du hättest erregt |
| 3. Person Singular |
sollicitavisset
|
er/sie/es hätte erregt |
| 1. Person Plural |
sollicitavissemus
|
wir hätten erregt |
| 2. Person Plural |
sollicitavissetis
|
ihr hättet erregt |
| 3. Person Plural |
sollicitavissent
|
sie hätten erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus essem
|
ich wäre erregt worden |
| 2. Person Singular |
sollicitatus esses
|
du wärest erregt worden |
| 3. Person Singular |
sollicitatus esset
|
er/sie/es wäre erregt worden |
| 1. Person Plural |
sollicitati essemus
|
wir wären erregt worden |
| 2. Person Plural |
sollicitati essetis
|
ihr wäret erregt worden |
| 3. Person Plural |
sollicitati essent
|
sie wären erregt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavero
|
ich werde erregt haben |
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
du wirst erregt haben |
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
er/sie/es wird erregt haben |
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
wir werden erregt haben |
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
ihr werdet erregt haben |
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
sie werden erregt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus ero
|
ich werde erregt worden sein |
| 2. Person Singular |
sollicitatus eris
|
du werdest erregt worden sein |
| 3. Person Singular |
sollicitatus erit
|
er/sie/es werde erregt worden sein |
| 1. Person Plural |
sollicitati erimus
|
wir werden erregt worden sein |
| 2. Person Plural |
sollicitati eritis
|
ihr werdet erregt worden sein |
| 3. Person Plural |
sollicitati erunt
|
sie werden erregt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitare
|
erregen |
| Vorzeitigkeit |
sollicitavisse
|
erregt haben |
| Nachzeitigkeit |
sollicitaturum esse
|
erregen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitari sollicitarier
|
erregt werden |
| Vorzeitigkeit |
sollicitatum esse
|
erregt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
sollicitatum iri
|
künftig erregt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sollicita
|
errege! |
| 2. Person Plural |
sollicitate
|
erregt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sollicitato
|
| 3. Person Singular |
sollicitato
|
| 2. Person Plural |
sollicitatote
|
| 3. Person Plural |
sollicitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sollicitare
|
das Erregen |
| Genitiv |
sollicitandi
|
des Erregens |
| Dativ |
sollicitando
|
dem Erregen |
| Akkusativ |
sollicitandum
|
das Erregen |
| Ablativ |
sollicitando
|
durch das Erregen |
| Vokativ |
sollicitande
|
Erregen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitandus
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
| Genitiv |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitandi
|
| Dativ |
sollicitando
|
sollicitandae
|
sollicitando
|
| Akkusativ |
sollicitandum
|
sollicitandam
|
sollicitandum
|
| Ablativ |
sollicitando
|
sollicitanda
|
sollicitando
|
| Vokativ |
sollicitande
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
| Genitiv |
sollicitandorum
|
sollicitandarum
|
sollicitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sollicitandos
|
sollicitandas
|
sollicitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
| Genitiv |
sollicitantis
|
sollicitantis
|
sollicitantis
|
| Dativ |
sollicitanti
|
sollicitanti
|
sollicitanti
|
| Akkusativ |
sollicitantem
|
sollicitantem
|
sollicitans
|
| Ablativ |
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
| Vokativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
Plural
| Nominativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Genitiv |
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
| Dativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Akkusativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Ablativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Vokativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitatus
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
| Genitiv |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitati
|
| Dativ |
sollicitato
|
sollicitatae
|
sollicitato
|
| Akkusativ |
sollicitatum
|
sollicitatam
|
sollicitatum
|
| Ablativ |
sollicitato
|
sollicitata
|
sollicitato
|
| Vokativ |
sollicitate
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
| Genitiv |
sollicitatorum
|
sollicitatarum
|
sollicitatorum
|
| Dativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Akkusativ |
sollicitatos
|
sollicitatas
|
sollicitata
|
| Ablativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Vokativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitaturus
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
| Genitiv |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitaturi
|
| Dativ |
sollicitaturo
|
sollicitaturae
|
sollicitaturo
|
| Akkusativ |
sollicitaturum
|
sollicitaturam
|
sollicitaturum
|
| Ablativ |
sollicitaturo
|
sollicitatura
|
sollicitaturo
|
| Vokativ |
sollicitature
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
| Genitiv |
sollicitaturorum
|
sollicitaturarum
|
sollicitaturorum
|
| Dativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Akkusativ |
sollicitaturos
|
sollicitaturas
|
sollicitatura
|
| Ablativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Vokativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sollicitatum
|
sollicitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicito
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitas
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitat
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitamus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitatis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitor
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitaris sollicitare
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitatur
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitamur
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitamini
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitem
|
|
| 2. Person Singular |
sollicites
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitet
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitemus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitetis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
solliciter
|
|
| 2. Person Singular |
solliciteris sollicitere
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitetur
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitemur
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitemini
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabam
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitabas
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitabat
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitabamus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitabatis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabar
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitabaris sollicitabare
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitabatur
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitabamur
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitabamini
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarem
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitares
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitaret
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitaremus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitaretis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitarer
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitareris sollicitarere
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitaretur
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitaremur
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitaremini
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabo
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitabis
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitabit
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitabimus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitabitis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitabor
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitaberis sollicitabere
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitabitur
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitabimur
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitabimini
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavi
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitavisti
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitavit
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitavimus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitavistis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitaverunt sollicitavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitatus es
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitatus est
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitati estis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaverim
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitati simus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitaveram
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitaveras
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitaverat
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavissem
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitavisses
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitavisset
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitavero
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitaveris
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitaverit
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sollicitatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
sollicitatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
sollicitatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
sollicitati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
sollicitati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
sollicitati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitare
|
|
| Vorzeitigkeit |
sollicitavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
sollicitaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sollicitari sollicitarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
sollicitatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
sollicitatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sollicita
|
! |
| 2. Person Plural |
sollicitate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sollicitato
|
| 3. Person Singular |
sollicitato
|
| 2. Person Plural |
sollicitatote
|
| 3. Person Plural |
sollicitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sollicitare
|
das |
| Genitiv |
sollicitandi
|
des es |
| Dativ |
sollicitando
|
dem |
| Akkusativ |
sollicitandum
|
das |
| Ablativ |
sollicitando
|
durch das |
| Vokativ |
sollicitande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitandus
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
| Genitiv |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitandi
|
| Dativ |
sollicitando
|
sollicitandae
|
sollicitando
|
| Akkusativ |
sollicitandum
|
sollicitandam
|
sollicitandum
|
| Ablativ |
sollicitando
|
sollicitanda
|
sollicitando
|
| Vokativ |
sollicitande
|
sollicitanda
|
sollicitandum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
| Genitiv |
sollicitandorum
|
sollicitandarum
|
sollicitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sollicitandos
|
sollicitandas
|
sollicitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sollicitandi
|
sollicitandae
|
sollicitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
| Genitiv |
sollicitantis
|
sollicitantis
|
sollicitantis
|
| Dativ |
sollicitanti
|
sollicitanti
|
sollicitanti
|
| Akkusativ |
sollicitantem
|
sollicitantem
|
sollicitans
|
| Ablativ |
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
sollicitanti sollicitante
|
| Vokativ |
sollicitans
|
sollicitans
|
sollicitans
|
Plural
| Nominativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Genitiv |
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
sollicitantium sollicitantum
|
| Dativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Akkusativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
| Ablativ |
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
sollicitantibus
|
| Vokativ |
sollicitantes
|
sollicitantes
|
sollicitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitatus
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
| Genitiv |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitati
|
| Dativ |
sollicitato
|
sollicitatae
|
sollicitato
|
| Akkusativ |
sollicitatum
|
sollicitatam
|
sollicitatum
|
| Ablativ |
sollicitato
|
sollicitata
|
sollicitato
|
| Vokativ |
sollicitate
|
sollicitata
|
sollicitatum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
| Genitiv |
sollicitatorum
|
sollicitatarum
|
sollicitatorum
|
| Dativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Akkusativ |
sollicitatos
|
sollicitatas
|
sollicitata
|
| Ablativ |
sollicitatis
|
sollicitatis
|
sollicitatis
|
| Vokativ |
sollicitati
|
sollicitatae
|
sollicitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sollicitaturus
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
| Genitiv |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitaturi
|
| Dativ |
sollicitaturo
|
sollicitaturae
|
sollicitaturo
|
| Akkusativ |
sollicitaturum
|
sollicitaturam
|
sollicitaturum
|
| Ablativ |
sollicitaturo
|
sollicitatura
|
sollicitaturo
|
| Vokativ |
sollicitature
|
sollicitatura
|
sollicitaturum
|
Plural
| Nominativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
| Genitiv |
sollicitaturorum
|
sollicitaturarum
|
sollicitaturorum
|
| Dativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Akkusativ |
sollicitaturos
|
sollicitaturas
|
sollicitatura
|
| Ablativ |
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
sollicitaturis
|
| Vokativ |
sollicitaturi
|
sollicitaturae
|
sollicitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sollicitatum
|
sollicitatu
|