Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscito
|
ich treibe empor |
| 2. Person Singular |
suscitas
|
du treibst empor |
| 3. Person Singular |
suscitat
|
er/sie/es treibt empor |
| 1. Person Plural |
suscitamus
|
wir treiben empor |
| 2. Person Plural |
suscitatis
|
ihr treibt empor |
| 3. Person Plural |
suscitant
|
sie treiben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitor
|
ich werde emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitaris suscitare
|
du wirst emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitatur
|
er/sie/es wird emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitamur
|
wir werden emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitamini
|
ihr werdet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitantur
|
sie werden emporgetrieben |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitem
|
ich treibe empor |
| 2. Person Singular |
suscites
|
du treibest empor |
| 3. Person Singular |
suscitet
|
er/sie/es treibe empor |
| 1. Person Plural |
suscitemus
|
wir treiben empor |
| 2. Person Plural |
suscitetis
|
ihr treibet empor |
| 3. Person Plural |
suscitent
|
sie treiben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
susciter
|
ich werde emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
susciteris suscitere
|
du werdest emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitetur
|
er/sie/es werde emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitemur
|
wir werden emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitemini
|
ihr werdet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitentur
|
sie werden emporgetrieben |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabam
|
ich trieb empor |
| 2. Person Singular |
suscitabas
|
du triebst empor |
| 3. Person Singular |
suscitabat
|
er/sie/es trieb empor |
| 1. Person Plural |
suscitabamus
|
wir trieben empor |
| 2. Person Plural |
suscitabatis
|
ihr triebt empor |
| 3. Person Plural |
suscitabant
|
sie trieben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabar
|
ich wurde emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitabaris suscitabare
|
du wurdest emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitabatur
|
er/sie/es wurde emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitabamur
|
wir wurden emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitabamini
|
ihr wurdet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitabantur
|
sie wurden emporgetrieben |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitarem
|
ich triebe empor |
| 2. Person Singular |
suscitares
|
du triebest empor |
| 3. Person Singular |
suscitaret
|
er/sie/es triebe empor |
| 1. Person Plural |
suscitaremus
|
wir trieben empor |
| 2. Person Plural |
suscitaretis
|
ihr triebet empor |
| 3. Person Plural |
suscitarent
|
sie trieben empor |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitarer
|
ich würde emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitareris suscitarere
|
du würdest emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitaretur
|
er/sie/es würde emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitaremur
|
wir würden emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitaremini
|
ihr würdet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitarentur
|
sie würden emporgetrieben |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabo
|
ich werde emportreiben |
| 2. Person Singular |
suscitabis
|
du wirst emportreiben |
| 3. Person Singular |
suscitabit
|
er/sie/es wird emportreiben |
| 1. Person Plural |
suscitabimus
|
wir werden emportreiben |
| 2. Person Plural |
suscitabitis
|
ihr werdet emportreiben |
| 3. Person Plural |
suscitabunt
|
sie werden emportreiben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabor
|
ich werde emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitaberis suscitabere
|
du wirst emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitabitur
|
er/sie/es wird emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitabimur
|
wir werden emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitabimini
|
ihr werdet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitabuntur
|
sie werden emporgetrieben |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitavi
|
ich habe emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitavisti
|
du hast emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitavit
|
er/sie/es hat emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitavimus
|
wir haben emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitavistis
|
ihr habt emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitaverunt suscitavere
|
sie haben emporgetrieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus sum
|
ich bin emporgetrieben worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus es
|
du bist emporgetrieben worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus est
|
er/sie/es ist emporgetrieben worden |
| 1. Person Plural |
suscitati sumus
|
wir sind emporgetrieben worden |
| 2. Person Plural |
suscitati estis
|
ihr seid emporgetrieben worden |
| 3. Person Plural |
suscitati sunt
|
sie sind emporgetrieben worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitaverim
|
ich habe emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitaveris
|
du habest emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitaverit
|
er/sie/es habe emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitaverimus
|
wir haben emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitaveritis
|
ihr habet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitaverint
|
sie haben emporgetrieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus sim
|
ich sei emporgetrieben worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus sis
|
du seiest emporgetrieben worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus sit
|
er/sie/es sei emporgetrieben worden |
| 1. Person Plural |
suscitati simus
|
wir seien emporgetrieben worden |
| 2. Person Plural |
suscitati sitis
|
ihr seiet emporgetrieben worden |
| 3. Person Plural |
suscitati sint
|
sie seien emporgetrieben worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitaveram
|
ich hatte emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitaveras
|
du hattest emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitaverat
|
er/sie/es hatte emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitaveramus
|
wir hatten emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitaveratis
|
ihr hattet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitaverant
|
sie hatten emporgetrieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus eram
|
ich war emporgetrieben worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus eras
|
du warst emporgetrieben worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus erat
|
er/sie/es war emporgetrieben worden |
| 1. Person Plural |
suscitati eramus
|
wir waren emporgetrieben worden |
| 2. Person Plural |
suscitati eratis
|
ihr warst emporgetrieben worden |
| 3. Person Plural |
suscitati erant
|
sie waren emporgetrieben worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitavissem
|
ich hätte emporgetrieben |
| 2. Person Singular |
suscitavisses
|
du hättest emporgetrieben |
| 3. Person Singular |
suscitavisset
|
er/sie/es hätte emporgetrieben |
| 1. Person Plural |
suscitavissemus
|
wir hätten emporgetrieben |
| 2. Person Plural |
suscitavissetis
|
ihr hättet emporgetrieben |
| 3. Person Plural |
suscitavissent
|
sie hätten emporgetrieben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus essem
|
ich wäre emporgetrieben worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus esses
|
du wärest emporgetrieben worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus esset
|
er/sie/es wäre emporgetrieben worden |
| 1. Person Plural |
suscitati essemus
|
wir wären emporgetrieben worden |
| 2. Person Plural |
suscitati essetis
|
ihr wäret emporgetrieben worden |
| 3. Person Plural |
suscitati essent
|
sie wären emporgetrieben worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitavero
|
ich werde emporgetrieben haben |
| 2. Person Singular |
suscitaveris
|
du wirst emporgetrieben haben |
| 3. Person Singular |
suscitaverit
|
er/sie/es wird emporgetrieben haben |
| 1. Person Plural |
suscitaverimus
|
wir werden emporgetrieben haben |
| 2. Person Plural |
suscitaveritis
|
ihr werdet emporgetrieben haben |
| 3. Person Plural |
suscitaverint
|
sie werden emporgetrieben haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus ero
|
ich werde emporgetrieben worden sein |
| 2. Person Singular |
suscitatus eris
|
du werdest emporgetrieben worden sein |
| 3. Person Singular |
suscitatus erit
|
er/sie/es werde emporgetrieben worden sein |
| 1. Person Plural |
suscitati erimus
|
wir werden emporgetrieben worden sein |
| 2. Person Plural |
suscitati eritis
|
ihr werdet emporgetrieben worden sein |
| 3. Person Plural |
suscitati erunt
|
sie werden emporgetrieben worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suscitare
|
emportreiben |
| Vorzeitigkeit |
suscitavisse
|
emporgetrieben haben |
| Nachzeitigkeit |
suscitaturum esse
|
emportreiben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suscitari suscitarier
|
emporgetrieben werden |
| Vorzeitigkeit |
suscitatum esse
|
emporgetrieben worden sein |
| Nachzeitigkeit |
suscitatum iri
|
künftig emporgetrieben werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
suscita
|
treibe empor; treibe mpor! |
| 2. Person Plural |
suscitate
|
treibt empor! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
suscitato
|
| 3. Person Singular |
suscitato
|
| 2. Person Plural |
suscitatote
|
| 3. Person Plural |
suscitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
suscitare
|
das Emportreiben |
| Genitiv |
suscitandi
|
des Emportreibens |
| Dativ |
suscitando
|
dem Emportreiben |
| Akkusativ |
suscitandum
|
das Emportreiben |
| Ablativ |
suscitando
|
durch das Emportreiben |
| Vokativ |
suscitande
|
Emportreiben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitandus
|
suscitanda
|
suscitandum
|
| Genitiv |
suscitandi
|
suscitandae
|
suscitandi
|
| Dativ |
suscitando
|
suscitandae
|
suscitando
|
| Akkusativ |
suscitandum
|
suscitandam
|
suscitandum
|
| Ablativ |
suscitando
|
suscitanda
|
suscitando
|
| Vokativ |
suscitande
|
suscitanda
|
suscitandum
|
Plural
| Nominativ |
suscitandi
|
suscitandae
|
suscitanda
|
| Genitiv |
suscitandorum
|
suscitandarum
|
suscitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
suscitandos
|
suscitandas
|
suscitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
suscitandi
|
suscitandae
|
suscitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitans
|
suscitans
|
suscitans
|
| Genitiv |
suscitantis
|
suscitantis
|
suscitantis
|
| Dativ |
suscitanti
|
suscitanti
|
suscitanti
|
| Akkusativ |
suscitantem
|
suscitantem
|
suscitans
|
| Ablativ |
suscitanti suscitante
|
suscitanti suscitante
|
suscitanti suscitante
|
| Vokativ |
suscitans
|
suscitans
|
suscitans
|
Plural
| Nominativ |
suscitantes
|
suscitantes
|
suscitantia
|
| Genitiv |
suscitantium suscitantum
|
suscitantium suscitantum
|
suscitantium suscitantum
|
| Dativ |
suscitantibus
|
suscitantibus
|
suscitantibus
|
| Akkusativ |
suscitantes
|
suscitantes
|
suscitantia
|
| Ablativ |
suscitantibus
|
suscitantibus
|
suscitantibus
|
| Vokativ |
suscitantes
|
suscitantes
|
suscitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitatus
|
suscitata
|
suscitatum
|
| Genitiv |
suscitati
|
suscitatae
|
suscitati
|
| Dativ |
suscitato
|
suscitatae
|
suscitato
|
| Akkusativ |
suscitatum
|
suscitatam
|
suscitatum
|
| Ablativ |
suscitato
|
suscitata
|
suscitato
|
| Vokativ |
suscitate
|
suscitata
|
suscitatum
|
Plural
| Nominativ |
suscitati
|
suscitatae
|
suscitata
|
| Genitiv |
suscitatorum
|
suscitatarum
|
suscitatorum
|
| Dativ |
suscitatis
|
suscitatis
|
suscitatis
|
| Akkusativ |
suscitatos
|
suscitatas
|
suscitata
|
| Ablativ |
suscitatis
|
suscitatis
|
suscitatis
|
| Vokativ |
suscitati
|
suscitatae
|
suscitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitaturus
|
suscitatura
|
suscitaturum
|
| Genitiv |
suscitaturi
|
suscitaturae
|
suscitaturi
|
| Dativ |
suscitaturo
|
suscitaturae
|
suscitaturo
|
| Akkusativ |
suscitaturum
|
suscitaturam
|
suscitaturum
|
| Ablativ |
suscitaturo
|
suscitatura
|
suscitaturo
|
| Vokativ |
suscitature
|
suscitatura
|
suscitaturum
|
Plural
| Nominativ |
suscitaturi
|
suscitaturae
|
suscitatura
|
| Genitiv |
suscitaturorum
|
suscitaturarum
|
suscitaturorum
|
| Dativ |
suscitaturis
|
suscitaturis
|
suscitaturis
|
| Akkusativ |
suscitaturos
|
suscitaturas
|
suscitatura
|
| Ablativ |
suscitaturis
|
suscitaturis
|
suscitaturis
|
| Vokativ |
suscitaturi
|
suscitaturae
|
suscitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
suscitatum
|
suscitatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscito
|
ich errege |
| 2. Person Singular |
suscitas
|
du erregst |
| 3. Person Singular |
suscitat
|
er/sie/es erregt |
| 1. Person Plural |
suscitamus
|
wir erregen |
| 2. Person Plural |
suscitatis
|
ihr erregt |
| 3. Person Plural |
suscitant
|
sie erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitor
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
suscitaris suscitare
|
du wirst erregt |
| 3. Person Singular |
suscitatur
|
er/sie/es wird erregt |
| 1. Person Plural |
suscitamur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
suscitamini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitantur
|
sie werden erregt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitem
|
ich errege |
| 2. Person Singular |
suscites
|
du erregest |
| 3. Person Singular |
suscitet
|
er/sie/es errege |
| 1. Person Plural |
suscitemus
|
wir erregen |
| 2. Person Plural |
suscitetis
|
ihr erreget |
| 3. Person Plural |
suscitent
|
sie erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
susciter
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
susciteris suscitere
|
du werdest erregt |
| 3. Person Singular |
suscitetur
|
er/sie/es werde erregt |
| 1. Person Plural |
suscitemur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
suscitemini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitentur
|
sie werden erregt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabam
|
ich erregte |
| 2. Person Singular |
suscitabas
|
du erregtest |
| 3. Person Singular |
suscitabat
|
er/sie/es erregte |
| 1. Person Plural |
suscitabamus
|
wir erregten |
| 2. Person Plural |
suscitabatis
|
ihr erregtet |
| 3. Person Plural |
suscitabant
|
sie erregten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabar
|
ich wurde erregt |
| 2. Person Singular |
suscitabaris suscitabare
|
du wurdest erregt |
| 3. Person Singular |
suscitabatur
|
er/sie/es wurde erregt |
| 1. Person Plural |
suscitabamur
|
wir wurden erregt |
| 2. Person Plural |
suscitabamini
|
ihr wurdet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitabantur
|
sie wurden erregt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitarem
|
ich erregte |
| 2. Person Singular |
suscitares
|
du erregtest |
| 3. Person Singular |
suscitaret
|
er/sie/es erregte |
| 1. Person Plural |
suscitaremus
|
wir erregten |
| 2. Person Plural |
suscitaretis
|
ihr erregtet |
| 3. Person Plural |
suscitarent
|
sie erregten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitarer
|
ich würde erregt |
| 2. Person Singular |
suscitareris suscitarere
|
du würdest erregt |
| 3. Person Singular |
suscitaretur
|
er/sie/es würde erregt |
| 1. Person Plural |
suscitaremur
|
wir würden erregt |
| 2. Person Plural |
suscitaremini
|
ihr würdet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitarentur
|
sie würden erregt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabo
|
ich werde erregen |
| 2. Person Singular |
suscitabis
|
du wirst erregen |
| 3. Person Singular |
suscitabit
|
er/sie/es wird erregen |
| 1. Person Plural |
suscitabimus
|
wir werden erregen |
| 2. Person Plural |
suscitabitis
|
ihr werdet erregen |
| 3. Person Plural |
suscitabunt
|
sie werden erregen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitabor
|
ich werde erregt |
| 2. Person Singular |
suscitaberis suscitabere
|
du wirst erregt |
| 3. Person Singular |
suscitabitur
|
er/sie/es wird erregt |
| 1. Person Plural |
suscitabimur
|
wir werden erregt |
| 2. Person Plural |
suscitabimini
|
ihr werdet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitabuntur
|
sie werden erregt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitavi
|
ich habe erregt |
| 2. Person Singular |
suscitavisti
|
du hast erregt |
| 3. Person Singular |
suscitavit
|
er/sie/es hat erregt |
| 1. Person Plural |
suscitavimus
|
wir haben erregt |
| 2. Person Plural |
suscitavistis
|
ihr habt erregt |
| 3. Person Plural |
suscitaverunt suscitavere
|
sie haben erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus sum
|
ich bin erregt worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus es
|
du bist erregt worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus est
|
er/sie/es ist erregt worden |
| 1. Person Plural |
suscitati sumus
|
wir sind erregt worden |
| 2. Person Plural |
suscitati estis
|
ihr seid erregt worden |
| 3. Person Plural |
suscitati sunt
|
sie sind erregt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitaverim
|
ich habe erregt |
| 2. Person Singular |
suscitaveris
|
du habest erregt |
| 3. Person Singular |
suscitaverit
|
er/sie/es habe erregt |
| 1. Person Plural |
suscitaverimus
|
wir haben erregt |
| 2. Person Plural |
suscitaveritis
|
ihr habet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitaverint
|
sie haben erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus sim
|
ich sei erregt worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus sis
|
du seiest erregt worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus sit
|
er/sie/es sei erregt worden |
| 1. Person Plural |
suscitati simus
|
wir seien erregt worden |
| 2. Person Plural |
suscitati sitis
|
ihr seiet erregt worden |
| 3. Person Plural |
suscitati sint
|
sie seien erregt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitaveram
|
ich hatte erregt |
| 2. Person Singular |
suscitaveras
|
du hattest erregt |
| 3. Person Singular |
suscitaverat
|
er/sie/es hatte erregt |
| 1. Person Plural |
suscitaveramus
|
wir hatten erregt |
| 2. Person Plural |
suscitaveratis
|
ihr hattet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitaverant
|
sie hatten erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus eram
|
ich war erregt worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus eras
|
du warst erregt worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus erat
|
er/sie/es war erregt worden |
| 1. Person Plural |
suscitati eramus
|
wir waren erregt worden |
| 2. Person Plural |
suscitati eratis
|
ihr warst erregt worden |
| 3. Person Plural |
suscitati erant
|
sie waren erregt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitavissem
|
ich hätte erregt |
| 2. Person Singular |
suscitavisses
|
du hättest erregt |
| 3. Person Singular |
suscitavisset
|
er/sie/es hätte erregt |
| 1. Person Plural |
suscitavissemus
|
wir hätten erregt |
| 2. Person Plural |
suscitavissetis
|
ihr hättet erregt |
| 3. Person Plural |
suscitavissent
|
sie hätten erregt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus essem
|
ich wäre erregt worden |
| 2. Person Singular |
suscitatus esses
|
du wärest erregt worden |
| 3. Person Singular |
suscitatus esset
|
er/sie/es wäre erregt worden |
| 1. Person Plural |
suscitati essemus
|
wir wären erregt worden |
| 2. Person Plural |
suscitati essetis
|
ihr wäret erregt worden |
| 3. Person Plural |
suscitati essent
|
sie wären erregt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitavero
|
ich werde erregt haben |
| 2. Person Singular |
suscitaveris
|
du wirst erregt haben |
| 3. Person Singular |
suscitaverit
|
er/sie/es wird erregt haben |
| 1. Person Plural |
suscitaverimus
|
wir werden erregt haben |
| 2. Person Plural |
suscitaveritis
|
ihr werdet erregt haben |
| 3. Person Plural |
suscitaverint
|
sie werden erregt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suscitatus ero
|
ich werde erregt worden sein |
| 2. Person Singular |
suscitatus eris
|
du werdest erregt worden sein |
| 3. Person Singular |
suscitatus erit
|
er/sie/es werde erregt worden sein |
| 1. Person Plural |
suscitati erimus
|
wir werden erregt worden sein |
| 2. Person Plural |
suscitati eritis
|
ihr werdet erregt worden sein |
| 3. Person Plural |
suscitati erunt
|
sie werden erregt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suscitare
|
erregen |
| Vorzeitigkeit |
suscitavisse
|
erregt haben |
| Nachzeitigkeit |
suscitaturum esse
|
erregen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suscitari suscitarier
|
erregt werden |
| Vorzeitigkeit |
suscitatum esse
|
erregt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
suscitatum iri
|
künftig erregt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
suscita
|
errege! |
| 2. Person Plural |
suscitate
|
erregt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
suscitato
|
| 3. Person Singular |
suscitato
|
| 2. Person Plural |
suscitatote
|
| 3. Person Plural |
suscitanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
suscitare
|
das Erregen |
| Genitiv |
suscitandi
|
des Erregens |
| Dativ |
suscitando
|
dem Erregen |
| Akkusativ |
suscitandum
|
das Erregen |
| Ablativ |
suscitando
|
durch das Erregen |
| Vokativ |
suscitande
|
Erregen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitandus
|
suscitanda
|
suscitandum
|
| Genitiv |
suscitandi
|
suscitandae
|
suscitandi
|
| Dativ |
suscitando
|
suscitandae
|
suscitando
|
| Akkusativ |
suscitandum
|
suscitandam
|
suscitandum
|
| Ablativ |
suscitando
|
suscitanda
|
suscitando
|
| Vokativ |
suscitande
|
suscitanda
|
suscitandum
|
Plural
| Nominativ |
suscitandi
|
suscitandae
|
suscitanda
|
| Genitiv |
suscitandorum
|
suscitandarum
|
suscitandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
suscitandos
|
suscitandas
|
suscitanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
suscitandi
|
suscitandae
|
suscitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitans
|
suscitans
|
suscitans
|
| Genitiv |
suscitantis
|
suscitantis
|
suscitantis
|
| Dativ |
suscitanti
|
suscitanti
|
suscitanti
|
| Akkusativ |
suscitantem
|
suscitantem
|
suscitans
|
| Ablativ |
suscitanti suscitante
|
suscitanti suscitante
|
suscitanti suscitante
|
| Vokativ |
suscitans
|
suscitans
|
suscitans
|
Plural
| Nominativ |
suscitantes
|
suscitantes
|
suscitantia
|
| Genitiv |
suscitantium suscitantum
|
suscitantium suscitantum
|
suscitantium suscitantum
|
| Dativ |
suscitantibus
|
suscitantibus
|
suscitantibus
|
| Akkusativ |
suscitantes
|
suscitantes
|
suscitantia
|
| Ablativ |
suscitantibus
|
suscitantibus
|
suscitantibus
|
| Vokativ |
suscitantes
|
suscitantes
|
suscitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitatus
|
suscitata
|
suscitatum
|
| Genitiv |
suscitati
|
suscitatae
|
suscitati
|
| Dativ |
suscitato
|
suscitatae
|
suscitato
|
| Akkusativ |
suscitatum
|
suscitatam
|
suscitatum
|
| Ablativ |
suscitato
|
suscitata
|
suscitato
|
| Vokativ |
suscitate
|
suscitata
|
suscitatum
|
Plural
| Nominativ |
suscitati
|
suscitatae
|
suscitata
|
| Genitiv |
suscitatorum
|
suscitatarum
|
suscitatorum
|
| Dativ |
suscitatis
|
suscitatis
|
suscitatis
|
| Akkusativ |
suscitatos
|
suscitatas
|
suscitata
|
| Ablativ |
suscitatis
|
suscitatis
|
suscitatis
|
| Vokativ |
suscitati
|
suscitatae
|
suscitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suscitaturus
|
suscitatura
|
suscitaturum
|
| Genitiv |
suscitaturi
|
suscitaturae
|
suscitaturi
|
| Dativ |
suscitaturo
|
suscitaturae
|
suscitaturo
|
| Akkusativ |
suscitaturum
|
suscitaturam
|
suscitaturum
|
| Ablativ |
suscitaturo
|
suscitatura
|
suscitaturo
|
| Vokativ |
suscitature
|
suscitatura
|
suscitaturum
|
Plural
| Nominativ |
suscitaturi
|
suscitaturae
|
suscitatura
|
| Genitiv |
suscitaturorum
|
suscitaturarum
|
suscitaturorum
|
| Dativ |
suscitaturis
|
suscitaturis
|
suscitaturis
|
| Akkusativ |
suscitaturos
|
suscitaturas
|
suscitatura
|
| Ablativ |
suscitaturis
|
suscitaturis
|
suscitaturis
|
| Vokativ |
suscitaturi
|
suscitaturae
|
suscitatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
suscitatum
|
suscitatu
|